Lögberg - 06.07.1892, Blaðsíða 2

2
LðGBtóRU, MIÐVIKUDAGINN 6. JULI 1892
,& Ö Ll b C l g.
GefiB út að 578 Maiii Str. Winnipcjí,
aí The /oglerg Printinr tc~ Tuhlishing Coy.
(Incorporated 27. May 1890).
Rn stjóri (Ebitor):
EIKAR MJÖKLEIFSSON
RUSINESS MANAGKK: MAGNÚS PAULSON.
UJGLÝSINGAR: Smí-auglýsingar I eitt
skipti 2ð cts. fyrir 30 orö eSa 1 Jmml.
ilálkslengdar; 1 doll. um mánuöinn. A stsern
auglýsingum eöa augl. um lengri tima aj-
sláttur eptir samningi
HÚSTADA-SKIFTl kaupenda verður að til
ijrnna skrt/ega og gera um fyrverandt bu
staö jafnframt.
UTANASKRIPT til AFGREIÐSLUSTOFU
blaðsins er:
THE LÓCBEHC PHIHTIHC & PUBLISK. CO.
F. O. Box 368, Winnipeg, Man.
UTANÁSKRIFT til RITSTJÓRANS er:
EDITOR LOGBERG.
P. O. BOX 368. WINNIPEG MAN.
___ laugardagxníi 2. JfJx.1 1892.-
£35T Samkvæmt landslögum er uppsögn
kaupanda á blaði ógild, nema hann sé
skuldlaus, (>egar haDn segir upp. — Ef
kaupandi, sem er í skuld við blað-
ið flytr vistferlum, án þess að tilkynna
beimilaskiftin, þá er það fyrir dómstól
unum ilitin sýnileg sönuun fyrir prett
vísum tilgang’.
ty Eftirleiðis verðr á hverri viku prent-
uð i blaðinu viðrkenning fyrir móttöku
allra peninga, sem þvi hafa borizt fyrir-
furandi viku í pósti eða með bréfum
en ekki fyrir peningum, sem menn af
henda sjálflr á afgreiðslustofu blaðsins
því að þeir menn fá samstundis skriflega
viðrkenning. — Bandaríkjapeninga tekr
blaöið fullu verði (af Bandaríkjamönn
um), og frá ísiandi eru íslenzkir pen
ingaseðlar tekuir gildir fullu verði sem
borgun fyrir blaðið. — Sendið borgun í
P. 0. Money Ordere, eða peninga í Ite
gietered Letter. Sendið oss ekki bankaá
vísanir, sem borgast eiga annarstaðar en
i Winnipeg, nema 25cta aukaborgun fylg
fyrir innköllan.
NÝJA ÍSLANDS-FERDAR UM-
SÓKN EINARS HJÖRLEIFS-
SONAR.
I>að er {>egar farið að verða liálf
gaman að lygasögum Jóns Ólafssonar
um J>á umsókn mína að verða sendur
norður til Nyja íslands haustið 1886
til f>ess að vintia {>ar að kosning Mr,
Hagels. 25. mai segir liann í Hkr.,
að jeg hafi farið .jblátt t'tfrum beina
/eið til jtingmannsefnis apturhalds
Jiokksins, sein }>á var, Hagels mál-
fœrslumannsil, og boðið honum inína
þjónustu. Rúmum mánuði síðar, 29.
júní, segir hann, að {>að hafi verið til
Sibbalds, sern jeg hafi farið í f>eim er-
indum, mannsins, erfiutti atkvæðakass-
ann, er brenndur var. Og pessi al-
ræmdi Sibbald liefur gefið Jóni vottorð
um petta efni, til f>ess að styrkja sögu
hans.
Jón hefnr auðsjáanlega fyrst farið
í Mr. Hagel, og beðið hann að gefa
vottorð, til f>ess að geta staðið við sína
upphaflegu lygi. En af pví að Hagel
er nú að sækjast eptir að verða lög-
stjórnarráðherra fylkisins, f>á hefur
hann að líkindum búizt við, að almenn-
ingi mundi [>ykja liann gera nokkuð
lítið úr sjer, ef hann færi að ganga í
slíkt bandalag við Jón Olafsson, inann,
sem allt af er að tala til fólksins af
tukthúss-pröskuldinum.
