Lögberg - 28.10.1897, Page 6

Lögberg - 28.10.1897, Page 6
LÖGBERO, FIMM UDAGINN 28. OKTOBER 1897. Fijettabrjef. (Frá fjettaritara Lögb.) Spanish Fork, 18. okt., 18il7. Nú er skipt um tíðarfarið, svo vjer megum taka undir með skáldinu og segja: „Nö er koinið hrlm-kalt haust, horfin sumar bllða“. l>að, sem liðið er af pessurn mánuði, hefur mátt heita fremur umhleypingasamt; rignt töluvert með köflum og snjóaðá fjöll; samt er ekki hægt að telja f>að veru- lega kuldatíð enn J>á. En votviðrin hafa tafið haustvinnu hjá bændum töluvert, og fremur útlit fyrir f>ráa tíð, f>egar f>etta er ritað. Sykurrófur hafa gefist svo illa; á f>essu hausti, að margir geta ekki selt pær, og verður pví mikið minni íðn- aður við pær, en hefur átt sjer stað að undanförnu. Líka verður mikið minna búið til af sykri, I Lehi sykur- mylnunni, en fyrirfarandi ár,svo sykur stígur óefað upp; verður dyrari 1 vet- ur, en hann var 1 sumar og hefur verið BÍðan sykurræktin byrjaði fyrst í Utah. Sextugasta og áttunda kirkjuf>ing Mormóna er nú rjett nýafstaðið í Salt Lake Oity. I>að hafði gengið af mikið rólega, eins og vant er, og ekki skeðu par önnur markverð tíðindi, en að tveir Dýir postular voru innvígðir til postula-embættis, og var annar þeirra sonur Wilfords Woodruff, for- seta kirkjunnar,en hinn heitir Cowley, og er ættaður frá Idaho. Rjett 1 lok á þÍDgsins stóð Woodruff forseti upp—hann er nú á fyrsta árinu yfir nírætt—og hjelt stutta en snjalla ræðu til kirkju- bræðra sinna. Hann ráðlagði peim par, meðal annars,að halda vel satnan, sjerstaklega 1 pólitlk, og kjósa ekki aðra til embætta en beztu menn, svo vjer mættum hafa góða stjórn, og oss yrði ekki ofpjakað með háum skött- um o. s. frv. JÞessi ræða forsetans var heldur en ekkí misskilin af hinum pólitlsku leiðtogum fólksins, bæði 1 Salt Lake Cíty og víðar, og hefur ekki um annað verið skrifað meira síðastliðna viku. I>etta var útlagt pannig, að Mr. WoodrufE meinti að Mormónar ættu ekki að kjósa og styðja aðra til embætta en pá, sem tilheyrðu Mormóna-kirkjunni, og margir eru peirrar meinignar enn, jafnvel pó for- setinn hafi síðan sjálfur opinberlega mótmælt pví. Pólitlkin er nú farin að hitna töluvert, og hefur pað, sem hjer að ofan er sagt, átt mikinn pátt 1 pví. I>rír flokkar eru nú á ferðinni, í stað- inn fyrir tvo að undanförnu. t>ví hvort sem pað er nú fyrir áeggjan Mr. Wilfords WoodrufE eða ekki, pá hefur sú hreifiug komist 1 gang í all- mörgum bæjum hjer 1 Utah, að flokka- skiptÍDg í pólitiskum málum hefði ekkert að gera með bæjarstjórnar- kosningar í haust, og hefur parafleið- andi myndast- nýr flokkur, rjett fyrir bæjarstjórnakosninguna, sem vjer nefnum „fólks flokkinn“, pví hann samanstendur af repúblikönum og de- mokrötum, og bezíu menn eru til- nefndir, án nokkurs tillits til pess, hvaða skoðanir peir hafa 1 aðal pólitík landsins. En svo eru hinir gömlu flokkar til llka, sem ekkert vilja hafa með pessa nýju hreifingu, og halda pví tilnefninga-ping hver út af fyrir sig, eins og að undanförnu. Hjer 1 vorum bæ, Sp. Fork, hafa demokratar haldið sitt flokksping, og tilnefnt menn fyrir öll embætti í bæj- arstjórnina; og fólkið, „the Citizens of Sp. Fork“,ætlar einnig að halda ping, til