Lögberg - 07.03.1894, Síða 3

LÖGBERG, MIÐVIKUDAGINN . 7 MARZ 1894
9
Jafnframt því sem þessar ofan-
frreindu grasa og fóður jurtir eru mik-
ið notaðar á fyrirmyndarbúinu J>á er
maisinn vort aðalfóður. „North Da-
kota Flint“ er sú tegund hans, sem
vjer notum mest. Ilonum er sáð með
sáðvjel í raðir með f>riggja feta milli-
bili hjer um bil 24. mai, og hann er
slegin áður en frost byrjar með „Mass-
ey“-bindara. Svo er gengið frá hon-
um í strytumynduðum stökkum, eða
búið til úr honum súrfóður (ensilage).
Mais eða súrfóður ætti J»ó ekki að
brúka eingöngu.
Allskyns rófutegundir eru ágætt
fóður handa mjólkurkúm. Vjer gef-
um geldum kúm helzt „Purple Top
Swedes'*, mjólkandi kúm gefum vjer
„Mammoth Red Mangles“ og kálfum
„Sugar Beets“. £>ar sem mikið er af
illgresi í jarðveginum útrymir rófu-
uppskeran pví fljótt, og vjer fáum um
leið gott fóður handa gripunum
ELDSVODA-SALA
— L —
Skóm og- stígvjelum
Allt er selt langt fyrirneðan inn-
kaupsverð.
Hr. Guðjón Hjaltalín vinnur hjá
mjer. — Munið eptir staðnum
GIBSON,
289 Portage Ave., Winnipeg.
Munpoe, West & Malher
Mdlafœr8lumenn o. 8. frv.
Harris Block
194 tyarket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meðal íslendinga, jafnan reiðu
búnir til að taka aS sjer 'Keirra, gera
yrir tá samninga o. s. írv.
HOUCH & CAMPBELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Mclntyre Block MainSt.
Winnipeg, Man .
♦♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
♦
:
:
♦
♦
♦
♦
:
♦
:
♦
:
♦
♦
:
:
♦
— N Ý T T —
KOSTABOD
— FRÁ —
LÖGBERGI.
Nýir kaupendur aS þessum árgangi
♦ Lögberg’s ♦
fá ef þeir senda andvirði blaðsins, $2.00, jafn-
fraœt pöntuninni
þessar sögur í kaupbæti:
MYRTUR í VAGNI,
HEDRI,
ALLAN QUATERMAIN,
í ÖRVÆNTING
eg svo söguna
QUARITCH OFURSTI
þegar hún verður fullprentuð.
Tilboð þetta á að eins við áskrifendur hjer
í álfu.
Tlie Lög'berg Print. & Publ. Co
!
♦
♦
j
Í
♦
:
♦
:
F~
♦
Fyrsti Islentiiiig’urinn gefur vottord um
rafurmagnsbelti Dr. Owens
Hafði þjáðiit nf <ji<jt l 15 ár; beltið bætti /lonum eptir 10 noetur.
V»vv..
Ján Ólnfsson,
uru i . v., Atan. ^o. aes. iöUð
II. G. Unnsox, Eso„
Agent fyrir Dr.Owens rafuruiagnsbeltum
l>að er engin nýung pó jeg nú segi
frá því að jeg hafi sótt margt og mikið
gott hingað til Aineríku, svo sein frelsi,
góða landeign, nóg til lífsviðurværis og
lleira, af pvi petta er svo almennt mecal
okkar íslcndinga í þessari heimsálfu.—
E í það er ekki ahnennt, að þrátt fyrir
þessi ágætu uinskipti á lífskjörum fá-
lækra fjölskyldumanna, skyldi heilsan,
sem vitanlega er fyrsta skilyrðið fyrir á-
si.-.vA nægju og vollíðan, hverfa mjer um leið
| og jég fyrst stje fæti á þetta land, svo
H|| búskapur minn, i þessari byggð, hefur
P til nokkurra ára staðisi, að eit.s fyrir af-
ardýrt verkamannahald. Að vísu hafði
jeg á íslandi tvisvar legið mjög þungt i
taugaveiki samtals í 19 vikur, og sífellt
síðan verið taugaveiklaður og með vond-
um gigtar ítökum, einkuin í baki; en
strax sem jeg var kominn liingað til
landsins 1878, fjekk jeg svo vonda magaveiki að hún smátt og smátt gerði
mig svo máttlítinn að jeg, þessi síðustu árin þoldi enga áreynslu, fyrir gigt.
