Lögberg - 08.08.1907, Blaðsíða 4

LOGBERG flMTUDAGINN 8. ÁGÚST 1907
jjögbcrg
•r gefltS flt hvern flmtud** af The
Logberg i'rtutin* & rubllaliing Co.,
(löggllt), aö Cor. Wllllam Ave og
Nena St„ Wlnnlpeg, Man. — Kostar
$2.00 um &rlö (& lslandi 6 kr.)
Borglst fyrlrfram. Einstök nr. $ cts.
Published every Thursday by The
Löeberg Printing and Publishing Co.
(Incorporated), at Cor.Willlam Ave.
4 Nena St., Winnipeg, Man. — Sub-
■crlption prlce $2.00 per year, pay-
able ln advance. Slngle copies 5 cts.
S. BJÖRNSSON, Edltor.
M. PAULSON, Bus. Manager.
Auglýsingar. — Smáauglýsingar I
eitt skifti 25 cent fyrir 1 þml.. A
stærri auglýsingum um lengri tima,
afsláttur eftir samningi.
Biistaðaskifti kaupenda veröur aö
tllkynna skriflega og geta um fyr-
verandi bústaö Jafnframt.
Utan&skrift tll afgrelöslust. blaös-
lns er:
TUe LÖGBERG PRTG. & PUBL. Co.
p. o. Box. 12«, Winnipeg, Man.
Telephone 221.
Utanáskrift tll rltstjórans er:
Editor Lögberg,
P. O. Box 136.
Samkvæmt landslögum er uppsögn
En nú er sérstök ástæða til aö' efni en vor Þjóö hefir gert á jafn-1 ingabralli og skoSana-afslætti.
Enda var hún í Landar mínir, sem hér eruö
átta sig á Því, aö sjá Þa« og sann-
færast um ÞaiS, að Þjóö vorri hefir
orðiö stórkostlega mikið ágengt i
framfara baráttunni á síðast liðn-
um rúmum Þrjátiu árum .
Svo mjög hefir henni fleygt
fram á Þessu tímabili, i atvinnu
málum og mentamálum, og siðast
stuttum tíma. Enda var hún i | Landar mimr, sem
fornöld fyrirmynd annarra Þjóða'saman komnir, Þetta á að vera oss
í sjálfstjórnar-skipun. J öllum áhugamál. Og Það væri ó-
l>ér megið trúa Því, ungu menn eðlilegt, ef svo væri ekki, Því Þeir,
sem hlut eiga að máli, standa oss
svo nærri.
Og ef vor kæra Þjóð lætur ekki
og ungu konur, að Þér eruð kom-
,n yf góðum og göfugum Þjóð-
stofni. Fámenn er Þjóðin og fá-
tæk. Enginn neitar því. En má
en ekki °ízt, í Þvi stórmáli, að ná j eg spyrja, væri nokkurt vit i að j hefi eg Þá von, að vér fáum
aftur frelsi sínu, sem hún var meta manngildi einstaklinganna, > lifa Það, að halda íslendingadag
ranglega svift fyrir öldum siðan, sem hér eru saman komnir, eftir|þegar vér getum fagnað yfir Því,
að enginn sannur íslendingur get- dollarafjöldanum, sem hver hefir, að hún hafi fundið aftur sinn tap-
ur um Það hugsað svo, að honum'yfir að ráða? Alls ekki. Hvorki aða pening. Fengið aftur sitt
að Canada væri fegursti gim-
steinninn á meðal ensku nýlend-
anna, hefði eflaust orðið fyrir at-
hlægi. En nú er sá tími kominn,
að Þetta er alment viðurkendur
sannleikur. Nú fyrst eru menn
að vakna til meðvitundar um að
Þetta land á eftir að verða eitt af
Dani nú svíkja sig með kossi, Þá stórveldum Þessarar heimsálfu
að
ekki hitni um hjartarætur og segi1 mannkostir né Þjóðkostir verða
við sjálfan sig með bróðurlegu! nokkurn tíma réttilega vegnir á
neinum gullmetaskáluin.
Aldrei verð eg svo gamall, að
stolti: “Hver Þorir nú að efast
um, að hér séu menn með mönn:
um ?”
Framfaraleiðin
er endalaus i
atvinnumálum og mentamálum.
