Lögberg - 22.08.1901, Blaðsíða 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 22 ÁGÚST 1901
Tcngdafaðir Noröurálf-
unnar.
Kristjfi,n Danakonungrur er oft
kallaður tengdafaðir Norðurfilfunnar,
vegna f>ess, að börn hans oor barna-
börn sitja fi svo mörgum veldisatólum
og eru tiivonendi rfkiseifinerjar. Hann
fi a»x sonu o£j dfetur. Elzti sonur
hans er Friðrik rfkiserfinai, giftur
drtttur konungs Svía og Norðnsanna;
Alexsndra, elzta drtttir hans, er drotn-
incr Bretakonungs; George, ancar
sonur hans, er konungur Grikkjr og
gi'tur O'gu föðursystur Nikulásar
Rfiss»keis»ra; D?gmar, önnnr drtttir
bans, giftist Alrxander íll. Rúss-
keisara og er nú ekkjudrotning f>ar;
Thvra, fjriðja drtttirin, er kona her-
togans af Curoberland og B únsvik,
sera nú réði ríkjum ef Bismark hefði
ekki staðið f>ar í vegi; Vsldemar,
yngsti sonur Kristjfins konungs, gift-
ist Mariu dóttur hertogans afOrlears,
sera tilkall J>yki?t eiga til konung-
dóms fi Frakklandi. Aldrei áður í
sögunni h'fa börn nokkurs eins
manns komist f>annig til valda.
Kristjftn, barnabarn Kristjfins
konungs ocr næsti ríkiserfingi Dana,
er giftur AlexandrínUjfjyzkri prizessu,
og pau eiga tveggja ára gamlan son
Friðrik að nafni. Karl, annað barna-
barn Kristjfins konungs, er giftur
Maijd prirzessu af Wales, dóttur
Bretakonungs. Charlotta, eitt barna-
barnið, er gift Kirli prirz af Svíaríki.
Fimm barnabörn konungs eru rtgift.
Kristján konungur er orðiagður
fyrir bispursleysi 1 öilum lifnaðar-
hfittum, alpýðlega stjrtrn, líkam7prek,
o r hfian aidur. Hann er nú 84 ára
gaxa'l. Gullbrúðkanp hans var hald-
ið árið 1892. Kona hans, Lovísa
drotning, dó í Septembermánuði 1898,
}>fi 81 árs göraul. Konungur harm-
aði hana mjög mikið og hnignaði all-
mikið við pað mrttlæti, en engu að
stður er hann nú að öllum líkindum
hraustasta og ernasta gamalmennið á
peim aldri í allri Norðurálfunni.
llsnn kennir aldrei neins meins og er
orðinn mjög lítið grfihærður. Fyrir
skömmu síðan sagði hann við þjrtn
sinn, sem bauð að bjálpa honum f
fötin:
„l>egar eg er orðinn gamall
mfittu hjá'pa mér í fötin, en svo er
guði fyrir pakkandi, að eg get enn ;
pfi klætt mig f>j'ilfur.“
S :W stendur er konungurinn við
ölkeliurnar f Wiesbaden á Þýzka-
landi par býst h tnn við að dvelja
nokkurar vikur og heimsækja síðan
tengdason sinn, hertogann af Cumber-
land. Eu pegar hann er heima, vinn
ur hann ekki minna en fitta klukku-
tíma á d>g og leggur pfi ekki minna
ft s'g en nokkur annar maður í Dan-
mörk. Hann borðar einfaldan morg-
unverð—graut og mjólk—og situr
einn til borðs í lítilli borðstofu á
neðsta góifi f höl'.inni AraalíuVorg
klukkan átta á hverjum morgni sum-
ar og vetur; að pví búnu lítur hann í
fréttablöðio og afgreiðir mesta fjölda
b éfa 1il klukkan ellefu; pfi sezt hann
við vissan glugga til pess »ð sjá varð-
liðið rfða hjá og hina daglegu ber-
göngu frammi fynr höllinni. Þegar
herliðið gengur fram hjfi og sýi ir
konungi lotning, pá hneigir hann
höfuðið og situr paunig hreyfiagar-
laus pangað til alt herliðið er gengið
hjfi; pá fer hann aftur ino á skrifstofu
sína, tekur á móti rftðgjöfunum og
situr fi tali við pfi 1 ti! 2 klukkutíma
til pess að ræða stjrtrnmál.
öll fjölskyldan borðar hfidegis
verð með konungi klukkan eitt á
dag'nn. Valdemar (yngsti sonur
konungs) og fimm börn hans, 14 á'a
og paðau af yngri, eru hjfi konungi.