Svo liefur Jón snúið sjer til Sib-
balds -— og í peim fjelagskap kann
hann augsynilega vel við sig.
Um pessa sögusögn Sibbalás er
pað í fám orðum að segja, að jeg hafði
aldrei heyrt manninn nefndan fyrr en
eptir að kosningarnar voru afstaðn-
ar, og kassinn, sem hann flutti, var
brunninn. Allt fram að pcim tíma
var Sibbaid vitanlega, almenningi
manna alsendis ókunnur, og engum
iifandi manni mundi iiafa dottið í hug
að snúa sjer til iians til pess að fá
neinu fram komið. Enda sáu allir
eptir á, að hann mundi liafa verið gerð-
ur að kjörstjóra í Nyja fslandi afpeirri
ástæðu einni, að hann var svo mikill
ræf'li, að liægt var að nota hann ápann
liátt, sem hann var notaður.
Mr. Björn Lindal linytir aptan við
vottorð Sibbahls yfirjysing frá sjálfum
sjer um pað, að Sibbald hafi í desem-
h< r 1886 sjiurt sig cptir mjer í tilefni
af petsari Nyja fslanda-ferðar umsókn
minni, og sVnt sjer eigin'uandarnafn
mitt. Sötnuleiðis segir iiann og, að
maður, sein nú er dáinn, iiafi sagt sjer
frá pessum tilraunum inínum tíl að
verða sendur norður. Jeg get vita-
skuld ekki sagt af eigin reynslu, hvað
sagt hefur verið við I.indal af Sibbald,
nje pessum dauða maur.i, eu heldur er
>að ólíkleg saga, að Sibbald hafi í des.
1886 verið að gera fyrirspurnir við-
víkjandi mjer, par sem líkindin eru
svo einkar iítil fyrir pví að honum hafi
pá verið kunnugt um mína tilveru.
Jeg legg pað annars undir dóm
allra skynsamra manna, hvort pað sje
líklegt, að jeg hafi verið að sækja uni
að fá atvinnu við pessa norðurferð í
págu Norquaystjórnarinnar einmitt
sömu dagana, sem jeg, eins ogflestum
Yestur-ísl. er kunnugt, var að sleppa
$50 um mánuðinn, atvinnu minni við
Heimakiinglu, vegna sannfæringar
minnar um pað, að sú stjórn væri ill,
og að íslendingar ættu ekki að styðja
hana.
En hvað sém raönnum kann að
pykja líklegt eða ólíklegt í pessu efni
pá leyfi jeg mjer að lysa yfir pví, og er
reidubxjinn til að staðfesta jtá, yjirlýs
iny mina tneð eiði, að allar sögur um
pessar tilraunir inínar til að verða send
ur norður til Nyja íslands til að vínna
að kosning Hagels par haustið 1886,
eru gersamlega tilhæfulausar.
Einar Hjörleifssou.
BRYGG.IAN GÓÐA.
nylendunni? Vitaskuld ekki. Mað-
urinn hefur ekki einu sinni til Nyja
íslands komið á síðastliðnu ári, og lief-
ur látið menn par alveg afskiptalausa. :
E>að var allt annað, sem kom
mönnum burt úr Nýja íslandi í fyrra
heldur en Sigurður Christopherson.
T>að var bleytan par fyrst og fremst.
Og svo setti stjórnin Sig. Chr. dálítinn
tíma til pess að leiðbeina peitn, sem
úr Nyja íslandi voru flúnir, og öðr-
um íslendingutn hjer í fyllcinu, sem
eklcert heiinilisrjettarland höfðu, en
viidu fara að búa, og koma peiin á
hentugt landinnan fylkisins takmarka.
Hvað var eiginlega vítavert í pví?
