Lögberg - 31.12.1908, Blaðsíða 7

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 31. DESEMBER 1908.
7-
bein síbasta Elfbergsins? Allur grunur og umtil
þaggabist niður i grafarkyröinni.
Allan daginn hafði fólk veriö stööugt á ferli fram
og aftur um stóra hallarsalinn. Þar lá Rúdolf Rass-
endyll á viöhafnarmiklum líkbörum meö kórónu yfir
og tjaldað umhverfis konunglegum fánum. Æösti
embætismaöur í höllinni hélt vörö um líkiö; i dóm-
kirkjunni söng erkibiskupinn messu fyrir sálu hans.
Hann haföi hvílt þarna í þrjá daga; þriöji dagurinn
leiö aö kveldi og morguninn eftir var hann jaröaður.
Á litla hápallinum í salnum, sem líkbörurnar höfðu
staöiö rétt neöan við, var eg þetta kveld meö Flavíu
drotningu minni. Viö vorum þar tvö ein, og horfö-
um bæöi ofan á rólega andlitiö á dauöa manninum.
Hann var klæddur i hvítan einkennisbúning, sama
einkennifebúninginn, sem hann haföi borið þegar hann
•
var krýndur. Rauði rósadregillinn lá um brjóst hans.
í hönd hans var sannarleg rauð rós óvisnuð og ilm-
andi; Flavía sjálf haföi lagt hana þar, svo
aö hann skyldi jafnvel dauöur fá aö bera merkið urn
ást hennar. Eg haföi ekki yrt á hana frá því við
komum þangaö og hún heldur ekki á mig. Viö horfð-
um á alla viöhöfnina umhverfis hann; og fólkið, sem
var aö streyma þama að með blóm eða aö lita á hann.
Eg sá stúlku koma, og krjúpa niður hjá likbörunum.
Hún stóð upp grátandi og skildi eftir ofurlitinn blóm-
vönd. Þaö var Rósa Holf. Eg sá konur koma, og
ganga burtu grátandi, og karlmenn bita á jaxlinn þeg-
ar þeir fóru fram hjá. Rischenheim kom þangað
fölur og hryggur bragöi. En meðan fólkiö var að
koma að og fara burtu, stóð gamli Sapt mcð
brugðnu sveröi, hermannlegur og hljóður við höföa-
Iagiö á likkistunni, og starði beint fram undan sér.
Þannig stóð hann klukkustund eftir klukkustund
hræringarlaus allan þann langa dag.
Ofurlítill kliður barst þangað sem við vorum.
Drotningin lagði hönd sína á handlegginn á mér.
“Þetta er draumurinn, Fritz,” sagði hún. “Þey!
Fólkið er að tala um konunginn. Það talar í lágum
hljóöum. Það kallar hann konung. Þetta er ein- •
mitt það, sem eg sá í • draumnum. En hann hvorki
heyrir né sinnir því neinu. Nei, hann getur hvorki
heyrt né sint því, þó jafnvei eg kalli hann konung
minn.”
Mér flatig alt í einu nýtt í hsug, sneri mér a8
henni og spurði; “Hvaö réði hann af, drotning?
Ætlaöi hann að verða konungur okkar?”
Hún hrökk ofurlítiö við.
"Hann sagði mér þaö ekki,” svaraði hún, “og eg
mundi ekkert eftir því meðan hann var að tala við
mig/^
“Um hvað var hann þá að tala, drotning?”
“Um ekkert nema ást — um ekkert nema ást sína
Fritz,” svaraöi hún.
Af þessu ræö eg það, að ástin sé dauðvona manni
meira virði en konungsríki, og vera má, ef vel er að
gáð, aö hún sé lifandi manni engiu. minna virði.
“Um ekkert annað en þá miklu og innilegu ást,
P
sem hann bar til mín,” sagði hún aftur. “Og ást min
var það, sem bjó honum bana.”
“Hann vildi engan veginn hafa það öðru vísi,”
sagöi eg.
“Nei,” hvíslaði hún; og hún hallaöi sér fram yf-
ir grindurnar á hápallinum og rétti hendurnar í áttina
til hans. En hann lá kyr og rólegur, og heyrði hvorki
né sinti því neinu þó hún segði lágt: “Koniumgur
minn! Konungur minn!” Þetta var öldungis eins og
í draumnuum.
