Lögberg - 13.10.1894, Síða 1

LóSKit&a er gefið út hvern miðvikudag og
laugardag af
ThB LöGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstota: AigreiSsl ustoia: rrcr.t;m:S’»
143 Prinoess Str., Winnipeg Man.
Kostar $2,oo um áriS (á íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer ð cent.
Lögbkkg is puMished every VYednesday anl
baturday by
THR LÖGBRRG PRINTING & PUBLISHING CO
at 148 Princess Str., Winnipeg Man.
S ubscription price: $2,00 a year payable
n advance.
Single copies 5 c.
7. Ar.
Wiimipeg, Manitoba, laug'ardag'inn 13. október 1894
GrefH-Ell?
MYNDIR oí> BÆKUR.
-------------
llver sem sendir
25 Royal Crown Soap Wrappers
til Royal Crown Soap Co., Winnipeg, Man.,
getur valið úr löngum lista af ágælum bokum
eptir fræga höfundi:
The Modern Home Coo\ Book
e5a
Ladies’ Fancy Work Book
eða valiS úr sex
Nyjum, fallegum myndum
Kvrir
100 ROYAL ’.GROWN SOAP„ WRAPPERS
Ljómandi fallcgar Bækur iljereptsbandi.
Eptir fræga höfundi.
Engum nema Royal Crown Soap wrappers
verður veitt móttaka. Sendið eptir lista yfir
bækurnar.
The Royal Soap Co., Wint\ipeg.
FRJETTIR
CANADA.
Dómur, sem allmórgum Canada-
niönnum mun pykja mikils um vert,
var dæmdur af hæstarjetti Canada á
Jrriðjudaginn var. Tveir menn í
London, Ont., liöfðu veðjað $500 um,
hvernig síðasta Dominion-kosninjr j>ar
rnundi fara. Þriðji maður, Walsh að
nafni, tók við veðfjenu af báðum, eins
og venja er til. Að kosningunni af-
staðinni, krafðist sá er unnið hafði alls
fjársins, $1000; en Walsh neitaði að
láta J>að af hendi, nr.eð pví að veðmál
væru óli.'glog. Málið fór fyrir dóm-
stólana, og fyrwt var Walsh dæmdur
til að greiða fjeð. fin hæstirjettur
komst að gagnstæðri niðurstöðu,
dæmdi veðmál lögum gagnstæð, og
par af Ieiðandi ólöglegt að láta fjeð
af hendi, eins og krafizt var. Einn
dómarinn, Taschereau, var á sömu
skoðun og undirrjettur.
ÍTLÖND.
Sagt er, að einn af læknutn þeim
sem stunda Rússakeisara í sjúkdómi
ltans hafi tilkynnt honum, að hann geti
ekki lifað nema fáa máauði.
Japansmeun hafa að sögn nýlega
náð borg mikilli, Che Foo, frá Kln-
verjum. liorgin hefur um 500,000 í-
búa, og nálægt henni eru blynámar
miklir. Búizt er við, að fieir muni
innan skamms setjast um Canton. —
Til dæmis u tn grimmd f>4 sem í
frammi er höfð í striði f>es3u má geta
þess, að Kinverjar krossfesta suma
menn úr liði óvina sinna, sem f>eir fá
liandtekið. — Sagt er að Norðurálfu-
stórveldin sjeu í aðsigi með að reyna
að koma á friði milli Kína og Japans.
— Síðustu frjettir frá stríðinu segja,
að þann 10. f>. m. hafi Japansmenn
unnið inikinn sigur 4 Kínverjum.
Af ber Kinverja voru full 2000 sem
dvöldu við bæinn Vi Ju, og gáfust
f>eir íljótt upp fyrir Japansmönnuin
sem svo tóku bæinn á sitt vald.
Ur Argyleiiýlentlunni.
Sjera Ilafsteinn Pjetnrsson kom
4 fimmtudaginn var vestan úr Argyle-
nylendunni. Hann prjedikaði í kirkju
safnaðanna f>ar síðastliðinn sunnudag.
Meðan hann dvaldi par vestra, skírði
hann 2 börn og gipti prenn hjón.
Dau eru pc.ssi: Mr. lrar Björnsson
og Miss Anna Valtýsdiltir, Mr. Sig-
tryggur Jóhannsaon og Miss Helga
Sigriður Jó/iannsdóltir, Mr. Jijörn
Jóse/sson og Miss Gudný Helgadóttir.
Mr. lijörn Jóneson, Brú, liggur
sjúkur og er allþungt haldinn. Lækn-
ar f>eir, sem stunda hann, gefa samt
góðar vonir um, að liann komist aptur
á fætur. Sjeia Hafsteinn tók liann til
altaris á laugardaginn var.
