Lögberg - 28.05.1903, Síða 6

LÖGBERG, 28. MAl 1903

Fólksflutningur til
Vestur-Canada.
Innflutningar fcá Bandaríkjun-
um til Canada aukaat aífelt meira og
meira. Löngun og takmark þeirra
innflytjeoda, eins og allra annara, er
að bœta hag sinn, og Bandaríkja.
menn hefðu átt að geta verið búuir
að sjá f>að fyrir löngu að noiðan lln-
unnar voru mögulegleikarnir til f>ess
engu minni né fráleitari en sunnan-
vert við hana. Eu f>eir hafa verið of
önnum kafnir heima fyrir, við f>að a*
hagn^ta sér gæði slns eigin lands, til
f>ess að gefa sér tíma til að líta í
kringum sig. Og f>ó eflaust megi
margt og mikið géra I Bandaríkjun-
um enn, áður en h»gt verði að benda
S, að mögulegleikarnir til f>ess að
verja f>ar peningum og vinnu áábati-
saman hátt séu á protum, er hitt f>ó
ömótmælanlegt að óbygðu löndin í
Canada fela i sér hin beztu skilyrði
til gróðavænlegra fyrirtækja, bæði
fyrir peningamanninn og hinn sem
ekki á fé, en heflr vilja og atorku til
að vinna. I>að eru hundrað ár síðan
framfarasaga Vestur-Canada byrjaði,
en pað voru pá einungÍ3 fáeinir menn
sem var kunnugt um, að landflæmið
milli Rauðfir og Klettafjallanna á
aðra hliðina, og Bandaríkjalinunnar
og Mackenzie-árinnar á hina, væri
undrunarlega frjóvsamt. I>essir fáu
menn voru menn Hudsonsflóa félags-
ins og annarra loðskinnavöru verzl-
unarfélaga, sem höfðu náð einkaleyfi
til pess að reka iðn sína í landinu.
Mann fram af manni höfðu peir alið
og viðhaldið peirri trð, og breitt hána
út um heiminn, að petta mikla land-
flæmi væri köld og óvistleg eyðimörk
sem eíngöngu gæti fiamfleytt villi
d^rum peim, er loðskinnavaran fékst
af, og algerlega óhæf til landnám3 og
fastrar íbúðar. JafQvel fyrir ekki
lengri tíma síðan en árið 1879, voru
margir sem álitu James W. Tayíor
heitinn, konsúl Bandarlkjanna I
Winnipeg, öfgafullan hugsjócamann,
af pví hann lét I ljósi pá skoðun, að
norðurhluti landsies ætti mikla fram-
tlð fyrir höndum. Hann hólt pvl fram
að prír fjórðu hlutar hveitiræktar-
lands í Norður-Ameríku, væri fyrir
„norðan landamerkjallnu Canada cg
Bandar!kjanna.“ „t>ar,“ bætti hann
við, „er framtlðar brauð-forðabúr
Ameríku og gamla heimains jafn-
framt.“— Taylor er nú dáinn fyrir
prettán áium, en spár hans hafa ræzt
og m inu rætast ers betur. t>ó Cac-
adamenn bafi verið seinir til að sjá
og sannfærast um hve mikið auðmagn
peir ættu í jörðu fólgið icnan landa-
mæra sinna, pá er peim nú framför
og framtiðarproski landsins auðsjáan-
legur. Og Bandarík'amenn, sem jafn-
an hafa glöggt su>a fyrir pví hvar
dollarsins almáttuga eé helzt von,
taka með glöðu geði pátt I vexti og
viðgangi landsins.—Landnámið í Can-
ada má að eins beita að vera í byrjun
og lítið meira. Svo er taliö að í
norðvesturblutanum af Ontario, Mani-
toba, Alberta, Assiniboia og Saskat-
chewan eéu að minsta kosti tvö hundr-
uð miljónir ekra af búlöndum, eða
yfir tvö hundruð og fimtíu púsund
ferhyrningsmllur af byggilegu landi.
