Lögberg - 04.04.1895, Side 5

LÖGJBERGr FIMMTlj DAGINN 4. APRÍL 1895.
5
ferðis í pá átt, að Manitobamenn ætl-
uðu að prjóskast viðvíkjandi fyrir-
mælum Ottavastjórnarinnar, og að
formaður Manitobastjórnarinnar segði
að hann mundi berjast fyrir pvi, að
akólar kapólskra manna kæmust ekki
á aptur, að það væri engin samn-
inga von o. s. frv., og að í sambandi
við petta væri löng sk^rsla, sem gefið
væri i skyn að Mr. Greenway hefði
undirskrifað. Mr. Fisher gat pess,
að hann legði engan trúnað á, að Mr.
Greenway hefði leyft petta, en hann
sagði að J>að sem sjer pætti merki-
legast við allt petta væri, að nokkur
maður væri hjer i bænum, sem leyfði
sjer að senda utanríkja blöðum aðra
eins fregn og petta.
Mr. Greenvray sagði, að pað væri
ef til vill ástæða fyrir stjórnina og
pingmennina að neita allri ábyrgð af
pví, sem blöðin í austurfylkjunum
segðu, en að mótmæla J>ví sem blöðin
segðu á öllu meginlandi Ameríku
væri heldur umfangsmikið verk.
Hann sagð'st ekki vita til, að slík
fregn hefði verið send hjeðan úr bæn-
um. Hann sagðist ekki efast um, að
sum Bandarlkjablöðin væru nógu
dugleg til að vera sjer út um slíka
frjett, en að hið eina, sem færi í átt-
ina, væri pað, sem haun hefði sagt við
frjettaritara blaðanna hjer I bænum,
að hann byggist við, að fyrst stjórn
sinni hefði verið send pessi fyrirmæli
Ottawastjórnarinnar, pá yrði að svara
peim, sampykkja eða neita fyrirmæl-
um Ottawastjórnarinnar. Hann sagð-
ist kannast við viss orðatiltæki úr
austurfylkja blöðunum, ainkum úr
„Globe“. Svo bætti Mr. Greenway
pessu við: „Þetta gefur mjor tæki-
færi til f>ess nú, fyrst jeg hef orðið, að
gera J>á einu opinberu yf.rl/singu,
sem gerð hefur verið um petta mál.
Jeg álít pað meira að segja skyldu
gagnvart pingmönnunum, sem heyrðu
aðvörunina í gærkveldi um að á morg-
un ætti að fresta þinginu pangað til
9. maí. Fyrst og fremst leyfi jeg
mjer að segja, að stjórnin (Greenway-
stjórnin) sjer alls enga ástæðu til að
breyta stefnu sinni viðvíkjandi skóla-
fyrirkomulagi fylkisins (lófaklapp).
Boðskapur fylkisstjórans, hvar með
fylgdi eptirrit af fyrirmælum leynd-
arráðsins 1 Ottawa, vekur upp grund-
vallarlaga spursmál, sem að mlnu á-
liti er miklu pyðingarmeira en nokk-
urt sllkt spursmál, er fyrir hefurkom-
ið á nokkru löggefandi pingi I Canada
slðan fylkin gengu I samband. Dessi
spursmál snerta ekki einungis Mani-
toba fylkið, heldur sjerhvert fylki 1
sambandinu. Af pessum orsökum
hefur stjórnin komist að peirri niður-
stöðu, að óska J>ess á morgun, að
pingi sje frestað pangað til 9. mal —
i 86x vikur — svo að nægur tími fá-
ist til pess að yfirvega allt málef .iið I
góðu tómi“.
Ekkert merkilegt kom fyrir,
hvorki pað sem eptir var af dagfund-
inum nje kveldfundinum. Pingið
vann af kappi að pví, að koma /ms-
um frumvörpum gegn um síðustu
umræðu. Mr. Martin (8pturh.m) virt-
ist pó hafa talsverða tilhueiging til að
tefja tímann, og talaði stundum á
frönsku og um alla hluti milli liimins
og jarðar, pangað til spart var að
pingsköpum. Svo var pingi frestað
til næsta dags.
t>ingið kom aptur saman á föstu-
daginn (29. marz). Lagabreytinga-
nefndin lagði fram elleftu skyrslu
slna, og gengu frumvörpin, sem
skyrslan hljóðaði um, gegn um priðju
(slðustu) umræðu.
£>á stakk formaður stjórnarinnar,
Hon. Thos. Greenway, upp á J>vl
(stutt af dómsmálaráðgjafanum Hon.
Mr. Sifton) að pegar pingi sje frestað
I dag, pá sje pví frestað pangað til
fimmtudaginn 9. maí næstkomandi,
kl. 3. e. m.
