Lögberg - 25.11.1897, Blaðsíða 6

0
LÖGBERO, FIMMTUDAGINN 25, NÓVEMBER 1897.
Ymislegt.
rKAMFAEIR RÚS8A.
t>að er talsvert almonnt álitið, að
Rússar, sem f>jðð, geti tæplega talist
með menntuðum pjóðum. Englend-
ingar ylsa peim vanalega sem mjójí
skrælÍDgjalegnm, og líkt álit hafa
I>jóðverjar og Frakkar á þeim. Engu
að síður eru margir, sem hafa reynt að
sýna fram & pað svart & hvitu, að
Róssar spiluðu engu pýðingarminni
rullu i heimsmenntuninni, en i stjórn-
málum pjóðanna. Maður nokkur, sem
skrtfar um petta mál i Handelsbladet,
sem gefið er út i Amsterdam, óskar
að vesturlandapjóðirnar losi sig við
pnnnan misskilning, sem fyr eða siðar
hljóti að hefna sín. Hann skrifar að
efninu til á pessa leið:
t>að er einkennilegt hvað lítill
gaumur hinum vaxaudi áhrifum Rússa
er gefinn yfirleitt. Slík vaxandi á-
hiif eru óeðlileg, hugsa menn; pað
væri pvert á móti peirri kenningu, að
Btóðug framför eigi sjer stað í heiro-
inum, ef skrælingjariki ætti að stjórna
honum. Pannig hugsuðu Grikkir,
pegar peir voru að segja Tytkjum
■tríð á hendur. En Rfissar eru enyir
•krælingjar. I>eir eru að eins einum
mannsaldri á eptir timanum. Og
Rússar hafa sýnt hyggindi. ]>egar
Krimean striðinu var lokið, eyddu
peir ekki tímanum i pað að hugfla um
hvað illa hefði verið við pá breytt og
hvernig peir gætu komið fram hefnd-
um. t>eir lÖgðu alla stund á hitt, að
bæta úr skaða peim, sem peir höfðu
liðið, og biðu. Frakkland, England
og Austurríki voru veldin,sem neyddu
Rússa til að garga að hinum auðmykj-
andi samningum á Parisar-fundinum.
Rússar vonuðu og óskuðu, að peir
gætu veikt tvö pessara rikja, og roættu
svo gera pað, sem peim sýndist, við
hið priöja. t>eir voru bænbeyrðir.
„Hamingjunni“, segir eitt skáldið,
„geðjast bezt að pví að vitja peirra,
sem biða hennar með polinmæði“.
Fyrst var Austurriki auðmykt,og síðan
Frakkland, og við hvort pað tækifæri
fyrir sig, fengu Rússar afnumda sjer
ógeðfellda grein úr hinum auðmyj-
audi friðarsamningum. Og höfðu
peir pó allan pann tima að eins starf-
að að síuum innanlands málum.
Evrópumenn hafa ekki gefið
framförum peirra tilhlyðilegan gaum.
Rússar hafa stofnað nýlendur í Síbe-
riu, peir hafa aukið framleiðslu í Mið-
Asíu, peir hafa hlynnt að öllum iðnaði
og hafa nú bætt sjer tjón pað, sem
stafaði af verðlækkuninni á hveiti.
Aður en pessi öld er liðin, verða peir
farnir að framleiða 3jálfir alla bómull,
sam peir purfa, og með hintim tak-
markalausa vinnukrapti peirra munu
peir bola út allri brezkri álnavöru úr
n trður Afghanistan. Frakkland hefur
komið sjer f mjúkinn við Rússa, af
ótta fyrir áreitni príveldissambaudsins
og Rússar eru nú jafnvoldugir I>jóð-
verjum.
Bretar munu komast að raun um
hinn vaxandi styrkleik Rússa, pá
kemur að pví, að Bretar verða að leita
styrks hjá príveldissambandinu, eða
komast að samningum við Rússa.
