Lögberg - 31.08.1899, Blaðsíða 3

LÖGBEKG, FIMMTUDAGINN 31. ÁGÚST 1899
3
Aftökur án tlóms ofí laga
•
©ru hvergi eius tíðar í heirainum eina
°g í BancUríkjunum. Maður getur
]afnvel sagt að Bandiríkin séi hið
e>na siðaða pjóðfélair, sem læt ir svo-
leiðis háðun g viðgangast: Þossi synd
þjóðarinnar er orðin býsna götnul, og
er búin að ná óttúlega tniklu haldi ft
tugsun hennar og tilfinning. í sum-
Uui ríkjum Bandaríkjanua virðist
íólkið vera orðið svo samgróið petsari
spillingu, að p-ið er næstum hætt að
fiiiDa til pess, að ranot sé að taka
itiann af lifi áti [>ess mál hatis hafi verið
reglulega rannsakað af dómstólunum.
Merm peir, sem glæpi possa fremjs,
e'ga vanalega ekki neitt á hættu.
Lað ber mjög sjaldan við, að nokkur
veruleg gangskör sé gerð að því að
koma fram ábyrgð á handur f>eim.
Alpyðan cr vanalega fremur hlynt
þeim eu hitt, og styður að [>ví, yrnist
Leinlíais eða óbeinlíais, að þeir sleppi
v'ð hep-nintru. Raunsókti vfirvald-
*nna, f>egar svona hneyksli koma fyr-
lr> er oft og tiðum að eins til rnála-
"lynda. Sumar slíkar rannsóknir eru
^látt áfram hneykslanlegar. Bæði
yfirvöld og alpyða virðist vera sam-
f'Uga með, að bófarnir sleppi hjá hegu-
lngu, og styðja f>annig að f>ví að
þessi svívirðing helzt við og nær
s<nátt og smátt meiri og meiri festu
°g hefð hjá, pjóðinni.
Ein áþreifanleg sönnun fyrir þvf,
nverstt róttarfari Bandarikjanna er
“bótavant, pegar um f>essi mál er að
r®ða, er meðferð máls eins sem kom
tyrir í einu af rikjunum fyrir nokkru
siðan.
Svertingi Dokkur hafði verið
ltengdur án dóms og laga, og eins og
lög gera ráð fyrir fór fram líkskoðun.
^ómnefnd sú, er átti að segja af
h^aða orsökum maðurinn hefði dáið,
komst að f>eirri niðurstöðu, að hann
hefði „klifrað upp f tré, vogað sér of-
iangt út á grcinar f>ess og hálsbrotn-
að“. Dauði mannsins hafði, eftir
Þessu, ekki orsakast af mannavöldum;
i'snn hafði blátt áfram orsakast af
slysi. Og úr f>ví líkskoðunarnefndin
^leit ekki að maðurinn hefði verið
“'yrtur, var, eins og gefur að skilja,
l'Hurn frekari rannsóknum f>ar með
l°kið. Morðingjarnir sluppu óhegnd-
lr og hafa óbundnar hendur að fremja
aonað morð líkt f>essu hvenær sem
þeim svo synist.
En svo eru f>að ekki eingöngu
Svertingjamir í Bandaríkjunum sem
verða fyrir f>essu. Fyrir nokkru síð-
an voru fimm Italir teknir af lffi á
^kan hátt í ríkinu I.ouisiana, og J>að
ker ekki svo mjög mikið á, að
Þjóðin só fjarskalega óróleg yfir J>ví
Rð önnur eins háðung átti sér stað.
^Vashi ngton-stjórnin hefur að vísu
^agt svo fyrir, að mál f>etta verði rann-
fakað, og f>að er líklegast að einhver
rannsóknar-mynd fari fram,en líkurn-
ar fyrir f>ví, að hiuir seku verði nokk-
urntíma fuudnir og f>eim hegnt, eru
sára litlar.
