Lögberg - 04.04.1901, Qupperneq 6

e
Miss Ackerman um Island.
(Framh. frA 8. bls.)
hvildsr vegua fjeas hve rúmin jafnan
voru stutt, er eg fékk til að sofa i
Að koma J>reytt og |>v*e!d af ferða-
volki kvöld eftir kvöld, svo mánuðum
skifti, og fá f>4 rúmkytrur svo stutt
ar til að sofa í, að eg varð eins og að
lyppa mig mður, til f>es» að komast
f>ar fyrir, f>að var mér pviogunarfyllra
en «g get lýst fyrir ykkur, og er hlut-
ur sem eg altrei gat vanist við. Á
einum bæ, er við gistum á, s igði hús-
móðirin, að sðr þætti ilt hvað rúmif
mitt vssri stuttj hún vasri hrsedd um.
að eg mundi ekki hvilast vel 1 f>vi;
en sagðist hafa rúm úti í skemmu;
f>að v»ri stærra. Kf eg vildi sofa
f>ar, v»ri mér pað velkomið. Bg
varð glöð við, og f>áði f>að fljótt. I>að
var ágœtlega upp búið, meö fiður-
sængum, fiðurkodda, dún-yfirsæng og
dún-svtefli og með linlöku m. Glugga
tjöld voru fyrir glugganum, sem bar
lólega birtu, pvi torfveggirmr voru
svo pykkir, Borö og stólar og skrif
borð var par einnig, ásamt öðru fleira,
Áður en eg gekk til rekkju, tók eg
skrifborðið og setti við fótabrlkina og
iðtti fæturca út á pað um nóttina, og
ykkur að segja var pað sú eina nótt,
sem eg svaf og aflúðist vel á meðan
eg dvaldi & Islandi,
í Reykjavik er stjómarsetrið
(The White House) 800 ára gamalt.
l>ar er og latínuskóli, kirkja, sölubúð.
ir og fleira. pað er aðsetnrstaður
landshöfðingjans og biskupsins, og
fjöidi annara lagri embættismanna
búa par.
I>að flaug eins og fiskisaga um
bæinn, að við værum komnar og héld-
ura til á hótelinu. Daginn eftir komu
okkar fóru menn af ymsum séttum að
koma og heilsa upp á okkur og bjóða
okkur velkomnar til lands peirra og
bæjar. Við höfðum búitt við mestu
vandræðum að komast áfram málsins
vegna. En par var engu slíku að
mæta. I?essir menn töluðu allir
ensfeu; voru pægilegir og skemtilegir,
og pað iýsti sér glögt að peir voru
vel mentaðir og fylgdu vel tfmanum.
t>eir töluðu um ýms hin helztu
stjórnmál pjóðanna, er pá voru á
dagskránni; um skáldskap, listavsrk
<>g söguna. Henni eru IbI. vel heima
1, og pá einkum sögu einnar eigin
pjóðar og fornsögum Norðurlanda.
Eg heimsótti hin prjú fslenzku skáld.
Tvö af peim töluðu góða ensku, en
eitt peirra sagðist lesa hana og skrifa,
en aJdrei bafa æft sig f að tala hana
og hæri hana pvf llklega ekki rétt
fraro. ,En viljið pér ekki gera svo
vel að tala latfnu?< sagði hinn sfðast-
nefndi. Eg sagði honum eins og var,
að eg vildi helzt tala ensku. Hann
sagðist kunna 17 tungumál, en ekki
vera góður f framburðinum á sumum.
LÖGBERG, FLMI'UDaQIN.N 4. AitPJLL 1901.