Rjett nýlega hefur hinu sfðara verið
haldiðfram i The Fortniyhtly Jleview:
en pað er ekki líklegt að Bretum fjelli
pað vel, enda mundi vinátta Rússa
verða Bretum dýrkeypt. Og hvernig
helztsem samkomu'.agið verður á milli
pessara pjóða, pá er pað óefað, að
framfarir Rússa hljóta að gera Bret-
um hnekki, og peim fremur öllum
öðrum pjóðum.
Frjettaritari fyrir blaðið “Mer-
cury“, gefið út f Shanghai, átti fyrir
skömmu sfðan tal við Mr. D. David-
son, umboðsmann brezka biblíufje-
legsins,sem hefur starfað að útbreiðslu
biblfunnnr í Síberíu i 8 ár. Vjer setj-
um hjer orðrjettan kafla úr upplý.sing-
um peim, sem Mr. Davidson gaf
f r j etta ritaranum:
„Loptslagið f Síberfu er líkt eins
og í Canada, heilnæmt og unaðslegt.
Landslagið er prýðilegt, feikna miklir
flákar at góðu landi, gnægð af fiski,
dýrum og fuglum, mikið af stöðuvötn
um, ám og fossum. Fólkið er mjög
gestrisið, og harðneskja embættis-
mannanna er miklu minni en orð er á
gert. Prestalýðurinn er svo laus við
pað að vera pröngsýnn, an hann var
mönnum peim hjálplegur, sem ferð-
uðust um til pess að selja biblíuna.
Allar bækur peirra voru fluttar frítt
og peim voru gefin sjerstök vegabrjef,
svo peir einnig ferðuðust frítt. Inn-
flytjendur, flestir frá Litla Rússlandi,
streyma inn f stórhópum. Arið 1894
fluttu 56 000 til Sfberíu, og árið 1895
fluttu pangað 230,000. Verzlun er
par góð, vinna nóg og kaupgjald hátt.
Kfnverskir vinnnmenn fást jafnvel
ekki fyrir minna en 96 kopecka á dag,
sem er hjer um bil pað sama og einn
Mexico dollar. Belgfumenn og Frakk-
ar eiga par miklar eignir, en Eng-
lendingar og Þjóðverjar mjög litlar.
—Litcrary Diyest.
•#
ÁHRIF SYKtTRS.
Það er alkunnugt að tvristar,
sem klifra npp eptir Alpafjöllunum,fá
stöðugt meiri og meiri löngun í sæt
indi eptir pví sern peir preytast meir.
Jafnvel menn, sem aldrei endrarnær
bragða sætindi, verða mjög sólgnir í
pau á pessum ferðum. I>að hefur
einnig verið tekið eptir pví, að fylgd-
armennirnir jeta strax upp allar leyf-
ar af sætindum. Prússneska hermála-
deildin hefur látið gera tilraunir til
pess að vita, hvort vöðvarnir ápreytt-
um manni styrktust við pað, að hann
borðaði dálftið af sykri. Til pess að
gera pessar tilraunir áreiðanlegar er
peim hagað pannig, að mennirnir,
sem reyndir ern, vita ekki sjálfir um
jað. Þeim er einn daginn gefinn
sætur lögur með 30grömmum af sykri
f, og annan daginn samskyns lögur
með nægilega miklu af sykurkvoðu f
til pess að gefa pví sama bragð.
Reynslan hefur sýnt, að við vinnu,
sem reynir mikið a vöðvana, hafa
menn getað afrekað meira pá dagana
sem peir hafa fengið sykur. Við
áreynsluna minnkar sykurefnið í vöðv-
unum og pessvegna endast peir betur
við vinnuna pegar maðurinn borðtr
hæfilega mikið af sykri. — Scientific
American.
>akkarávarp.
