Lögberg - 09.11.1911, Blaðsíða 6

LÖGBERG, FIMTUDAGINN3. NÓVEMBER 1911
Lávarðarnir í norðrinu.
eftir
A. C. LAUT.
IX. KAPITULI.
Líkneskjtmni fœrfiar blómfórnir.
Eg átti býsna oft leið fram lijá glugganum
hennar daginn eftir. Einu sinni varö eg var vi8>, að
hún l'eit til mín, og tillitiS var dæmalausit fyrirlitlegt;
eg fór þá að hugsa um, hvort kvisast hefSi nokkuð
um hina óvirSulegu viðureign viS Louis Laplante, og
hraðaði mér yfir i hinn enda virkisgarðsins og hafS-
ist þar við. Eftir þaS fóru aðrir að ganga fram hjá
glugganum, en þeir þreyttust skjótt á því, rétt eins
og eg.
Eg var ekki enn þá orðinn laus viS austrænar
velsæmis-tilfinningar. Eg fékk sönnun fyrir því
cins var liðinn frá því, að jökuIábreiSa vetrarins lá
sveipuð yfir þetta land, og eg hefi heyrt gamla menn,
sem áttu þarna heima, segja frá því, aS vetrarfrostiS
kæmist fj<Jgra feta djúpt ofan í jörðina. Þó mátti
hér sjá jurta gróður rétt eins og í hitabeltinu t sem
óx með íeikna hraða; frostiS hafði Jeyst úr jaiiL
skorpunni efst, og þaS var aS smáþiðna og hleypa
raka í gljúpar rsetur jurtanna í þessurn óradktaða
aldingarði. HarövelIisgrasiS lá til hálfs í legu í
skógarjaörinum hné-hátt. Skógarnir voru orSnir
eintómt laufskriið. Aö neðan vöföust grænir burknar
og fjölgresi upp á miöja trjáboli, og að ofan slúttu
laufprúSar greinarnar niður, svo að varla varS neitt
bil á 'inilli; alt þetta laufskrúð biföist og bærSist til í
kveldgolunni líkast svífandi dansmeyja skara í aust-
rænum veizlusal. Hvervetna lagSi blómilminn
fyrir vit manni, á árbakkanum1, þar sem tjöld okkar
voru reist, i
lega aS komast niSur aS liljuskúf, sem óx lengra
fram i bleytunni. AuSsjáanlega var einhver hinu-
megin keldunnar, sem langaöi til aS ná í þennan sama
liljuskúf, því að eg heyröi braka þar í greinum og:
Iskvamp þegar stígið var ofan í vatnið.
“Hallo! Gillespie! Hvað ert þú aS gera
hér?” spurði skeggjaði unglingurinn og rak upp á
mig augun alveg forviSa.
“Mig langaði til aS spyrja þig aS þvi sama,” |
svaraS eg.
ÞaS var hálfskoplegt að sjá hann. Hann hafði;
farið úr moccasin-skónum og sokkunum, bundið þá
saman og brugðið um öxl sér. Buxurnar hafði hann
brettar upp aö hnjám, hattfylli sína af liljum í ann-
ari hendi, en burknavönd í hinni, og með þetta var
hann að kafa þarna í bleytunni og leðjunni. f
“Eg skal segja þér,” tók hann til máls, frámuna-
SM|/4t.Vf/4ÍV
VECCJA CIPS.
GISP „BOAHD“ kemur
í stað „LATH,“ og er
eldtryi»t.
reist, í háu grasinu og í skóginum eigi síSur. ]ega sauðarlegur, “eg var að hugsa um að hún mundi
Þar var angan blómanna sv0 hrein, unaðsleg og heill-, eiga bágt meö—aS—að ná í þessar liljur sjálf, og því
andi einsog roði á meyjarvanga, eins cg töfravald vær; vel_vel gert—aS tina þetta—fyrir—fyrir—
hugljúfra drauma eða samhljómur f jaiHægra söng-, hana 0g_”
radda. Ruddablærinn, hið ytra leynir sér að vísu “Sleptu öllum skýringum,” svaraði eg hranalega.
ekki á skinnakaupmönnum. en þeir hafa ekki skemt|‘'£g er hér í sömu erindagerSum.”
