Lögberg - 13.05.1908, Blaðsíða 2

Lögberg - 13.05.1908, Blaðsíða 2
2. LÖGBERG, FrMTUDAGINN 13- FEBRÚAR 1908. Hefndir á íslandi í fornöld. Eftir Einar Arnórsson. (CJr “Fjallk.j VIII. 1) Hefnd til næsta alþingis,\>ess alþingis, er skylt er ag sækja mál- iö á. Víga og allra áverka ("þ. e. á Sturlungaöldinnifi2. og 13. öldj aS menn voru dregnir út úr kirkj- unum og vegnir eSa lemstraöir. Þess eru þó dæmi, aö menn mátu trú og kirkju svo mikils, aö þeir létu þá undan komast meö lifi og limum, er í kirkjur komust. ÞórS- ur kakalí vann t. d. þaS heit, aö drepa aldrei mann, er í kirkju kæmist undan honum. — Einnig voru menn friöhelgir á þingum öllum, alþingi, vorþ.ingum og ef ásýnt verSur) mega vígsakaraS- f b - ' 0 . - haustþingum og hreppastefnum. dar og sa maSur, sem unniS er a, . ... hefna til þess alþingis, er hann er Þetta hafSi aS vísu ekki ávalt þýSingUjþví aS sumir afbrotamenn áttu ekki þingrétt. ýSjá aS ofan IV. a. 3_ý og sumra athafna vafrS aS hefna þegar á véttvangi. A- skyldur aS sækja máliS. Enn- fremur mega þeir hefna til sama tíma, er voru i för meS hinum vegna, meidda eSa særSa manni,1, , . . . , . , . . en eigi aSrir svo lengi ésjá hér aó kvæ8ln Um ÞmgfnS og þinghelgl, neðaif' a 2/ Sdu™ fyrir <« kirki“f"5. h>f“ ^ kvennaspjöll, ef Þau eru fullfram- sett tl! aS menn gætu ohultir tignaS guSma og sott þmg. Gilda ín, og þau þrju íllmæli, er mann- . ö & - , ’r f. . \ . , • Þau oe meS ollum hefndir mega fyrir koma svo og' . “ s , , * 0 -Tt 1 n7\«4 «-*•* 1 rn níSkveSlinga, er kveSnir eru um níann: aS I.ögbergi, má ‘og fram koma til næsta alþingis. 2) Hefndir til styttri tíma. ÁS- ur er þess getiS ("IV. a. 1), aS hver mátti hefna vígs og áverka til jafnlengdar annars dægurs, er vildi. Takmörkin eru ef til vill sett svo þröng, til þess aS fyrir- byggja almennan ófris og flugu- mensku. Ef allir hefSu vítalaust mátt hefna jafnlengi sem sakaraS- ili og förunautar liins vegna eöa germönskum ÞjóSum i fornöld. Þó máttu menn hefnia áverka á þingum ,er gerSust Þar og fyrirstaöa varSaSi jafnt, sem annarsstaöar, nema á alþingi. VI. Ennfremur mætti spyrja, hvort ekki væri sett nokkur form- skilyröi í lögunum, skilyrSi, sem á annan bóginn Þyrfti til þess aS fremja hefndioa og á hinn bóginn skilyröi, sem fullnægja ætti eftir aö hefnduip væri komiö fram. p) Aö því er fymefndu skilyrö- særöa manns, Þá mátti búast viö in sn€rtir> Þa *æ 1 su sPurninS Því, 'aö menn yröu fremur keyptir! kom,lS t{l feina’ hvort . ^g bæri til þess. Margir voru einhleyp-! aS>sa verknffnum fym í. d. na- & . , , , , gronnunum til þess, aS loglegt mgjar og umrennmgar her a landii . „ , c _ • , , , Z. s , , , væn aS hefna. Þegar um Þær at- a þe-sum timum, sem var nokk- , , . „ . . , • , . i hafnir er aö ræöa, sem aö eins ma urn vegmn sama, a hveriu markmu: , , , ... .’ , S., , • . '. ,v* hefna a vettvangi, svo sem frum- reiö. Ef nu engm hætta hefSi ver- , , • , ,. . ,.. , 8 . , I hlaupa einna saman, oröhefndina, íö logum samkvæmt a þvi, aö vega , .s - , s, htns mmsta dreps, þvi aS Þa er merin eSa meiöa fyrir gjald, af þvi , , . , . , v „ , „,. .1 ,.8V ’ hefnt a vettvangi o. s. frv. getur aS þaS heSfi veriö vitaulaust sem ,,. „ ... ^ . . , ekki venS um nokkra lysingu aö rettmæt hefnd, þegar svo stendur c. , , , , ’ f,, . , . tala. Sama er um þa hefnd eftir a, þa hefSu aö likmdum enn fleirii . . . . „ , _ „• „ . vig (og averkaý, er allir mega oröiS til þess, að gera slilct aS at- , b , ... f tt .. , , • ••• 1 fram koma, sem vilia, til lafn- vmnu. Hættan var ekki svo mjog j 1 ’ T ' • „r u„rx.. vt len&dar anrtars dægurs. Lysmg mikil. ef login hefðu leyft ÞaS. En , „ , , , . , , . x. - f t- • x. - * r, , i vigs eöa averka þurfti ekki aS fara Þvi for fjarn, þvi aS flugumenska , b , ,JT , , ,, J ö tram T\rt- Pr, ctTSocf hrptnnr enhr_ og var refsaö fram fyr en siSast Þremur sólar hringum eftir aS athöfnin gerSist. Hér er Því útilokaö, aS lýsing vígs geti veriö nokkurt skilyrSi löglegr- ar hefndar. Aö ööru leyti er ÞaS vafasamt, þótti allilt verk stranglega. Enn voru nokkur þeirra afbrota. er hefna mátti aö eins um leiS og þau voru framin (in continentj. Sú regla gilti nú um orShpfndinaolvort víglakaraSilar Þurfa aS lýsa ri.Retorsion ) .frumhlaup og drep. vígfínti, eöa sá, er áverka eða- sár er eigi varð ásýpt eftir, hefnd fyr- fékk sjálfur ega aSrir j harls staS; ,r kvenspjoll, ef verkiS var ekk, ef hann er ekk; til þess fær fullframuS, hefnd þjofnaöar og Nokkrum áverkum þurfti alls ekk; Þrælavig og meiSingar busmala. I ag lýsa hinum óverulegustu frum- Aths. — Hm hernaö eru engar, hlau ef eigi fylgdi fIeira eftir. reglur settar um timalengndma j Annars var lýsin sára áverka Vikingar voru her a landi rett-' nauíSsynleg til þess aS gIatja ekkj,i; dræpir an Þess tekið væri til grema rettinum til hinnar persónulegu hversu langt var siðan hvert ein- bótar> er “réttur'’ het. Ennfremur stakt rán væri framið, að mmtsa mátti sá er særSur var eSa lostinn kosti var ÞaS svo, á rneðan þeir eig.j fleila svefn né mat eSa vera helou ranum a ram. Óins og aö- samvistum með honum, ef hann ur er sagt, er ÞaS enda vafasamt. , , . .... , , . 8 , . A , r , , , i vildi halda oskertum retti sinum til hvort betta ma te jast hefnd fsbi .| “réttarinS”, enda verður sökudólg- ó- ^ urinn æll til dóms og á þingreitt. 1) Hefndir án bess að komi til Emnig er til ákvæði um ÞaS, aS greina, hvar beim er komið fram. lýsa skuli frumhlaupum öllum, ef Ví-a, sára og annara áverka mátti fleira gerist af, ÞaS er hinum ósak hefna, hvar sem vera skal. Sariia næmari irumhlaupum, sem annars máli var að gegna um hefndir fyr- , urfti ekki aS lýsa> «ok metz þá til ir fullframm kvenspjoll og illmæli. óhelgi„ Virðist af þessu me aö því leyti sem mannhefndum rága; að Iýsing hafi hér verið nauS matti koma fram fyrir Þau. Um synleg til þess aö sökudólgurinn hernaö gilti sama regla ('sbr. aS félli óheilagur tyrir verk sín. Um ofan V. a. 2., aths.