að tilnefna bæjarráðsmenn, og skýri jeg frá pvl seinna, gerist nokk- uð sögulegt hjá peim. Republikanar ætla ekki að hafa neitt flokksping hjer f bæ í haust; peir eru með fólkinu. A flokkspingi demokrata var landi vor Mr. Eggert Christinsen til- nefndur og settur á kjö'seðil, sem bæjarráðsmaður fyrir fyrstu kjördeild, og vonum vjer hann nái kosningu> pví vjer íslendingar purfum að hafa einn af löndum vorum í bæjar-ráðinu. Eptir kosnÍDguna, 2. nóvemb., verð- um vjer 1 betra standi til að skýra frá úrslitum pessa máls. Nýlega, eða hinn 7. p. m., ljezt hjer gömul kona, Valgerður Jóns- dóttir að nafni, ættuð frá Vestmanna- eyjum. Hún var 64 áragömul pá er hún ljezt. Hún var ekkja, og átt' hjer ekki aðra ættingja en tvær dæt- ur, sem báðar eru giptar konur í bænum. Járnbrautarslys varð á sunnu- dagsnóttina var á R. G. W. járn- brautinni í bænum Springville, 6 mílur í austur hjeðan. Einn maður, J. E. Thompson að nafni, ljet par lífið, og eru sumir hálfhræddir um, að pað hafi verið ísl. með líku nafni, sem vicnur einliversstaðar út á járn- brautum. Höfuðið á lfkinu skemmd- ist svo mikið, að pað varð ópekkjan- legt; en fjelagar hans vissu ekki um heimili hans, hjeldu hann væri ættað- ur einhversstaðar að austan. Vjer vonum að svo sje, og að pað hafi ekki verið íslendingur. Fáránlegt ópekkt dýr hefur sjest hjer f nágrenninu fyrir nokkru. Það kvað vera töluvert svipað bjarndýri í vaxtarlagi, með stórt höfuð, og svipar næstum fyrir mannsmynd á andlitinu, en halalaust, með dálitlum dindli, loðið allt og sjer varla í augun, sem kváðu vera lítil. Sumir segja, að dýr petta sje okkert ósvipað hræfuglinum, sem meistari Jón talar um; en hvað satt er í pessu veit jeg ekki, pvi ekki höfum vjer sjeð pað enn; enda langar vfst fáa til að sjá pað. Þess er getið til, að pað muni hafa flækst niður f dalinn, ofan af fjöllum (klettaf jöllun- um), eða einhversstaðar utan af eyði- mörkum. Engan skaða kvað pað hafa gert enn neinstaðar, svo frjetzt hafi; >að snuddar bara í kring. Margir eru smeikir við pað, einkum kvenn- fólk, sem álítur pessa sögu næstum eins voðalega eins og ef kólera gengi suður á Spáni, eða halastjarna væri á ferðinni margar milljónir mflna úti f himingeimnum, og eru pvf allar dyr hafðar harðlokaðar bæði um nætur og daga. Búast má við, að stjórnin láti athuga eitthvað um dýr petta áður en langt um líður; að minnsta kosti heiti ríflegum verðlaunum hverjum peim, er höndlaði pað, pví pað gæti orðið nokkurskonar „kóngs gersemi“, ef pað næðist lifandi. Ekki alls fyrir löngu flutti Lög- berg frjettagrein um lækning á krabbameinum, sem er vel pess verð að menn veiti henni athygli og lesi hana með gaumgæfni. Vjer höfum hjer eina skrftna sögu um krabbamein, sem skorið var úr mannslfkama sið- astliðinn ágúst, og urðu prír angarnir eptir, sem vel geta tekið sig upp og orðið að meini, sje ekki allrar varúðar gætt; en af pví sagan er nokkuð löng, en tími vor naumur, sleppum vjer að tala um pað í pessari grein, en vilj- um lofa meiru um pað síðar. Iðnaðarsýningin í Utah county, endaði að kvöldi hins 16. p. m. og gekk ágætlega—was a grand success bæði f peningalegu tilliti og öllu, sem að pví laut, yfir höfuð. Ymislegt. 