Lögberg - 28.10.1897, Síða 5

Lögberg - 28.10.1897, Síða 5
LÖGBERG, FIMMTUDAGINN 28, OKTOBER 1897. 5 láðmörnununi og vinnuíólkinu, og vinna sjálfur með köflum. I>að er sagt, að Þ/zkalancUkeis ara J>yki letursetning skemmtilegasta dægrastytting. Þessi eirðurlausi pólitíski ráðabruggari er æfður letur- setjari. Eins og mankarnfr á miðöld- unum sátu við pað, að skreyta liand rit, eins situr keisarinn klukkutímum saman við kassana, og er pað honum hin mesta skemmtun. Humbert Ítalíu-konungur er skó- Bmiður. Hann hefur tiltakanlega gott vit á leðri, og fáir munu taka honum fram að sníða skó. Það er orð á pví haft hvað hann sje fljótvirkur. Hann leggur sjerstaka stund á að láta skóna líta fallega út, en aldrei leggur hann nytsemina í sölurnar fyrir fegurðina. Ilann heldur upp á sterka skó, og all ir skór, sem liann b/r til, endast mjög vel. Óskar Sviakonungur líkist Mr. Gladstone í pví, að hann hefur skemmtun af að fella trje. Það eru ef til vill bærri grenitrje innan hans ríkis en á nokkrutn öðrum stað íheitn- inum, og ekkert skemmtir pessum einvaldskonungi betur en pað, að fá sjer frídag og fara út í skóg með öx- ina sína. Hann er alpekktur að pví að vera leikinn skógarhöggsmaður, og er pað ekki lítil frægð, eins og all- ir peir munu kannast við, sem nokkru sinni hafareynt að fella trje f skógi. Prinzinn af Wales er góður vef- ari, og styttir sjer einatt stundir við að finna upp nyja vefnaði. Hann hefur ofið nokkur vönduð gólfteppi og á- breiður, og með pví að hann er jnfn ákafur við petta nú, eins og nokkru sinni áður, pá má búast við pvf, að hann eigi eptir að vefa margt ennpá. Hertoginn af York er kaðlari. Hann hefur stórt verkstæði, og bjfr par til digra skipskaðla og mjórri kaðla í hengirúm og mottur. Tvennt hið síðastnefnda býr hann til handa kunningjum sínum, og parf ekki að taka pað fram, að eptirspurnin eptir pví, sem búið er til á pessu konung- lega verkstæði, fer sívaxandi. j Allir afkomendur Victoríu Eug- landsdrottningar eru, eptir pví sem oss er sagt, meira og minna leiknir í einhverri handiðn. Victoria drottn- ing skipaði svo fyrlr, og varpað vitur- legt. Jafnvel pó að hvorki börn hennar nje barnabörn purfi nokkurn tíma að vinna fyrir sínu daglegu brauði, hvaða pólitiskar byltingar sem upp knuna að koma, pá er pað engu að síður gott fyrir pau að kunna einhverja nytsama iðn, sem pau geta gripið til á tómstundum peirra. Eihn frægur maður enn, sem í vissum skilningi verðskuldar að vera talinn með konungum, er handiðna- maður. Tolstoi getur búið til eins góða skó og nokkur annar maður á Rússlandi, og pað eru fáir skraddarar, sem taka honum fram í pví að búa til föt og láta pau fara vel.