Mr. Martin sagðist ekki vilja
koma með breytingar uppástungu, en
haun sagðist samt hafa álitið betra,
að pingi hefði að eins verið frestað í
prjá daga. En fyrst hann vissi að
pað væri skoðun p'ngmanna almennt,
að pingi ætti að fresta, og með pvl
uppástungan er mikilvæg, pá vildi
hann ekki vera á móti henni.
Mr. Fisber áleit rjett og vitur-
legt að fresta pingi, og sagðist vera
formanni stjórnarinnar alveg sam-
dóma um, að aldrei hefði verið fyrir
neinu löggjafarpingi hjer í Canada
pyðingarmeira mál, pví pað gæti haft
áhrif á styrkleik fylkja sambandsins,
og ef pað væri slitið, hvaða trygging
væri pá fyrir sambandinu við Eng-
land? Hann sagði að pingið ætti að
fara mjög varlega I pessu máli.
Mr. Prendergast sagði, að pó sj er
væri annt um, að petta mál (skóla-
málið) yrði útkljáð eins íljótt og unnt
væri, pá samt væri hann sampykkur
orðum pingmannsins sem slðast talaði.
I>á var uppástunga Mr. Green-
ways borin upp og sampykkt I einu
hljóði.
ltjett pará eptir kom fylkisstjór-
inn í pingsalinn og sampykkti I nafni
drottningarinnar eptirfylgjandi lög,
sem pingið hafði afgreitt, nefnilega:
Lög um fjelög sem löggilt hafa
verið utan fylkisins.
Lög um breytingu á county-rjett-
ar lögunum.
Lög uin breytingu á lögunum
um skaðabætur til verkainanna, scm
verða fyrir meiðslum.
Lög mannverndunar fjelög.
Lög sem frekar tiltaka um veð-
setningar á fasteignum.
Lög sem breyta mjólkurbúa lög-
unum.
Lög sem breyta lögunum um að
leysa kyrsetta muni (Replevin Act).
Lög til pess frekar að hindra
sviksamlegar skyrslur fjelaga og
einstakra manna.
Lög sem breyta liáskó'alögum
Manitoba.
Lög sem breyta sölugjörninga
lögunum (Bills of Sale Act).
Lög sem breyta ungbarna lög-
unum.
Lög sem breyta barnaskóla lög-
unum (Public School Act).
I.iög sem breyta lögununi um lifs-
ábyrgð handa konum og börnum.
Lög um sjerstakar mælingar I
borgum, bæjum og porpum.
Lög sem breyta lögunum um pað
hvernig eignir ganga að erfðuin (De-
volution of Estates Act).
Lög sem breyta opinberra garða
lögunum (Public Parks Acf).
Lög sem breyta lögunum um
löggilding rafmagns sporvega fjelag-
ins og sem staðfesta aukalög Winni-
peg bæjar nr. 543.
Lög um að löggilda „The West-
ern Loan & Trusj Company11.
Lög sem breyta lögum um bæinn
Portage la Prairie.
Sög sem breyta lögunum um um-
sjón með heilbrigði almennings.
Lög viðvíkjandi Emerson bæ.
Lög sem breyta sveitalögunum.
Lög sem breyta lögmannafjelags
löcrunum.
n
Lög sem breyta landpuakunar-
lögunum.
Lög setn breyta vátriggingarlög-
um Manitoba.
Lög um löggilding Frimúrara
musteris fjelagsins.
Lög sem breyta lögunum um að
gefa upp bú sín til lisgsmuna fyrir
skuldaheimtun enn.
Lög sem breyta lögum Norwood
Bridge fjelagsins.
Lög sem breyta fjárnámslög-
unum.
Lög sem breyta búnaðarfjelaga
lögunum.
Lög sem breyta skattaniðurjöfn-
unar lögunum.
Lög um styrk til mjólkurbúa og
ostagerðar húsa.
Lög um löggilding Rauðárdals-
byggingar landfjelagsins.
Aukafjárlög fyrir fjárhagstíma-
bilið frá 1. jan. 1895 til 31. des. 1895.
Fjárlögin sjálf höfðu áður verið
sampykkt, eins og áður hefur verið
getið um í Lögbergi.
Svo var pingi frestað, og kemur
ekki saman fyr en 9. maí, samkvæmt
pví sem áður hefur verið sampykkt.
Stuttu eptir að pingi var frestað,
var komið með ljómandi olíumynd í
ríkmanniegri og pungri umgjörð af
formanni stjórnarinnar, Hon. Mr.
Greenway, inn 1 pingsalinn og hún
reist upp framan við forsetasætið.
