Lögberg - 10.12.1908, Blaðsíða 4

4-
LÖGBiiRG, FIMTUDAGINN io. DESEMBER 1908.
i'dulicui
er gefið ót hvern fimtudag at The Lögberg
Printing & Publishing Ce., (löggilt), að Cor.
William Ave. og Nena St.. Winnipeg. Man. —
Kostar $2.00 um árið (á fslandi 6 kr.). — Borg-
ist fyrirfram. Einstök nr. 5 cents.
Published every Thursday by The Lögbet g
Printing & Publishing Co., (Incorporated), at
Cor. William Ave. & Nena St., Winnipeg.
Man. — SubscriptjoH price $2.00 per year, pay-
abl in advance. Single copies 5 cents.
S BJÖRNSSON, Editor.
J. A. BLÖNDaL, Bu». Manager
Auglýsingar. — Smáauglýsingar í eitt
skifti 25 cent fyrir 1 þml. Á stærri auglýsing-
um um lengri tíma, afsláttur eftir samningi.
BústaDaskifti kaupenda verður að til-
kynna skiidega og geta um fyrverandi bústað
jafnfrarat.
Utanáskrift iil afgreiðslustofu blaðsins er:
The LÖGKEKG PRTG. A PCBL. Co.
Winnlpeg, Man.
P. O. Box 3084.
TELEPHONE 22 I.
Utanáskrift til ritstjdrans er :
F.ditor LOgberg,
P. O Box aOHA. WlNNIPEO, .Man.
Samkvæmt landslögum er uppsögn kaupanda
á blaði ógild neina hann sé skuidlaus þegar
hann segir upp. — Ef kaupandi, sem er í skuld
við blaöið, flytur vistferlum án þess að til-
kynna heifnilisskiftin, þá er það fyrir dóm*
stólunum álitin sýnileg sönnun fyrir prettvis-
egum tilgangi.
skjalanna. Getuleysi er sitt hva5. lendinga á þatS er Bergþóra gekk
Þetta kæringarleysi er viljaskort- inn me8 Njáli.
ur til orBheldni og honum er eng-! Höf. virBist mjög hafa vandati
in bót mælandi; slíkt hirðuleysi Samtal Sölva grasafræBings og
verBur engurn heillaþúfa, þegar til | Ljótar, er þau hittast í gjánni. Þ 3
lengdar lætur. ÞaB glatar orö-: kemur þaB illa við, sem Ljót
stír manna, sviftir þá smámsaman
von styrktar og aSstoBar annara,
þó á þurfi a® halda, og er vana-
lega örbyrgtSar-fyrirboSi.
Bókafregn.
Bóndinn á Hrauni,
leikrit í fjórum þáttum
eftir
Jóhann Sigurjónsson.
Reykjavk ipo8. Kostn-
aðarmaOur Sigurður
Kristjánsson.
Skilvísi.
Ein dygtSanna heitir skilvísi.
I daglegu tali tekur hún venju
lega til viöskiftalifsins.
Skilvís er sá matSur kallatSur,
sem er ortSheldinn í fjármálum og
greitSir skuldir sínar með kost-
gæfni á réttum tíma.
1 vitSskiftalífinu er engin dygí
mikilvægari en skilvísin, því á
henni byggist tiltrúin, en tiltrúin
er atSal máttarstotSin undir öllum
verzlunarviðskiftum bæöi einstak-
linga og heilla þjótSa.
En jafnvel þó skilvísin sé svo
mikilvægt atriiSi, þá skortir mikitS
á aS hún sé nógu mikil.
BætSi fyr og síiSar hefir óskilvíii
veritS einhver skæiSasta meinsemd,
sem til er í vi&skiftalífinu, og þó
er þaiS kunnara en frá þurfi að
segja, aiS hún bitnar eigi siiSur,
þegar á botninn er hvolft, á þeim,
sem valda henni, en hinum, *r
fyrir henni vertSa.
Lánveitandi vertSur auövitatS fyr
ir skakkafalli þegar skuldunautur
hans bregzt honum. En ef skuld.i
nauturinn fer þannig atS rátSi sínu,
þá skertSir hann sóma sinn og glat-
ar tiltrú, sem í vitSskiftum einuin
út af fyrir sig veriSur honum ó-
metanlegt tjón. ÞaiS er margfa.t
meira virt5i aS hafa skilvisisorS á
sér og eiga þaS skiliS, heldur en
þó þaS kunni aS takast aS sleppa
viS aS greiSa töIuverSa skuld.
