Lögberg - 03.10.1901, Blaðsíða 3

LOQBERG, FIMTUDAGINN 3. OKTOBER 1901.
Sampson og Scliley
Sjóliðsforinyjar Jlantlarikjarnanna.
í stríðinu á milli B'indarlkja-
manna og Sp&nverja var tíðrsett um
sjóliðsforingjana Dewey, Sampson og
Schley yfir flota BmdarSkjomanna
Dewey var foringi yfir Kyrrahafs-
fiotanum og ávann sér orðstyr mikinn
fyrir sigurinn á Manila-höfninni við
Philippine eyjarnar. Fiotanum við
eyjarnar Cuba og Puerto-R’co var
skift I tvær deildir. Fyrir annarri
deildinni réði Schley sjóliðsforingi,
en fyrir hinni Sampson flotaforingi.
Hann sagði pví Scaley einnig fyrir
um pað hvert hann fór og hvað hann
gerði.
Eins og kunnugt er, unnu skip
Bandaríkjamanna frægan sigur í stríði
þessu, og mátti varla heita, að pau
mistu mann. Bandarlkja-þjóðin var
pess vegna, eins og eðlilegt var, meira
en lítið ánægð við sjóliðsforingjsna
og fieim þakklát. En eins og geng-
ur voru skiftar skcðanir manua á f>ví,
hvor peirra Sampson eða Schley hefði
sýnt meiri herkænsku og dugnað.
Vinir Schleys héldu f>ví fram, að jafn-
vel f>ó Sampson fengi mestan heiður-
inn, áf pví hann var flotaforipginn,
f>á ætti Schley engu síður héiður skil-
ið. Vinir Samp3ons héldu hinu gagn-
stæða fram, og svo hélt J>etta áfram
fangað til pjóðin mátti heita skift I
tvo flokka í málinu. Annar flokkur-
icn hélt með Sampson, hinn með
Schley. Meðhaldsmenn Sampsons
fóru b?o að tala illa um Schley, og
meðhaldsmenn Schleys J>á að öllum
líkindum einnig að talailla um Samp-
sen.
Sakirnar, sem fólk bar á Schley
voru margvlslegar, og gengu allar út
á f>að aC sýna, að hann hefði gert sig
sekan um óhlýðni við yfirmann si»n
°g hugleysi. Sérstakt hugleysi átti
hann að hafa sýnt I viðureigninni við
spánska flotann úti fyrir Sintiago-
höfninni. öllum f>essum ákærum
svaraði schley og vinir hans skýrt og
afdráttarlaust, og sannfærðu víst
flesta, sem hlutdrægnislaust litu á
málin, um J>að, að ákærurnar gegn
Schley væru á engum rökum bygðar.
Smámsaman fóru fréttablöðin að
hætta að ræða um petta einkenailega
strekkingsmál og út leit fyrir, að f>að
mundi innan skamms falla niður og
gleymaat, En f>á kemur alt I einu út
bók, sjóliðssaga Bandarlkjanna, eftir
Edgar Stanton Maclay, parsem málið
er vakið upp af nýju og mjög óvirðu-
legum orðum farið par um Schley;
honum er J>ar brugðið um óhlyðni og
hvað eftir annað gefið mjög ljóst I
skvn, að hann sé lygari, hugleysingi
o. s. frv.
Dað lítur út fyrir, að söguritar-
inn, eða sá, sem f>ar sagði fyrir verk-
um, hafi sett sig út til J>ess að fara
sem lfkustum orðum um Schley eins
og söguritarar fyrri tíma fóru um
Benedict Arnold, til f>ess ef unt væri
að láta pá tvo menn skipa framvegis
sama sæti I hugum og hjörtum Banda-
ríkjapjóðarinnar. Og J>að, sem verst
er sf öllu fyrir Schley og vini hans,
er f>að, að bók J>essi er notuð við
kenslu á hermannaskólum Banda-
ríkjamanna. l>að kemur ennfremuj 1
ljós, að áður en bókin var gefin út
varð hún eða alt handcitið að \era
lesið og samf>ykt af flotaforingjanum
Sampson, cg hann veit pví ekki ein-
asta um öll J>essi illmæli um Schley
heidur ber í r&uninni ábyrgð á öllu
sem I bókinni stendur áhrærandi ó-
friðinn við Spánverja.