si<r á lystisemdum stórborganna. Jafnvel okkur j ‘ “Eg skal segja þér, Gillespie,” hélt hann áfram
mjög bráðlega. Þegar ruddalegu skipshafnarmenn-j fanst náttúran breiða þarna faðminn móti okkur og]e;ns 0g ]lann værj ag segja mér eitt'hvaS í trúnaSi,
irnir okkar voru að stíga í bátana, fanst mér það bjóða okkur í hann. Þessvegna var það ekkert “þegar maSur hefir'hvorki séö móður sma eða systur
átakanlegt að sjá þessa veikbygöu stúlku ikoma meS
föður sinum niður að vatninu til að verða þessum
lýð samferSa. AS frátöldum föður hennar, prestin-, ]eiS og þau voru aS hverfa inn í skóginn, slepti hún 1 grejp eg f,-am j
um, Duncan Cameron, Cuthbert Grant og sjálfum | handkgg fööur sins og laut niöur eftir einhverju. j “Qg maður finnur aS ekkert er viö aS styöjast,
sagði skinnakaupmaðurinn sem ]ejö.tyeini manni á rétta braut,” bætti hann viS,
undarlegt að sjá þau feðginin fara að ganga sér til 1} morg ar_____"
Um | “Já, drengur, ef veit að þú ert af barnsaldri!”
skemtunar eftir kveldverð eins og vant var.
,,Empire“ tegundirnar af ,,Wood-
fiber“ og ,,Hardwall“ gipsi eru notaSar
í vönduö hús.
mann-
mér. þá voru í för þessari sex tugir óbilgjarnra æf- •Farin að tína blóm,’
intýramanna, sem hvorki hræddust gttð eða menn. einn alvarlega. ÞnS var sá sem hafði átt viS Louisj“þá er það hu°'gun, aS kynnast annari eins
Mér fannst það einkennileg föSurumhyggja, sem kom j Laplante meö mér á vatnsbakkanum; um leið hallaði' eskjn eins og L'itla-líkneskjan er,” og um leiB sleit hann
fram i því, að láta dóttur sína verða að þola óskamm-j hann sér út af upp að trjábol og sogaöi í sig kveld-] Upp nokkur gul blóm með*hinum hvitu. “'Hérna eE
feilið augnaráð, ruddalegt ta.l og jafnvel bein móSg-jloftiS í löngum teigum. Allir horfðum viS á þegar1 0furhtjs í körfuna þína,” sagði hann. “ÞaS er

Eigum vér að senda yöur bæklinga
um húsagips?
.Einungis búiö til hjál
Manitoba Gypsum Co.Ltd.
Wmnipng, Manitoba
SKRIFI« KFTIR IíÆKLINGI vorum yð-
— UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS VEKÐUR —
*■
i THOS. H. JOHNSON og
I HJÁLMAR A. BERGMAN, |
( fslenzlnr lógfræfSinear, jj!
éb *F
* SKRHtsxoPA:—Room 811 McArthur ^
, Building, Portage Avenue w
® áritun. P. O. Box 1056. *
/fj Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg ®

| Dr. B. J BRANDSON
i
&
Office: Cor. Sherbrooke & William
TEI.EPBONE GARRYSaO
OFPicE-TfMAR: 2 — 3 og 7—8 e. h.
Heimili: 620 McDermot Av&
TELEPHOKE garry t>21
Winnipeg, Man. $
•)
(•
unaryrði slikra matina. En áður en ferð þessari var j þau voru að hverfa.
lokiS. þá fékk eg að kynnast hinni vestrænu kurteisi,1 “Finnið þið fjólu-ilm?’ ’spurði sóltbrendur rnaöu;
sem hvorki er auSvelt aS skilgreina eða gleyma. Þeg-j í hjartarskinntreyju.
ar þau feSginin voru aö setjast í bátinn, þá kom óá-1 “Hér vex fjarska mikiS af fjólum,’’ sagði ung
sjáleg, flatfætt kona á moccasin-skóm — liklega kyn- lingurinn með mikla sikeggiS.
