Lögberg - 15.04.1897, Blaðsíða 5

LÖGBERG FIMMTUDAGINN 15 APRÍL 1897
o
ápreifingu, að lijartað slái. Meðal
þeirra efna, aem dr. Sðberin mælir
nieð að notuð sjeu til að spyta inn í
likaman 1 pessu skyni, er fluorescein,
sodiutn iodid, lithium iodid, og potas-
sium ferrocyanid. Hann álítur pó
fluorescin bezt, og á að uppleysa 1
»gramme“ (15^ grains) af pví ásamt
jöfnum punga af sodium carbonate í
8 tenings „centimeters“ tenings
þnml.) af vatni, og síðan á að spyta
öllu saman inn undir skinnið. Ef
blóðrásin heldur áfram, pá fær húðin
°g slímhimnurnar gulgrænan lit fáum
niínútum eptir að blöndunni hefur
verið sp/tt inn 1 líkaman. Um 20
Wlnútum eptir innspytinguna fær
hringurinní kringum augastein manns-
íns gi-aenan lit, sem orsakast af pví að
)ifluorescin“-ið prengir sjer inn i vök-
vana í líkamanum, og par að auki er
haegt að finna fluorescin í blóðinu á
þ'inn hátt er fylgir: Maður tekur
bómullar-práð og dregur hann (með
nál) í gegnum skinnið, eins og hánka,
á einum eða tveimur stöðum á likam-
anum, og pegar práðurinn er orðinn
ffegnvotur af blóði, pá er hana
settur í par til gerða pipu (test tube)
og soðinn í o,’urlitlu af vatni. l>egar
vatnið hreinsar sig,pá sjest hinn græni
htur „fluorescius“ins í pví ef pað hefur
Ardifst um blóðið I líkamanum. t>að
er ssgt að pað sje okkert hættulegt,
að spýca eins miklu fluorescein inn í
líkama manns eins og nefnt er að of-
an, pð að maðurinn væri lifandi.
Hin aðferðin til að sjá, hvort
njaðurinn er I raun og veru dauður,
eða að eins skyndauður, er sú, að
^eygja skinnið einhversstaðar á líkam-
anum út og klípa fast utan um pað
toeð töng, sem notuð er til að halda
Utan um slagæðar til að stöðva blóð-
rás. Ef skinnið nær sjer ekki alveg
aptur, og ef að hinar fínu rákir eptir
^ennurnar í tönginni halda allcaf
Mram að sjást, pá er maðurinn dauð-
Ur; en eff blóðrásin er ekki stönzuð
* líkamanum, pá nær skinnið sjer al-
Veg aptur, par sem klipið var utan
Offl pað með tönginni, og tannafðrin
hverfa. Ennfremur, ef maðurinn er
dauður, pá fær sá partur af skinninu,
sem klipið var utan um með tönginni,
& sig útlit er líkist bókfelli (verður
eins og hart og skorpið).—Scientiftc
■Ainerican.
Islands frjettir.
Akureyri, 11. jan. 1897.
Stjrokklr daubue—Úr brjefi úr
Biskupstungu 0. nóv. f. á. „Nú parf
euginn að fara jafnnær frá Geysi, síð-
at> eptir landskjálptana 1 sumar. Gýs
hann opt á dag, en par á móti er
Strokkur dauður úr öllum æðum og
hólnaður svo, að jeg deif hendinni í
hann seinast er jeg fór hjá honum;
hann er nú fullur á barma. Nýr hver
er kominn fyrir ofan Geysi, mikill og
1 jótur og gýs í sífellu 1—2 fet, og
allir hafa peir Haukadalshverar verið
espir og æfir siðan allt til pessa,
hversu lengi sem pað heizt. Hverinn
hjá Reykholti hjer í Tungunum liefur
verið að gjósa síðan, hjer um bil 12
fet, og myndi víst gjósa betur ef
hann væri ekki fylltur af grjóti.
Segir sagan að hann hafi verið gos-
hver, áður en skólapiltar frá Skálholti
hafi fyllt hann með grjóti fyrir pá
sök, að haun hafl drepið sauð er peir
áttu til göngu par í holtinu. Væri
gaman að reyna að ná úr honum
grjótinu, en pað er ekki auðgert“.
Af Langanesi, 17. des. ’06:—„Stök
tíðarvonska frá 1. okt. til 20. f. m.