Af pví landflæini er enn, á að geta,
um sjö áttundu hlutar óteknir. Hin-
ir mörgu og miklu eiginlegleikar, sem
land petta hefir til að bera, eru lokk-
andi og laðandi í augum hins fram-
gjarna og framtakssama Amerlku-
manns. Taki maður Manitobafylkið
eitt sér til yfirveguuar, pá er pað
fjörutlu og sjö miljóair, prjú hundr
uð prjátlu og tvö púsund, fitta hundr-
uð og fjörutlu ekrur að flatarmáli.
Af bessu eru sex miljónir, prjú hundr-
uð tuttugu og nlu púsund ekru svæði
stöðuvötn; ein miljón og prjú hundr-
uð púsund skóglendi, og eru pá eftir
tuttugu og fimm ( miljónir ekra af
ræktandi landi. í Bmdatíkjuuum er
nú ocðið svo pröngt um land og úr
svo litlu að velja, að jafnvel járn-
brautalönd eru par komin I hitt verð.
í>að má pví nærri geta að land eins
og petta muni h’.fa aðdráttarafl fyrir
hinn áhugasama Ameríkumann. Hafi
hann nokkuit fé milli handa getur
hacn fengið keypta ræktaða bújörð á
sléttunum I vestur Canada með mikið
minna verði en ábúðarjörð hans I
Bandartkjunum er seljanleg fyrir. Sé
hann svo vel staddur að eiga upp-
komna drengi, fær hann, kostnaðar-
laust, handa hverjum peirra, sem er
orðinn átján ára gamall, eitt hundrað
og sextlu ekrur af ábúðarlandi. Með
afrakstrinum af pvl geta peir svo tvö-
faldað landeign sína eftir tvö eða
prjú ár. E>etti er ekki talað út I
bláinn. E>að eru til næg dæmi pví tll
sönnuoar. E>að er engin undantekn-
ing til frá peirri reglu að búskapur
inn ekki borgi sig á sléttunum I Can-
ada, og pað er sðal ástæðan fyrir hin-
um mikla innflutningi pangað bæði
frá öllum lðcd im I Norðurfilfunni og
ftá Bacdaríkjunum. £>&ð eru ekki
eingöngu bújarðirnar sem eru orsök I
pvl að innflutningsstraumurinu frá
Bscdaríkjunum til Canada eykst og
rnargfaldast ár fiá ári. E>ar eru eino-
ig margar aðrar etvinnugreinar, sem
eru jafn glæsilegar og eru reknar
með ágætum áracgri. Bandarikja-
menn hafa náð par yfirráðum vfir jfirn
nfimnnum og jftrnsteypunni, við sjfiv-
arsíðuna. E>eir eiga mikið í nfimum
og öðrum iðnaðargreinum I Ontario
og rftða par algerlega vfir „nickel“-
iðnaðinum I Sudbury, sem er hin um
farjgaraetta og ábat&samast* stofnun I
peirri iðnaðargrein, sem til er I heim-
inum.—Fyrir löngu síðan nfiðu ýms
félög eignarrétti yfir stórum land-
spildum I Canada. Can. Pao. jfirn
brautarfélagið hafði panuig eignar-
umráð yfir sextán miljónum ekra og
salduþað land, fraraanaf, fyrir prjá
dollara ekruua. Ea pó pað nú í
seinri tlð hafi hækkað verðið, á pessu
landi sínu, hefir samt salan aukist
raeir en um belraing. Fyrir vostan
Rauðá og austan Klettafjallanna er
mikill skógur svo engin hætta er fyr-
ir eldiviðarskorti, en par sem ekki er
skógurinn er gnægð af kolum. Nú
sem stendur er mönnum kunnugt um
sextlu og fimm púsund ferh mílur af
kolalöcdum á pessu svæði. Nýbyggj
ar, sem koma frá Bandarlkjunum,
komast fljótt að raun um að llf og
eignir manna ujóta fullkominnar
verndar I Canada engu slður en ann-
ars staðar. E>að er ekki l&ngt slðan
að stjórnin varði yfir fjörutlu púsund-
um dollara til pess að leita uppi og
koma fram hegningu við morðingja
nokkurn, sem sat fyrir tveiraur Banda-
ríkjamönnum á leið frá Yukon. E>atta
er mikil upphæð, enda hreyfði einn
af pingmönnunum pvl ft pinginu næst
ft eftir,að of miklibhefði verið til pessa
kost&ð. Eu dómsmáiarfiðgjafinn svar-
aði ekki peim aðfinningum öðru en
pví að peningunum væri vel varið og
hvenær sem líkt kynni að standa fi
mundi verða farið eins »ð, pví stjórn.
in væri staðráðin I pví að sjá lífi og
eignum manna I landinu borgið af
fremsta megni. — Am. Jieview of lie-
vien's.