Sjera Iíafsteini var, eins og vant
er, tekið ágætlega vel af hans gömlu
söfnuð im í Argylebyggð. Hann
hjelt par helzt til hjá Mr. Friðjóni
Friðrikssyni og Mr. Skapta Arasyni.
Vegna annríkis gat hann eigi heim-
sótt eins marga vini sína par og hann
vildi og hafði ætlað sjer. Sjera Ilaf-
steinn er Argyle-mönnum einkar
pakklátur fyrir frábæra ást og tryggð,
er peir ávalt auðsyna honutn.
Plveitiverð par vestra er um
40 cts. fyrir nr 1.
í fyrra ljet fylkisstjórnin byrja á
pví að leggja upphækkaðan veg yfir
flóann fyrir sunnan Glenboro. Mr.
Jón Július og Mr. Bjarni Davíðsson
stóðu fyrir peirri vegagerð. Deir liafa
nú lokið starfi sínu og skilað pví af
sjer. Verkfræðingur stjórnarinnar
hefnr skoðað veginn og líkur liann
lofsorði á verkið.
í samvinnu.
Ensk s.vga,
Niðurl.
Hægt og gætilega erviðaði jeg
mig nú áfram til velgengni, eins og
sæmir manni, sem fyrst hefur farið
langa kvalafulla ferð eptir dalnum,
og er kominn á stiginn, sem upp á
fjallið liggur. Aður en langt leið
var bent á mig sem sönnun fyrir pví,
hve arðsöm staða rithöfundanna gæti
verið. Arðsöm! Guð minn góður!
Herfangið, sem að lokum fjell I minn
hlut, var prifið af tönnum, sem hvesst-
ar voru af hungri. Makindi pau sem
jeg komst í hafði jeg unnið mjer með
margra ára striti, líkamlegri preytu
og sálarlegum pyntingum.
Jeg fjekk nú Ijósar sögur af pví
hvernig Bedell gekk. Jeg heyrði
talað um pað af peitn mönnum, sem
jeg unigekkst. Hann hafði farið að
drekka í sínum fyrsta velgengnis æs-
iagi, og pað var sagt, að honurn væri
farið að fara aptur. Jeg heyrði menn
segja brosandi, að aldrei hefði orðið
neitt úr peim vonum, sem hann hefði
í fyrstu vakið hjá mönnum. Fyrsta
bókin lians liefði lofað svo miklu,
sem aldrei hefði verið efnt. Síðari rit
hans báru pess vott, að óendanlega
mikið væri fyrir peim liaft, og pær
voru einstaklega heflaðar. l>ær voru
kampavín, en pað vín var dautt og
kraftlaust; bólurnar, sem verið höfðu
I fyrstu, vantaði nú með öllu.
Eitt kveld fjekk jeg hraðskeyti.
Hann lá fyrir dauðanum og langaði
til að sjá mig. Jeg lagði tafarlaust
af stað til hans. Kona ein mætti mjer
í dyrunum. Hún var lág og feitlagin,
með gult hár, sem fjell í lokkum niður
4 ennið. Það var konan hans.
„Mjer pykir svo vænt um, að pjer
skulið hafa komið“, sagði hún og bar
smágervan vasaklút upp aðaugunum.
„Charley er ósköp veikur, og hann
langar svo mikið til að.finna yður“.
Jeg fór með henni upp ( herberg-
ið uppi á loptinu. Bedell lá par í
rúmi, og var svo breyttur, að pað var
naumast að jeg pekkti hann. Ilann
roðnaði ofurlítið, pegar við litum hvor
framan í annan. Svo sendi hann kon-
una sína ofan. Um leið og liún lok-
aði dyrunum, preif hannfast I rekkju-
voðina með mögru hendiuni: ,,/fitl-
arðu, gamli kunningi, að fyrirgefa
mjer ópokka-bragðið, sem jeg gerði
pjer?“
í>að liafði verið sá tíini, að jeg
var orðinn rjett að segja brjálaður af
prengingum mínum; en pað var svo
guði fyrir pakkandi, &ð sá tími var nú
um garð genginn.
„Jeg geri pað af fullu og með
glöðu geði“, svaraði jeg.
„Það er vel gert af pjer“, sagði
hann í lágum róm; „pað ergóðmann-
lega gert pú ert betri ínaður en jeg,
Harry, og pú fær pað launað. Mjer
er sagt, að horfur pínar sjeu glæsileg-
ar, og mjer pykir vænt um pað. Jeg
óska pjer alls góðs gengis af öllu
mínu hjarta. Þú hefur fengið hefnd.
