Lögberg - 26.08.1891, Blaðsíða 6

6
LÖGBERO, MIÐVIKUDAGINN 26. ÁGÚST 1891
Logöerg almennings.
»
[Undir þessari fyrirsögn tökum vjer upp
greinir frá rrönnum kvaðamefa, sem óska
að stíga fa'ti á Lögberg og reifa nokkur
t^au málefni, er leseiidur vora kynni
varða. — Auðvitað tökum vjer eigi að oss
ábyrgð á skoðunum (.eim er fram koma
í slíkum greinurn. Engin grein er tekin
upp nema köfundiir nafngreini sig fyrir
ritstjóra biaðsins, en sjálfráðir eru höf-
undar um, hvort nafn feirra verður prent-
að eða ekki].
VESTAN ÚR LANDI.
----o----
Þar eð við undirskrifaðir höf-
um nylega ferðazt hjeðan úr Ar-
gyle-nylendunni vestur í hina fyrir-
huguðu og svo kölluðu Melita ný-
lendu, viljum við biðja yður, herra
ritstj. Lögbergs, svo vel gera og
ljá línum þessum rúm í blaði yðar.
Landið, s6m við skoðuðum, var að-
allega í Township 6 og 7, Röð 28
og 29. Það er mjög mismunandi
að gæðum, allvíða er jarðvegurinn
góður og mun jafnast á við betri
jarðveg af hveitilandi í fylkinu; en
mjög er landið par gr/tt, og er
yfir höfuð eitthvert pað gryttasta
svæði, sem við höfum yfir farið.
Aptur sumstaðar er landið mjög
ljett og malarkennt, og hjer og
hvar eru flesjur alsendis ónytar til
akuryrkju. Mjög víða eru bollarr
eða lægðir ofan í landið, því til
skaða, og eru p>að að eins örfáar
lægðirnar, tiltölulega, sem plægja má
upp; allar pessar lægðir voru p>urrar,
en svo virtist sem vatn muni standa
í p>eim á vorin, og p>rátt fyrir rign-
ingar p>ær sem gengið haía í sumar
var grassprettan í p>eim mjög lje-
leg, á að gizka 6 J>uml. á hæð
frá rótinni, en p>að var pykkt lín-
gresi, og ef maður skyidi telja [>ar
nokkurn heyskap, ]>á erhanníþess-
um bolla-botnum, að undanteknum
3 myrarkenndum tjörnum, scrn við
sáum á p>essu svæði, grasið í þeim
var á að gizka 14 fet á hæð, og
var gisið stargresi.
Mesta ókost landsins álítum við
mölina, og þar næst bollana, því
þeirra vegiia verða akrar aldrei
nema í smástykkjum, nema rjett í
einstaka stað, þar sem bollalítið er,
og eins verður seinlegt og vont að
plægja landið; því akrarnir verða
að vera allavega slitnir og ójafnir
sökum úrgangsins. En þótt grjótið
sje mikið, þá er það bæði fremur
smátt og töluvert af því sem ligg-
ur ofarlega og eins er góður jarð-
vegur þar sern gr/tt er, svo að
p>að væri ekki til einskis barizt að
ná grjótinu upp. Kvikfjárrækt að
mun getur maður ekki liugsað, að
hægt.sje [>ar að hafa, því heyafurð-
ir landsins eru engar til þess; sauð-
fjárrækt væri J>ó helzt hægt að
koma við, enda inundi liún horga
sig bezt. Og auðsjáanlegt er það,
að p>etta svæði er eitt af þeim
hjeruðum, sem bezt er að komast
áfram í meðan byggðin er sem
strjálust. Landið er allsendis skóg-
laust, þurrt og kuldalegt. Við sá-
um livergi vatn standa uppi í tjörn-
um, nema bjer og þar í lækjarfar-
vefir, sem kallaður er Jackson Creek.