Mjög merkilegt pykir, hvernig hann
leikur tímunum satnan við prjú yngstu
börain, til pess ver hann vissum tíma
eftir m&ltíð; klukkan 2 30 eða 3 geng-
ur liann út eða fer rfðandi út f ein-
hvern hinrja mörgu, fögru Kaup-
mannahafnar skemtigarða, pá æfinlega
annaðhvort með Valdemar syni sln-
um eða litlu drengjunum sonum hans;
pegar hann kemur heim ver hann pví
seui eftir er digs til klukkan sex, til
starfa; pá klæðir bann sig upp á til
miðdagsverðar.
Miðdigsverður konungs og fólks
hans er ö'dungis eins einfaldur og
rtbrotinn eins og hvers annars dansks
borgara—súps, kjötsteik og garð-
fivextir, og búddingar með aldinum;
pegar búið er að borða á sumrin, fer
konungur vanalega út í hesthús og
drengir Valdemars með honum. Iíest-
arnir vonast eftir honum og pekkja
hann allir. í>egar hann kemurí hest-
húsgarðinn, er hestuuum hleypt út
og hlaupa peir pá til hans, hver sem
bezt getur, til pess að fagna honum
og láti hann klappa sér og strjúka
sig, er gaman að sjfi 'hvernig peir
leggja snoppurnar uudir vanga kon-
ungs og reyna á allan hitt að sýna
honum blíðulæt'. Hanu og börnin
koma mcð fulla vasana af sykri hauda
hestunum og búast peir æfinlega við
slíkum góðgjörðum. Það leikur orð
á pví, að konungur kunni betur að
meðhöndla hesta en nokkur annar
maður í Dinmörk. I>ó hann sé nú
84 ára gamall pá sézt hann dsglega fi
ferðinni ríðandi eða keyrandi, og hef-
ir pfi einatt 4 hesta fyrir.
Klukkan 9 30 til 10, sjaldan
seinna, kemur öll fjölskyldan saman í
herbergjum konungs og drekkur te-
vatn með smurðu brauði, og áður en
konungur gengur til hvílu eftir dags
verk sitt drekkur hann strtrt ölglas.
A vetrarkvöldum spilar hann oft
„vÍ8t“ og pess háttar við litlu börnin,
Þsgar hann or heima í Kaup-
mannahöfa, gengur hann um göturn-
ar eins og réttur og sléttur borgsri
og hefur pá vanalega eftirlætis hund
sinn með sér. Haon gengur um sölu-
torgið og skemtigarðana, og fer
s'unduro ft „Tivoli,“ ölsölustað, sem
almenningur sækir mikið sér til
skemtunar, pvf par er hljóðfæraslfitt-
ur, hringreiðar, becdingaleikir og
ýmsar fleiri skemtanir. Hann stend-
ur við á götunum og talar par við
kunningja sfna; skoðar byggingar,
sem eru í smíðum, og gengur oft nið-
ur um bryggjur. O ð leikur á pví,
að hann viti meira um hvað gerist í
borginni en nokkur annar maður,
Hann sézt oft s'tja á vcitingastöðum
und’.r berum himni og diekka öl og
borða brauðsneið með kunningjum
sínum. ' Hann kannast við hvern
blómreit í skemtigörðum borgarinnar
og lítur eftir hvernig blómin prífast á
vorin og skrafar um p u við garð-
karlana. Enginn roaður ér svo auð-
virðilegur, að hann ekki megi ávarpa
konung á götnnni. í síðastliðin
fjöldamörg fir hafa menu mátt bera
upp mál fyrir konungi, og skrifar
hann pá ýwa atriði niður í ofurlit'a
rauða minn'sbók gylta í sniðum, sem
ráðgjafar hans kannast vol við.
Á síða8t!iðnu vori setti maður á
leiðhjóli konunginn um frammi fyrir
ráðhúsi borgarinnar. Þegar maður-
inn á hjólinu var búinn að ná sér, fór
hann að skninma gamla manninn fyr-
ir klaufaskapinn að verða fyrir bjól-
inu. Va'demar prinz hjálpaði kon-
ungi á fætur, fékk honum hattinn og
sópaði rikið af fötunum hans. Svo
vék hann sér að manninum, sem auð-
sjá’nlega var framandi, og sagði
stillilega:
„Vitið pér við hvern pér eruð að
tala?“
„E>að er einhver gamall asni, sem
varð fyrir hjólinu og átti ekki annað
betra skilið en að detta.“
„Það er Kristján konungur,"
sagði prinz'.nn, og pá varð hjólmaður-
inn svo hræddur, að hann ætlaði að
falla á kné og biðja fyrirgefcingar,
en hinn gamli, góðhjartaði konungur
bannaði honum pað.
