Lögberg - 04.04.1895, Blaðsíða 3

LÖGBERG FIMMTliDAGINN 4. APRÍL 1895.
S
^ELANDIC RIVEIi, 10. MARZ ’95
í daw er hlyjasti dagurinu, sem
6r þessum rnánuði. £>að hafa verið
“telldir stormar og talsvert frost frá
rTt um mánaðamót. Snjór er því
^ftr enginn, svo það er ekki að búast
sleðafæri eptir 3—4 sólskyns-
^aga.
Heldur hefur verið kviliasamt
I vetur; engir liggja f>ó hjer í
Sfendinni.
Sjónleikurinn „Prestskosningin“
leikinn tvisvar I þessum mánuði
(L og 6.) I skólahúsinu hjer á Lundi.
^ótti p>að heppnast heldur vel; aðrar
^emmtanir voru samfara leiknum,
!vo sem söngur, dans o. fl.
Sveitarráðið liafði fund í gær I
^ösi Jóhanns Briems. Oddviti J.
Magnússon var ekki viðstaddur sökum
'sikinda konu sinuar. Jóhann Straum-
tjörð skipaði oddvitasæti á fundinum.
^að helzta sem gerðist var að setja
'nnheimtumann á útistandandi sveit-
&ffje; til J>ess var útnefndur Gísli
^önsson, Arnes P. O. Fundurinn
Wði til meðferðar mikið af brjefum
H gjaldendura sveitaiinnar, er flest
voru bónarbrjef, ymist um uppgjöf á
^goldnum sköttum; að fá að vinna af
sjer ógoldna skatta, að fá vegi bætta,
®ða nyja vegi gerða; flestar munu
Wa verið heyrðar af ráðinu.
ICELANDtC RlVEE 27. M,\KZ ’95.
Hinn 24. p. m. ljest Marla Stef-
^QSdóttir, ekkja Hannesar Asmunds-
s°nar, er dó úr tæringu fyrir fáum ár-
Om I Winnipeg. Marla sál. mun
einnig hafa dáið úr tæringu, er hún
i>efur Jjjáðst af I nokkur ár. María ól
Hestan aldur sinn hjer við fljótið;
i>ún var uppeldisdóttir Dorgríms Jóns-
sonar og Steinunnar Jóhannsdóttur
i'jer 1 byggð. Hún var að eins I
*>urtu frá J>eim J>ann stutta tíma, er
hún lifði saman við mann sinn. Marta
var á J>rltugsaldri; stilt og góð kona.
— Hlyindi hafa verið um viku-
tlma, og jörð orðin þvínær auð.
Bró, 26. Makz 1895.
Mr. Einar Hjörleifsson kom hing'
&ð til okkar Argylebúa á samkomur
þær, sera auglystar voru í „Lögbergi'*
2l. og 22. J>. m.
Jeg var einn af tilheyrendunum
I Brú skólahúsi. og fannst mjer sam-
boman J>ess verð, að helztu skemmt-
Rnanna sje getið með fáeinum orðum
t „Lögbergi“.
Eins og geta má nærri, J>á höfð-
Um við stóra ánægju af að sjá og
heyra J>ann mann, sem I samfleytt 7
&r er búinn að tala við okkur gegnum
l>laðið „Lögberg“, ávallt með við-
^eldum, fræðandi og leiðbeinandi orð-
um í okkar stóru aðalmálum I J>essu
landi: pólitlk, menntamálum, fjellags-
skap o. s. frv.; hrundið af okkur ó-
hróðri og lubbalegum frjettaburði ís-
lenzkra blaða, og I öllu tilliti ástund-
að að efla sóma okkar svo heiðarlega,
sem hinar rjettu og sönnu kringum-
stæðuv málefnanna hafa leyft. Hann
er J>ví eðlilega, sem heiðvirður rit-
stjóri og J>ess utan sem akáld, búinn
að hertaka svo stórt rúm I liugum
vorum, að nafn hans verður J<ar lengi,
með góðu lífi, samgróið við hlyjar og
pakklátar tilfinningar.
