Lögberg - 14.12.1911, Qupperneq 6

6.
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 14. DESEMBER 1911.
Lávarðarnir í norðrinu.
eftir
A. C. LAUT.
krokkuin. Þessar stóru skepnur voru eins og þreyju- Hann rak upp hæönishlátur svo aö skein í mjalla-
| 'aus óargadýr í búri og í þann veginn aS búa sig ivítar tennurnar. Eg þekti þann hlátur, og rifjaðist
! in'lir langa göngu. Mér er nær ag halda aS villi- strax upp fyrir mér endurminningin um Stóra-
gæsa sveimuriun er loftiS varð svart af„ og eg sá Djöfulinn, þegar eg sló liann við náttekiana forðum
vo titt þegar við vorum að leggja af stað í þessa Indiáninn reiddi upp kylfu sína. Eg veik mér
vesturför, hafi ekki verið meiri að' mergSinni til i undan til aS forðast höggið. Hann rak upp org og
j eldur en þessji vísundahjörð. Það var engu auð-, kipti í taumana, svo aS hesturinn snerist í hrirg. Um
elcíara að telja þenna aragrúa vísunda heldur en íeiö og hann stóö upp á afturfótunum, skaut eg hann S
andkorn á sjávarsírönd. í hjarta'S. Hesturinn riðaSi ofurlítið, og féll síðan á
Þeir gutu augunum illilega út undan sér vísund- aSra hlfSina og ofan á Stóra-Djöfulinn; hann misti
irnir, hristu stríShærða svírana, otuðu fram hormin- bæði kytfuna og bardagaöxina, og þegar hesturinn
mhvössum eins og hmfsoddum, og voru alt annað veltist ofan af honum í dauðateygjunum voru þarna
en árenn.legir Vísundar sjá bezt til hliðar af jafnri tveir menn i heljargreipum. Úr illmannlegum augum
“Þáð er réttnefndur skáldafákur, sem þú situr
á,” sagði séra Holland í því aS hestar þeirra rákust
á. Það var í þriðja sinni á stuttri stund', sem Pét-
ur hafði hleypt hesti sínum á hesta annara manna í
hópnum.
“Nei, hann er svo sem ekki mikiö likur honum . , . ...
! ‘•tgasius, klártuskan mín,” svaraSi Pétur alvarlega. °£ meðan við heldum kyrru fynr sau þeir okk- Indíánans skein óslokkvandi hatur. og hendur fjandr
Vindur‘nn stóö í síða háriS hans og þyrláði því til, ur ekk’- Pcgar sá til visundahjarðarinnar fyltust j manns hans voru fast kreptar utan um hálsinn á honr
svo að héldur en ekki var svipleg sjón að sjá hann. sumir veiðimannanna ákaflegri veiðigræðgi. ASrir umi. Stóri-Djöfullinn var að þreifa eftir hnífskepti
voru hálf skelkaSir og óttuðust, að þeir mundu verða við belti sér þegar Indíánarnir, fylgdarmenn mmir
troðnir undir. Af því að við vorum á lrærri staðj tóku að hrópa áíengdar. Koma þeirra virtist fylla
þurftum við ekki annaS en þevsa ofan i móti til að hann nýjum þrófti, og ]x’> að eg lægi ofan á honurn
korna of^n að visundahjörðinni og reka liana á undan eins þungt og eg gat, tók'st honum að ikomast á knén
>kkur ofan á opið svæði. ‘ og síðan að bröita á fætur. En í því komu fylgdar-
Grant gaf inerkt um, að allir skyldu veya við-1 menn minir. Þeir brugðu þegar fótum fyrir hann og j
búnir. Veiðimennirnir hlóðu byssur smar, fyltu gúlý! fekiu hann til jarSar. Svarti-Kufl hafði dregíS1 hnlf j
sinn úr skeiðum og ætlaði að vinna á honum, og
sprettinum, og biðu svo frekari skipana foringj- hefði sjálfsagt stytt Stóra-Djöflinum . stundlir, ef
Hann sneri hesti sinum hvatlega að hjörðinni. í Litli-Karl heföi ekki slegið hnífinn úr hendi honum. j
gaf skyndilega merki um aö hleypa af staS. íjEn þetta tilræði varð Svarta-Kufli dýrkeypt síðar-
sama vetfangi lustu hestar okkar hófum. við jörSu og meir.