Frá Jslandi.
Reykjnvlk, 24. Marz. 1903.
Árnessýslu 14. Mabz 1003.
Seinna helmÍDg porra var oftast
plðviðri, pó umhleypÍDg&r seinni vik-
una. Fyrra helming Góu öfugur út-
synningur, sem hér er kallað, pá er
snjóuppgangur af hafi (suðri e. út-
suðri) er hærra I lofti, en lægra kemur
landnyrðiogur með fjúki frá fjöllum.
Eru pá oftast harðindi til sveita ojr ó-
gæftir við sjó, og svo var nú. Um
pær mundir strandaði í Selvogi fiski-
skúta úr Hifnarfirði. Menn komust
af. Fyrst gaf á sió 9. p. m. og var
róið dagana 9.—-12., en tók svo frá
aftur. Leit vel út með afla og er
sagt um 150 hæst á Eyrarbakka. Ekki
er hærra I hinum veiðistöðunum hér.
Enda er lítill afliar. hjá mörguro. E>eir
gátu varla sumir borið sig eftir björg-
inni fyiir mannleysi. E>að er af sem
áður var raeð sjómannafjöldann hér í
veiðistöðunum.
Ólafsvík, 14 Makz 1903.
Fátt er héðan að skrifa; veðrátta
mjög acdstæð, slfeld rok af ýmsum
átturn; síðan & nýári hefir 12 sinnum
verið komið ásjó, og pó tíðastskyndi-
róðrar, aldrei oröið lagt nema eitt
kast, svo hlutir eru mjög litlir, líkast
til að meðaltali rúmt hundrað, og pað
sf lýrum fiski.
23. fyrra mánaðar barst á báti á
Hjallasandi, rétt fyrir framan lend’Dg-
una; nokkrir bfitar reru paðan um
morguninn, pfi I bærilegu veðri, en
slæmu útliti, sem ekki varð langt að
býða að rykiúr; snéiu pví flestir aftur
nema 2 bátar, sem komust til miða og
lögðu eitthvað af lóðunum; pfi rauk á
með brfiðviðri af norðri og talsverðuro
ósjó, sem t?tt er hér af peirri átt..
E>egar pessi ofannefndi bfitur var
kominn sama sem upp 1 lendinguna,
tók sig upp boði svo nálægt bátnum,
að ekki var unt að hann hefði sig und-
an, fylti hsnn bfttinn, svo að hann
hvolfdi úr sér' Með dugnaði maima
peirra, aem á landi voru, varð komist
út að peim, serri barst á, og náðust
fimm mennirnir með lííi, en sá sjötti*
sem á bátnum var, náðist ekki, og
eigi hefir hann rekið upp enn. Tveir
af peim fiinm, sem bjargað varð með
ifli á land, dóu máttx hðita strax, áður
en læknir kom, sem tafarlaust var pó
vitjað og brá str x við. E>eir sem dóu,
voru Andrés nokkur, gamall maður
frá Búðarnesi hjá St. Hólmi, hann var
kvojgaður. Atraar var Geirmundur
Gíslason úr Eyrarsveit, mesti efnis-
maður; hann lætur eftir sig ekkju og
2 bötn á unga aldri; sá priðji, sem dó,
hét Gísllaugur E>orsteinsson af Hjalla-
sandi; hann var fyrir innan tvítugt,
mesti efnistnaður. Formaðurinn sem
af komst, heitir Gísli, og er fiá Vatoa.
búðurn í Eyrarsveit, mesti dugnaðar-
maður; hans son var Gðirmurdur sfi,
er druknaði.
Nú er hór allstaðar í kringura
Jökul alveg baglaust fyrir allar
skepnur; en vonandi er, að flestir hafi
nægjanleg hey, pví útigangsskepnur
komu ekki á gjöf fyr en um jól, en
8utnarið mikið gott. Skepnuhöld alls-
staðar að frétta góð; heiÍ3ufar mamia
fremur gott pað sem til hefir spurst
hór um piáss.