IsIecdÍDgar eru mjög tungumála.
fróðir, tala flestir tvö eða fleiri. Eg
«purði einn af nefndum skáldum, hver
væri uppáhaJdsskáld hans. Hann
horfði pegjandi framan 1 mig um
stund, en sagði s^o, um leið og hann
velti vöngum eitthvað svo kæraleysis-
lega: ,I>að er að eins eitt land, sem
hafur átt góð skáld1. ,Hvaða land er
pað?‘ sagði eg. ,Dy*kaland‘, var
svarið. Sg spurði annan peirra að.
hver væri uppáhaldsskáld hans. Hann
leit brossndi framan 1 mig ðg sagði:
,Eg hsf oft rpurt sjálfan raig peirrar
spurmngar, án pess að geta sagt um,
hvort pað er Shakespeare eða Long-
fellow1. Eg spurði hinn priðja sömu
spnrningar. Hann pagði um stund,
hvfldi hökuna á vinstri pumalfingr-
inum, en olnhogann 1 lófa hinnar
hægri, horfði út f gsimian og sagði
sfðan: ,Sehiller‘.
Við vorum 1 heimboðuai bjá
fjöldamörgu af hinu heldra fólki Rvfk-
ur, og á ymiskonar skemtunum pess,
par á meðal á útreiðar túrum, sem er
ein af uppáhalds-skemtunum Rvik-
inga og sem innifalin er 1 pvf, að
hópar af kuonlngjum fá sér reiðskjóta
og rfða út í sveit, og skemta sér með
pví að reyna, hver fljótastur og best-
ur er gæðinganna. I>vf ólmari sem
hesturinn er, pví betri er hann, ef sá
kann með að fara, sem á baki situr.
Eg gleymi aldrei kinni fyrstu af
pessum ferðum mfnum, hvsrnig mér
gekk að sitja besta gæðinginn. Hann
var meðalhestur að stærð, eftir pvf
ssm fslenskir hestar gerast, svo sem
pverhönd hærri en hicir litlu Shet-
lacds-hestar. ,Er pað mögulegt*,
hugsaði eg með mér, ,að mér sé ætl-
að að rfða pessum pervisa; pað verður
falleg sjón, að sjá mig á baki horium,
og svo hvað, ja—hann kemst nittúr-
lega hvergi með mig. Hrer um sig
var kominn til hests síns, reiðubúinn
að stfga á bak I>að var komið út
með stól til mfn, sem eg áiti a" L-ía
fyrir bakpúfu. Eg vissi varla hvors-
ig og átti aðtska pákurteisi, pvi mér
fanst eg mundi geta sest upp f söðul-
inn paðan, sem eg stóð. Kg steig
samt upp á stólinn og ætlaði að setj.
ast í söðulinn, on óðsr en eg snerti
hendi við honuro, æddi hesturinn frá,
msð manninn sem hélt honum. Samt
komst eg á bak eftir nokkrar tilraun.
ir, en pá tók ekki betra við. I>i stóð
klárinn uppréttur á afturfótunum og
prjónaði hinum út 1 loftið. ,Haldið
yður bara vel 1 söðulinn‘, sagði einn
af karlmönnunum, sem pegar var
kominu á bak, reið að hesti mfnum og
greip f beizlið. ,Hann er óvanur
taumhaidi yðar, en lagast pegar hann
venst pvf‘, sagði hann. Og f sömu
svipan paut allur skarinn á stað, og
hentist yfir dys og dý og hvað sem
fyrir var eins og leið lá til fyrsta á-
faDgastaðarins. Dar rar farið af haki,1
hestunum slapt og lofnð að blása
mæði og bíta. Dað er fóðrið peirrs,
endi syadust peir hafa góða lyst á
pvf, pð mððir. væru. Eg hafði rú
annað álit á refðskjóta mfnum heldnr
en fiður en eg lagði á stað. Ea eg
var öll sem lurkum lamin og af mér
gengin eftir ferftina. Dað gengur
undrum næ3t, hvaft pe3sir smáu hest-
ar- já, s<0 smáir, aft mafturgæti næst-
nm gripið pá upp og borið yfic keldu
ef á lægi—geta afkastað, bæfti tið
kröftum, hvalleik og poli. Deir prsefta
götuna, hvað krókótt sem bún er eg
sem oft er ekki nema hófstreiddm—
oft grytt og blaut og torfarin—rétt
eius og paft vstri akvegur. En t-k-
vegir eru ekki pektir par, pvf enginn
vagn er til f landinu. Bngar jfirn-
brauttr eru par heldur. Einu flutn-
ingafærin yfir laDdift eru hestarnir.