Það kveld ‘skildi James, þjónninn, við okkur og
húsbónda sinn látinn. Hann flutti munnlega — við
þorðum ekki aö skrifa — til Englands fregnina um
Rúritaníu koniunginn og Mr. Rassendyll. Hann átti
að segja Burlesdon jarlinum, bróður Rúdolfs, frá
öllu, með þeim skilmála að hann héldi þvi leyndu; og
alt til þessa dags er jarlinn sá eini, fyrir utan okkur,
sem heyrt hefir þessa sögu. .Þegar James hafði lok-
ið þessu erindi sínu, sneri hann aftur til að ganga í
þjónustu. drotningarinnar og hefir verið hér síðan.
Hann sagði okkur, að Burlesdon lávarður hefði setiö
hljóöur um stund eftir að hann hafði heyrt söguna,
og sagt síöan:
“Honum fór vel. Eg ætla einhvem tíma að fara
og sjá gröf han's. Segðu Hennar Hátign, að enn sé
einn Rassendyllanna á lifi, ef hún þurfi einhvers
við.”
Orðsending þessi var eftir manni, sem bar sama
nafn og Rúdolf, en eg vonast samt til, að drotningin
þurfi engrar annarar hjálpar en þeirrar, sem skylda
og ást okkar lítilmótlegra getur henni í té látið. Það
er hlutskifti okkar, aö reyna að létta henni byrðina,
sem hún hefir að- bera, og drag með vináttu
okkar úr sorg hennar. Hún ríkir nú ein
sins Iiðs í Rúritaniu, síðust Elphberganna; eina hugg-
un hennar er að ræða um Rúdolf Rassendyll við þá,
sem þektu ihann, og eina von hennar er þaö, aö fá ao
vera samvistum með honum einhvern tíma.
Við lögðum hann til hvildar með mikilli viðhöfn
í grafhvelfingu Rúritaniukonunganna í dómkirkj-
unni í Streslau. Þar hvílir hann ásamt konungborn-
um mönnum af Elphbergsættinni. Eg ímynda mér,
aö ef hinir dauðu, hafa nokkra meðvitund eða vita
nokkuð um það, sem gerist í veröldinni sem þeir hafa
horfið frá, þá^muni þeir verða upp meö sér aí því að
geta kallaö hann bróöiu.r sinn. Þaö hefir veriö reist
vegleg myndastytta af honum og nú benda menn á
hana er þeir vilja minna á Rúdolf konung. Oft verð-
ur mér reikað þangað, og minnist eg þá alls sem
gerðist, þegar hann kom til Zenda, bæöi í fyrra og
síðara skiftið. Eg syrgi hann, eins og flokksmaður
syrgir öruggan foringja og kæran vin, og einkis
hefði eg framar óskað en að fá aö þjóna honum al'a
æfi mína. En nú þjóna eg drotningunni, og að lik-
indum er elskhuga hennar það einkar kært.
Tímarnir breytast og mennirnir með. Ólgulindir
æskunnar streyma fram hjá, og elfur fiuJlorðins ár-
anna hnigá að lygnu hafi. Sapt er nú orðinn hniginn
að aldri; innan skamms verða synir minir orðnir svo
vaxnir, aö þeir geta þjónaö Flavíu drotningu sjálfir.
Samt sem áður er endurminningin um Rúdolf Rass-
endyll mér í eins fersku minni eins og daginn, sern
hann dó, og ímynd dauöa Rúpetrts Hentzau svífur
mér oft fyrir sjónir. Það gefcur verið að öll sagan
komi einhvern tíma fyrir almennings sjónir, og getur
þá hver felt þann dóm yfir henni, sem honum sýnist.
Nú virðist mér eins og alt hafa farið vel. Eg vil að
menn misskilji mig ekki. Mig tekur það enn sárt, að
hafa þurft aö sjá af honum. Mannorði drotningar-
innar var bjargað, og atburöurinn vofeiflegi varð
Rúdolf sjálfum eins -og lausn frá of erfiðu kjöri:
annars vegar um rýrð á viröing hans sjálfs, hins veg-
ar á hennar. Þegar eg hugleiði þetta, þá verður það
til þess aö draga úr beiskjunni sem dauði'hans olli
mér, en eg harma hann eigi að síður. Enn í dag veit
eg ekki hvernig hann kaus; nei, eg veit það ekki, og
eg veit heldur ekki hvernig hann heföi átt að kjósa.