Síðan einlægar hlákur og alautt.
Fiskiafli varð enginn f haust fyrir
prálátar ógæftir. Hey hröktust mjög
og urðu sumsstaðar úti að talsverðum
mun. Taugaveiki hefur verið á
Vopnafirði og allmargir legið í kaup-
staðnum, og hefur hún fluttst paðan
að Sauðanesi. Nýlega er dáinn Guð-
mundur Björnsson merkisbóudi á
Hallgilsstöðum. Einnig er látinn
fyrir nokkru C. G. P. Lund á Raufar-
höfn, sem mörgum er að góðu
kunnur“.
Veðeátta—Stillingar með nokkru
frosti síðan á nýári ekki snjóað.
Hláka síðustu daga. Er nú rnjög
snjólítið um allan Eyjafjörð; er pví
almennt beitt pó jörðin sje orðin ljett.
í framfirðinum er víða ekki búið að
taka hesta í hús enn. í Bárðardal og
hinum snjópyngri sveitum t>ingeyjar-
sýslu hefur varið jarðlítið eða jarð-
laust í allan vetur, en nú mun hafa
komið par víðast nægileg jörð.
Allmikið af vöðusel innarlega á
firðinum, en fáir náðst. Fiskilaust.—
Stefnir.
Rvík, 26. febr. 1897.
Látin er 5. p. m. merkiskonan Sig-
ríður Jónsdóttir að Flóagili í Arnes-
sýslu, 67 ára gömul, tengdainóðir
bóndans par, Sigurðar Þorsteinssonar.
Maður hennar, Horkell Jónsson, ljezt
í Eystri-Móhúsum hálfum mánuði fyr.
Hinn 21. p. m. andaðist að Geira-
koti í Sandvíkurhrepp konan Stefanía
Einarsdóttir (umboðsmanns frá Kald-
aðarnesiog fyrri konu hans Guðnýjar
Stefánsdóttur prests að Felli í Mýr-
dal). Hafði hún legið 17 vikur rúm-
föst í illkynjaðri hálsbólgu. „Hún'
var mjög góð kona og vinsæl“.
Pkestkosning fór fram í Hraun-
gerði 23. p. m. og blaut sjera Ólafur
Sæmundsson kosningu með öllum at-
kvæ9um peirra, er fundinn sóttu, eða
70 af 84 á kjörskrá.
Landsbankinn hefur nú keypt
Bessastaði á Álptanesi fyrir 12,000 kr.
Aflalaust er enn hjer við flóann,
að pví er spurzt hefur, og sömuleiðis
austanfjalls. Á miðnesi reittist ofur-
lftið um miðjan p. m., en nú lítur út
fyrir sð pví sje lokið.
Rvfk, 5. marz 1807.
Málið milli Valdimars ritstj. Fjallk.
og Uorvaldar lögreglupjóns Björns-
sonar, sem orðið er alræmt hjer í bæn-
um, hefur nú staðið yfir rúma 2 mán-
uði fyrir undirrjeiti með vitnaleiðslum
og svardögum á báðar hliðar. Ilafa
alls verið leidd 35 vitni f málinu.
Málafærslumaður Horvaldar (candidat
Björgvin Vigfússon) lagði loks málið
í dóm í gær, en Valdimar fjekk hálfs-
mánaðar frest. Jón Magnússon land-
ritari er skipaður setudómari í málinu.
Rvík, 19. febr. 1897.
Hinn 23. maí f.á. andaðist að heim-
ili sfnu, Bjargi á Kjalarnesi, merkis-
bóndinn Hórður Ásmundsson. Hann
var fæddur að Bjargi 20. júlf 1836,
og voru foreldrar hans: Ásmundur
Gissurarson skipasmiður (d. 1867), og
kona hans Guðrún Þórðardóttir bónda
Ólafssonar frá Saurbæ.
