Lögberg - 29.06.1911, Page 6

6
LÖGBERG, FIMmjDAGIHNag. JÚNÍ 19x1.

• . 1
• ■
í herbúðum Napóleons.
• 1
-eftir-
m XII. KAPITULI. tók mér aS skiljast, hvilíkt fádæma stálminni honum j
var gefið. Hann virtist ekki taka minstu vitund
Starfsmaðurinn. eftir mér- en þó mun hann einmitt hafa veitt mér
Tjald de Menevals hafði verið sett þannig niS- allmik*'a eftirtekt' því aÖ hann ^ Sér hvaUega að
í : ur, að hann gat séS þaöan yfir bústaö keisarans. En mér l,e?ar hann hættl aS lesa fyrir °S sa£Sl:

A. CONAN DOYLE.
4>*>4«*»4»4»4m4.m4.«4*4.«4»*»'l»'M4.M»
t! hvort sem sú var orsökin, aö viö höföum verið svo
11 sokknir niöur í þaö, sem viö vorum aö tala um. eða
11 keisarinn haföi farið inn um aörar dyr þegar hann
t kom frá herkönnuninni. þá kom okkur þaö heldur en
J I ekki á óvart, er inn til okkar kom kafteinn á grænni
“JÞér viröist furöa yöur á því, herra de Laval, |
aö eg skuli geta talaö þannig um flotamálefni án :
þess að hafa flotamálaráðgjafa minn við hliðina á j
mér, en þaö er einmitt vani minn að fara mest eftir
treyju, úr lífvaröarsveitinni, og lét okkur vita, að mínu eigin viti og þekkingu. Sennilegt er og. að ef
“En hvaö hann hlýtur aö leggja hart aö sér.” | Xapoleon vildi finna skrifara sinn. Andlitið á aum- Rourbónarnir hefðu tamiö sér þaö, eins og eg, þá
sagöi eg. jngja- Meneval varö snjóhvítt eins og fallegi fell- j þyrftu þeir nú ekki að sitja yfir í þokunni á Eng-
“Já> það er von aö þér segið þaö>” svaraði Mene-1 ing^kraginn hans, og hann spratt á fætur í mesta of- »
yal, -Já mikiS er þ,« starfsþrek! A5 geta ^ ^ ^ ^ s "Menn vertia a5 hata minni ,5ar, herra, til þeas
1 atJan klukkustundir af hverjum tuttugu og fjor- j hann og stundi yjð .<Þetta var ljóta stysnin, aö geta þaö,” svaraði eg.
á verö aö biðja yður að afsaka mig, herra Caulain- “Þetta er alt hagkvæmri niðurröðun á hugsun-
inni að þakka,” svaraði hann. “Mér er sem eg hafi
margar skúffur í heilanum, og þegar eg opna eina,
þeirra, þá lokast hinar allar. Þaö er mjög sjald-
VECGJA CIP8.
ERUÐ ÞER AÐ HUGSA
UM GÓÐAN ÁRANGUR?
um alla vikuna. Hann hefir setiö í forsetasæti
þingfundum þangaö til þingmönnum öllum lá við yf-j court!. Hvar er sverö mitt og hatturinn minn?
irliði, þar sem þeir sátu við skrifiborð sín. Og eg er Komiö þér, herra de Laval,” við megum ekki tefja
viss um, að hann kemur mér beinlinis í gröfina, öld- 'ltuncl teniTr '■
Eg sá það gerla af ofboöinu, sem var á Meneval-
,,EMPIRE‘' TEGUNDIRNAR AF
VIÐAR-GIPSI, VEGG - STEINLÍMI
OG VEGGHÚÐAR-KALKI eru sér-
STAKLEoA ŒTLAÐAR í ALLAR
ungis eins og Bournenne; en eg ætla að láta lífið ekki siður en vigUTeigninni viö Bniix aðmirál, hvílík S*ft’ aö eg finni ekkl 1 einhvErri Þeirri skúffu það, I GÓÐAR BYGGINGAR
viö starf mitt möeJunarlaust. bví aíS bó að hann lu-c i, • __' ..n.. u' ___________ 1 ’ —^ A Aft-iiH- minní m .