— Witaess. * IIRÖÐ FKRÐ. í síðasta blaði skýrðum vjer frá pví, að Kaiser Wilhelm der Grosse, hið nyja gufuskip North German Lloyd línunnar, hefði fært tfmann, sem útheimtist til pess, að ferðast frá Southamton á Englanditil New York, niður f 5 sólarhriuga, 22 klukkutíma og 35 mínútur. Nú getum vjer bætt pví við, að petta ágæta skip fór ferð sína austur yfir Atlanzhafið, frá New York til Southampton á óvanalega skömmum tíma. Ferðin frá Sandy Hook til Eddystone vitans, fjóitán mflur suðvestur af PJymouth hafnar- garðinum, tók 5 sólarhringa, 15 klukkutíma og 10 mínútur. Ef vjer gerum ráð fyrir að ferðin frá Ply- mouth til Nálanna (The Needles) taki 6 klukkutfma, pá er sanngjarnt að ætl«(" að Kaiser Wilhelm, með pví að koma ekki við í Plymoutb, hefði komist alla leið á 5 sólarhringum og 21 klukkutfma, sem er 13 klukkutím- um skemmri tími en fljótasta ferðin} sem áður hefur verið gerð, var farin á af skipinu St. Louis. Sundurliðuð skýrsla yfir ferðina sýnir, að hún hefur öll gengið fram- úrskarandi vel. Fimm sólarhringa í rennu fór skipið yfir 500 sjómílur á sólarhring, nokkuð, sem ekkert skip hefur gert áður á austurleiðinni, pví á peirri leið nær sólarhringurinn ekki 24 klukkutímum. Skýrslan sýnir hvað margar mílur skipið fór á hverj- um sólarhring, pannig: 367, 504, 500, 507, 510, 519 og 55 mílur til klukkan 2.25 e. h. daginn, sem pað kom til Eddystone vitans. B'rá vitan- um til Plymouth tók 1 klukkutíma, og klukkan 10 á miðvikudagskveld náði sú póstsending til London, sem fór frá New York fimmtudaginn næstan á undan. Meðalferð á hverjum klukku- tfma alla leiðina var 21,91 mílur, oger pað betra, pegar tekið er tillittil pess, að skipið mætti mótbyri og illviðrum, heldur en pað, sem skipið Lucania gerði, pegar pað fór 22,01 mílu á klukkutímanum í bezta veðri. í pessu sambandi er vert að geta pess, að póstflutningarnir frá New York til London, eru nú sendir með hraðskreiðasta skipinu og hraðskreið- ustu járnbrautarlestinni (á jafn löng- nm vegi). Þegar ákveðið var, að skip North German Lloyd línunnar skyldu koma fyrst við f Plymouth, pá bjó Great Westeru járnbrautarfjelag- ið út sjerstaka lest til pess, að taka við póstflutningum strax og skipin kæmu. Þegar sjest til skipsins, pá er lestin strax búin til ferðar, og hraðinn á henui alla leið til til London—194 mílur—er 53^ mílur á klukkutíman- um. Hún er hvergi látinn stansa á leiðinni. Ög pessi lest er ekki útbú- in pannig, að hún sje ekkert nema flýtirinn, eins og lestir pær, sem send- ar voru til Skotlands, eptir norður- járnbrautunum, hjerna um árið, pegar sarokeppnin orðlagða stóð yfir. Þessi lest fer eptir ákveðinni ferðaáætlun, er 200 tons á pyngd og flytur fullkomna vagnhleðslu af póstflutningi, farangri og ferða mönnurn. Hraðinn, pægind- in og hættuleysið á pessari sjó- og landferð eru talandi vottLr um live miklu befur verið komið til leiðar af verkfræðingunum á sfðustu árum 19. aldarinnar.—Scientific American. Frjettabrjef. Minneota, Minn. 18. okt. 1897. Hinn 26. f. m. andaðist hjer í Minneota Oddný Jónsdóttir, Kona Sigurðar Eastmans. Hún var ættuð úr Skriðdal á íslandi, hafði búið hjer í landi með manni sínum í 18 ár og var orðin fimmtug að aldri. Margra ára sullaveiki varð banamein hennar. Jarðarför hennar fór fram 27. f. m. frá fslenzku kirkjunni. 