Lögberg - 13.12.1900, Blaðsíða 5

LÖCJBKRö, FiMTU l)AU1NN 1«. DBSEMBER 1^00.
I
„ALEXANDRA'
REKIN AE
VIGYELLINUM
The Canadian Dairy Supply Co.,
Winnipeg, Man.
Herrar:— Mér er ánægja í að láta yður vita, að ég er sérstaklega vel
ánæg^ur með skilvinduna t'rá yður. Eg hafði „Alexandra“ skilvindu til
reynslu um sama leyti og ég hafði yðar De Laval, og ég ætla að taka
De Laval-skiivinduna, af því að drenguriun minn, tíu ára gamall, á miklu
hægra með að suáa henni en ég á með að snúa „Alexandra". það þurfti
elfdan karlmann til að snúa „Alexandra“-vélinni, á meðan hún skildi
mjólkina úr n*u kúm, og það var í raun og veru ofætlun fyrir einn inann.
Hún væri sjálfsagt fullgóð ef maður hefði vindmylnu til að snúa
henni með, en að eiga að gera það af handafli er nóg til að drepa hverri
mann. Stærðin var sama og De Laval, cn átti þó að vera Slö dýrari, en
agentinn ætlaði að láta mig hafa hana fyrir sama verð. ef ég vildi taka
hana, en ég kærði mig ekki um að gera það.
Ef De Laval-skilvindan reynist eins vel á komaudi ári og hún íæyntl-
ist á hinu umliðna, þ4 vildi ég hreint ekki án hennar vejra, hvað sem hún
kostaði, og ég sé enga ástæðu til að hún geri það ekki, Yðar einl.
T. W. ROCHE, Minnedosa, Man.
Alexanúra Silvindurnar
eru hinsr beztu. Vér höfum [selt meira af Alexandra i>elta
sumar en nokkru sinni áður og hún er enn á uudan öllum
teppinautum.
Vér gerum oss í hugarlund, að salan verði enn meiri
nœsta «r, og vér afgreiðum fljótt og skilvislega allar pant-
anii sendar til umboðgmanns vois
iVlr. Cunnars Sveinssonar
og eins l>œr sem kunna að verða sendar beiua leiðtil vor
R. A. Lister & Co„ Ltd.
232 Kinq Str„ WINNIPEG
Osannindumim visað heim
aftur.
Herra ritstjóri LOgbergs.
Viljið þór gjöra svo vel og leyfa
eftirfylgjandi athugasemdum rúm í
yðar heiðraða blaði.
í Lögbergi, er út kom 15. f. m.,
er grein, sem kvennfólagið „Tdraun“,
hér & Gitnli, hefur sk áð nafn sitt
undir.—Jafnvel þó ég treysti þvi, að
hver ma’ ur með heilbrigðri skynsemi
skilji tilgang téðrar greinar, pá samt
ftllt ég mér skylt að gjöra skýringar
við suma parta hennar. Að kvenn.
félagið „Fr*msókn“ aug’ýsti ssm-
kom i og dans i kirkjuhúsinu bér ft
Gimli er satt, og fylgdi pað í þvi
dæmi kvennfólag8Íns „Tdraunar“,
sem lika hefur haft samkomu og dans
I kirkjuhúsinu. En pess var ekki
getið i grein „Tilraunar“, hvafa at-
höfn hafur helgað kirkjuhúsið frá þvi
BÚ samkoma var haldin og til pessa
tima. Vill „Tilraun11 gjöra svo vel
og svara þeesu og sanna pað? I>egar
tillit var haft til ésigkomulaus kirkju-
hússÍDS og hvernig það er bendlað
við héraðsmftl i Gimli sveit, þft er álit
mitt, að enginn sanngjam maður geti
ftlitið hneyksli þó samkoma og dans
sé haft í því. Með þessa skoðun
lagða til grundvallar fyrir því, að
halda samkomu í kirkj ihúsinu, var
það gjört af kvennfélaginu „Fram-
sókn“, 11. október BÍðaatl. t> -gar
við konurnar höfðum auglýst þessa
samkomu, þ& urðum við þess varar,
aö einn maður, sem tilheyrir lútorska
söfnuðinum hór & Gimli, var mjög
ó&nægður með, að samkoman væri
h.ldin I kirkjuhúsinu. I>4 fór ég til
Mrs. kaptein Johnson, sem hafði fult
vald til að lftna húaið „Skjaldbreið“,
eftir þvi sem mér var aagt af konum
úr kvennfél. „Tilraun“.—Ég bað Mrs.