Margir halda því fram, aS ör-
byrgSin, fátæktin, sem er fylgi-
kona svo margra, sé örSugur
þrándur i götu skilvísinnar, og
hafa þeir töluvert til síns máls.
En ósjaldan er sú orsök þess, aS
eigi verSur staðiS í skilum, að
helzt til miklu er lofaS. ÞaS kem-
ur fyrir aS lánveitanda er lofaS
þvi, sem Iántakandi veit sjálfur aS
hann er trauSlega fær um aS efna.
En einlæg viSIeitni á aS standa viS
orS sin í viSskiftum er þó stór-
mikil bót í máli. Sú viSleitni er
ætiS góSra gjalda verS og meira
tillit til hennar ættu lánveitendur
aR taka, en þeir gera alment.
F'jöldamargir íátæklingar hafa
þenna góSa vilja, og þá er minna i
húfi.
En í annan staS er fátt sem rýr-
ir eins átakanlega sjálfstraust
manna og virSingu fyrir sjálfum
sér í viSskiftum, eins og þegar
gripiS er til þeirra örþrifráSa, aS
forSast lánveitenduma Þora
helzt ekki aS sjá þá meS nokkru
lifandi móti. Þannig fer enginn
aS ráSi sínu, sem í raun og veri;
vill vera skilvís, jafnvel þó hani
hafi ekki getaS staSiS í skiium fá-
tæktar sinnar vegna.
En þaS aS forSast lánveitendur
sina er einmitt markiS, sem ein-
kennir einna ótvíræSilegast þá,
sem skillitlir menn eru i eSIi sínu.
Þar 'kemur kæringarleysiS til
svarar, er SÖlvi spyr; “Varstu
ekki hissa, þegar þú heyrSir hund-
inn gelta ?’ ’ Hún segir: “Eg
vissi þaS varst þú.” AnnaS hvort
verSur aS víkja viS orSum Sölva,
eBa breyta þvi sem Ljót segir.
HvaS snertir niSurlag þessa leik
rits, þá munu þess dæmi á íslandi,
aS feSur hafi tekiS sér ástamál
dætra sinna svo nærri, aS þeir hafi
ráSiS sér bana. En aBdragandi
leikslokan'na þykir mér þó ekki
svo áhrifamikill eSa stórfengileg-
ur sem skyldi. Og þaB þyki mei*
, undarlegt, aS Jómnn skuli vera
j svo grunlaus, aS ganga tafarlaust
Mörgum mun vera forvitni á aS ffá bónda sínum er hann segir.
vita deili á höfundi þessa leikrits, "Já, far þú til dóttur þinnar.
því aS flestum mönnum er hann ó- "
kunnur hér megin hafs, en á U \ Því er viS brugSið, hve Johann
landi og í Danmörku er hann i hafi vandaS dönskuna a leikritmu
kunnur orSinn af skáldskap sínum. i Dr. Rwng, sem fyr var getiB Og
Þess vegna þykir hlýSa, aS segja i þess er skylt aS minnast, aS hanm
HtiS eitt frá sjálfum honúm. hefir gert sér far um aS vanda,
íslenzkuna á þessu leikriti, en þo1
mætti betur fara á nokkrum stöB-
um.
Hann kallar ritiS Bóndann á
Flrauni, en venjulegra er aS segja
í Hrauni. SpurnarfornafniS hví,
er alstaSar skrifaS því, en aS öSru
leyti fylgir hann venjulegum rit-|
hætti, hvaS sem framburBi líSur.
AuBgert er aS forBast þetta orS,!
