Lögberg - 24.10.1901, Blaðsíða 6

6
LOGBERO, FIMTUDAGINN 24. OKTOBER 1901
Hættuleg ferð.
M. Georj.e Latruffe, alkunnur
franskur loftfari, hefir nú nýlega kom-
ist i loftbát með heilu og höldnu frfc
Frakklacdi yfir til Eaglands. I>að
er í eitt hundrað og þrítugasta skift',
sem hann hr-flr farið upp í loftbit. *
Hann fór upp i loftbíitnum ,L»
Patrie* hjk jfunkirk á Frakklandi
klukkan ] .45 e. h. á sunnudaginn 22.
September sið&stliðinn, og kom niður
hjft Southminster, Essex, á Englandi
klukkan átta sama kveldið. Ferðin
var sérlega viðburðarík og hættuleg,
eins og hann skýrir sjálfur svo vel frf
Ferðasaga hans er á pessa leið:
„Eg fór upp,“ aagði M. Latrnffe,
„að loknu hátíðahaldinu i tilefni af
komu Rússakeisara, og bjóst við a?
ná til Dover ekki seinna en klukkan
fimm um kveldið. Veðrið var ein-
staklega hagstætt, og péttings gola
af réttri átt. Eg var kvaddur með
mestu virktum. Mennirnir á herskip-
unum, sem légu við akkeri úti fyrir,
hrópufu til mín: „Bon voyage“ og
kystu á fingurna I áttina til mín, og
lúðraflokkarnir léku franska pjóðlag-
ið „ 31arsaillaise." Eftir pv', sem eg
lyftist hærra og hærra, dofnaði hljóð-
færaslátturinn, pangað til ekkert
heyrðist og eg var komin f aL era
einveru. Þá hallaði eg mér afturá
bak og kveikti í sígarettu.
Fyrst nokkurar mflur fór eg beint
f áttina til Dover. Alt í einu breytt-
ist veðurstaðan, svo eg fór meira til
norðurs, og sá eg fljótt, að eg mundi
ekki ná minni fyrirhuguðu lending.
Eg fór LáJægt Margate rétt í rökkur-
byi jun og gerði mér von um, að geta
lent par einhvers staðar, en vindur-
inn bar mig til hafs, og fór eg lengi í
einlægum smákrókum.
Einusinni féil loftfarið svo lágt
niður, að eg gat talað við menn á
gufuskipi, en pað lítur út fyrir, að
enginn skipverja hafi skilið frönsku,
pvf ekkert svar fékk eg. S ðar gat
eg talað við menn á öðru skipi. Pá
var komið svartamyrkur. „Hvar er
eg?-‘ kallaði eg. I>á leið loftfarið alt
í einu upp, svo alt, sem eg gat heyrt
af svarinu upp á spurning mína, voru
pessiorð: „Vous etes troes—“ (pér
eruð prjár—“); annað gat eg ekki
heyrt.
Mig hrakti lengra og lengra í
norð ur, cg lcksins bar mig að stórum
bæ með fjö da ticdiandi ljósa. Eg
b/st við, að pað hafi verið Clacton
eða Brightlingsea. í>egar eg leið
með fram stiör dinni blés eg í horn
mitt og hlustaði eftir svari, en ekkert
heyröist; alt var kyrt og hljótt.
Eg var otðinn mjög vongóður
um að geta lent innan skamms, og
varð pví bilt við pegar eg sá, að loft-
farið stefcdi alt f einu beint til hafs
aftur.^j Áuðvifað kannafiist eg við
hættuna, sem yfir mér vofði. Eg
færði mig f björgunarhringion, kveikti
í sfgarettu, hallaði mér afturábak og
beið pess áhyggjufullur, en með still
iogu, að veðurstaðao breyttist mér í
vil. I>að varð áður en langt leið,
Eftir petta- leið loftfar mitt í stóran
hring, og bar mig von bráðar að Es-
sex ströndinni.