Johnaon um búaið „Skjaldbreið14, en
fékk þaö ekki, og vill svo vel til, að
ég hef vitni að samtali okkar. Dess
m& geta, að ég bað um húsið ftn þess
að borga fyrir það, og færði fram sem
fistæðu fyrir því, að ftgóðinn af sam-
komunni ætti að brúkast I þarfír safn-
aðarins. £>egar við vorum búnar að
undirbúa samkomu okkar f kirkjuhús-
inu, flytja ofn og fleira þangað, þá
ft.ti ég tal við konu úr kvennfél. „Til-
raun“; gat óg þess við hana, að ég
hefði ekki fengið húsið „Skjaldbreið’4,
og lét hún I ljósi að sig furðaði & þvi;
sf þvl ég vissi, að 8Ú kona hafði lagt
gott til okkar mftla, þ& bað ég hana
að grenslast eftir hver ætti lampt, sem
hefur verið i brúki i „Skjaldbreið-‘,
þvi ég meinti að fá bann léðan, en
vissi ekki hvort hann tilheyrði feirkju-
búsinu, eða kvennfél. „Tilraun“ væri
búið að kaupa hann. £>essi ftminsta
kona kom siðar til mín naeð þau orð,
að neitað væri af þftverandi foraeta
„Tilraunar“ að svara mér viðvikjandi
lampanum; en að þi gæti óg fengið
„Skjaldbreið'1 til að hilda i samkomu
okkar í, ftn borgunar, nema að þvo
búsið eftir að við hefðun. haft sam-
komu okkar þar; þ& tók ég ekl i því
tilboði af ftður greindum ftstæðum, að
við vorum búnar að ucdirbúa san-.
komuna i kirkjubúsinu—ég að biðja
um húsið „Skbr.“ og fá það ekki. Að
ég hafi fengið ftminst tilboð frft kv.fél.
„Tilraun“ hef ég viðurkent, en aldr-
ei borið & móti. £>& er skriflega yfir-
lýsingin, sem þær segja að óg hatí lof-
að að sxrifa undir. Yiðvikjandi þvi
skal þess getið, að þrjftr „Tilraunar“-
konur heimsóttu mig og afhentu mér
þess fiminstu yfirlýsingu. Ég hafði
ekki lesið skjalið þeg*r þær fóru frá
húsi minu, og ég sagði þeim, aö ekk-
ert væri ft móti að skrifa undir rótt
n eð fa',in orð konunnar sem iét mig
vita, að óggæti fengið „Skjaldbreið“,
eftir því sem hór er ftður fram tekið;
en þegar ég atbugaði skjalið sá óg, að
það var ekki alveg samkvæmt sann-
leika. t>ó kvennfélagið „T lraun“ hafi
sett félagsnafn sitt undir greinina,
sem gefin er út hér ft Gimli 18. októ-
ber næstl, þ& trúi ég því ekki, að það
séu nærri allar konurnar, er ti'heyra
„Tilraun“ sem ftlita slíkt afkvæmi vel-
sæmi sitt. Ég skal reyna að glata
ekki yfir'ýúngunni, þvi ske m& að sft
tim’ komi, að hún verði svolítið verð-
mæti til ykkar, „Tilraunar“-konur, en
undir hana skrifa óg ekki.
Gimli, 28 nóv. 1900.
Mes. Th. Paulson.
Svirai og velgja.
AF OF HIKLUM I.K6TEI OG KTESETUM.
Hvernig alkunn kennara kona þj&ðist
'—og hvernig hún, fyrir orð vin-
ar sina reyodi Dr. Williams’ Pink
Pills og fékk aftur heilsu og
krafta.
„EÍDhver bezti og vinsælasti
kennari, sem við höfum nokkurntima
hGthór41. I>annig farast fólkinu I
Ganaan, N. S , orð um hinn núverandi
kennara þeirra Miss Nellie Cutten.