Eg hef séð heila skipsfarma af timbri,
sem flutt hefur verið frá útlö duro,
meat frá Noregi— pvl allur bygginga-
viður er innfluttur, með pvf p>ð eru
aðeins tvö tré á l&ndinu, hið stærra
lftfð hærra en eg—fluttan á hestum
yflr 7 fjallvegi og 5 vatnsföll. Dað
er bundið f 2 klyfjar á hvern hast, og
sfn hengd á hvora blið pannig aft ann-
ar endinn dregst. Sfðan eru hestarn-
ir bundnir hver aptan í annan og
teymdir pannig, lfkt og eg sá fjalia,
bændur hér á eyjunum gera.
Landshöfðinginn veitti okkur pá
virðingu eð sfna. okkur pingbúsift.
Dað var um pingt’ma-leytið. Dicg-
menn slitu fundi meðan á pví stóð.
Deir eru 6 konungkjörnir og 18 pjóð-
kjörnir. ísland er hjiland Danmorkur.
(Niðurl. næst);
Mrs. Winslow’s Sooíhing Syrup.
Fr ogreynt hellgnbótarlyf sem í molra en 60
ár hefnr verio brfikao af millfónnm mworfi handa
bórnnra [>elrra á tanntókuskeioinn. J»ao gorir barn-
lo róleet, mýklr tannholdld, dregur úr bólnn, eyoir
enioa, læknar uppþembn, er þsgtlegt á nrafrO og
beata læknlng vkJ nionrgangi. Selt í ollum lyOabúr-
nm í beimi. 25 centa flaskan. Biojfd nm Mrs. Win-
slow’s Soothing Symp. Be/ta uieOHlld er znædar
geta fengld handa bórnnm á tanntóktímannm.
Dr. T. H. Laugheed,
GLENBORO, MAN.
Hefur ætíð á reiöura hðndun: allskonai
meðöl.EINKALEYi: JS-MEÐÖL, 8KRIF
FÆRI, SKO/.ABÆKUR, skRAUT
MUNI og VEGGJAPAPPIR, Veið
lágt-
Or, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNl,Ar,KNIR.
Tennur fylltar og dregnar út án sárr.
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,60.
Fyrir að fyíla töan $1,00.
527 Mju* 8-r.
Dr. O. BJOKNSON,
618 EUGIN AVE, WINNIPEG.
Ætf? heima kl. 1 til 2.80 e. m. o kl. 7
til 8.80 •». m.
Telefón 1156,
I. M. Cieghora. M 0.
LÆKNIR, on YFIRSF.TUMAÐITR, Eí-
Hefnr keypt Iyíjs>búí>ina á Baldur og helui
Jrví sjálfur umsjón á diium msðdlum, stm hanr
ætur frá sjer.
EEIZAP.ETH 8T.
BALDUR, - - ftftAK
P, 8. Islenzkur ttilkur víð iieudina hv<?
nrnrsem hörf v«v ist.
OLE SIMONSON,
inælirmeð sinu cyja
ScafldioaviaB Hotei
718 Maijt Stbbst.
Faafti $1.00 á dag.
Anyone sending a skctcb and desoriptlon may
quickh aKcertnlii our oplnion free wbetber an
invention is probably patentabie. Comraunica-
tion8 p.tr ict.ly confideTitíaL HRndbook on Patente
eent froo. ddest agency for Kecurtoffpatent*.
Patonts . akcn tbronffb Munn á co. recelre
tpcrial wtice. witbou cnarge, in the
sckniiiic Jtttiencan.