Aldrei verður Þar síðasta takmark
inu náð, fyrir Þá sök, að það er
ekkert til. Leiðin er endalaus.
Um sjálfstjórnaratriðið er öðru
máli að gegna. Þar er til siðasta
takmark, sem að er hægt að
Fhe D»viIN]ONftANK
SELKIRK tílTHliIÐ.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
forna frelsi.
Þá fyrst, en fyrr ekki, getum
vér horft þangað heim með ó-
blandinni gleði. Þá fyrst, en fyrr i nyt. Þótt að eins litill hluti hins
Nú er Það alment viðurkent, að
Þetta land hefir verið Þannig iit-
búið af náttúrunnar hendi, aö Það
getur talist með auðugustu lönd-
um heimsins. Alt sem útheimtist
til þess að svo verði er atorka og
framtakssemi, sem færir sér hinar
ótakmörkuðu gjafir náttúrunnar
Sparisjóösdeildin.
Tekið við innlögum, frá $i.oo að upphaeð
og þar yfir. Hæstu vextir borgaðir fjórum
sinnum á ári. Viðskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumurjgefinn.
Bréfleg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
að eftir bréfaviðskiftum.
Nótur innkallaðar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umbuðslaun.
Við skifti við kaupmenn, sveitarfélög,
kólahéruð og einstaklinga með hagfeldum
kjörum.
0. GRISDALE,
bankastjórl.
eg ekki með hlýjum huga minnist ekki, getum vér sagt, ekki einung-, frjósama akuryrkjulands Vestur- j VCL V1 fOU Vu».»».Sv,
ferða minna um ísland. Því jafnlis að íslendingar séu menn með; Canada sé ræktað enn sem komið þéft |sjentjingar jler beri hlýjan
1 . i• 1 r- 1 .. 1 “_______ iCi-« c*A pr há pr mi becrar heftn InnH meíS . .. ^ ^ ,
mikið gott vér Islendingar eigum
þessari Þjóð og þessu landi upp
:ið unna, Þá er þaö næsta eðlilegt,
sælar stundir hefi eg sjaldan lifað mönnum, heldur líka að
fjarri mínu eigin heimili.
Mér var alt Það íslenzka hug-
ljúft og Þægilegt. En því miður
sjást Þar enn allvíða ólukkans
dönsku fingraförin. Eg hafði
mesta ýmigust á Þeim. Það sjást
stefna. Takmakið, sem Þjóð vor j lengi ör á höndum og fótum þess
hefir stefnt að og kept að, og er [ manns, sem lengi hefir verið í
þjóð með þjóðum.
Minni Canada.
fRæða eftir dr.R.J.Brandson.ý
Þar sé er, þa er nu Þegar þetta land með h til Canada. Allflestir íslend-
sanm kallaö kornforðabur hins!; sem hingaS hafa komiö,
brezka nkis.- En það er ekki aö | lentu hér meg tvær hendur tómar,
eins akuryrkjulandið í Canada, eða þyí sem næst Hér var tekis
sem farið er að draga athygli
heimsins að sér, heldur eru líka
skógar, námar og kvikfjárræktar-
Árið 1638 var mynduð ofurlít- löndin hér að fá verðskuldaða við-
il sænsk nýlenda á bökkum Dela-
ware fljótsins í austurhluta
, komin svo nærri. að nú liggur við 1 böndum. Það sjást örin enn á, - . ,, ,
winnipeg, Man. a8 eftir sé aS eins herslunmnurinn. Þeim íslenzka Þjóðlíkama undan Bandankjamanna. feessi nylenda
var famenn og fatæk og
Jcaupanda & blaði ógild nema hann
skuldlaus þegar hann segir upp.—-
Ef kaupandi, sem er 1 skuld vlö
Hún hefir komist svo nqprri því í
þessu “þrjátiu ára stríði”, að það
_____ er farið að vekja almenna eftir-
blaöiS, flytur vlstferlum án ?ea3 ua® 1 tekt um Norðurlönd Og jafnvel
tllkynna helmilisskiftin, þá er þaö
fyrir dómstúlunum álitln sýnileg j ner
eönnun fyrir prettvíslegum tllgangi
Miuni íslands.
(Ræða eftir W. H. PaulsonJ.
Ameríku. Og margir bera
nú Það traust til hennar, að hún
muni, að dæmi frænda sinna
Norðmanna, ekki lina á, fyr en
| hún hefir fengið algerða sjálf-
stjórn.
