Lögberg - 31.03.1904, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 31. MARZ 1904.
5
NEW-YORK LIFE
JOHN A. McCALL, fcrseti.
Mesta lífsábyrgöarfélag lieimsins.
Áriö 1903 borgaöi félagiö 5,300 dánarkröíur til erfingja
$16,000,000
Áriö 1903 borgaöi fél. ábyrgöir til lifandi ábyrgöarhafa:
$18,000,000
Áriö 1903 lánaði félagiö út á ábyrgöarskírteini sín mót
$12,800,000
Ef einhverjar stúlkur kynnu að
vilja læra kvenhattatilbúning |'j
I (millinery) er bezta tækifæri ein-
Tnitt nú hjá Mrs. Goodman. 618
j Langside st., en muniö aö sjá
hana sem fyrst.
ICORNVARA Islenzkir bændur
Áriö 1903 borgaöi félagiö rentur til félagsmanna :
$5,500,000.
Aöferö okkar að fara meö korn- j
riutninga er næstum því fullkomin. j
---- I Þegar þér hafiö kornvöru aö selja j
Umleiöog eg þakka löndum eöa láta flytja, þá veriö ekki aö
hraðrita okkur fyrirspurnir um
verö á staðnum, en skrifiö eftir
upplýsingum um verzlunaraðferö
okkar.
mínum fyrir viðskifti og áreiöan
legheit á síðastliönu ári, læt eg
þá vita aö nú er eg aö fá inn vör-
ur og er því reiöubúin að afgreiða
pantanir, hvort sem vera skal fyr-
ir nýjum höttum eða endurnýja
gamla hatta.
Mrs. GOODMANN,
618 Langside str.
Thompsort, Sons & Co.
Grain Commission Merchants,
WINNIPEG.
Bankarar: Unioo Bank of Canada.
Áriö 1903 gaf félagiö út 170 þúsund lífsábyrgöarskfrteini:
$326,000,000.
Félagi þessu tilh^yra nú nærri miljón manns, meö
$i,745.°°°,000 h'fsábyrgö og $352,000,000 sjóö. Menn þess-
ir eru félagiö, upphæðir þessar eru eign þeirra, þeir einir
njóta alls ágóöans lifandi eöa dauöir.
Chr. Olafson, Age,„. J. G. Morgan, Manager.
650 William Ave., Grain Exchange,
WINNIPEG.
EFTIRSPURN
j um hvar Ólafur Gunnar sonur
I Kristjáns sál. Sigurðssonar Back-
! mann er niðurkominn.
Kristján sál., faöir Ólafs, mun
hafa flutt frá Meöalheimi á Sval-
barösströnd viö Eyjafjörö til Ont.,
I Canada, og þaöan aftur til Nýja
fslands, Man. á fyrstu árnm land-
náms þar, og svo þaöan hingaö j
suöur í Víkurbygö, N. Dak. ogdój
hér síöastl. ár og lét eftir sig tals-1
veröar eignir, og er eg gæzlumaö-;
ur þeirra á meöan þessi meöerf- í
ingi er ekki fundinn, eöa þar til
skilyTÖi laganna er fullnægt.
Sé því nokkur, sem veit um
þennan* Ólaf Gunnar, óska eg
hann geri svo vel og láti mig vita
þaö.
Mountain, N. D. 28. Febr. 1904.
Elis Thorvaldson.
Sérstakar vörur
um aldamótin þessi undurfögru
erindi:
,,Sú kemur tíð er sárin foldar gróa,
sveitirnar byggjast, akrar hylja roóa,
braud veitir sonum móðurmoldin frjóa,
menningin vex í landi nýrra skóga.
