Lögberg - 06.12.1900, Blaðsíða 4

i
LÖUJJERG, FIMTUDAGINN 6. DEöEMBER 1900.
LÓGBERG
<r le.t'.i (it hvern flmtnrfnn af THK I.'KjKKKG
RINTISTO t PCBLISHINO CO , (lilggilt), ad 309
lgln Ave , Wlnnlpeg, Man, — Kostar um írld
I<i Iglaudl 6 kr.J. Borgiet fjrirfram. Kinstök nr úc.
imblUlieíl evory Thurwday hy THK I.'il.Ki-.Kti
PRINTING a PIJBKISHINO CO., (lueorporatodj, at
liiN Klgln Ave., Winnlpog, M»n — Subscription price
fjuoo per year. payable In advance. Singíecopiee 6c
RiUtjóri (Editor); SlOTR. JÓNASSON.
Business Manager: M. Paulson.
aCOLVSINOAR: Smá-auglJslngar í eltt skifti!26c
fyrir 30 ord eda 1 í’inl. dálkalengdar, 76 cts nm
mánoðlnn. A etærrl anglýslngnm nm lengri
tímu, afsláttnr efllr semmngl.
Bt'STAD fl-BKIFTI kaupeuda verdur ai) tllkynna
skrlflega og geta nm fyrverandl bustaj jafnfram
Utanáskrtp tttl afgretðelastofublaáeÍDS er i
The Lofberg Phnting * Publlthing Co.
P.O.Boz 1298
Wlnnlpeg.Man.
t tTUniakrtptttllrltstJórans er:
Edltor Ugberg,
r -O.Boz 1292,
Wlnnlpeg, Man.
- - Samkvæmt landalðgnm er nppshgn kaupanda á
Madt dglld, nema hann sé sknldlans, þsgar hann set
I npp.—Ef kanpandl^em er f sknld vlð bladlð flytn
V stfbrlnm, án þsse ad tilkynna bslmllasklptln, þá er
að fyrir dAmstólnnum álitln sýnllag sOnnnmfyrl
prettvísum tilgsngt.
— FIMTUPAGINN, 6. I)ES. 1900. —
Frægur Norðmaður.
Eins og lesendur vorainun reka
minni til, þá birtum vér í siðastl.
októbermánuði íslenzka þýðingu af
langri og meikilegri ræðu um hin
pólitisku spursmál, er voru á <lag-
skrá viö síðustu kosningar í Bantla-
rikjunuro, eftir fyrrum ríkisstjó ra í
Minnesota Knute Nelson, sem nú er
euator fyrir Mindesota-ríki í con-
gressinum i Washington. þessi
ræða Mr. Nclsons er talin ein af
allra beztu ræðuuum, sem haldin
var í kosninga-leiðangrinum, og var
birt í öllum helztu blöðum republik-
ana um þvert og cndilaDgt landið.
Mr. Nelson er fæddur 1 Noregi
(nálægt Bergen), en Outtist hingað
til Ameríku í æsku, mentaðist hér
og varð lögfræðingur. Hann fékk
britt álit á sig fyrir gáfur sfnar og
mælsku, og með þvf þessu voru sam-
fara aðrir mannkostir og ráðvendni
i allri framkomu, fór svo ioks, að
ibúar hins víðlenda og auðsæla
Minnesota-rikis, sem hann hefur
lengst af átt heima f, kusu hann
fyrir uokkrum árum í hið æðsta og
þýðingarmesta embætti rfkisius, sem
rikisstjóra-embættið Nokkru
siðar kaus Minnesota-þingið haun
sem annan fulltrúa sinn (senator) ft
congressinn 1 Washington, og áhann
þannig sæti í efri deild congress
rfkjasambandsins. Foreldrar Mr.
Nelsou voru fátækt bændafólk—
húsfólk, sem kallað er 1 Noregi—og
er Mr. Nelson ágætt sýnishorn af
því hvernig fátækir, efnilegir út-
lendingar, er hafa komið til Amer-
íku ungir og sem hafá haft kjark og
ábuga til að bera, hafa komist á-
t'ram hér 1 landi.