Var sliktekki pvert á móti bein skylda
stjórnarinnar, eins og á stóð? Eða er
pað ekki hennar verk, að sporna við
pví, að nionn íiyi að ópöifu út úr fylk-
inu, eins og pað er eitt af hennar verk-
um, að fá menn inn í fylkið?
I>að er svo að sjá, sem eitthvað
sje pröngt í búi hjá Hkr. með ástæðui
gegn stjórninni, pegar hún fer að luta
að pví að gera slíkt að ofsóknarefni
gegn Greenway og Sig. Christopher-
syni.
Helzta agnið, sem Baldwin Bald-
winson beitir fyrir Ný-íslendinga, er
pað, að ef liann nái kosningu, skuli
bryggja verða reist að Gimli — af
Dorniníon - stjórninni. Fyrir pessu
loforði pykist liann hafa undirskrifað
og innsiglað brjef frá stjórninni
Ottawa.
Vjer viljum ráða Ny-íslending-
utn til að ganga eptir að fá að sjá
petta makaiausa dókument. Það má
mikið vera, ef stjórnin hefur verið svo
Ógætin, að lofa skrifiega að verja pen-
ingum landsins til pess að hafa áhrif á
fylkiskosningar, sem henni koma ekki
lifandi vitund við. f>ví að vitanlega
væri s'dkt hin mesta óhæfa.
f>ess vegna er full ástæða til að
lialda, að svo framarlega sem nokkur
tilhæfa sje í sögum pingmánnsefnisins
um petta loforð Dominion-stjórnar-
innar, pá sje pað loforð gefið skilyrð-
islaust, en að Baldwin Baldwinson
noti pað fyrir hönd apturhaldsflokks-
ins til pess að reyna að kúga Ny-ís-
lendinga til pess að ganga móti sinni
pólitisku sannfæring. Hann veit, að
peim er áhugamál um að fá bryggj-
una. og svo segir hann peim, að peir
fái hana ekki, nema peir kjósi sig.
En vjer trúum pví ekki fyrr en
vjer tökum á, að Ottawa-stjórnin hafi
búið mannin út með svo ósvífnislegt
skjal. f>ess vegna skorum vjer á hann
að birta orðrjett loforð Ottawa-stjórn-
arinar. Oss dettur ekki í hug að leyna
pví, að vjer erum sannfærðir um, að
ef hann gerir pað, pá muni eitthvað
annað koina upp úr dúrnum, en pað
sem hann er að innprenta Ny-íslend-
ingurn.
En ef liann gerir pað ekki, pá
vonum vjer, að harin misvirði paðekki
við oss, pó að vjer höfum fyrir satt,
að sögur hans um, að bryggju-loforð
Dominion-stjórnarinnar sjeu bundin
við kosning hans í Nyja íslandi, sjeu
húmbúg, og ryk, sem hann er að kasta
í augu kjósendanna.
LAUN SIGURÐAR ^CHRISTO-
FHERSONAR.
Hkr. geiir dómadagsveður út af
J>ví, að Mr, Sigurður Christopherson
hefur fengið $95 síðastliðið ár í kaup
og ferðakostnað hjá fylkisstjórninni
til pess að ieiðbeina mönnum, sem
vildu setjast að í Melita-nylendunni,
og segir, að hann Iiafi fengið J>etta fje
fyrir að flytja merin burt úr Nýja ís-
landi.
I>að parf meira en meðal por til
pess að bera annað eins og petta á
borð fyrir Ny-íslendinga. Ilafa peir
kannske orðið varir við, að Sig. Chr.
hafi verið að korna mönnum burt úr
ÁRSPING
Framhald.
Hvern árangur boðsbrjef petta muni
liafa veit enginn að svo komnu. En
vjer efumst eigi um, að liann verði
bæði iriikill og góður, hvað fjársöfn-
unina sjálfa snert;r. Það vitum vjer
og skiljum samt nú pegar, að pað að
bræður vorir heima taka pannig í petta
velferðarmál vort, ætti að verða til pess
að kenna fólki voru hjer, að leggja
meira á sig fyrir petta lífsnauðsynlega
fyrirtæki en pað hefur hingað til gert.
