Lögberg - 06.03.1889, Síða 3

1
IPÁCIfl
ÖG MAMTOBA JARNBRAUTW.
Einu vagnarnir mcð
—F O R S T 0 F U—
OG PULMANNS SVEFN- OG NIÐDAGS-
VERÐARVÖGNUM
Frá Winnipeg og suður.
FARBRJEF SELD BEINA LEIÐ TIL
ALLRA STAÐA í CANADA
emnig British Columbia og Bandaríkjanna.
Stendur í nanu sambandi við allar aðrar
brautir.
Allur flutningur til allra stáða ( Canada,
verður sendur án nokkurar rekistefnu með
tollinn.
Utvegar far með gufuskipum til I’retlands
og Norðurálfunnar.
Farbrjcf til 'skemmtifer'ða vestur aðj Kyrra-
hafsströndinni og til baka. Gilda i scx
mánuði.
Allar upplýsingar fást hjá ölium agentum
fjelagsins
H. J. BELCH,
farbrjefa agent —--- 285 Main Sfr.
HERBERT SWINFORD,
aðalagent------- 457 Main Str.
J. M. GRAHAM,
a'ðalforstöSumaSur.
Wm. Paui.son. P. S. Bardai..
*’■: s i',
Verzla nteð allskonar njjan og
gamlan hítsbúnað og búsáhöld ; sjer-
staklega viljum við benda löndum
olckar á, að við seljum gamlar og
nýjar stór við lægsta Terði.
Landar okkar út í landi geta
pantað hjá okkur rörur p>ær, sem f ið
auglj'sum, og fengið J>ær ódýrari hjá
okkur en nokkrutn öðrum mönnum
í bænum.
35 MARKET ST. W. WIKNIPEG.
GEO. F. MUHROE.
Málafosrslumaður o. 9. frv.
Frf.p.man Bi.ock
3sar=a.X33. JS’i. ’wixLxiipegr
vcl fekktur meðal Islendinga, jafnan reiðu-
Iniinn til að taka að sjer mál jicirra, gera
fyrir )>á samninga o. s. frv.
be/ta veöur, því nær alauö jörð í lág-
Bveitum.
A f 1 a b r ö g B. Fiekilítið er nú orð-
ið á Innnesjum, en afli nokkur í hin-
um syðri veiðistöðum við Faxaflóa.
lleykjavík, 14. des. 1888.
M a n n s 1 á t. Mánudaginn 2. )>. m.
varð prófastur Skúli Gíslason á Breiða-
bólstað í Fijótshlíð bráðkvaddur. Hann
var nýkominn heim frá anexíunni Teigi,
)>ar sem hann hafði messað um daginn,
og var aö skrifa brjef með póstinum
til Ileykjavíkur, er hann andaðist. Ilann
var fæddur 14. ág. 1825 í Vesturhópshól-
um, [>ar »em faðir hans, Gísli Gislason,
var þá prestur; útskrifaðist úr Reykja-
víkurskóla 1849, kandídat í guðfræði með
1. eink. frá háskólanum i jan. 1855, vígð-
ist til Stóranúps vorið 1856, fjekk Breiða-
hólstað 1859, var prófastur í Rangárvalla-
prófastsd. frá 1881, og nmtsráðsmaður
síðan 1878.
Fáskrúðsfirði, 27. okt.... Frjett-
ir fáar, nema alveg fiskilaust og tíð
mjög óstillt, og stórviðri mikil; það hafa
nú fyrir skemmstu komið skaðaveður,
svo að menn muna varla þvilikt. Iljer
í sveit varð skaðinn eigi mikill, fauk
að eins lijallur, 2 heyhlöður, 2 bátar,
sem báðir brotnuðu, annar í spón. í
Reyðarfirði urðu miklir skaðar, bæði á
húsum og bátum, sömuleiðis 1 Norðfirði;
þar rak á land lausakaupsskip, er Tuli-
nius á Kskifirði átti. Allir bátar fuku
í Hellisfirði og stofa, skemma, búr og
eldhús í Hellisfjarðarseii, og missta hjón-
in þar því nær aleigu sína í þessu mikla
veðri.