Degar jeg, sfðastliðið sumar, með
veikum burðum, byrjaði ferð mína til
Araeríku, pá álitu ýmsir að pað væri
hin versta. glæfraferð fyrir mig, og
dró pað í fyrstu nokkuð úr mjer
kjarkinn; en jeg herti samt upp hug-
ann, sjerstaklega pegar jeg heyrði
pess getið, að á Seyðisfirði mundi jeg
hitta mann, sem liti eptir mjer og yrði
mier hjálplegur. Maður pessi var
Mr. Bergsveinn Long. Hann sagði
mjer, pegar jeg fann hann, að sjer
væri pað sönn ánægja að veita alla
pá hjálp, sem f hans valdi stæði, og
að allir ættu að álfta pað skyldu sína.
Jeg var pví óvanur að heyra menn
tala pannig og fjekk pví strax góðan
pokka á raanninum, enda sýndi hann
pað í hvívetna, að hann var sjerlega
velviljaður og hjálpsamur. t>að var
undravert hvernig hann leitaðist við
með öllu móti að gleðja vesturfara á
leiðinni með hans glaðlega og tilgerð-
arlausa látbragði. Þess má geta, að
allflestir, að meðtöldum skipsmönn-
unurn, ljettu svo mikið undir með
mjer í minni vesöld, að ferðin varð
mjer skemmtiferð, sjerstaklega á dag-
inn. Fyrir alla pá miklu hjálp og
velvild, sem Mr. Bergsveinn Long
sýndi mjer á ferðinni, er mjer ljúft
°g skylt að votta honum mitt inni-
legasta hjartans pakklæti, og pað er
mfn ósk, að allt snúist honum til
lukku og blessunar. Jeg pakka enn-
fremur öllum peim öðrum sem bug-
uðu góðu að mjer.
Winnipeg, 31. október 1897.
Halldór Jónatansson.
Catarrh og kvef batnar d 10 til 60 mínútum.
M«ð þvi að blása ofnrlítið i pípuna, sem
fy'gir hverri flösku af Dr. Agnews Catarrh
Powder, dreiflst duptið um a'lt nasaholið.
Maður finnur ekkert til af þvi að brúka
það, og þó læknar það Catarrh, Hay Fever,
hvef, höfuðveik, sárindí i kverkunum og
h**yrnardeyfu. Allir Jyfsalar hafa það.
TANNLÆKNIR,
M. C. CLARK,
er fluttur & homiðá
MAIN ST' OG BANATYNE AYE
Til Nyja-Islands!
Uudirskrifaður lætur góðan, upp-
hitaðan sleða ganga á milli Nýja ís-
lands, Selkirk og Winnipeg. Ferð-
irnar byrja næsta priðjudag (23, nóv.)
og verður hagað pannig:
Fer frá Selkirk (norður) priðju-
dagsmorgna kl. 7 og kemur að Í4end
ingafljóti miðvikudagskveld kl. 6.
Fer frá íslendingafljóti timmtu-
dagsmorgna kl. 8 og kemur til Sel-
kirk föstudagskveld kl. 5.
Fer frá Selkirk til Winnipeg á
laugardaga, og fer frá 605 Ross Ave,
Winnipeg, aptur til Selkirk á mánu-
dagsmorgna kl. 9.
31eði pessi flytur ekki póst og
tefst pvf ekki á póststöðvum. Geng-
ur reglulega og ferðinni verður flýtt
allt sem mögulegt er, en farpegjum
pó sýnd öll tilhliðrunarsemi.
Helgi Sturlaog s >n keirirsleðann
Eigandi: Geo. S. Dickinson,
SELKIRK, MAN.
Til Sölu 1 Kildonan:—10 ekr-
ur af laodi (rjett fyrir norðan Winni-
peg) meðgóðum kjörum; enn fremur
8 kýr mjólkandi og nokkur geldneyti,
3 hestar, 2 vaguar, 2 sleðar, sláttuvjel,
rakstrarvjel, plógur, herfi, „oultiva-
ter“ o. s. frv.—Landið er allt piægt
og umgirt. — Byggingar á^landinu
eru: íverubús, 18 gripa fjós, hesthús,
mjólkurhús, fuglahús og brunnhús
yfir góðum brunni. — Listhafendur
snúi sjer til undirskrifaðs, munnlega
eða skriflega,
Sigurðar Guðmundsson,
Kildonan.