blendingur og kona einhvers skinnakaupmannsins í
virkinu — hlaupandi niður á vatnsbakkann með sæl- j um,” sagöi tötralega klæddur maSu
gætisböggul i hendinni; hún kysti ungu stúlkuna blið- j gjíarnasti f járhættu spilamaöur í
býsna auðvelt aS verSa að ræfli hérna,” mælti hann 1 -----------------------------------------------“
ennfremur. í augnaráöinu, þegar liún horföi niður fyrir sig, sem
“Ekfki þó jafn auðgert eins og í bæjunum,” svar- J eg haf 5i ekki tekið eftir. Einu sinni sá eg hana líta
aöi eg. snöggvast á okkur rannsóknaraugum. eins og hún
“En eg hefi lent i hverskonar spillingu s'ém urn væri aö reyna aS þekkja úr sökudólgana; hún lét aug-
Já, hér er líka mikið af maíblómum og sóldögg-. er ag gera í bæjunum,” svaraði hann. “Það var un 'hvíla á mér svo sem andartak og eg fékk strax
einhver óbil- j,essvegna sem faðir minn sendi mig út í óbygðir.” ákafan lijartslátt. En eg sá að hún horfSi öldimgis
ölluim hópnum. “Og ]>ess vegna er það, að óbygðunum hérna er; eins og jafnlengi á hvern hinnai, og að þeim varð viS
lega á báðar kinnar að skilnaði, og óskaði henni mjög: I íann var nú að stokka afaróhrein spil og gerði það ] kent um ajt iHgresið, sem fræiS liefir veriS fengiö til öldungis eins og mér; einkum sá eg aö drengnum
innilega varSveizlu drottins á leiSinni. eins og í leiöslu. j gömlu löndunum, en sáö síöan í jaröveginn hér. varö mikið um þetta. Þaö kom svo mikiö fum á
,,Æ! æ! tautaöi óstýriláti ungi Norð-VestmaS- Heyr! hrópuðu í senn einir fimm eða sex j p;g rétti lionum höndina og togaöi hann upp á trjá- hami, aS <eg liélt aS (hann mundi hvolfa bátnum sín-
urinn, sem hafði verið borinn burt úr veizlusalnum þeirra, sem þarna voru. Mér flaug strax í hug, að; ))0]innj sem sat á Hann settist þar hjá mér tóklum.
kveldið fyrir, og var í hálfillu skapi eftir drykkjuna. i nú væri hægt að fara og tina blóm án þess að tckið j a8 dingla til fótunum og skola 'leirinn af tánum á sér. j Feröin gekk mjög greiölega upp að RauSárósi.
“Lítiö þiS á þetta býflugu-fituhlass, sem er að sjúga yröi eftir því. j “HeyrBu!” sagSi hann. “Hvernig ætlarðu að Þar höfeu Hudsonsflóamenn \tndir forustu Coliu
hunangið úr rósinni! ÞaS mundi margur vilja eiga “Maíblóm í Júm!” sagöi unglingurmn háSslega. kotna þessu ti] hennar?” j Robcrtsons tekiö'sér hvíld. Þar frétti eg það, sem
slíks kost! Við erum komnir hér út í eySimörkj “Já, er það nokkuð ótrúlegt. Á þessum stöSv- “Eg ætla aS fara meö það inn ; tja]dis hennar!” j mér þótti furðu gegna, að Eiríkur Hamilton ’hafSi
týndra tækifæra!” _ um má Maí gjarnan heita Júní,” svaraði hinn mað- “jæja> Gillespie; þegar þú fer meS þin blóm þá ekki staSnæmst þarna heldúr haldiS áfram upp
Unga stúlkan settist i bátinn, og voru í honumjurinn. Hér vex ‘Gleym mér ei’ líka. Þið getiö væriröu vis aS fara meS min ]ika. Þas cettirðu að j RauBána til Fort Douglas. Mér gat ekki skilist. aS
auk föður hennar og Duncan Camerons, engir aörirj fundiB nóg af þeim inni i runnunum.” gera. ÞaS væri vel gert af þér! GerSu þaö!” | þetta fierSalag Eiriks gæti á nokkurn hátt staSiS í
en ræöararnir, og eg er viss umi aS mörgum hinna, “Gleym mér ei. Hvaö er gleym mér ei?” spuröi Hann var farinn aS k]æSa sig j sokkana. sambandi við flótta Stóra-Djöjulsins frá Fort Wil-
yngri skinnakaupmanna liefir gramist stórum þetta: unglingurinn. j “Nei, þaö geri eg ekki. Eg gæti öldungis eins|]jam.