Skemmtauir voru góðar. Fyrir-
lestur Mr. E. H. um Vestur-íslend-
inga fjekk almennt lof, pótti snilldar-
vel og samvizkusamlega saminn, ekk-
ert í honum of- eða vansagt, J>að er
að segja, engu hugmyndalífi okkar
haldið fram, heldur hinu verulega, og
vegur sannleikans præddur par svo
nákvæmlega, samkvæmt tilfinningum
tilheyrendanna, I öllum peim aðal-
atriðum, sem fyrirlesturinn hafði að
umtalsefni. Og pað er svo sannar-
lega fágætt, pegar um jafn almennt
og margbrotið efni er að ræða.
Tvö kvæði las Mr. E. H. hvort
öðru fegurra, Geysir, eptir skáldið
Hannes Hafstein, og viðtal J>eirra
Grlshildar polinmóðu og konungsins
á skógargöngunni, eptir sjálfan hann,
bæði meistaralega ort, og lesin svo
aðdáanlega inn I hvers manns skiln-
ing og tilfinningar, sem framast má
verða.
Seinast kom Mr. E. Hjörleifsson
fram með samtöl úr tveimur skáld-
sögum, og las hann pau cg Ijek per-
sónurnar svo vel og náttúrlega, að
hann J>rásinnis varð að bíða ineð lest-
urinn meðan tilheyrendurnir voru að
hlægja.
Söngflokkur Austurbyggðar, með
Albert Jónsson í broddi, hafði æft
sig á undan samkomunni I ymsum
fegurstu og vönduðustu lögum, par á
meðal „Joseph Haydns svanasöng-
ur“ og „Um kveld“. Dótti flokkur-
inn eiga góðan pátt í að gera sam-
komuna sem ánægjulegasta.
Mr. B jörn Jónsson og Jón Ólafs-
son fluttu Mr. E. II. pak klætisávarp
og lukkuóskir. Mr. Sigu rbjörn Jó-
hannsson flutti honum mjög snoturt
kvæði.
Mr. Friðjón Friðriksson styrði
samkomunni, auðvitað með sinni lip-
urð og einkar viðfeldnu skyringum
og athugasemdum. Eptir hans bend-
ingu vottaði hver einasti 'samkomu-
gestur Mr. E. H. pökk og sanna hylli
fyrir störf hans, okkar litla pjóðflokk
hjer í Ameríku til heiðurs og ánægju,
með pvl að standa upp úr sætum
sinum.
Að lokum var sungið „Eld-
gamla ísafold“.
Dað sem hjer er sagt af skemmt-
unum, mun allt að einu mega segja
af samkomunni I „IIekla“skó]ahúsi I
vesturhluta byggðarinnar, að öðru
leyti en pví, að söngflokkurinn var
annar og með Mr. Signrð Thoraren-
sem I broddi.
Jóx Ól.AFSSON.
Siigu maliiraus.
Ho.num vak .eti.ao i.ík kinx
MÁNUÐ.
Fjekk fyrst gigtarkast, og f>ar næst
limafallssyki.—Var orðinn von-
laus, og langaði til að deyja og
losast við kvalirnar. Að lokum
fann hann mcðalið og segir hina
merkilogu sögu sína.
Tekið eptir Sherbrook Gazette.
Ilinar góðu verkanir, sern I)r.
Williams l’ink Pills hafa, eru vel
kunnar blaðiuu Gazette. Dað er all-
tltt að fólk keinur inn á skrifstofu
pess og segir frá að pað hafi læknað
sig með peim. Stundum heyrum við
hreint ytirgengilega merkilegar sögur
um hinn læknandi krapt peirra og
eina af peim heyrðum við nyiega, sem
var svo eptirtektaverð I sjálfu sjer, að
oss fannst ástæða til að gcra ytarlega
rannsóku henni viðvíkjandi. Vjer
brúkuðum öll fáanleg tækifæri til
pess, og getum með sanni sagt, að
eptirfylgjaudi saga ersönn. Dað eru
fáir betur pekktir I J>essu hjeraði en
Mr. A. T. Ilopkins frá Johnville, Que.