Eg efast ekki um, að svo kölluð
| ættjarðarást lifir í brjóstum
Háttvirtu tilheyrendur!
Einu sinni enn komum vér sam- j flestra íslendinga hér, sem til vits
an á Islendingadegi, til Þess að og ára eru komnir. En sjálfsagt
minnast ættlands vors og Þjóðar. ; er hún á misjöfnu stigi og af mis-
Þetta er nú orðin nokkurra ára jöfnu eðli. Hjá sumum situr í
gömul venja. En samt verðúrj fyrirrúmi endurminningin um
sérhvert Þetta tækifæri tilefni til landið sjálft. Um náttúrufegurð-
nýrra hugleiðinga. í ina, um fossana og fjöllin, um
Nýjar hugleiðingar koma fram ^ sveitir og dali, um blómskrýdda
í hópum, verða hver fyrir annari, ^ völlu og vornætur sól .
svo Það liggur við, að eg nái ekki
sérstöku haldi á neinni Þeirra.
Eg get Þessa til, af þvi eitthvað
likt var ástatt með mina eigin ætt-
Mér fer líkt og írlendingnum, jarðarást áður en eg fó • að ferð-
sem kom af andaveiðum. Hann
var spurður hve margar hann
hefði drepið. “Ekki eina einustu’’,
var svarið. “Nú, Þú hefir enga.
fundið?” var Þá sagt. “Jú, það
var nú meinið. Eg sá of margar, I viðkynningu. En við ferðirmr
r.st til íslands og kynnas: þvi að
rýju.
Lkki er samt svo að skilja, að
1 ttta tapaði neitt sii. i fegurðar
dönskum þrældómsböndum. Hvar
sem lýtin eru mest á þeim þjóð-
likama, Þá má nærri ganga að því
sem sjálfsögðu, að það séu dönsk
lýti.
Eg sagði i upphafi þessa máls,
að hvert Islendingadagshald gæfi
tilefni til nýrra hugleiðinga um
Þjóð vora, af Því hún stendur ekki
í stað. Vér virðum hana þá fyrir
oss nú, Þar sem hún er stödd á
yfirstandandi tima.
Hún er enn að fást v,ð stjórn-
arbót sína. Konungur Dana er
kominn þangað heim, i virðingar-
skyni—eg hafði nærri sagt yfir-
skyni— við hana. Kominn til að
semja.
Mörgum stendur stuggur af því
danska liði, sem þangað er komið
í samningaleit. I ráði kvað
vera að fá íslendinga til að
attu
nýlendumenn næsta örðugt upp-
dráttar fyrstu árin, sem þessi
bygð var við lýði. Margir af
urkenningu. Eðlilegar afleiðing-
ar af Þessu eru það, að hingað
streyma nú innflytjendur í þús-
unda tali úr öllum áttum, í þeirri |
von, að þeir geti orðið að ein
við þeim tveim höndum og þeir
gerðir hluthafar í öllum þeim
fram úr skarandi gæðum, sem
þetta land hefir að bjóða. Starf
Þeirra hefir blessast langt fram
yfir glæsilegustu vonirnar sem
gerðar voru. Allur fjöldi Þeirra,
j sem komu hingað allslausir, eru
efnum, og geta
nú í allgóðum
hverju leyti aðnjótandi Þeirra notig fIestra þeirra þigiuda, sem
gæða, sem hér eru á boðstólum.
leiðtogum sænsku þjóðarinnar j Eins og 19. öldin hefir verið aðal-1
vildu gera fremur lítið úr þessu
fyrirtæki, en Oxenstjerne, einhver
djúpvitrasti stjórnmálamaður, sem
sú þjóð hefir átt, kallaði nýlendu
þessa dýrmætasta gimsteininn í
j hinni sænsku kórónu, og sýndi
hann þar sem oftar að hann var
skarpskygnari en flestir aðrir
menn,þar sem liann sá í anda hina
glæsilegu framtið Þessarar litlu
nýlendu, og um leið þá svo að
segja Þessarar óþektu heimsálfu
líka.
Um sama leyti og þessi nýlenda
var mynduð komust á fót víösvegar
á austurströnd þessa lands, marg-
ar enskar og franskar nýlendur.