allur flokkur.nn ge\ stist eim og örskot niöur hlíðina Hendur Stóra-Djöfulsins voru bundnar í kross l
ofan 1 dajinn. ViS hvininn. sem varS af ferð okkar! „ ..... . , , . . . , , , , j
— -o........— - --- -«» - ^ ■■ .... . .. , , v • . ; ineð margfoldum heraskinnsþvengjum, sivafnar fra
lofa megum allir vér, að ljóðdísin er frjáls, 1 1 v 1ýun<'anm UPP hofuðin og toku að krafsa
kt fær hana enginn sem helgan dóm í skrmi. j<irð*na óþolinmóðlega meö fótunum. \ eiði
Eg var orðinn kunnugur kveSskap hans, en séraj
Holland ekki.
“Eg vildi forðast að koma nálægt Pegasus,” sagði,
séra Holland. “Eg er hræddur við hann. Satt að!
■segja hefi eg aldrei fyrri séö skáld í hjartarskinn-
treyju.” Um leið og prestur sagði þetta, veik hann
hesti sínum út úr göturmi svo að eg varð á milli hans
og Péturs.
Pétur var að mynda sig til aS svara þegar eg ana kúlum til þess að eiga hægra með að hlaða aftur
sagfði :
“VariS ySur séra HoMand.
Þér hafið sloppiS
en ekki undan skáldinu, sem á
undan bronchóinum.
honum situr.”
“Hamingjan góða! Eg kvíöi fyrir ádrepunni
sem eg á von á?” sagði prestur.
“Nú er eg til” svaraði Pétur. og kyrjaði upp:
“ÞaS
og lukt fær hana enginn sem helgan
Og aumingjamir fegurðina séð ei síðar fá.
En sjálegir kennimenn. sem hjúpast messulíni.”
“Hægan,” greip séra HoMand fram í, “hægan
Pétur.”
“Sjá! Pegasus þinn! ,
Nú haltra eg finn!
“Frjáls” og “fá,” rímar ekki.”
“Eg held að þér séuð orðin skáld líka, séra Hol-
land,”.sagði eg. “ÞaS er engu líkara en að við séum
í ptlagrímsferö til Hejicon.”
“Hvert?” spurði Grgnt, sem var ver að sér í
ans.
með
: úlnliðum til olmboga.
VEGGJA GIPS.
Patent Hardwall veggjagips
(me6 nafninu ,,Empire“) búið
til úr gypsum, er heppilegra
og traustara á veggi, heldur en
nokkurt annaö efni, sem gefiö
nafnið veggjagips.
,,Plaster Board“ er eldtraust
gipsaö lath, er ekkert hljóö
kemst í gegnum.
Einungis búiö til hjá,
Manitoba Gypsum Co.Ltd.
IW/nnipeg, Manitoba
SKRlFUð KFTIR BÆKLINGI VORUM YÐ-
—UR MÚN ÞYKJA HANN ÞESS VERÐUR. |
ffii-'Suasi
:/«N' "éáN' lÝaV iVáSKiílV r/éMtávtréVirfoV: réjðVéjð
$ THOS. H. JOHNSON og *
1 HJÁLMAR A. BERGMAN, |
'<tí r
Islenzkir lógfræöincar,
Skrifstofa:— Roora 811 McArthur
Building, Portage Avenue
Áritun: P. O. Box 1656.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg

Dr. B. J BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
TKLEPHONK GARKY íiiío
Office^Tímar: 2—3 og 7-8 e. h.
Heimili: 620 McDermot Ave,
Tei.uphone garry 31!1
(C Wimiipeg, Man. |
*«*««- «*.««««««««««,«,« *«*,*%!•
j
s
•j
<•
•I
•)
! (•
1 •)
i •)
Dr. O. BJORfS&ON
Office: Cor. Sherbrooke & W illiam
fKLEPHONK, GARRY UCw
Office tímar: 2—3 og 7—8 e. h.
Heimili: 806 Victor Street
IkbEPHONB, GARKY 703
Winnipeg, Man.
«
c*
•)
(•
(•
(•
•>
Jarðar-Eldur batt fyrir munn
1 (•«*«««««««««««*«*««« «««««
---- ----------------------
I Dr. W. J. MacTAVISH I
Offick 724J Aargent Ave.
