Lögberg - 01.08.1912, Qupperneq 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN i. AOÚST 1912
>5* ±
-f +
| Dominion 6ypsum Co. Ltd. |
•f*
♦
*
-f-
❖
«f>
4-=
>f-
Aðal skrifstofa 407 Main Str.
Phone Main 1676 - - P. 0. Box 537
*
-f-
4«
-f
-f
-■f
-f
4«
* Hafa til sölu;
> „Peerless“ Wood-fibre Plastur, „Peerless" Hard-wail, plastur +
,PeerIess“ Stucco [Gips] • 4i „Peerless“ Ivory Finish
•$*
vvuvðe wiuvvw 1 yy v J t 4.
„Peerless“ Prepared Finish, „Peerless" Plaster of Paris J
ífHf'HtHf'Hf'Htf'fff'f'ffHHHt'ft'fff'ttHftf'HfHf f
-ff-f-f'fv-i-f-t-f-f-f-f-f l' f ♦ 'I' f T' f 'f f •!' f ♦ ♦ 'f' t 'T't'l't f't'í f '1' t T' t 'I' t 'f' t 'I't-fr-t
+ X
-f
_J Nú er tími kominn til að láta +
screen hurðirnar fyrir. Þér skul-
-—j uð ekki biða þangað til flugurnar ^
eruorðnar óþolaudi. með að láta *f
þær fyrir. Fáið þér hérna, ef þér >5.
viljið fá þá réttu tegund. Vér selj-
um ekki ónýtan hégóma sem dettur
f sundur eftir viku Jíma, heldur
haldgcða vöru sem þolir lengi og
vel.
,,Komið til vor, Vér höfum vör-
4<
-f
-f
4*
-f
4«
-f
4<
-f
4<
The Enrtpire Sash & Door Co.
Limlted
HENRY AVE., E. PHONE M. 2510
+HttHtfHHHHt4'HH'tHHtfHHHt'H+ttHttttt+H
í skógarbrúnina, sem aímarkaði
lundinn. Á viö og dreif vora
runnar, sem sýndu hvað náttúran
mundi gera, ef hún fengi aS vera
einráö.
AS ööru leyti var lundurinn eins
og breytingarlaus, grænn, sléttut
feldur yfir ab líta. En þegar eg
fór aS ganga um og taka betur
eftir, komu þar ótal litir í ljós,
sem hvíldu augaö. Mislitu blöíS-
in og blómin voru lægri vexti en
grængresiS. og því bar minna á
þeim. ÞaS er oft líikt á komið í , . ,, ....
,. . ■ , . _____ars í gegnum blaut fotin.
riki jurtanna og a meðal mann- & &
anna.
Eg fetaSi mig áfram hægt og
hægt, sífelt lengra frá brautartein-
unum. Nýja liti, ný líf bar stöö-
ugt fyrir augun. Eflaust hafa
fleiri en eg orðið þess varir, að
þar sem þeir þektu fáa, þar fanst
þeim f jölmennið auka,, já einver-;'
una. Eins fór fyrjr mér. iÞjó
að þúsundir af lifandi verurn væru
umhverfis mig, þá fanst mér eg
vera eina lifandi veran. En þá
datt mér í hug gott ráð til að
endurnýja gamlan kunningskap
við nýja vini.
Endur fyrir löngu hafði mér
verið kent að flétta saman fjögur
stararstrá á vissan hátt og kalla
fléttuna “starkong.” Eg settist
nú niður, sleit upp stráin sem mér
leist bezt á og rifjaði upp fyrir
mér hvernig eg gerði starkonga í
gamla daga.
Eg sökti mér svo niður í þenn-
an barnaleik, að eg tók ekkert eftir
veðrinu. Skyndilega glampaði
Ijós. Þá leit eg upp og sá að
himininn var orðinn svartur eins
<og ketilbotn. Svo mikinn skugga
bar af svertunni, að hálfrökkur
var, þó að enn væri langt til
sólseturs. Eg vissi á hverju var
von, stakk “konginum” í vasa minn
Og flýtti mér á fætur.
Þegar eg hafði gengið fáa
faðma duttu fyrstu regndroparnir,
þungir og strjálir, en þeim
fjölgaði óðum. Regnhlífin kom
i góðár þarfir.
Eg flýtti mér sem fætur tog-
•uðu áleiðis að brautinni til pess
að fá skýli í einhverjum vagnin-
um. Regnhlífin varði efri-
hlutann vætu. en í fæturna varð
eg iblautur. Eg skygndist uim eftir
vagni, en enginn þeirra sást.
Þar sem mig bar að brautinni
var runnur allstór. Það taldi eg
lán mikið og flýtti mér þangað.
iíg hélt hlífinni svo lágt, að cg
sá aðcins niður fyrir fæturna á
r.ét og snaraðist þar að' runnan-
um. sem skjólið virtist vera bezt.