Enginn af forkólfum hinna síðar-
semja af ser fornan rett , eins;nefndii þjó.5a hafci samt þá áfu
og nu er kveðið Þar he.ma, SvO(S£m 0xenstjernC; a5 geta lyft
að hingað verði fanð en ekki fortja]di hins ókomna tima og séö
lengra og lnn islenzka Þjoð verði j þva5 hann baf ; skauti sínu þess.
að lata ser lynda ohagganlega, um um nýlendum til handa. ÞaS er
alla framtið, það vegsemdar a-jf nú> eftir nær því þrjár aldir>
þroskaöld Bandaríkjanna, eins er
lítill efi á, að þessi 20. öld verður
aðal-þroskaöld Canada. Sú fram-
fara alda, sem hefir lyft Banda-
rikjunum upp á hæsta tind frægð
lífið hefir að bjóða. Einnig geta
margir þeirra notið þeirrar á-
nægju,að sjá börn sin byrja baráttu
lífsins jafnfætis börnum hérlendra
manna, og standa þannig marg-
falt betur að vígi, en innflytjend-
urnir, feður þeirra. Þótt i sumurn
ar ogvelgengm.ernu fyrst fyr.r al- Ljlfellum a5 þær vom sem menn
voru að steypa ser yfir Canada, | t sér ; sambandi vis sina ei
og hve hatt Þessi þjoð berst a framti5> hafj a5 einhverju leyti
Þemri °|d» er að rnikiu leytt undu- j brugSist þ4 eru þau vonbrigði
henm sjalfn komið. Ef hun ber! ._____, ,___________ •. „
gikli í huga mínum við Þá nýjujstand að dingla í dönsku tjóður-IJ hin e’nska þjós er fariÍ aS vis:
þvi í hvert skifti, sem eg ætlaöi að
skjóta önd, Þá syntu Þrjár eða
fjórar aðrar á milli svo eg gat
ekki skotið og varð að hætta.”
Enginn dagur á árinu líður svo,
að vér ekki á margan hátt séum á
það mintir, að vér erum íslend-
ingar. Ýmist rekum vér oss á
einhvern af þeim örðugleikum,
sem því fylgja að vera útlending-
ar, ellegar vér verðum fyrir ein-
l.verjum sérstökum sóma, einmitt
út af þjóðerni voru. Undan hinu
fyrra væri í mesta máta ósann-
gjarnt að kvarta. Það er svo sem
sjálfsögð afleiðing af því uppá-
tæki voru að hafa flutt burt af
ættjörðinni. Og fáir munu Þeir
þangað, drógst hugur minn og til-
finning meira að fólkinu sjálfu
Ættjarðarást mín, sem líklega er
bandi.
urkenna, hægfara þó, að nýlendur
Nú í dag er verið að halda kon- j hennar víðsvegar um heiminn eru
hinir dýrmætustu gimsteinar í
unglega stórhátið á Þingvelli.
- n- »*i » ' u-f» -* 1 um iand rcsa menn ond~ 1 tignarskrúða hennar, svo hún ber
nu ekki til tviskiftanna er s.ðan verð.r gegn sliku Kongsbænadags- ægishj41m yfir keppinautum sín.
nalega emgongu þjoðarast, eða haldi. Þykir betur sæma að gera1 * ; Jþ j harSsotta kaooieik sem
velv.ld t.l fólksins, sem það land hátíðlega minningu Jóns Sigurðs- j stórveldi heimsins .eru stöðugt að
byS8,r °S sem stendur oss svo j sonar. Menn eru Því Þar heima' þreyta
nZd’ 5T hAÖrl hrjÓS.tUfg. erínú að skiftast í Jóns Sigurðssonar | Um'langan aldur hafa Englend-
r attura Islands Þott hun se fogur menn og konungsmenn, í sjalf-|ingar veris mesta nýlenduþjóð
°£Þvi.foreg. fremur a? dast a« stjórnarnænn og Danastjórnar- heimsins. Eins og , hinni róm-
Þjoðinm sjalfri, sem þratt fynr'menn.