M'ss Cutten hefur til að bera gftfur,
lipurð, og hefur hepuast rojög starf
það, er hún gerði að köllun sinni.
Hún er dú ímynd góðrar heiisu, og
engum, sem tekur eftir hinu fallega
útliti hennar og glaðværð, mundi
koma til hugar að setja hana í sam-
band við heilsuleysi. Síðastliðið
haust var bún samt sem ftður svo veik,
að hún bjóst ekki við »ð geta haldið
ftfram starfi sinu og olli slikt vinum
hennar mikillar fthyggju. „JV“ sagði
hún við fregnnta blaðsins „Aoadian“,
8em nýlega heimsó ti hana til þess að
f& groinilegar upplýsingar ura sjúk-
dóm h“nnar og b>-ta. ,-Ég býst við,
að Di-. WUliams’ Pink PUls eigi það
skilið, að óg lýsi yfir því opinberlega,
bvað ótrúlega þær hafa bætt mér, en
ekki er að vita, að óg hefði nckkurn-
tima tekið mig fram um það ef þér
ekki hefðuð kotnið.
Svoleiðis var, að auk kenslustarfa
minna lagði ég mikið á mig við að
lesa undir ,.B ‘ prófið og þ4 varð ég
yfirkomin af kfhósta, sem ég ætlaði
aldcei að losast við og hnignaði mér
mikið við það. Heima var ég æfin-
lega álitin framúrskarandi hraust, en
i hau8t eð var varð ég óróleg vegua
lasleika mins. Stundum kom yfir
mig svimi ft skólanum, og leið þft e n-
att yfir mig. Stundum fékk ég líka
ógleðis-köst, og var ég þ& vfirkomin
af ónotum um mig alla. Útlit rmtt
ljókkaði; óg varð föl og gvannlett og
f.að leit út fyrir, að blóðið I mór væri
orðið »ð vatni.
I>ett>. alt var svo ólíkt ástandi því,
srm ég hafði verið I að undanförnu,
»0 ég leitaði tafarlaust til læknis.
Mér var sagt, að það gengi að mér
„anæmia“ (blóðþynning), og fór óg
strax að brúka meðöl. Eo þrátt fynr
það, að ég brúkaði úr mörgum glös-
um, þft fór mér stöðngt versnandi.
Degar ég fór heim i jólafriinu þá var
ég ekki mönnum siknandi út af þessu.
A meðan ég var heima rftðUgöi vinur
minn mér að reyna Dr. Williams’
Pink Pills. Samkvæmt þeirri rftð-
leggingu fór ég að brúka þær. Fyrsta
askjan bætti mór strax, en ég brúkaði
úr fjórum og var þft orðia albata.
Stöðngt siðan hefur heilsa mín verið
f bezta Ugi; ég komst í mitt fyrra
heilhrigðis ftstand og gat haldið ftfratn
starfi mfnn, sem þó er alt annað en
létt, &n þess að þreytast og taka það
nærri n ér. Þér getið reitt yður ft
pað, að ég taU ald-ei nema vel um
Dr. Williajns’ Pink PiUs“.
Hafi verzlunarmaður yðar ekki
pillnr þ'ssar i verz'un sinni, bft verða
yðnr sendar þær með pósti, fyrir 50
cents askjan eða sex öskjur fvrir Í2 50,
ef þér skrifið Dr. William’ Medioine
Co, Brockville, Ont.
Mrs. Winslow’s Soothlng Syrup.
Er ffamAlt og *eynt bellBObótarlyf eem í meira en 60
ár h*»fnr verid hrftkad af milliónnm m»>dra handa
bflrnom þeirra á tannf'knakeidinn. |>ad gerir*barn-
Ir5 róleet, mýkirtannholdld, drefmr ór bóleu. eydir
Bnida. Vwknar UDpþemhn, er þ»'ll°pt á bnurd Ofi:
bezta læknlng vio nidnrganirl. Selt í ^Jlnm ?y(3ahúd«
um í heiml. 25 centa flaskan. Bldjfd nm Mrs. Win.
ilow’a Sootbinfj Syrup Bezta medalid er mœdur
geta fengid handa bórnum á tanntöktímanum.