Áður en Mr. Hopkins flutti til John-
ville bjó hann við Windsor Millsog
var I prjú ár I sveit&rstjórn pess hjer-
aðs. Degar Mr. Ilopkins var ungur
var biann alkunnur fyrir kraptaog lip-
urð sem glíinumaður; kráptar hans
komu sjer vel, J>ví að hann vann ákaft
að strangri vinnu: færði til og frá
punga mjelsekki I millu sinni marga
klukkutima á dag, og hjelt jafnvel
stundum áfram fram á uótt. Dó hann
væri sterkur og pó hann væri ötull
pá er ekki langt síðan að hann var
eins ósjálfbjarga eins og barn , og
hann leið óbærilegar kvalir. Fyrir
hjer um bil premurárum. pegar hann
bjó I Windsor Mills, varð hann veikur
af ákafri gigtarbólgu. Dað versnaði
stöðugt, prátt fyrir meðöl og for-
skriptir, og pegar veikin hafði varað
eitt ár fjekk hann limafallssykiskast.
Hægri hendin og hægri fóturinn uíðu
máttlaus, og sár komu á líkama haus.
hann pjáðist óbærilega og hafði
hvorki viðpol nótt eða dag. Hann
fjekk sjer pá bcztu meðalahjálp, sem
kostur var á, en læknarnir gáfu hon-
um enga von. „Hann deyr sjálfsagt
innan mánaðar“, sagði einn all-
merkur læknir, sem hjá honum hafði
verið. „Hann verður fatlaður alla
ævi“, sögðu tveir aðrir læknar. Dað
var engin furða pó honum findist lífið
pungbært, og að hann langaði til að
deyja. Degar parna var komið sög-
unni var komið fram I ágúst 1892. í
oktober um liaustið lieyrði hann fyrst
getið um Dr. Williams Pink Pills, og
afrjeð hann, í vonleysinu, að reyna
pær. Hann gerði pað, og áður en
langur tími var liðinn gat hann farið
að koma út. Hatiti hjelt áfram með
pillurnar, og fylgdi vandlega for-
skriptum, og nú er liann eins sterkur
og hraustur eins og hann var I ung-
dæmi sínu, og getur nú stundað at-
vinnu sína ólúndrað.
Dannig er [>á hin merkilega saga
sem fregnriti blaðsins Gazette var
sögð af Mr. Hopkins, sem pakkaði
Dr. William3 l’ink Pills batasinn og
hahn er reiðubúinn til að segja hverj-
um sem vill Jressa sögu.
Dr. Williams Pink Pills eru
sjerlega góðar fyrir kvennfólk. Dær
byggja -pp líkamann með J>ví áð bæta
blóðið, styrkja taugakerfið og útryma
pessum sjúkdómum sem eru svo pjá-
andi fyrir margt kvennfólk, bæði
ungt og gamalt. Svimi, hjartveiki,
höfuðverk og taugaveiklun láta fljót-
lega undan pessu meðali. Dær hafa
pað I sjer sem læknar pá sjúk-
dóma sem koma af skemnidu blóði
eða af taugaveiklun, svo sem liöagigt
fluggigt, aílleysi, höfuðverk, og nið-
urdrátt, afleiðingar af La-grippo,
o. s. frv. A karlmönnum lækna pær
preytu sem orsakast af ofmikilli and-
legri áreynslu eða óhófi af hvaða tagi
sem or.
Dr. Williams Pink Pills erubún-
ar til af Dr. Williams Medieal Co.,
Brcckville, Ont., og Schenectady, N.