Vór sendum Mr. Nclson þau
blöð af Lögbergi, sem þýðiugin *f
ræðu hans var í, og þótt hann sé
maður sem á afar-aunrikt, gaf hanu
sér tima til að skrifa oss og þakka
fyrir sendinguna. Oss þykir líklegt
að mörgum lesenduui vorum þyki
gaman að sjá bréfið, svo vér birtum
hér fyrir neðan islenzka þýðingu af
því. það var ritað á ensku, og hljóð-
ar þýðingin sem fylgir:
„Alexandria, Minn., 22. nóv. 1900.
Ritstjóri ,Lögberg8‘,
Winnipeg, Manitoba.
Kæri herra:
Leyfið mér að þakka yður mjög
alúðlega fyrir að þér senduð mór tvö
númer af blaði yðar, sem þýðing af
ræðu minni um Philippine-spurs-
málið birtist í. þ<ítt ég kunni ekki
hina íslenzku tungu, þá komst ég að
efninu í þvt sem þór sögðuð í sam-
bandi við ræðu mína. Mikill fjöldi
af orðunum f því eru injög lfk orð-
unum i sumum af máRskunum í
sveitunum í vesturparti Noregs, sér-
staklega í þeim hluta landsins sem
ég er fæddur í, nálægt Bergen-bæ.—
Blað yðar er fallega úr garði gjört,
og það á sannarlega skilið að það
þrlfist og liii lengi.—AB svo miklu
leyti sem mér er kunnugt, þá hafa
þeir íslendingar sem tekið hafa sér
bólfestu hér i Minnesota og í Norð-
ur-Dakota komist sérlega vel áfraui,
eru komnir í góðar kringumstæður
og eru heiðai legustu borgarar.
Með beztu óskuin um velfarn-
an yðar,
Yðar eiulægur,
Knute Nelson“.
„Ljótt er ef satt er, og »att
mun þó vera“.
Á öðrum stað í þessu númeri
prentum vér upp grein úr „Bjarka",
er út kom 22. sept. siðastl., með
fyrirsögn: „Skuldaklafinn", og skýr-
ir greinin sig að mestu leyti sjálf.
En samt ætlum vér að gera ofur-
litlar athugasemdir í tilefni af heuni.
Eins og lesendum vorum er
kunnugt af bréfum frá íslandi, er
vér böfum við og við birt i Lögbergi,
af greinum og greinaköflum úr ís-
lands-blöðum, er vér höfum einnig
birt, og af samtali við menn, er flutt
bafa hingað frá íslandi hiu síðustu
ár, þá er ástand bændunna þar alt
auDað en glæsilegt, þótt sum ís-
leDzku blöðin og nokkrir, er i þau
rita, séu að reyna að telja mönnum
trú um bið gagnstæða, og skammi
Lögberg fyrir að bafa sagt soguna
eins og hún er. það hafa verið og
eru stöðugar kvartanir um, að bú-
skapurinn borgi sig ekki á Islandi,
að flestir bændurnir þar séu að
sökkva æ dýpra og dýpra í skulda-
dýkið, og að það liggi ekki annað
fyiir mörgum þeirra en að fara á
hreppinn eða flýja burt. En fæstir
ltsendur vorir hafa að hkindum
bugmynd um, að Ijöldi af bændum
á ísl. eru bundnir á annan eins klafu
og þann.sem sýnishornið af veðsetn-
ingar- og skuldbindingar-skjali
Vopnaljarðar - verzlunariunar ber
með sér að skuldunautar hennar
eru bundnir á, að bændur þar,
er skulda verzluninni, verði ekki
eÍDasta að veðsetja alt, er þeir
hafa undir höndum—jafnvel rúm-
fletið sitt— heldur að þeir verði að
skuldbinda sig til að verzla ein-
göngu við verzlunina, sem þeir
skulda. því miður mun það ekki
Vopnafjarðar-verzlunin ein.er heimt-
ar þvílíkar veðsetningar og skuld-
bindingar af skuldanautum slnum,
heldur hefur oss verið skýrt frá, að
það sé siður flestra verzlana í kring-
um alt landið, að ganga svona bart
að skuldunaututn sinum, einkum
þegar illa árar. Vér sjáum ekki
hvernig hægt er að bæta þetta mein
meö löggjöf, þv( ef alþingi svifti
menn samninga-frelsi, væri úti um
alt lánstraust í landinu sjálfu og
lánstraust manna einnig þrotið er-
lendis.