nýja tækifæristap. i Veiztu þaö ekki ?” spuröi f járhættuspilamaSur- j þig hins sama,’ ’svaraSi eg. " j Eftir stutta visdvöi viS
“SjáSu, Billespie, sjáSu!”uu:iu ;2uuiun>] iftRinej j 'nn- “ÞaS er ofurlítiö hláleitt blóm, sem vex oft “En heyrSu| HeldurSu að séra H lland mundi i)e]dum vis bátaflota okkar
sa í veizlusalnum. “Litla-líkneskjan situr í bark- nál)æ&t burknum Svona. ^ Nú er mál að tara að: ekki fást ti] aS fara meö þau?” Hann var nú bú-! feTÖÍnni upp RauSána gegnum hávaxnar“starir, sem
anum á bótnum. sem fer næstur á undan þinum bát. j sPlla- Hverjir vilja koma 1 slagr inn aS binda á sig moccasin-skóna og staðinn upp. ; llxu viS árbakkana Þe^ar lengra dró suöur hækk-
Eg þori aS segja, að þú verður að færa henni fómir “Nei> hérna eru bronugros!” brópaSi solbrendi “Eg veit ekki; það getur vel verið.” uSu bakkarnir aö ánni og reykir sáust gjósa í loft
alla leiðina upp cftir Rauöánni.” veiS.maSunnn. Hvermg haldiö þið Litlu likneskj-, “Hann mundi aldrei' þagna á að stríða manni áj frá híbvlum landnema Selkirks lávarSar. Kven-
“Eg býst við, að v;S gerum þaö allir,’ ’sagöi eg. I 7* U' ^ IIcldurRu, ekki ^ piltarinn* ! fólk meB net í höndum, sém þaö veifaSi til að fæla
Og það reyndist satt; og ef eg vildi brúka orða-i S\iö ,iila terhnenn. ^cl • HaldiS þiS e'öu . [)a skulum við koma ! Faröu á undan. Hann gekkUurtu jnikinn sæg svartþrasta, og karlmenn sem komu
hE Jack McKenzie (*„<!., Ls, L„di ce scgja. *" L ,'Z , Lj 7”"" ,Tr £ 4 rftir B46ir J» j.jótaadi af ökrum.m, kóstuóu á „kknr kvetSju vi„-
eg þyrSi a5 vetija höfsi mjnu um j,a«. aí enginn haíi J'"r ckkl s“kw» ,af s*a6’ tlna °s íyI a t)a dl, skómmóttulegir eins og drengir innan viS fermingu. Lm|ega l>cgar vi5 f6n„„ fra„ ,hji Þarna lenl„ ])nu
sá veris meöal hinna ungu manna í átta bátshöfnun-! nu‘ ,elnl' „ on ,C1 ",,Jl t,r,l,n r" * 10 l»idumst háSir inn i tjaldiS eina tjaldiS sem gntiherland-feSginin. Sumir sk-inna!kaupniettnirnir
um alls. sem ekki lei, svo á. aS marmara-kaJda and-, htossaIe8:an hatur- ”m ma^r ur5,> «.*» taka„kkur var nokkra vitund ann, mi |,«S kveld. ,Þar töl(ll, þaC ÓSs vita. a5 Iandnemar Hndsonstió, íé-
litiS i stafni bátsins, sen, fyrs.ur fór. vteri bezta I.iS-! *’*“ 05 fc“ **I «%»-> ”i5t,r »kkar 4 hekk'
‘Sælir piltar!” sagði irski presturinn.
enda Winnipegvatns,
í suðurátt og hröðuSum
tið
j naumindum getað stungiö á sig spilunum.
aö þiö séuö allir orSnir grasafræðingar í seinni
Er hjartafriöur einhverra ykkar á förum?
“ÞaS er
“Þetta er
sagSi hávaxni veiSimaðnrinn.