9. p. m. dó í Lincoln Co. Vil- hjálmur Jónsson, ættaður frá Strand- höfn í Vopnafirði, 74 ára gamall. Daginn áður vann hann við preskingu en var pá víst töluvert lasinn. Hann lagði sig útaf við stakkinn, setn verið var að preskjaúr, parsofnaði hann og ómögulegt reyndist að vekja hann. Um nóttina var sóttur læknir, sem gerði ýmsar tilraunir að vekja Vil- hjálm, en allt árangurslaust. Svo dó hann næsta dag án pess að hafa vakn- að. .Jarðarför hans fór fram 12 p. tn. frá heimili tengdasonar hans, Benja míns Þorgrímssonar. 10. p. m. misstu pau R tnólfur Runólfsson og kona hans einkabarn sitt, dreng 3 mán. gamlan Williara, Erwin að nafni. Hann var jarðsung- inn næsta dag. Ura miðjan september lagði Eyj- ólfur Nikuláston á stað, ásamt konu og börnum, alfarinn til íslands. Hann bjóst við að setjast að á Eskifirði og hefur helzt í hyggju að stunda s^Ó- mennsku. Eyjólfur hefur dvalið hjer um mörg ár Og pótt dugandi maður. Óska honum allir góðs gengis á ætt- jörðunni. Uppskeran reyndist frekar lítil og ljeleg. Orsökuðu pað langvaratidi rigningar síðasta proskatíma hveitis- ins. Flestir fá frá 8—12 bushel af ekrunni, en svo er hveitið Ijelegt, að pað er mjög fellt f verði á markaðinum, svo menn fá ekki nema kringum 70o. fyrir bush., en verð á bezta hveiti er um 85c. Allur nautpeningur, sauð- fje og svín er í mjög háu verði og eptirsókn eptir feitum skepnum. Bændur hafa mikinn arð af peirri teg- und búskapar síns í ár. Það má telja með fratnförum í Minneota, að hingað hefur verið lagð- ur málpráður (telephone), sem tengir, nú saman ýtnsa bæina hjer umhverfis svo nú geta menn talað saman í margra tuga mflna fjarlægð. Sömu- leiðis hefur málpráðurinn verið lagður húsa á milli f bænutn. í Minneota hafa verið reist um 20 hús petta sumar. Nokkrir ísleud- ingar hafa byggt; peir Vigfús Ander- son, Jón Reykdal og Pjetur Pjeturs- son hafa komið sjer upp stórum og vönduðum íbúðarhúsum. íslending- um fjölgar að mun í bænum. Nokkr- ir bændur, sem ýmist hafa selt eða leigt bújarðir sfnar, hafa sezt hjer að. Nú alveg nýlega hafa peir Asgrímur Westdal og Friðrik Guðmundsson tekið sjer bólfestu f bænura. Þó Islendingar sjeu tæpur priðj- ungur bæjarbúa, sýnist að ýmsu leyti kveða meir að peim en öðrum. For- maður, skrifari og gjaldkeri bæjar- ráðsins eru ísleudingar. Formaður 1. Chicngo-för mín, M. J. 2. Helgi Magri, M. J. 3. Hamlet (Shakespear) M. J. 4. Othello (Shakespear) M. J. 5. Romeo og Juliet (Shakesp.) M. J. 6 Eðlislýsing jarðarinnar(b) 7. Eðlisfræði (b) S. Efnafræði (b) 9. Qöngubrólfsrítuur, B. Gr. 10. íslenzkir textar (kvæði eptir ýmsa höfunda). 11. Úrvalsljóð J. Hallgrímss. 12. Ljóðin. Gr. Thomsens, eldri ötg. 13. Rit.re-rlur V. Ásmundssonar 14. Brúðkaupdagið, skáidsaga eptir Björnstjerne Björnson, B. .1. 