Hvað hina hlið málsins suertir,
þá hliðina, að kaupmenn geti kúgað
skuldunauta s(na til að greiða at-
kvæði eins og þeim þóknast, þá er
hægra að ráða frain úr því, það
má bæta úr því meini með löggjöf á
þaun hátt, að gera atkvæða-greiðsl-
una heimuglega—taka upp hina
svonefndu heimuglegu aðferð, sem
tíðkast nú víðast í hinum ensku-
mælandi heimi og sem cr innifalin i
því að greiða atkvæði með seðlum,
sem hvorki kjörstjóri né nokkur
annar má sjá fyrir hvern eru merkt-
ir. þessi aðferð hefur verið tekin
upp til þess að bæta úr samkyns
meini og hér er um að ræða, og ætti
að duga eins vel á Islandi sem ann-
arsstaðar. Oss skilst að það sé einn-
ig nauðsynlegt að taka upp hina
heimulegu kosninga-aðferð á ísl.
vegna hins sórlega og óeðlilega fyr-
irkomulags þar, að launaðir em-
bættismenn eru kjörgengir til al-
þingis, því skriístofuvaldið getur ef
til vill orðið jafn bættulegt við kosu-
ingar og kaupmanna-valdið eðu auð-
valdið.
Rltstj* athugasMíind.
Vér birtum á öðrum stað í þessu
númeri blaðs vors greinarstúf frá
Mr. A. M. Freetnan í Westfold ineð
fyri'sögn: „Heimskr. gullkorn“,
þar sem höf. tekur fyrir stnágrein í
„Hkr.“ 6. niv., og sem hann, eins og
nðrir, hefur eMilega hneykslast á.
Vér skulum þá bæta ofurlitlum at-
hugasemdum við það, sein Mr. Free-
man segir útaf nefndri stnágrein f
„Hkr.“, og eru þær þessar. Eftir
kosningaruar gerði „Hkr.“ þá grein
fyrir falli „kappavalsins", að leið-
togar afturhalds-flokksins hefðu
verið svo óeigingjarnir.að þeir hefðu
verið að halda ræður á öðrum stöð
um en í kjördætnum sinuiu. l.eið-
togar frjálslynda flokksins gerðu
hið sama, svo þessi „Hkr.“-ástæða er
bara vandræða bull. Hin sanna
ástæða fyrir falli „kappauna" er sú,
eins og vér höfum áður sagt l Lög
bergi, að kjósendur báru ekki traust
til þeirra.—Vór skorum á „Hkr." að
sýna að minsta kosti hverjir þeir
„mestu og beztu" íslenzku liberalar
voru, sem gengu „sjálfkrafa" yfir í
„Conservatíva", og hvaða ísl. eru
þau „úrhrök Conservatíva“, sem
gerðust „ liðhlaupar" við þessar
kosningar og gengu í lið með frjáls-
lynda flokknum. Ef „Hkr.“ sýnir
engan lit a að finna þessum orðum
sínum stað, þá hefur blaðið auðvitað
verið að skrökva að lesendum sín-
um, eins og vant er.
Vetrar-skemtanir l8lend-
inga.
Engar seiuni tíðar skemtanir
meðal íslendinga í Winnipeg liafa
valdið eins rniklum áhuga, né þótt
jafngóðar, og hinir svonefndu
.,Hockey“-leikir. Tvo undanfarna
vetur hafa tveir Hokkar íslendinga
leikið þá íþrótt, hver móti öðrum.
Annar þessi flokkur heitir „The
Viking Hockey Club," en hinn „The
Icelandic Athletic Club.“
það sem hefur hleypt mestu
fjör í þessa flokka, uui undan-
farna tvo vetur, er það, að þeir hafa
haft silfur- bikar, skrautgrip mikin,
til að keppa um. Mr. O. Olafsson í
Moose Jaw gaf þenna bikar með
þeirn fyrirmælum, að fslenzkir
„Hockey“-flokkar þrcyttu kappleik
um hanu. Hver flokkur, sem ynni
í tvo vetur sauifleytt, skyldi lialaa
bikarnum sem endilegri eign. Nú
hefur sami flokkurinn unnið kapp.
leik þeuna í tvo undanfarna vet-
ur, nefnilega „The Viking Hockey
Club,“ og er þvf eigandi hikarins
fyrir fult og alt.