Y., og eru seldar I öskjum, (aldrei I
tylfta-tali eða hundraðatali), fyrir 50c
askjan, eða 6 öskjur fyrir $2,50, og
má fá pær hjá öllum lyfsölum, eða
með pósti frá Dr. Williams Medical
Co.; frá hvorum staðnum sevn tnenn
vilja heldur.
Cures Rheumatism, Gout,
Sciatica, Neuraígia, Scrofula,
Sores, ancl all Eruptions.
.BSI8WS |
Sarsaparillaj
Cures Liver, Stomach and
Kidney Troubles, and Cleanses
the Blood of a!l Impurities.
Cures Old Chronic Cases where
all other remedies fail.
Be sure and ask yonr Druggist for
BítlSTOI/S
Sarsaparilla
í RAKARABÚÐ
M. A. Nicastros
áið pið ykkur betur rakaða fyrir lOc
en annarsstaðar í bænum. Hárskurður
25c. fyrir fullorðna, 15c. fyrir ung
linga. Tóbak og vindlar til sölu.
337 Hlain Strcct,
næstu dyr við O’Connors Hotel.
MANITOBA
SKATING
• RINK
A liorninu á Mc’W’illiam og Isabe* 1. Strætum
B.VXSÍ SPILlIt « ♦
Dk l Ð J U DÖtí U M, FiMMiUDÖGUM
Laugaedögum.
Opmn frá kl. 2.30 til 5 e. m.
og 7.30 til 10 á kveldin.
CAPTVN Kksskx
fjekk Fykstu Vekðt.aun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýnirigunni,
setn haldin var I Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum beiminum synt
>ar. En Manitoba er ekki að eins
hið bezta hveitiland I hrimi, lveldur er
par einnig pað bezta kvikfjáriæktar-
land, sein auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasta
svæði fyrir úlflytjendur að setjast að
I, pví bæði er par enn mikið af ótekn-
um löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, par sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
í Manitoisa eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbrautir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frískólar
hvervetna fyrir æskulyðinn.
í bæjunum Wianipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslendingar.
— í nylendunum: Argyle, Pipestone,
Nyja íslandi, Álptavatns, Shoal Lake,
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum I fylk-
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera pangað komnir. í Maní-
toba er rúm fyrir mörgum sinnutn
annað oins. Auk pess eru I Norð-
vcstur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
lendingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð reiðu-
búinn að leiðbeina isl. innflytjendum.
Skiifið eptir nyjustu upplysing-
um, bókum, kortum, (allt ókeypis) til
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister ef Agriculture & Immigration,
WlNNITEG, MaNITOBA.
81
„Jeg á enn eptir að ganga mílu“, hugsaði jeg
*neð mjer. „Ætli jeg komist pangað nokkurn tima?“
Svo var mjer sagt, að jeg yrði að spyrja mig fyrir
^rekar, pegar jeg kæmi til Eling Road.
Degar jeg kom pangað, pá spurði jeg nokkra
•benn, sem voru að vinnu sinni innan um múrsteina
°g kalk, hvaða leið jeg ætti að fara til að komast til
Backstraw’s Buildings. Deir sögðu mjer að halda
°fan eptir götunni, pangað til jeg sæi smáhysi nokk-
br á vinstri hönd.
Loksins sá jeg Rackstraw’s BuilHings! IIús
|>essi voru smá, að eins einloptuð. Dað var auðsjeð
* óhreinindunum á múrveggjunum, að húsin voru I
stórum bæ; en pau litu út fyrir að tilbeyra lands-
'>yggðinni að pví leyti, að pað voru dálitlir garðar
ffaman við pau — en veiklegu, kyrkingslegu plönt-
"rnar I görðunum litu alls ekki út fyrir, að pær væru
f*ti á landi. Jeg barði að dyrutn I nr. 3 og Marta
kom sjálf til dy ranna.
„Hvað er petta! Master Silas kominn“, kallaði
Wn upp yfir sig undrandi, „eruð pað pjer. Ö, hvað
mjer varð illt við! Komið pjer inn, góði minn.