Ný dáinn 17. p. m. er Eioar
Eyjólfsson, sem mörgum var kunnur
fi Suðurlandi og jsfnvel um land alt.
Hann var orðlagður göagugarpur og
manna minnugastur fidaga- og stucda-
tal. Rfiðvandur maður og hrekklaus
var hann og öllum að góðu kunnur.—
Andlfit hans var fremur með skjótum
atburðum.
Alþingi er stefnt saman 1. Júlf
p. fi. með konungsbréfi dags. 13. f. m.
Slysfarir. Tveir menn hröpuðu
til bana f síðastl. mftnuði norður og
vestur í Jökulfjörðum, Ólafur Torfa-
son og Bæringur Guðmundsson. Bfið-
ir riýgiftir. Pá meiddist og maður
vestur I Álftafirði, Björn Jónsson frá
Tröð. Féll stórtré á háls honutn að
aftaD. H&lsinn marðist, bein brotn
uðu og böfuðkúpan dalaðist að fram-
an. M&ðurinn talinn af.
Reykjavík, 7. Aprfl 1903.
Dáin 10. Marz í K.höfn biskups-
frú Sigriður Bogadóttir, ekkja Péturs
Pétnrssonar biskups, fædd 22. Agúst
1818. Meðal bama peirra má nefna:
frú E>óru, konu Dorvalds prófessors
Tboroddsen, frú Eliuborgu Thoiberg
og Boga sál. lækni f Rangárvalla-
sýslu.
Reykjavfk, 21. Aprll 1903
Nýdáinn hér 1 bæcura: JóhanneB
Olsen útvegsbóndi, áttræður að aldri,
dugnaðar- og sæmdarinaður htnn
mesti; lézt 11. p. tn.
Guðrún Tómasdóttir, yfirsetu-
kona, ekkja Þorkels sfil. Gislssonar
trésmiðs; lézt 13. p. m. Var rétt fir
milli peirra hjóna. Húa var sóma-
kona og nærfærin við sjúka. — Fjall-
konan.
Dp. m. halldorsson,
Er ad hitta á. hverjum viðvikudegi í
Grafton, N. D., frá kl, 6—6 e. m.
S. SWAINSON,
408 Afrnes St.
WINNIPEG
selur og leigir hús og byggingalóðir; út-
vegar eldsáhyrgð á hús og húsmuni; út-
vegar peningalán iaeð góðum skilmál-
um. Afgreiðír umsvifalaust. Snúið
yður til hans.

4
*
*
4
4
4
4
4
41
*
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
4
Empire...
Rj ómaskilvindur
Gefa fullnægju hvar sem
þær eru notaðar.
Lesiö eftirfylgjandi bréf.
Coulee, Assa., 10. okt. 1902.
The Manitoba Cream Separator Co.,
Winnipeg, Man.
Herrar mínir! — Eg sendi hé með $50
sem er síðasta afborgum fyrir skilvindu
nr, 19417. Hún er ágætis vél og við höf-
um aldrei sóð eftir að kaupa hana. Hún
hefir meira en borgað sig með því, sem viö
fengum fram yfir það, aö selja injólkina.
Óskaudi yður allrar velgengni er eg yðar einl. S. W. ANQER.
Þér munuð vorða ánægð ef þér kaunið EMPJRE.
The MANITOBA CREA31 SEPARATOR Co.,Ltd
132 LOMBARD St., WINNIPEC. MAN.
‘W VF VffWWW5!?r '’Rr WW’dV vrv WW •JRT tj/t ijjr wiJH'
*
£
Jtís.
HECLA
FURNACE
Hið bezta ætíð
ódýrast
Kaupid bezta
hfthitunar-
ofninn
HEGL4FUÍNACE Z
Brennir harðkolum, Souriskolum, við og mó.

ScndiO
P
spjafd Department B 246 Princess St., WINNIPEG. A^ets.erfor
CLARE BROS. & CO
Mctal, Shingle Sl Slding Co„ Limited. PRESTON, ONT.
r
♦
■ *
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
«
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
«
♦
♦
♦
♦
♦
»
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
»«♦♦ «♦♦»♦♦♦♦♦♦♦♦»♦♦«♦♦♦♦♦♦♦»♦*♦♦*♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
Iteglur við laudtöku.