Kristjftn var orðinn roskinn mað-
ur fiður en hann varð konungur.
Þangað til áiið 1863 var bann ein-
ungis fátækur varðliðs yfirforingi í
danska hernura. Hann bjó I gömlu
húsi í Amalíugötu, og gerði kona
hans og dætur öll innanhúss verk og
saumuðu fötin utan á sig. Alexacdra
Bretadrotning var nltján ára og Dag-
mar ekkjudrotning Alexanders III.
Rússakeisara 16 ára pegar breytingin
varð. Sem liOsforingi haft i hann
ekkert á að lifa nema kaupið sitt og
pað minna en undirforingjakaup I
Bandaríkjunum. Þegar Friðrik VII.
dó barnlaus crg erfingjalars, pá rak
alla í rogastanz, og ekki minst Krist-
jftn sjálfan, pogar hann var kjörinn
til konungs.— W. /S. C'urtis l 'Jhicago
Ilecord Herald.
SBRSTÖK TIIHRKINSUNAESAIA
ÞESSA YIKU.
I>ér getið valið ú1- 300 b'ix'im úr fre-eh og english wo’stpd Vesti úr
english og sootch twieds. B >xur frá $3.75 til $5 50 virð’. Þér megið velja
úr peim peasa viku fyrir $2.25.
200 pör af hinum víðfrægu D illas skóm fyrir karlmenn $1 85 virði pessa
viku fyrir $1.00 r *
75 pör af hneptum eða reimuðum kver.skóm úr geitarskinni með gljá-
leðurtám $2 25 virði, pessa viku á einungis $1 35.
Föt úr Irisb Serge, vkstin tv hnept $10 50 viiði. Til pess að verða af
með pau bjóðum við pau fyrir #6 75.
Tlie taat Wcst Clotliing (!o.,
577 Main Street, WINNIPEG.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum sectionum með jafnri tölu, sem tilheyra sambandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 26, geta fjölskyldu-
feður og karlmenn 18 fira gamlir eða cldri, tekið sjer 160 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til síðu af stjórninni til viðartekju eða einhvers annara.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráð'nerrans,
eða innfiutninga-umboðsmannsins í Winnipeg, geta menn gofið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. ínnritunargjaldið er $1C,
og hafi landið áður verið lekið parf að borga $5 eða $W 'fram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pví er samfara.
HEIMILISRÉTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppíylla heimilis-
rjettarskyldur sínar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má iand-
neminn ekki vera lengur frá landinu en 6 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis ráðherranum, ella fyrirgerir hann rjetti sln-
um til landsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
ætti að vera gerð strax eptir að 3 árin eru liðin, annaðhvort bjá næsta
umboðsmanni eða hjfi peim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landinu. 8ex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Lands umboðsmanninum f Ottawa pað, að
hann ætli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann,'sem kemur til að skoða landið, um eignarrjett, til pess að taka
af sjor ómak, pá verður hann um leið að afhenda slíkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nýkomnir innfiytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni f Winni-
peg ? á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestuiiandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eruótekin, og allir,sem
á pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalöguro All-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menu
fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins í
British Columbia, með pvf að snúa sjer brjeflega til ritara innanrfkis-
deildarinnsr í Ottawa, innflytjenda-uroboðamannsms í Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsroönnum f Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands pess, sem menn geta fengið gefins, og átt er við
í reglugjöröinni hjer að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sero
hægt er að fá til leigu eða kaups hjá járnbrautaríjelögum og ýmsuro
a ndsölufélögura og einstaklingura.
352
pettá nema af mjðg gildum ástæðum. Fyrst af öllu
ve'ðeg að htigsa um pað, hvaðegálít barninu vera
fyrir beztu.“
M'tchel var í bobba. Óhugsandi var að segja
gömlu konunni frá öllum málavöxtum. Eins og
eðlilegt var mundi hún hika við að taka sögu lians
trúanlega áo pess að leita frekari upp'ýsinga, og alt
sl kt mundi draga tímann, og eyðileggja öll hans á-
form. Hann áleit pví eina ráðið að reyna frekari
málalengiog.