Telephone Yhetbr. 940.
akkur eins og eldstraumur, sem ætlaði að tortíma
iéi f\i en eg \æri búinn að hafa upp ;i 0[<kUr. Eins og ósjálfrátt færðumst vi'ð nær eldhaf-
Office tfmar
10-12 f. m.
3-5 e. m.
7-9 e. m.
— Heimili 467 Toronto Street
WINNIPEG
tblephonk Sherbr. 432.
eiðimenn-
rnir steinþögðu þatigað til þeir komu fast að hjörð- honum uw>cPlsin"sL>m hans, en Þrumú-Gnýr og Litli-j syo þyi4;ari að við lá að við yrðurn blindir, og bretin- j
inni. Þá lustu allir Indíánamir í hópi okkar upp ó- Karl bun<lu ,iaun 11108 sterkum strengjum vlið dauða andi heht audrúmslo)ft,ið fanst okkur leggjast yfirj
hemjulegu orgi. Vísundarnir hrukku við. hræddust visundinn. Xú átti þorparinn ekki aftur að komast
og þutu beljandi af staS fram dalinn, stefnandi út á, ur bönthun mé
sléttuna. Allur dalurinn kvæS viö æf troðningi vís
imda-ihjarðarinnar um hatuu og skotum 00- eftirreið 'Uinani' . # inu; eg bar höndina fyrir vit mér eins og til að hlifa
um sex hundruð veiðimanna. Nú var skotið á mjög Monsieur! Monsieur ! hrópaðfi Litli-Kai 1 um lnér við hitanum og koma í veg fyrir, aS eig andaði
skömmu færi, og dýrsleg viðureign hó'fst milli blóð- 'clS °% hann stnö UPP lia a<1 óinda fangann. . ViS ag tm;r ]0gheiþi loftinu. En enginn maður getur lif-
þyrstra veíðimannanna, mjúkra eins og tigrisdýra, og gkymum Sioux-Indíánunum!” og benti um leiö upp ag án þess af) draga andann> Svo að þegar €g sogaöi
vísundunum, hinna þróttugu drotna sléttunnar. á liæðina þar sem þdr höfðu verið. að mér lqftiS næst, fanst mér eins og alt brjóstiS ætl-
; Nu var gagnslaust aS e.ga fljótan. oruggan reiS- ÞaS var satt, að í þessum aSgangi hafSS eg m a& lo#renna innan. líkast því þegar glóandi kol
fomaldar-bókmentum heldur en eg jafnvel. host> 1)V1 dh l)e,r’ sem fllota hesta ‘lttll> n5tl aðigleymt Sioux-Indiánumim; þeir voru nú horfnir , 5 ... Ilrl , , •
“Til Helicon'” vJsundunum áSur en þeir miðuðu á þá. Brátt kváSu f ' T ... . . „ „ . , . . . bemur viö bera kvtku. Þvi var ekki að undra, þo aö
Nú rak séra Holland upp svo hvellan hlátur. aöj skotin vlð 11111 allan dallnn* Orvahrið mikil þaut ^ , hcstar okkar kumruCu» ems °S skcPnum er txtt
Pqtri skálda blóS-þótti, rak hælana í síðurnar á hesti’ bvíimrtdi fyrir ofan höfrtS okkar. ÞaS vori-: Indíánar, upp cttl‘ >IK lmum* Þ,lar 111JK>ar reykjartaktr saust; ag ^era vig inikjnn sársauka. ViS ætluðumi nú að
sínum og hleypti frá okknr á haröa stökki, Hann senl l>elnl shutu' Innan skamms mátti sjá inenn og nsa UPP fra s,éttunni. Eg þelqti svo vel síiöu Indí j nljssa a]]a stjórn á þeim, svo aS viö stigurn af baki. j —■ ■ . —---------------
spenti út fætumar frá hestinum þegar hann var kom- hesta Lgsgjancli flata og særða visunda, eðá d'auSa ána. að eg vissi að þetta voru merki um þa'ð að óhapp j vcif-gium treyjumun okkar um höfuSin á þeim, en þeir j«. ua. ja. .