Só eg í anda kuðr og vagna knuða
krafti, sem vanst úr fossa þinna skruða,
etritandi vélar, starfsmenn glaða’ og
pn! ða,
stjórnfrjólsa þjóð með verzlun ei g i n
búða.“
Skáldið sem kvaö þetta af
hræröum hug fyrir 3 árum síöan,
getur nú varla veriö svo trénaður
upp viö tignina, aö hann geri ekki
alt, sem í hans valdi stendur, til
að koma hugsjónum sínum í fram-
kvæmd. Þ á var honum ljóst, aö
sundrungin var mesta mein ís-
lendinga, og aö allir þurftu aö
sameina kraftana, og því kvað
hann þetta:
,,Starfið er margt, en eitt er bræðra-
bandið,
boðorðið, hvar sem þiði fylking standið
og hvernig sem striðið þá og þá er
blandið,
það er: aðelska, ogbyggja, og
treysta á 1 a n d i ð, “
og veldur meiru illu en margur
ætlar. Vér Islendingar, vestan
hafs og austan, ættum aö geta
sagt í einlægni. hver viö annan:
meö
Sérstöku verði.
„Tengjumst trygða böndum,
tðkum saman höndnm.
Stríðum, vinnum vorri þjóð,“
Því þjóðarheiðrinunum og, eg
dirfist að segja, þjóöarframförinni
heima og hér er hægt aö vinna aö
þó vestan hafs sé unnið. Það
mun tíminn sýna.
Eg býst við að ýmsum
hærri stigunum“ heima líki
ýnrislegt sem hér er sagt.
þaö. er líka sagt viö þig,
Við höfum nú fengið fyrstu send-
inguna af vörum frá gamla landinu.
fáeinar tegundir af mörgum er koma
siðar.
‘27 hvítar rúmábreiður sérlega fall-
egar og vandaðar. Stærð 70x80 þum!.
verð $1.
18 hvltar rúmábreiður með kögri
eða án þess, mjög þykkar, 77x84 þmi.
að stærð. kosta $1 50.
‘2 tegundir af dökkum Tapestry
En j rúmábreiðum, alveg ný tegund, verð á
þeim er $1.00 og Í2.00. g
,,af
ekki
sem
bónda, og stéttarbræöur þína og
verkalýð. Framför Islands er
Þurkuefni úr silki.
, ,. , , 60 yards af þurkuefni úr hreinu
komin undir því, aö þiö skiljiö 8Ílk;< en verðið er hið sama og á lín-
það, að þaö eruö þiö, en ekki há-
launaður embættislýður og ein-
þurkum, að eins 15c. yarðið.
Silki vesti fyrir kvenfólk,
, , •, , r , I laus, cream litar, verð 90c.
okunarþjonar, sem bera framtiö J ’
íslands á heröum sér. Þú veizt j
Silki Blouses
það, aö eg viöurkenni, aö til eru J hvitar eða dökkar mjPR fallegar, mcð
í flokki embættis og verzlunar-j kniplingum og öðru stássi, kragi or
Þaö er því vonandi hann vinni
aö því aö sameina ,alla beztu
starfskrafta þings og þjóöar. Og
engum, sem þekkir H. Hafstein;
rétt, dettur í hug aö efast um, að
hann á til í eöli sínu afbragös
hæfileika .til aö laöa menn aö sér
og til samvinnu.
Störfum ráögjafans fylgja hlýj-
ar blessunaróskir hér vestan
um haf, og mörg aðgætin augu
hvíla á framkvæmdum hans. Is-
lendinga hér vestra tekur sárt til
íslands og íslendinga þegar illa
gengur, og gleðjast eins og börn
af gæfu móður sinnar þegar vel fer.
Jæja, eg býst nú viö þér þyki
eg kominn út frá efninu. Eg var
kominn í íslenzka pólitík áöur en
eg v^ssi af. En þaö er engin ný-
lunda hér vestan hafs, aö hugsaö
sé og talaö um hana og hag ís-
lendinga heima.
Illyröi og illgetur sumra blað-
anna heima í garð Vestur-íslend-
inga, sem svo bergmála hjá lítil-
sigldum höföingjasleikjum, særir
margan góöan dreng hér vestra,
manna ýmsir okkar beztu menn.
En aö þær s t é 11 i r einar séu bær-
ar um aö ráða lögum og lofum, j
þaö er sorgleg hugsunarvilla, þó j
ýmsir góöir menn í bændastétt- \
hafi komiö fram meö hana. i
Hún er sprottin af því, aö þeir
i skilja ekki stöðu bænda og verka-
lýös í þjóöfélaginu. —
Vertu nú sæll. Og beröu hlýja !
kveðju öllum og öllu heima.