meS því aS hafa í þess staB orBin
Jóhann Sigurjónsson er yngsti
sonur Sigurjóns Dbrm. Jóhannes-
sonar á Laxamýri í Þingeyjar-
sýslu. Hann gekk í latínuskólanu
í Reykjavík, og er hann hafSi lok-
iS 4. bekkjarprófi voriS 1899, fór
hann til Kaupmannahafnar og
hefir lengstum dvaliS þar síSan,
en á sumrum hefir hann stundum
dvaliS á íslandi^ Jóhann var bráB-
eiör aS gáfum og ágætur náms- , __. ,
maSur. Hann ortt allmikiS í skolaj hefir aijrd brugðist '
'"smsóíiíhhat” ‘m fT“
var farinn af Islandi, let hann ,. , „
11 , f-, - t, sambandinu má raSa, aS orBinu
ekkert til sm heyra um langt skem. _ .. , ,, t
En fyrir þrem árum kom út bók er ofallklS; KA b,ls‘
eftir hann i Kaupmannahöfn. ÞaS, ^nnudagana , staS : a sunnudog-
1 wl tsa/s unum eSa sunnudogum. VtSa er
var leikrit og het Dr.Rung. Það , ag samanbur5arten!>.1
erfrumsamiSa donsku og mun | 0rCiC
ekki hafa verið þýtt a tslenzku. | s __f_
Bóndinn á Hrauni er annaS leik er rangle|a notaB , nokkrum setn-
rit Jóhanns. Hann hefir . rit»3, i”Su.m: I’a5 í’arf. al‘af /
þa S bæCi á dönsku og íslenzku o*l «• «*«”»• *
veröur þa8 leikiC í K.upmanna-! ÍTi
höfn og Reykjavík þessari E*. ’
& - Koma á staS a aS vera: koma
mundtr, og ef til vill 1 Kristjanm > . f-- , ( i
, ’. & af staS. . A tveunur stoSum het-
1 Noregt. i jr höf. hnýtt spurnarsetningunum
RitiS er í fjómm þattum, ogl ««fjnst þér €kki” og “þykir þér
gerist á islenzku sveitaheimili. I ekki„ aftan . abrar setningar ti, |
LeikritiS segir frá lijonum, /lberz]u jrn þar hefir danskan
Sveinunga og Jórunni, dottur j vi,t honum .6nir A bls. 8o ....
þeirra Ljót, vinnuhjuum og tveim|íiIja8 ef þess yegna ag hann er
ungum mónnum. Annar þeirra er ; orSjnn„ j staB. “Þess vegna
grasafræBingur. Ljót og hannjer hann"oreinn.» Á bls. io7
fella liugi saman, en for5lflrar “taka meB í reikninginn"; þaB er
hennar vilja gefa hana öSrum
manni og lofasit hún honum fyrir
þrábeiSni þeirra. En næstu nótt
íúttir hún grasafræSinginn úti í
hrauni og heitir honum ástuni
sínum. — MeSan þau dvelja í i
hrauninu kemur jarSskjálfti
ekki ísl. talsháttur. Þá má nefna
orSiS “teppi” í staS ábreiSa, eySi- |
leggjast í staS ónýtast, byggjaj
fum húsj í staS reisa.
Eg skal fúslega játa, aB mis-J
smíSir þessar henda margan man í
I ; ræbu og riti, en engu aS síSur
halda þau þá tafarlaust heim og: æfti hver rithöfundur aB telja sér
segja frá heitum sinum. Bondmn sk ,t a5 for5ast þær ^ hafa þaS
verSur æfur viS, en konan læt-
ur undan dóttur sinni. En er bóndi
heldur, er réttara reynist.
, , , , , Þess má geta, aB Jóhann hefir!
ser hvaS verSa vill, snyr hann mn j sneift hjá mjö mörgum máHýt-
í bæjarrustirnar, legst a e.nu stoC-l um ^ ?umir a5rir rithöfUndar
ina, sem r.s und.r þak.nu, og fell-j kunna ekki a5 varast. og þa5 vita
ur þa þekjan a hann. ÞaB verBur i kunm ir< a5 hann ann fe5ratung11
l.ans ban. og lykur þar le.knum. j $innj gf a]hugj þ6 a5 hann hafi
Fyrsti þáttur leiksins gerist á meir rita5 á dönsku en íslenzku til
lúaSinu í Hrauni. Bóndinn er ný-j þessa
kominn úr kaupstaS. Vinnumenn í Vm jj
leysa klyfjar, kortur koma frá ________
mjöltum, smiSur slær skeifunagla í
smiSju, smali fer aS fé o. s. frv.
ASalkostur þessa þáttar er sá, hve
höf. tekst vel aS sýna margs konar
búnaSarháttu og sérkenni ísl.
heimilishátta. Islendingar, sem
Brazilíufararnir, —
Skáldsaga eftir 1.
Magnús Bjarnason, II.