Til skógar kvað vera um 25—30 mílur,
og er þegar sumpart upprættur, sum-
part í höndum franskra bænda þar,
að oss var sagt. Til markaðar úr
þessu svæði (til Melita) kváðu vera
um 20 milur. Við viljum geta
|>ess, að meiri parturinn af heimil
isrjettar löndum er þegar tekinn,
og er þess vegna flestum þeim
heimilisrjettar löndum, sem mú fást
þar, þannig varið, að menn verða
að cancelUra þau, og kostar þá
iniiritunar gjaldið $15 til $20. Meiri
hlutinn af þessum uppteknu löndum
kvað hafa verið tekinn fyrir hjer
um bil tveim árum síðan, þegar
menn heyrðu og lijeldu að járn-
brautin hjeðan kæmi þangað vestur
í gegn áleiðis til kolanámanna.
Við ætlum okkur ekki að kveða
upp neinn dóm yfir þessu land-
svæði, þótt ferð okkar yrði ekki
að tilætluðu gagni fyrir okkur sjálfa.
En við vildum að eins leiða at-
hygli þeirra manna, sem máske
vildu ná sjer þar í land, að því^
að þeir skyldu sjálfir skoða það
fyrst, því það gæti skeð að sum-
um líkaði landið, en sumum ekki.
Það kemur svo mikið undir smekk
og hugþótta hvers einstaklings, eins
°g reyndin hefur hjer orðið á. Við
viljum alls ekki ráða neinum frá
að fara og skoða landið. Landnám
er eitt af þeim þyðingarmestu spurs-
málum ísl. hjer, og eitt af „prakt-
iskustu11 atriðum í sögu þeirra síðar
meir; og það mun óhætt að segja
að ekki cr um auðugan garð að
gresja í Manitoba með góð og ó-
numin svæði nú orðið, og er því
vandi að segja: farðu þangað, þar
verður bezt fyrir þig, eða: farðu
ekki þangað, þar er verst fyrir
þig — hvort sem maður ætti við
þetta svæði eða önnur.
M. Teitsson. S. E. Erlendsson.
A. G, Morgan,
Main Sir. . - - McIntBlo
Farid jtil IEP2,j*T<E&/ILX? 6 1{a',lnr
eptir timbri, lath, shingles, gluggum, hurðum, veggjapappír, saumavjel-
utn, organs og húsbúnaði. Hann er og umboðsmaður fyrir HARRIS
SON & CO.
G.
Fire & Marine Insurance, stofnsett 1879.
Guardian of England höfuðztóll.............$37,000,000
City of London, London, England, höfuðstóll 10,000,000
Aðal-umboö ýyrir Manitoba, North 1 Vest Terretory oy British Columbia
Northwest- Fire Insurance Co., höfuðstóll.... $500,000
Insuranee Co. of N. America, Philadelphia U. S. 8,700,000
Skrifstofa 375 og 377 Main Strect, - - - WINNiPEC.
TIL ISLENDINGA.
Vjer búum til og seljum aktygi af öllum sortum, búin til að
eins úr bezta leðri.
Vjer höfum ýmsar fleiri vörur, þar á meðal „Hardvöru“.
t>ar eð vjer erum Norðmenn, J>á skoðum vjer íslendinga sem
bræður vora, óskum þeir s^ni oss J>á velvild að v«rzla við oss. Lo^
um að s^na þeim þá velvild að .selja þeim ód/rara en nokkrir aðrir.
„ Ci*ystal, ST. X».

‘Ryans, úmcm^ensz
Billegasti staður í borginni að
kaupa stígvjel og skó.
Fínir, saumaðir Cordovan skór
fyrir herra $1.50.
Fínir dömu “Kid-skór $1.00.
„ „ „ Oxf. i>Oc.
