Lögberg - 30.07.1890, Blaðsíða 4

I.uCJjKKG, .V1DVIK.U1MC1N* 30. JÚLÍ iSoo,

£ ö g b t u g.
Cfi'i'! úi aíi 37» Main Str. IViniiipes;,
nf 7hc LSgl/erg J’rin/Jng ir 1’ttblishing Coy.
(Incorporattd 27. Mny 185)0).
1 ITSTJoKAR (CrHTORS);
Einar Hjörlcifsson
Jin Olafsson
IlUSINr-SS MaNAGKR: Jin Ó/afssott.
AUGLVSIXCAR: Siná-auglýsingar i citt
vkipti 2.5 cls. fyrir S0 orð cða 1 )uml.
tUlkslengdar; 1 doll. um mánuSinn. Á stærri
tUiglýsíngum eSa augi. um lengri tíma af-
tdátiur eptir samningi.
I5ÚSTADA-SKIPTI kaupenda vcrSur að til-
kvnna s’rif/eya c.g geta utn fyrvcrandi bú-
StaS jafnframt.
CTANÁSKRIPT til vor er:
The Löybcrg Trintiny & Tublishing Co.
P. O. Box 368, Winnipeg, Man.
--- M/Dl JÁ'Ur . 30. JÚLÍ iSgo. —
íslendinga dagurinn
viruist retia að fá giíðar undirtekt-
ir hvcrvctna.
Kunnugir menn ltjer segja, að
j»eir hafi aldrei orðið varir við jafn-
siimcnnan áituga á neinu fyrirtæki
nieðal landa hjer sem nú á Jjossu.
Þcir munu vera sárfáir, ef ann-
nr" nokkrir, setn nú vilja skerast
úr leik eða reyna að brjóta niður
]>aö fyrirtæki, sem allur almenning-
ur lætur sjer svo cinkar-annt uin.
Vjer leyfum oss að benda á
]»að; að fyrirtækið er nú komið
svo langt á leið, að ]»að fær fram-
gaug undir ö 11 u m k r i n g u m-
stæðum. Sje f»ví einltverjir óá-
næo'ðir með eitthvað af fvrirkomu-
laginu, ]»á ætti J»eir að minnast
]»ess, að etiginn getur gert svo 1)11-
nin líki; að skerast sjálfur úr loik
af Jjeirri ástæðu og vera ekki með,
getur ekki ki[»pt neinu i lag og
ekki hindrað fyrirtækið, en að cins
miðað til að draga úr J»ví, og
]»að érum vjer vissir um að eng-
inn íslendingur vill gera; allir mun-
uin vjer finna til, að verði hlut-
takan minni cn æskilegt væri, ]»á
fellir ]»að að cins blett á fjelugs-
lyndi ]>jóðernis vors almennt, og
rýrir áiit pjóðflokks vors yfir höfuð.
Eu allir viljum vjcr, sem crum
iiörn söinu móður, styðja lieldur að
]>ví að efla álit og lieiður }»jóð-
flokk3 vors og afla honum virðing-
ar og gera j»/öing hans som mesta
og álitlegasta.
Dctta er saineiginlegt fvrirtæki
a 11 r a íslands barna hjer; vjer höf-
um ]»ví a 11 i r jafua hvöt til að
styðja ]>að og styrkja.
Vjer erum að reyna að gera
oss íslendinga f j»essu landi að
mikilsvirtuin þjóðflokk, að dálitlu
stórveldi meðal ]>jóöflokkanna hjcr.
Vjer liöfum a 1 1 i r heiður og gagn
af ]»ví að orðst/r íslendinga vaxi
— vjcr, og allir af vorumr ]>jóð-
flokki hjer um ókominn tíma.