Eptir fáeina daga verð jeg borinn
endilangur út úr pessu herbergi, og
jeg hef sent eptir pjer í pví skyni, að
biðja pig að gera eitthvað fyrir litlu
konuna, sem niðri er. Dú lætur liana
ekki svelta fyrir gamals kunnings-
skapar sakir?-‘
Jeg lofaði honum pví. Mjer datt
I bug, að jeg kynni að purfa á ein-
hverjum greiða að halda, pegar jeg
lægi fyrir dauðanum.
„Guð blessi pig fyrir pað,“ sagði
hann og reis upp í rúminu. „Nú get
jeg dáið í friði.“
Hann náði í höndina 4 mjer og
reyndi að kyssa hana. Þegar jeg
dró hana að mjer var húu vot af tár-
um — okkar beggja. Svo varð liann
rólegrl og spurði mig að nokkrum
spurningum um ritstörl mín. Jeg sá,
að hann var að verða máttvana af
preytu og stóð upp tii að fara.
, Láttu konuna mína koma upp
um leið og pú fer,“ sagði hann. „Jeg
parf svo margt að s.’gja henni, og hef
svo stuttan tíma til pess. Vertu nú
sæll, gamli kunningi.“
Jeg tók I höndina á honum í slð-
asta sinni. Augu hans syndust stærri
af pjáuingunum en pau áttu að sjer,
og hann mændi peim eptir mjer með-
an jeg var á leiðinni fram að dyrunum
Jeg mætti konu hans í ganginum fyr-
ir framan dyrnar. t>að komst inn hjá
mjer grunur um að hún mundi hafa
staðið á hleri. Húu var svo fjörug í
tali, pegar hún mætti mjer, að pað
var ekki I samræmi við sorg p^ sem
hún hafði látið I ljósi með vasa-
klútnum.
„Hvað pað var vingjarnlegt af
yður að koma“, og rjetti út frá sjer
feitu liöndina. „Jeg ætla að skrifa
yður og láta yður vita, hvenær jarðar-
förin fer fram.“
t>að fór hrollur um mig. Fáeinar
fjalir voru milli okkar og lifandi
mannsins, og hún gat talað svona um
petta.
„Þakk' yður fyrir“, sagði jeg pur-
lega. „Góða uótt“.
Hún vildi fyrir hvern mun fylgja
mjer til dyranna. Ilmurinn úr vasa-
klútnumhennar var afarsterkur, kveld-
golan ljek sjer í lokkunum á enni
hennar. Veikt hljóð barst til okkar
úr herberginu uppi á loptinu. t>að
var rödd sjúka mannsins, veik og ó-
polinmæðis’eg, lík og ópið í særðum
fuirli, sem kallar 4 makann sinn.
Jeg stalst til að líta 4 konuna við
hlið mjer. A anclliti hennar var ekki
minnsta merki meðaumkvunar, ástar
eða sannrar geðshræringar. Og pað
var fyrir hennar skuld, að Charles
Bedell hafði á dauðastundunni lítil-
lækkað sig svo, að biðja pann mann
fyrirgefningar, sem hann hafði gert
rangt til!
* * *
Hann dó daginn eptir. Jeg
skrifaði ekkju hans tafarlaust og bauð
að styrkja liana með 100 pundum
sterling á ári. Hún páði pað, en
með töluverðu nöldri. Hvernig átti
hún, sem var hefðaikona, að geta lif-
að af öðru eins lítilræði eins og 100
pd. á ári? Jog dirfðist að benda heuni
á, að jeg væri ekki auðugri en svo,
að jeg tæki pað æði nærri mjer, að
styrkja hana með 100 pd. á ári, pó að
jeg gerði pað fyrir sakir vinar míns,
sem hefði verjð mjer svo kær. Hún
svaraði engu. Jeg skildi til fulls konu
pá sem jeg átti við að eiga. Jeg
bjóst ekki við neinu pakklæti frá
henni, og fjekk pað ekki heldur.
Hjer um bil tveimur mánuðum
eptir petta kom ritari frá bankanum
heim til mín. Hann kom með banka-
ávísuD, sem farið hafði verið frarn á
að borguð ycði. Jeg leit á nafnið mitt
undir henni; pað var skrifað af öðrum
— lieldur vel falsað — og jeg sá, að
pað var Mrs. Bedell, sem hafði gert
pað.
Jeg rjetti ritaranum aptur á-
vísunina.
„Já, jeg hef skrifað undir petta“,
sagði jeg. „t>ið ættuð að pekkja
höndina mína nú orðið“.
Ilann hneigði sig, bað fyrirgefn-
ingar og fór.
Síðara hluta dagsins heiinsótti
jeg kouu vinar mtns. Henni fór
sorgarbúningurinn ljómandl vel. Hún
sýndist fimm árum yngri I honum.
Hún vingsaðist inn í herbergið, eins
og hún teldi sig hertogafrú, og sæmdi
mig sömu setningunni eins og áður.