við sfarf mitt möglunarlaust, því að þó að hann | áhrif keisarinn haföi' á alla þá, sem hann var saim
sé vinnuharður við okkur, þá leggur hann engu aö j vistum við. Aldrei voru þeir með skapa sinum heldur
síður hart á sjálfan sig.” eins og í sífeldum yfirvofandi voða, hvattir með
vinahótum annan daginn. en hraktir og hallmælt
sem eg þarf á að halda. Eg hefi heldur ótrútt minni
á nöfn og tímatal- en ágætt minni á viðburði og
mannsandlit. Og eftir mörgu þarf að muna- herra
ae Laval. Eins og þér hafið heyrt, þá á eg hér eina
skúffu fulla af hafskipum. í annari hefi eg allar
“Frakklandi lá á aö fá mann eins og hann,”
sagði Caulaincourt.” “Hann er allra rtianna bezt
fallinn til aö stjóma, og að skipa öllum sem hag-
kvæmast niður. Þegar vér byggjum aö þvi hye
mikið ólag og óreiða var á öllum hlutum hér í landi . , _
eftir stjórnarbyltinguna, þegar enginn vildi líöa það J j.£jk?mUm inn ’ toriler:i>er&i®, sem \ar enn þá lands, þá gat eg bent honum á- áð hann hefði slept

næsta dag, vittir í votta viðurvist og sniðgengnir
einslega. og þrátt fyrir alt þetta varð eigi móti því . , . , .......... „ , ,
mælt, að menn elskuðu hann og þjónuðu honum hafnir og ^1?1 a Erakklandi. Til dæmis um það skal
dyggilegai-, en nokkrum öörum eimÆldshöfðingja. eg' segja yöur, að þegar flotamála ráögjafi minn var
“Kannske eg ætti að verða hér eftir,” sagði eg að lesa mér skrá yfir öll vígin við strendur Frakk-
aö sér væri stjórnað, og allir vildu stjórna einhverj- «Neif nei. eg ber enn ábyrgð á yður. Þér verð-
j að geta um tvær fallbyssur í skotgarðinum viö Ost-
um, þá hlýtur oss aö skiljast, að enginn gat bjarg- | ið að koma með mér. Æ, eg er að vona, að hann sé
end. í enn annari af skúffunum í heila mínum hefi
nafn á hverjum manni
hann.
i herliðimu, herra,” sagði
“Eg held að eg þekki flesta nöldrunarseggina
rriína gömlu frá Egiptalandi,” svaraði hann, “og svo
á eg enn fleiri skúffur, herra de .Laval, sem í eru
skurðir. brýr, vegir, verksmiðjur 'og alt þaö, e rlýtur
að innanríkisstörfum. Og svo þarf vitanlega sér-
stkar skúffur undir löggjöfina og fjármálin. ítal-
iu, nýlendurnar, Holland og margt fleira. Nú
em a'ð
að oss annar en Napoleon. Oss langaði alla til þess I ekki mjög reiður við mig! Hvernig ætli standi á því eS hersveitir Frakklands. Er sú skúffa í góðu lagi,
aö fram kæmi eitthvert sannarlegt mikilmenni vor á ! aið hann skyldi komast inn án þess að við yrðum var- Berthier margreifi?”
meðal, og þá var það, að hann kotn fram þessi járn- ir við liann?” * ,.T „ , v
maður, þessi mikli mattarstolpi Frakklands. Og Felagi minn, sent var allhræddur, drap lítiö , , , ,
mikið þótti og til hans koma á þeim tímum, herra de liögg á dyrnar og var huröin jafnskjótt opnuð. Þaö glu^fann °g neSlur sinar' kom nu franl a
Laval! Þér sjáið hann að eins nú> er honum hefir : gerði Rousteni riddari, sem .var innvöröur þar. : S° flð °g hnelgSl slg fynr kelsaranum-
hlotnast alt. sem hann gat æskt eftir. Nú er hann Herbergið, sem við komum inn í. var allstórt, en
orðinn geðstiltur og góður viðskiftis, en hér fyrrum j viðhafnarlítið. Veggjapappírinn á því var sílfur-
áður en hann komst til vegs og virðingar, þá. vann j grár. en loftið heiðblátt og í því miðju var skjaldar-
hann alt og alla með ofbeldi. Konur skelfdust af j merki keisarans, gullinn öm,, sem hélt á þrumufleyg.