Það er vonandi. að áhuginn verði nú
brennandi. yiljinn einbeittur og fram-
kvæmdirnar niálinu satnboðnar. Skóla
málið verður enn sem*fyr aðalmálið á
pessu lcirkjupingi og pað lilytur að
verða pað, pangað til að vjer höfum
fyrir drottins náð farsællega ráðið pví
til lykta.
I>rátt fyrir pað pó ritstjóri „Sam-
einingarinnar“ iiafi legið veikur nú
síðustú sex mánuði, hcfur blaðið verið pað leyti og bað um kirkju safnaðar
í gangi fram að pessu. Eftir tilmælum ins til að prjedika í henni. Fulltrúa:
lians hef jeg sjeð um ritstjórn á pví á
pessu síðastliðna hálfa árí. Dað hef-
ur verið af vanefnum gert fyrir allrn
hluta sakir. Til slíkra ritstarfa hef
jeg alls engan tíma haft og hefur pað
allt af verið á lilaupum og í hjáverk
um gert. Verð jeg að bíðja kirkju-
ping petta velvirðingar á pví og afsök-
unar fyrir, hvernig pað hefur verið af
liendi leyst. Útgáfunefndin gerir
pessu pingi reikningslega grein fynr
fjárhag bíaðsins eins og hann er nú
I>eir bræðurnir Magnús og Vilheim
Paulson tókust á hendur reiknings-
færslu alla og umsjón með fjárhag
blaðsins fyrir tilmæli nefndarinnar og
eiga peir fyrir pað miklar paklcir skil-
ið. Ritstjórinn liafði á hendi útsend-
ing blaðsins og allt pað, ssm stendur
í sambandi við hana, pangað til iieilsa
hans bilaði. En einlægt síðan hafa
peir brsBðurnir, Magnús Paulson og
Vilhelm Paulson bætt pví verki við
sig, til pess að hjálpa blaðfyrirtæki
voru áfram undir pessum örðugu lcring
umstæðum, cg ættu allir aðgetaskilið,
hve mikið peir hafa orðið á sig að
leggja til pess, par sem báðir hafa
hendurnar fullar at' eigin skylduverk-
um sínum, ásamt ótal fjelagskvöðum,
sem á peim liggja. I>eir eiga pví fyr
ir bjálpsemi pessa margfalt pakklæti
skilið af útgáfunefnd blaðtins og*
kirkjupinginu í heild sinni. — Jeg
hef ástæðu til að ætla, að „Sameining-
in“ sje einlægt að vinna álit og vin-
sældir í söfnuðnm vorum. Enda ætti
hún svo sem að sjálfsögðu að vera
keypt á hverju pví heimili, sem til
keyrir söfnuðum voruni eða er kristin
dóinsmálum vorum hlynt.
Skömmu eptir að síðasta kirkju-
f>ing var haldið, ferðaðist einn af prest-
um kirkjufjelagsins, sjera Hafsteinn
Pjetuxsson, til hinnar svonefndu I>ing-
vallanylendu í Assiniboia samkvæmt
ósk safnaðarins par. Hann dvaldi
par um tírria, prjedikaði og vann önn
ur prestsverk. Meðan hann dvald
par, myndaðist par nýr söfnuður, er
kallar sig Eúters-söfnuð, og gelck liann
pegar inn í kirkjufjelagið, eins og áður
er skyrt frá.