Af öllum 8ectionum með jafnri tðlu, sem tilheyra sambandsstjórninni, í Mani-
toba og Norðvesturlandinu, nema8og‘26, geta Ijölskylduhöfuðog karimenn 18 ára
gamlir eða eldri, tekið sér 160 ekrur fyrir heimilisréttarland, það er að segja,
só landið ekki áður tekið, eða sett til síðu af stjórninni til viðartekju oða ein-
hvers annars.
Inuritun.
Menn mega skrifa sig fyrir landinu á þeirri landskrifstofu, sem næst liggur
landinu, sem tekið er. Með leyfi innanríkisráðherrans, eða innflutuinga-um-
boðsmannsins í Winnipeg, eða næsta Dominion landsamboðsmanns, geta menn
gefið öðrum umboö til þess að skrifa sig fyrir landi. Innritunargjaldid er $10.
Heimilisréttar-skyldur.
Samkvæmt núgildandi lögum verða landnornar að uppfyila heimilisréttar-
skyldur sínar á einhvern af þoim vegum, sem fram eru teknír í eftirfylgjandi
töluliðum, nefnilega:
[1] Að búa á landiuu og yrkja bað að minsta kosti; f sexj mánuði á hverju
ári í þrjú ár.
[2] Ef faðir (eða móðir, ef faðinnn er látinn) einliverrar persónu, sem hefir
rétt til aðskrifasigfyrirbeimilisróttarlandi, bvr á bújörð í nágrenni við landið,
sem þvílík persóna nefir skrifað sig fyrir sem neimilisréttar landi, þá getur per-
sórian fullnægt fyrirmælum .agauna, að því er ábúð á landinu snertir áður en af-
salsbréf er veitt fyrir því, á þann hátt að hafa heimili hjá föður sinum eða móður.
(4) Ef landneminn býr að staðaldri á bújörð sem hann á Jhefirkeypt, tekið
erfðir o. s, frv.] i nánd við keimilisréttarland það. er hann hefir skrifað sig fyrir,
þá getur hann fullnægt fyrirmælum laganna. að því er áhúð á heimilisréUar-jörð-
inni snertir, á þann hátt að búa á téðri eignarjörð sinni (keyptulandi o. s. frv.)
Beiðiii um eiguarbréf
ætti að vera gerð strax eftir að 8 áiin eru liðin, annaðhvort hjá næsta umboðs-
manni eða hjá Intpeetor sem sendur er til þess að skoða hvað unnið hofir veriö á
landinu. Sex mánuðura áður verður aður þó að hafa kunDgert Dominion landa
nmboðsmanninum í Ottawa það. að h n ætli sér að hiðja um eignarréttinn.
Leiðbo fiingar.
Nýkomnir inntiytjendur fá, á innflytjenda-skrifstofunni í AVinnipeg, og á öll-
um Dominion landaskrifstofuminnan Manitoba og Norðvesturlandsins, leiðbein-
ingar um það hvar lönd eru ótekin, og allir, sem á þessum skrifstofum vinna,
veita innflytjendum, kostnaðarlaust, leiðbeiningar og hjálp til þess að ná í lönd
sem þeim eru geðfeld; ennfremur allar upplýsingar viðvíkjandi tirabur, kola og
náma lögum. Allar slíkar reglugjörðir geta þeir fengið þar gefins, einnig geta
menn fengið reglugjörðina um stjórnarlönd innan járnbrautarbeltisins i British
Columbia, með þvi að snúa sér bréflega til ritarainnanríkisdeildarinnarí Ottawa,
innflytjenda-umboðsmannsins í Winnipeg, eöa til einhverra af Dominion landa
umboðsmönnum í Manitoba eöa Norðvesturlandinu.
JA3IES A, SMART,
Deputy Minister of the Interior.
N. B.—Auk lands þess, sem menn geta fengið gefins og átt er við i roglugjðrð-
inni hér að ofan, eru til þúsundir ekra af bezta landi, sem h»gt er að fá til laigu
ofia kaups hjá járnbrauta-féJögura og ýmsum laudsölufélögum og ainstaklmgum
l