1,133 manneskjur dóu á Ind- landi árið sein leið af j höggorma-biti- Þetta er há tala, en hún er pó ekki nema hjer um bil 1 af hverjum 250,- 000 íbúa Indlands. í löndum, par sem húsin eru tvíloptuð og paðan af hærri, deyja tiltölulega fleiri af pví að detta niður stigann; í byggðarlög- um, par sem epli vaxa/deyja ef til vill tíu sinnum fleiri af pví aðjeta óprosk- uð epli. Jafnvel pó að höggormarnir geri ekki mjög tilfinnanlegt tjón á Indlandi, pá eru stöðug endalaus ó- pægindi að peim, sem rjettlæta hinar einlægu og kostnaðarsömu tilrauDÍr stjórnarinnar að uppræta pá. Mann- skaðar af böggormsbiti hafa, fyrir að gerðir stjórnarinnar, minnkað um 4 5. á síðustu hálfri öld, og munu fara minnkandi ár frá ári; en pað er varla við pví að búast, að peim verði al- gerlega útrýmt úr »jafn víðlendu höggormalandi, par, sem ekki hefur verið annast við peim um margar pús- undir ára, og peir hafa verið fljettaðir saman við trúarbrögðin, gerðir að hálfguðum og friðaðir af hjátrúar- fullu fólki.— Witness. J>Jáningar drengs eins. FÆR LIÐAGIGT Á UNGUM ALDRI- Honum versnaði með hverju árinu par til hann var orðinn svo að hann gat ekkert gengið. Eptir blaðinu Sun, Belleville. Mr. og Mrs. W. R. Kelly eru hjón sem eru forsjóninni mjög pakk- lát fyrir að hafa frelsað dreng peirra, Master Harry, tólf ára gamall piltur frá eymd og dauða og veitt honum heilsu. Mr. Kelly er einhver alkunn- asti vagnstjórinn á Midland deildinni af G. T. járnbrautinni, og á nú heima hjer í bænum. 4>egar frjettaritari blaðsins sem heyrði getið um bata drengsins og gleði foreldranna fór hann heim til peirra til pess að vita um hvernig batinn hetði orsakast. Hann fann pá Mrs. Kelly, og strax og hún vissi um erindið tók hún pví mjög vel, og sagði: „Við áttum heima í Madoc pegar drenguriun var fimm ára gamall, og um vorið pegar jeg kallaði til hans einn morguninn svaraði hann að hann gæti ekki risið upp. Jeg fór strax til hans og fann að hann poldi ekki að ganga. Lækn- ir var pá fenginn, er skýrði okkur frá að petta sem að drengnum gekk væri liðagigt. Við gerðum allt sem við gátum, hvað læknishjálp og hjúkrun snertir, svo að honum batnaði í pað skipti en næsta vor aptur, í Peterboro, heimsótti gigtin hann aptur, og við vórum hrædd um að missa hann, en pegar fór að hlýna fór honum aptur að batna pótt hann í petta skipti væri mikið eptir sig. I>rátt fyrir alla var úð okkar fjekk hann gigtina aptur næsta vor, og pjer megið nærri geta hversu hrædd við vórum vlð veikina pegar hún greip hann svona hvað eptir annað og sætti sig í hvert skipti svo að drengurinn var allt af aumiri og aumari. Seinasta kastið er liann fjekk hjelt honum f rúminu í prjá mánuði, og verkaði svo á hjartað að honum var hætta búin. Það verkaði svo á taugarnar að hann varð svo skjálfhentur að hann gat ekki borið matinn að manni sjer hjálparlanst, Einhverjir kunningjar rjeðu okkur til að reyna Dr. WiUiams Pink Pills, og mæltu svo sterklega með peim að við afrjeðum að reyna pær. Við ljetum Ilarry brúka pær f nokkra mánuði og pegar vorið kom biðum við kvfðandi eptir að sjá hvert honum versnaði pá enn á ný, svo pað gladdi okkur ekki svo lítið pegar veikin gerði pá ekkert vart við sig. Nú eru liðin prjú ár sfðan og hann hefur ekkert fundið til hennar. „Hvernig er pá heilsa hans nú?