í septembermánuði ferðaðist for-
seti kirkjufjelagsins norður til Nyja
íslands, til pess að vitja peirra safnaða
par, sem enn standa í kirkjufjolaginu
Hann prjedikaði í Bræðrasöfnuði við
íslendingafljót og hjelt par fund með
rnönnum. í liinni svo kölluðu Efri
byggð prjedikaði hann einnig. Síðan
manna svo mikill,uð engu varðtil leið-
ar koniið, par sem peir voru í meira
hluta. En skynsömustu og einlægustu
safnaðarmennirnir voru [>ó eindregnir
í pví pá, að halda við trúarjátning sína
o'r fielatrið. Síðan hefur sá söfnuður
gengið út úr kirkjufjelaginu eins og
áðnr er á minnzt. - Aður en hann
fór frá Nyja íslandi prjedikaði hann
aptur við íslendingafljót og í Breiðu-
víkinni. A pessari ferð sinni sann-
færðist hann urn,- að f jöldi fólks fylgir
sjera Magnúsi að eins að nafninu til,
að sumu leyti vegna pess, að á öðrum
presti er par að svo stöddu ekki völ,
og að surnu ieyti vegna pess, að fólk-
ið skilur ekki, hversu mikið fráfall
hans erfrá vorum lúterska kristindómi.
Nú hefur pað 0]>inberlega veriö stað-
hæft, að hanu piggi vissa upphæð í
launaHkyni frá Unítörum austur í
Bandaríkjuni. Sje pað satt, hlytur pað
að vera tilgangur hans, að inulima
söfnuði sína smámsaman Únítara-fjel.
og sjezt pá bezt, hvað úrsögn hans úr
kirkjufjelagiuu pyddi. En vonandi er
að augu margra peirra, seni honum
fylgja enn að nafninu til opnist, áður
en pað tekst.
Fyrir tilmæli sjera N. Stgr. Thor-
láksonar ferðaðist varaforseti fjelagsins
seint í október suður til Minneota til
að vera par við hornsteinslagning
kirkju einnar, sem verið var að reisa í
einum söfnuði hans, Vesturheimssöfn.
Sú athöfn fór fram í viðurvist fjölda
fólks 22. sunnudag eptir trínitatis.
Kirlcjan, sem að ytri byggingunni til
var fullsmíðuð, verður, pegar hún er
fullgerð, vandað hús með laglegum
turni. Sá söfnuður hefur enn eklci
gengið í kirkjufjelagið. •— Nú er ver-
íð að reisa nyja kirkju í Þingvalla-
söfuði hjer í Dakota. Kirkja Garðar-
safnaðar, sem einlægt hefur beðið
óvígð, af pví ymislegt hefur til hennar
vantað, verður nú vígð meðan petta
kirkjuping stendur yfir, og má nú
heita alveg skuldlaus. Kirkjuskuld
Víkur-safnaðar hefur að mestu leyti
borgazt á pessu liðna ári. Og Winni
peg-söfnuður á ekki ógreitt af sinni
miklu kirkjuskuld nema fremar litla
uppliæð. Hinir helztu söfnuðir vorir
eiga pannig kirkjur sínar skuldlausar
eða pví sern næst og hafa pær pó kost-
að stórfje. Kirkja Vídalínssafnaðar
hefur á pessu liðna ári verið fullgjörð
að innanbyggingunni til.
í j anúarmánuði X vetur kom upp
óeining nokkur í Selkirksöfnuði. Sjera
Magnús Skaptason kom pangað um
íns txl aö prjedika í henni. Fulltrúar
safnaðarins neituðu honum um kirkj-
una, af peirri ástæðu, að hann boðaði
aðra trú en pað kirkjnfjelag, sem söfn-
uðurinn stæði í. Safnaðarfulltrúarnir
voru allir á einu máli, hvað petta
snertir, en bysna mikill partur af söfn-
uðinnm var syrður af Tantrúarkredd-
um sjera Magnúsar og vildi pví fyrir
hvern mun, að hann prjedijjaði í kirkj-
unni. Þessi flokkur, ásamt ymsum ut-
ansafnaðarmönnum, sem pótti garnan
að að styðja pessa uppreisn gegn safn-
aðarfulltrúunum, opnaði kirkjunameð
valdi, nvo sjera Magnús fjekk viljasín-
um framgengt. Út af pessum atburð-
um rituðu fulltrúar safnaðarins forseta
kirkjufjelagsins og æsktu úrskurðar
hans. Hann lá pá sárpjáður, svo brjef-
inu var vísað til varaforseta. Ilann
ferðaðist pá niður til Selkirk og kynnti
sjer alla málavexti. Síðan hjelt hann
fund með söfnuðinum og skýrði fyrir
mönnum skoðun sína á pessu ágrein-
ingsmáli. Svo gaf hannpann úrskurð
í máíinu, að safnaðarfulltrúarnir hefðu
breytt rjett og samkvæmtskyldu sinni
í að banna sjera Magnúsi að prjedika
í kirkjunni. En söfnuðurirtn hcfði
brotið sín eigin lög, par sem valdi
hefði verið beitt gegn banni safnaðar-
fulltrúanna. Sjera Magnús hefði eng-
an rjett til ;fð prjedika í nokkurri
kirkju pess fjelags, sem liann hefur
sagt sig út úr, og pað væri skylda
hvers safnaðar að banna honum pað.