E>að er J>ví auðskilið, að Schley
gat ómögulega leitt f>etta hjá sér
lengur. Ilingað til hafði hann leitt
hjá sér alt, sem um hann hafði verið
sagt. Hann bjóst við, að pjóðin
legði lítinn eða engan trúnað á pað,
sem reynt hafði verið að draga fram
honum til lasts; tími hans, cem sjóliðs-
foringi, var f>ví nær útrunninn fyrir
aldurs sakir, svo J>að var hægt fyrir
preyttan að f>ola; f>egar hann væri
hættur mundu vinir Sampsons hætta
f>essum strekking. En f>egar f>etta
gekk svo langt, að illmælin um hann
voru sama sem undirskrifuð af flota-
foringjanum, og sett eins og söguleg-
ur sannleikur inn I strlðs annála lands-
ins og kenslubækur I skól ínum, pá
var svo sem auðvitað, að Schley pyldi
ekki mátið lengur.
Schley hefir f>vf beðið stjórnar-
deild sjóflotamálanna að rannsaka mál
sitt, og hefir stjórnin skipað sérstaka
rannsóknarnefnd í J>vl skyni, og er
Dewey aðmíráll formaður hennar.
Nefndin kom fyrst saman 12. p. m.
og er búist við, að hún sitji leDgi,
vegna f>ess að fjöldi mesti af vitnum
verður kallaður.
Margir furða sig á f>ví, að Schley
skyldi ekki fremur fara pess á leit, að
Sampson væri kallaður fyrir herrétt
fyrir pá óhæfu að staðfesta jafn ótil-
hlyðileg illmæli um embættisbróður
sinn. Lltill vafi er á pví að sllkt
hefði verið veitt, eigi síður en pað,
sem fram á var farið, og pá er ekkert
líklegra en að S&mpson hefði komist
í hann krappan. En Schley hefir
sýnt pað og sýnir p&ð nú, að hann er
m&ður ekkj hefnigjarn pó eitthvað eé
gert á hluta hans. Alt sem hann bið-
ur um, er, að stjórnin, húsbændur sln-
ir, leiti upp’ýs>Dí?a um Pað, hvort
hann hafi ekki staðið heiðarlega í
stöðu sinni sem sjóliðsforingi I strlð
inu við Spánverja. Lítill vafi leikur
á pvl, &ð hann muni fá fullkomna
uppreisn, og að pessi bók Maclays
muni verða bönnuð, sem kenslubók í
sjóhernaðarskólum Bandaríkjamanna.
óvinir Schleys, eða kannske öllu
heldur vinir Sampsons, halda pvl nú
fram Schley til skammar, að hann hati
verið kall&ður fyrir herrétt til pess að
hreinsa sig af ákærum peim, sem á
hann hafa veiið bornar I sambandi
við spánska stríðið. En slíkt eru til
hæfulaus ósannindi. Schley hefir
sjálfur beðið um rannsókn pessa,
hverja helzt pýðing sem húD kann að
h&fa.
Mörgum B mdaríkjsmönnum pyk-
ir alt petta uppistand mjög illa farið
og sorglegt. í>eir álíta, að allir sjó-
liðsforing j ar Bandarikjamanna hafi
uppfylt skyldu sína vel meðan á stríð-
inu stóð og verðskuldi pes3 vegna
virðing og pakkir pjóðarinnar. E>eir
sýna fram á, að Birdaríkjamenn verði
að gæta pess, að ennpá geti skeð, að
peir eigi eftir að grípa til vopna fyr
eða síðar, og pá sé hollara að láta
söguna bera pað með sér, að peir,
sem bt zt og einbeittast hafa gengið
fram pegar mest hefir legið á að halda
uppi heiðri Bandaríkjanna, hafi feng-
ð sómasamlega viðurkenning, en ekki
verið reynl á allar lundir af öfundar-
mönnum peirra eftir á að gera sem
minst úr öllu og leggja alt út á versta
veg fyrir peim.
Menn pessir, sem lengra sýnast
sjá fram í veginn, benda á, hvernig
eldri pjóðirnar fara að við slna menn
á strlðstlmunum og eftir á, og eru
Bretar sérstaklega teknir par til fyrir-
myndar.
Schley (Winfield Scott Schley)
hefir verið I herpjónustu Bandaríkj-
anna í fjörutlu' ár; hann verður sextlu
og tveggja ára gamall 9.. Október
næstkomandi og hættir pá berpjón-
ustu fyrir aldurssakir samkvæmt hern-
aðarlögunum.