“Hversvegna segiröu alt af líknesgja? Því get
arstjarnan sín. En þetta hvíta andlit, sem kom nið-j
ur undan barðabreiSum hattinum. bundnum undir
hökuna, aö þeirra tíma sið, það virtist vera jafn-óaE
vitandi um oikkur eins og stjörnurnar á hveli himins-j
ins. Þó að hún kunni aS hafa tekið eftir þvi, aS
einihverjar lifandi verur voru í bátunum á eftir henni j
og aS þær verur voru menn, þá lét hún það alls ekki
á sér sjá. Ekki var Litla-líkneskjan — við vorumj
farnir aö nefna hana því nafni — harðbrjósta. Þó!
að hún bæri óttablandna virSingu fyrir föður sínum,
sem var alvarlegur maSur, þá voru blíðuatlot hennar
við föður hennar hinum ungu mönnum mikið af
brýðisefni. Varla höfSum viS fyrri lent, þar sem
viS kusum okkur náttstaöi. en þau feðginin leiddustlg, æt!aaS fara aS segja mér
burtu, og tóku að ganga sér til skemtunar, en öllum j annaf5> en þaS sem eg meina/>
samferðamönnunum leiddist þaS í meira lagi. Eg
hefi oft verið að velta þvi fyrir mér, h.vort það hefði
getaö veriS, að návist þessarar ungu stúlku mundi
hafa valdið þeirri gagngeru breytingu, sem varð nú
á framferði vatnaferðamanna. Það var satt, að
vísu að þeir blótuöu enn þá, en þeir gerðu það í lág-
lagsins skyldu heilsa NorS-Vestmönnum svo vinsam-
-- vai l)al<inn vísundafeldum. lega, en við einn buginn sem skolalit RauSáin lá í,
, , . ,, . . , ..T'° I Ijótur! hvíslaði félagi minn alt í e;nu. sast ydda a hvrningu Douglas Virkisjns, þar sem Mc-
hafði nalgast svo hljoölega, að spilamennirmr hofðu -Stíngdu þessum burknum einhverstaðar. Fljótur! Donnell
ekki orðið hans varir, og forsprakkinn hafði með. Hún er vis aS koma bráðum!” Hann skildi mér'
Eg held eftir aS J^agræða þvi. sem eftir var, og þaut út að
tjaldskörinni. “Hamingjan hjálpi okkur! En
•;
Dr. O. BJORN80N
OffiCe: Cor, Sherbrooke & W'illíam
l'ELEPHONEi GARRY
Office tímar: 2—3 ag 7—8 e. h,
Heimili: 806 Victor Street
ItoEPHONEi GARRY T(53
Winnipeg, Man.

* iTr’Sí t'IWYJ BSÆ C*
I Dr. W. J. MacTAVISH i
Ofpice 724J Aargent Ave. ^
Telephone Yherbr. 940.
5 ( 10-12 f. m. 1
| Office timar -j 3-fi e. m.
S ( 7-9 e. m. jj|
— Heimili 467 Toronto Street — S
WINNIPEG jgj
telephone Sherbr. 432.
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Stiite 313. Tals. main 5302.
| Dr. Raymond Brown,
^ SérfrœSingur í augna-eyra-nef- og
háls-sj úkdóm um.
326 Somerset Bldg.
TalBÍmi 7262
Cor. Donald & Portage Ave.
Heima kl. 10—i og 3—6.
J, H, CARSON,
Manufacturer of
AKTIFICIAL LIMBS, OKTHO-
REDIC AFPLIANCES, Ti usses.
Phone 3425
54 Kina St. WINMPEa
su
veinaði liann upp yfir sig, og í því lieyrSi eg f)kku.
lysni!”
ekfki ósennilegt, svaraði unglingurmn aS hann rak sig a einhverja i tjalddyrunum.
alt Litlu-líkneskjunni að kenna. “Þetta er þá drengurinn, eins og eg er lifandi'
maöur! O-o-o hrekkja lómurinn! Þetta gastu!
heyrði eg sagt var í dimmum rómi og þekti röd
var æðsta ráð, en byssukjaftarnir, sem ginu
| þar móti rnanni í skotaugunum, voru alt annað en
j vingjarnlegir fanst mér.