Þessum úrskurði yrði söfnuðurinn að
hlíta fram að næsta kirkjupingi, sem
gæfi endilegan úrskurð í málinu. Þeir
mcnn í söfnuðinum, sem ekki vildu
hlíta pessum úrskurði hefðu fyrirgert
rjetti sínurn sem safnaðarlimir og yrðu
að strykast út af saínaðarlimaskránni.
Allir atkvæðisbærir safnaðarlimir, sem
á fundi voru, greiddu atkvæði sitt með
pessum úrskurði varaforseta, pannig
að peir rituðu eða ljetu rita já aptan
við nöfn sín í prótókoll safnaðarins.
Nokkru seinna tilkynnir skrifari safn-
aðarins varaforseta, að söfnuðurinn liafi
á safnaðarfundi sagt sig úr kirkjufje-
laginu. Sú úrsögn kom pvert ofan í
sampykkt pá, sem áður var nefnd, par
sem si'ifnuðurinn skuldbatt sig til að
standa í kirkjufjelaginu frain að næsta
kirkjupingi, og er hún pví í alla staði
ólögmæt. Sá hluti safnaðarins, sem
heldur fast við sín gömlu safnaðarlög
og var á móti pví, að ganga úr kirkju-
fjelaginu heldur pví enn áfram að vera
hinn löglegi, Selkirk-söfnuður.
Aldrei hefur hin kirkjuiega starf-
fór hann út til Mikleyjar og prjedik- sertii vor fengið eins eindregna cg
aði par og hjelt fund með mönnum. hlyja viðurkenning á fósturjörð vorri
En par var ofstopi sjera Magnúsar- og nú á pessu síðastliðna ári. Sú við-
urkenning ætti að verða oss hvöt til
pess að syna meiri dugnað og fram-
kvæmdarsemi í kirkjumálum vorum
en vjer hingað ti 1 höfum gert. Sjer-
staklega ættum vjer að iáta hana verða
til pess að sá andlegi skerfur, er vjer
sendum vorri íslenzku móðurkirkju
heiin, yrði eins mikill og góður og
framast er unnt. Vjer berum oss
stunduin illa yfir pví að illa gangi og
erviðleikarnir sjeu kröptunum ofvaxn-
ir. En pegar vjer gætum betur að,
höfum vjer ekki í rauninni yfir neinu
að kvarta. ' í öllum peim söfnuðum
vorutn, sem hafa viðunanlega prests-
pjónustu rná svo heita, að safnaðar-
starfsemin gangi ágætlega. Dagsdag-
lega preifum vjer á pví, að drottinn
or ineð oss, og hverju höfum vjer pá
að kvíða? „Áfram í Jesú nafni!“ Það
sje vort fyrsta og síðasta orð.
Þá var gengið til embættismanna-
kosninga.
Þorl. G. Jónsson stakk upp á að
sjera ./ón JBjarnason sje endurkosinn
í einu hljóði forseti. Sjéra Hafsteinn
Pjetursson studdi. Sampykkt.
Því næst voru allir embættismenn
og varaembættismenn fjelagsins end-
urkosnir í einu hljóði, nerna varaskrif-
ari:
Varaforseti: Sjera Friðr. J. Bergmann.
Skrifari: Sjera N. Steingr. Þorláksson.