, Þinn einl. vin,
JÓN JÓNSSÓN.
mansjettur með nýu sniði, vetð frá
j og upp í $6 50. 4
E. S. Gamli góðkunningi minn
Skafti Jósefsson lét þaö í ljósi viö
mig þegar hann kvaddi mig síöast
á íslandi næstl. sumar, að sig
langaði
til, aö eg skrifaöi sér,
hvernig inér litist á hag Islend-
inga hér vestra. Eg tók þaö svo,
sem honum væri þetta alvara,
og biö því Lögberg að bera hon-
um frá mér kæra kveöju og segja
honum, aö eg sendi honum fram-
anritað bréf handa Austra til aö I
færa lesendum sínum.
}• J-
Fallegur fatnaöur fyrir unga
menn-
Skoðið hinar sé'stöku tegundir okkar
með skrautlegu viðeieandi vcsti. Frá-
gangur ágsetur, sniðiðfaileg ,Verð$‘20.
Ágætur fatnaður fj.nT $10 og upp I
$18. Allar tegundir som nýtizkan gct-
ur bent á. Allar gerðir sem yður geter
dottið í hug má fá hér. Fóður 02
S'rumaskapur hinn vandaðssti Við
hiðjnm ekki um 2 00til5.00d' llara aut-
reitis fyrir mi lit fóðns. V ið Abyrgj-
umst hver ja flík að húu fari vcl ogend-
ist vel.
Leon Brand fatnaöur fyrir
drengi
Komið liingsð ircð drcrgina og
þér munuð fara béðan ónægð með fatn-
aðinn sem þér knupið MuniðnðLion
Brand fatnaðrrr er búinn til ú’- tém’ i
ull, knén og Fttnn ó buxunum tvðfðld.
,, Annrikishornið."
AUONALÆKNIK
vissu að land þetta var undur gott
land; oíí brátt komist þér aðþví^ að
PIONEER KAFFI, brent, er undra
gott kafli, og stórum betra en vana-
legt brent kaffi, sem verður að brenna
vfir eldi.
«/
Biðjið matsalann yðar í næsta sinn
um Pioneer Kaffi. Selji hann Jþað
ekki, ski ifið
Biue Ribbon M fg C., Winnipeg.
imiimúiiiimúmmiúiuimimmmMLiLimx
J. F. FUMERTON & CO.
Glenboro, Man.
Dr Mfiilnn!
2307 :
WINNIPEG, MAN
RUDLOFF GREIFI.
Þaö varð löng þögn og velti eg á meðan fyr-
ir mér því sem hann haföi sagt. Látbragö hans
bar vott um ókyrrleik þegar hann var aö tala um
mál þetta; hann fleipraöi fram úr sér oröunum
eins og honum heföi verið faliö aö Ieysa af hendi
meira en hann var maöur til. Hann minti mig á
lélegan leikara, sem hefir lært klausu sína af sér
betri manni og segir hana illa.
Loks tók hann aftur til máls:
,,Þér skiljiö þaö náttúrlega, aö viö allir, lát-
um yöur ráöa og erum á yöar valdi í máli þessu;
og eftir því meira sem lengra er fariö. “ Hann
var nú kominn að ööru atriöi í því, sem fyrir
hann haföi veriö lagt, hugsaöi eg. ,,Þér lofið
því upp á trú yðar og æru aö opinbera ekkert
nafn, sem þér heyriö, og ekkert af því, sem yöur
er trúaöfyrir. Viljiö þér lofa því nú, þá skal eg
nú strax segja yður aöalatriöin úr ráöabruggi
okkar. ‘ ‘
„þérgetiö sagt mér eins mikiö eöa lítiö eins
og yður gott þykir. Eg lofa því upp á mína trú
og æru aö nota ekkert af því, sem eg heyri, nema
þegar hagsmunir frænku minnar útheimta þaö—
og hiö saina býst eg viö sé tilgangur allra máls-
aöila. “
Hann varö brúnþungur og beit á vörina, og
hugsaöi sig um litla stund.