ViS fúrum fram hjá Douglas-virki án þess að
væri nokkurt mein gert, héldum áfram eftir
I£auðánni þangað sem hún og Assiniboinie-áin falla
‘I Jsaman, og stiguni af bátunum viS Gibraltar.-virki, sem
var höfuöból NorS-Wstmanna >iS RauSá.
c urbu ekki sagt líkneskja eins og rétt err spurði ung- j skinnakaupmannSÍnS, sem átt liafði með mér viS
lingurinn meö unggæðingslegum vandlætingarþótta.
“Það situr sízt á þér, sem varla er sprottin grön,
til. Eg segi aildrei!
svaraði hinn. “En
Louis Laplante. “HvaS eruð þið að gera hér?”
“Og þetta er þá ekki nema þú! Hamingunni sé
lof!” hrópaöi unglingurinn og hopaði aftur á bak.
“IivaSa erindi átt þú hingað sjálfur? Drottinn minn!
eg get sagt þér það. aö hún vill hvorki heyra þig né; Eft jlvaS gerSir mer i]t vis! Qg þú ert ekki einn.
.sjá. En liknerskja er hún sannarlega. og fögur og Skarri er ])aS söfnuðurinn! SjáSutil. Gillespie!”
göfugleg líknerslkja. sem hefir 'haft þau áhrif, siðan Þegar eg ]eit fram sá eg sauðarlega, skömmóttulega.
liún kom í okkar hóp, að engum okkar hefir hrotið fiiruiega andlitið á s'kinnakaupmanninuim, tann-
X. KAPITULI-
Stúlkan í dularbúningnum.
kurteislegt orð af vörum.”
hvassa sólbrenda veiSimanninn og tötralegabúna
um hljóðum. Langtum færri sögur vo'.u nú sagðar, j kærUlaUslegu látbragði sem mér var unt, þá heyrSi
4 I. m« 4* , 1 YRA *-v-\ A, T - \ a-v -t * r* *- «* /vlrl - * f /r iV*A n ð( Al -\ . - . . r ... . .
Og þegar eg lagði af stað út í skóginn með svo, f júrhæUuspilainanninn alla saman safnaöa við tjald-, aSi Duncan Cameron. “BíSum við! ViS
og vrssri tegund gamanyrða var nú ekki fagnað meö
jafnniikilli háreysti eins og áSur. En mörgum okkar
eg aS presturinn hrópaöi. “Ágætt!”
þeirri, sem veiSimaðurinn færði fram í
yfir
máli
þeir með föngin full
vorn -
sinu.
tók smásaman aS gremjaht það, hvað hún veitti okk-; Hvernig stoS a þvi) aS eg var kominn út í skóg og
ur litla atliygli, og sum:r gerðu sér það að reglu að. farinn aS vaga har \ efjunni, sem tók mér i mjóa-
___. •*. .....: ■___ ,_______ c:.~ c_____________i-:í •!?:«
43. lagagrein Georgs konungs' III.” og foringi Gib
atar-virkisins tók aS rusla i skjölum á skrifborði si;
og stappaði óþolinmóðlega niöur fótunum.
snúa viS henni bakinu þegar hún fór fram hjá. Ein-
um ungum manni og hvatvísutn varö það á að segja
að Litla-líkneskjan væri stolt, en jafnskjótt fékk! -
hann okkur alla hina á móti sér, og við heimtuöum
að hann sannaSi orð sín; en hann dirfðist ekki ab
reyna það. F.g er viss uni, aS ef hún heföi
nokkra ástleitni í frammi, eða sýnt saklaust sam
úðarþel, og ýmsar smáglettur, sem kænar konur
beita til að stela hjörtuni ofurhuganna, þá þori eg að
segja, að til mikilla vandræða heföi dregið. Eg htefi
dyrnar, og allir voru
um.
“Eg er svo sem hissa!” sagði veiðimaSurinn.