15. Blómsturvallasaga 16. Höfrungshlaup, J. Verne 17. Högni og tngibjörg skólastjórnarinnar er íslenzkur. Lög- maður bæjarins er íslendi igur, sömu- leiðis blaðsútgefandran og aðal lækn- irinn. Stærstu vcrzlanirnar eru í höndum íslendinga, vandiðasta kirkj- an er kirkja íslenzká sifnaðarins, og ungmennin, sem lengst eru koinin í skólanum, eru ísleuzk. í btenura er algert vfnsölubann, og er pað að miklu leyti íslendiogum að pakka. Þegar árlega er gengið til ahnennrar atkvæðagreiðslu um víu-sp irsm ilið, greiða íslendingar S' o að segja und- antekningarlaust atkvæði gogn drykkjustofuuum og bölvun vinsöl- unnar. Voiandi halda peir upptekn- um hætti, pví reynz an hefur sýnt, að bærinn prífst batur og framfarirnar eru meiri síðan drykkjustofurnar voru reknar burt—að maður ekki tah um pá pýðingu, sein pað hetrar fyrir gott siðfcrði og reglusemi f basuum. . 18. Sagan af Andra jarli 19. Björn og Guðrún, B. J. 20. Kóngurinn í gullá 21. KSri Kárason 22. Nal ogDamajanti (forn-Indv, saga 23. Smásögur handa börnuin, Th. H, 24. Villifer frækm 25. Vonir, E. II. 26. Utauför, ICr. J. 27. Útsýn I, týðingar í bnndnu og óbundnu máli 28. I örvænting 29. Quaritch ofursti 30. Þokulýðurinn 31. í Leiðslu 32. Æfintýii kapt. Horns 33. Rauðir demantar 34. Barnalærdómsbók II. H. (b) 35. Lýsing íslands Munið eptir, að hver sá sem borgar einn árgang af Lögbergi fyrirfram vanalegu verði ($2) fær eina af ofaunefndum bókum í kaup. bætir.—Sá sem sendir fyrirfrain borgun fyrir 2 eintðk, fær tVit'C' af bókunum o. s. frv. NÝIR KAUPENDUR sem senda oss $2.00, sem fyrirfram borgun fyrir næsta árgang Lögbergs, fá eina af ofangreindum bókum geíitis. Enn- fremur fá peir pað sem eptir er af pessum árgangi (í 3 mánuði) alveg frítt. Vinsamlegast, Logberg Prtg & Publ. Co. P. O. Box 585, Winnipeg, Man- kaupendum sinum, sem borga fyrirfram, eina goda bok i kaupbœtir. Þeim kaupeudum Lögbergs, sem góðfúsJega vilja taka upp pá reglu að borga blaðið fyrirfram, gefum vjer eiua af eptirfylgjandi bókum alveg fl’ítt, sem póknun. Þessar bækur eru allar eigulegar og eptir góða höfunda, og ko3ta að jafnaði ekki minna en 25 cents. Þegar menn sonda borgunina er bezt að tilgreina n'hnerið á bók peirri, sem óskað er eptir. Bjekurnar eru pessar: 235 fnaður, með breiðleitt, góðmótlegt andlit, hátt enný þunnt hár og bros, sem virtist bera vott um mann- elsku og sem á Englandi minnir á pá sem viknir ern Rá ríkiskirkjunni. „Þjer!“ kallaði Steinmetz upp yfir sig—„pjer Stefán!“ „Já, komið inn og lokið hurðinni11, sagði sá sem fyrir var. Hann lagði frá sjer penna, sem hann hjelt á, rjetti út höndina, stóð upp og kyssti Karl Steinmetz ú báðar kinnar að siðvenju Rússa. „Já, kæri Karl minn. Það lítur út fyrir, að Iiinn góði guð hafi enn pá ofurlítið verkefni handa Stefáni Lanovitch. Jeg slapp burt mjög hæglega á hinn vanalega hátt, með hjálp fjelags pess er kemur föngum undan fyrir horgun. Svo hefur mjer verið komið frá einum stað til annars eins og verðlauna- íugli, og hingað til Pjetursborgar kom jeg 1 gær- kveldi. Jeg má ekki tefja hjer lengi, og jeg ætla suður. Ef til vill anðnast mjer að koma enn pá ein- kverju góðu til leiðar. Jeg heyri sagt, að Alexis hafi gert reglulegt furðuveik í Tver“. „En livað líðurmeð peninga?