“Ó lofaðu okkur að standa und-
regn'hlífinni þinni,” sagði
klæddar en þá. En eg verð samt
framvegis að kenna þær við hvítt
og blátt, því að þannig man eg
allra bezt eftir þeim.
Léttu, þunnu sumarfötin þeirra
voru öll gegnvot áður en eg kom
til þeirra. Þau lágu eins og kless-
ur fast utan um handleggina, og
pilsin héngu eins og illa leiknar
hræðudulur á stöng á akri Regn-
hlífin mín var alt of lítil til að
hlífa okkur til hlitar Við hnipr-
uðum okkur því öll svo þétt Sam-
an, að. ylinn lag^Si frá einu til ann-
ir
kvenmaðtfr. Það var auðheyrt, að
hún var rétt við hliðina á mér.
“Fyrirgefðu að við erutn >svona
nærgöngular,” sagði önnur.
“Ekkert að fyrirgefa,” sagði
eg um leið og eg lyfti upp hlífinr'
og leit á þær.
“Ert það þú?” sögðu þær báðar
5 senn um leið og þær sáu frainan
í ír ig, lituj snöggvast hvor á aðra
og hopuðu ofurlítið á hæl.
“Notið þið skýlið,’ sagði cg
Þær færðu sig nær og eg hag-
ræddi hlífinni sem bezt yfir okkur.
Það var auðlséð a'ð þær voru
hissa á að hitta mig þarna., En
eg furðaði mig ekki neitt á að
hitta þær. Eg hefi átt von á því
á hverjum degi að mæta þeim,
síðan eg skrökvað að þeim um
heimili mitt og þær veifuðu hönd-
timim á árbakkanum i City Park.
Nú voru þær alt annan veg
Þrumurnar hömuðust, ljósin
leiftruðu og regnið steyptist nið-
ur í fossaföllumi. Fáir eru svo
sterkbygðir að þeir finni ekki til
hræðslu þegar náttúran hamast á
þann hátt. Við rákum upp smá-
hljóð þegar ljósin glömpuðu sem
skærast. og hlógutn svo að sjálf-
um okkur á eftir. Eg reyndi
að segja sem fæst og opna munn-
in sem minst á meðan eg varð að
vera svona nærri andfitinu á þeim.
Því að eg vissi að tennurnar i
mér voru illa hirtar og "ódoctor-
aðar.” og þar að auki hafði eg
nýlokið við að reykja vindil, þegar
óveðrið datt á.
“Hvernig stendur á þvi að eng-
inn vagn skuli koma?” sagði sú
hvítklædda: hún var orðinn föl í
framan. Henni hafði ekki tek-
ist að halda á sér hita. Sú blá-
klædda bara hló, svo að eg flýtti
mér að segja hinni hva'ð’ valda
mundi. Þegar hún ympraði á
að sér væri að verða kalt, þá sagði
sú bláklædda. að nógur væri tím-
inn til mánudags morguns að
þurka sig og ylja sér.
Eg veit ekki hvort er sannara.
að eg hafi fremur orðið feginn
en gramur þegar regninu slotaði
og fyrsti vagninn kom. Hitt er
vist, að eg vildi ekki fyrir nokkra
muni hafa orðið' af regninu og
ferðinni út á sléttuna á/ laugar
dagskveldið.
A mánudaginn bárust mér tvö
bréf. Sitt blóm var í hvora
og rótin fylgdi , öðru þeirra
svo það stendur og lifir og vex í
glugganum minum.
Það hæfir ekki að segja hvað
skrifa'ð var i bréfunum. Það! var
auðséð að hvorug hafði vitað að
hin skrifaði, og ætluðu sér ekki
að segja frá þvi. Og í báðum
var þess getið, að blómið ætti a'ð
vera til minnis um og þakklæti
fyrir stundina sem við stóðum
saman undir regnhlífinni.
En jurtin sem rótin fylgdi og
sem lifir i litla glasinu í gluggan-
um minum, var frá þeirri hvít-
klæddu.
Gaukur.
menn! þar ekki þektu, og helzti
dýrafræðingur landsins (B. S.)
ekki gæti, eftir lýsingunni, gert sér
neina sennilega grein fyrir, hvers
kyns væru.
Maðurinn kvað dýr þessi mjög
sjaldan sjást nema i mestu vatna-
vöxtum ó“þegar flug er i ánni”ý
og þá venjulega i miðjum straumi.
Þau sæust þá helst frá bæ einum.
er hann nefndi, þar sem vel sést
til árinnar. Oftast sæist ekki
nema á bakið: skjaldmyndað. kúpt
og gljáandi, en stöku sinnum skyti
þó upp trjónum eða öngum, eins
og höfði eða sporði.