“Nú úr því að hún hefir sýn.t okkur öllum sömu fyr-
irlitninguna,” sagði fjárhættuspilamaðurinn smeðju-i
sem jega> -<þú er jikiega réttast fyrir okkur að—” : bf-1 nærri því rétt horn;, og í þeirri hymingu cða
blómfórnirnar strax,” (tungu var virki NorS-Vestmanna, kal! ið eftir ka.'lal-
: alanum alþekta við Gibraltarsund. Nafnið var þannig
Þetta var stórt tjald, einkanlega langt, svipað j ' alll') fyrir þá sök, að við litum svo á, aö meS því að
, f I . hafSi 1)Cn': ntetsöltiíjölcliini; súltir •Voru unidir báðum lendum;! »era 'virkið þarna gætum viS ráöiS ferðum manna,
j fra Hollfd á l)etta' °S hann fvar eftir það etóki eins j milli >irra strengdum við stög og tókum viö aS festaj sein kæmu.^ færu vatnaleiöisa, sem lá inn í Norö
þar á blóm, rnosa og burkna, og vissum ekki fyrri
til en við heyröum að einlhver kom aö dyrunum.
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST,
selur líkkistur og annast
am úirarir. Allur ótbón-
aCur sá bezti. Ennfrera-
ur selur hann allskonar
minnisváröa og legsteina
Tals G 215
SUM
VEGGJA-ALMANOK
. eru mjög falleg. En fallegri eru þau í
UMGJÓRÐ
Vér höfum ódýrustu og beztu myndararmna
í bænuni.
Winnipeg Picture Frame Factory
Vér s^kjuin og skilum myndnnum.
PhoneGarry 3260 - 843 sherbr. Str
S. A. SIGURDSON MYERS
Tals. Sherbr, 2786 Tals.Garry
SÍitlird'OII & My«rs
BYCCIfiCAI\4EfiN og F/\STEICN/\SALAR
Skrifstofa: Talsími M 446^»
510 Mclntyre Block Winoipeg
lægi
Nú óttaðist eg ekki lengur neinn óvin
á launsátri; Stóri-Djöfullinn, þorparinn sa
trna var horfinn.—haföi flúið burtu frá Eort Wil-
liam. Hann hafði ekki sést eftir að floti Hudsons-|
flóa manna hafði farið fram hjá.
“Aö færa líkneskjunni
sagöi drengtirinn hlæjandi.
fastur á því, eins og hann hafði verið, að eg hefði j
séð töfrabát um nóttina. En það var ekki um þetta,
sem eg var að hugsa um leið og eg reif barkarfliksu I
af stóru birkitré og vatt liana saman í nægtahorn.
v'esturlandið, alveg eins og kastalinn viö Gibraltar
getur ráöið skipaferöum inn í MiSjarSaúhaf og út úr
því
oft vitað það verða orsök sjálfsmorða, áfloga, illindá j hafsi mér komis þaS ti]
og því, sem er enn verra, þegar slíkar fávísar konur
hafa komið í hóp jafn ósvifinna manna. Eg nefni
þesskyns konur fremur “fávísar” en falskar, því að
það er ekki saman takandi fals kvenna og sú fá-
vizka þeirra, sem gerir menn að djöflum.
Þannig héldum við áfram ferSinni með leiöar-
stjörnu okkar í framstafni bátsins sem á undan var.
Leið okkar lá fram hjá óteljandi eyjum, um þröng
og skerjótt sund og um endalausa vatnavegu. sem
teygSu sig alla leið frá Stórvötnunum vestur á slétt-
umar eins og flókin silfurlindi, settur smaragðlit-
um gimsteinum. Á leiðinni upp eftir Rainy River
settum viS á einum stað tjöld á viðivöxnu harðvelli
!hjá jámauSugum klettum. KvelcfloftiS var þrungið
ilmi vorblómanna. Eg gat ekki annaS en dáSst aS
þeim mikla og töfrafagra jurtagróSri, sem líta mátti
á þessum norSlægn stöðvum. Tæpur mánuður að-
mundi mæta þeim feðginum
hégcmagjarn maður, seni liefði verið, mundi hann
þó ekki hafa búist við aS hafa nokkum hag af slíku
móti; enginn maður er svo gerður, að honum sé
nokkur þægö í því að horft sé á hann augum, sem
ekki yiröast sjá eða líta á hann eins og hann væri
dauöur hlutur í náttúrunni. Engum er þægö í slíku
augnatilliti; hvað falleg sem augun kunna aS vera.