Mig bar yfir Foulness tangaon
og yfir fjórar mílur af flóum; pá sá eg
f sjón&uka mínum hectugan lending-
arstað. Eg lét akkerið sfga, og tók
pað ofaD af premur heystökkum, en
fékk sfðan gott hald um eikartré.
Loftfarið leið hægt og hægt til jarð-
ar, og stökk eg út heill á hófi. Eini
skaðinn, sem eg hafði orðið fyrir, var
pað, af eg hafði mist hattinn minn og
heiðurepening f sjóinn. E>rír menn
voru svo góðir að koma mér til hjálp-
ar. Við vöfðum saman loftfarið og
fórum síðan inn í hótelið.
Allir porpsbúar urðu forviða að
sjá mig. t>ér getið létt fmyndað yð-
ur. Eg skildi ekki eitt einasta orð í
ensku. Eg leit út eins og—eg veit
ekki hverju eg var líkur. I>að
streymdi niður af mér svitinn, og eg
varð að ganga um á meðal porpsbúa
berhöfðaður og með björgunarhring-
inn um mittið. t>eir hljóta að hafa
ssgt hver við annac: „Maðurinn er
vitlaus.“ En allir voru mér góðir,
og sýndu mér meira að segja pá vel-
vild að leita uppi menn, sem gæti
talað við mig. I>að var komið með
prjá túlka, en pví miður skildi eng-
inn peirra mig. Eg má til mtð að
læra ensku.“—Witness.
Taugaveikir mena
GETA FENGIÐ AETUR FOLLA HEILSU
OG STYRK.
Hið ríka rauða blauð, sem Dr. Willi-
ams’ Pink Pills búa til, gefur
nýjan styrk hverri taug og líf-
færi Ifkamans.
Úr blaöinu Budget, Shelburne, N. S.
Á meðal ungu meyjanna í Shel-
burne er engin, sem hefir skýrari svip
algerðrar lfkamsheilsu en Miss Lillian
Durfee. t>vl miður hefir hún pó
ekki ætfð átt pví láni að fsgna, pvf
fyrir fáum árum sfðan varð Miss Lil-
lian sjúk og vinir hennar voru orðnir
hræddir um að henni rrundi fara
hnignandi. Læknir var fengiun og
hann gaf henni meðöl, sem pó gerðu
ekkert gott. Hún miati smámsaman
máttinn og hún misti matarlyst, hafði
oft höfuðverk, varð föl og varð að
sfðustu svo máttfarin a? ef hún gekk
fáa faðma varð alveg uppgefin.
Yandamenn hennar tóku eftir pvf
með mestu sorg að henni fór allt af
hnignandi og voru hræddir um að
tæring mundi taka hana að berfangi.
En vinur hennar nokkur lagði pá
mjög að henni að reyna Dr. Williams’
Pink Pills, en pessari ráðleggingu
var tekið fremur dauflega í fyrstu;
pað virtist lítil von tii pess að nokk-
ur meðöl gætu hjálpað pegar læknir-
inn gat ekkert að gert. Samt sem
áður hé!t pessi góðvinur áfram með
að síd ráð yrðu reynd og fékk pvf
framgengt. I>egar að búið var að
brúka priðju öskjurnar1 pá hafði á-
stand Miss Durfee’s auðsjáaniega
breyzt til batnaðar. Við pessa upp-
örfun var afráðið að halda áfram með
að bróka pillurnar, og eftir svo að
segja fáar vikur uar pessi vesalings
sjúklingur, sem áður hafði ekki
krafta tii að standast hina minstu á
reynslu, pví nær reistur upp með
fullu fjöri. I>að var haldið áfram að
nota pilluro&r og eftir nokkurar vikur
enn varð Miss Durfee fær um að
Djóta lífsins með beztu heilsu.