248—8. Reykjavík, ’o8
Eins og menn muna eftir, lauk
fvrri þætti Braziliufaranna á því,
lengi hafa veriS aS heiman, munu j a5 þeir Islendingarnir þrír, Har-
minnast margra smáatvika frá Is aldur, Snorri og Ólafur, voru i
landi, er þeir lesa þann þátt, og j þann Veginn aS leggja á staS frá
ætti þaS aS vera eitt æriS til þess, j ftio jg Janeiró, höfuSborg Brazil-
aS íslendingar vestan hafs Iæsu (ÍU) a5 ]eita Skúla vinar síns og fé-
þetta rit. j ]aga>
sem þá var horfinn, svo aö
Annar þáttur gerist sama kveld hvergi spurBist til hans.
í Hraunstúninu. JarSskjálfti hef-
ir komiS, fólkiS er flúiS úr bænum
og hefst viS í tjaldi. Sveinunga
finst óþarft að flýja bæinn, en
fólkiS telst undan aS fara heim,
SíSari partur Brazilíufaranna,
t.ú nýútkominn, er lokaþáttur sög-
unnar, og heitir hann Leitin.
Hann er um ferðalag þeirra fé-
laga þriggja suSur um Brazilíu,
nægtum, en hafSi þó áBur orS'.S
aS leggja sig í hættur miklar og
mannraunir fyrir Brazilíustjóm.
HafSi hann fariS til Buenos Airos
í Argentínu meS Senorítu og náð
þar áríSandi skjölum.
A leiSinni til Rio de Janeiró lézt
Ólafur, en þegar hinir eru heim
komnir gengur Haraldur aB eiga
Exilonu i Pálmadal, stúlkuna, sem
hjúkraSi lianum Ifyrrum þegar
hann hafSi hrapaS i árgljúfrinu,
og hefir þá komiS föSur hennar
Castró í sátt viS keisara, og sann-
aS sakleysi hans. Naut hann Skú’.a
aB um aS fá þvi til vegar komið.
Snorri kvongaSist ekki. Heitmey
hans, ungfrú Lage, veiktist og dó.
Dvelur hann hjá þeim á víxl, Har-
aldi og Skúla, unz hann andast á
sextugsaldri. Tíu árum síSar deyr
Skúli og á hann þá upp komin
börn vel metin og ment.
Þar endar aSalsagan, en innan
um hana er víSa fléttaS ýmisleg-
um æfintýrum, sem gerBust á
undan leitinni þeirra þriggja fé-
laga, og aftast er þáttur úr dag-
bók Ólafs, og heitir hann; Jóia-
nóttin í Río Grande dó Súl. Hann
er um ferSalög Ólafs og Skúla
meS Snorra veikan vestan úr ó-
bygSum á sléttum SuSur-Ameríku
til mannabygSa. En út . óbygð-
irnar höfSu þeir fariS meS mæ’-
ingamanna sveit Palmero’ majórs,
og veriS skildir þar eftir; lýkur
aS segja þar frá ferSum þeirra, er
þeir rákust á klaustur úti í óbygS-
um í Rió Grande dó Súl, og sitj 1
þar um jólin.
Þetta er í fám orSum aSal efn-
iS í þessum síBara þætti.
Frásögnin er mjög svipuS og á
fyrri þættinum, en nokkuS lang-
dregnari og æfintýrin í þessum
þætti heldur furSulegri, og þykir
mörgum sjálfsagt næsta hugnæn
til.aflesturs, en vegna þeirra verS-
ur þráSurinn í aSalfrásögn-
inni, leitinni eftir Skúla, heldur
slitróttari.
Ytri frágangur á bókinni e:
góSur. Pappír sæmilegur, en
prentvillur nokkrar, ekki stórvægi
legar samt.
Nokkur mállýti höfum vér orS-
iS varir viS og eru þessi helzt:
“yfirvegaSi meS mestu gaumgæfni
tvo jarpa hesta” ("bls. 17J; það
var alt” ("bls. 136J; “taka sæti við
borSiS” fbls. 158ý; “frúin heils-
aBi honum og yfirvegaSi hann frá
hvirfli til ilja” fbls. 180; “fórum
upp giliS meS hjálp stigans” (bls.
21 y.
-Annars er máliS á þessum þæt;i
gott á köflum, svo gallamir eri
sjálfsagt engu öSm aS kenna, en
ónógri vandvirkni.