F'yrirkomulagið á hátíðinni raun
sjást á Prógramminu, sem prentað
er í dag í blaðinu. t»ess skal sjer-
staklega getið, að cnginn fær inn-
göngu í garðinn nema hann beri
\ brjóstinu merkiband ]>að, sem á
að vera hátíðarteiknið. Sumir álíta
pað merki svo óinérkilegt, af ]»ví
pað sje ekki úr silki eða á annan
hátt vandaðra en }»að er. En til
pess eru t v æ r ástæður: fyrst varð
að kosta svo litlu, sem unnt var,
til merkjanna, af ]>ví sala þeirra
(á 10 og 5 cts.) er aðal-inntektin
til að mæta kostnaði hátiðahaldsins
með; hin ástæðan er sú, að merkin
sje sem forgengilegvst, svo að ]>au
verði e k k i geymd til næsta árs
og brúkuð pá á n/.
I processiunni verða bæði keyr-
andi konur, og kostar sætið í vagni
25 cts.; einnig rotla margar ludies
að ganga, svo að hver ein getur
gert alveg að vild sinni í pcssu
efni. Kjöltubörn, sem eru of-ung
til að ganga, geta mæður cða vanda-
konur liaft ókeypis með sjer, að
svo miklu leyti sem ]»au komast
fvrir f vagninum auk 4 fullorðinna,
sem ætlað or að sitja í hverjuin
almennam vagni.
Yjer liöfum fengið vísbcndingi
um, að von sje nokkurra landa
pennan dag hingað frá Pembina,
frá West Selkirk og, ef til vill,
víðar að.
Vjer liöfum og fengið fregn
um, að landar í Seattle ætli að
lialda pennan saina dag hátíðlegan
hjá sjer. Vonum vjer að fú fregn-
ir af pví síðar.
Veitingarnar í garðinuin pennan
dao- hefur hr. Eiríkur Sumarliðason.
O
Sækjum vel til hans.
ípróttir verða preyttar í garð-
inum og verðlaun veitt (par á með-
al 4 medalíur): bændaglimur, kapp-
lilaup, aflraun ú streng, ka]»]»róður
á ifauðá niður undan garðinum,
stökk o. s. frv. Rólur eru í garð-
inuin og færi á að leika sjer á
/msan hátt.
íslenzkur söngflokkur undir
stjórn lir. H. Oddsons skemtir með
söng. Hornleikara-flokkur: Infantry
School JJand leikur á horn.
Af lijerlendum mönnum er boð-
ið við að vera fmsum heiðursgest-
um; fylkisstjóra, ráðhcrrum, bæjar-
stjórn, blaðamönnum og ftnsum
helztu mönnum bæjarins.
(Framli. frá G. bls.)
Endurskoðunarmenn tilnefndir:
Jóh. Briem og Tóm. Ilalldórsson.
Standandi ncfnd lagði pá frain
frá peirri nefnd
Alit standandi nefndar (8. kafli).
Um takmörk á upphæð peirri
er kirkjugjald væri við miðað.
í inálinu um takmörkun kirkju-
fjelagsgjalds, sem borið var upp á
pinginu í fyrra og falið var hinni
standandi nefnd til íhugunar, er
pað álit néfndarinnar, að takmörkun
pessi sje ekki Jieppileg, par sem
hún mundi verða skilin sem tor-
tryggni gegn erindsrekum safnað-
anna sjálfra. Söfnuðirnir senda ein-
ungis ]»á menn ú ]»ing, sem peir
hafa fullkomna tiltrú til í fjármál-
um ekki síður en öðrum inálum.
í allri sinni framkomu á pinginu
bera peir fyrir brjósti hag alinenu-
ings safnaða vorra; ]»ess vegna \ irð-
ist engin ástæða til að tortryggja
gætnustu og hyggnustu menn safn-
aðanna með ]»vl að reisa peirn nfj-
ar skorður í pessu efni, ]»ar sem
hinar sömu skorður eru peiin sam-
kvæmt lilutarins eðli reistar af
stöðu peirra.
Jón Bjarnason, F. .1. Bergmann,
Fr. Friðriksson, Sigtr. Jónasson.
Sjora Fr. Bergm. mælti ineð
að petta nefndarálit væri tekið f/rir
og útkljáð, án pess að málinu væri
vísað til sjerstakrar nefndar, sem
að eins mundi valda tímatöf.