Við fréttaritara, sem átti tal við
hana, sagði hún: —„Eg trúi pví, að
Dr. Williams’ Pínk Pills hafi frelsað
líf mitt, og eg ráölegg hreinskilnis-
lega öllum peim, sem óttast að t»r-
ing hafi gripið pá sínum heljar tök-
um, að brúka pær.“
iið sásannleikur, sem hér að ofan
er sagður, sé ekki hið minsta aukinn,
sinnast á eftirfylgjandi framburði
Robt. G. Irwins, Esq., sem er vel
kunnur dómari í sve.tinni, sem segir
svo:—„Eg man glögt eítir föla and-
litinu hennar Miss Liilian Durfee, og
hrygð vina hennar pegar peir létu í
ljvási fullvissu sína um pað, að hún
mundi bráðlega verða neydd til pess
að kveðja vini og veröld. En prátt
fyrir pað ber nú M’ss Liliian Durfee
órækt merki góðrar heilsu, og lætur
oft í Ijósi hve mikið hún hefi að pakka
Dr. Williams’ Pink Pills.“
Fölar og veiklegar ungar stúlk-
ur eða ungt fólk, sem hætt er við að
fái tæringu, mun brátt verða vart við
endurnýaða heilsu og líkamlegan
styrk við notkun Dr. Williams’ Pink
Pills. I>es8ar pillur lækna ætíð alla
•júkdóma, sem orsakast af of punnu
blóði og óstyrkum taugum. I>ær
físt hjá öllum peim, sem selja meðul,
eða pær fást sendar frftt með pósti á
50c. sskjan eða sex öskjur fyrir $2.50
með pví að skrifa til Dr. Williams’
Medicine Co., Brockville, Öat.
STANDARD
og fieiri
Sauma- með ýmsu verði af ýmsum teg- undum fyrir
Vjelar $25.00 og þar yfir
Við höfum fengið hr, G. JOHNSON
til að líta eftir saumavéladeildinni.
Turner’s Music House,
Cor. Portage Ave. & Garry St., Wiqriipeg.
ARINBJORN S. BARDAL
Selur’likkistur og annast. um útfarir
Ailur útbúnaöur sá bezti.
Enn fremur selur hann ai.’skonai
minnisvarða cg legsteina.
Heimili: á horninu á
Ross ave. og Nena str, öUO.
SEflSTÖK TILHREINSUNABSALA
ÞESSA VIKU.
t>ér getið valið úr 300 buxum úr french og english woisted. Vesti úr
english og scotch tw ;eds. Buxur frá $3.75 til $5.50 virði. t>ér megið velja
úr peim pessa viku fyrir $2.25.
200 pör af hinum víðfrægu Dallas skóm fyrir karlmenn $1.85 virði pessa
viku fyrir $1.00.
75 pör af hneptum eða reimuðum kvenskóm úr geitarskinni með gljá-
leðurtám $2.25 virði, pessa viku á einungis $1.35.
Föt úr Irisb Serge, vkstin tv’hnept $10.50 virði. Til pess að verða af
með pau bjóðum við pau fyrir $6.75.
Tlie llreiil West i’lothiiig Co.
577 Main Street, WINNIPEG.
REGLUR VID LANDTÖKU
Af öllum sectionum með jafnri tölu,sem tilheyrasambandsstjórn-
inni í Manitoba og Norðvesturlandinu, nema 8 og 20, geta f jölskyldu-
feður og karlmenn 18 ára gamlir eða eldri, tekið sjer 100 ekrur fyrir
heimilisrjettarland, pað er að segja, sje landið ekki áður tekið,eða sett
til slðu af stjóminni til viðartekju eða einhvers annare.
INNRITUN.
Menn meiga skrifa sig fyrir landinu á peirri landskrifstofu, sem
næst liggur l&ndinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkis-ráðherrans,
eða innflutninga-umboðsmannsins 1 Winnipeg, geta menn gefið öðr-
um umboð til pess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldið er $1C,
og hafi landið áður verið tekið párf að borga $5 eða $J/V 'fram fyrir
sjerstakan kostnað, sem pvl er samf&ra.