augnaráði hans. Hann þaut um borgarstrætin eins Þó að heitt væri í veðri, brann þar eldur á ami út
og grimmur úlfur. Fólk horfði á eftir honum þegar j viö vegginn. og loftið var þungt og þrungið af aloe-
hann fór fram hjá. Svipur hans var alt annar þá en j ilm. \ miðju herberginu var stórt sporöskjulagað
nú. Hann var þá hörkuleguy kinnfiskasoginn, augna- | borð, sem á var breitt grænt klæði og lá á því mikið
ráöið hvast og illúðlegt og munnurinn eins og á I af bréfum og blöðum. Öðru megin við þetta borð
geddu. Jú, hann var býsna einkennilegur þessi lág- j va'r skrifborð nokkru hærra og viö það sat keisar-
vaxni lautenant Bonaparte frá herskólanum í Bri- jnn á græntun morokko-stóli meö krepta báða hand-
enne. “Þetta er maður.” sagöi eg við sjálfan mig. j leggina. Allmargir þjónar stóðu út viö veggina en krefst Frakklan(i meir af stjórnara sinurn,
þegar eg sá han.n fyrst, “sem anr.að hvort kemst i 1-ann virtist ekki taka eftir þeim. Hann hélt á litlum hann kunnl aS bera sig vel 1 dra?siSri hreysikattar-
konungshásæti eða á höggstokkinn. Og sjáið nú pennahnifi og var að rispa með honum aðra stól- skinnkaPu> °S eka hirti í skóginum við Fontain-
hvað orðið er úr honum!” brúðina. Hann leit upp þegar viö komum inn og bleaU'
' “Oe þetta var fyrir tiu árum'” hrópaði eg hfistl kuldalega höfuSiS Þegar hann sá Meneval. ,, ,Mér kom 1 hug hinn blíðlyndi, úrræðalausi Lúð-
ug petta \ar iynr uu . j J?' , , “Ep- hefi orðið að bíða pftir vðnr Vifrr-, \í»r,ö vik konungur, er faðir minn hatði eitt sinn haft mig
••Já. a« eins fyrir tíu árun,. og „ú M Frakkar ; .. ~ “» * * •» <* ■**»« mtr fviIileBU
flutt hann úr hermannaskolamum til Tuderies hallar- ’ | . ,g m aldrei tu aS teg ,x Frakkland eftir allar bvltin2-arnar mundi nú burfa
innar. En hann var borinn til þess. Það var ekki! ÞyrftI aS blSa eftir.de Bournenne sknfara minum’ á oLun ofinik lhæ ari sU rnara að hal la
hægt að hefta framsókn hans. De Bourienne sagði sem eg hafSl næst a undan y*»r, en nú er láinn. j a oSrUm °g mikllh(etar> stjornara að halda
mér, að þegar hann heföi verið lítill drengur í Bri- ,tum svo vera' h;ngay afsakanir! Nú skuluð þér • “Eruð þér ekki á þeirri skoðun, herra de Laval?”
enne, hefði sama höfðingjamótið verið á honum eins jtaka afr,t al llessari skyrslu sem eg skrifaöi meðan spurði keisarinn. Hann hafði snöggvast ' numið
og nú, og hann hefði hrósað og hallmælt, þykst og Per voruS 1 burtu-” ............ staðar við eldinn og var að prika með öðrum snotra,
brosað' öldumgis eins og hann gerir nú. Hafið þér . Awnmgja Meneval tók með skjálfandi hendi gullhespaða skónnm sínum í einn viðarkubbinn, sem
séð ipóðuf.hans* herra de Laval? Tlún er harmleika-j vlS skÍahnu> sem keisarinn rétti að honum. og fór i logaði á
kona. há vexti- alvörugefin, fálát og þögul aö öllum meS °aS yfir aS borSmu> sem honum var ætlað. : “Þétta er óldungis rétt á litið hjá yður,” mælti
jafnaði, og hann hefir erft ýms ættareinkennin.” Xapoleon stóð á fætur og fór að ganga um gólf í hann þegar eg hafði svarað spurning hans. “En
, . . liaegðum sínum me8 hendurnar á bakinu* og var of-. hafiÖ þér ekki alt af verið þessarar sömu skoðunar?