Jóhannes Jónass. beiddi um ná-
kvæmari skvrino'u á málinu.
J o
Sjera Fr. J. Bergmann svaraði
og sk/rði nefndarálitið nákvæmlega.
Fr. Friðriksson: pað er kirkju-
pingið sjálft, sem ákveður kirkju-
pingsgjaldið. Daö er ongin ástæða
til að pingið tortryggi sig sjálft.
W. II. P. br/ndi, að petta
gjald væri eigi skattur, og ef menn
skildu pað nú, ættu mcnn að út-
r/ma peim misskilhingi.
P. Bardal br/ndi, liver pörf
væri á, að gjöld pessi kæmu inn
árl. fyrir n/járið; pá yrðu gjöldin
ilkl. bæði ríflegri og pó Ijcttbærri.
Nefndarál. samp.
Mdl um áætl. uni kirkju-
fiingsgjald mesta úrs.
Samp. að 3 manna nefnd væri
skipuð.
Nefnd kvödd:
Iíar. Pjet., Hjálm. Hjálni.,
Pjetur Bjarnason.
P. Bárd. lagði til að nefnd.
væri falið að tiltaka eða mæla með
einhv. gjalddaga.
Samp. að loka umr.
Till. P. B. uin gjalddaga felld;
Fors. sk/rði frá svörum viðv.
guðsp. form., og væru pau á ]>á
leið, að söfn. alin. hefði eigi trevst
sjer til að innleiða pað, sumir til-
greindu sem ástæðu húsrúmsleysi
og söngflokks-skort; peir söfn., sem
ljetu annars álit sitt í ljósi um
gildi pess, viðurkenndu að pað væri
fagurt og uppbyggilegt.
l.agði fram fermdra sk/rs'u.
Jfermdra-skýrsla viiiliðið ár.
í söfnuðum sjera Fr. Bergm. 45
„ „ „ Hafst. Pjet. 19
„ „ „ M. Skaptas. 02
„ „ „ Jóns Bj„ Wpg. 22
Alls 148
Gat um sk/rslur (eða öllu held-
ur sk/rsluleysi) um sunriud. skóla
Vfors. í stóli.
Sjera .1. Bj. las upp
Nefndarálit
í mál. Sameiningia og
Barnablaðið
Menn liafa staðið svo illa í
skilum við „Sameininguna11, að á
hinu seinasta ári blaðsins liafa tekj-
ur pess verið nálega 200 dollur-
um miuni en útgjöldin. Blaðið
mun nú eiga útistandandi nálægt
1000 dollurum, en pað er komið
í nálega 150 dollara skuld fyrir
prentun o. s. frv., og eru pannig
líkur til pess, að blaðið geti eigi
stáðizt til langframa, ef ]»essu fer
fram. Af pessum ástæðum ráðum
vjer pinginu til að útvcga bkiðiuu
buisness mauager, sem hafi á liendi
útsending, bókfærslu og- innköllun
á andvirði blaðsins. Utgáfunefnd
„Sam“. skal undir eins ejitir kirkju-
ping ]»etta útvega og ráða mar.n
pennan uj»p á Í00 dollara laun um
árið, og ef honuin lieppnast vel í
innheimta á göinlum skuldum, ]»á
hafi útgáfunefndin levfi til að
, n t j
veita honum sjerstaka póknun fv.-
ir pað.
Að öðru Ieyti lialdi „Sam.“
áfram á sama liátt og verið liefur.
Svo framarlega sem fjárhagur
„Sam.“ verður kominn í gott lag
um n/ár 1891, pá láti útgáfunefnd
liennar boðsbrjef út ganga upp á
barnablað til pess að fullnægja peim
óskurn, ]»ar að lútandi sem hafa
komið fram á pingi pessu og hin-
um fyrri pingum, og fáist’ svo
margir ásknfendur að ' slíku blaði,
að fyrirtækið geti borið sig, pá
sjái útgáfunefnd „Sam.“ um, að
blaðið geti byrjað ekki seinna en
í raarz 1891. I>ó skal eigi byrja
á útgáfu blaðsins fvr en áskrifend-
urnir hafa borgað fyrir fram fvrir
fyrsta árgang pess.