“ spurði frjettaritarinn. „Hann er eins frískur og hraustur og Dokkrir | foreldrar gætu óskað. Jeg get ekki annað en pakkað pað Pink Pills, og jeg mæli hjartanlega með pe'® við alla“. Gigt, mjaðmagigt, höfuðgigti hálfgerð visnun, höfuðverkur, tai’g4" veiklun og veikindi er stafa af veik" indum í blóðinu svo sem, kirtlaveik' og langvarandi heimaboma, hverf* ætíð pegar Pink Pills eru brúkaðar nokkuð rækilega. t>ær. setja heil' brigðis roða í fö'ar kinuar. Allstaðat seldar fyrir 50c. askjan eða sex öskju( fyrir $2 50. Fæst einnig með póst* frá Dr. Williams Medicine Co., Brock' ville, Ont. Látið okki koma ykkur til að taka annað. Batnaði alvaj af fdum inntökum. James Allan í St. StepUen, N. B. 8krif»r: „Jeg þjáðist af ákafri kvöl í hjartanu síðunni, og stuttan andardrátt. Jeg var® strax uppgetinu hversu lítið sem jeg rey»“} á mig. Læknar sögðu að mjer gæti ekk' batnað. Jeg fjekk mjer áendanum flöský af Dr. Agnews Cure for tlie Heart og f°r mjer strax að batna eptir fáar inntökur. Sex flöskur hafa gert mig góðan, því Je8 er nú alheill“. Gamalmenni og aðrir mas pjást af gigt og taugaveiklk" ættu að fá sjer eitt af hinum ág®fu Dr. Owrn’s Electric beltum. Þ911 eru áreiðanlega fullkomnustu raf' mrgnsbeltin, sem búin eru til. P»5 er hægt að tempra krapt peirra, leiða rafurmagnsstraumiun í gegnuu* lfkamann hvar sem er. Margir í®' lendingar hafa reynt pau og heppn®9^ ágætlega. Menn geta pví sjálfir fengið *5 vita hjá peim hvernig pau reynast. £>eir, sem panta vilja belti eð» fá nánari upplýsingar beltunum við víkjandi, snúi sjer til B. T. Björnson, Box 368 Winnipeg, Man 0. Stephensen, M. D„ 526 Ross ave., Hann er aS finna heima kl; 8—10 f. m. Kl. i2—2 e. m. og eptir kl. 7* völdin. SO YEARS' EXPERIENOE. Patents TRADE MARKSf DESICN8, COPYRICHT8 AO. Anyone Bending n sketch and deecriptlon maf qulckly ascertain, free, whether an inyention probably patentable. Communications strictly confldentlal. Oldest a#?ency forsecurinK patente in Amerlca. Wo have a WashiiiRton offlce. Fatents taken tlirouKh Munu & Co. receiv® special notice iu the SCIENTIFIC AMERICAN, beantlfullv lllustrated, largest clrculation ot auy scientlflc lournal, weekly, terms $3.00 a yean 11.50 siz months. Hpecimen copies and ilANI» fiouK ON PATENT8 seut free. Addresfl MUNN & CO., 361 Uroadwnr, New Vork. Richards & Bradsliaw, Má,lafa;rslumcnn o. s. frv Mclntyre Block, WlNNrPEG, - - MaN- NB. Mr. Thomas II, Johnson les lög hj* ofangreindu fjelagi, og geta menn feng>® hann til að túlka þar fyrir sig þegar þörí ger>s> 232 að gera, hafa einhverja mikilvæga pólitiska pýðingu, pá fullvissa jeg yður um, að jeg er ekki nihilisti“. „Ef ekki“, sagði stúlkan, sem nú gekk samhliða honum, „hvað eruð pjer pá?“ „Jeg er pað sem pjer sjáið, feitlaginn, miðaldra maður, f pægilegum krÍDgumstæðum, vel settur í mannfjelaginu að pví leyti, að jeg er lítt pekktur, sem pýðir pað, að jeg á fáa óvini og enn færri vini“. l>að virtist eins og stúlkunni lægi við að hlæja, en verðist pví vegna pess, að pað hæfði ekki pví verki, sem hún hafði á höndum. „Þjer heitið Karl Steinmetz“, sagði hún með alvörugefni. „Já, pað er nafnið sem stór hópur af skulda- heimtumönnum nefnir mig“, svaraði hann. „Ef pjer viljið hitta vin, sem langar til að sjá yður, pá farið til nr. 4 á Kazans-gangi, bak við dóm- kirkjuna, í bakherbergi & öðru lopti, til vinstri hand- ar fast við stigann, og gangið beint inn f herbergið“, sagði stúlkan og romsaði petta upp úr sjer eins og utanað lærða pulu. „En hver eruð pjer, kæra unga stúlka mín?