Eu til þess að skemtun þessi
dytti ekki þar með niður, hefur
hinn sami, Mr. O. Olafsson, gefið enu
annan bikar, sem slíkir flokkar geta
nú framvegis kept um, eftir sömu
reglum og áður, og má víst búast
við töluverðu fjöri og góðri skeint-
an þegar þeir leikir byrja.
„The Icelandic Athletic Club“
hefur leigb Citizens-skautaskálann
til ætínga og leika, og gert fleiri ráð-
stafanir fyrir þessa skemtan í vetur.
Forseti þess flokks er Mr. K K. Al-
bert, og skrifuri Mr. Thomas Gillies.
Lesið þetta.
Vegott orsska, gem ég eigi vissi
af, get ég eigi haft satnkomu míoa ft
Nortb-wðst Hall máotidagskvöldið 10.
p. m , eins og ég htfði auglýst bcæV-
iirn og systrum I Forester’s- og Good-
Templara-stfikunum. Hef ég pví
leigt Unity Hall fyrir petta kveld.
Vona ég svo gó’'s, að allir, sem vissu
um þessa «amkorau mlna, )&ti það
eigi & sig fft, h ddur s»hi eins sam.
komu mína, pó ég verði *ð hifa hana
& öðrum stað, en ég hafði auglýst.—■
Samkoman byrjar kl. 8. e. m. Inn-
gangur aðeins 15o.
Manið eftir mftnudagskvöldinu
10. p. m.
J. P. IsDAK.
/ f) C FUNDUR verður f Fjall.
•*”••• konunni mftnud, 10. des.
næstkoma idi & North-w st Hall.—
t»»r konur sem ætla sér að ganga f
félagið ættu að gera pað nú, meðao
inngöngugjaldið er alls ekki neitt,
sem stenlur aðe:ns þennan mftnuð.
Kristín ThorgeirssoD, R. S.
Mrs. Winslow’s Soothing Syrup.
Er Ciimalt og reynt helIenixHerlyf eem I melra en 60
ár nefur verid brúkeð af millíónum mædra handa
bdrnnm þelrra & tannt'ikuekeidlno. f>ad gerlr barn.
!d rdlegt, rnýklr tannholdld, dregnr fir bðlgn, eyáir
anldn, læknar nppþembn, er [)»;llegt á bragd og
hezte læknlng vid nidurgangl. Selt ibllnin ljfjahfid-
nm i beimi. 26 cente Saekan. BldJfá um Mrs. WJn.
elow’a SoothJng Syrnp. Beita medalld er mndur
geta fengid handa bOrnom á tauntðktímannm.
,,Our Vouclier“ er bezta
hvcitimjölið. Milton Miíling Co. ft
byrgist hvern poka. Sé ekki gott
bveitið þegar farið er að reyoa það,
pft mft skila pokanum, þó búið sé að
opna hann, og f& aftur verðið. Reyc-
ið petta góða hveitimjöl, ,,Our
Voucher“.
Wapd 5
Atkvæði yðar og ábrila er virðing-
arfyllst æskt eftir
til handa . . .
D. D. WOOÚ
sem bæjarráðsmanns^J fyrir
5. kjördeild.

m
þetta létti öllam gíun af houum. Með fimlegum
rannsóknum tókst njósnarmanni Barnesar að upp-
götva, að Fisher hefði bara faiið ft andavei’ar pessa
ilaga, og veriö 1 peim hluta landsin*, sem gerði alveg
ómögulegt, að hann hefði & nokkurn hfttt verið riðinn
við pjófnafinn. I>að hefði ekki verið erfitt að upp-
götva petta einfalda atriði, ef Fisher hefði ekki hald-
ið pessari ferð sinni leyndri. I>etta pæfðist um stund
fyrir njósi armaniiinum, en loks fylgdi hann Fisher
eftir út úr borginni, og var með honum 1 raun og
▼eru ft samskyns ferðalagi síðar. Eftir að peir komu
til baks, komst hann að ftstæðunni fyrir pessum
leynilegu feröum Fishers, sem var sú, að hin veik-
burða systir hans vsr fjarskalega ft móti öllu dýra og
fugls-drftpi, hvoit heldur var til skemtunar eða sem
atvinna. Og það var til þess að koma ekki 1 b&ga
við þessa kreddu systur sinnar, að Físher fór leyni-
lega I veiðiferðir slnar. Njósnarmaðurinn fékk að
viU hjft manninum, sem hafði leigt Fisher veiðihund
ana, að hann hefði notað p& 1 desember. Svo að
þetta slspti Fisher algerlega út úr m&linu, eða að
miasta kosti sýndist svo. Í>a3 var samt enn mögu
legt, að hann v»ri meðsekur I rúbJn-pjófnaðinum,
pótt ekkert annað en pað að hann var f liúsinu, er
pjófnaðurino vai fr&minn, vckti grun ft boouin Kn
Mr. Barnes slepti houum ckki algerlega úr reikoiugn-
utn f pvf mftli.