En samt var hann búinn að því, þvi að friöur og
birta skein úr svip hans.
Nú hefi eg hugsað um hann svo lengi, að eg má
til að fara að skoða myndastyttuna af honum. Eg tek
meö mér yngsta son minn, dreng á tiunda ári. Hann
er ekki of umgur til að vilja þjóna drotningunni, og
ekki of ungur heldur til að læra að elska og virða
hann, sem sefur þarna í grafhvelfingunni og var
meðan hann lifði sá göfugasti karlmaður, sem eg
hefi þekt.
Eg ætla að taka drenginn með mér og segja
honum það, sem mér' sýnist um valmennið Rúdolí
konung, segja honum hversu hann kumni að berjast
hversu hann elskaði og hversu hann mat virðingu
lrotningarinnar og sína eigin, öllu öðru meira hér í
heimi. Drengurinn er nógu gamall til að nema slíka
lærdóma úr lifi ftfr. Rassendylls. Og meöan við
stöndum þar verð eg að þýða á rúrítansku, — því eins
°g gengur þykir þessum snáða meira gaman að leika
sér að tinsoldátum, en lesa latínu— letrið á mynda-
styttunni, en það reit drotningin með eigin hendi, og
mælti svo fyrir, að það skyldi vera letrað á þrótt-
miklu tungumáli Rómvefja yfir gröf lians: “Rudolfi,
isem nýlega ríkti í borg þessari, og ávalt mun ríkja í
hjarta hennar — Flavía drotning.”
Eg sagði Jionum hvað þetta þýddi, og hann staf-
aði þessi stóru orð með barnsrödd sinni; í fyrsta sinni
fipaöist honum, en í atinað skiftið hafði hann það
rétt, og las upp með fjálgleik og barnslegum mál-
rónti:
RUDOLFO
Qui in hac civitate nuper regnavit
In corde ipsius in aeternum regnat.
flavia regina.
Eg fann hönd hans titra í lófa mínum, og hann
leit framan í mig.
“Guð blessi drotninguna, pabbi,” sagöi hann.
Endir.
f -------- ----------’S
Ætlið þér að kaupa range?
í Fyrst þér ætlið að gera það á annað borð
er bezt að kaupa range, semendist æhlangt.
Superior Niagara Steel
Range
er ranae handn yður.
Hún er búin til úr beztn tegund stáls, eld-
hólfið er mátule*:a stórt og hehr tvöfaldar
grindur, ÖFXINN — konan seeir hann sé
ntest verður—er nastum alfullkominn. Allur
hiti er leiddur ( kring um hann áður en hann
fer unp uiii stron pinn. Fleiri kosti henuar
vildi eg sýna yður sjálfur. — k—-
Eg álft að þessi Superior Nia-
gara Steel range sé sú bezta i 1
range. sem nokkurntima hehr I
verið búin til fyrir þetta verð.. »
KOMiÐ VIÐ OQ SKOÐIÐ HANA.
H. J. EGGERTSSON, ;
Baldur, Man.

V
SEYMOUB UOUSE
Marfcet Sqiure, Wlnnlp«ig.
Eitt af beztu veitingahúsum bteja
ins. M&ltiöir seldar & 85c. hve»
tl.50 ft dag fyrlr fæBl og gott he-
hergl. Bliiiardstofa og sérlega vöna-
u8 vtnföng og vindlar. — ökeypla
keyrsla Ul og frft J&rnbrautastiiRvum.
JOhN’ BAIKD, eigandl.
MARKET
$1-1.50
á dug.
P. O’ComielI
eigandi.
HOTEL
& mötl markaCnum.
148 Princess Street.
WlNMPIXi.
J Wm.C-GouId. Fred.D.Peters j
$1.50 á dag og meira.
MiilliiiKl Hotel
285 Market St. Tals. 3491.
jNýtt hús. Ný húsgögn. Nýr hús
j búnaður. Á veitingastofunni e.
;nóg af ágætisvíni, áfengum drykkj
um og vindlum.
Winnipeg, Can..