ViSfangisefniB, sem höf. hefir;
valiS sér er býsna erfitt. ÞaB þarf
mikla og ítarlega þekkingu á lifi
og venjum Brazilíubúa og á staS-
háttum þar í landi, til þess að
geta skrifaS vel og eSliIega sögu,
sem þar fer fram. Því miSur er-
um vér eigi færir um þaS aS
bera sem skyldi, aS hve miklu
leyti þaS hefir tekist, en oss grun-
ar, aS höf. hafi hepnast þaS vel. —
Höfundurinn, J. Magnús Bjama-
son er þegar orSinn svo kunnur
meSal Islendinga af skáldritum
sínum, aB óþarfi er aS mæla meS
bók eftir hann. Fyrri hluta Braz-
iláufaranna hefir veriB mjög vel
tekiS, og allir sem hann hafa les-
iS hljóta aS vilja eignast síðari
þáttinn, sem er efnis—og áhrifa-
meiri en hinn fyrri — og heyra
sögulokin.
dal.
SvanfríBur hefir gengiS í
kvennaskóla, en fer síðan til
Reykjavíkur; þar lofast hún
manni, sem bregSur heitum við
I hana. Þá fer hún til Vesturheims
og deyr skömmu síBar í Winnipeg.
SigríBur eignast lækni, þau búa
fá ár í Grænadal; þá verSur hann
úti. Skömmu siðar fer SigríSur
alfarin til Reykjavíkur. Þar hyg.t
! hún aS koma hugsjónum sínum i
framkvæmd, “leita aB hinu feg-
j ursta og bezta í hjörtum mann-
anna”, “reyna aS glæSa göfugustu
I tilfinningar þeirra” o. fl. því um
! líkt. En svo fálega er þessu starfi
hennar tekiS, aS henni finst sjálfri
sem þaS hafi engan ávöxt bor-
iS. En þaS er hennar hugg-
un, aS hún á mannvænlega dóttur,
sem Unnur heitir, og vi'l
hún vinna að hugsjónum móSu#
sinnar. SigríSur deyr þegar dótt-
ir hennar er um tvitugt. I sögu-
lok er bréf frá Unni, sem segir frí
því, sem fyrir henni vakir.
I frásögu þessa er aukiB ýmsum
smáatvikum, bréfum og vísum.
Eins og viB er aS búast, er nokk-
ur viSvaningsblær á meBferS efu-
is og rithætti. Höf. hefir færst
heldur mikiS i fang og seilst of
langt eftir yrkisefni. Þeir kaflar1
bókarinnar eru beztir, sem gerast
heima í Grænadal, en margir hinm
fremur óeBlilegir..
Málinu er all-ábótavant. Má þar
til nefna aS orðiS fótur er haft
kvenkyns í fleirtölu; og hlæj a I
hlátwr í staB hlæja hlátri; víSa er
orSinu síðan ofaukiS; t. d. í setn-
ingunni: “fyrir tveim árum síðan;
og nokkra smágalla mætti enn
nefna. SumstaSar er máliB óþarf-l
lega íburSarmikiS, t. d. á bls. 100. j
Samtöl eru óeSlileg á nokkrutn
stöSum, einkum milli þeirra, serti
hittast í kirkjugarSinum (sjá b’.s. j
ío8— 113J.
Vér göngum aS því visu að
stúlkan, sem ritaS hefir þessa bók,
láti hér ekki staSar numiB. Ef hún
veldi sér umfangsminna efni en i
þessari bók, má ætla aS henni
tækist vel.
Thc DOMINION BANK
SELKIRK UTIIiUIÐ.
Alls konar bankastörf af hendi leyst.
Landtökuleyfi í ár.
Aldrei hefir meiri eftirspurn
veriS eftir heimilisréttarlöndum en
í ár, eBa sérstaklega í haust eftir
að sectionirnar meS stakri tölu
! voru auglýstar til ábúSar.
j I September í haust voru alls
jtekin 15,873 heimilisréttarlönd og
í Október 7,518, samtals þessa tvo
j mánuSi 23,391; þessa tvo mánuSi
I næstu tvö árin á undan, voru land-
tökuleyfin margfalt færri eins og
skiljanlegt er, 1907 4,703, en 1906
5,995-
Þarna lenda löndin beint í hönd
um bænda, engir aSrir geta haldiS
þeim en þeir, sem búa á þeim og
gera á þeim tilskildar umbætur.