Austur- Skaptafellssýsiu,
12. nóv... .Hjeðan fátt að frjetta nema
lítinn heyskap hjá öllum eptir sumarið,
en góð hausttíð, optast þíður og rign-
ingar. í okt. komu stundum oíviðri
mikil (einkum 4., 12. og 27.), sem gerði
víða skaða á húsum, heyjum og bátum.
Reykjavík, 21. des. 1888•
Tíðarfar versnaði alstaðar, sem til
hefur spurzt, nokkru eptir miðjan f. m.
(um 8 vikur af vetri) og voru harðindi
ailmikil um síðustu mánaðarmót, sums
staðar jafnvel haglítið, en að likindum
hefur hlákan, sem hjer kom snemma í
þ. m., náð víða yfir, svo að víða hafi
aptur komið nægir hagar.
Fyrirlestur lijelt Ben. Gröndal
hjer í bænum 15. þ. m. um íslenzk rit-
verk og skáldskap. Fjrrirlestur þennan
hafði hann haldið áður í stúdentafje-
laginu. Efnið i honum var mestmegnis
andmæli gegn bókmenntaritgerð Jónnsar
Jónassonar í tímariti bókmenntafjelags-
ins og æfisögu Bjarna Thórarensens ept-
ir Einar Hjörleifsson.
R y j a f i r ð i, 30. nóv.... „Tiðín er
óstöðug; mikill snjór fallinn hjer í
öllum sveitum og jarðbönn víða. Fiski-
afli enginn að heita má; sömuleiðis tek-
ið fyrir síldarafla, sem þó var lengi
fram eptir talsverðnr, einkum innst á
innfiröinum. Á Hljeskógaskóla eru enn
ekki komnir nema 2 piltar, 9 eru á
Möðruvallaskólanum og 15 stúlkur á
Laugalandsskólanum.“
II ú n a v a t n s s ý s 1 u, 4. des.... „Vet-
urinn er fyrir alvöru genginn í garð_
Síðan eptir miðjan næstl. mán. hafa ver-
ið hjer öðru liverju hríðarköst og komn-
ar allmiklar fannir. Sums staðar kvað
enda vera jarðlítið eða jarðlaust,—
D a 1 a s ý s 1 u, 7. des....,Hjeðan
það helzt að frjetta, að tíðin liefur ver-
ið liin ákjósanlegnsta i haust, stöðugir
suðaustan þíðvindar til 19. f. m.; (>á
brá til snjóa og gerði blota og áfreða,
svo víða varð mjög liaglitið, einkum til
fjalla, en 5. þ. m. skipti aptur um til
hláku og sunnanáttar. Skepnuhöld eru
hjer ágæt. og heimtur í haust fremur
góðar; nptur varð verð á sauðfje lijer
nokkuð lágt, 13 til 14 kr. sauðir tveggja
og I riggja vetra. Dauft er hljóðið hjer
í mörgum með framhald pöntnnarfje-
lagsins; sumir halda, að það deyi út,
en vonandi er, að það veröi ekki.
Heilsufar manna er í góðu lagi lijer
um slóðir, enda er það lientugast í
l-essu lækuisleysi, sem hjer er.
lieykjavík, 28. des. 1888.
T í ð a r f a r. Rjett fyrir og um jól-
in hefur lilaðið niður miklum snjó, svo
að nú mun víða vera haglítið, einkum
af því að spilliblota gerði 28. þ. m.
Ofsaveður gerði hjer á áliðnum degi
23. þ. m. af útsuðri; en eigi hefur frjezt
að það hafi gert neinar stórskemmdir,
euda stóð það eigi nema fáar klukku-
stundir.
Reykjavík 4. jan. 1889.