taugaslekju og allslags ólyfjan. Síðan hafa meltingarfærin aldrei unnlð
reglulega án hjálparmeðala, og þá að eins ekki nema örstutta títna Og þó
er sá krossinn þyngstur sein liggur á sálinni, þvi þegar viðleitni manna
til að bjargast, og vonin um góða framtíð í landinu, sem svo rjett og heppi-
lega er kveðið um: „faðminn þú breiðir mót fátæks manns nauðuin, frá þjer
ei hrndirðu lífsvonum hans“ — á í sífeldu stríði við svo veiklaða líkams-
byggingu að flest vinna hefur í för með sjer ill-þolandi sjúkdóms eptirköst,
er ekki að undra þó heilinn dofni og geðsinunirnir aflagist svo mjög, að það
verði að „negativ“-áhrifum á allt fjelagslíf og vinasamband.
Eptir að jeg hafði lesið auglýsingu í blaðinu „Lögberg11 og útvegað
mjer „Katalog over Owens Elektriske Belter og Applicationer“ afrjeð jeg
að kaupa beltið nr. 4 með axlaböndum, og eptir að jeg hafði brúkað það 10
sinnum eptir fyrirsögninni fann jeg stórmikinn mun á heilsufarinu, gigtin
hvarf og hefur en ekki, í þær 6 vikur sem síðan eru liðnar, gert vart við sig
aptur við þau störf sem hún liafði ekki leyft mjer að stunda áður, taugarnar
styrktust og meltingarfærin fóru að vinna með reglu, svo, jeg, sem er háll
sjötugur að aldri, búinn að armasðast, með stöðuga heilsuveiklun t 15 ár, og
orðinn feyskinn raptur í mannfjelagsbyggingunni, kominn að því að hrökkra
í sundur, er nú orðinn svo heilsugóður og fjörugur, sem jeg framast get
vænst, þvi meðalið sem læknar eðlilegau þunga ellinnar og voudn bilun í
handlegg fæ jeg á sínum tíma ókeyþis úr annari átt.
Jeg er mjög glaður og ánægður yfir því að hafa keypt beltið, og finn
mig í úðann til þess að opinbera þess góðu verkanir á mjer, þeim til leið-
beiningar sem þjást af slíkum sjúkdómum. Jeg vona menn skilji mig rjett.
Jeg opinbera þetta ekki sem agent fyrir Dr. Owens Electric Belt and App-
liance Co. af þeirri einföldu ástæðu að jeg hef ekkert með það að gera, held
ur sem velviljaður vinur allra þeirra, sem ekki geta unnið fyrir lífi sínu,
vegna þrauta af gigt, taugaslekju, óreglu meltingarfæranna og fleiri sjúk-
dóma, I von um að slíkt belti geti verið þeim, ems og mjer, ótvilugt heilsu-
meðal.
Jeg er yður, Mr. Oddson Jórasi syii mínum mjög þakklátur fyrir
drengilega aðstoð við útvegun beltisins.
Jó.v Ólai'ssox.
Allir þeir sem kynnu að óska eptir nánari upplýsingum viðvíkjandi bót
á langvarandi sjúkdómum, bráðasótt og taugaveiklun eru beðnir að skrifa
eptir vorum nýja mjög svo fallega danska eða enska príslista, þá bók jafnvel
þó liann hafi þá gömlu. Bókin er 96 bls.
The Owen Electric Belt and Appiance Co.