Lg gat seö það a tö egum sp.ens um augum ! urlítið álútur. Það virtist engin vanþörf vera á þvi Hefi eg ekki sannspurt það, að þér hafið einu sinnj
skrifarans, að honum þotti nog um hvaö emarðlega að hann hefði skrifara, því að eg tók eftir því. að ! tekið svari mínu þegar enskur oflátungur var að
Caulainoourt talaði. meðan hann var að skrifa þessar fáu línur hafði hallmæla mér inni i gildaskála i þorpinu þar sem þér
“Yður hlýtur að skiljast það, herra de Laval, að hann lltatab alt 1 bieki 1 kringum sig, og var auðséði áttuð heima á Englandi?”
Einungis búiö til hjá]
faanitoba Gypsum Co.Ltd.
Wmnipog, Manitoba
SKRlFlf) F.FTIR BÆKLINGI vorum yð-
—UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS VERÐUR.—
mennina- bankastjórana. kaupmennina og blaöamenn-
ina. Eg ætla að krefjast af þeim ioo miljóna punda
í lausnargjald. Eg ætla að gæða hinum fátæku á
“Mér liggur stundum viö að halda, að þér vitið ; auði hinna riku. og þá mun eg brátt fá flokk manna
við eigum ekki við neina sérlega harðstjórn að búa,” aS hann hafði oftar en einu sinni þurkað úr pennan- Eg mundi vel eftir því atviki. þó að eg gæti sízt ur,
sagði hann, “því að ef svo væri, þá mundum við ekki uni a drifhvítum stuttbuxuni sem hann var í. Eg \ þvj skilið- hvemig hann hefði komist að þessu.
leyfa okkur að ræða um þetta efni svona hispurs- staðnæmdist við dyrnar hjá Roustem og virtist hann “Hvers vegna gerðuð þér það?”
laust. lig get sagt yður það fyrir satt, að við höfum ekki taka yitund efJir mér- “Eg gerði það vegna skyndilegra áhrifa, herra.”
ekkert sagt, sem keisarinn sjálfur hefði ekki fúslega Jreja! hrópaði hann loksins,“ eruð þér nú til- “Skyndilegra áhrifa!” hrópaði hann fyrirlitlega.
þolað þó að hann hefði heyrt til okkar. Hann hefir buinn MeneVal ? Það er ýmislegt fleira. sem við “Mér er ókunnugt um hvað fólk á við þegar það tab
vitanlega sína galla, því að annars væri hann ekki < eigum eftir að skrifa. I ar um slík skyndileg áhrif. í Charenton er sjálfsagt
mannleg vera en ef á stjórnar-hæfileika hans skal Skrifarinn sneri sér til hálfs við á stóli sínum margt gert sakir skyndilegra áhrifa. en ekki hér á
líta. þá munu'flestir sammála um það, að aldrei hefir °S hann var enn órólegri heldur en áður. meðal manna rneð fullu viti. Hvers vegna hefðuð
þjóð eignast stjórnara betur við sitt hæfi.-en hann ®f -vS,UT skyldi þóknast, herra ’ sagði hann ])er áft að vera að leggja líf yðar í hættu min ve^na
er við hæfi Frakka. Hann starfar meir en nokkur j stamandi. ^ yfjr a Englandi, meðan þér höfðuð einskis góðs af
þegna hans. Hann er eftirlætisgoð hermannanna.
á mitt band þar í landinu, Eg ætla að skilja Skot
land og írland frá Englandi, með því að gefa þeim
sérstaka stjórnarskrá, og verður þá hlutur þeirra
nokkru hærri en Englands. Þannig ætla eg að sá
sundrungarfræi hvervetna. Loks ætla eg að heimta
af Englendingum' flota þeirra og nýlendurnar gegn
því að fara brott úr landinu. Á þenna hátt ætla eg
að ná heimsforræði til handa Frökkum um næstu öld
að minsta kosti.”