A kirkjup. 3. d. júlí m. 1890.
Jón Bjarnason, P. S. Bardal,
Stephan Eyolfs., S. Christcphjerscn
Jóhannes Jónass., Hafsteinn Pjeturcs
Magnús Skajitason.
Till. að nefndarálit sje rætt í
2 liðum.
1. Sameiningin
2. Barnablað.
Samp.
Stígur I»orv. vildi launa buiss-
ness manger með prósentum eiu-
göngu t. d. 15]>rCt.
Tillaga hans var:
50 doll. laun og 10 prCt. af
innheimtu fje (áfölln. og óáfölln.
skuld.). •
Till. uinræðum lokað. Samp.
Till. Stígs felld.
Till. uinr. um aðalmálinu lokið.
Samp.
Til atkv. kont pá fvrri liöur
nefndarálitsins (um Sameininguna).
Samp. gegn cinu atkv.
I»á kom síðari liður nefudarál.
(um Barnablaö).
Tiil. nefnd. sainp. í eintt hlj.
Nefndarálit í heild sinni samp.
gegn 1 atkv.
Gjörðabók lesin og samp.
Fundi slitið til kl. 1 e. m.
Logberg alraennings.
[L’ndir licssari fyrirsögn tökum vjcr upp’
greinir frá irönntim livaðanæfa, sem óska
aö stíga fæti á Lögberg og reifa nokkur
|iau máiefni, er lesenclur vora kyuni
varða. — Auðvitað tökum vjer eigi að oss
ábyrgð á skoðunum Leim er frain koma
í slíkum greinum. Engiu grein er tekin
npp nema liöfmidur nnfnereini sig fyrir
ritstjórn blaðsins, en sjúifráðir eru liöf-
uudar um, hvortnafn (.eirm verður prent-
að eða ekkij.
TIL Mn. JÓNS ÓLAFSSONAR.
Kæri frater.
I»að hefur dregizt of lengi fyrir
mjer ýmsra orsaku vegua, sein fjcr eru
sjáifum knnnar, að [.akka þjer fyrir spurn-
ing mina í „Lögb.‘ 2. júlí næstliðinn.
I»dð er ekki mergætnislegt af )>jer, að
brigzla mjer unt skilniðgsskort, og upp-
gerðar-heimsku, er jeg segist ekki skilja
surat í ísl. brjefl þírui, sem þ»» er svo
tvírætt og óákveðið, að |>jer hefur ekki
sjálfum tekizt uð útskýra það uwr.il að
sumu leyti.
Jeg veit ve), að til eru „trúmenn
utan lút. kirkjunnur“, því jeg |;ekki ekki
nokkurn mauu, sem eigi hefur eiuhverja
trú, og efast um að hann sje til, nenia
óviti væri. En jeg vissi eltki, hveit |ú
áttir við (ívilika trúmenn „utan lút, kirkj-
unnar“ þ. e. utan við alla lút. kirkj-
söfnuði. Þeir eru líka til, |;ó fáir sjeu
98
°n I,ar udm yfir í putinri músselíns-kápu, og
sást Ijóslega hve fturvaxin hún var.
Fyrir aptan pessa ungu konu var önnur sjón
að sjá, sem var henni mjög óíík, varðmenn,
vopnaöir brugðnuin sverðum og löngum, mvncl-
skreyttum skammbyssum; peir báru mannslik á
burðarstól.
I»etta var gnmals manns Ifk, klætt f.skraut-
búning indverskra konunga; túrbanimi var bró-
djeraður með perlum, skykkjan vár úr silki gull-
ofin, beltið úr cashmere, sett demöntum, og við
]>að hjengu liin príðisfallegu vopn indverskra pjóð-
höfðingja.