„En se'jum nú svo, að maðurinn s& arna sé rik-
ur? Að hann geti veitt dóttur sinni skrautlegt heim-
iii ?“
Forstöðukonan brosti og svsraði:
„Hún hefir nú alt pað skraut, sero hægt er að
veita sér fyrir peninga. Ilún hefir annað meira, hún
hefir míðurftst konu, sem trúir fi hana. Kjörfaðir
liennar er dáinn, og hann hefir arfleitt hana að fimm
miljónum dollara.“
Biðir mennirnir hrukku við undrunarfullir. Eu
sú auðlegð handa útikúfuðum munaðarleysingja! En
si gæfurounur fyrir henni og systur hennar. En
Alitcbel giaddist af að heyra petta og svaraði:
„I>að lítur út fyrir, að pér vitið full greinilega
um hagi skjólstæðinga yðar, jafnvel eftir að peir
fara S burtu frá yður. Bíðum nú við, pað eru nærri
pvl átján fir sfðan stúikan fæddist, er ekki svo?“
„Stúlkan er nú fullra fitján ára, en við höfum
vist fyrirkomulag. JÞeir, sem börnin fá, verða að
357
að bera harm minn í hljóði. Árin liðu, en aöknuður-
inn í brjósti mínu bvarf ekki. Eg gekk í herinn og
vonaðí, að harmar mínir kynni & pann hfitt að gleym-
ait, en innan tveggja m'inaða bar fundum okkar
Gabríels samar,og vorum við svo félagar upp frá pví
á meðan á stríðinu stól. Og nú kemur pað upp, að
einhver óskiljanleg forlög hafa lfitið annað barnið
mitt, sem eg slepti hendinni af, lenda undir umsjón
peirrar konu, sem eg hef altaf elskað og hennar
vegna verið ógiftur til pessa dags; og hin dóttir mfn,
með barn sitt, hefir leiðst undir umsjón félags pess,
sem samvizka mín hefir knúð mig til að styðja eftir
pví, sem eg hef frekait mogoað. Þetta er undarleg-
ur heimut! Þetts er undarlegur heimur!“
Hann starði stundarkorn út í bláinn og hólt á
staupinu. Svo drakk hann úr pví í botn, leit á Mit-
chel, og spurði:
„Q&fið pér báðar myndirnar hjáyður? Mér pætti
vænt um ».ð fá að sjfi pær.“
Mitchel dróg umsiag upp úr vaaa sínum, og úr
pví tvær stórar ljósmyndir, sem hmn rótti að ofurst-
anum, og sagði um leið:
„Skoðið pær vandlega, og pfi munuð pér sjfi, að
peim svipar svo mikið saman, að hver maður ætti að
geta veitt pví eftirtekt.“
„Undravert! Undravert! ‘ sagði ofurstinn, ,,en
eitthvað er við petta, sem eg ekkí skil. í fyrsta lagi
eru petta myndir af börnum, og í öðru lagi er mynd-
in, sem pér segið sé af Perdítu, eiginlega ekki mjög
llk henm.“
356
bana. Og ssmt var eg sannfærður um, að eg hafði
aldrei séð stúlkuna, sem myndin var af— Lilian Vale.“
„Ó! pað hefir pft verið royndin af henni, sem pér
sýnduð foratöðukonunni?1*
„Nei, ofursti! Lofið pór mér að tala út! Eg
gekk moð myndina í vasanum og leit öðru hvoru á
hana, altaf meira og meira sannfærður um, að eg
hefði séð andlit petía einhverntíma áðnr, Loksins
rann pað upp fyrir mér. Eg átti aðra ljósmynd heima
bjá mér, myr d af stúlku, sem hafði orðið sérlega
samrýnd litlu stúlkunni minni á skóla, og sem hafði
leitt til lítilfjörlegs kunnÍDgsskapar á roilli fjölskylda
peirra. Eg bar myndirnar saman og myndi hver
rnaður hafa trúað pvf, að pær væri báðar af sömu
stúlkunni. Og pó var önnur barn allsleysisins, Lil-
iari Vale, og hin miljónaerfingi, Perdíta Maiía Van
Cortlandt.“
„Og dettur yður í hug, að Perdlta Van Cort-
landt só dóttir míu?“ stundi ofurstinn upp. „Heyrið
pér— Heyriö pór mig! Van Cortlandt fólkið er vild-
ar viuir mfnir. Gabrlel Van Cortlandt var f sömu
herdaild og eg, f hernum, og eg var hjá honum peg-
ar hann dó, fyrir tveimur árum slðan. Og lrvað
moira er—pví nú er bezt eg segi yður alla söguna—
eg—eK—eg elskaði konu Gabrlela áður en hann gift-
ist henni. Eg lót hana aldrei vita um pað, pví eg
var ekki nógu rfkur til að biðja hennar. Eg var pví
enginn pröskuldur í vegi fyrir GabríeJ, og eg hélt
áfram aö vera vinur peirra beggja; tók pann kostinu