Beztu happakaup sem nokkru
sinhafa itt i borginni
RYANS,
492 Main Street.
Fjallkonan, útbreiddasta blaðið
á íslandi, kostar þetta árið í Ame-
ríku að eins 1 dollar, ef andvirði
ið er greitt fyrir ágústmánaðarlok,
ella $1,20 eins og áður hefur verið
auglyst. N/tt blað, Landneminn,
fylgir nú Fjallkonunni ó k e y p i s
til allra kaupenda. Það blað flytur
frjettir frá Islendingum í Canada
og fjallar eingöngu um málefni
þcirra; kemur fyrst um sinn út
annanhvorn mánuð en verður stækk-
að ef það fær góðar viðtökur.
Aðalútsölumaður í Winnipeg
Chr, Olafsson
575 Main Str.
OLE Slipft?OfJ
mœlir með sfnu nýja
SCANDiNAVIAN HOTEL.
710 axaiu St.
Fœði $ l,oo á dag.
Canadian Fatilic
jarfíbrautin.
Hin
SHERMAN HOUSE
Market Square, WINfJIPEC.
AGŒTIS VIN OG SIGARAR.
C. C. MONTGOIVIERY. Eigandi.
Þetta hús hefur verið gert eins og nýtt. Mrs. B. II. Cibbons, kona
Conductor Gibbons, sem hefur aðal-umsjón yiir fæðissölunni, qýður alla hjartan-
lega velkomna, sem kunna að meta ágætan matartilbúning og sanngjarnt verð
Ijún mun með sinai kurteisi og lipurð reyua til að gera húsið vinsælt.
MRS. B. R GIBBONS.
NYIR KAUPENDUR ISAFfiLRÁR
NÆSTA ÁR (1891)
la óktypis allt SÖGUSAFK ISAFOLDAR 1889 og 1890.
i 3 bindum, milli 30 til 40 sögur, einkar-skemmtilegar,
uid 800 bls. alls.
í Ameríku kostar Ísafold héðan af $1,50 nm árið, of borgað er
fyrir fram; annars $2,00—Nyir kaupendur þurfa því ekki annað en leggja
1-| pappírs-dollar innan í pöntunarbréfið (registrerað), ásamt greinilegr
utanáskrift; þá fá þeir Sögusafnið allt með pósti um hæl, og blaðið
gyan sent allt árjð svo ótt sem ferðir falla.
B i 11 e g a s t a
S t ytsta
B e s t a
Braut til allra staða
A u s t u r
V e s t u r
S11 d u r
Fimm til tíu dollars sparaðir með pví
að kaupa farbfjef af okkur
Vcstur sul hsili.
Colonists vefnvagnar með ölluin iestum
Farbrjef til Evropu
Lægsta fargjald til Íklands
og faðan hingað.
Viðvíkjandi frekari upplýsingum, kort-
um, timatöflum, og farbrjef-
um, skrifl menn
eða snúi sjer
til
W. M. McLeod,
Farbrjefa agent, 471 Main St., 'Wiknipkg
Eða til
J. S. Carter,
á C. P. R. járnbrautarstöðvunum.
Robt. Kerr,
A ðalf arbr j efagen t
584
meira um þetta mál, og þóttist nú
alveg viss um, að jeg mundi aldrei
heyra líósiinnu framar nefnda á
nafn. Eptir því sem árin liðu,
varð jeg auðugri og auðugri, og
svo heppinn var jeg í öllum mín-
um gróðafyrirtækjum, að það var
að orðtæki haft. L>á vildi svo til
mitt í minni brosandi gæfu, að
konan mín dó, og síðan hef jeg
aldrei litið sömu augum á heiminn.
En jeg hafði þó dóttir mína elsku-
legu til að hugga mig, og vegna
elsku hennar o£f umönnunar tókst
inér að sætta mig við missi konu
minnar. Ungur maður írskur, Brian
Fitzgferald að nafni, kom til Ástral-
ín, og jeg sá brátt að dóttir mín
hafði ást á lionum, 00' að hann
unni lienni sömuieiðis hugástum ;
mjer þótti vænt urn það, því að
jeg hof ávalt haft tniklar mætur 4
honum. Jeg bjóst við hjónabandi
þeirra, J>angað til að yms óvænt at-
vik komu fyrir, sem liljóta að vera
þeim mönnum í fersku minni, scin
lesa þessar blaðsíður. Mr. Oliver
Whyte frá London heimsótti mig,
585
og færði mjer þær frjettir, sem
injer komu heldur en ekki óvænt,
að Rósanna Moore, fyrri kona mín,
væri enn á lífi, og að sagan um
lát hennar hefði ekki ' verið annað
en kænlegur samsetningur til að
leika á mig. Hún liafði orðið fyrir
slysi, eins og ataðið hafði í biaðinu,
og hafði verið flutt 4 spítala, en
þar hafði hún náð sjer aptur.