D«- J. E. ROSS,
TANNLÆKNIR.
Hefur orö á sér fyrir aB vera meB þeim
beztu í bænum.
Ta!efo>i 1040. 428 Main St.
I. M. Cleghora, M D.
LÆKNIR, og IYFIR8ETUMAÐUR, Et-
Hefur keypt lyflabúSina á Baldur og hefur
því sjálfur umijon a öllura œeBölum, sem hanr
setur frá sjer.
EEIZABETH 8T.
BALDUR, - - MAN
P. 8. íslenzkur túlkur viB hendina hve
nær sem þðrf ger.ist.
SEYMOUB HÖUSE
Marl^et Square, Winnipeg,|
Eitt af beztu veitingahúsum bæjarins
MáltíBir seldar á 25 cents hver, $í-.00 á
dag fyrir fæBi og gott herbergi. Billiard-
stofa og sérlega vónduB vínföug og vindl-
ar. Ókeypis keyrsla aB og frá járnbrauta-
stöfivunum.
JOHN BÁÍRD Eigandi.
MÍltOU, sr. D.
I/IIKM !£.
W W. McQueen, M D..C.M ,
. Physician & Surgeon.
Afgreiðslustofa yflr State Bank.
TAUUkMK
J. F. McQueen,
Dentist.
Afgreiðslustofa yflr Stvte Bank.
líÝRALÆlí\IR.
0. F. Elliott, D.V S.,
Dýralæknir ríkisins.
Læknar allskonar sjdkdóma á skepnum
Sanngjarnt verð.
LYFSALI.
H. E. Close,
(Prófgenginn lyfsali).
Allskonar lyf og Patent meBöl. Ititföng
&c.—Læknigforskriftum nákvæmur gaum
’ur geflnn.
Dr, G. F. BUSH, L. D.S.
TANNLA.KNIR.
Tennur fylltar og dregn&r út án sárs.
auka.
Fyrir aö draga út tön* 0,60.
Fyrir að fylla tö»n $1,09.
527 Maik St.
Dr. O BJÖRNSON
f> < O F| GIN AVE-, WINNIPEQ.
Ætlf heioia kl. l til 2.80 •. m. o kl, 7
til 8.S0 m.
Telefón 1I5C.
Dr. T. H. Laugheed
GLENBORO, MAN.
Hefur ætíð á reiðum höndum allskonar
meðöl.EINKALEYí IS-MEðÖL, 8KRIF-
FÆRI, 8KOLABÆKUR, SKRAUT-
MUNI og VEGGJAPAPPIR, VeiB
lágt.
Stranahan & Hamre,
PARK RIVER, - N. DAK
SELJA ALLSKONAR MEDÖL, BŒKUR
SKRIFFÆRI, SKRAUTMUNI, o.s.frv.
jy Menn geta nú eins og áðnr skrifað
okkur á íslenzku, þegar þeir vilja fá meðöl
MuniB eptir að gefa númerið á glasinu.
Dr. Dalgleish,
TANNLÆKNIR
kunngerir hér með, að hann hefur sett
niður verð á tilbúium tönnum (set of
teeth), en þó meö því stútyrði að borgað sé
út í hönd. Hann er sá eini hér í bænum,
sem dregur út tennur kvalalaust, fyllir
tennur uppá nýjasta og vandaðasta máta,
og ábyrgist alt sitt verk.
416 IVlclntyre Block. Main Street,
Dr. M. Halldorssoo,
Stranahan & Hamre lyíjabúð,
Park River, — . Dal^ota
Er að hiíta á hverjum miðvikud.
i Grafton, N. D„ frá kl.5—6 e. m.
\
(Ekkert borgargtQ betar
fgrir tntgt folk
Heldur eu að ganga á
WINNIPEG • • •
Business College,
• Corner Portage Avenue and Fort Street
Leltld ailra upplýsinga hjá akrifara skólans
G& W. DONALD,
MANAGER
Qanadian pacifie Rail’y
Are prepared, with the
Op eni ngof -
________ Navigation
MAY 5th.
