Lögberg - 20.12.1900, Page 6

6
LÖGBERQ, FIMTUDAGINN 20. DESEMBER 1900.
Islands fréttir.
Rvlk, 20. okt. 1900.
•TðKULGANGA.
l>aDo 20. jú'f BlðastliÖinn lögðu
f>eir á staP fr& Ó!»favlk upp & Sn*>-
fellsjökul, Björn Sig-urösson k»up-
maÖur, Harnes ó Maprússon akrifari
hans, sér* Helei Xfnason og bróðir
hans Amór Arnason frá Chicago.
Fjlgrdarmann höfflu peir roeö aér, er
jfwti stkyldi hestanna og ekki fara
len>/r* en peir k»mn»t.
Björn Siguiðssori. 8* m er fullhuj/i
m k ) ) hv«)s k r »r sv»*ilföruro, v»r
fo in>. inn
Kl. 1.20 e. h. v»r l»pt á stað.
Loftvog stóð bá á 76 5 og hitinn v»r
12 st. á R.
Hver peiira bafði broddstaf og
mani brodd*; svo var ojf f förinni öx ,
sextupt fseri, loftvojf oy hitaroselir
ínlerzkaekó böfðu peir á fótum op
sokkana utan jfir b xunurn
Kl. 3 korou peir »ð jökulrönd
inni, og eica klukkustui d tókst peiro
að halda áfram ferðinni á hestbaki
upp jökulhallann. Hefur pað verið
lergst farið með hesta upp f jökulmn
Bvo kunnugt sé. Kl. 4 fóru peir »f
baki við kJett einn, er peir skfrðu
Hrossahryj/g, og skildu par eftir hest-
ana hjá fyigdarmanninum. X>vf að
pá var fœrð farin að fpillast, klaka-
húðin orðin brothættari og jökul-
sprungur farnar að verða á leið peirra.
Frá Hrossahrygg lögðu peir á staí'
kl. 4.15.
Efst á jöklinum oru púfur prjár,
ti Isjndar að sjá. Miðpúfan er hæst
og á hana stefndu peir. Fjórðung
atundar gekk alt greiðlega.
I>á komu peir að sprungu, sem
enginn botn eást f. Yfir hana varð
ekki komist nema á stöfunum; með
peim brúuðu peir sprunguna, lögðu
pá yfir á DÍbbu, sem hinumegin var.
Björn Sigurðsaon skreið fyrstur yfir
um, og undir honum brotnaði einn
stafurinn. Auðveldara var að komaet
yfir um fyrir pá tvo, er næstir fóru,
pvl að peir gátu látið halda 1 færið
beggja megin og haftstuðning afpvf.
Síðastur fór téra Helgi yfir sprunguna
á sama hátt og B. S.
Nú gekk ferðin greiðlega um
■tund. t>á varð aftur jökulsprunga
fyrir peim, og fengu peir stokkið yfir
hana. I>á voru peir komnir f tungu,
milli rprungunnar, er peir böfðu rý.
farið yfir, og annarrar skamt fyrir of.
an. Eftir peirri tungu urðu peir að
halda um etur d. til pess að komast
fyiir elri sprun, una. og var pað hin
roesta glæfraför. K akinn var par
■vo háll, að höggva varð spor f hann
með öxirmi, en gh andi gjáin fyrir
neðan. Loks komust peir af pessari
tungu á h»fti yfir efri sprunguna.
Eftir pað varð engin jökulsprunga
fyrir peiro, en leiðin ákaflega brött og
há1, ekkert viðlit að öomast áfram
nema með öxinni, og gekk pvf ferðin
seint.
Kl. 5 45 komust peir upp á mið
púfuna. Hún er klettur, 50— 60 feta
hár að norðan, en á hinar h'iðamar
liggur jökulbreiða lengra upp eftir
henni, svo par má komast upp.
Loftvogin var pft á 67 3. Hitinn
0 f for»æ!u, en + 2 st. móti sól.
Ofan jökulinn gekk ferðin miklu
greiðara, vegna sporanna, sem p>-ir
höfðn áðnr hrtggvið f jök'ilion. Og
h-iro til ó nNvfkur korou peir aftur
k 9 um k«öldið.
Rvlk 3 có 1900
MANNTJÓKIÐ Á ABNARFIRfil 20 SEPT.