Tíðarfarið breyttist mjög eptir
sólstöður. Fannkoma hefur verið óvana-
lega mikil síðan. ABfaranótt sunnudags-
ins kom allmikil hláka, en á sunnudags-
kveldið kom krapahríð, cn síðan frost
og fannkoma allmikil, svo að víða mun
vera jarðlítið og jafnvel jarðlaust.
Aflalítið eða nær aflalaust er nú
orðið hjer um slóðir, enda eru nú eigi
gæftir.
Skemmtanir fyrir fólkið liafa
verið hjer í Reykjavik um Jólin, sam-
söngur, mj'ndasýning, söguupplestur og
rímnakveðskapur.
Bindindishreyfingar. Með póst-
um eru nú sendar víðsvogar um landið
til undirskriptar bænaskrár til alþingis,
þannig orðaðar:
„Vjer sem ritum nöfn vor undir skjal
þstta, álítum það saunað með reynslunni,
að nautn áfengisdrykkja sje landi voru
og þjóð að eins til skaða, að hún «yðj
fje manna, heilsu og vinnukrapti og
valdi örbirgð, leiði menn til glæpa, tor-
tínii að fnllu mörgum nýtum mönnum,
leiði bölvun og sorg yflr óteljandi heim-
ili á landinu, baki óteljandi konum og
börnum harm og hungur, spilli æskulýðn-
um og sje til fyrirstöðu menntun og
framförum í landinu. Af því vjer þess
vegna teljum það varða framtíö lands
Tors og heill þjóðar vorrar mjög miklu.
að fyrirbj'ggð sje með öllu nautn áfeng-
ra vína til drj-kkjar, og að það sje
gjört sem fyrst og á sem tryggilegastan
hátt, þá leyfum vjer oss virðingarfyllst
að skora á alþingi 1889:
1. að það banni með lögum tilbúning,
aðfluttning og verzlun með áfenga drykki
hjer á landi.
2. að það ncmi úr gildi öil lög um
aðfluttningsgjald af áfengum drykkjum.“
Dómur i meiðj-rða máli Benedikts
Gröndals gegn Jóni Ólafssj’ni var kveð-
inn upp í bæjarþinginu í gær; var Jón
Ólafsson dæmdur í 400 kr. sekt, 10 kr.
þingvíti og 30 kr. málskostnað.
Reykjavik 11. jan. 1889.
Tíðarfarið er þannig, að fannkom-
ur halda áfrair. Frost eru allmikil.
Jarðlaust með öllu- Snjór er svo mik-
ill, að ekki sjest á dðkkan díla, hvar
sem til spjTst í Árnessj'slu, Borgarfirði
og hjer í nærsveitunum. Maður kom í
fj'rra kveld austan úr Árnessýslu, og
segir svo mikinn snjó á Hellisheiði, að
eigi sje hægt að koma hesti j'fir heið-
ina, en ófærð fyrir lausgangandi menn
Bræðrasjóður • Reykjavíkur-
skóla var Iagður inn í söfaunar sjóð-
inn, er hann var opinn stðast (fj'rsta
mánudag í janúar). Bræðrasjóðurinn var
stofnaður með 74 kr. fyrir liðugum 40
árum og er nú orðinn 10 þús. kr.
Fræðslusjóðurinn var stofnaðiu með
500 kr.; hver veit, hvað hann getur orð-
ið stór eptir mannsaldur, ef menn vilja
halda áfram, að styrkja fátæk börn til
mennta.
Sleðafæri cr nú gott hjer í bæn-
um um þessar mundir, enda ganga sleð-
ar víðs vegar umbæinn. Mest aka menn
grjóti úr holtum ofan í bæinn. Reyk-
víkingar eru leiknir í þvi að kljúfa grjót
og standa vafalaust framar öðrum lands-
mönnum i allri grjótvinnu.