Úsköp eruð pjer J>reytulegur og veiklulegnr!“
Á meðan hún var að segja petta og bjóða mig
Velkominn, leiddi liún iriig inn í framstofuna og
*>eyddi mig til að setjast I gamla hægindastólinn.
„Setjist pjer nú parna og hvílið yður á meðan
Jeg by til handa vður bolla af góðu tei. Jeg er viss
umi að pjer parfnist pess, Hamingjan góða! — að
88
kátbrosti að hinu skringilega útliti mínu, en bros
hans breyttist smátt og smátt, pangað til hann virtist
pekkja mig, en vera pó I vafa um pað. Dað hefði
vafalaust mátt sjá hið sama á mjer, pví mjcr fannst
að pessi Mr. Adolphus Fitzwalton vera enginn annar
en gamli rekkjunautur minn Josia Cook. Yið
komumst báðir að sömu niðurstöðunni sama augna-
hlikið.
„Er pað mögulegt — “
„Getur pað verið — “
„Að pjer sjeuð Josia Cook?“
„ H er petta! Sílas Carston!“
Marta, sem var að undirbúa morgunmatinn
lianda rnjer, virtist verða mjög forviða pegar við
J>ekktum hver annan.
„Detta er einn af lærisveinum sjera Porters I
gamla daga“, sagði jeg til að skyra málið.
„Djer meinið pó aldrei, að pjer pekkið J>ann
gamla erkiliræsnara?“ hrópaði Josia og sneri sjer
að Mörtu.
„Ilún var vinnukona hjá honum í tvö ár — fór
J>aðan fyrir liðugum mátiuði síðan“, svaraði jeg fyrir
hana.
„Jæja, fari jeg nú bansettur, ef J>etta er ekki
J>að lilálegasta, sem fyrir mig hefur Icomið“, hrópaði
Josia. „Hverjum lifandi manni hefði nokkurntíma
dottið I hug, að hitta yður I London? Hvað eruð
pjer að gera? Hvernig líður Snökktara gamla? Er
Miss hrútabersaugu gipt cnnpá?“
77
megið ekki fara úr vagninúm fyrr en að pjer komizt
ekki lengra“.
Jeg var I undarlegri geðsliræring pegar jeg
[>annig ferðaðist á gufulest í fyrsta sinn á æfinni, og
jeg var eins og agndofa ntn hríð af undrun yfir hiu-
um ymsu hlutum, sem fyrir augun bar og viitust
fljúga fram hjá mjer, og hinni hröðu breytingu á
landslaginu.
Allt í eiuu mundi jeg eptir utanáskriptinui, sem
ölduDgurinn hafði fengið mjer og sem jeg hafði
stungið í vasa minn, en gleymt um stund, af pví jeg
var að hugsa um góðsemi hans við mig.
Jeg tók miðann upp úr vasa mínum, forvitnin
að sjá hvað hann bjeti, pví hann hafði ekki sagt mjer
nafn sitt. Miðinn var gamalt umslag og skrifað
utan á pað til „Jonathan Rodwell Esq., Woodbine
Cottage, Slopperton, Suffolk“.
Hjartað í mjer tók kipp, pegar jeg las nafoið!
Var petta aðeins undarleg tilviljun, eðu var hann I
ætt við þann mann, sem hafði á svo eptirminnilegan
liátt haft áhrif á líf mitt? Jeg varð svo forviða, pég-
ar jeg las nafnið, og sökkti mjer svo niður í get-
gátur og pær hugsanir, sem^punnust útaf pessu, að
jeg vissi ekkert af ferð lestarihuar, gleymdi samferða
fólki mínu og vissi varla hvar jeg var.
Hugur minn livarf aptur I tímann til brúðkaujis-
dags míns, og allt sem pá skeði bar aptur fyrir huga
minn. Þegar hugur minn kom að nistisfundinum,
pá tók bjartað í mjor annan kipp; nfctið v-:cr fariO—»