A h.i.Tidsonif»ly Hlufftrrttftd weokljr. Largeat air-
cnlait'fu of any scieptiflc JoumaL Terms, a
yer.r ; four months, $L Öold by all new»dealera.
[ií1UNfUCa.36,B'“d"*»New Yórk
Iirauch Offlce, í “t., WttshUUdon, D. C.
REGLUR ?1D LANDTÖKU
Af öllum soctionum með j&fnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nerna 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða oldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er aft segja, sjo landið ekki áður tekið,efta sett
til BÍðu af stjórninDÍ til viðartekju efta einhvers annars.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekift er. Með leyfi innanrikis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins í Winuipeg, geta menn gefið öðr-
um uraboð til pess aft skrifa sig fyrir iandi. ínnritunargjaldio er $1C,
og hafi landiö áftur verið tekið parf aft borga $5 efta $>° fram fyrir
sjerstakan kostnaft, sem pví er samff.ra.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR
Samkvæmt nú gildandi lögum verfta menn að uppfylla heimíiis-
rjettarskyldur sinar meft 8 Ara ábúð og yrking landsins, og má land
neminn ekki vera lengur frá landinu eu o mánufti á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innaaríkis-ráftherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sín-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIC>* \R:',RÉF
ætti að veragerð strax eptir að 8 í r 3in, annafthvort hjá uæ»ta
umboðsmanui efta hjá peiu> sem senaur er ul pess aft skoða hvað unn
ift hefur verið á lacdinu. 8ex mánuðum áður verður maður t>ó aft
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum í Ottawa pað, að
hann ætli Bi'er að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
paan, sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pesa að taka
af sjer ómak, pá verður hann um leift aft afhendaslfkum umboftaro. $6.
LEIÐBEININGAR.
Nfkomnir innflytjendur fá, & innflytjenda skrifstofunni I Winni-
peg y á ölium Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestui. andsin, leiftbeiningar uin paö hvar lönd eruótekin, ogallir,8era
á pessum skrifstofura vinna, veitamnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og bjálp til pess að ná i lönd sem peim eru geðíeld; eun
fromur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalöguro All-
&r slfkar reglugjörðir geta peir feugið par geiins, einnig geta mena
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins f
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanrfkis-
deildarinnar 1 Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins f Winnipeg efta
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum f Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAME8 A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta fengiö gefins, og átt er við
reglugjörðinni hier að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að f&til leigu eða kaupa hjá járnbrautarfjelögum og ymsum
öðrum félögum og ein&taklingum.
121
Vera eicn af peirra sauðahúsi, hne fitníega iék hana
p& ekki p&tt sinn og hversu vel tókst honum ekki að
draga menn pessa á t&lar, menn, sem hver um sig og
allir til samans mundu gera gys að pcirii hugmynd,
að nokkur maður gæti leikið & p&.
Mr. Mitchel var að hugsa um pað, að frá hverju
sjónarmiðinu sem væri, hlyti Jim prédikari að vera
maður sem mjög fróðlogt væri að kynnast og læra
að pekkja, pegar hann tók eftir pvf, aft Jim var auð-
sj&anlega & leiöinni pangað sem hann sit. En hann
varð samt meir en lítið hissr pegar Jim prédikari
staðnæmdist frammi fyrir honum, rétti honum hönd-
ina mjög vingj&rnlega og sagði hæglfitlega:
„Jæja, Mr. Mitchei, hvernig geðjaðist yður að
fyrirlestrinum?-‘
VI. KAPÍTULJ.
ÞaS þarf þjóf til að vbiða þjóf.