Þau náttúrukjör, eða ókjör, og
versku goðafræði, Þar sem gyðj
unni Ceres er lýst þannig, að
I ungdæmi sínu sagði hinn
TgI7, mda Þrældóm’ hefir vernd! snjalli og stórhuga maður, sem nú'hvar svo sem hún sté fæti sinum
að gullaldarmenninguna, sem alhr|hefir ráð Þjóðar vorrar mest allra til jarSar> þar spruttu strax upp
íslendingar, hvar . heimi sem bua,, Islendinga í hendi sér: “Jeg fyrir)fogur blóm og nytsamar jurtir.
eru stoltir af að tileinka sér.
Eg dáist að Þjóðinni, sem við er niðurskurðarmaður.
svo margt hefir haft að stríða.
menn vera, sem ekki hefir þóttlVíst er margt fjallið Þar fagurt, 1 mál íslands.
mitt leyti játa það glaður, að jeg þannig er því og háttað í sögu nú-
niðurskurðarmaöur. , tíðarinnar. Hvar sem hinn engil-
Þar var liann að tala um stjórn- saxneski þjógflokkur nær fótfestu
það margborga sig, þrátt fyrir
alla örðugleika.
Yfir hinu síðara höfum vér sér-
staka ástæðu til að gleðjast. Og
þar er nú einmitt ein af þessum
mörgu hugsunum, sem vildu verða
fyrir, þegar Þó til einhverrar ann-
arrar átti að ná.
Vér erum búnir að tala um ís-
land á mörgum íslendingadögum
og við ótal mörg önnur tækifæri.
Samt getur þetta tækifæri alt af
gefið oss nýtt umtalsefni.
I og yfirráðum víðsvegar um heim-
tignariegt og aðaaanlegt, en meira l Eg hefi frá Því fyrsta borið þar myndast blómleg og vold-
d r iní'‘8rb°ínUrT1*lein . k æö' miklS traUSt t!1 Þess manns- Ekki1 ug þjóðfélög, sem varðveita og á-
ÍJa ‘x '-xE? daiSt a5 bondaniun, hef.r heldur persónuleg viðkynn-1vaxta eins og dýrmætasta fjársjóð
sem með iðn. og atorku breyt.r (ing við örfá tækifæri, dregið úr sinn, hinar göfugu og háleitu hug-
hraunum og holtum . skruðgræn þvi trausti hið minsta. Og Þó mér sjónir hans, og halda á iofti orð-
m®g Jurta&arSa- ES da,st aö haf. ýmislegt komið kynlega fyri.-jstir hans og erfikenningum. Að
sjomannmum, sem leggur ut 1 is- og nokkuð á annan veg en eg
li.fi’X oIZIf» __ L V.C_.11 . _ ° °
hafið sjalft, upp á líf og dauða, til hafði vænt, þá skal það nú hik-
að sækja björg i búið. laust játað, að missýningahætt
þessi Þjóðflokkur sé sá sem um
fram alla aðra hafi rutt framför
og menningu braut hér í heimi,
En þessa og aðra slíka örðug-1 getur manni verið, þegar hlutina þag er skráð með gullnu og óaf-
Sa, u. ul l Þj° '°rn 'engatz0' Þarf 38 sko8a 1 m.ikilli fj'arlæ^ máanlegu letri í frelsis- og fram-
gæfu, heldur þvert a moti. Eg það oft í gegn um annara gler-. farasögu þjóðanna. Verksmiðj-
e . a \ eg a a sem v.nur m.nn augu. Og ekki trúi eg því, fyr en urnar, með hinum undursamlcgu
Þo er nú landið alt af í sama þetta efni einmhr^T0'* Um a Þaff a» taka’ 30 Þegar ágrem- * vélum sínum, járnbrautirnar og
staB. og þjóftin þar hin sama. En | | ,'il £1 l'f Z gufuskipin, talsítnim, og ritsím-
hún stendur ekki í stað. Á hverju
nýju ári sjáum vér
/ .« f 1 1 . ° ^UlUðiMUlil, Ullðlllllllll VC i ÍLSIIII”
a„, „vuiu . mer td Slands’ Þef,ar tU. leidd» ag ver ekki finnumVnn, alt ber vott um hið undra-
hana fást við S''t\ a er ’ ar orJ Þjóðskörung þann í hópi þeirra verða verklega hyggjuvit þessa
ný viðfangsefni. Og Þess vegnal
vakna hjá oss nýjar hugsanir um
hana með hverju nýju ári.
Framfara straumurinn, sem
gengið hefir yfir heiminn á nokkr-
um síðustu áratugum, hefir líka
annars orð
a manna, sem heldur vilja skera en
baða.