ý. hjn tilfellin er ekki tekiS fram um 2) Staðbundnar hefndir. Frum- heíndina, heldur aS eins um “rétt- hlaupa, dreps, er eig,i varö ásýnt inn’’ og aS Þeir væru ælir til dóms» eftir og kvenspjalla er eigi voru og ættu Þíngreitt og stundum um fullframin, mátti einungis hefna á glötun saksóknarréttaríns og véttvangi. Oröhefnd, þjófnaöar- bjargir vigam^nna, vikinga og hefnd og hefnd fyrir þrælavíg fór brennuvarga, ef sárum eSa áverka eftir sömu reglu. j væri eigi lýst á löglegan hátt. Eigi I Þessu sambandi má geta þess. er heldur talaS um, aö lýsa Þurfi aö nokkrir staöir voru almennir | kvenspjollum eða illmælum,til þess he1?1 og griSastaðir sakir almennr rtS geyma sér hefndarréttinn. ar notkunar og ákvörðunar sinn- Hvernig sem lögin hafa veriS um ar. í heiðnum sið var svo um hof- Þetta atriSi, þá tíSkuðust hefndir in, þar sem guöirnir voru tignaöir. eftir_ Því, sem í Isjendingasögun- Eftir að kristni var í lög tekin á um er frá skýrt, án nokkurrar lýs- Isjiandi éáris 1000) gilti samskon- ingar. Af því tilfelli, sem aö fram ar um kirkjurnar. Þessi hús voru an er nefnt.mætti þá ef til vill ráða almennir griSastaöir, og lá ströng þaö, að lýsing hefði veriö nauSsyn ref.ring viö Þvi að saurga þá meS leg til þess aS varðveita hefndar- mannablóöi, reiöi guðanna, í heiðn réttinn eftir aö þrír sólarhringar um siö. og reiði kirkjunnar í kristn voru liSnir/eftir aS. atvikin höfSu um. Fl/ttamenn, konur og börn gerzt. AuSvitaS þurfti ekki nein leituSu oft undan í hof og kirkjur íýsing, Þegar hefnt var fyrir hern- og biöu þar átekta. Annað mál var aS. ÞaS, að menn voru einatt ákafari Hvernig svo sem þessu hefir en fvo, en Þeir virtu kirkjufrið og verið varið um lýsing sára og á- hr f svo mikils, aS Þeir sleptu fjand ve> ka. þá er vist, að menn gátu manni sínum, Þegar þeir höföu kló fyrirgert hefndarrétti sínum á ann fest hann, þótt hann kæmist í hof an hátt, meS siamningum. Að und- eöa kirkju. Einkum var það altítt anteknum vígum og hinurn meiri sárum og ef legiö var meS giftri konu eöa nunnu (II 3-A.bý, máttu menn sættast á máliö án leyfis lög- réttunnar. Ef nú lögleg sátt var gerð, þá var auövitað hefndarrétt- inum Þar meö fyrirgert. ÞaS var hiö mesta níðingsverk aö ganga á geröa sátt. Sama var ef griS voru sett, milli manna, sá hét griðbítur, er ÞaS geröi. Ennfremur gat máliS olkist á vorþingum og dóm- ur veriö uppkveöinn í þvi; þá þurfti ekki aö skírksota til hefndar réttarin,s þó að hlutaSeigandi væri ráSinn .af eða særður á tímabilinu milli vorþings og alþingis. Þ'aS var fullnægjugerö dómsins. IX. Þess er enn getíö í einni af sög- um vorum ("Njáluý aS maSur hafi veris “helgaður’’ á einu af vorþing unum eftir víg, svo að hann skyldi ekki falla óhelgur eða sár og á- verkar vis hann óheilög. Þessi helgun finst hvergi nefnd í löggjöf inni, og ÞaS er harla ósennilegt, að einn einstakur maður hafi haft slíkt vald til þess aS gefa öðrum undanþágu frá lögunum og svift mótstöSumenn hans rétti þeim, sem lögin veittu Þeim. ÞaS verð- ur því ósennilegra sem aSilar máttu ekki einu sinni sættast á vig eða hin meiri sár án leyfis alþing- is, eins og er á drepiS hér aö fram an. Sagan er annaS hvort óáreiö- anleg i þessu atpiSi, eða hún hefir sagnir um eldri rétt aö geyma. HiS fyrnefnda viröist þó líklegra. Aths. — í kristnum sið er stund- um talaS um aö biskupar hafi “leyst” menn eftir víg eöa önnur hryöjuverk. Þessi “Jausn” er auö- vitað ekki “lausn” undan hefndum heldur “lausn” undan reiöi eða banni kirkjunnar. b) Skilyrði er fullnægja skal eft ir aS hefndin hefir verið framin til þess að réttlæta hana. 1. Þá er maður hefir vegiö ann- an í