Menn geta kannske hugaað sé-,
hver ósköp mundu ganga 4 í Bmda-
ríkjunum og hvíiíkur gauragaugur
mundi verða gerður út af f>ví ef
fimm innfæddir Bandaríkja borgarar
væru líflátnir án dóms og laga ein-
hversstaðar erlendis, hvort setn pað
væri nú 4 Ítaííu eða einhversstaðnr
annarsstaðar. Eitt af merkustu blöð-
unum hér í Oanada minnist einmitt á
f>etti atriði í ritstjórnar-dálkum sfn-
um, nú ckki alls fyrir löngu. Grein-
in er ekki löng, en hún er umhugsun-
arverð, og álítum vér f>ví rétt að lofa
lesendum vorum að sjá hana í íslenzkri
pyðing; hún hljóðar svo:
„Ef ítalskur skrfll, heiina á Ítalíu,
hefði ráðist á fimm Band&ríkja-borg
ara og hengt f>4 án dóms og laga, líkt
og Bandaríkjamenn tóku fimm ítali
af lífi í T&llulah, í Louisiana-ríkinu,
fyrir nokkru síðan, f>4 getur maður
rétt ímyndað sér 4 hvaða stig reiði og
gremja Bandaríkjamanna hefði kom-
ist, og hversu hátt f>oir mundu hafa
hrópað að rannsókn skyldi hafin, hin-
um seku hegnt og bæt ur grcidd-
ar fyrir vfgin. ítalska stjórnin hefur
farið pess á leit við stjórn Banda-
ríkjanna að grafist verði eftir, hvern-
ig pessu aftöku hneyksli hafi verið
varið, og f>að er álitið að það verði
farið líkt að nú og farið var aö áriö
1890, pegar nokkrir Sykileyja'-menn
voru skotnir í skríls upphlaupi í New
Orleans. Bandaríkjastjórnin borgaði
pá eftirlifaudi ættingjiun m^nnanna,
sem drepnir voru, skaðabætur, en gat
ekki komið ábyrgð fram á hendur
morðingjunum sökum pess, »ð valdið
til pess var í höndum ríkisstjórnarinc-
ar í Louisians, en hún hafðist ekki að,
og varð |>annig völd að f>vf, að illræð-
ismennirnir sluppu við hegningu.
£>etta og annað eins hefur orðið til
f>ess að afstaða Bandaríkjanna gagn-
vart öðrum pjóðum er orðin í meira
lagi einkennileg. Erlendar stjórnir
bera fulla ábyrgð á lífi Bandarfkja-
m&nna, sem ferðast eða dvelja í út-
löndura, en Bandsrikjastjórnin er I
raun og veru laus við samskonar
ábyrgð gagnvart borgurum annara
ríkja, sem dvelja í Bandarfkjunum, að
mÍDSta kosti að svo miklu leyti sem
ræða er um hegning peirra manna,
sem brotin drygja. £>að segir sig
sjálft, samt sem áður, að svona ójöfn
viðskifti geta ekki gengið út í hið
óendanlega. £>að hlytur að .reka að
pví fyrr eða síðar, að vandræði hljót-
ist af. Vináttu Bandarfkjamanna við
erlendar pjóðir verður vafalaust hætta
búiu, áður langt líður, svo fiamarlega
að Bandarfkjamenn haldi áfram að
Ifða hengingar án dóms og laga. Til
pess að stjórnin í Washington geti
með sanngirni krafist pess að Banda-
ríkja-borgarar,sem eru til heimilis eða
á ferð í útlöndum, sé i verndaðir, parf
hún að geta vercdað pegna aunara
pjóð.i, sein eru í B<u;d&rfkjunum.
Hinn betri hluti blaðanna í Banda-
rfkjunum er einmitt á pessari skoðun.