Samt sem áSur var marmara andlitiS hugumkært
mörgum þessum harðhuguðu mönnum, en á þann
hátt, að fæstir vildu um það ræða. Eg hélt því
áfram að troða blautum mosa ofan í barkarhornið.
Eg raðaöi liljum of sóldöggum út við barmana, en í
miðju setti eg háan pýramída úr fjólum. LeSjan
«em eg var aö kafa í leit út fyrir að enda myndi í
keldu, en þar var alt huliö elfri-runnum og pílviði.
Eg steig upp á niðurfallinn trjábol og reyndi varkár-
“Drottinn minn sæll og góður! HvaS gengur á| ‘JVK McHonne11 kafteinn liaföi hugsað sér að gera
Við þufum frá því. sem við vorum að gera okkur ^nkk Ineð 1)V1 að láta reisa virki Hudsonsflóa-
jnn manna svo sem einni mílu neðar við Rauöána. ÞaS
var kænlegt bragð, því að þeir í Douglas-virki gátu
bannað flota NorS-Vestmanna , sem kom frá Mont-
hugar heldur, aö eg . x.
, ... TT „leins og við heföum veriö staðmr að þjofnaði
1 skoginum. HvaS , ° . ,
kom faðir Franzísku Sutherland; hann varð
steini lostinn við aö sjá þetta, en við hliS lians mátti i
sjá framan í kafrjóBa stúlku með opinn, brosandi feaI’ IeiS UPP að Gibraltar virki, eða þeim, sem ætl
munninn. HVít blómadrífa féll alt í einu niður og
fimrn mienjn þustu fram hjá þeim tveimur, sem í
dyrunum stóöu og hurfu út í myrkriö, sem var að
detta á. Eg var skamt kominn þegar eg rakst á
pfestinn.
“Skárri er það nú gangurinn! HvaSa óskapa
asi er á þér. Er nokkur að elta þig Nei, engar af-
sökunar bænir!” sagði hann.
Þegar Litla-líkneskjan steig út í bátinn sinn dag-
in neftir, þá hafði hún sóldaggarblóm í hárinu maí-
blóm á ibrjóstinu, fjólur við belti sér og eg veit ekki
hvaö í körfunni, sem hún var m'eð. Hún virtist ekki
sjá okkur frekar en áður, en það var einhver blíöleiki
uðu frá Gibraltarvirki til Afhabascaár. Tveim dög-
u meftir aö viS komum hafði Cuthbert Grant farið
meö flokk skógbrennumanna til Douglas-virkis í þeim
erindagteröum, að taka höndum Miles McDonnell kaf-
tein fyrir þaö, að liann heföi rænt kaupstaöi Norö-
Vestmanna. Kafteinninn gerði gys að stefnunni og
rak flokk þeirra NorS-Vestmanna af höndum sér og
lék jþé hraklega. Utan á virkisvegginn voru límdar
áskoranir þar sem landrtemarnir voru hvattir til að
grípa til vopna, verja skinnakaupmenn Hudsonsflóa-
félagsins og Indíánum bannað, aö eiga kaup viö
Norö-Vestmenn. Þetta varS til að re:ta skógbrennu-
mennina til reiði á ný og voni þeir þó fullgrarpir
Hudsonsflóamönnum áöur.
^‘Hotpoint’l
Þessi nýja tegund ARIN ELDA er mesfa
lieimilisprýöi,— Enginn reykhníur. Eyöir
hvorlti kolum, Coke né viöi Gas er elds-
neytiö. Komið og skoöiö nýkomnar teg
undir.---
GAS ST0VE DEPARTMENT
Winnipcg Electric Railway Comoany
322 Main st. Talsími Vlaiú ,22
Success Business
Colleqe
Horni Portapc og Edmonton atræta
WIMMPEG, MAN.
Haustkensla, mánudag 28. Ág. ’ll.
Bókhald, stæröfraeöi, enska, rítt-
ritun, skrift, bréfaskriftir, hraö-
ritun, vélritun
DAGSKÓLI.
KVÖLDSKÓLI.
Komiö, skrifiö eöa símiö, Main
1664 eftir náaari upplýsingum.
Q. E. WIGGINS, Principal