hefndarskyni, skal hann hylja hræ hans og segja hvar þar er, og lýsa vígi, eins og ávalt ái aö gera,. þegar maöur er veginn. Ef hann gerir eigi svo, þá metst vígið sem morð. MaSurinn hefir eigi fallið óhelgur, hvaö sem hann hefir áð- ur til saka gert. Hér má og geta þess, að hefndin er óréttmæt, ef henni er framkomiö meö göldrum eða gerningum. Ef svó er ástatt, sem nú var taliö, þá eiga varnir eigi aö metast, þ. e. menn hafa fyrirgert rétti sínum til þess aS stefna þeim til óhelgi, er er veginn var. 2. En er þaö skilyrði til þess aö veröa sýkn af hefndum, að hefn- aridinn sanni, aS hann hafi haft rétt til hefndarinnar. Hér er und- ir því komið, að hann geti sannaö ÞaS á þann hátt, er lög fyrirskipa, aS hefndarskilyröin hafi veriS fyr- ir hendi, þegar hann kom hefnd- inni fram. Þær varnir, er hlutaS- eigandi verður aö geta komiö fyr- ir sig, er bæði það atriSi, a S hann hafi orSið fyrir ólögmætri árás | eöa sá, er eftir er mælt, a S sú á- rás hafi veriö Þess eSlis, að hefna mátti fyrir hana, a S hinn hafi orð- ið fyrrj til aö ráða á hann og aS hann hafi hefnt lögum samkvæmt aö öllu leyti. Til þess á hann aö stefna hinum vegna manni til ó- um Þelgi et5a óhelga sár og áverka þá, j er hann hefir fengiö, ef hann lifir, þegar honum er stefnt eða mál höföaS gegn honum fyrir hefndar- athafnir hans. Þessar spurningar um sönnunar aSferðina og sönnunargögnin' heyra þingsköpunum til (era “pro ces?uelle”J, og skulu Þær því ekkij teknar hér til rannsóknar, enda yrði þaö oflangt mál í þessu sam- bandi. — Þess skal hér einungis getið, að siðasta sönnunargagniS, er búakviðurinn (ÍJury’anj, ann- aöhvort 5 búakviöur (í minnihátt- ar málumj, 9 búakviður eða tylft- arkviöur (i stærri málumj. Hér veltur því alt á því aS þessir kvið- ir beri það, aö sá hafi átt upptök- in, er hefnt er á, og aö árás hans liafi verið þess eðlis, að hefij^ megi svo, að hefnandinn hafi hefnt á löglegan hátt aS öllu leyti/eftir þvi sem hér aö framan hefir veriö sýnt. X. Auk Þess, að lög íslendinga Mnna fornu eru fuílfkojnnari c|g merkari en fornlög annara ger- manskra ÞjóSa, standa íslending- ar betur aS vígi en þær ,þegar leit- aö er upplýsinga um þaö, hvernig lögunum hafi veris fylgt í lifinu. Til eru aS vísu nokkrar frásagnir um lifnaSarháttu, lagaskipun og lögfylgi annara NorSurlandaþjóSa (og germanskra þ jóða). Margar þær sögur, sem til eru um Norður- landaþjóðirnar, eru ritaðar af Is- lendingum á íslenzka tungu. En Þær sögur, sem til eru um NorSur- landaþjóöirnar frá þessum tímum komast ekki til jafns viö sögurnar af íslendingum í fornöld. Þær eru svo margar og merkar og skýra svo vel ýmislegt í lögunum og syna, hvernig þeim hefir veriS beitt í lífinu, aS þær má kalla “viva vox juris civilus” eins og rómversku lögfræöingarnir köll- uSu prætorsréttinn í Róm. En sögurnar bera þess allvíða ljóst vitni, að lögin voru oft ekki nema dauður bókstafur, og kom það bezt fram á síSustu árum þjóö veldisins, eftir að Þau höfðu veriö í letur færð. Löghlýðnin hafði aldrei verið mikil,en úr hófi keyröi eftri þvi, sem lengra leiö fram eft- ir lýðveldis-tímabilinu. SumstaSar voru lögin vitanlega ekki meS öllu samrýmanleg aknieníningsálitinu, og