Læknirinn, sem sent hafði vottorð
um lát hennar, liafði fengið ást á
henni og viljað ganga að eiga
hana, og hann hafði talið mjer trú
uin, að hún væri dauð, í því skyni
að engin rekistefna skyldi verða út
úr hennar fyrra lííi. En læknirinn
dó áður en hjónavígslan færi fram,
og Itósanna hafði ekki fyrir því,
að láta mig vita hið sanna. Hún
var þá skrípileikkona, var kölluð
„Musette“, og virtist hafa fengið í
meira lagi illt orð á sig fyrir
eyðslusemi og ólifnað. Whyte hitti
hana í London, og hún varð fylgi-
kona hans, Hann virðist hafa haft
ineykiLga mikið vald yfir henni,
því að Vin sagði honum alla æfi-
sögu sína. og þar á meðal sagði
592
„fyrir það að hann var saklaus af
þessum glæp.“
„E>á er“, sagði Calton ofurlítið
kuldalega, „ráðin gátan, sem við
höfum svo lengi verið í vandræð-
um með, og Sfinxin þegir nú á-
vallt hjeðan af.“
„Jeg vissi, að það var ómögu-
legt að hann hefði gert slíkt,“ sagði
Chinston; hann hafði enn engu orði
getað upp komið fyrir geðshræring.
Kilsip hlustaði á þessi lofsyrði
um hinn látna mann, og malaði
með sjálfum sjer, líkt og köttur,
sem náð hefur í mús.
,,E>jer sjá:ð,“ sagði hann og
sneri sjer að niálafærslumanninuun
„að jcg hafði loksins á rjettu að
standa“.
„Já,“ svaraði Calton blátt áfram,
„jeg kannast við að hafa orðið und-
ir, en nú—“
„Jeg fer og tck Moreland fast-
an tafarlaust“, sagði Kilsip.
Fáeinar mfnútur var J>ögn; bvo
tók Calton aptur til máls:
„Jeg bjfst við, að maður neyð-
ist til þess — aumingja stúlkan —
aumingja stúlkan.“
577
ekki hefði verið of mikið gert úr
töfraafli hennar, og að lokum fjekk
jeg óviðráðanlega ást á henni. Jeg
spurði mig fyrir um prívatlíf henn-
ar, og komst að því, að það var
óaðfiananlegt, því að móðir hennar,
sem var einstakur vargur, hjelt vörð
um hana, og leyfði erigum að koma
nærri dóttur sinni. Jeg þarf ekki
að segja frá því, hvað atvikaðist
meðaa jeg var að biðla til hennar,
því að þau tímabil mannlífsins eru
venjulega eins, ea menn munu sjá,
hve ástríða mín var sterk á því,
að loksins rjeði jeg af að ganga
að eiga hana. En það var samt
með þeim skilmála, að hjónavígsl-
unni skyldi haldið leyndri, þangað
til jeg vildi sjálfur gera hana heyr-
um kunna. Astæða mín fyrir þessu
var sú, að faðir minn var þá enn
á lífi, og með því að hann var
strangur presbyteriani, mundi hann
aldrei hafa fyrirgefið mjer J>4 yfir-
sjón, að ganga að eiga leikkonu;
hann var gamall og lasburða, og
jeg vildi ekki láta liann komasv,
að því, að jeg hefði farið
þannig að ráði mínu, því að j.-g,