Utanáskrift til mfn er: Box 585,
Winnipeg, Man.
I>eir sem vilja fá sjer „PateDt“
fyrir eÍDhverju hjer f Canada geti
sparað sjer Í5 00 með pvf að finna
B. T. Björnsson,
ráðsm. Lögbergs.
OTTO
SEXjCT^ TTT
Nú er tímlnn til a<5 kaupa vörur fyrlr veturinn
Fyrir innkaupsverd:
Karlmanna og Drengja alfatnaður og yfirhafnir.
Fyrir hálfvirdi
Karlmanna og Drengja Hattar og Hanskar.
Fyrir innkaupsverd:
Karlmanna og Drengja Húfur og Vetlingar.
Fyrir hálfvirdi:
Kvennmanna og barnakápur og Jakkar.
Fyrir hálfvirdi:
Kjóladúkar, ,Outings‘, Prints, Gringhams og Sheeting
Fyrir hAlfvirdi:
Allar okkar Blúndur, Silkibönd, Kjóla-lagningar o. fl.
— Ef ykkur vantar skó, yfirskó eða loðkápur ættuð pið að koma og
vita um útsöluverð hjá mjer áður en pjer kaupið ann&rrstaðar.
35 centa te fyrir..........'.............................. $ 25
50 centa te, 35c pundið og 3 pund fyrir................... 1 00
8 pund af kaffi fyrir..................................... 1 00
18 pund af sveskjum fyrir.................................. 1 00
10 pund af purkuðum eplum fyrir............................ 1 00
5 pund af purkuðum Raspberries fyrir...................... 1 00
15 pund af purkuðum Peaches fyrir.......................... 1 00
15 pund af beztu rúsínum fyrir............................. 1 00
20 pund af banka byggi fyrir............................... 1 00
Stífelsi, pakkinn fyrir........................................ 5
Pela flaska af bláma fyrir..................................... 5
8 stykki af pvottasápu fyrir.................................. 25
Steinolía, gallón&n fyrir..................................... 15
Komið sem fyrst‘ því vörurnar ganga fljótt upp
Virðingarfyllst,
Qeo. H. Otto,
Crystal, m .nak —
2T7
Verði að dylja slfkt fyrir heiminum hvað sem pað
kostar. Hún hafði farið á mis við hina sönnu trúar-
legu uppfræðslu — farið algerlega á mis við hina
hærri mórölsku uppfræðslu, sem tilheyrir engum sjer-
stökum trúarbragðaflokki eða trúarjátningu, sem
menn einungis læra við knje góðrar móður. Katrín
hafði ekki átt góða móðir. Greifafrúin var móðirin
— koua, sem vantaði allt andlegt prek og pjónaði
girndum sínum. Drottinn vaiðveiti börn vor f:á að
eiga sllkar mæður !
1 hinu einmanalega lífi Katrínar hafði sprottið
upp í hjarta hennar mikil og djúp ást — slík ást, að
mjög fáir pekkja hana, hvort sem hún leiðir til sælu
eða vansælu. Hún hafði sjeð, að pessi ást var eink-
isvirt — að sá, sem hún elskaði, tróð ást hennar und-
ir fótum sjer með svo köldu blóði, að hún stóð á
öndinni pegar hún hugsaði um pað. Dessi ást var
henni allt í öllu; en honum sama sem ekki neitt.
Heimspeki hennar var óbrotin. Henni var ómögu-
legt að pola pað pegjandi. Og nú viitist henni petta
ópolandi. Henni fannst að hún mega til að rífa ein-
hvern I sundur. Henni var ekki ljóst hver pað var. En
henni fannst að hún verða að hefna sín á einhverjum.