Fjehirðir: Árni Friðriksson.
Varaskrifari: Jóh. H. Frost.
Varafjehirðir: H. Hermann.
I>ví næst voru lesnar upp fundar-
reglur. Jón Sigfússon stakk upp á að
breytt verði í fundarreglunum 1, 5,
pannig að liún verði eins og liún stend-
ur í hinum prentuðu fundarreglum.
Stutt og samp. í sinu hljóði.
Olafur Þorsteinsson stakk upp á
að Mr. Jónasi A.Sigurðssyni sje veitt
máifrelsi á pinginu. Stutt og samp. í
einu hljóði.
Sjera Hafsteinn Pjetursson las
upp svolátandi
ÁI/IT STANDAIÍDI NEFNDAR.
Á 7. árspingi kirkjufjelagsins, sem
lialdið var í Winnipeg 1891, vorum
við undirritaðir kosnir í standandi
nefnrl ftsamt forseta fjelagsins, sjera
Jóni Bjarnasyni. Nef'idin liefur sjer-
staklega íliugað pau prjú mál, sem pá
var ákveðið að fresta til pessa kirkju-
pings. Hám leyfir sjer að léggja fyrir
pingið eptirfylgjandi álit hennar um
pessi mál.
I. Meðul til að afla fjár til safnaðar-
parfa.
Nefndin álftur petta mál pyðing-
armikið. Hún álítur, að kirkjuping
petta ætti að bryna fyrir söfnuðunum
að vera vandir að meðulum til að afia
fjár tii safnaðarparfa, svo bið góða
málefni verði eigi fyrir lasti. Það er
skoðun nefndarinnar að eigi sje rjett
að safna fje í parfir safnaðanna með
danssamkomum eða tombólum. Á
hinn bóginn álítur nefndin, að söfnuð-
irnir ættu að taka samskot (collection)
við guðspjónustur sínar á helgidögum.
Sú fjárheimtuaðferð er talin sjálfsögð
alstaðar par sem kirkjan er sjálfstæð
og óliáð ríkinu. Ilún liefur og reynzt
mjög vel, par sem hún hefur verið við-
höfð í söfnuðum kirkjufjelagsins.
II. Barnablaðsmálið.
Mál petta hefur opt legið fyrir
kirkjupingi og standandi nefnd hafði
pað til meðferðar 1890. Það iiefur
verið reynt til að greiða fyrir pví á
allan hátt. Eu mál petta liefur ávallt
strandað á pví, að kirkjufjelagið hefur
livorki haft fjármagn nje vinnukrapt
til að setja á stofn barnablað, sem yrði
að nokkru verulegu liði. Og með pví
að vinnukraptar kirkjufjelagsins eru
nú, sem stendur, enn pá minni en áður,
pá sjer nefndin alls engan kost á pví
að gefa út barnablað að svo stöddu.
Ncfndin ræður pess vegna kirkjuping-
inu til að fresta pessu máli til óákveð-
ins tíma.
III. Bindindismálið.
Kirkjupingið hefur mjög opt
liaft petta mál meðferðis. í pví hafa
verið gerðar tnargar kirkjupingssam-
pykktir. Þyðingarmestar eru pær
sampykktir í pessu máli, er gerðar
voru á kirkjupinginu á Gardar 1886
og kirkjupinginu við íslendingafljót
(lcelandic River) 1890. Nefndin álít-
ur, að kirkjupingið geti eigi gert
annað og meira fyrir biudindismálið
en að endurnýja pau ákvæði, sem tek-
in eru fram í pcssum tveimur ofan-
nefndum kirkjupingssampykktum.
Fr. J. Bergmann.
Hafsteinn Pjetursson.
Sjera Stgr. Þorláksson stakk upji
á að álit standandi nefndar sje frestað
til óákveðins tíma. Stutt. Feilt.
M. Paulson stakk upp á að nefn<j
sje kosin til að íhuga ársskyrslu for-
seta og álit st. nefndar. Stutt. Sam-
pykkt. í nefndina kosnir;