Mr. Mitchei komst tafarlaust að peirri niður-
stöðu, að pað væri heim3ka &ð reyna að dyljast. Jim
pródikari var óvanalega vitur maður, og hann haffti
nefnt hiö rétta nafn hans svo óhikað, að pað v&r Jjóst,
að hann var algerlega viss í sinni sök. Mitchel áleit
poss vegna bezt, aö láta ekki eiuu sinni á pví bera aft
hanti hefðí orðið forviða, og svaraði pess vegna eins
129
hindra pað, p& hefðuð pér aldrei komið um borft á
penna bát. En eg hugsaði um máliö og koast að
peirri niðurstöðu, að lefa yður &' heyra fyrirlestur
minn“.
„Eg enductek pað, að eg á yður mikið að pakkal“
sagði Mitchel.
„En yður langar til að fá að vita, hvernig eg
komst að pes*u“, sagði Jim prédikari. „Til pess að
gera yður málið vel skiljanlegt, verö eg að sk/ra
fólagsíkap vorn nokkuð fyrir yður. Við ,krókaref-
ir‘, eins og piltarnir kalla sig sjálfir, höfum gengið f
félag til innbyrðis verndar. Við eigum f eiiífum ó.
friði við lögregluliðið. Leynilögreglumenn eru sf-
felt að njósna um okkur. Detta er yður auðvit*ð
kunnugt. Við höfum pess vegna gert meira og
minna fuilkomnar ráðstafanir til varnar. Degar ein-
hver af meðlimum okkar sér leyuilögreglumann, p&
er pað skylda bans að njósna um njósnarann, og
gefa embættismönnura í féiagiokkar skýrslu um pað,
sem hann verður vfsari. Við fáum oft dýrmætar
uppl/singar á pennan hátt, upplysingar, sem oft &
tlðum gera okkur mögulegt að bjálpa peirri sárstöku
peisónu til að komast undan, sem leynilögreglumað-
urinn er að leita að. Dér mucið sjáifsagt eftir pví,
að pe^ar pér voruft aft tala við Samúol sleipa f morg-
un, pá pekti sá kæni unglingur leyniiögreglumann,
sem var binumegin á strætiuu, og fékk yður poss
vegna til að ganga með sér í aðra átt en pór ætluðuð
að fata f. Gott og vcl! En pað hittist svo á, að
128
„Dér meinift, aft pér kyunuft að bafa unuift mér
tjón?“ sagfti Mr. Mitohel. „Eg póttist skilja pað,
og eg hagaði mér & pann hátt sem eg ftleit heppileg-
astann til að koma f veg fyrir nokkur vandr»ði“.
„Eg endurtek pað, aft pér eruð vitur maðui“,
sagði Jim prédikari; „pór eruð meira on pa*; pér er-
uð hugrakkur inaður, pvf ekkert annað en hugrekki
gat borið yður óskaddaðann f gegnnm hættuna. En
nú, pegar mér or runnin reiðin, stafar yftur engin
hætta af mór, pað fullvissa eg yður um“.
„Máske pór vilduð pá upplýsa mig um, hvernig
paö atvikað st, að pér vissuft nafn mitt?“ sagði
Mitchel.
Mr. Mitehe), sem var fljótur að lesa geðslag
manna, fanst að liann hafa komist að pvl, að maður
pessi hefði allmikla hégómagirni til að bera, og hann
vonafti að geta mýkt hann enn meir með pvf, að gefa
honum tækifæri til að gorta d&lftið. Honum hepn.
aðist pessi leikur algerlega, pvf raaðurinn svarafti
rncft allmiklum áhuga:
„A! Dér befðuð átt að liugsa yður betur um,
áður en pér reynduð að leika & mig. ímyndið pér
yður, að eg hefði getað kornist und&n lögunum, og
pjónum laganna, eins laglega og eg hef gort, ef eg
væri hálfblindur á báðum augurn, eins og nfutfu af
hverju hundraði af mönuutn eru? Nei, herra minn, eg
hef hundruð af augum til að vera & verði. Eg vissi
að pér ætluðuð að koma hingað f kvöld, og pað
löngu áftur en pór komuft, og ef eg hefði viljaft