I>eii voru 18 »lls, sem druknuðu
pann dag, frá nokkurum heimilum f
ArnarfjarÖHrdÖlum, á 4 bátum. P-ir
if voru 5 vinDumenn réra Lftrusar
Benediktssonar f Selárdal og 5 land-
»etar hans. X>»ð eru 6—7 byli f Sel-
árdalnum önour en sjálft prestssetrjð,
en fólkstala f d»lnum alls 50—60 »
undan tlysinu, með 20 fullorðnum
karlroönnuro. Af pessum 20 lifðu ein-
ir 5 eftir, en 15 druknuðu.
I>essir 15 eru:
1. I>órður D víPssod bóndi á
Skeifi, roesti hæfileikaœaður og ágæt-
lega vel mentaður, sundkennari og
söDgkennari og nytasti maður f hvf-
vetna, 30 ára. Lætur eftir sig ekk]u
og 4 börn ung, og auk pess aldraðan
föður.
2. Ólafur Kristjánsson, bóndi f
Króki, 41 árs. Lét eftir sig ekkju, 2
ung börn og ötvasa móður. i
3. Andrés Dorgeirsson, bóndi f
Rima, 54 ára. Lét eftir sig ekkju.
4. Páll Einarsson, bóndi á Húg-
um, 35 ára. Lét eftir sig ekkju og 1
ungt barn.
5. Elfas OddssoD, bóndi á Upp-
sölum, 43 ára. Lét eftir sig ekkju og
7 böm.
5. Jón Elfasson, sonur Elfasar,
14 ára.
7. Jón Sumarliðason, húsmaður f
Tótt, 50 ára. Lót eftir sig ekkju.
8. Ólafur Helgason, húsmaður á
Skeiði, 45 ára. Lét eftir sig ekkju
og 2 börn.
9. Bjarni Jónsson, vinnumaður f
Selárdal, 63 ára. Lét eftir sig ekkju.
10 Jóhannes Dórðarson, vinnum.
f Selárdal, 89 ára, kvæntur, lét eftir
■ig 1 barn.
11. Finnur MsgnússoD, vinnuro.
1 Selá’dsl, 45 ára, ókvæntur.
12. G 'ðmundur Einarsson,
vinnurn. f Selárdal, 18 ára.
13. Guðmundur Ingibjartur
Guðœundsson, vinnum. f Selárdal,
14 ár«.
14. ó »fur Jósúa Jóasson,
vinn>'m á Skeiðí, 22 ára.
15 G->li D ftrariosson, unglings-
piltur frá B Idudal.
Ennfremur fórst bátur frá Feits
dal (Feigsd.) með 3 roönnum. Deir
voru:
16 Jón Jóns*,on, vinnumaður 1
Feitsdal, 71 árs. Lét eftir sig ekkju.
17. Jón Jónsson, lausam. s. st,
25 ára, ókvæntur.
18 Guðmurd ir Egilsson vinnum.
s. st, 27 ára. Lét éftir sig ekkju
vanfæra.
Veðriö skall á par t Arnarfirði
ekki fyr eo kh 8 um roorguoinn, roiklu
s«inna en annarsstsðar, t. d. á B'eið'-
firði; um roorguninn hefÖi verið h>rg-
viðri, e' pvkkur og d ramur.
S roskot voru h»fin in.ianlé »0«,
f B ð-str’i'd <r ý < u, sköromu eftir
s!ysið, og ekki roeira en gu8tu>f, að
miklu fleiri tækju pfttt f peim. Dví
petta er dæmaf»tt manntjÓD, jafnvel
h5r, á heirosins mesta s’ysfxralandi
llkl«*ga, að tdtölu við fólksfjöldi.
Dessi hóp ir drnknaðra manna lætur
eftir sig fram undir 20 munhðarlfyr-
ingja.—Isofold.
find ern fle'rl, eem JiJíSst »f Cntar’h I
htntn'andirn* en »f'tlnm ('rum ») "kdfmuin »»m.
a I rdn ,0(r mtnn hétdn til »k*mma Un a. art «jnk-
dómnr heem ræri ólækimndi l.æknfti héuin bví f »m
Im Tfrnr, nd '>»(t vœrl «t» '»>'kl 02 vidh fdn «l»d-
»\ki»'yf oe leear bed (Ingdtei-ki e'ívdn þetr flíktn»
dlH'knandi. VI liidln h»fii nú «nnn»d »d C»t»rrh er
vídtæknr ajúkdómur 02 úthe nit r því medh '■ i>dlt. 11 ei
t kt þ d tl' greiiia. ..Hti’fl r»t» rh 1 ure“, hnid tll
af þelm P, J Dheney * Co, Tol-do.Ohlo, er hid elnn
tre 'nl »em nn ertil, er læknnr med því »d h fa tthrif
é allan líknmann j>»d e- *ekld ln' f 10 dron» til te-
■keld rBkitn um f> d liefnrb in áhrifá lilódid.fl ím-
himnurn tr og all 'I kamsbygg ngu » Humlrn* lioll
b • nli fyrlr hvert t! felli ■ e u ekki t»k »»t. Skrifid
eftlr npplífliugum og« nlflhornuui tll
K J. Cheeey A Co, Toledo,0.