I>að var petta, sem Claude áe Chauxville hugsaði sjer
að hjálpa henni til að gera.
„E>að er alveg fráleitt, að fólki skuli haldast
uppi að orsaka öðrum pjáningar hegningarlaust“,
sagði hann, til pess að koma fram pessu göfuga
augnamiði sínu.
2ðó
tnaður, sem átti konu er stóð með hinum allra fremstu
í samkvæmislífinu í Pjetursborg. Steinmetz hjelt
pví fram, að pað væri óumflýjanlega nauðsynlegt, að
allt Hotvard Alexis fólkið ljeti sjá sig par.
Samkoman átti að byrja kl. 4 e. m., og kl. 5 var
öll Pjetursborg — pað er að segja allir í pessari
stórmenDa borg sem nokkuð kvað að — saman kom-
in hjá sendiherranum. Maður getur verið viss um,
að Claude de Chauxville kom snemma, klæddur í
fegurstu loðföt, með silfurbúna skauta undir hend-
inni. Hann var mikils ráðandi meðlimur í Cercle des
Patineurs í París. Steinmetz kom rjett á eptir hon-
um, til pess að horfa á eins og hann sagði hinum
mörgu vinum sínum. Hann hjelt pví fram, að hann
væri rnikils til of holdugur til að renna sjer á skaut-
um og of pungur fyrir hina litlu járnsleða, sem menn
renndu sjer á niður af íshólunum.
„Nei, nei !“ sagði hann, „pað er ekki um annað
að tala fyrir mig, en að vera einungis áhorfandi. Jeg
ætla mjer að horfa á Chauxville,“ bætti hann við og
sneri sjer að hinum yndislega skautamanni með
kuldabros á andlitinu. Chauxville kinkaði kolli
og hló.
„Þjer hafið gert pað allt af pessi síðastliðnu 20
ár, mon am“, sagði hann og stóð upprjettur á skaut-
um sínum, og renndi sjer I fallegum bugum aptur á
bak rjett á röðinni á Isnum.
„Og hef ætlð sjeð að pjer voruð á hálum vegi“,
sagði Steinmetz.
281
„En aldrei dottið“, sagði Chauxville um öxl sj ■,>
um leið og hann renndi sjer eins og örskot pvertyl'r
hina vel lýstu tjörn,
t>að var komið dagsetur. Unga tunglið var að
koma upp bak við borgina, og hundruð af dökkmn
turnum og hvelfingum báru við loptið. Hinn há',
mjói turn á Vlggirðingar-kirkju — grafreit Rom.-D"
oífanna — stóð upp I loptið eins og spjót. t>ar ná-
lægt voru púsundir af rafmagnsljósum og marglitutn
luktum, sem kænlega var komið fyrir í greinuin
grenitrjánna, svo pað var eins og maður væri partift
I einhverjum töfraheimi. Hið slfellda skautahljóð á
stálhörðum Isnum blandaðist saman við hljóðfæra-
slátt flokks eins, er ljek l skála með opnum glugíí-
um par rjett hjá. Maður heyrði hvinina og skræk-
ina I stáldrögunum á sleðunum, pegar peir kouiu
með voðalegri ferð niður Ishólana. Rússar eru fólk,
sem gefið er fyrir miklar geðshræringar. Pað kann-
ast hispurslaust við, að skilnÍDgarvitin hafi síuar
parfir, en sem ekki á sjer stað 1 i oru sjálfsvaliLfulla
eðli.
I>etta undarlega gerða fólk 1 norðrinu — pjóð,
sem er að springa út, pjóð, sem einhvern tlma tnuQ
velta sjer yfir veröldina eins og vatnsflóð — verður
hæglega drukkið. Og pað kastar sjer svo algcrleg®
út I pessar skemmtanir og leitar peirra með svo tnik"
illi græðgi, að pað er eitthvað dýrslegt við pað. I3a®
er ekkert eins einkennilegt fyrir pjóðina eins og f®"
hlóarnir.