inn á sprett, og var líkast því að fugl flýgi þar sem, ^^ , þangaS. Hamstola vjsundaboli geröi hefði gerst. Skyldi Miríam vera svo nærri að reyk-;hrin rust j kringum okkur skjállfandi af hræöslu ! Dr. Raymond Brown |
hann fór harða aras a einn vetSimannmn og rak hornrn a kat ,na n™f.; 0;.c kaxnn !f,m var’ np,', irYhc l-,n.f«; . ^ 7 uwll> “
“Hann hefir reiöst ” sagði Grant “Lofum hon- 1 ikvlð lhesti hans J aös-tur aí drápi hestsins, og áður en , . . , , , , r , . x Þ|vi næst nfum v>« tuskttr af íotiam °kkar og b«nd-i^| sérfrœöingur í auKna-eyra-nef- og
rerðst, sagði Hrant. Itotum lion .. ... . - ... K *....... eg icngiS ovin mmn i mrnar hendur. Eg gat nu boð- um þdm flyrir vitin 4 okkiur. A» þvi Mnu stigum ^ J y °g
ið Sioux-Indiánum aS skifta á Mirþun og honrnn. aftur á bak og h]eyptuin af stað á ný. H
var orðinn hestilaus og þeytt honum í háa lofa. Þeir. Þangag t'1 ætluðum við að gæta hans vandlega. Þaö
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIfí.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave St.
Suite 313. Tals. roain 5302.
um að fara! Hann jafnar s)ig bráðum aftur. Hainnj 1K>h,<ur yeiöimaöur gat JcomiS skotíi á lrann, fékk vís-
fer að taka sarnan kvæði handa okkur til að skemta dln<,urinn bomiS hornnm undir veiðimanninn, sem nú
okkur viö eftir vísunda-veiSamar.”
Á tirmdu dagleið vestur frá Pembkia fundn seni llðu vel törndum heStum, gátu meS snögguan
förnnautar okkar slérSir eftir vtsunda-hjörð r gljúp- dövikum forSast skyndilegar árásir vísundanna.
um jarSveginum. Þá var þegar t stað skipað að reisa bööiulgjörS eins veiðimannsins slitnaði. er hann liall-
tjöld á ö'dumyndlaöri sléttunni. Kerrunum var ra'ð-! aðf ser ut 1 aðra hliiðina. til að skjóta banaskotr á
að í hring öðrumegin v*ifi tjaklstaðinn og snéru öll l v’ísnn<i seorr ihann var að elta. Maðurinn steyptist a,f
ski.iftin frá honum Hinumegin voru hestarnir tjóðr-j heStlnum> fast a>ð totunum a vísundinum, en hestur-
aöir, og tjöldin stóðu á miMi kerranna og hestanna. nu sl<auzt undati meS smfggu vi'ðbragSi til hliðar.
Utan við þau voru margir kynblendings-rakkar senr Þ<> undarlegt megi virðast, sá vrsunckirinn manninn
hélclu gjammandi vörð alla nóttina. Tvisvar siinrrum ehl<1> en þaut áfiam. Vrsundarnir voru 'feldir unn-
risum við Grant upp til að forvitnasf- urn. hvaS títt 'örpnni þó héldum við áfram eltingaleiknum, en
væri. Við sáum aöeins lúpulegan úlf smjúga gegn- jL)r<') 1T1 shaÞ af traðkinu og tijpðningnum.
um grasið. Grant hélt a‘ð hunda-rnir heffiu espast upp h'S gleymcli öllu, staS, tíma og hættu í þessum
við þetta en eg trúfii því ekki. Eg var altaf á nálum æSisgegna eltingale.ik Þaö var gamall vísundaboli,
unr aö Stóri-Djöfullinn væri fólginn undir hverjum sem *£ var að elta; ]Iarin haíði raðist á hest minn
elgdýrs- eða úlfafakli. sem Indliánarnir voru klæddir °g ,|nc*itt hann mih'ð- Lg elti bolann alt fram á ár-
í. Þótti mér þvi hyggilegra, að fjalga varSmönnum, hal<1<ann og krepti þar aö honum. ISronchóinn minn
háls-sjúkdómum.
()ft hefi eg'dáöst að hugrekki þessara fjögra
engin luetta á. að lmeyft yrði við honum, fyr en TrKKána Um mig. var þag ag segja> aS eg var íús tij J Heima kl
326 Somerset Bldg.
Talsími 7282
Cor. Donald & Portage Ave.