To ofler the Travelling Public
Hollflau
Yia tlie_____
Oreat Lakes
Steamers
“ALBERTA“
“ATHABASCA”
“MANITOBA”
BWill leave Fort William for Owen
(Sound every
TUESDAY
FRIDAY and
SUND Y
Connections made at Owen Sound for
TORONTO, HAMILTON,
MONTREAL
NEW*YORK
ADN ALL POINTS EAST
For full information’apply to *
Wm. STITT, D. E. ÍIlcPHERSON
Asst. Gen. Pass. Ageut. Gen. Pass, Agt
WINNIPEG.
Phycisian & Surgeon.
Ötskrifaður frá Queens háskólanura í KingJtnn,
og Toronto háskólanum ( Canada.
Skrifstofa l HOTEL GILLESPIB,
CKYSTAL, K,D
BÓKASAFN „LÖGJ3EJZGS.“
GJflLDKEFUNN.
SAGA
EFTIR
EDWBRD NOYES WESTDOTT.
WINNIFEG, MAN.
1'RLNTSitIBJA LÖGHKKGS.
1901,
8
kærði mig ekki um að ganga lengur á skóla. Eg
sagðist ekki kæra mig um að ganga á lærða skól-
ann, og úr því eg ætlaði mér það ekki, þá væri
þýðingarlaust l'yrir mig að ganga lengur á skóla;
og eg sagðist vera orðinn þreyttur á þessari skóla-
göngu, og mig langaði til að fara að starfa eitt-
hvað og vinna fyrir peningum.“
„Hvað sagði hann?“ spurði hún aftur. „"Var
liann reiður?“
„Eg býst við því,“ svaraði drengurinn; „hann
cr það vanalega þegar eg segi eitthvað við hann; en
hann sagði ekki margt fyrstu mínútuna, heldur
sat og hengdi niður vörina, eins og hann gerir
stundum. En svo tók hann til máls, og sagði:
,Jæja, eg hef bjargast allvel um dagana þó eg lærði
ekki ýmislegt, sem aldrei hefði mér verið eyris-
virði, og eg býst við, að það getir þú líka. Hvað
viltu gera,‘ sagði hann,—,fara í strigabuxur og
vinna við verksmiðjuna?1 ,Nei,‘ sagði eg, ,í bráð-
ina ætla eg mér ekki að vinna þar, og enda er ekki
ómögulegt, að eg gæti betur uunið hjá öðruu»‘.“
„Karl!“ hrópaði stúlkan.
„Mér stendur alveg á sama," sagði drengurinn.
„í fyrsta lagi hef eg enga von um, að hann borgaði
mér nokkurn tíma einn eyri, og þar að auki fæ eg
nokkurn veginn alt, sem eg kæri migum,af brenni-
steinssýru og þess konar góðgæti a heimiliuu,“
385
með mér; og hann gekk inn á að segja yður söguna,
sein sannfærði yður um, að Mora væri sekur. Dannig
gerði eg mér von um að f>ér myndið taka hann fast-
an, og að J>ví búr.u bjóst eg við að geta unnið hana
með f>ví að gefa honum kost á að sleppa, sem hann
hefði auðvitað gert með f>ví móti að eg meðgengl.*1
„Hvað ætlið^ pér nú að gera?“ spurði Brrn-
es.
„Ó, J>að er undur einfalt! Fyrir aðgerðir Mr.
Mitchels er Lilian mín nú löglega gift kona, og hefir
fengið barnið sitt aftur. Eins og pór heyrið, pá veit
eg nú um þetta alt saman. Hinn ómannúðlegi faðir
minn er nú dauður. Móðir mln er nú lögst í gröf
sína. Hvers vegna ætti eg að lifa lengur? M*.
Birnes, eg afhendi yður sjálfan migseæ fangayðar.“
„Nei, nei, Mr. Barne3,“ kallaði Mitohel. „Snert-
ið J>ór hann ekki. Maður þessi skal ganga frjáls út
úr húsi mínu eius og hann kom frjáls maður inn I
J>að.“
„Detta er rangt af yður, Mr. Mitchel, þótt eg sé
yður engu að síð.ur þakklátur. Eg hiýt að ganga
réttvísinni á hönd. Dví J>á ekki aö gefa Barnes
heiðurinn með pví að láta sýnast, að hann hafi greitt
úr J>essu leyndarmáli, og láta hann svo fá verðlaunÍD,
sem Mora bauð?“
„Eg mundi ekki gera kröfu til f>eirra,“ sagði
B irnes, stuttaralega.
„Nei, eg býst varla við pvl,“ sagði Jim p:édik-
ari. „Þér eruð gf vandaf ur maður til að gera slíkt.