Tll fl"'Iu í lyljiihitduin fyrir 7öc.
Halle Famlly Pllls eru bertar.
OLSON BROS.
Sfilja nú eldivið jafn-ódyrt og nokkrir
aðrir viðarsalar f bænum. Til dæmis
selja pfiir bezta „Pine“ á $4.50 og
niður f $3 75, eftir gæðum, fyrir borg-
un út f hönd.
Olson Bros., 012 Elgin Ave.
’r’Y.
Cboice of several Roates to
all points
EAST.
LAKE STEAMERS
Leave Fort William every
Tuesday, Friday an Sunday.
TOURIST SLEEPING CAR.
TO
TORONTO every MoDday
“ “ Tbursday
MONTREAL “ Saturuay
VANCOUVER “ Monday
“ “ Tbur-day
SEATTLE “ Saturd.y
For full partlculars consult nearest
C. P. R. agent or to
C. E. McPHERSON,
G. P. A., WlNNIPKG
Wm Stitt.
Asst. Gen. Pass. Agt.
PANADIAN
^ . . . . PAi
PACIFIC
EDDY’S
HUS-, HROSSA-, GOLF- OG STO-
BUSTA
Delr endast BETUR en nokkrir aðrir, sem boðnir eru, og eru'viðurkendii af
ölium, sem brúka pá, vera ölium öðrum.betri.
REGLUR VID LAND T K 7
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyrasambandsetjórn-
inni 1 Manitoba og Norðvesturlandinu, i ema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára garalir eða eldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarlaud, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eðs sett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanrfkis-r&ðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins f Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C,
og hafi landið áður verið tekið parf að borga 15 eða !?/* fram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur sfnar með 8 ára ábúð og yrking landsíns, og má land-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuöi & ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanrfkis-ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti &ð vera gerð strax eptir að 8 áriri eru liðin, annaðhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn>
ið hefur verið á landinu. Sex máuuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum f Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðamann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eignarriett, til pess að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leið að afhenda slíkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
N^komnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg y á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui.sndsin, leiöbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, og allir,sem
á pessum skrifstofum vinna, veitamnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná f lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýeingar viðvfkjandi timbur, kola og námalögum All-
ar slfkar reglugjörðir geta peir fenirið par gefins, einnig gete menn
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd inuan járnbrautarbeitisÍDS f
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanríkis-
deildarinnar í Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins f Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum í Manitoba eöa Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the lnterior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta fengið gefins, og átt er við
reglugjörðinni hier að ofan, pá eru púsnndir ekra af beita landi.eem
hæpt “r að fátil leigu eða kaups hjá járnbrautarfjelögum og Jmsum
öðrum félögum og einstaklingum.
344
er að gera staðhæfingu sem pið viljið gjarnan að ég
skyri. Fyrst og fremst sá ég pennan náunga, s> m
faldi handtöskuna á New Haven-jftrnbrautarstöðvun-
uro. En samt sá ég and it hans einungis augnablik,
og hefði pess vegna ekki verið viss um að pekkja
hann aftur. Ég ætla nú að leiða atbygli ykkar að
peitr sannleika, að mjög smá atvik vekja stundum
grun hjá manni, grun sem, ef maður notar htnn sem
leiðbeiningu, getur leitt til pess, að leyndarmál skyr-
ist. Áður en pjófnaðurian var framinn á lestinni
hafði ég hitt mann nokkurn á klúbb mfnum eít*j
kvöldið, eða öllu heldur séð hann vera að spila par,
og fékk ég pá hugmynd um hann, að h&un hefði svik
i frammi f spilunum. Nokkrum dögum eftir að
pjófnaðurinn var framinn, hitti ég mann penna aftur,
og var Mr. Birnes pá viðstaddur, og pá átti fróðlegt
simtal sér stað. Ég v&r dálftið afslðis og lézt vera
að sinna alt öðru, en var f raun og veru sð hrjóta
heilann um, hvar ég hefði séð andlit pessa mauns
iður, sem kom mér svo kunnuglega fyrir. Eg hafði
auðvitað séð hann á klúbbnum, hugsaði óg með mér,
en samt sem áður hafði ég pað einhvern veginn 6-
■jálfrátt á tilfinningunni, að ég hefði einnig séð hann
annarsstaðar. Alt f einu heyrði ég hann játa, að
hann hefði verið á lestinni sem pjófnaðurinn var
fram’nn á, sömu nóttina, og að hann hefði verið
fynti maðurinn, sem leitað var á. Ofurlftilli stundu
■einna bauð hann að veðja við Mr. Barnes um pað,
fJb hinar ymsu hugmyndir, er menn höfðu gert sér
149
„Já, ég sá hann gera pað“, sagði Mitchel, „en
par sem ég sjftlfur hafði verið grunaður um að hafa
gert pað, pft hefðu ekki orð mfn eins verið nægileg.