,,Auövitaö er þaö tllgangurinn; hver ætti
hann annar aö vera?“
,,Þá veröiö þiö aö treysta mér, eigi eg aö
veröa meö ykkur; annars væri alveg einsgott, aö
eg sneri hér aftur. En geröi cg þaö, þá væri
slíkt ljóst merki þess, aö viö alt væri hætt þegar
í staö. Þér getið valiö um. “
,,Það er bezt eg segi yður þaö, “ sagöi hann
eftir aðra þögn. ,,Alt er svo aö segja til reiöu;
komiö álíka vel á veg eins og þegar þessi bráö-
lyndi Gústaf eyöilagöi alt meö því að stjórna
ekki skapi sfnu og lenda í hólmgöngu. Viö höf-
um komiö okkur saman um aö halda inálinu á-
íram hér um bil eins og gamli prinzinn skildi viö
þaö. Innan hálfs mánaöar verður ágætt tæki-
færi aö reka á smiðshöggið. Viö eigum vini í
öllum skrifstofum stjórnarinnar; jafnvel margir
ráögjafarnir þrá stjórnendaskifti; í lífverði kon-
ungsins viö höllina eru svo aö segja eingöngu
okkar menn, og alt bendlr til sigurs. Konung-
urinn veröur í höllinni, og viö höfum komið því
til leiöar, aö viöhafnar grímudans veröur haldinn
vist kveld. Eins og þér ef til vill vitiö, þá er
konungshálfvitinn vitlausari í þess konar skemt-
anir en nokkuö annaö; og hann skemtir sér meö
þvf að klæðast mörgum búningum sömu nóttina
til þess aö glepja, eins og hann ímyndar sér, alla
viöstadda og geta heyrt álit fólksins á sér. En
kóngsþjónarnir láta búninga hans æfinlega hafa
eitthvert merki, sem hægt er aö þekkja hann af.
Á þennan hátt er spilaö meö asnann hlægilega
mikiö, og í staö þess aö heyra álit fólksins eins
og það er, þá heyrir hann einungis jiaö, sem ætl-
ast er til hann heyri. Það er nú tilgangur okkar
aö láta einhvern annan en konunginn bera rnerki
þetta; aö láta grípa konunginn og setja l.ann í
hald; aö láta Minnu vera viö hendina á dansin-
um, og viðuckenna hana sem drotningu strax og
uppvíst er oröiö, aö konungurinn sé horfinn. “
,,Kænlegt bragö, hvað því viðvíkur aö ná
konunginum, “ siaraöi eg. ,,En örðugleikarnir
byrja þá fyrst þegar hann er úr vegi. Hvaö ætl-
iö þiö aö gera við hann—drepa hann?“
,,Nei, þaö veröur engin blóösúthelling. Þess
gerist engin þörf. Alt landiö tekur því vel, aö
konungurinn leggi niöur völdin; níu tíundu beztu
mannanna eru á okkar hliö—og þessi eini tíundi
veröur meö; og til þess aö gera þetta sem eöli-
legast, þá ætlum viö aö hafa dálítinn leik á dans-
inum, þar sem konungurinn sem—læst vera~
lýsir yfir því, aö hann leggi niöur völdin og kallar
eftirmann sinn—Minnu. Yfirlýsing þessi veröur
skrifleg, og þegar nák%’æmar veröur aögætt, reyn-
ist hún aö vera meö konungsins eigin rithönd.
Því veröur haldiö fram viö þjóöina, aö alt þetta
hafi skeö reglulega og í fullri alvöru; og þaö verö-
ur staöfest af helztu mönnum landsins—nokkurs-
konar millibilsstjórn. Þaö \'erður endileg og
formleg ríkisafsölun. Þaö út af fyrir sig þaggar
niöur alla motspyrnu og vinnur þjóðina, sem
gjarnan vill viö konunginn losast, og ekki tekur
mikiö til aö sannfæra.