Þannig fer libarala sambands-
stjórnin aS þvi, aS koma þjóB-
löndunum í eigu bænda einna.
Hann ætlar þá eýin heim, en þegarj er til var stofnaS í því skyni, aS
n rt l-i r. *i r. t-. s. •- „ U /r» . . _ X I 1 . _ __ _ í 1 _ 1 _ "X ____a ___ * . j.
kona hans sén," aS honum verS
ur eigi aftraS, segir hún: “HvaS
hafa upp á Skúla. Margt geri.t!
sögulegt í ferB þeirra, en eigi
sem fyrir kemur — þaS skal eittj finna þeir Skúla, fyr en þeir kon.a
yfir okkur bæði ganga“, og geng-
ur hún í bæinn með manni sínum.
Þetta er áhrifamesta atriBi í þess-
um þætti.en minna mun þaS ís-
aftur til Rio de Janeiró, og er
hann þá kvæntur Senorítu sinnt,
og orSinn tengdasonur skjalavarð-
ar keisara; Skúli lifir þá í alls-
María Jóhannsdóttir:
Systurnar frá Græna-
dal. Reykjavík 1908.
Kostnaðarmaður Sig-
, urður Kristjánsson.
Vér sáum þess getiS í Reykja-
víkurblöSunum fyrir nokkrum mán
uðum, aS ung stúlka úr Stranda-
sýslu hefði boðaS til samkomu i
höfuðstaSnum og lesiB kafla úr
skáldsögu, sem *hún var aS semja.
Þetta þótti nýlunda, því aB kven-
fólk hefir lítt fengist viS skáld-
sagnagerB á íslandi. Stúlkan heit-
ir María Jóhannsdóttir, en sagan
Systurnar frá Grænadal, og hefir
hún nýskeS veriS prentuB og er
komi^i vestur um haf.
Þar er sögS æfisaga systranna
SvanfríSar og SigríSar frá Græna
Fréttir úr Nýja Islandi norðanverðu.
Þ. 15. þ.m. fara hér fram kosn-j
ingamar til sveitarráBsins. Um
leiS fer og f am atkvæSagreiBsla
um hvort vínbann skuli viBtekiB i
þessari sveit, “Bifröst”, á komandi
ári, eBa ekki. |
Tveir af sveitarráðsmönnunum,
þeir Gunnsteinn Eyjólfsson og
Oddur G. Akranes, eru þegar end-
urkosnir gagnsóknarlaust. Til-
nefningar fóru fram þ. 30. f. m,
hálfum mánuði fyrir kosningar-
dag eins og lög skipa fyrir, og
þar sem engir sóttu gegn þeim
Gunnsteini og Oddi, vom þeir
samkvæmt venju lýstir kosnir i
einu hljóði.
I ÁrdalsbygS C3-kjörd.J eru þeir
Tryggvi Ingjaldsson og GuBmund
ur Magnússon í kjöri. Hinn síS-
arnefndi hefir veriS í ráðinu, og
sækir um endurkosning. Hann er
skýrleiksmaSur og hefir þótt nýt-
ur maSur í stöSu sinni. Aftur er
Tryggvi stajfsmaSur mikill, ötu'l
og vinsæll og má vel vera aS hann
verSi happadrjúgur þegar til at-
kvæða kemur á kosningardegi.
I Mikley (4. kjörd.J sækja um
SparisjóSsdeildin.
TekiP viö inrilögum, frá $1.00 að upphæð
og þar yfir Hæsiu vextir borgaöir fjórum
sinnumáári. Viöskiftum bænda og ann-
arra sveitamanna sérstakur gaumur gefinn.
Brérieg innlegg og úttektir afgreiddar. Ósk-
aö eftir brélavíöskiltum.
Nótur innkabaöar fyrir bændur fyrir
sanngjörn umbuöslaun.
Við skifti viö kaupmenn, sveitarfélög,
skólahéruö og eÍDstaklinga meö hagfeldum
kj irum.
d. GRiSDALE,
hunkastiórl.
sveitarráðsmannsstöSuna þeir Þor
bergur FjeldsteS og Márus J.
Doll. BáSir eru þeir taldir hæfi-
leikamenn af þeim, sem kunnugir
eru. Þorbergur hefir veriS í ráS-
inu og sækir um endurkosning.
