Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 07.10.1915, Síða 5

XAjlJL., 48 - ‘i'J.
4» j kjí) v xLJir-i'
id9
Brezkur konsúll á Akureyri.
Hr. KAgnar Ólafsson kaupmaður á Akureyri,
er nýlega orðinn brezkur vísi-konsiill.
Konsúll Breta mr. Oable, brá sér ný skeð
þangað norður, og hefir þetta ef til vill orðið
árangurinn fararinnar.
Frá ísaflrði.
(Taflfélag. — Hlutavelta. — Síldveiðar.)
Taflfélagi hafa verzlunarnaenn á ísafirði ný-
lega komið þar á fót.
Hlutaveltu hélt „Iðnaðarmannafélagið á Isa-
firði 29. ágúst slðastl. — Agóðinn rann i sjúkva-
sjóð félagsins.
Vélskipin er stundað hafa sildveiðar frá ísa-
firði í sumar, hafa aflað prýðis vel, — aflinn
alls um 7. þús. tunnur.
„Mínerva" (eimskip) fór i öndverðum sept.
þ. ú., með síldarfarm, frá félögunum, til Noregs.
Bræðra-sjóöur Háskóla íslands.
Kgl. staðfesting var 11. júní síðastl, veitt á
skipulagsskrá „Bræðra-sjóðs Háskóla íslands".
Tilefnið til stofnunar sjóðsins var fráfall
Geirs stúdents Einarssonar, frá Borg.
Ætlast er til að Háskóla-stúdentar greiði að
minnsta kosti 2 kr. árstillag til sjóðsins.
Gert er og ráð fyrir að sjóðnum bætist eitt-
hvað, ef stúdent er nám stundar við háskólann,
fellur frá, — verði þá gefið, sem „lik-kranz“
hefði kostað, eða þá þar um.
Akveðið er í skipulagsskránni, að e?ki sknli
veitt neitt úr sjóðnum, fyr enn hann nemur 15
þús. króna. — Þá má veita s/4 vaxta, og alla er
sjóðurinn er orðinn 20 þús.
Engum háskólanemanda má veita minni styrk,
en 75 kr.
Þegar til styrkveitingu úr sjóðnum kemur,
skulu í okt. ár hvert kosnir stúdentar, einn úr
hverri háskóla-deildinni, og voitir háskólaráðið
siðan styrkinn eptir tilmælum þeirra.
Maður drukknar
(með hesti sínum og hundi.)
Aðfaranóttina 20. sept. þ. á. (ef eigi fremur
aðfaranóttina 21. sept.) drukknaði maður i avo
nefndu Hafravatni í Mosfellssveit.
Maðurinn hét Bjarni Guðmundsson og var úr
Reykjavík, og er ætlað að hsnn hafi í myrkri
riðið út í vatnið, og orðið þá viðskila við hestinn
er hann greip sundtökin. Pundust hesturinn
og hundurinn dauðir þar morguninn eptir.
Gizkað er á að he3turinn hafi orðið flæktur í
taumnum, og því eigi getað bjargað sér til lands,
eða þá eigi getað krapsað sig upp bakkann.
ÍTr Öxarflrði
(í Norður-Þingeyjarsýslu).
Sóknarmenn síra Þorleifs heitins Jónssonar
á Skinnastað í Öxarfirði hafa nýlega reist leg-
stein á leiði bans.
Ekkjan og börn hins látna (og tengdasonur),
hafa vottað þeim þakklæti aitt i „ísafold“.
Yttrdómara-embættið veitt.)
Yfirdómari f stað Jóns heitins Jenssonar er
nú orðinn Eggert Briem skrifstofustjóri, þ. e
Halldór yfirdómari Daníelssou fluttur upp í em-
hætti Jóns heitins og Eggert þá dómsmálarit-
arinn.
Stjórnarráðið.
Hr. Guðm. Sveinbjarnarson, aðstoðarmaður
i Stjórnarráðinu, er nú orðinn skrifstofustjóri i
stað Eggers Briems, en cand. jur. Björn Þórðar-
son er orðinn þar aðstoðarmaður.
Minningarsjóður
Torfa i Ólafsdal.
Við jarðarfór Torfa heitins Bjarnasonar i Ól-
afsdal, er fór fram 2. júli þ. á., var (af 10 þar
stöddum lærisveinum hans) skotið saman 250
kr., er verða eiga visirinn til „Minningarsjóðs
Torfa Bjarnasonar, búnaðarskólastjóra í ólafsdal11.
Sjóðnum er ætlað að verðlauna framúrskar-
andi framkvæmdir i landbúnaði og standa undir
stjórn isl. Landbúnaðarfélagsins.
Gjöfum til sjóðsins veitir hr, Bjarni Jensson
i Asgarði í Dalasýslu móttöku.
Norðlirfarinn, landi vor Vilhjálmur
Stefánsson, sem enginn vissi, hvort lífs
var eða liðinn, er nú loks ný skeð kom-
inn í leitirnar.
Hann var staddur í Banksiandi, er
loks fróttist af honum.
En Banksland er eyja í Norður-ís-
haíinu, við norðurstrendur Norður-Amer-
íku, fyrir suð-austan Melvilles-eyju, —
Bankssundið, sem svo er nefnt þar á milli
—, og hét sá Parry (enskur norðurfari,
fæddur 1790, — dáinn 1885), er fyrstur
fann það, árið 1819.