Hinn 4. nóv. f. á. andaðist að Arn-
arfelli í ífingvallasveit konan Guðrfð-
ur Halldórsdóltir. Hún var fædd á
Hvítanesi f Kjós í septemberm. árið
1826. Voru foreldrur hennar Halldór
Steinason og Guðfinna Pálsdóttir,
sem par bjuggu um hríð. Fimm ára
gömul fluttist hú.1 að Þingvöllum til
móðurbróður síns, prestsins sjera
Björns Pálssonar og ólst sfðan upp
hjá honum fram á tvítugsaldur. Síðan
fór hún að Skálabrekku til bóndans
Einars Jónssonar, sem hún gekk að
eiga árið 1846, pá á 20. ári. í pví
hjónabandi eignaðist hún 5 börn: 4
syni og 1 dóttur, einn son missti hún
á unga aldri; en hin 4 eru á lifi, par
á meðal Halldór sýslunefndarmaður á
Brúsastöðum. í pessu hjónabandi var
hún 20 ár, pá missti hún mann sinn;
en ári síðar 1867 gipt.ist hún eptirlif-
andi manni sínum Bjarna Sigurðssyni
oor lifði með honum nærfellt 30 ár,
eiguaðist með honnm son og dóttur,
sem einnig ésamt eldri systkynum
síuum harma nú ástríka móður.
Hinn 21. jan. síðastl. andaðist
Björg Jónsdóttir að heiinili sínu
Garðliúsum á Eyrarbakka eptir 12
daga legu.
Hinn 25. jan. p. á. andaðist að Odd-
hól á Rangárvöllum Sigurður Einars-
son, 55 ára að aldri, er lengi bjó í
Fróðholti á Bakkabæjum. Kona lians
var Anna dóttir Guðmundar bókbind-
ara Pjeturssonar á Minna-Hofi, og
andaðist hún sumarið 1882. Með
henni átti hann fimm syni, sem nú
eru allir uppkomnir og efnilegir, par
á meðal Sigurður, sem nú er við bók-
band í Reykjavík. Sigurður sál var
sjerstaklega vandaður maður til orða
og verka, trúmaður mikill, reglusam-
ur og hinn mesti iðjumaður.
Rvfk, 12. febr. 1897.
Dkukknan.—Hinn 14. f. m. fórst
bátur á Álptafirði vestra, og drukkn-
aði par formaðurinn Sigurður bóudi
Jónsson í Súðavík og annar maður,
Páll Guðmungsson frá Hlíð, en 2
varð bjargað.
Dáin hjer í bænum 6. p. m. Kristfn
Grímsdóttir (prófasts á Helgafelli
Pálssonar) fyrrum gipt Eypór kaupm.
Felixsyni í Rvík, og eru 4 börn peitra
á lífi: Ásgeir kaupm. í Straumfirði,
Sigríður gipt Ólafi Arinbjarnarsyni
verzlunarmanní, Jóhanna og Ásgrím
ur, en hið 5. Árni verzlunarmaður
ljezt 4 dögum á undan móður sinni.
—Kristín heit. var myndarkona, hóg-
lát og vel að sjer ger.
Rvfk, 17. marz 1897.
Óli Finsen, póstmeistari, ljezt á
spítala f Kaupmannahöfn 2 p. m. af
slagi. Hann sigldi hjeðan með ‘Laura’
síðast til að leita sjer lækninga gegn
steinsótt. Hafði skurðurinn tekist
vel, en banameinið pó lfklega að
nokkru leyti afleiðing hans.
Ó. Finsen var fæddur í Reykjavík
1. janúar 1832, og voru foreldrar hans
Ólafur Finsen assessor f landsyfirrjett-
inum (sonur Hannesar biskups Finns-
sonar), og María dóttir Óla Möllers
kaup nanns í Rvík. 1856 var Óli
póstmeistari útskrifaður úr lærðaskól-
anum, en 1872 var honum veitt hið
nýstofnaða póstmeistara- embætti.
Ilann var tvíkvæntur. Fyrri kona
hans var Hendrikka Andrea, dóttir
Morits Bjerings kaupmanns f Rvfk
og áttu pau 7 börn, en að eins 2
peirra eru á lífi, Ólafur læknir á Akra-
nesi og María kona Ólafs Áipunda-
sonar verzlunarstj. í Rvík. Með síð-
ari konu sinni, Marfu dóttur Dórðar
háyfirdómara Jónssonar, átti hann 5
börn, sem öll eru á lífi.
Óli Finsen varað mörgu leyti dugn-
aðarmaður f embætti sfnu, og vildi
rækja pað sem bezt. En staða hans
var erfið og vandasöm, og verður pá
opt miður pakkað en skyldi af peim,
er ókunnir eru. Aann var góðmenni
og gæflyndur í umgengni, bezti heim-
ilisfaðir og yfir höfuð vel pokkaður af
öllum, er nánari kynni höfðu af hon-
um.—Þfóðólfur.