Dr. Dalgleish,
TANNLÆKNIR
kunneerir hér n*eö, að hann liefur sett
niður verð á tilbúmm tönniim (set of
teeth), en þó með t>ví sKilyði a** borirað sé
út í hönd. Hsnn er sá etni hér í bænum,
sem dregur út tennur kvaUlaust, fyllir
tennur uppá nýjasts og vand iðista máta,
og ábyrgist alt sitt verk.
416 Main Street, M[clntyre Blook.
DR- J. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orð á sér fyrir að vera með þeirn
beztu í bænum.
Telafon 1040. 482 ^alq St.
C. P. BANNING,
D. D. S„ L. D. S.
TANNLŒKNIR,
204 Mclntyre Block, - Wixnipeg.
TELEFÓN 110.
Dr. O. BJORNSON,
6 18 ELGIN AVE-, WINNIPEG.
Ætíð heima kl. 1 til 2.80 e. m. o kl, 7
til 8.80 e. m.
Telcfón 1150,
Ðr. T. H. Laugheed,
GLENBORO, MAN.
Hefur aetíð á reiðum höndun: allskonat
meðöl.EINKALEYh ÍS-MEBÖL, 8KRIF-
FÆRI, 8KOLABÆKUR. SKRAUT
MUNI og VEGGJAPAPPIR. Veið
látrt.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLAiKNIR.
Tennur fylltar og dregnar út ftn sftra
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að íylla tönn 11,00.
527 Mati. Rt.
Stranahan & Harare,
PARK RIVER, - IM. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s.frv.
By Menn geta nú eins og aðnr skrifað
okkur ft islenzku, begar beir vilja fft meðöl
Munið eptir að gefa númerið á glasinu.
Phycisian &. Surgeon.
ÖtAkriíaSur frá Queens háskólanum i Kingston,
og Toronto háskólanum i Canada.
Skrifstofa l HOTEL GILLESPIE,
CKYSTAL, N. D.
I. M. Claihira, H i).
LÆKNIR, og'YFlRSETUMAÐUR, Kt*
Hefur keypt lyfjabúðina á Baldur og hefur
þvl sjálfur umsjon á öllum meðölura, sem hann
ætur frá sjer.
EEIZABETH BT.
BALDUR, - - MAN
P. 8. Islenzkur túlkur við hendiua hve
nær sem |>örf ger ist
Dr. M. C. Clark,
Dregur tennur kvalalaust.
Gerir við tennur og selur
falskar tennur. Alt verk
mjög vandað og verð sann-
gjarnt.;
Office: .5 3 2 M AIN JS T R E E T,|
yfir_Craigs-búðinni.
188
að okkur, að kaupa farseðla, og getið þið rærn hve
forviða ég varð, þegar óg tók eftir þvi, að kona nokk.
ur gekk fram hjft mór og fór upp í lestina með hand-
tösku mina i hendinni. £>að gat euginn vafi leikið ft,
að þessu var þannig varið, því handtaskan var ein-
kennileg, bæði að lögun og lit. Ég skildi það auð-
vitað strax, að það var búið að stela frft mér. X>að
var þýðingarlauBt fyrir mig að fara til baka & hótelið,
þvi ég hefði einungis eytt tíma til ónýtis með því.
Ég hugsaði sem svo, að ef svo óliklegur hlutur skyldi
eiga sér stað^að önnur taska væri til, sem væri alveg
eins og min taska, þft væri min óhult & bótelinu. Mr.
Randolph varð þess vegna forv.ða þegar óg sagðist
ætla að verða honum samferða til New York, en ég
gerði það, og fengum við bftðir plftss I sömu deild-
inni i svefnvagninum i lestinni. A meðan ég var að
hugsa um, hvað ég ætú til bragðs að taka 1 þessu
mfcli—vitandi, að eftir &ð lestin legði ft stað, kæmist
þjófurinn ekki af henni fyrr en við kæmum til New
Haven—þft byrjaði Mr. Randolph að hæla Mr.