Af þessari stuttu skýring gat mér skilist, hvílík-
ur sá hæfileiki Najxileons var, er eg hafði svo oft
heyrt honum hælt fyrir, að hann var eigi að eins fær
um að hugsa upp stórfengilega ráðagerð heldur
og jafnframt benda á þau veiulegu skilyrði, er virt-
ust gera það liklegt, að koma mætti ráðagerðinni i
framkvæmd. Ef það bíræfna hugarflug greip hann
eina stund, að leggja undir sig Austurlönd, þá var
hann á næsta augnabliki farinn að leggja niður fyrir
sér, hvað mörg skip, hafnir. vörubirgðir og mannafla
þyrfti til þess að koma þessari hugmynd í fram-
kvæpid. Hann hafði tök á að finna þungamiðjui í
hverju máli- með samskonar skarpskygni eins og
greiddi honum veg að höfuðborg sérhvers óvinarikis
hans. Þegar skáldlegur andi og frábært starfsmála-
vit fer saman hjá einhverjum manni- þá getur ekki
hjá því farið, að sá maður verði heiminum hættuleg-
Þjónar hans elska hann. Aldrei tekur hann sér
hvíldardag og alt af er hann búinn til starfa. Spar-
neytnari maður er ekki til i Tuileres höllinni heldnr
en hann. Hann sá um uppeldi bróður síns- og setti
hann til menta meðan hann var mjög fátækur mað-
ur, og hann hefir látið fjarskyldustu ættingja sina
njóta góðs af upphefð sinni. t stuttu máli þá er
hann hagsýnn. verksi-gjarn og sparneytinn. Við
heymm sagt frá honum i blöðuntim, þessum prinzi
af Wales, herra de Laval, og eg býst við, að þar sé
óliku saman að jafna.”
“Hvað, hvað er þetta?” mér ag vænta?”
“Ef yður skyldi þóknast að hlusta á mig, herra, j “Eg gerði það af þvi að eg vissi, að þér börðust
Af því að hann gerði aldrei neitt tilgangslaust,
þá imynda eg mér, að hann hafi sagt mér þetta í því
skyni að gefa mér nokkra hugmynd um stjómara-
hæfileika sina, með það ef til vill á bak við eyráð, að
það kynni að verða óbeinlínis hvöt til þess að snúa
fleirum Frökkum heim til ættlands síns, sem nú
dvöldu á Englandi, er eg færi að segja þeim frá hon-
um. Hvað sem því lieið, þá lét hann mig standa og
bíða og hlýða á allar þær mörgu og einkennilegu
spurningar, sem hann var að svara, og öll þau marg-
þá ætla eg að segja yður, að mér gengur ekki sem fyrir heill og heiðri Frakklands, herra. ’ vislegu ráð, sem hann varð að leggja- næstu klukku-
bezt að lesa þetta. sem þér hafið skrifað.” Meðan á þessari viðræðu stóð hafði hann hald- stundirnar Ekkert virtist svo smávægilegt a* hann
“Tvi tví maðnr Þér hliótið bó að «iá „m ib áfram að ganga um golf og hrista a ser hægra j •„,... A , ,, ö
hvað sWrslan er ?” ' Þ ** handlegginn ; öðru hvoru gaf hann okkur hornauga | ekkl td fln taka’ °g ekkert svo mikilfenglegt
“Já. herra, hún er um fóður handa hestum ridd- a víxl gegn um gleraugaS sitt’. ^vj aS hann vart* a,t' ! hr T T fram Ur Þvl' Ymist var
arahersveita ” af aS ganga meS eltt gleraUga innþ en' utl hafði hann | þar að ræða um vetrarsetu 200-000 hermanna, ymist
v,mtí'n x ■ > . , . með sér kiki fyrir bæði augu. Stundum nam hann að tala við Caulaincurt um að takmarka hirðkostnað-
lcg»r iT,lpin„ ^ "®“' ■»*■»*■».* (ingrann, tein kom Ær in„, 'og um væntanlegl fækkun á einbverjum vögn
Þér minnið mig á Cambacérés
dtængja- stagar og tfyk Upp milli fingranna fáein korn úr nef-
tóbaksdósunum sínum, sem voru úr fallegustu
de Meneval. j pödduskel, en eg tók eftir því, að aldrei kom hann tó-
. , , , . Þegar eg ritaði fyrir hann lýsingu á því sem gerðist bakinu upp í nefið, en misti það aft niður ofan á “Mig langar til þess að vera spameytinn heima
Þá rifjaðist upp fynr mer oll langa ney *a’ í orustunni við Marengo. hélt hann að eg hefði að vestið sitt og gólfið. Honum virtist geðjast vel að fyril-( svo aíS eftir þvi verSi tekig eriendis>» sagíi
runan að handan. Brighton-lineykslin, l , ei]ns skrifag undirstöðuatriði frásagnarinnar. Það svari mínu, því að hann greip í eyrað á mér og tog-
er nærri þvi óskiljanlegt, hve illa yður virðfst ganga aði fast í það stundarkom.