£>að var svo fallegt af mjer að hafa
komið, pað komu svo fáir til hennar;
einhver vinkona hennar hafði sent
henni bló.n deginum áður — voru
pau ekki yndisleg?
Jeg festi augun á smekklega
blómkransinum og sagði góðlátlega:
„Mrs. Bedell, má jeg gefa yður
ofurlitið ráð?“
Hún leit upp brosandi.
„Jeg hefði nú sagt pað.“
„Verið pjer aldrei í samvinnu
við neinn höfund með viðskiptabók-
ina hans.“
„Jeg skil yður ekki.“
„Jeg skal skyra petta fj rir yður.
Um pessar mundir er jeg að rita slíka
bók. Auðvitað stendur mitt nafn á
kápunni. Nafn samverkamanns míns
stendur par ekki. Ileynslan hefur
kennt mjer, að pað sje vanpakklátt
verk að vera í samvinnu við aðra um
bók, ef nafnið manns stendur ekki á
henni. í morgun kom ritari frábank-
anum til mih með ávísun“.
Jeg sá að hún tók fast í bakið 4
stólnum til pess að styðja sig.
„Vður er að verða illt“.
„Haldið pjer áfram“, sagði liún,
en átti örðugt með pað. „Jeg hlusta
á yður“.
„Þegar jeg var að snúa blaðinu
milli fingra minna, flaug mjer nokkuð
í hug — skyndileg og hræðileg freist-
ing. Mjer datt I hug, að jeg gæti
komizt af samverkamannslaus; að jeg
gæti skrifað bókiua sjálfur, án allrar
aðstoðar utan að. Jeg purfci ekki að
segja nema eitt orð til pess að rikið
tæki að sjer samverkamann minn, sem
kostar mig 100 pund um árið1.
Andlitið fyrir framan mig var
orðið draugalega livítt.
„Hvað gerðuð pjer?“
„Jeg stóð á móti freistingunni.
Jeg ætla að halda áfrara að borga
samverkamanni ndnum með einu
skilyrði.“
„Hvað er pað?-‘
„Að við verðum ekki í samvinnu
framar.“
Hún fór að gráta.
„Jeg gerði pað á vandræða-
augnabliki. Jeg skuldaði — “
„Segið pjer mjer ekkert,“, sagðj
jeg góðlátlega. „Jeg vil heldur ekk-
ert vita. Samverkamaður minn fær
enn lOOpund á ári, ogsvo skulum við
vona, að pað nægi framvegis“.
Þegar jeg skildi við kana var
Nr. 80.
Með gnfuskipinu „Lehen“ frá Bremen til
New York koma noistu viku tveir kassar
af Beriin skraddara-saumuðum Jöakum.
Sjerstaklega langir og stórir með „leg of
mutton s'eeves“-sniði; bláir, svartir, brún-
ir og gulir.
Einn kassi af stökum Jökkum fyrir
hálfvirði.
Barna l^apur.
Mestu byrgðir af barna Olstrum og Jökk-
um fyrir $1.00 til 6.00
100 kassa af d'imu og stúlku ullar bolum
[Vests), 0 bo’ir í hverjum á $3.00 kassinr,
eða skulum selja einstaka bol tál reynslu
á 50c hvern. Sniðið á þeim er þægi'egt
fyrir líkamann. Þeir eru 7oc virði eu þú
getur valið úr þeim fyrir 50 c.
Aliar vörur með lægsta verði, sem
skrifaðar eru með tölustöfum
Carsley & Co.
Stórsalar og smásalar. \
344 - - - - Hlaln Street.
Sunnan vi5 l’ortage Ave.
hún að strjúka fjólabláu augun mtð
smágerva vasaklútnum, og slðan hef
jeg aldreisjeð hana. Á hverjum árs-
fjórðungi sendi jeg lienni ávísan fyrir
25 pd. og jeg lieyri, að hún preytist
aldrei á að tala um svíðingsskap minn
við vini sína.
„Hann var ekkert“, segir hún,
„pangað til Charley tók hann að sjer
og gerði hann að ríkum manni, < g
fyrir pað lætur hann mig hafa litils-
virði — álíka eins og liann borgtr
eldabuskunni sinni í kaup — UPP«
skafningurinn sá arna!“
HOUGH & CAMPBELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Molntyre BlockMalnSt.
Winnipeg, Man .
Jeg hef til sölu bæjarlóðir í
Fort líouge með betra verði og með
pægilegri skilmálum en vanalega á
sjer stað. Mjög lítið parf að borga
pegar kaupin eru gerð, og að eins 6
prct renta tekin af pví seni óborgað er.
Ef einhverjir liafa hug á að sæta
pessuru kjörum geta peir sjeð hjá
mjer kort af landinu og fengið ná-
kvæmari upplýsingar.
W. H, Favlson*