Ea nú skal ég segja ykkur, hvað ég hef gert f m&l.
lau sfðan. Dyfttngarmesta sporið fyrir mig var, ef
til vill, að hindra, að gimsteiunino yrði seldar. Detta
var ekki erfitt, par sem steinninn pekkist um alla
veröldins. Ég gen'i öllum gimsteina kaupmönnum
aðvart um, að girosteininum hefði vsrið stolið, og ég
lét manninn, sem ég hafði grunaðan, vita, að ég
hafði gert petta. Dar næst vildi ég draga að bera
pessa kæru á hann p&ngað til f kvöld, stundina, bpiju
útklj&ð yrði um veðmál okkar Mr. R ndolphs. Ég
uppgötvaði brátt, að maðurinn, sem ég hafði grunað-
an, væri ekki á n óti skapi að giftast rlkri Bandarfkja-
stúiku. Haun spurði mig kænlega viðvfkjandi pvf,
hvað mikin auð hún roágkona mín litlastæði til að fá,
og ég svaraði á pann hátt, að ég komst að pvf, að
hann mundi leggja alla krafta sfna fram til pess sð
ná I hana. Dá gerði ég pað sem ég hefði ef til vill
ekki átt &ð gera, en mér fanst ég vera herra kringum-
stæðanna og geta ráðið viðburðunum. Ég veðjaði
við Doru um pað, að hún yrði búin að trúlofa sig
fyrir kvöldið f kvöld, og ég gerði pað að skilyrði, að
fif einhverjir bæðu hennar á pessu ttroabili, pá skyldi
hún hvorki játast né neita nokkrum biðli. Ég sagði
benni einnig, að með pessu móti hjálpaði hún mér
talsvert til aö vinna veðmftl mitt, pó ég neit&ði henni
um, að sfifcfja henni greÍDÍlega áhvern hátt hún hjft<p-
aði mér til pess“.
148
á gólfinu, var rúbfn.prjónninn í hán hennar mjög
handhægur fyrir alla, sem fram hjft gengu, og hver
sem pfikti hið mikla verð næti steinsins og ágirntist
haun, gat hæglegn tekið prjóainn. Ég fttti fullkom.
lega von &, að maðurinn, sem ég hafði grun&ðan,
mundi gera pað, enda sá ég að h»nn dró prjóninn
mjög fimlega úr h&ri unnustu minnar. Mr. B trnes
gek c strax áfram og ætlaði að gifpa pjófinn, en ég
greip aftan í leyoilögreglumannion og hélt boaum
fösturo, fleygði honum sfð&u inn t pyrpinguna fram
undan okkur, og slapp burt úr húsinu f uppu&minu,
sem varð út úr öllu saman“.
Mr. Mitohel stanzaði hér, og allir pögðu f nokk-
ur augnablik. öllum fanst einhvern veginn á sér,
fremur en að peir vissu nokk.ið um pað, að Borgar-
leikur kynni að vera í nánd. En Mr. Thauret rauf
pögnina og sagði:
„Ætlið pér ekki að segja okkur nafn pessa
laumu pjófs?'*
,;Npí“, svaraði Mr. Mitohel tafarlaust. „En pað
er rangt af yður að kalla gruuHÖa manninn laumu-
pjóf. Ef glæpir væri viðurkent starf, eins og fjár-
hættuspil 1 Wall-stræti er nú orðið álitið, pá væri
pessi maður talinn ,djarfur starfsmaður1. Ég verð að
j&ta, að ég dáist að hugrekki hans. En pað dygði
varla fyrir mig að nefna nafn hans, par sem óg stend
•kki svo að vfgi, að óg geti sannað, að hann sé hinn
seki maður“.
„Mér skildist »ð pér segja, að pér hefðuð sóíj
banu stela rúbía-prjóaÍQum“, sagti Thaurct,