Myndin var full líkamsstærð. Þing-
mennirnir söfnuðust I kring um Mr
Greenway og forseti J>ingsins hjelt
stutta ræðu I liverri hann skyrði frá,
að myndin væri gjöf frá J>ingmöun-
um til Mr. Greenways. Ilann sagði
að myndin væri ímynd tilfirininga
pingmanna af báðum flokkum gagn-
vait formanni stjórnarinnar, og að
tilfinningar peirra væru eir.s sterkar
og Llyjar gagnvart Mr. Greenway og
tilfinningar pihgtnanna I nokkru
J>ingi I Canada væru gagnvart leið-
toga J>eirra.
Mr. Greenway pakkaði J>ing-
mönnum alúðlega fyrir gjöfina. Hann
sagðist ekki vera fær um að dæma
um J>að, hvert myndin væri góð, en
hann sagðist ckki efast um, að pað
mætti pekkja sig af henni. Hann
sagðist hafa verið svo heppinn að
sitja á pessu pingi í nærri 1Ö ár, og
að nærri helminginn af peim tíma
hefði hann haft pann heiður, að vera
leiðtogi pingsins, og að liann heíði
haldið virðingu beggja ílokkanna.
Prátt fyrir pað sem peim hefði
bonð á milli um yms mál, pá sagðist
hann álíta að allir J>ingmenn hefðu
virt sig sem mann, og að á pessu
timabili hefði peir látið sjer ítje mörg
vinahót. Hann sagðist virða pau
vinahót mikils, sem pingtnenn hefðu
synt sjer I dag. Hann hefði verið
minntur á pað nylega, eins og allir
væru opt minntir á, að ef menn vildu
ná skjgga vina sinna, pá verði menn
að gera pað áður en likarninn hverfur
burt. (Mr. Greenway átti hjer virt
veikindi sín). Hann sagðist vita af
dilitlum hóp af fólki hjer I fylkinu,
lijer um bil tólf talsins, sem mundi
pykja mjc'g vænt urn myndina
(ræðum. átti lijer við fjölskyldu sína)
og sem muodi í hjarta sínu pakka
pitigmönnum miklu meir en
hann gæti gert í dag. Mætti hann
ekki vonast eptir, að pegar hann
hefði aflokið dagsverki sínu, að J>að
kynnu einhverjir að finnast, sem væru
sögu M.tnitoba kunnugir, sem pegar
peir sæju myndina mundu liafa eitt-
hvað gott að segja um pann, sem hún
væri af, viðvíkjandi skyldum peim,
sem hann hcfði uppfyllt pau 16 ár,
sem hann liefði minnst á áður. Hann
vonaði að starf sitt yrði talsvert Ijett-
ara fyrir blessun forsjónarinnar o<>'
velvild fólksins í Mtnitoba. Hann
vonaði að pingmenn ynnu samxa ept-
ir mætti til hagsmuna fylkinu og til
pess að gera auðæfi pess arðberandi.
Hann vonaði að næsta ár, Jegar petta
ping væri útrunnið, og J>eir aptur
bæru pað undir kjóseudur hverja peir
vildu hafa fyrir framan um mál sín að
nyj t pingið yrði I hjer um bil sömu
hlutföllum og pað væri nú. Svo
pakkaði ræðumaður pingmönnum
aptur alúðlega fyrir góðvild peirra,
sjerílagi af pvi gjöfin ætti svo vel við
nú. Svo lauk pessu með pví, að allir
sungu: „Forhe’s a jollygood feilow'4,
og „God save the Queen“.
Mr. Martin (ipturh. m.) hjolt
stutta en snotra ræðu við patta tæki-
færi, og sagði, að pó honum og Mr.
Greenway ekki kæmi saman um ýms
mál á seinni árum, J>á væri sjer hlytt
til hans og virti liann sem per3Ónu-
legan vin.
Myndin er, eins og áður er sagt,
fullkomin iíkams stærð, og sjerlega
lík og meistaralega máluð. Málariun
er Mr. V. A. Long hjer I bænum,
ungur afbragðs listamaðar, og hefur
honum tekist með besta móti í J>et a
sinn.
ViD
Stondura enn Fremstip
með verzlan okkar. Við höfurr, meiri
og fullkomnara upplag af vörum, cg
seljum pær með ÍJ5 J>rct- lægra verði
en nokkru sinni áður.
Góðir viðskiptavinir okkar geta
nú fengið álnavöru, skótau, fatnað o.
s. frv. upp á lán, og matvöru (groc-
eries) seinna.
Við óskum að allir garnlir og
góðir viðskipta vinir okkar haldi áf ram
að verzla við okkur, og að margir
nyjir bætist við, og í peirri von höfum
við fengið Mr. Gísla Goodman frá
Mountain til pess að hjálpa Mr. H. S.
Ilanson til pess að afgreiða ykkur
petta ár.
Við liöfum fengið mi'kið af fuli-
egurn kvenn og barna höttum, scm
við seljum með mjög ligu verði.—•
Og við borgum J>að liæðsta verð, sem
mögulegt er fyrir ull.