jaS lesa ha®> sem eg skrifa. Hér er ekki minst á “Það var satt, sem þér sögðuð, vínur minn,”
“Mér hefir ski'#ist svo, að það ekki vera einka-1 hesta riddarasyeita,^ heldur eru þarna teknar fram sagði hann. “Eg berst fyrir heill og heiðri Frakk-
hættir keisarans. heldur stjómmálametnaður.
ráðist er á i brezkum blöðum.”
THOS. H. JOHNSON og *
HJÁLMAR A. BERGMAN, |
fslenzkir l'igfræðingar, ®
Skrifstofa:— Room 8n McArthur J
Building, Portage Avenue X
Áritun: P. O. Box 1656. j
Telefónar. 4503 og 4504. Winnipeg
Dr. B. J.BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
Telephone GARRY 320
Officb-Tímar: 2 — 3 og 7—8 e. h.
HbImili: 620 McDermot Ave.
TRLEPIIONE GARRY Mífí
Winnipeg, Man.
V.«
$ Dr. O. BJ0RN80N
•)
(• Office: Cor, Sherbrooke & WiUiam •
1'HI.Iil‘HONi:. GARRY 3S«t
Office tímar: 2—3 og 7—8 e. h. 2
5
Hejmili: 620 McDermot Ave, %
Teui'IIONKi garry 321 j*
Winnipeg, Man. %
<• ;*
C«4'*'S''S'A'S'Æ*
1 Dr. W. J. MacTAVISH |
Office 724J Aargent Ave.
fi Telephone Aherbr. 840.
| l 10-12 f. m. §
S Office tfmar •< 3-5 e. m. ®
| ( 7-9 e. m. jj|
I — Heimili 467 Toronto Street _ É
WINNIPEO jS
| telephone Sherbr. 432.
<t+t+t1.+++f+t++t+++++++++K
+ Dr. J, A. Johnson t
Physician and Surgeon £
Hensel, - N. D. t
K +++t++++++++++44444+t,+++J
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. main 5302.
^ Ðr» Raymond Brown, í
SérfrarfSingur í augna-eyra-nef- og £
jjJ háls-sjúkdómum. (F
326 Somet>et Bldg. [
S Talsítni 7262
ii Cor. Donald & Portage Ave.
Heima kl. io—i og 3—6.
fwi
J. H, CARÍSON,
Manufacturer of
ARTIFICIAL LIMBS, ORTHO-
FEDIC APPLIANCES,Tiusses.4
Phone 8425
54 Kina St. WINNIPEg
unum.
hneykslin, Newmarket-hnevkslin og varð
við að halda svörum uppi fyrir Geörge.
Lundúna-
að hætta
“Sannleikurinn er sá.” sagði Cauleancourt, “að
keisarinn veit, og það vitum við allir, að Frakkland
og Bretland getur ekki þriíjfist á sama jarðhnettinum.
Annaðhvort ríkið verður að lúta i lægra haldið. Ef
vér gætum yfirbugað Englendinga til fulls, þá gætum
vér farið að vinna að því að leggja undirstöðu að
föstum friði. ítalía er á voru valdi. Austurríkis-
menn getum vér yfirbugað hvenær sem vera skal,
eins og vér höfum þegar yfirbugað þá. Þýzka-
land er alt í molum. Rússar geta fært út kvíamar í
sem ívrirskipanir til Villeneuve aðmíráls.tim það, hversui
hann skuli haga stjórn flotans hér á Ermarsundi.