veröa af þeirri ástæöu í reynd- inni einatt aS lúta í lægra. haldi. Svo var ástatt um hefndirnar. Al- menningsálitið og eldri venjur kröföust hefndarinnar í miklu stærri stíl en lögin leyfðu. Meinn spurðu ekki um þaö, hvort árásin væri þess eðlis, aö hefndir væru lögum samkvæmt leyföar fyrir hana. Ekki var þyí skilyrði held- ur svo nákvæmlega fullnægt, að tíminn væri ekki útrunninn, sem hefna mátti á ,né heldur að hefnd- arathöfniin væri með öllu lögleg. Menn sýndu þaö í verkinu, “aS framar ber að hlýða guði en mönnum.” Það sem sæmdarhug- myndir þeirra kröfðust, létu þeir unniS án þess aö hiröa um það, hvaS lögin leyföu eða bönnuðu. Þesskonar ólöghlýSni leiöir oftast til glötunar, nema því að eins aö lögin séu meS öllu skaðleg. Þar sem lögin eru framar almennings- álitinu, eins og var á íslandi í forn öld í Því efni, er hér greinir, þá er glötunin vís, ef lögunum er ekki fylgt. Þar sem lögin eru niður- brotin meS sverðinu, eins og hér á landi, þar er þjóðarsjálfstæöi og lífi og limum einstaklings bráður háski búinn. AfliS og lögin verSa og hljóta að fara saman, en alveg öfugt viö það, sem átti sér staS hér á landi. Aflið á aö vera og hlýtur að vera aS meira eða rninna leyti Þjónn laganna, ef Þeim er ekki fúslega fylgt. Þeir verða aS sætta sig viS Þvíngun, er ekki vilja hlýönast lögunum. En eitthvert ríkisvald verSur að ráða yfir þvingunaröflum þessum og stjórna Peim. Þau má ekki leggja í hendur einstaklinganna, því aS þá er gatan greidd ójafnaði og ólög- legu ofbeldi. Hér á landi var ekk- ert slíkt opinbert vald, eins og aft hefir verið áminst . HöfSingjarnir gengu sjálfir oft bezt fram í því, aS brjóta niSur lögin. Þar af leiddi það, aS kirkjan og Noregs- konungur tóku æ meir og meir að hlutast til um mál íslendinga og þeir tóku enda sjálfir til þeirra ó- yndisúrræSa; aS leggja meS fúsum vilja mál sín undir úrskurS Noregs konungs. Ef Þeir hlýddu eigi hans úrskuröum, þá áttu þeir vísa reiði hans (og kirkjunnarj. Hún var hættuleg á Þeim tímum, því ’ aö nógir urðu til þess aö reka erindi þeirra konungs og kirkju um þær mundir. Á þenna hátt dróst smám saman dómsvaldiö aö nokkru leyti út úr landinu og til Noregskon- ungs. Framkvæmdarvald og lög- gjafarvald slíkt hið sama, aö minsta kosti að nokkru leyti, Þeg- ar eftir að íslendingar höföu svar- iö Hákoni gamla trúnaöareiða (1262 og 1264J . Þar meö var saga lýðveldisins á enda og gamla löggjöfin innan skamms aö mestu eða öllu úr gildi numin. Baby’s Own Tablets Lífgjafi ungbarna. Baby’s Own Tablets hafa bjarg- aS mörgum dýrmætum lífum. Ekk ert barnameSal er eins örugt og hættulaust. Töblurnar lækna maga veiki og slæma meltingu, tanna- eymöl og drepa orma,losa um kvef og koma í veg fyrir barnaveikina hræöilegu. Þér hafið tryggingu efnafræðings stjórnarinnar fyrir að í þessu meöali sé ekki minsta ögn af svefnmeSulum eöa deyf- andi efnum. Mrs. J. Laroque, Log Valley, Sask., segir svo: “Eg trúi sterklega á Baby’s Own Tab- lets. Eg hefi notaS þæ rviS mörg- tækifæri og þekki ekkert meöal, sem er eins örugt aS lækna vana- lega sjúkdóma unglinga og ung- barna.” Seldar hjá öllum lyfsöl- um eSa sendar með pósti á 25C. askjan, frá Dr.Williams’ Medicine