Barnes, og þft flaug það i huga minn eins og leiftur,
að hér væri tækifærið fyrir mig að prófa hugmynd
mína. Ég fisetti mér að stela minni eigin eign frft
þjófnum. Ég vissi, að þó þetta kæmiet upp ura mig,
þft væri ekki hægt að setja mig í fangelsi fyrir það,
og að ef það kæmist ekki upp um mig, þ& ynni ég
ekki ein&sta veðm&l mitt, heldur fengi ég einnig að
njóta skemtunarÍDnar og ftnægjunnar, sem ég hafði
jeskt eftir 1 þessu sambandi. C>að kom samt nokkuð
«8»
fyrir, sem hætt var við að ÓDýtti þessa rftðagjörð
mina. Það hittist sem sé svo undrrlega ft, að Mr.
Barnes koíi upp i sömu lestina, sem við Mr. Rtn-
dolph vorum ft, kom i sama svefnvagninn, var fengið
rúm i næstu deild við okkur og heyrði & tal okkar.
I>etta hafði óg auðvitað ekki tekið með 1 reikninginn“.
„Þór tókuð [iað nú samt með í reiknÍDginn“,
greip Mr. Btrnes fram i.
„Þér meinið, að ég neitaði að segja Mr. Ran.
dolph hvað ég ætlaði mór að gera, og að ég sagði, að
það gæti verið, að einhver heyrði ft tal okkar, jafn-
vel einhver leynilögreglumaður?“ sagði Mitchel.
„Þetta er satt, en ég hafði enga hugmynd um, að
þessu væri þannig varið. Þetta var einungis sérleg
varkftrni hjft mér og sýnir, að vér getum aldrei verið
of varkftrir í tilraunum vorum að gæta leyndármála
vorra. En nokkru seinna heyrði óg, að þór fóruð á
fætur, Mr. Btrnes, og þegar ég gægðist gegnum
tjöldin fyrir deild okkar Mr. Randolphs sá ég, að þér
s&tuð, eða öllu heldur lftguð, vakandi í rúmi 1 deild-
inni á móti okkur og höfðuð fcrtjaldið hftlfopið. Ég
komst strax að þeirri niðurstöðu, að þór hlytuð að
vera leynilögreglumaður. Rekkjunautur minn, Mr.
Randolph, sofnaði brfttt, en þar som ég fttti & hættu
að missa eitt hundrað þúsund dollara virði af gim-
steinum, gat ég ekki sofið. Ég var önnum kafinn að
hugsa um, hvað ég skyldi taka til bragðs. ■ Ég held
nú samt að ég hafi hlotið að blunda svolitiö, því ég
veit, að raér varð hv-erft við það að uppgötva, að
331
að útkljftst klukkan 12 þetta kvöld. Strax eftir að
Barnes og hinir aðrir höfðu heilsast, skipaði Mitch<d
þjónunum að opns borÖ3tofuna, og & ineðan & því
stóð, tókst honum að tala nokkur orð einslega v.ð
leynilögreglumanninn.
„Segið mér 1 flýti, hefur yður hepnast erÍD'li
yðar?“ sagði Mitchel.
„Já, algerlega“, svaraði Barnes.
„Agætt!“ sagði Mitchel. „Skrifið nafa manns.
ins ft seðil, og ég skal f& yður seðil með nafni manns-
ins &, sem ég ftlít að sé hinn rétti“.
Mr. Barnes gerði þetta. Siðan fengu þeir hver
öðrum seðil sinn, litu & þ&, og þrýstuslðan hönd hver
annars á einkennilegan hátt. Sama nafnið var á
b&ðum seðlunum. Síðan fóru þeir inn I borðsalinn
með hinum öðrum. I>ví hafði verið hagað þannig
til, að Mr. Barnes sat við hlið Mr. Tbaurets, en við
hina hlið leynilögreglumannsins sat Mr. Fisher.
Það þarf varla að taka það fram, að miðdagr,-
verðurinn var hinn ftnægjulegasti og að allir nutu
hans vol, þótt því sé ekki að neita, að allir biðu þess
fremur óþreyjufullir að klukkan yrði tólf. I>að er
þess vegna ef til vill bezt að komast strax að yfirlýg.
ingunni, sem allir voru þarna samankomnir til að
heyra. Siðasti rótturinn var um g&rð genginn, og
það var búið að lftta kaffið og hneturnar ft borðið,
þegar klukkan tiikynti, að tíminn, sem allir 'þtáðu,
væri nú kominn. Strax þegar klukkan aló fyrsta
höggið, stóð Mr. Mitchel upp. Hann og allir gest.