Fáið þér mér það- og skal eg þá lesa það fyrir yður’.’
Hann hrifsaði skjalið til sín með þeirri ákefð’,
sem var honum eiginleg. En eftir að hann hafði
starað fast á það um stund fleygði hann því aftur
frá sér undir borðið.
lands. öldungis á sama hátt eins og Friðrik III. fyrir
heill og heiðri Prússlands. Eg ætía að gera Frakk-
land að mesta stórveldi heimsins. svo að sérhVer
þjóðhöfðingi í Evrópu verði að eiga höll i París, og
að þeir verði allir að safnast þangað til að bera slóð-
ann á krýningar skrúðklæðum eftirkomenda minna.
—Hrygðarsvipur kom snöggvast á andlit honum og
svo bætti hann við:. “En fyrir hvern er eg að
byggja- guð minn góður? Hverjir verða eftirkom-
endur mínir?’ ’heyrði eg hann segja í hál.fum hljóð>-
um um leið og hann strauk hendinni um ennið.
hann. “Að því er sjálfan mig snertir, get eg sagt
það, að þegar mér veittist sú sæmd að vera undir-
lautenant, þá tókst mér að lifa sómasamlega á 1,200
frönkum á ári, og mér mundi ekki verða það neinar
píslir, að taka upp sömu lifnaðárhætti , Það má til
að stöðva þenna fjáraustur við hirðina. Eg sé t. a.
m. á reikningum yðar, að 155 bollar af kaffi séu
druknir á dag; ef sykrið kostar 4 franka pd. og kaffi
pundið 5 franka, þá kostar kaffibollinn 20 sous. Eg
held að ekki verði hjá því komist að færa niður toll-
inn á kaffi. Hrossaeldið er alt of dýrt. Eftir því
verði, sem nú er á fóðri, ætti að vera hægt að ala
* . . • y r- , t- , >• , 1 hvern hest á sjö til átta frönkum á viku, í hesthúsi.
Virðast þeir þarna yfir a Englandi vera ktið- .
* - - - - þar sem eru um tvo hundruð hestar.
fjáraustur hafa í Tuileres.”
Eg vil engan
‘ Eg skal lesa yður það fyrir,” sagði hann og
fór að ganga um gólf i herberginu, sem var býsna
stórt, og þeysti upp úr sér afarmiklum> orðastraum,
sem aumingja Meneval lagði sig allan til við að
skjalfesta. Þegar Napoleon komst í hita yfir þvi,
t . mo.um ivussar gera i*n: ui -lamai ■ sem hann var að segja brýn(fj ^ ^ andi um þa8) aS eg mUni bráðlega brjótast þar inn ’í
austur og suður. Amen u ge uni V1 agt un ir með vinstri hendinni um uppslagið á Eegri hand- landið?” spurði hann alt í einu. “Hafið þér heyrt
•(nTfíl tSrí "Sa'cfnaS! Ve° ap>m I *“ J"”" » einkeHni-! v|ra hradda »™, a« eg mrrni toa Ernar- Þannig hvarílalii iiann fra því aö tala um margra
c m 1 . , , . ... ... ... > legan hatt, aþekkast flogaveikum manni. En hugs- sund? .i:>_■ x- . ...
eftir að mvnda volduet alheimsnki og þetta eitt er . ,, 8,, v , , _ ,, ... v „ , ,x- a, . miljona virði, til annars, sem ekki var nema faeinna
emr ao mjnua vv«u„ a ” !:v“ un hans og aform voru afburða skýr og ljós. svo að Eg var neyddur til að segja, að eg hefði að eins | . . .. . ’ , , ’ ............