Co., Brockville, Ont. Thos. H. Johnaon, Islenzkur lögírœðingur og mált. færslumaBur. Skrlfstofa:— Room 33 Canada ÍAU Block, suCaustur hornl Fortagi aveuue og Maln st. Ctanáskrtft:—P. O. Box 1364. Telefón: 423. Winnlpeg, Man. Dr. B. J. BRANDSON Office: 650 William Ave. • Telephone: 89. Office-tímar: 3—4 og 7—8 e. h. Heimili: 620 McDermot Ave. Telephone: 4300. Winnipeg, Man. •H"H“I"I"I"I"H~H~H"I“l"H~H"l"h Dr, O. BJORNSON Office: 650 William Ave. Telephone; 89. Office-tímar: 1.30—3 og 7—8 e.h. Heimili; 620 McDermot Ave. Telephone: 4300. Winnipeg, Man. •H"H"H"I"I-t"H"H"I"I"I"I"l"I"l"H‘ ORKAK 1. florris l'iniio Tónarnir og tilfinningin er framleitt á hærra stig og mefl meiri list heldur en á nokkru ööru. Þau eru seld mefl góöum kjörum og ábyrgst um óákveöinu tíma. Þaö ætti að vera á hverju heim- ili. 8. Li. BARIIOCI/OBGH (X)., 228 Portage ave., • Winnipeg. Iseknlr oe vflrsetnmaflnr Hefir keypt lyfjabúöina á Baldur,. og hefir því sjálfur umsjón á öll- um meöulum. Ellzabeth St., BAIiDTJR, - MAN. P.S.—Islenzkur tfllkur vi8 hendina hvenser sem þörf gerlst. .i-H"H"^l"i"H~H-H"i”H"H-H- N, J. Maclean, M, D. M. R. C. S. fEng.J Sérfræöingur x kven-sjúkdómui og uppskurði. 326 Somerset Bldg. Talsími 1: Móttökustundir: 4—7 síðd. c eftir samkomulagi. — Heimatalsími 112. Matur er mannsins megin. Eg sel fæöi og húsnæði “Meal Tickets” og leigi “Furnished Rooms.’‘ — öll þægindi í húsinu. SWAIN SWAINSON, 438 Agnes St., Winnipeg. { A. S. Bardal 121 NENA STREET, lelur líkkistur og annast jm útfarir. Allur útbún- aður sá bezti. Ennfrem- ur selur hann allskonar minnisvarBa og legsteina Telephone 3oG Kostakjör. Til sölu með vægum skilmálum. 1 60 EKRUR af ræktuðu landi verður selt í stór skaða. Að eins $320 í peningum. 6 mílur frá Maryfield C.P.R. og 7 mílur frá Ebor C.P.R.* Afgangurinn borgist með uppskeru.- Jörðin er ýí mílu frá skóla. Spyrjið JOHN H. FINGLAND, Room 57 Tribune Bld. P.O.Box 54. Wiiinipeg, PETER JOHNSON, PIANO KENNARI við WINNIPEG SCHOOL OF MUSIC Sandison Blk. Main Str., Winnipeg J. G. Snædai tannlœknir. Lækningastofa: Main & Bannatyne DUFFERIN BLOCK. Tel. 5302 Kerr Bawlf McMamee Ltd. I UNDERTAKERS & EMBALMERS 229 Main Rtreet, Winnipeg Ráða yfir fyrirtak sjúkravagni. Fljót og góð afgreiðsla. Hvítur barnalíkvagn #3 FERDIN. I Píanó og Orgel enn óviðjafnanleg. Bezta tegund- in sem fæst í Canada. Seld með afborgunum. Einkaútsala: THE WINNIPEG PIANO & ORGAN CO. 295 Portage ave. Auglýsing. Ef þér þurfið að senda peninga til ís- lands, Bandaríkjanna eða til einhverra staða innan Canada þá notið Dominion Ex- press Company's Money Orders, útlendar ávísanir eða póstsendingar. LÁG IÐGJÖLD. Aðal skrifsofa 482 Maiu St,, Winnipeg. Skrifstofur viðsvegar um borgina, og öllum borgum og þorpum víðsvegar um landið.meðfram Can. Pac. Járnbrautin ni . Heldur úti kulda Heldur inni hita IIVIPERVIOUS SHEATHINC Er aftur komið á markaðinu og heildsölumenn yðar geta nú birgt yður af þeim pappa, sem viðurkendur er að vera hiun B E Z T I byggingapappír. J TEES & PERSSE, L^d. Agents, CALGARY ----- WINNIPEG ------ EDMONTON ,,Brúkið ætíð Eddy’s eldspítur. " Engin lykt i -egur raka

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.