Uannig uifttti I rauninm heita, að lögreglumann-
inum miðaði ekkert ftfrara í þessum giftlum, og hann
32«
upp pað, sem við viljum fft að vita. Ég ftlít að pér
sjftlfur séuð einmitt maðurinn, sem ætti að gera það
Degar félagið fær petta bréf, sem ég er nýbúinn að
skrifa, p& mun það aðstoða yður alt sem p&ð getur,
og hérna er banka-ftvfsun fyrir fimm hundruð doll. f
kostnað yðar“.
Mr. B&rnes ætl&ði að neita peningunum, eu Mit-
chel lagði að honum, að hann skyldi ftlfts, að hann
▼ ari frft þessu augnabliki reglulega ( pjónustu sinni
viðvfkjandi morðm&linu, ,,pótt pór hafið auðvitað“,
batti hann við hlajandi, „frfar hendur að klftra
pjófnaðarmftlin“.
Mitchel og B&rnes kvöddust með handabandi
þegar þeir skildu, og pað bar ekki & ööru en að bftðir
væru hastftnagðir með ssmtalið og öll viðskiftin.
XVII. KAPITULl.
NfXBS MIÐDAÖSVBIZI.A.
Hinn 1. janúar kom, cg hafði Mr. Mitchel engin
skeyti fengiP frft Mr. Barnes, Degar Mitchel spurPi
eftir Barncs ft skrifstofu hann, pft fékk hann ekkert
annað svar en petta: „Yfirmaðurinn or ekki 1 borg.
inni“. Og Mitchel gat engar upplýsingar fengið um,
hvenær Barnes mundi koma heim,-eða hvert ætti að
skrifa houum eða telegrafcra, En fftura dögura áður
324
mfnum, henni Lucette, ínn ( hús peirra Remsen.
mæðgna og mæla svo fyrir, að hún naði hnappnum
ef mögulegt væri. I>ar sem ég nú ftlít yður saklaus-
an af morðinu, p& hef ég komiat að pessari niður-
stöðu: Degar ég sagði yður frft pessum hnspp, ftður
en pér vilduð minnast & hann, þft b&ðuð pér mig að
lofa yður að skoða hann. Eftir að pér voruð búnir
að þvf, fenguð pér mér hann aftur og brostuð glað.
lega. Ef hnappurinn heföi verið vitni gegn yður, pft
sé ég nú að það heföi útheimt afarmikin taugastvrk
að sýnast svo fthyggjulaus, og sérflagi að fft mér hann
aftur. Spurningin, ’ sem ég óska nú að bera upp
fyrir yður, er sú, hvað það var, sem pér sftuð & hnsppn-
um og sem sinnfærði yður um, að hann tilheyrði ekki
samkerfi yðar?“
„Fyrst og fremst vissi ég, Mr. Barnes“, sagði
Mitchel, „að það voru einungis til prfr hnapp&r, sem
voru eins, þvf ft hinum premur voru alt öðruvfsi
m-yndir, og & hinum sjöunda var mynd Shakespeare’s.
Með pvf ég vissi þannig að ég hafði alla hnappana í
aamkerfinu, pft sft óg að ég var ekki I neinni h»ttu“.
,,Og f öðru l8gi“, sagði leynilögreglumaðuriun,
„pft var greinilegur mismunur ft hnöppunum, og það
gerði yður ennpft öruggari. Hef ég rétt fyrir mér
1 pessuV”
„Mr. Barties, þér verðskuldið að yður hepnist
raniifókn yðar, og ég vona að svo verði“, sagði Mit-
chel. „Eg skal aðstoða yður alt hvað ég get. í>ér
hafið rétt að mæla. I>að er misaiunur & hoöppunuu),
Hafið pér hnapp yðar ft yðuril‘<