Fyrirlestur um Skúla Magu-
ússon fógeta hjelt cand. jur. Kle-
ments Jónsson á Eyrarbakka laugardag-
iun 29. f. m. Fyrirlesturinn var fjöl-
sóttur af mönnum (á 2. hundrað manna).
Söngur var fyrir og eptir og sungin
eintóm íslenzk kvæði. Skemmtu menn
sjer hið bezta, enda 7 var fyrirlesturinn
mjög fróðlegur og vel framfluttur. —
Ágóðinn rann til fiskimannasjóðsins.
Reykjavik 18. jan. 1889.
Austanpóstur er nýkominn að aust-
an og hreppti svo mikla ófærð á Ilell-
isheiði, að hann varð að bera póstflutn-
inginn á heiðinni. Þegar hann fór aust-
ur rjett fyrir nj'árið lá hann úti á Bola-
völlum hjerna megin við Kolviðarhól.
Kalt og karlmannlegt.
Tíðarfar or líkt að frjetta með aust-
anpósti og lijer. Spillibloti kom á sunnu-
daginn og hleypti í enn meiri gadd en
áður. Svell fór úr fjörum.
Þorlákur kaupmaður Johnson
bauð 400 fátækum börnum til kveld-
skemmtunar 14. þ. m. Svona er að hafa
innlenda kaupmenn.
Fyrirlestur hjelt cand. Gestur Pálsson
hjer í bænum 12. þ. m. um skáld vor og
skáldskap á þessari öld.
(Meira næst).
(Sipríir J.johanncö'son
298 Ross Str.
hefur til sölu
LÍKKISTUR
á allri stærð og hvað vandaðar,
sem inenn TÍlja, með lægsla vcrði.
Hjá honum fæst og allur útbúnað-
ur, sem að jarðarförum lítur.
JARDARFARIR.
Hornið áMain & Market str.
Líkkistur og allt, sein til jarð-
arfara J>arf,
ÓDÝRAST í BŒJNUM.
Jeg geri mjer mesta far um, að
allt geti farið sem b*zt fram
við jarðarfarir.
Telcphone Arr. 413.
Opið d*g og mótt.
M. HUOHE{S{
————B—
J. H. ASHDOWN,
Hardvöru-YerzlBnarmadur,
Cor. MAIN & BANNATY2ÍE STREETS.
WINlTIPEa,
Alþckktur að því að selja harðvöru við mjög lágu verSi,
það cr engin fyrirhöfn fyrir oss að sj’na yður vörumar og scgja.
yður verðið. þegar þjer þurlið á einhverri harðvöru að halda, þá
láfciö ekki hjá líða að fara til
J. H. ASHDOWN,
Cor. Vfain Sc Bannntync St.
WIXSXIPEG.
359
um herílokknum, þeim sem á að fara á eptir þjer,
svo að ef þið farizt, eins og vel kann aö verða,
þá sje þ<5 enn eptir konungur, sem menn geti
barizt fyrir, og með mjer skal koma Macumazahn
hinn vitri“.
„Gott og vel, konungur“, sagði Infadoos, og
virtist svo sem bann horfði án minnstu geðshrær-
ingar fram á það, live áreiðanlegt það var að
heríiokkur hans mundi algerlega farast. Dessir
Kúkúanar eru sannarlega dásamleg þjóð. ' í>eim
stendur enginn ótti af dauðanum, þegar skyldan
býður að hann skuli koma.