201-211 State St. Chicago, 111.,
Af því Dr. Owen getur ekki haft brjefasklpti við íslendinga á þeirra
eigin máli, þá setti hann það upp við oss er hann gaf oss þessa auglýsingu
að við hefðum eitt af rafmagns beltum hans hjer til sýnis, svöruðum
þeim spurningum beltinu viðvíkjandi er oss væru sendar og tækjum móti
pöntunum. Menn snúi sjer því til
H. G. Oddson.
Lögberg Pr. Pub. Co., Winnipeg.
Northern
PACIFIC R. R.
Hin Vinsœla Jlraut
—til—
St. Paul, Minneapalis
■CliaGago,
Og til allra staða í Bandaríkju niiii og
Canada; einulg til gullnám-
anna í Kxotnai hjer-
aðiiu.
Pullman Place sveínvagnar og bord-
stofuvagnar
með hraðlestinni dagiega til
Toronto, Montreal
Og til allra staða í austur-Can ida
yfir St. Paul og Chicago.
Tækifævi til að fara gegnum liln viðfrægu
8t. Clair jarðgöng. Farangur tekur
fjelagið í ábyrgð alla leið, ogengin
tollskoðun við landamœrin.
SJOLEIDA FARBBJEF
útveguð til og frá Stóra Bretlandi, Evrópu,
Kína og Japan með hinum allra
beztu úutningslínum.
Frekari upplýsingar viðvíkjaudi far-
brjefum og öðru, fást hjá hverjum sem er
f agentum fjelagsins, eða
Chas. S. Fee,
Gen. Pass. & Ticket Agt., St. Paul
H. Swinford,
Gen. Ageut, Winuipeg
H. J Belch Ticket Ag’t
186 Main St. - - Winnipeg
DAN SULLIVAN,
S E L U R
Áfenga drykki, vín, Beer, Ö1 og rorter
má- og stór-kaupum.
East Grand Forks,
Minnesota.
JaCOl) Dllllllll'id'
Eigandi
“Wincr“ Olgerdaliussins
EaST CR^D FOFIKS, - NllNJb
Aðal-agent fyrir
“EXPORT BEER"
VAL. BLATZ’S.
Hann býr einnig til hið nafnfræga
CRESCENT MALT EXI’RACT
Selur allar tegundir af áfengum drykkj-
um bæði í smá- og stórskaupum. Einn
ig fínasta Kentucky- og AusturfylkjA
Rdg-“Wisky“. sent í forsigluðum pökk-
um hvert sem vera skal. Sjerstök i.ra-
önnun veitt ölluni Dakota pöntunum.
71
„t>að er svo að sjá,“ sagði Otur, „sein v:ð höfum
hjer komizt í tæri við vitfirring.“
„Nei, guð þjóðar minnar,“ svaraði konan, „jeg
cr ekki yitstola, þó að jeg hafi ekki átt mikið ept-
ir til að verða brjáluð á síðustu timum.“
„Jeg er hvorki þinn guð, nje nokkurs annars
manns“, svaraði dvergurinn gremjulega. „Hættu
að tala vitleysu, og segðu livíta lávarðinum, hvaðan
þú kemur, því að jeg er orðinn þreyttur á þcssum
þvættingi um guði“.
„Ef þú ert enginn guð, þá er það kynlegt mjög,
því að þú ert eins og guðinn. En vera má, að þjer
þóknist ekki, að kannast við það, að f ú sjert guð,
þar sem þú hefur tekið á þig mannlegt hold. E>ú
skalt að minnsta kosti ráða. Ef þú ert enginn guð,
þá er mjer óhætt fyrir hegning þinni, og ef þú ert
guð, þá bið jeg þig að fyrirgefa æskusyndir minar
og þyrma mjer. „Gefðu mjer mat, hvíti maður“,
bætti hún við með aumkvunarlegum róm; „gefðu
mjer mat, því að jeg er mjög hungruð“.
„£>að er lítið um krásiruar lijer“, svaraði Leon-
ard, „en þjer er velkomið að fá það sem til er.