,,Og sjálfur konungurinn?“
,,Hann verður einungis látinn þar, senr hann
heföi fyrir löngu átt aö vera—í gæzluvaröhald. “
Þetta var kænlegt ráöabrngg og, meö fylgi
helztu mannanna, eins líklegt aö hepnast eins og
nokkuö sem mannlegt hyggjuvit heföi getaö upp
íundiö.
,,En hvaö segið þér uin kröfur Ostenburg-
ættarinnar?“ Eg slengdi út spurningu þessari
snögglega og tók eftir áhrifum hennar, og í svip-
inn virtist mér hann komast í bobba.
,, Viö gerum ekki mikið úr valdi hennar, “
sagöi hann. ,,Ostenburg-menn héldu, aö okkar
tækiíæri væri bpið þegar Gústaf féll, og aö nú
þegar gamli prinzinn er fallinn frá, þá sé urn eng-
an mann aö tala, sem geti þokaö rnáli okkar á-
fram. En auövitaö megum viö engan tíma
missa, og veröum að koma öllu fram áöur en þá
grunar hiö minsta, að viö séum nokkuð aö gera.
Viö komufn þeim algerlega á óvart; og aö vera
óundirbúinn í svona máli þýöir ósigur. ‘ ‘
,, Kemur yður til hugar, aö þeir sleppi mót-
þróalaust tilkalli sínu til konungdómsins?“
,,Nei; en þeir geta ekkert aögert eftir aö viö
höfum náö völdunum. “
,,En keisaravaldiö í Berlín, maöur?“
, ,Þar verður aðaláherzlan lögð á kringum-
stæöurnar. Ef viö náum völdunum eftir aö kon-
ungurinn hefir lagt þau niöur og kallaö Minnu
sem eftirmann, þá geta þeir í Berlín gert hvaö
þeim gott þykir. Þeir hugsa sig um tvisvar áö-
ur en þeir vinna þaö fyrir borgarastríö aö rétta
hlut geöveiks konungs. Þannig líta að minsta
kosti mér hygnari menn á, og eg er á sama máli. “
,,Eg skal hugsa um þaö, “ sagöi eg, og eg
hlýt aö játa þaö, aö væri alt eins og hann sagði,
þá, var þessi síðasta niöurstaða hans x'étt. Mér
var þaö nógu kunnugt, hvaða ástæöur þyngstar
eru á metum í Berlín, til aö vera viss um þetta.
En var þetta ekta? Ef ekki, h\’ar var þá ó-
einlægnin? Og það sem eftir var af feröinni braut
eg heilann yfir þessu og fór yfir alt í huga inín-
um, sem hann hafði sagt. Þetta var mér alvöru-
mál.
Þaö voru tvö atriði sérstaklega, sem hugur
minn staönæmdist viö: Tækist fyrirætlun þessi—
og mér lá viö aö trúa því, aö þaö væri mögulegt
— þá gæti Minna kornist að enn þá betri kjörum,
langaði hana til að draga sig í hlé, heldur en nú.
Stæöi öll þau áhrif á bak viö þetta, sern Nauheim
talaöi um, þá- væri hættulegt aö hlaupa undan
merkjum frá þeim, sem rnest höföu fyrir þessu
barist, án þess aö tryggja óhultleik þeirra ekki
síður eti sinn eiginn. Slíkt vari óheiöarlegt og
bleyöuskapur, og í því vissi eg hún mundi aldrei
gera sig seka. Væri hér rétt með farið, þá fór
eg aö veröa hræddur um, aÖ Minna heföi gefiö
of bindandi loforö til þess aö geta dregi'ö sig til
baka á þessu stigi málsins. Viöhlutum aö halda
áfrain þangaö til hægt var aö komast aö sem
beztum kjörum.
En aftur á móti vissi eg, aö maöurinn, sem
fræddi mig um alt þetta, var falskur eins og djöf-
ullinn; og meöan eg sat og var aö velta þessu
fyrir nxér, tók eg eftir slægöinni í svip hans þegar
hann var aö skjóta til mfn augunum til að sjá,
aö hvaö miklu leyti honum mundi hafa tekist að
fá mig til aö trúa úr sér lýginni.