’' 10—1 °8 3—6.
*
var
vagnatrir kærnu, sem óku burt stóinmmum af dauðu ]eggja Kfj8 j SÖUtrnar fyrir konuna, sem eg var ;______________
\ isundiinum. afi reyna afi frdsa, en þeir voru að eins afi hugsa unr j 1
Eg stcig þvr á hak bronchóinum nrínum ; Litli- aö syna og saíina .hugrekki sitt. 'En hugrekki á hæsta H* CARSON,
Kar' ',af8i ní" 1,0"Um fírir mÍS' Þ,í,,iest •»;«%! er Utmarkaí af likamlegu þoli- oj Y» vunm.; ARTIFIcÍTlÍ.IMBS. ORTHO-
nú knmnir á takmörk lífs og daufia. Eldhafifi afi i t’EDIC A HPLIANCES, Trusses.
urfia sléttuna. Syðst við sjóndeildarhring sást hakj okkai; fáein skref frá okkur, tevalg alt r sig, sem | Phone 3426
rilleitrir Indíána bústaSur. Öklukend bæring á háu fyric varS. Glóandi e!dibrandar féllu niöur regnþétt |'
grasinu sýndi, að fylgdarmenn Stóra-Djöfulsins voru | Þesgi e]du/mjakaðíst ekiki meö hægö áfram. eins og
Indíátnunnm
út á
54 Kina St.
WINMPEe
aö flýta sér burt með fregúna um handtökr, hatis. s]étöue]dar þegar vind,]aust er. en lofthitinn mikli virt-
Við urSum að flýta okkur til .tjaldstaSa Sioux-Indi-, ist skapa ofsastorm, og rauö eldbáran geystist áfram
ánanna, áSur en þessir sendiiboöar gætu geft þeimj^ otaf)i aft okkur klofnum vigtonnurn eins og högg.
.iðva.t um aö forða sér. oflmulr. k‘g \>ar að hugsa um það i einhverju óráðk-
ViS slógum undir nárann og hleyptum ajf stað. inóki_ að helviti Dantés mundi ekkr hafa verið verra
og kaus mér tvo hlaupara, Þnrmu-Gný og Jarfiar- var orðlnn sprengmoöur af reiömni, en eg rak spor- .\ftur sáust mjóar reykjarrákir stiga upp og Indíána- en þetta p )eit ti] hilnins mcg 4^-] brá eftir
Eld; fékk þem tvo hesta og skipaöi þeim að halda ana 1 srSumar á honum og herti á honrini. Þegar eg tjaldstaSurinn senr viö höföum séö tók að hreyfast , x f ~f ,, ,
... x , , • 7, , , , .... átti svo sem fimm til scx faSma aö visiindinum J ’ Þ hjalp aö ofan, sem monnum er meSfædd, en þar var
sig mn i skoginum aö baki okkar og hafa gáþ a Ollu. ; a«> »vo sem nmm tn sex iaoma ao visunammn,, rétt á eftir PV var nierri íarínn afi 1 , , .. .......... , ‘
Strax í dögun var alt komiið á ferð og flug i sneri hann ser við °S 1 moti mér. Hann bar lágtihöf- k k 1 1 fannn aö ekkert aö sja nema reykjarmokkinn ufinn af loganu-
tjöldunum. Hestarnir voru ólmir í aö kornast af stað. uðið> og nasaopin og augun voru eins og í blóð sæi. ,m-vnda mer> a* tjal,llíS sem ^ sa s^st v,ð sÍon_! uq. sem skaut upp öðru hvoru. Þá vissi eg, aö viö'
Og varla híifðu menn komilö fótum í rstöðin þegar 1 >roncl)óinn níinn stóð upp á afturfótunum og vék sér deilda.lrring lielði verið missýning, eins og ofjt her ]lof(\u,nl a,\ eins, unl þrent að velja: að fara langan
bronchóamir tóku sprettimr og þutu af staö Sama siðan 1)1 hliðar' h:g haIlaSi mer afrani ti! að g«ta Þ«m fyrir augu, sem óvanir eru að ferðast utn slétt- kpók /,