„Og meðan manngrúinn í herflokkum Twala
starir þannig á hardagann“, hjelt Ignosi áfram,
„þá skal einn þriðjungur þeirra manna, scm enn
eru á lífi hjá oss (þ. e. hjer um bil 6,000), laum-
ast fram með hægra horni hæðarinnar og ráðast
á vinstra arminu á liði Twala, og atinar þriðj-
ungur skal lautnast fram með vinstra horninu og
ráða á hægra arminn á liðinu. Og þegar jeg sje að
£>essir liðshlutar eru reiðuhúnir til að gera áhlaup
■sln, þá mun jeg með þeim mönnum, sem með
mjer verða, ráða heint framan á lið Twala, og
>ef liamingjan verður með okkur, þá munum við
wínna sigur, og áður en nóttin rekur hesta sína
frá fjöllum til fjalla munum við sitja í Loo í
friði. Og látum okkur nú eta og húast af
tstað; og þú, Jnfadoos, sjá þú um að fyrirhugun
pessari verði fram fylgt; og bíðutn við, Bougwan
358
„Incubu, Macumazahn, og Bougwan, hraustu
hvítu menn, og vinir mínir; Infadoos, föðurbróð-
ir minn, og þjer höfðingjar! Jeg hef staðráðið,
hvað gera skal. Jeg ætla að leggja til orustu
við Twala í dag, og eiga hamingju mínt, og í
sannleika líf mitt, undir úrslitunum; initt líf og
ykkar líf líka. Hlustið á, hvernig jeg ætla að
haga atlögunni. Dið sjáið, hvernig hæðin liggur
í bugðu líkt og hálftungl, og hvernig sljettan
liggur upp til okkar innan í hugðunni líkt og
hlómfesti“.
„Yið sjáurn það“, svöruðu þeir.
„Gott og vel; nú er hádegi, og mennirnir
eta og hvíla sig eptir erfiði orustunnar. Degar
sólin er snúin við og hefur farið dálítinn spöl í
áttina til dimmunnar, þá skal lierflokkur þinn,
föðurbróðir minn, halda með öðrum herflokk til
ofan að grænu tungunni. Degar Twala sjer það,
þá mun hann senda lið sitt þangað til þess að
afmá þann liðsafla okkar með öllu. En þar er
þröngt aðstöðu, og herflokkarnir komast ekki að
þjer nema einn í senn; svo munu þeir verða
höggnir niður einn og einn, og allur her Twala
mun stara á þann aðgang, enda mun enginn
lifandi maður hafa sjeð annað eins. Og með þjer,
föðurbróðir minn, skal Incubu, vinur minn, fara,
og má þá vera að Twala hregði í hrún, þegar
hann sjer glitra á bardagaöxi hans í fyrstu röð
„Grámannanna“. Og jeg ætla að vera ineð hin-
355
að við höfum rekið áhlaupsmenn:tia af höndum
okkar, að Twala sje nú að draga að sjer mikið
lið á ný, og að það sjáist að hann sje að hugsa
um að umkringja okkur, í þvi skyni að svelta
okkur í hel.“
„Dað eru óþægilegar frjettir.“
„Já; sjerstaklega þar sem Infadoos segir að
við sjeum orðnir uppiskroppa með vatn.“
„Lávarðar mínir, þvf er svo varið“, sagði
Infadoos; „lindin getur ekki látið allt það í tje,
setn þessi mannfjöldi þarfnast, og hún er óðum
að þorna. Áður en næsta nótt kemur verðum
við allir þyrstir. Hlusta þú, Macumazahn. Dú
ert vitur, og hefur vafalaust sjeð mörg stríð í
löndum þeim, sem þú komst frá—það or að
segja, ef menn í raun og voru heyja stríð í
stjörnunum. Seg þú okkur nú, hvað við eigum
tið gera. Twala hefur aflað sjer margra nýrra
nianna, sem koma í stað þeirra sem fallið hafn.
En Twala hefur látið sjer hið liðna að konningu
verða; haukurinn bjóst ekki við að liitta hegrann
viðbúinn; en nefið á okkur hefur gengið i gegnutn
hrjóstið á honum; liann heggur ekki til okkar aptur.
Við erum líka særðir, og hann hiður eptir því
að við deyjum; hann ætlar að snúa sig utan
utn okkur, eins og höggormur snýr sig utan u:n
hafur, og lialda ófriðnum áfrsm á þann hátt at)
hafast ekkert að“.
„Jeg heyri til þín“, sagði jejr.