Hefir hann þótt þar nytsemdar-
maSur, hygginn tillögum og gæt-
inn. Á hinn bóginn þykir Márus
álitlegt sveitarráðsmannsefni og
hefir örugt fylgi sumra helztu og
atkvæSamestu bændanna á eynni.
Óvíst hvernig fer kosningardag-
inn.
Til oddvitaembætisins sækir
um endurkosning Sveinn kaupin.
Thorvaldsson. Á móti lionura
sækir Stefán SigurSsson kaupmaB
ur. BáSir eru þeir kaupmennirnir
atkvæSamenn og dugnaSar. Er
örðugt að gizka á hvor muni ráS»
niSurlögum hins þegar til kosn-
ingar kemur.
Fyrir skömmu síBan var hér á
ferB Arinbjörn S. Bardal frá Win-
nipeg, í erindum fyrir stórstúku
Goodtemplara í Manitoba, aS und-
irbúa atkvæSagreiSsluna hér I
sveit um vínbanniS. Hélt hann
fundi á þrem itöðum: elnn norður
við íslendingafljót, annan í Geys-
irbygS og þriðja í Árdal. Ýfir-
leitt var erindi hans vel tekið.
Fundirnir voru nær eindregiS með
vínbanni og kusu hver um sig
nefnd manna til aS undirbúa mál-
ið frekar áður atkvæSagreiðsla fer
fram. v— Bardal rak erindi sitt-
meS röggsemi og dugnaSi eins og
honum er lagiS, og hygg eg málið
hafi skýrzt til muna viB fundina,
sem ha®n hélt, og jafnframt und-
irbúist töluvert til heppilegra ú>--
slita. Vonandi aS kjósendur verSi
svo alment hugsandi menn, aB at-
kvæBagreiSslan meS banninu verði
því nær eindregin.
I síSastliBnum Októbermánuði
tóku þeir Gestur Oddleifssoa,
Tryggvi Ingjaldsson og Edward
Jónsson að sér aS gera tveggja
mílna spotta á norðurendanum á
járnbraut þeirri, sem veriS er aS
byggja frá Teulan til Ardal. Hafa
þeir nú lokiS því verki fyrir
nokkru. Þykir þeim, er vit hafa
á, verkiS vera prýBisvel af hendi
leyst. Eru nú níu mílur af braut
þessari enn óbygBar. Vonast menn
fastlega eftir, að sá spotti verSi
bygður næsta vor og aS bæBi hann
og þaS, sem enn er ójárnlagjt af
því, sem búið er aS byggja, verði
járnlagt á næsta sumri, svo aS
braut verði þá loksins fengin alla
leið frá Winnipeg til Árdal. Þetti
eru menn nú aS vona, hvaS sem
rerður.
Samtök all-víStæk hafa nokkr:r
bændur hér veriS að reyna að
mynda undanfariB í þeim tilgangi,
aS stofna bændafélagsverzlun, líkt
og bændur eru í þann veginn aS
ger,a á Mountain, N. D. HvaS úr
þessu verSur er enn óséð. Að lik-
indum kemur slik verzlun hér upp
fyrr eBa síBar, hvaB sem af fram-
kvæmdum verSur í þetta sinn.
Úr bænum og grend.nni.
íslenzki liberalklúbburinn heldur
fund annaS kveld kl. 8 fföstud. n.
Des.J í fundarsal sínum á horninu
á Sargent og Victor str.
Hermann Davíðsson, unglings-
maSur til heimilis að 518 Sher
brooke street, hér í bænum, varS
fvrir þvi slysi að detta niBur
stiga, og hjóst af honum eyrað.
Hann liggur á almenna spitalan-
um og er á batavegi.
Það hefir verið hafin rannsókn
út af slysi því er orsakaSi dauða
/Indersori & yhomas, Signal Oak
f W X W Ti T T w T »-r- . Y ~ — —- r
IÍA li íJ v < A U 1J1>1 LiN |N
5^8 JSÆ ■“ IjST ST. - T_A.XL.S_
hitunarofnar brenna kolurn
og viö Eldholift er sér1eg;i
stórt og útbiínaður til aft
beina hitageisluQum" niður
aðgólfinu. Fjórar stærðir.
Verö $7.00, $8.50, $10. 50 og
Líti^' á þá í nyrSri glnggan
Vinsœlasta hattabúðin
WINNIPEG.
Einka uinboSsm. fyrir McKibbin hattan
64 Main St. W NNIPEG