HEIMILISRáTTARSKYLDUR.
Samkvæmt nú gildandi lögum verða menn að uppfylla heimilis-
rjettarskyldur slnar með 3 ára ábúð og yrking landsins, og má land-
nenainn ekki vera lengur frá landinu en 0 mánuði á ári hverju, án sjer-
staks leyfis frá innanríkis-ráðhðrranum, ella fyrirgorir hann rjetti sín-
um til laadsins.
BEIÐNI UM EIGNARBRÉF
®tti að vera gerð strax eptir að.8 árin eru liðin, annaóhvort hjá næsta
umboðsmanni eða hjá j>eim sem sendur er til pess að skoða hvað unn-
ið hefur verið á landmu. Sex mánuðum áður verður maður pó að
hafa kunngert Dominion Ijands umboðsmanninum 1 Ottawa pað, að
h&na aetli sjer að biðja um eignarrjettinn. Biðji maður umboðsmann
pann, sem kemur til að skoða landið, um eígnarrjett, til pess að taka
&f sjer ómak, p& verður hann um leið að afhenda sllkum umboðam. $5.
LEIÐBEININGAR.
Nykomnir innflytjendur fá, á innflytjenda skrifstofunni f Wínni-
peg -j' á öllum Dominion Lands skrifstofum innan Mauitoba og Norð-
vestuiiandsin, leiðbeiningar um pað hvar lönd eru ótekin, ogallir,8em
á pessum skrifstofum vinna, veitainnflytjendum, kostnaðar laust, leið-
beiningar og hjálp til pess að ná í lönd sem peim eru geðfeld; enn
fremur allar upplýsingar viðvíkjandi timbur, kola og námalögum All-
ar slíkar reglugjörðir geta peir fengið par gefins, einnig geta menn
fengið reglugjörðina um stjórn&rlönd innan járnbrautarbeltisins í
British Columbia, með pví að snúa sjer brjeflega til ritara innanrikis-
deildarinn&r 1 Ottawa, innflytjenda-umboðsmannsins I Winnipeg eða
til einhverra af Dominion Lands umboðsmönnum 1 Manitoba eða Norð-
vesturlandinu.
JAMES A. SMART,
. Deputy llinister of the Interior.
N, B.—Auk lands pess, sem menn^eta lengið gefins, og átt er við
í reglúgjörðinni hier að ofan, pá eru púsnndir ekra af bezta landi,sem
hægt er að fá til leigu eöa kaups hjá járnbrautarfjelögum og ýmsum
landsöluiélögam og einstaklingum.
30
„Ég hef goldið heimsku minnar," sagði hann,
„eins og faðir þinn hefir bent mér á í kveld.“
„ó,“ sagði hún, og leit tortrygnislega til hans,
„það er ómögulegt, að hann hafi sagt það!“
„Hann sagði það ekki óvingjarnlega,“ sagði
fyrverandi gjaldkerinn, „og reyndar sagði hann
ekki annað en það, sem eg vissi sjilfur.að var satt.“
„Hvað útti hann við?“ spurði hún. „Hvað
sagði hann?“
„Fyrirgefðu," sagði hann. „það er alt búið
og klárt. Eg vil gjarnan koma3t hjá því að sýna
ókurteisi, en eg vil helzt ekki um þetta mll tala,“
og hann beygði sig niður og tók upp vetlling, sem
hafði dottið niður ú gólfið.