Síðastur var hljóðfæraleikenda llokkur, ásamt
ofstækisfullum varðinönnum, sem grenjuðu svo liútt,
að stundum heyrðist jafnvel ekki til hljóöfær-
anna. I»ar með var líkfyigdinni lokið.
Sir Francis Cromarty liorfði á prósessíuna
meðan Jiún fór fram lijá, og pað var einkeuni-
legur hryggðarsvipur á andlitinu á honuni. Iíann
saeri sjer að leiðsöguinanninum og sagði:
„Er pað suttee“?
Parsinn svaraði rncð jákvæðis.nerki, og lagði
iingurna á varirnar. Langa prósessfan liðaðist
liægt og liægt milii trjánna, og áður en iangt
leið hurfu peir síðustu inn i skógiun. Illjóð-
færahljóninrinn dó út smátt og smátt; við og
vjð heyrðust fácia org, eu peim ljunti bráðlega,
ÍOT
óhjákvæmilegt að reyna aðra aðferð og að skera
sig inn úr veggjunum á liotínu. Svo mátti ef
til vill húast við að peir liittu prestana inni fyr-
ir vakandi, gætandi fórnardýrs síns eins vandlega
ains og liermennirnir gættu dyranna.
Eptir að peir höfðu borið saman ráð sín,
kvaðst ieiðsöguinaðurinn albúinu til að Jialda til
iiofsins. Mr. Fogg, Sir Francis og Passe-partout
fóru A eptir honum. J»eir fóru langan krók á
sig í pvf skvni að komast aj»tan að liofiiiu.
Hjer urn i»il ki. li£ komust ]»eir að musteris-
veggjunum án pess nokkur iiefði orðið vur við
pá. Dað var auðsjeð, að enginn vörður var hald-
iun peiin megin, en pað var jafn-auðsjeð, að
pað var hvorki gluggi nje dyr á pví a]»tamnegin.
Nóttin var dimm. Túiiglið var ú síðasta
kvartjeli, og vár nauinact s/n:le<rt fyrir ofan sjón-
deildarhringinn, og var opt pakið pykkum skýj-
um. Trjen gerðu og myrkrið enn svartara. Deir
voru nú komnir að veggnum, og annaðhvort
urðu peir að finna eirhverja holu í liann eöa ]»á
búa liana til. Til pess bafði Mr. Fogg og fje-
lagar hans ekkert neina vasahnífa sína. E11 pað
vildi svo vel til, að ekkcrt var í hofsveggjunum
nema múrgrjót og viður, og pvf gat ekki verið
mjög örðugt að skera ]>á. Degar búið var að
ná út fyrsta múrsccininutn, var nnnað auðvelt.
I»eir tóku tefarjaust til starfa og höfðu svy
ioi
XIII. KAPÍTULI.
Sýnir, livernig Passe-partout verður |æss var að
hatlJngjnn fylgir hugmönnunum.
Fyrirætlunin car örð:;g og djarfmannieg;
pað var næstuni pvf ómögulegt að koma heniii
fram. Mr. Fogg ætlaði að fara að leggja lif
sitt eða að minnsta kosti freisi sitt í liættu, og
par af leiöandi fyrirtæki sitt; en engu að síður
hikaði liann sig ekki eitt uugnablih. Auk pess
fjekk hann ósveigjanlegan fjelaga í Sir Francis
Croinarty. Passe-partout var sömuieiðis boðinn og
búinn til að fylgja peiin, og lionum pótti meira
og meira vert uin iiúsbónda sinn með liverju
augnablikinu sem )eið. Dað reyndist pá svo að
liann hafði hjarta undir sinu kuldalega yfirbranði,
Passe-partout var fariun að elska Mr. Foirg.
Leiðsögumaðurinn var cptir. llvernig skyldi
hann snúa sjer í pessu efni? Dað voru öli lík-
indi til, að liann mundi draga tauin parlendra
Uianria. l»að varð að minnsta kosti að sjá um
að hann yrði með hvorugum, ef hann vildi ekki
aðstoða förunauta sfna.
tíir Fraucis lagði spurniuguua fyrir haui)