Heimsækið okkur
N.vlt blað
FRAMSUKNi
MáiiRðcn'blað. Gelið út á Seyðisfiiði
á íslandi af Frú Sigríði Þorsteins-
dóttir og ungfrú Ingibjörgu Skapta-
dóttir. Á að hlynna að menntun og
sjálfstæði íslenzkra kvenna. Kostar
40 cts. um árið I Ameríku; boraist
fyrirfram. Til sölu hji: Mrs. Bjarna-
son, 704 Ross Ave. og Mrs. Jónasson,
537 Elgin Ave., AN'innipeg.
ÍSLENZKUR LÆKNIR
M. Malld ozrsaozL.
Park JRiver,---N. Dak.
82
hugsa sjer að pjer skilduð koma! Hvað lengi hafið
J>jer verið í London, og livers vegna komuð J>jer til
bæjarins; geugur nokkuð að J>arna sem J>jcr voruð?
En heyrið pjer! Svarið ekki neinu af spurningum
inlnum fyrr en pjer eruð búinn að fá cittbvað til
að hressa yður á, pví pjer synist vera nær dauða
en llfi.“
Allt af á meðan hún var að tala, var hún í óða-
önnum að láta bolla á borðið og undirbúa máltið
handa mjer. Svo kallaði hún á móður sina, sem var
1 bakherberginu, til að sjá Master Silas, sem hún
liafði sagt henni svo mikið um. Móðir Mörtu var
mikið prifleg, góðleg kona. Þegar hún kom inn,
var hún að purka sápuvatnið af handleggjunum.
Ilún bauð mig velkoininn eins alúðlega og dóttir
tiennar hafði gert.
Þegar jeg var búinn að borða mig saddann og
drekka teið, leið mjer miklu betur. Eptir pað fór
jeg að seðja forvitni Mörtu, sem langaði mjög til að
lieyra allt um hagi mína, enda notaði jeg tækifærið
til j>ess að aegja henni allar kringumstæður mínar
nákvæmlega og allt sem skeð hafði frá pví að jeg
heyrði fyrsta samtalið á milli sjera Portcrs og dóttur
hans, allt fram að brúðkaupsdegi mínum. Jeg sagði
henni, að varir mlnar væru lokaðar livað snerti pað,
er gCrðist mánuðinn eptir hrúðkaup mitt, en svo
sagði jeg henni alla söguna af flótta oiínum og ferð
minni til London.
Jeg gat náttúrlega ckki sagt hcnni pessa löngu
85
ÍX. KAPITULl.
Jeg svaf rólega og draumlaust pangað til kl. 10
morguninn eptir, og pegar jegfór áfæturfannst mjer
að jog vera miklu friskari og sterkari en jeg hafði
vcrið í marga undanfarna mánuði. Það hafði verið
talað svo um kveldinu áðnr, að jeg fengi morgunmat
hjá Mörtu, svo að pegar jeg var búinn að pvo mjer
og klæða mig, fór jeg yfir í húsið nr. 3. Tveir ó-
kunnugir menn voru I herberginu pegar jeg kom
inn.
Hinn eldri var hár og grannur maður, fölur í
andliti með skarpa andlitsdrætti og kinnfiskasoginn*
llann var alskeggjaður ineð sítt, svart hár, sem farið
var að grána og sem hann skipti I miðjunni. Hann
var I dökkum, slitnum fötum; vestið var mjög flegið
og sá í slitna hvíta skirtu, sem var mjög óhrein og
kripluð. Hann hafði slitið, svart hálsbindi, sem var
utan um mjög úfinn og linan skirtukraga. Stigvjel-
in lians voru gömul og bætt, cn J>au höfðu cinusinni
79
VIII. KAPÍTULl.
Hávaðinn af gufunni, sem bleypt var út úr
gufuvjelinni, og hljóð gufub'ístrunnar,gerði m;g hálf-
heyrnarlausan;menn, sem voru að tlyta sjer að leitaað
farangri sínum, rákust 4 mig og pjónar með byrðar á
bakinu hrundu mjer liingað og J>angað, svo jeg varð
hálf ringlaður út af pessu öllu saman. I.oksins
spurði jeg liæglegan lögreglupjón, hvaða veg jeg
ætti að fara til að komast til Rackstraw’s Buildings.
„Rackstraw’s Buildings?-1 át liann eptir mjcr,
„livar er það?“ spurði liann mig.
„Það ereinmitt pað, sem jeg vil fá að vita; J>að
er I London“, svaraði jeg blátt áfram.
„Það geta verið hundrað Rackstraw’s Buildings
I LondoD, án pess jeg viti pað“ sagði liann hlægj-
andi. „í hverjum hluta London er pað? Er pað
hjcr I Shoreditch?11
„Eling Iíoad, Camden Town, stendur á miðau
um í viðbót“, svaraði jeg.