því til fyrirstoðu, mælt, hann og benti ut um op,ð | jafnyel ^ gem ekkert þektj tj] þessa ^ heyrt menn hrædda um það, að hann mundi því í sk,ldlnga v,rSl- og fra alriklsmahim t,l að tala um
tjaldið yfir hið blaa og breiða Ermarsund. veldlega skilið hvað hann var að fara, og gat ekki miður aldrei komast yfir sundið.’1’ j hesthusin. Við og við sá eg, að hann gaf mér horn-
Lengst burtu sést blika á segl hins mikla flota, annað en dáðst að þeim frábæra kunnugleik, er fram “Landherinn er alt af afbrýðissamur út af því, auga, eins og til að spyrja, hvernig mér litist á alt
er áþekkust voru á að lita fannhvitum flögrandi kom í öllu, sem hann sagði, og ekki að eins að því er að allur heiðurinn skuli lenda hjá sjóhernum,” svar- ; þetta, en þá grunaði mig þáð sizt, að velþóknun mín
máfum í f jarlægðinni. Þá rifjaðist aftur upp fyrir í snerti þekking a hinum stóru orustuskipum. heldur a«i eg. | yæri honum nokkurs virði. En nú þegar eg horfi
mér það, sem ég hafði sétf nóttina góðu — ljósin á jog fregátum, skútum og briggum við Ferrol, Rojhe- “En þeir eiga engan landher, svo að kalla.” , , , „ , - , ’ ,
skipunum úti á hafi, og eldbjarmann yfir herbúðun- fort, Cadiz, Carthagena, og Brest; mátti gerla heyra “Nærri því allir landsmenn eru sjálfboðaliðar,” ’ S 'gg g ng,r
um uppi á ströndinni. Stórlendi þurlendisins og að honum var vel kunnugt um traustleik hvers þessr herra.”
hafsins voru þarna hvort andspænis öðru, en allur í ará skipa og eins um það hve margir skipshafnar- “Lélegur samsöfnuður!” hrópaði hann og veif-
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
selnr líkkistur og annast
am úu'arir. Allur útbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarCa og legsteina
Tals G+ 2152
A. L HOUKES & Co.
selja búa til iegsteiaa úr
Granit og marmara
lals. 6268 ■ 44 Albert Sí.
WINMPEG
SUM
VEGGJA-ALMANOK
eru mjöe falle«. En falleeri cre þae f
UMGJÖRÐ
Vér höfum <$dýrustu og beztu mvudararoma
í bænum,
Winnipeg Picture Frame Factory
Vér sækjum og skilum myndutium.
PhoneGarry 3260 - 843 sherbr. Str
aftur í tímann, og hygg að þvl
göfgir menn hurfu heim til Frakklands sakir velfarn-
anar minnar þar, þá sé eg hversu miklu langsýnni
heimurinn umhverfis beið standandi á öndinni eftir : menn voru á hverju skipi og hve margar fallbyssur;: aði frá sér handleggjunum eins og til aið fyrirmynda hann var heldur en eg.
því að sjá hvemig viðskifti þeirra færu.
jafnkunnugt var honum um skipin í herflota Breta. j hvernig hann mundi sópa því liði frá sér. “Eg ætla j
Það hefði ekki verið afar mikilsvert þó að sjoliðs- að lenda með 100,000 menn í Sussex eða Kent. Eg j
foringi hefði verið svo vel að sér x þessum efnum, mun eiga þar mikla orustu, og fá þar sigur, en láta
j en þegar eg hugleiddi, að þetta var að eins eitt þeirra > 10,000 menn. Á þriðja degi þar frá, mun eg koma
i mörgu atriða, sem þessi maður þurfti við að fást, þá • til Lundúna.. Eg ætla að taka höndum stjómmála-
“Jæjá. herra de Laval,” mælti hann alt í einu:,
1 “nú hafið þér fengið að sjá ýmsa af háttum mínum.
F.ruð þér nú reiðubúinn að ganga í mína þjónustu?”
“Já, eg er þess fullbúinn, herra,” svaraði eg.
Gott kaup borgað
konum og körlum
Til aö nema rakaraiön þarf aö
eins tvo mánuöi. A t v i n n a
á b y r g s t, með tólf til átján
dollara kaupi á viku. Ákafleg
eftirspurn eftir rökurum. Komið
eða skrifið eftir ókeypis starfskrá.
Moler Barber College
220 Pacific Ave., Winnipeg
8. A. 8IQURD8ON
8. PAUL8ON
Tals. Sherbr, 2786 Tals.Garry 2443
Signrdson & Paulson
BYCCIRCAIdERN og F/\STEICN/\SALAR
Skrifstofa: Talsími M 4463
510 Mclntyre Block. Winnipeg