var að segja um hundana, að þeir geltu og rifust j miöaö rétt, en hesíurinn tók þá svo harðan kipp út n,na ]ön eg livarf frá þeirri aétlun þegar eg siái1
ákafa ; hlupu æöikypp, ruku þá sarnan og flugust á un'clan sép, að efí hrökk af baki. \ egar eg komst a
með svo mikiHi grimd, að nokkrir lágu eftir á orustu fætur aftur la vísundurkin dauður. en hesturinn þaut
vefflinum. | fram aftur mannlaus. Veiðimennirnir véittu enn
á 'bug við eldinn, komast í gegn um ,hann, eSa
eg sai ,arast ; ihomini. Eg hrópaði til fylgdarmanna
menn alt í einu vera að stiga á hesthak skamt þaðan, | minna aö for8a sér> en jar«ar-EidUr og Þrumu-Gnýr
sem tjaldið hafði staöiö. Viö hertum iþá reiðnna á voru þcgar konl,nir fast ag eldhafs-jaðrinum. Litíi-
Inni í tjaldstaöarsvæöinu voru karlmenn aö f)a leifum hjaröarinnar eftirför. Mannlausir hestar. n>' ^ioux-Indianarnir geröu hiö sama. og nýir Kar] og Svarti-Kufl héldu sér seRi næst mér. Viö
hrópa síöustu kveöjuorð til kvenna sinna, kerlingar olmír af WóSlykt. og fnæsandi við hvert skot. héldu reykir sáust rísa upp. nánium staðar allir þrír, biðandi dauðans. Indíána-
að berja óþekka strákhnokka. senr voru að trana sPrettinn a e,t'r visundmmm. Litli-Karl, Svarti- Hvernig stendur á þessu spurði eg Ijitla- heStarnir þrengdu sér fast að hesti mínum, svo að eg
sér fram, og yfir lröfuð svo mikil háreysti í tjaldstöö- kufl' -T^ðar't’;'dur °* ÞmmiJ-Guýr hofðu augsýni- Kari. þvi aö nú mátti sjá reykina á eiftthvaö tól' stöö- fann hitann af svií5num ístaösólum Indíánlnna. Þaö
unum|, að nægt hefði til að fæla heila vísundahjörð ,c^a or< lð a cft,r, 1)V1 að eg gat engan þeirra seð.um^
dagleiðarlangt í burtu. SíSan gaf Grant merki til ne>kkursstaSar. Skamt frá mér voru tveir kynblend-
brottlögu. PéturhÖfupp fánamr og nú var ]agt af: in8“ar að laga a hestum sinnm Eg var og aS , t -
^tað. Skógbrennumen nhéldu sér vel í flokk, en Indí- lieröa öj,-,rð,na á minum hestr, en það var ekki auð- ' loux'Incl'anar ha a ?trf lJa'' Vindurtnn glæðir lo?- sjálfan mig, aS nú væri að koma yfir okikur eins og
ána-skríllinn keyrði hesta þeirra svo ákaft, að viS Sert- 1>VÍ að hesturinn var miö& ólmur- Alt 1 einu ann ÓSum ^ f,j<kt! fljott hingaö!” °S allir Indíán' helfró, áður en sú vindþotan risi, er þeytti eldinum
lá aS }>ei'r fældust, og ekki vrði hægt aS stjórna þeim heyrðl CS hv,n yflr höföum okkar eins og spjóti væri armr fjórir sneru viö hestum smum og hleyptu af
rauk úr hjartarskinnbuxunum okkar víöar en á ein-
“l.dr l.afn knftt «1,1 i sléttugrasim,. monsie,,,! ml sta5 Stormimlm s)otatii ofu.iítill, Of eg SAgdi vi6
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST,
sel„r líkkistur og annasi
am úuarir. Allur útbún-
aBur sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvarBa og legsteina
TalS ® jr 215
SUM
VEGGJA-ALMANOK
eru mjög falleg. En fallegri eru þau I
UMGJÖRÐ
Vír höfum ádjirustu og beztu myndarnmma
1 bænum.
Winnipeg Picture Fraroe Factory
8®kjum °8 skilum myndutmm.