I>.iU h’ifa aftur og aftur SHgt, að ef
Buidiríkj&pjóðin ætli fér að ’halda
virðing og vináttu annara pjóða, pá
verði menn ttð íinna einhver ráð til
pess að v-rr.da pegna aaniri rfkja,
sein eru f Bacdarfkjunum. Og [>ví
að eins geti virðing pjóð&rinnar orðið
borgið í framtiðinni, að hún sýni pað.
að hún kunni að meta léttlæti og 1.ti
sömu íög, að pví er létt&rfar snertir,
ganga ytir alla sem innau Bandaxíkj-
ancft eru, hvort sem pað eru útlend-
ingar eða hennar eigin pegnar. Detta
er hverju orði sannara. Siðaðar pjóð-
ir ættu að vera mjög v&ndar að virð-
ingu sinni hvað réttarfar snertir, ekki
sízt [>ar sem útlendingar eiga hlut
að máli“.
Varid ySur A sára-smyxslum sem kvika-
silfur er í.
Kviknsilfur er lireidanlept mej ml eyðileggja
lyktartaugarnar ogRkemma alla líkamRbyggingnnn,
ef þad kemstinn í líkamann gegnum slímhúbirnar.
Slík med.’i) aittu aliirei ad vera notud, uema eflirfyr-
irs ign reyndra lœkna, því þau geta skemt tíu sinn-
nm meira en þau mflgulega eeta ba tt. Hall’s Cat-
nrrh Cure, sem búid er til af P UCheney & Co.Toledo
O, er alveg laust vid kvikasilfur. þad innt’ikumedal
o»hefur bein áhrif á blódid og sltmhúdir líkamans
þegar þérkanpid H ill’s Catarrh Cure þá verid viss
um ad fá þad sem er ekta en engar eftirlikingar.—
I>ad or mntókumedal oger búid til af F j Cheney &
Uo., Toledo, O. Vitnlsbnrdirsendir þeimcr þessóska.
Selt í Ollum lyfjaþúdum fyrirGSc.
Ilall’s Family Pillseru þau beztu.
Hátt VCrð borga ég fyrir eft-
irfylgjandi númer „Heiroskringlu11,
IX. árg. (1895) nr. 35.,'X árg. (1896)
nr. 21, 25, 40, 41 og 51; af „Fram-
fara“: 1. érg. (1878) nr. 30. Eianig
kanpi ég ttf „Frair,sókn“ I árg. nr Í.
og 3. II árg. nr. 1; og af „Sunnan-
fara“ 1 árg. allan. Blöðin purfa að
vera hrein og gallalatis.
II. S. Bakdai.,
181 Kipg Str., Winnipeg
Jjiiriíi til...
1
LYFSALANS í
Crystal, N.-Dak...
[>egarj>jer viljið fá hvað helzt
sem er af
Jttíímlum,
(Skritenm,
JJtjoíifœnim,,...
^krautmunum ú)a
og munuð pjer ætíð verða á-
nægðir með pað, sem pjer fáið,
bæði hvað verð og gæði snertir.
IANFVEL DAUDIR MNWE..
U MIJIvU USDRAST SLfKAN VERÐLSST
Pjcr ætt.uð ekki að sleppa þessaii rnestu Kjörkaupa-
veizlu í Norður-Dakota íramhjá yður.
Lesið bitra pentian vorðlista.
Cóð „Outing Flaune!s“..................... 4 cts yardið
Góð „Couton Fiannels...................... 4 cts yardið
I. L Sheetings (til Hnlaka).................. 4 cts yardið
Mörg púsund yards nf Ijósum og dökkinn prints é. .. 5 cts yardið
Hftir hlaðar af flnasta kjólataui, á og yfir.10 cts yardið
_____ «
10 pnnd af góðu brenndu kaffi...................$1 00
10 stykki af af Kirks Comfort sápu fyrir... .... 25
25 pund af mais-mjöii fyrir .................... 50
og allar okkar vörur eru satt að segja með niðurskurös verði.
L. B. K ELLY
jílulual Heserve Funfl
Mikid starf liæfilega
dýrt. Sparsemi meiri
en at) nafnlnu.
- Life Association..
[LÖGGILT].
Fredcriek A. Burnbam, forscti.
Stödugar og veru- J
legar framfarir, *
ATJANDA ARS-SKYRSLA.
31, DESEMBER 1898.