Mrs. M. Pollitt
horni Sarqent £» Mcöee
beint á móti Good-Templarahiisinu íslenzka
selur
ÍCE CREAM,
KALDA DRYKKI,
VINDLA og TÓBAK
ÁVEXTI eftir ársíðaskiftum.
MATVÖRUR.
Talsímapantanir fijótt og vel afgreiddar.
HREINN
ÖMENGAÐLIR
B JÓR
gerir yöur gott
Drewry’s
REDWOOD
LACER
Þér megið reiða yður á að
hann er ómengaður.
Bruggaður eingöngu af
malti og humli.
Reynið hann.
Talsími 6376.
LEITIÐ
beztra nýrra og
Húsgagna,
| Járnvöru,
Leirvöru
brúkaOra
og annara nauS-
synlegra búsá*
halda
— hjá—
314 McDbrmot Avb. — Pbow 4584,
á milli PrinceM
& Adelaide Su.
Sfhe City JSiquOY Jtore.
IIkildsala k
VINUM. VINANDA, KRYDDVINUM,^
VINOLUM og TÓBAKI.
Pöntnnum til heimabrúkunar sérstaknr
gaumur gefinn.
Graham <&* Kidd.
THE WEST END
New and Second Hand
STORE
Tlie Botel Sntherland
COR. MAIN ST. &. SUTHERLAND
Cor. Notre Danie & Nena
Northern Crown Bank.
Utibúdeildin á horninu á Nena
St. og William Ave.
Starfsfé $6,000,000.
Ávísanir seldar til allra landa.
Vanaleg bandastörf gerð.
SPARISJÓÐUR,
Renta gefin af innlogum $1.00 lægst.
Hún lögð viS fjórum sinnum á ári.
Opinn á laugardagskvöldum frá 7—9
H. J. Hastings, bankastjóri.
-------------------------------
Tnc DOniNION BANK.
t á horninu á Notre Darae og Nena St.
Höfuðstóll $3,848,597.50.
Varasjóður $5,380,268.35.
C. F. BUNNELL, bigandi.
$1.00 Og $1.50 ádag
Strætisvagnar fara rétt fram hjádyrnn-
nm. — Þægilegt fyrir alla staði í
bænum bæOi til skemtana og anaart.
Tel. 848.
AUGLYSING.
Ef þér þnrfiö a8 senda peninga til ís-
lands, Bandaríkjanna eBa til einhverra
staBa innan Canada þá notiB Domimon E»-
press Company's Money Orders. útlendar
ávísanir eða póstsendingar.
LÁG IÐGJÖLD.
A8al skrifsofa
482 Main St., Winnipeg-
Á vísanir seldar á banka á íslandi, Dan-
mörku og í öðrum löndurn Norðurálfunn-
ar.
Sparisjóðsdeildin.
SparlsJÓCsdelldln tekur vlð tnnlög-
um, frft $1.00 a6 upphæ6 og þar yflr.
Rentur borgaðar fjórum sinnum i
ári.
A. E. PIERCT, ráðsm.
UKKAK
florris l’iiino
Skrifstofur viðsvegar um borgina, og
öllum borgum og þorpum víðsvegar uro
landið raeðfram Can, Pac. Járnbrautinni.
A. S. BARD4L,
selui
Granite
Legsteina
Tónarnir og tilfinningin er
framleitt á hærra stig og meS
I meiri list heldur en á nokkru
j öðru. Þau eru seld með góðuru
! kjömm og ábyrgst um óikveðinn
tíma.
l»aB ætti að vera á hverju heirn-
jili.
8. L. BARROCTjOCGH * OO.,
I
328 Portnge ave., - Wtnnlpeg.
alls kcnar stærðir.
Þeir sem ætla sér að kaupa
LEGSTEINA geta því fengiö þá
með mjög rýtnilegu verði og ættu
að senda pantanir sem fyrst til
A. S. BARDAL
121 Nena St.,
Winnipeg, Man
ViHger
á gullstássi.
Ef til vill þarfnast eitthvað af skrautgripum yðar viðgerðar. Yður mun furða á
því hve hægt er að gera það eins og nftt væri fyrir lítið verð Það er auevelt að gera
það á viðgerðarstofu vorri.
O B. KNIGHT & CO.
ÖRSMIÐIR og GIMSTEINASALAR
Portaqe Ave. £» Smith St.
WINNIPEG, MAN.
Talsfmi 8696.