Eitt sinn, fyrir nokkrum árum.
hafði eitt slíkt dýr hafst við nokkra
daga á eyrarodda neðarlega í
Þverá , gegnt bæ einuin þar.
Bóndinn þar (sem enn býr í Land-
eyjum) fór loks a'ð útvega skyttu
til að vinna dýrið, en er til skyldi
taka, var það horfið og kom þar
eigi síðan. <
Eitt sinn kom sögumaður við
annan mann með viðarlest neðan
úr Landeyjum að Þvérá hjá
Hemlu. Var yöxtur í ánni og
þótti eigi fært að reka klyfjaða
hesta í hana. Tóku þá ferða-
mennirnir að tengsla viðardrög-
uruar saman í flota við vaðið. Sjá
þeir þá gljábak koma upp í aðal-
strengnum, er lá þar við landið,
litlu neðar en þeir voru. Lá dýrið
kyrt um stund, en lét sig svo siga
hægt niður. En að vörmu spori
kemur hið gljáandi bak aftur í ljós
ofar í strengnum'. alveg í móts við
mennina. svo sem 2—3 faðrna frá
þeim. heldur sér þar við um stund,
og hverfur síðan eins og fyr. Enga
limu sáu þeir, enda er áin í vöxt-
um svo þykkmoruð af sandflugi,
að líkari er graut en vatni.
Dýr þessi kvað hann aldrei sjást
mörg samtímis, 2—3 í m$sta lagi.
Kúpan þetta á 3. fet að þvermáli,
en öll lengd, ,þá er höfuð og hali
kæmi í ljós. um 4—5 fet.
Hugmynd sögumanns er, að hér
sé um síðustu leifar að öðru leyti
útdauðra vatndýra að ræ'ða; muni
dýr þessi geta falið höfuð og sund-
færi undir skildinum, lifi á hotni
djúpra hylja i jökullituðu vatni, en
neyðist til að leita yfirborðsins —
þegar vatnið er gjörspilt af sand-
flugi. En dýrið. sem lá á eyrinni
muni hafa verið sjúkt, og eins
önnur, er menn þykjast hafa séð á
eyrum uppi liggja. svo sem í Hvítá
fyrir nokkrum árum.
Maður þessi hefir nú gert sam-
band við aðra, er nær búa Þ.verá,
um, aö gera tilraun til að veiða
einn þessara gljábaka, ef færi gæf-
ist. Hyggur hann, að skrimslla
trúin hafi meðfram valdið því. að
dýrin séu enn ókunn.
Athugið
hinn fijóta
vöxt
og miklu
umbætur
á eignum
okkar í
ESTEVAN
OVER-LAND
House Furnishing Co.,
Ltd.
5S0 MAIN ST.
580 MAIN ST.
Björn Bjarnarson í Gröf,
alþm.—Lögrétta.
fyr
Frá Islandi.
sem að eins fyrir fjórum
mánuðum síðan var boðið
til sölu og í dag er í fullu
samræmi v i ð hínar miklu
hamfarir í framförum Este-
van-bæjar.
Umbætur á strætum eru
vel á veg komnar og öll
stræti mæld og brotin í fulla
breidd og stræta h e i t i á
sínum stöðum. Ellefu hús
eru í smíðum, þar af fimm
fullger og í þau flutt af eigen-
dunum, sem eru hæstánægðir.
Með tilliti til þessara
framkvæmda, er e k k i a ð
furða þó vér getuin sterklega
mælt með kaupum í
Estevan eigninni
ÁBYRGÐ
Vér ábyrgjumst hvern mun sem vér
seljum í búðinni. Ef þér fáið ekk.i fullkom-
ið andvirði peninganna, þá segið oss til. Þér
eigið hreint ekkert á hættu á nokkurn hátt.
Vér gerum yður auðvelt að kaupa. Lít-
ið út í hönd og hitt í smáum afborgunum á
viku, hálfsmánaðarlega eða mánaðarlega.
SÉRSTAKT ÞESSA VIKU: Rúmstæði,
stálfjaðra rúmbotnar, dýnur og tveir koddar $».50
OVER-LAND
HOUSE FURNISHING CO., Ltd.
Horni MAIN ST. og ALEXANDER Ave.
LÓÐIR I
Ókunn vatnadýr.
Allir kannast við vatnaskrímsla-
sögurnar, sem svo margar eru til
í þjóðsögum vorum'. Flestir álita
þær tilbúning einn og heimsku; og
þó eru þær að vekjasþupp æ á ný.
Einkum segir oft af kynjadýrum,
sem bregða fyrir í jökulvötnum
Suðurlands-undirlendisins, og eru
ckki allir hjátrúarfullir glópaldar,
sem þykjast hafa séð skepnur
þessar.