Samin samkvæmt mælikvartfanum á fylgiskjali “F” í skýrslu vátryggingarylir.-koð-
unar deildarinnar í New York riki, 1898.
TF.KJUR ÁRID 1898 - - $6,134,327.21
DÁNARKRÖFUR GREIDDAR 1898 - $3,887,50«,95
ALLS GREITT MEDLIMUM 1898 - $4,584,095,12
PEMXGAR OCi EISNIR A AÖXTIJM.
[að ótöldum óinnkomnnm gjóldum, þótt þau væri fallin í gjalddnga.]
Iyán og veðbréf, fyrstu fasteignaveð,.....$1,195,580.11
Fasteignir, brczk, frönsk og Bandaf. rikisskuldabréf $1,037,080.16
Peningar á bönkum, hjá fjávhaldsfélögum og tryggð-
um innheimtumönnum.................. .$1,133,909.40
Allar aðrai eignir, áfallnir vextir og leiga &c. 24,473.05
Eignir a!s............... $3,391,042,72
Eignir á vöxtum og peningar umfram allar vissar og
• óvissar skuldir, 31. Desember 1898...... $1,383,176,38
[í ekýrslunni 1997 vorn óinnkomin líf8úbyr?<Jargjf'»ld, að npplia*ð $1,700,00tnlin
með eignnnum. Frá þessari reglu er vikið af nf ásettu rúði í þessa Úr-skýrslu
eins og gerð er grein fyrir í bréfl Mr, Eldridge’s-]
lífsAbykcdir fexgxar og í gilpi.
Beiðnir me^teknar árið 1898. . 14,366 S’Áyrteini. Lífsábyrgðir.
Að upphæð............... $37,150.390
Bciðnirv sem var neitað, frcstað
eða eru undir rannsókn. . 1,587
Að upphæð............... $ 5,123,000
Nýjar lífsábyrgðir árið 1898..
12,779
$32 027 390
LIFSABYRGDIR I GILDI, 31. Des. 1898....102,379 $269,169,320
Dánarkröí'ur borgaðar alls síSan félagiS myndaðist
yfir f>r.játíu og sjö niiljónir dollars.
Dr. M. HalldorssoD,
Stranahan & Hamre lyfjabúð,
Park River, — fí Dal^ota.
Er að hiíta á hverjum miðvikud.
í Grafton, N. D., frá kl.5—6 e. m.
Stranahan & Hamre,
PARK RiVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUS
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI. o.s. fr,’.
CST' Menn geta nú eins og áðnr bkrifað
okkur á íslenzku, þegar þeir vilja fá meðöl
Munið eptir að gefa númerið af megalinu
87
„Vinur minn befur rétt að mæla“, sagði ég há-
Uðlega við piltinn. „Dér eruð ekki hæfur fyrir pessa
rðn. Hvernig stendur á, að pér skulið hafa byrjað
þennan lífsferil?“
Það kom alt annar svipur á piltinn við spurn-
lngu mína um leið og hann tók hendurnar frá and-
litinu.
„Hvernig stendur á pví að pér, sem hefðuð átt
að halda í heinilinn á pessurn porpurum, skylduð
Vera leiðtogi peirra ?“ spurði ég. „Hvernig stendur
^ að pér, sem ættuð að forðast að hafa nokkur mök
VlÖ aðra eins menn eins og Constantine Stefanopoulos
°g Vlacho, skuluð vera í verki með peim?“
Pilturinn svaraði pessu engu; cn hræðslu-svip-
urinn 4 andliti hans, sem sást svo glögt við birtuna
lukt Ilogvardts, fylti mig meðaumkunar með hon-
ú.n. Ég fœrði mig ögn uær honnum fður en ég kom
fc'eð næstu spurningu mína:
„Uver eruð pér? Hvað heitið pé.’?“
„llvað ég heiti—hvað nafn mitt er?“ sagði fang-
lrjn sLmandi. „Ég segi yður ekki na'n mitt“..