“ spurði Steinmetz, ®em ætíð var svo praktískur í sjer. „Katrín sendi mjer pá, blessáð barnið!“ sagði Lanovitch. „Það er eitt af skilyrðum fjelagsins— pað er hart—að jeg mætti engin ættmenni mín sjá. Konan mín—bon Dieu! pað gerir pá ekki svo tnikið. Hún hefur eflaust nóg að gera að halda sjer hlýrri. 238 mildu brosi—pví brosi, sem hafði vanist á hann í fangelsinu. Það er ómögulegt að villast á pví. „Ó, jeg ber engan óvildarhug út af pví“, sagði hann. „Þá geri jeg pað“, sagði Steinmetz purlega. „Hver stal skjölunum 1 Thors?“ „Sydney Bamborough gerði pað“, svaraði greifinn. „Drottin minn góður! Er pað satt?“ hrópaði Steinmetz. „Það er satt, vinur minn“, svaraði greifinn. Steinmetz strauk breiðu hendinni sinni um enn- ið, eins og hann væri ekki með sjálfum sjer. „Og hver seldi skjölin?“ spurði hann. „Konan hans,“ svaraði greifinn. Lanovitch greifi horfði nú aptur & lampann. Það var einkennilegur mæðu- og vonleysis svipur á andliti hans. Það var eins og allt væri búið fyrir honum—að hann lægi eins og brotið og ósjófært skip á öldulausum sjó, og að ekkert gæti framar fengið á hann til hryggðar eða gleði. Steinmetz klóraði sjer á enninu með einurn fingri, hugsandi. „Vassili keypti pau; jeg get getið mjer pað til“, sagði hann svo. „Þjer getið rjett til um pað“, svaraði Lanovitch með hægð. Steinmetz settist niður. Hann horfði í kringum sig, eins og hanu væri að hugsa um, hvort mjög heitt 231 að Herflota-garðinum. Þar kveykti hf.nö í vindli, stakk síðan höndunum djúpt niður í loðkápu-vasa sína, og gekk í hægðuin sínuin gegnum hinn eyðilega og tóma almennings-garð. Stúlka ein hafði farið yfir ána rjett á undan hon- um, og gengið hratt. Nú seinkaði hún sporið, til pess að lofa honum að komast fram fyrir sig. Karl Steinmetz tók eptir pessu. Hann tók eptir fleslu— pessi dauflegi ÞjóðverjL Litlu síðar gekk hún fram hjá honum aptur. Hún ljet regnhlíf slna falla niður, og áður en liún lypti henni upp aptur, myndaði hún eins og hring með henni á jörðinni og virtist pað merkilega llkt pvl að hún væri með pví að gefa eitt- hvert teikn. Allt I einu sneri hún sjer snögglega við og leit framan í hann, og sá hann par snoturt, smáskorið, kringluleitt andlit, með brosandi rounn og óvanalega alvarleg augu. Andlit petta bar á sjer einkenni pau, sem eru allt of algeng nú á dög- um, pegar fræðslurit eru svo ódýr—andlit kvenn- legrar konu, sem gefur sig við ókvennlegu starfi. Stúlkan gekk slðan fáein fet á móti honura. Steinmetz lýpti hatti sinum og ávarpaði hana á mjög föðurlegan hátt. „Heyrið pjer, kæra ungfrú min“, sagði hann 4 rússnesku, „ef hið ytra útlit mitt hefur haft eins sterk áhrif á yður eins og hjegómadýrð nlín freistar mfn til að ætla, færi p& ekki betur á pvf, að pjer dylduð tilfmningar yðar með kvennlegri feirnui? En ef á hinn bóginn pcssi teikn, sem pjer kafið veiig

x

Lögberg

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.