Hún hélt, að hann væri að fara. „þú skalt
ekki fai a fyr en þú hefir hlustað ú mig,“ hrópaði
hún. „Eg veit,“' sagði hún, og bar hraðan á og
kinkaði kolli, „hver þessi ,heimska‘ þín—eins og
þú komst að orði—var, og hvað mikið hún hefir
kostað þig. Eg veit hvers vegna hann bróðir
minn hætti í bankanum. Eg veit, að þessi ,heimska‘
þín varðveitti hann frá svívirðing, frá því, ef til
vill, að falla í æfilanga ónáð við föður sinn og eyði-
leggja alla framtíð sína. því þó alt hafi nú kom-
ist fyrir föður hans, þá var það undir kringum-
stæðum, sem vöktu blíðu og meðaumkvun í stað
vægðarlausrar fyrirdæmingar, sem á bróður mín-
um hefði dunið þegar þetta skeði. ,Heimska‘ þín
41
sagði hÚD,—„eg finn engu stður til þessa en hann,
og-----“
„Manstu eftir því,“ sagði fyrverandi gjaldker-
inn, hægt og stillilega, „þegar þú mættir mér í síð-
asta skifti á götunni?"
Hún leit framan í hann. „Ó,“ hrépaði hún
upp, og augun hennar fyltust af tárum, „hvað' ó-
nærgætinn þú getur verið! Hvað mikið þú hefir
breyzt!“
Hjarta fyrverandi gjaldkerans bráðnaði í
brjóstí hans.
„Æ, Helena,“ sagði hann, „fyrirgefðu mér
þetta, gerðu það fyrir mig. Lofaðu mér að aftur-
kalla þessi orð. Gerðu það fyrir mig að segja, að
þú fyrirgefir mér þetta.“
„Já,“ sagði hún. „Eg vonaði, að þú værir bú-
inn að gleyma þessu," sagði hún svo eftir dálitla
þögn. „það var svoddan lítilræM í samanburði við
alt annað—en mér hefir liðið svo illa yfir þessu.“
„Lítilræði!" hrópaði hann; það var þungbærara
en alt annað til sainans. Getur þú ekki skilið það.
Alt hitt var full mikið mótlæti, það veit guð, en að
ganga með það á tilfinningunni, að þá, sem hafðir
þekt mig svo vel, þú, sem eg elskaði svo innilega,
skyldir dæma mig eins og þú gerðir—ó, það var
verra en alt hitt til samans. Skilur þú það nú
ekki, hvers vegna eg gat ekki þegið neitt af föður
þínurn? Skilur þú það ekki------“
40
vinstri fætinum á sér, „og hann sagði, að eg skyldi
æfinlega hafa meðmæli sín.“
„Einmitt það,“ sagði hún, og setti upp reiði-
svip. „Er þér alvara að segja mér, að þetta só alt,
sem hann bauö þér?“ sagði hún, alvarlega, og leit
bcint á hann.
.,Hann bað mig að koma á skrifstofuna í fyrra-
málið “
„Eg veit, auðvitað, að þú hefir neitað að gera
það,“ sagði hún hálf harðneskjulega, „en eg hefði
gaman af að vita, hverju þú svaraðir."
„Eg sagði honum, að mér findist eg ekkert
geta þegið af hans hendi.“
Hún sneri sér til hans, og skein hálfgerð
gremja út úr augnaráði hennar. Hann sat álútur,
og hann sló á lófann á vinstri hendinni á sér með
vetlingafingrunum. Nýja nöglin á hægri handar
þumalfingrinurn var ekki nema hálfvaxin. He-
lena beit á vörina, og leit undan. „þetta tekur á
mig.“ sagði hún í blíðum og angurværum róm. „Fað-
ir minn hefirorðið mikið viðkvæmari nú upp á
síðkastið. Hann tekur þetta ákaflega nærri sér.
Hann er þér þakklátur, og finnur mjög mikið til
þess, að hann hafi ranglega bakað þér stríð og mót-
æti. Hann er nú orðinn gamall maður. það
væri ekki nema góðverk af þór að leyfa honum að
bæta þór það, sem hann hefir gert þér rangt til, að
svo miklu leyti, sem í lians valdi stendur. Ogeg,“