„Ætlið pér ekki að segja mér neitt?“ sagði ég;
>’þér heyrðuð pf> hverju ég lofafi vini mínum?“
„Já, ég heyrði pað“ sagði pilturinn náfölur, en
augu hans lýstu einbeittum ásetningi.
Ég hló lágt, og sagði síðan:
„Ég held, að pogar alt kemur til alls, pá séuð
Þér hæfur fyrir iðn yðar. Um leið og ég sagði petta
^erfði ég á ]>iltinn moð blendiugi af óbcit og aðdáun.
94
ætlaði að fara. Hún hélt áfram meðfram hinum lóð-
rétta klettavegg, en ég var rétt á eftir hénni. Loks
komst hún I krókinn, sem myndaðist par sem klett-
arnir að norðan og austan komu saman.
„Hvernig ætli hún komist upp?“ sagði ég við
sjálfan mig.
En hún byrjaði samt að klifra upp, pannig, að
hægri fótur hennar var á klettinum að ncrðan við
krókinn, en vinstri fóturinn á klettinum að austan.
Hún klifraði upp svo óhikað, að pað var auðséð að
pað voru spor í klettana. Hún komst upp á vegg-
inn; ég klifraði upp á eftir henni á sama hátt, og
fann pá að pað vorn spor höggvin í veggina. Ég
komst einnig upp á klettana, og sá pá að hún slóð
kyr, svo sem prjá íu fet fram undan mér. Hún hélt
áfram, og ég fylgdi henni eftir; svo stanzaði hún, sá
mig og hljóðaði upp yfir sig. Ég hljóp til hennar,
til pess að ná henni. Hún sló til mln með hendinni,
en ég greip utan um höndina og varð pess pá var, að
hún hélt á ofurlitluin sting hníf. Ég greip einnig
um hina liendina á henni, og hélt henni pannig
fastri.
„Hvert eruð pér að fara?“ spurði ég blátt áfram
og lét 8em ég vissi ekki a', að hún hafði tskið ipp
sting-hníf sinn. I>að er enginn vafi á, að petta va
einungis [>jóðernis einkenni hjá henni.
Þegar hún sá að ég hafði pannig fangað hana
aflur, gerði hún enga tilraun til að losa sig.
„Ég var að reyna að sleppa burt“, sagði hún.
„Ileyrðuð pér til mín?“
S3
ekki—“ Pilturinn pagnaði alt í einu, horfði I kring-
um sig og sagði í spyrjandi róm: „Hvar er alt hitb
fólkið mitt? ‘
„Alt hitt fólkið yðar helur flúið“, sagði ég, „og
pér eruð á valdi mfnu. Ég get gert hvað sem mér
póknast við yður“.
Pað kom prjózku svipur 4 piltinn, on hm i
sagði ekki orð. Ég hélt áfram, með eins mikilli hatð-
neskju og ég gat, og sagði:
„Og pegar ég hugca um pað sem ég sá hér f
gær, sá, að pessi blóðpyrsti ílokkur haíði stungið
veslings öldunginn til bana—“
„Það var tóm tilviljun“, hrópaði pilturinn hssi-
ur. Þessi óskyrleiki, som áður hafði verið í rödd-
inui, var nú horfinn og rómurinn var orðinn hreinu
og klár.
„Við skulum^tala frekar um pað pegar við kom-
um til Constantinopel og Vlacho stendur par frarnmi
fyrir dómara“, svaraði ég harðhujóskulega. „Ö!d-
ungurinn var undir öllum kringumstæðum stung-
inn til baua á svlvirðilegaa hátt, í sín i eigin
húsi, fyrir að gera pað sem iiann hafði fullan rétt
til að gera“. '
„Hann hafði engan rétt til að selja eyna“, hróp-
aði pilturinn og stóð uj>p sem snöggvast með drembi-
lætis-svip 4 andlitinu, en liann bneig strax niður í
Stólinn aftur og rétti höndina út eftir vatnsglasinu.
Rétt S pessum rvivunum kom Denny, setn nú vaF
búinn að hressa sig bæði á mat og víni, stökkvandi
inn til okkar} fullut af kátínu.