Byron, skáld Breta, segir á ein-
um stað, að ekkert sé eins vanda-
samt og byrjunin, nema ef vera
skyldi endirinn. Hann á þar við
ust honum meðal
þessa leið:
“Að geta svörð á grjótið fest,
graslaus börð með eikum.
Líf og jörð Þeim blessast bezt
bætt í örðugleikum.”
dáisl að Þjóðinm fynr gest- kvæðið, sem hann er að yrkja.
nað t.l íslands, og þegar alls er risn, og hofðmgskap, fyrir bók- Þ'etta getur lika ef tily v ll áft
gætt Þa verður eklc. annað sagt , hstm og skáldskap. Þó hrífur j vi« um stjórnarbótarmál íslands
en að heimaþjoðm haf, notað afl.ð j huga rmnn mest af öllu strið henn- Vandasöm var byrjunin Jóni Sig-
, Þeim straum vel og v.turlega. ar ynr að ná aftur sím, forna urBssyni. En takist ekki ver til
Á yfirsjómr vina vorra Þar frels,. Það er aðalmál hverrar meS endirinn, þá er er vel yfir að
heima ber oss nú ekki að minnast. mentaðrar þjoðar, að verða frjáls, láta
Nóg er af þeim allssstaðar; hjá | sé hún það ekki nú þegar. | Þvi i]la lizt mér á alt vinfengið
þjóðflokks. öfl náttúrunnar hafa
verið gjörð mönnunum undirgef-
in og látin styðja Þá til aukinnar
velmegunar og þæginda. Þótt
Þetta sé mikils virði, þá er enn
meira um það vert, að þar sem
enskar hugsjónir eru ríkjandi, þar
er líkamlegt frelsi, í hinni göf-
ugustu mynd — frelsi, sem tak-
markast að eins með viturlegum
lögum frjálsrar þjóðar. Frelsis-
þráin og löghlýðnin haldast hér í
hendur og með því að eins getur
sannarlagt, verulegt frelsi lifað og
• / « / . » / / _ • , j _. | “ * u aii rimtiiclU oaiiudi l^í t * VCIuIICíí'L II
sjahum OSS’ hja storþjoðum, | F-kk. ve.t eg af neinni þjóð, sem og veizluhöldin. Eg óttast alt þróást hjá einni þjóð. nug t.i pess ianas og vuji
Íitið SmaÞj°ÖUm °g hvar SCm 3 Cr| f£ he^?Itr^StstÍUnd,r s?mu,drS: samningamakk um þessi mál. Mér ]\faður, sem fyrir 50 árum hefði j og sóma þess sem mestan.
sjálfri
gæfu til að nota tækifæri þau, sem
henni bjóðast, vel og hyggilega,
þá er full ástæða til að vonast eft-
ir því, að hinar gl^silegu vonir,
sem menn nú gera sér um framtíð
hennar, verði uppfyltar.
Eg hefi þegar bent á, að hingað
streyma nú menn af ýmsum Þjóð-
um, auðvitað oft og tíöum mjög ó-
líkir hverjir öðrum hvað hæfileg-
leika og hugsunarhátt snertir. 1
engu þjóðfélagi eru Það fleiri ó-
líkir straumar, sem renna saman,
en einmitt hér. Því miður eru
margir þessir straumar ekki eins
hreinir og skyidi, og í stað þess að
gera þjóðlíf vort hreinna 0g feg-
urra en áður, er hætt við að þeir
hafi gagnstæð áhrif. En þó eru
fleiri svo hreinir og fagrir, að
að maður hefir fulla ástæðu til að
vona, að áhrif Þeirra verði sterk-
ari en hinna, sem óhreinir eru, og
hið kanadiska þjóðlíf vort verði
betra og fullkomnara, vegna þess
hve ólíkir straumarnir eru, sem í
það hafa runnið. Vér íslending-
ar erum einn af þeim minstu og
ef til vill áhrifaminstu straum-1
um, sem sameina sig i kanadiska
þjóðlífinu. Þótt sá straumur sé
lítill og hans gæti ef til vill eigi
mjög mikið, þá getur hann samt
verið mikils virði, ef hann er
hreinn og tær og færir inn í hið
hérlenda þjóðlif Það sem er lofs-
vert og gott. íslendingar hafa æf-
inlega, og Það að verðleikum,
fengið orð fyrir að vera nýtir
borgarar í þessu landi. Þeir hafa
ótrúlega fljótt komist upp á lag
með að færa sér hin mörgu tæki-
færi í nyt, og yfir höfuð komið ár
sinni betur fyrir borð, en við mátti
búast Þegar teknir eru til greina
hinir mörgu örðugleikar sem þeir,
er Þeir voru nýbyggjar hér, hafa
átt við að stríða. Flestir þeirra
hafa einnig, eftir föngum, reynt
að kynna sér stjórnarskipun þessa
lands, til þess að geta int borgara-
ar skyldur sínar sem bezt af hendi.