PhopeGarry 3260 - 843 sherbr. Str
rétta leið. Tjaldsíaðarins var gætt vandlega. Séra shotlð eða steinn kastaöist attur. Um leið brá annar
Holland varð þar eftir, en þrátt fyrir stöðu þá, sem kynhlendingurinn upp höndtmum, hljóðaöi upp yfir
homrm bar að gegna, er eg hárviss um, aö hann hefði fel1 t:1 jarðat- I-cdagi hans iaut ofan aS hon-
feginn viljað slást með í veiöiförina. um, Þreifaði um kverkarnar á honum og dró þaöan út
Fv’igdarsveinar riðu á undan flokknum og lögð- lan^a °r> , , •
um viö leiS okkar fram meS hálf-þurru feni, þar sem he>rði manninn hrepa með skrifingm:, vex hanu °g hrennir okkur 'trl' agna.
stað.
“BleySurnar ykkar!” hrópaði eg. “Verið þiS
kyrrir. ÆtláS þið að láta Sioux-Indlána hræSa ykkur
svona ?
Reyntim aS komast gegnum eldinn, annars
sja mátti slóSir eftir vísunda. Þegar komið var svoj Sioux-Indíáriar. Sioux-Indíánar! Síðan flýði hann
sem tvær mílur frá tjaldstaönum fluttu þeir. sem hrott 1 mesta ofboSi, og hnaut í c>ðiru hvoru spori. ar mínir dokuöu við. Þar sem ekki var hægt að vinna
fyrir fliokknum fónr, þau tíðindi, að' þeir sæju til vís- '‘'vh Þett*1 gerðist með svo skjótri svipan, að eg hafði Inclíána meö fortölum, má stundum hafa þá á sStt mál
Reykurinn fól flóttamennina sjónurn og Indíiám-
yfir okkur og riði okkur að fullu. En um leiS og
lygndi sáum viS gegn unr reykjannökkinn glitta í
grænan blett, senr eldurinn hafði ekki komist að. ViS
rákum upp óp, og hlupum þangað hálfbognir, og
teymdúm hestana efcir okkur skjálfandi af ihræSslu
I og náðum standandi á öndinni yfir á þenna ósviöna
I S. A. SIGURDSON J. J. MVERS
I Tals. Sherbr, 2786 Tals. Ft.R. 958
SkíHid'on & JHym
BYCCIJICfllV]EflN og FASTEICNASALAB
Skrifstofa: Talsími M 446
510 Mclntyre Block Winnipeg
blett. Eg sogaöi r mig hreiná loftið 5 löngum teigum.
því aS eg var rétt viS aS kafna Síðan rifum viS
unda-hjarðar skamt á undan ' okkur, og að feniö naumast átfaö mig á þH, íyr en eg heyrði hróp m.ikil ^ ]auna tilbo8um eöa hrósi ‘ treyjumar okkar af hestunum. stukkum á bak og
þrengdist þegar lengra k.emi fram og yrði að mjóu úr. gnismu á bakkanum lynr otan. A’iö þetta tók ^ ^ ^ Sioux-IncfeM h!éyptuin út úr reykjarmekkinum í átiina eftir jóreyk
MISS EMILY LONG
Hjúkiunarkona
675 Agnes Street
Tals. Garry 1,79.
íyrrr otan.
Varla var hægt aS hugsa sér æskilegri staS hesturinn minn viSbragð, mér uröu lausir taumarniir |
andi °sr hann Þaut fra mér, svo*að eg varð einn eftir meS-
vill
“iSá fær tíu hesta, sem
!” hrópaði eg. “Af stað, Indíánar mínir!
Eru Indíánarnir hugminni heldur
Hver
dalverpi. u „
til vísundaveiSanma, heldur en þetta, þvi að aflíðandi 'iann Þaut frá mér. svo-að eg varö einn eftir með-
halli var þaðan sem við vorum niður í dalinn.,al fjandmannamia. Sjö Indíánar komu nú hlaupandi vill fylgja mér? ----------,
Viið færðum okkur nær honum með rrtestu gætni. —1 ut úr grasinu °g ruddust áfram til aö ná í hausskinm en hvítir menn?” og þetta varð til þess að vitð hleypý-
Loks komum við fyrir lítinn höfða við dalinn og sá- ovinar sins- Það var auðsé®, að Þeir höfðu ekki orð- um af stag á ný Indiánarnir börðu hesta sína mrsk-
um Þá aMa visundabreiðuna fram undan okkur. Fán- ’ llð min varir ef td j unnarlaust. Þeir börðu þá í höíuðin og hölluðu sér
j Sioux-Indiánannan. sem voru að flýja undan. Alt í
I einu fundum við sterka bfurtalykt eins og ai sviðnu
inn var 1'itinn ÍÍP-, •nifinr ínrin-ri vpifiifararinnar ~éHi að Þvi visu- að Þeir sæju mig’' °S orvar SíoUX-Indflána , , ,, | eftir hæð til sufiurs.