»»»», |
Pain-Killer.
(PERRT DAVIS’.)
A Bnre and Safe Remedy in every case
and every kind o£ Bowel Complalnt is
Pain-Killer.
This is a true statement and it can’t be
made too strong or too emphatic.
It is a simple, safe and quick cure for
Cramps, Cougli, Bheumatism,
Colic, Colds, Neuralgia,£r
Diarrhœa, Croup, Toothaclie.'
TWO SIZES, 25c. and 50c.
w
TIL SÖLII
Sjö ára gamall hestur, góður til vinnu
eða keyrslu; einnig par af góðum ak-
týum, og vagn nærri nýr. Mjólkandf
kýr eða ungir gripir verða teknir í
skiptum að nokkru leyti.
Address: Mrs. DALE,
Grund P. O. Man.
Richards & Bradsliaw,
Málafærsliuiienn o. s. frv
Mrlntyre Block,
WlNNIPEG, - - MAN
NB. Mr. Thomas 11,-Johnson les lög hjá
ofangreindu fjelagi, og geta menn fengið
hann til að túlka þar fyrir sig þegar þöri gerist
MANITOBA.
fjekk Ftkstu Verðlaun (gullmeda-
líu) fyrir hveiti á malarasýningunni,
sem haldin var 1 Lundúnaborg 1892
og var hveiti úr öllum heiminum sýnt
par. En Manitoba e ekki að eins
hið bezta hveitiland f hon.ai, heldur er
par einnig pað bezta kvikfjftrræktar-
land, sem auðið er að fá.
Manitoba er hið hentugasia
svæði fyrir útflytjendur að setjast að
í, pví bæði er par enn mikið af ótekn
am löndum, sem fást gefins, og upp-
vaxandi blómlegir bæir, bar sem gott
fyrir karla og konur að fá atvinnu.
1 Manitoba eru hin miklu og
fiskisælu veiðivötn, sem aldrei bregð-
ast.
í Manitoba eru járnbr&utir mikl-
ar og markaðir góðir.
í Manitoba eru ágætir frískólar
hvervetna fyrir æskulýðinn.
í bæjunum Wiunipeg, Brandon
og Selkirk og fleiri bæjum munu
vera samtals um 4000 íslending&r.
— í nýlendunum: Argyle, Pipestone,
Nýja-íslandi, Álptavatns, Shoal Lake
Narrows og vesturströnd Manitoba
vatns, munu vera samtals um 4000
rslendingar. í öðrum stöðum 1 fylk
inu er ætlað að sjeu 600 íslendingar.
í Manitoba eiga pví heima um 8600
íslendingar, sem eigi munu iðrast
pess að vera pangað komnir. í Manf-
toba er rúm fyrir mörgum sinnum
annað eins. Auk pess eru 1 Norð-
vestur Tetritoriunum og British Co-
lumbia að minnsta kosti um 1400 ís-
endingar.
íslenzkur umboðsm. ætíð relðu-
búinn að leiðbeina ísl. innflytjendum.
Skrifið eptir nýjustu upplýsing-
m, bókum, kortum, (allt ókeypis) ti
Hon. THOS. GREENWAY.
Minister *f Agriculture & Immigration
Winnipbg, Manitoba.
465
Gerald vogaði ekki að spyrja fleiri spurninga
af ótta fyrir, að hann kynni að opinbera henni allan
Sannleikann, sem hann jafnvel enn pá hielt að gæti,
ef til vildi, verið undirorpinn einhverjum misskilningi
eða ímyndnn. Hún skildi auðveldlega ástæðuna
fyrir hinni skyndilegu pögn hans.
„Jeg veit pað allt saman, Gerald“, sagði hún.
»Mr. Granton sagði mjer söguua sjálfur. Dað var
eievjgi: L>að var ekki morð; peir voru neyddir útí
það af öðrum manni, og pað var Mr. Granton, sem
^rap föður minn“.
„Jeg vissi pa,ð“, sagði Gerald sorglegur í bragði.
»En pví sagði bann yður petta? Jeg vonaði, að jeg
gæti haldið pessu leyndu fyrir yður til eilífðar.“
„Getið pjer ekki gizkað á, livers vegna hann
Sagði mjer pað?“ sagði Fidelia.