Komdu með mjer, móðir góð, og liann gekk á und-
an henni yfir að hellinum, og konan skjökti á eptir
honum, en áttl örðugt með að ganga.
Otur gaf henni ket þar, og hún át eins þeir eta>
Bem lengi liafa verið hungraðir, græðgislega, en samt
með erviðismunum. £>egar hún liafði matazt, leit
70
konan var ásýnduin, því að andlitið var byrgt, eins
og áður er sagt, og um líkamann var vafin ábreiða,
sem öll var rifin.
„Móðir góð,“ sagði liann á sísútú-mállýzkunni,
„hvað gengur að þjer, að þú skulir vera að veina
hjer alein?“
Konan tók liendurnar frá andlitinu ogstökk upp'
með liræðslu-óþi. Nú vildi svo til, að henni varð
fyrst litið á Otur, sem stóð beint fyrir framan hana,
og henni varð svo niikið um þá sjón, að hljóðið dó á
vörum hennar, og kinnfiskasogna en reglulega and-
litið og raunalegu, svörtu augun breyttust á þá þá
lciö, sein mætti hún sig hvergi hreyfa fyrir hræðslu
sakir. Sannast að segja varð hún svo kynleg ásýnd-
um, að dvergurinn og herra lians steinþögðn og
hreyfðu sig ekki liið minnsta; þeir stóðu þegjandi og
biðu þess er næst mundi að höndum bera. £>að var
konana, setn rauf þögnina; hún tók til niáls með
lágri rödd, og það var lotning og aðdáun í röddinni,
og um leið ljet hún fallast á knje sín.
„Og ertu þáloksins kominn til að krefjast mín?“
sagði hún og sneri sjer að Otri. „Ó! þú sem ber
nafnið Myrkur, guð þjóðar minnar, þú sem jeg var
gefin sem brúður, og jeg flýði frá á unga aldri! Sje
jeg þig hjer í mannlegu holdi, lávarður næturinnar,
konungur blóðs og skelfingar, og er þetta prestur
þinn? Eða er þetta ekki annað en drautnur? Nei,
mig dreymir ekki; líflát þú mig, þú prestur, og
hreíusa mig af synd minni.“
u7
eptir því seni hinu þóknast. í þeirri baráttu vínntlf
náttúran sigur. Maðuiinn er allt af að stæra sig af
sigurvinningum sínum yfir henni, yfir hennar ávísan,
liennar skelfingum. liennar vonura. En ef liann slepp*
ur út úr borgunum og hættir samneyti við sína jafn-
ingja, ef hann er einn með henni um stundarsakir,
hvað verður þá úr yfirráðum hans? Hann hnígur apt-
ur inn í brjóst liennar ög týnist þar, eins og allt liars
strit týnist með tímanum. Gras vallarins og sanditr
eyðimerkurinnar eru voldugri en Babylon; þau voru
til á undan henni, og eru til, þótt hún sje liflin undir
lok. Og svo er þvi vaiið með alit líkatnlegt og ;sið-
ferðislegt á sinn hátt; því að hjer ræður yfir oss
fóstra, sem vjer mannanna börn, verðuní að hlýða að
lokum, hvað mikið sem við kunnum að leitást við að
bjóða henni byrginn.
Á þessa leið hugsaði r.eonard, þar sem líanú sat
með heudurnar I vösunum og tóma pípuna í ínúiin-
inum. Tóbak þeirra var þrotið, en samt var liann
að sjúga pípuna, ef til vill af gömlum vana. Og al!t
af veitti Otur honum athygli.
„Baas“, sagði hann að lokum, „þú ert sjúkur,
Baas.“
„Nei“, svaraði Leonard; „það er að segja, þ ð
getur verið, að jeg sje lasinn.“
„Já, Baas, dálftið lasinn; þú hefur ekkert sapt,
en jeg veit það, jeg sem stend á verði. Sóttin iief-
ur snortið þig með fingri Einum; innan skatnms þrtf.
ur húu í [>ig uieö allri hcudiuní, og þá, Baas-T “