1 þessu efni standa þeir fyllilega
jafnfætis öðrum útlendingum, sem
hafa tekið sér hér bólfestu. Flestir
þeirra hafa hugmynd um það, að
Það sé heiður að tilheyra annari
eins þjóð og þessari og bera mjög
svo hlýjan hug til þessarar nýju
ættjarðar sinnar, þótt Island skipi
enn þá öndvegi í hjörtum margra
þeirra. Samt er mér óhætt að full-
yrða að hjá þeirri kynslóð íslend-
inga, sem alist hefir upp hér, skip-
ar kærleikurinn til íslands hinn ó-
æðri bekk, þótt þeir beri hlýjan
hug til Þess lands og vilji sjá veg
gleymd, Þegar menn sjá að börn-
unum vegnar betur en ef þau
hefðu verið á íslandi. Þótt sumt
af voru eldra fólki hafi margs að
minnast og margs að sakna frá
íslandi, þá hverfur sá sársauki við
það að sjá vonir þær, sem þeir
höfðu gert sér um framtíð barna
sinna uppfyltar. Ef hin yngri
kynslóð íslendinga i Þessu landi
ber að því skapi meira úr býtum,
en hin eldri, sem hún stendur bet-
ur að vígi Þegar hún byrjar bar-
áttu lífsins, þá er óþarfi að bera
neinn kvíðboga fyrir framtíð
hennar.
Þ'egar vér ihugum hve mikið
vér tslendingar eigum þessu landi
og Þessari þjóð upp að unna, og
hve mikið vér eigum henni að
þakka, þá vaknar um leið sú spurn
ing í huga vorum: “Hvað höfum
vér gert og hvað getum vér gert
fyrir hana? Hvað geta tslending-
ar hér gert til þess að sýna, að
þeir séu maklegir allra þeirra
hlunninda, sem þeir hafa hér orð-
ið aðnjótandi? Fyrst og fremst
s geta þeir sýnt sig maklega þessara
hlunninda með því að gera sér
alt far um að vera nýtir borgarar
þessa lands, og sýna það bæði i
orðum og gerðum.að þeir beri vel-
ferð þjóðarinnar fyrir brjósti. Til
þess útheimtist ekki að eins vilji
heldur og þekking á þeim spurs-
málum, sem þjóðin verður að
leysa úr. t frjálsu landi eins og
Vér höfum verið beðnir að selja
eitt mjög vandað nýtízkuhús á
góðum stað í borginni 5 hundruð
dollurum lægra en hús af sömu
gerð seljast. Finnið okkur að
máli ef þér viljið eignast gott og
ódýrt heimili.
Vér höfum sex herbergja hús
til sölu frá $1700 til $2100 með
$100 til $250 niðurborgun og af-
gangurinn borgist mánaðarlega,
jafnt og húsið rentast fyrir.
Vér höfum mjög vandað hús á
góðum stað sem eigandinn vill
skifta fyrir bújörð nálægt Dog
Creek P. O. og fáeina gripi. Sá
sem hefir svoleiðis að bjóða geröi
vel að skrifa okkur fáeinar línur.
Landar góöir finnið okkur að
máli, ef Þið viljið selja eignir ykk-
ar eða viljið víxla þeim.
Tlie Manitoba Realtv Co
Offie* Phoiie 7032
Honse Phone 324
Room 505 Hefirpavy P»lk
— 2584 PortagpAvc
B. Pétursson, Manager,
ugleikum, að ávinna meira i því stendur stuggur af öllu sannfær- látið sér þau orð um munn fara,1 "Þ'egar tekið er tillit til þess hve K. B. Skagfjord, agent.