mn var Utinn sigti mður, tonngr vemnararinnar .etti ^ r ^ __ p>g var j mestai fram a makkana til þess aö gera hestunum léttara um I ,,
Success Business
Colleqe
Horni Portagro ogr Edmonton 8trætct
WINNIPEG, MAN.
Eitli-Karl rak upp óp, og þegar eg leit upp
sá eg best hans falla til jarðar, en vifi Svarti-Kufl
riðum áfriam. Flóttamennirnir voru að halda upp
Þeir börðu lieifta sína með ógna
. , „x li______ tram a malfkana til bess að gera rtestunum léttara um , , , ___ .... . ,------------------------------------
sig upp í ístöðunum <>g rendi augunum yfir hjörðina na hvað fllotum hlaupara semi e . Eg var 1 mesta . . ákefS, en viö færSumst nær a hverju augnabhkm. uall,*|.pnj.ia mámiílaa Áa '11
. . , , , rúfiaWci ufi litoQf nm <>ffir einhverium felii^tafi berr blaupin. Ntt var oðum að hvessa og eldurmn magn- . , ,. . , iidusiKen»id, niduuaag 40. Mg. 11
Ofurfitil moða fod okkur og haar sitarimar, sem titt' ra0aJeysl aö rttast um ettu ein.iverjum ieiustao, peg- s 6 Eg gat talið tuttugu reiömenn. Mér syndist kven-
er að vaxi í votlendi , huldu visundana, sem þama ar eS » ríðandi mann> rauSum litum- búmn a5ist á hverlu aMgnahliki> °g rauðar tmi gnr sleikta ^ Var þa5 Miriam?
voru á beit í dalnum í bezta næði, og sá rétt ofan á 1,1 barclaP . Það var 1JV1 hkast> sem hann sPry«i, skrjáf^þurra sinuna og gerðu hana að logandi haíi; y.g vQmm nú komnir á rakan grasflöt. Eg hvatri
svörtu ibökin á þeim. Kolsvartar nasimar komu öðru upp ur j°rSmm ems og íllur andi, og atti hann ekkr en hinum megin við eldlinn mátti sjá ötula reiðmenn, . . , .
• * — > ~ , Svarta-Kufl til aS herða rerSrna, þo að eg fyndr hest
ákaft fram. Neistaílugrö lék um okfcor|minn yera að uppgefast. Sioux-Indfiánarnir vom nú
eins og þéttafeta hríS, en við námum aldrei staðar,
enda voru lrestar okkar orðnir hálftryldir. Reykjar-
öldurnar, sem komu veltandi frarn móti okkur voru
nema svo sem hundraS skref til mín þegar eg varð ...
... í sem sottu
hans var. Hann veifaSi bardagaoxr smnr og kom á
hvoru upp úr grængresinu, og þaut í þeim illilega, en
íbognu homin brutu stöngla og viðarteinunga í
mesta ergi hanða spretti mótii mér. Eg hinipraSi mig saman með
Alt frá höfSanum, sem við vomm staddir við,l byssuna 1 heudinni Þegar eg sa hann koma °g viltist
fram 1 dalsmynnið var krökt af iðaitdi vísunda- ÞorParinn a Þrí, °g helt að eg ger"Si þetta af hræöslu.
I
i minn vera að uppgefast
komnir upp á hæðartbrúnina. Hestarnir voru alveg
að gefa ffá 'sér og þaö dugöi alls ekki að ætla sér að
heröa á þeim.
Bókhald, stærBfræBi, enska, rélt-
ritun, skrift, bréfaskriftir, hraö-
ritun. vélritun
DAGSKÓLI.
KVÖLDSKÓLI.
KomiB, skrifiB eSa símiB, Main
1664 eftir nánari upplýsingum.
G. E. WIGGINS, Principal
/