“ spurði hann. „Jeg—jeg er ekkert—að eins leigður erinds- reki“, svaraði hún. „Ó! Er pví svo varið“, sagði hann. Þau gengu áfram pegjandi stundarkorn. Klukk- urnar I St. Isaks-kirkjunni fóru allt i einu að hringja hinn vanalega samsöng sinn f ákafa, og paraf leið- 231 sóknina í niáli mínu. Jeg var dæmdur sekur, eptir framburði keyptra vitna, um að hafa æst til upp- reisnar. Það var vitaskuld all-auðvelt. Nú býst jeg við að halda til f Suðurlöndum eða f Austurríki. Það er betra fyrir yður að vita ekkert ákveðið um pað“. „Jeg óska ekki að vita pað“, sagði Steinmetz purlega og kinkaði kolli. „Viljið pjer gera svo vel, að biðja Katrínu að senda mjcr peninga á sama hátt og hún hefur áður gert pað? og ekki meira en að undanförnu. Jeg kemst af með lítið. Máske okkur auðnist einhvern- tfma að hittast f Svisslandi eða Amerfku. Segið kæra barninu mfnu pað. Og segið lienni einnig, að jeg biðji guð að gefa okkur pann samfund. Hvað Rússland snertir, pá er vitjunartími pess ekki kom- inn ennpá. Og, vinur minn, hann kemur ekki á okkar lífstíð. Við erum að eins sáðmennirnir. Þetta er allt, sem jeg hef að segja um framtiðina. En lít- um nú til hins umliðna. Jeg hef ekki verið iðju- laus. Jeg veit hver stal skjölum Góöyeröa-banda- lagsins og seldi pau; jeg veit hver keypti pau og borgaði fyrir pau.“ Steinmetz læsti hurðinni, og gekk svo aptur að borðinu. Nú var hann ekki lengur brosandi—held- ur pvert á móti. „Segið mjer pað“, sagði hann, „mjer er mjög umhugað um að íá að vita pað“. Lanovitch greifi leit á hann með einkennilega 236 En Katrín! Það er öðru máli að gegöa með liafl®- Segið mjer —hvernig lfður henni? Það er pað seD» mig langar til að vita á undan öllu öðru. „Henni líður vel“, svaraði Steinmetz. „Jeg hana f gær“. „Og er hún ánægð?“ sagði breiðleiti maðurino og horfði með töluverðuin skarpleik frainan * Steinmetz. „Já“, sagði Steinmetz. í pessu atriði var einhverju baldið leyndu- Skyldi slíkt verða manni tilreiknað á himnum. „Og Paul Alexis?“ spurði greifinn. „Seg'® mjer af honum“. „Hann er giptur“, svaraði Steinmetz. Lanovitch greifi horfði á lampann um stund,ein9 og væri hann sokkinn niður í að athuga smíðið á honum. Loksins leit hann aptur á Steinmetz ng sagði seinlega: „Hvað skylduð pjer vita mikið, vinur ininn“. „Jeg veit ekkert“, svaraði Steinmetz. Greifinn horfði spyrjandi á hann, varp öndinni punglega og ljetpetta umtalsefni falla niður. „Jæja“, sagði hann „við skulum pá snúa okktir að erindinu. Það er margt, sem jeg parf að Kpyrj® yður um og segja yður. Mig langar til að biðja yður að finna Katrínu, og segja henni að jeg sje óhultur og heilbrigður, en hún má ekki gera neina tilraun til að sjá mig, nje hafa brjefaskipti við mig nokkur ár enn. Þjer hafið auðvitað ekkert heyrt um rann-,

x

Lögberg

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.