„Jeg get ekki gizkað á pað“, sagði Gerald.
„Af pví“, sagði hún, „að hann heyrði til yðar á
Sjúkrahúsinu í svefni—í óráði—pegar pjer voruð að
tala um mig, og heyrði yður segja, að jeg vildi ekki
giptist yður fyr en pjer hefðuð hjálpað mjer til að
uppgötva allt er snerti dauða föður mfns; og svo
kom hann til mín og sagði mjer allt saman.“
„Góði, gamli pilturinn—trúlyndi—og göfugi
fjelagsbróðirinn!“ hrópaði Gerald með mikilli til-
flnningu, sem hann reyndi ekki einu sinni að bæla
niður.
„Já, pað var göfugmannlega gert; en pað var
voðalegt. Jog vil aldrci purfa að sjá hann aptur—
458
jeg treysta yður. Ef pjer viljið ekki, að jeg spyrji
yður neinna spurninga, pá skal jeg auðvitað ekki
spyrja yður neins. Þjer skuluð segja mjer allt, sem
pjer hafið að segja, pegar pjer getið gert pað.“
„Kærasti Gerald, en hvað pjer eruð veglyndur!
í’yrir fáum augnablikum síðan var jeg næstum pví
ófarsæl, og nú hafið pjer gert mig sæla.“
„Ef pað, að treysta yður, getur gert yður sæla,
Fidelia, pá skuluð pjer aldrei verða ófarsæl með
mjer eina einustu klukkustund.“
„t>jer ætlið pá að fara burtu með mig?“ spurði
bún ópolinmóðlega.
„Fara burtu! Hvert?“ sagði hann.
„Eitthvað, burtu hjeðan—^burt úr London,“ sagði
hún. „Við skulum giptast—heimuglega, einhvers-
staðar—leynilega—undir öllum kringumstæðum;
og fara svo í burtu svo sem minnst beri á, og fela
okkur pangað til allt petta er um garð geng-
ið“.
„En, Fidelia, viljið pjer fara í burtu án pess að
láta lafði Scardale vita, hvert við förum og hvers
vegna við förum burt,“ sagði hann.
„Gætum við ekki skrifað henni brjef og beðið
hana að treysta okkur—sagt henni, að við hefðum
haft ástæðu til alls, sem við gerðum,og að við skyld-
um, ef til vill, segja henni allt saman einhvern tíma
síðat?“ sagði Fidelia. )>Nei, nei“, hjelt hún
áfram, „við gætum aldrei sagt henni allt sam-
an. Við gætum aldrei sagt henni, að mágur henna
451
ekki tala um við hann. Það fór hrollur í gegnum
hana við pá hugsun, við meðvitundina urn, að henni
lægi nokkuð á bjarta, sem hún mætti ekki segja
Gerald frá.
Fyrst var henni næst skapi, að ásaaa sjálfa sig
harðlega, að álasa sjálfri sjer sárlega fyrir pað, að
hún hefði leyft Bland að tala nokkuð við sig eins-
lega, fyrir pað, að hún hefði leyft honum að gera
hana hluttakandi I leyndarmál hans, fyrir pað, að
hún hefði jafnvel eitt einasta augnablik hlustað á
ástarjátning lians. Þar næst ieyndi pessi veslings
stúlka, er var í slíkum vanda stödd, að rjettlæta sig
fyrir sjálfri sjer. Hvernig gat hún gert að grun-
semd sinni. Og hafði hún ekki rjett til að reyna
að komast að pví, hvort grunsemdin væri á nokkr-
um rökum byggð eða ekki?
Hún vissi nú pegar með vissu, að bún hofði
haft rjett fyrir sjer pegar hana grunaði, eða hún gat
sjer til, að prófessor Bostock væri í raun og veiu
Jafet Bland ; og hafði hún ekki rjett til að ímynda
sjer, að petta leyndarmál kynni að standa í sambandi
við annað leyndarmál, sein gæti haft hættu í för með
sje fyrir líf unnustu hennar ? Vissulega væri hver
stúlka skyldug til að leggja nokkuð 1 sölurnar, jafn-
vel að eiga á hættu að verða misskilin, til pess að
vernda líf unnusta síns.
Það gat verið, liugsaði húu með sjer, að Jafet
Bland hefði iklæðst pessutn dularbúningi af pví að
hann var ástfanginn af henni, og að hann noti.ðí