Sagt er, að Vilhjálmur hafi nú og
fundið nýtt, áður óþekkt land þar nyrðra,
og ætli sér að dvelja þar um hríð við
vísindalegar rannsóknir.
Láta menn í Bandaríkjunum, Canada
og víðar all-mikið af rannsóknum Vil-
hjálms og dugriaði, og hrýtur þá þaðan
og eitthvað til vor Islendinga, þar sem
hann eigi leynir því, hvers þjóðernis
hann er.
, i PCStsVlgslfl fór fram í Reykjavíkur-
dómkirkju sunnudaginn 3. oktober
síðastl. ^5
Vígðir voru kandidatarnir Sig. Sig-
urðsson úr Hornafirði, er verður aðstoð-
arprestur að Þykkvabæjarklaustri og Stef-
án Björnsson (fyr ritstjóri ,,Lögbergs“),
sem verður prestur fríkirkjusafnaðar í
Fáskrúðsfirði.
Dómkirkjupresturinn, síra Jóhanu Þor-
kelsson, lýsti vígslu, og framkvæmdi bisk-
up landsins, hr. Þórhallur Bjarnarson síð-
an vígslu-athöfnina.
Að heDni lokinni sté annar ný vígðu
prestanna, sira Stefán Björnsson, í stólinn.
270
Gío nam staðar, og hólt í hurðar-húninn, — brá
mjög, er hún sá Wettersbach standa þar.
Wettersbach gekk þá þegar til hennar.
„Já! Gío! Eg er korninn hingað, til þess að —“
Ástin þarfnast aldrei rnargra orða, enda gekk Gío
nú móti honum og brosti mjög ánægjulega.
„Já! Eg hefi lengi vænzt þín!u"mælti hún, og efaði
alls eigi, að hann skildi sig.
„Eg fann það á mér og kom því svona snemma!u
'svaraði Wettersbaoh.
a <1
Fleiri orða gjörðist nú<j ails engin þörf, — þau
skildu hvort annað otur vel.
Windmulier beið á meðan, fyrir utan dyrnar, og
leit þó æ öðru hvoru á vasa-klukkuna sina.
* i a*
Onesta hatði eigi gert boð eptir Deinum.
„Hún trúir því ekki, að nú grípi til hins versta!“
mælti hann við sjálfan sig. „Jæja! Hún skal þá fá, að
ganga úr skugga um það! Œo stendurnú ogekkileng-
ur ein uppi, — annar, sem með henni ber og byrgðarn-
ar! Eg hefi gert það, sem eg gat! Býst hún við, að eg
aðvari sig aptur? þá skjátlast henni! Tiu mínútur eru
enn eptir! En frú Verden hefi eg alveg gleymtj“
Seinustu orðin sagði hann hálf-hátt, því að honum
varð þá litið á, hvar Nikkel kom arkandi, og var nú
fremur fasmikil.
„Þér látið mig sitja og bíða, — skemmta mór við
köttinn!“ kallaði hún, úr fjarska. „Eg sit alein, — alls
enginn kemur!“
„Gío var vant við látin, og sama var um mig!u
svaraði Windmuller fljótlega. „En þór eruð þolinmæðin
267
eins og eg las honum fyrir! Finnst yður það ekki dá-
lítið annað? Hér við bætast öil sönnunargögo mín gegn
yður, og er þar þá fyrst að nefna brófiD, fjögur, er þór
rituðuð Agostíni, og næst „Annis-kökurnar, er þór send-
uð frænku yðar í morgun, og voru svo kjarnmiklar að
fimm dúfurnar, sem hún gaf þær, drápust þegar að mór
sjálfum ásjáandi!“
„En þá voruð þér nú heimskari, »n ætla hefði mátt“,
mælti Windmuller enn fremur, — reyrðuð þá snöruna
að hálsínum á sjálfri“yður! Yður skjátlaðist og algjör-
lega, þar sem Gío neytti brauðsins eigi sjálf, en notaði
það að eins handa dúfunum sínum!1*
„En að Annis-kökurnar hafi valdið dauða fuglanna“,
mælti Windmuller „það er nú full sannað, með rannsókn-
inni, er inaðurinn yðar lét fram fara!u 2
„Hefði eg eigi rekizt hingað af tilviljun — Gío
hefir alls eigi kvatt mig hingað — hvernig hefði þá far-
ið?“ bætti Windmuller við.
„Agostini og skuldir yðar kölluðu ótt að“, hélt
Windmuller enn áfram máli sínu. „Samskonar hring,
sem hringurinn var, er þér létuð smokka upp á fingur-
inn á Vönnu, áttuð þér að vísu eigi kost á, en einhver
rað hefðuð þér þó óefað haft, til að verða eigandi Favaro-
hallarinnar! En heimekulega fórst yður, er þór senduð
Gío ADDis-kökurnar í morgun, þar sem engum gat dul-
izt, að þær komu frá yður! Eða*ætluðuð þér ef til vill,
að fá Rítu, ti.l að bera ljúgvitDÍ? Ekki hefði það bætt
fyrir yður!“
„ADnars væri eg ljóti fábjánÍDn — vissi es eigi,"að
eg get neytt yður — léti eg yður hlaupast brott hóðan
að eins af hlífð við Gio, þ. e. f því skyni, að losa hana