Nú í Rangárvallasýsluferð minni
átti við mig ítarlegt tal um þetta
einn af mest metnu og greindustu
bændum sinnar sveitar við ÞVerá,
stiltur maður og öfgalans. Taldi
hann engum vafa undirorpið, að
þar ættu sér stað vatnadýr, er
Dáinn er 24. júni Einar Kjart-
ansson hreppstjóri í Holti undir
Eyjafjölhtm, sortur séra Kjartans
Jónssonar í Ytri-Skógum. Var
Einar ern og hraustur svo að
segja fram að andláti, en elli-
sjúkdómuz varð honum að bana.
Hann varð 84 ára að aldri, f. 9.
febr. 1828. Hann var hrepp-
stjóri um langt skeið æfi sinnar,
iengst i Eyjafjallahreppi (eystrij,
síðan bjó hann lengi í Skálholti.
Hann kvæntist 1852, Helgu Hjör-
leifsdóttur — og lifir hún mann
sinn, jafnaldra honum, Börn
þeirra á lífi eru: Kjartan pró-
fastur í Holti undir Evjafjöllum,
Hjörleiftir trésmiður í Keflavík,
Sigurjón bóndi á Sýrlæk í Flóa og
Valgerður, gift í Kanada í Vest-
urheimi.—Einar sál. hætti bú-
skap 1897 og fluttu þau hjón þa
til sonar þeirra, Kjartans prófasts
í Holti og hafa verið hjá honum
siðan. Árið' 1902 héldu Eyfelling-
ar þeim heiðurssamsæti; höfðu
þau þá verið 50 ár í hjónabandi.
Var og Einar afarvinsæll alla tíð
og mesti sæmdarmaður í hvívetna,
enda til fyrirmyndar í mörgu. V
Reykjavík 8. júli.
Jóhannes sýslumaður ætlaði að
fara fjöll en hætti við vegna hita
fallar ár í vextij og fer sveitir.
Túnasláttur er nú alment byrj
a'ður, eru tún víða brunnin sökum
hita og þurveðurs. í Svarvaðar-
dal er sprettan mjög rír.
Hermann Stefánsson á Seyðis-
flröi, uppeldissonur Jóns frá Múla
var að svnda á Seyðisfjarðarhöfn
og sökk þar skyndilega og drukkn-
aði. Hefur Iíklega fengið
krampa.
Dáin er í Keílavík 2. þ.m. frú
Þórunn Bjamadóttir, kona Arin-
bjarnar Ólafssonar kaupamanns
merkiskona mikil, fædd 20. sept
1846. Jarðarför hennar fer
fram hér í Reykjavík.
SCOTSBURN
okkar Estevan eign
ER YÐAR
TÆKIFÆRI
Eftirspurnin eftir þessum
lóöum er mikil, aöallega til
að byggja þar. Fólk í Este-
van kaupir lóöirnar ekki til
aö græða á þeim og geyma
eftir veröhækkun heldur til
aö byggja sér þar hús og
búa sér heimili í Scotshurn.
Lóðir seljast fljótt og
verðið er lágt
$125.0? til $200.oo
Fyrir 40 feta lóíir.
Þetta verö hækkar í $50
lóðin. Einungis 100 lóöir
veröa seldar meö þessu
veröi.
Komið og veljið ór—skrifið
eða símið.
Campbell Realty
Company
745, 746, 747, 748, 749
Somerset Bldg.
WINNIPEG, - - MAN.
Telephone Main 296, 297.
Opið á kvöldin
FYLLIÐ tJT NÚ ÞEGAR
Dagsett.
Campbell Realty Co.,
Somcrsct Bldgt*, Winnipeg, Man.
Heiðruðu herrar: — ,
, Gerið svo vel að senda raér upplýs-
ingar viðvikjandi solu á landeign yðnr
í bænum Estkvan, ásarat með korti og
verðlista.
Nafn.
Utanáskrift.
Þann 28. apríl siðastliðinn and-
aðist. i Foam Lake bygð ekkjan
Helga Jónsbóttir 89 ára gömul,
fædd 20. september 1823 að Þjórs-
árholti í Gnúpverjahreppi. Mað-
ur hennar Jón Bergsteinsson lést
heiina á ísiandi fyrir fáum árum.
En af tólf börnum, sem þau hjón
eignuðust lifa nú aðeins þrjár
systur. Eru tvær þeirra heima á
íslandi, en ein þeirra Þóra Jóns-
dóttir fylgdi móður sinni til graf-
ar og var hjá henni síðustu vik-
urnar sem hún lifði.
Árið 1887 fluttist Helga sáluga
vestur um haf með þeim hjónum
Eiríki Ingimundarsyni og Gróu
Ásbjarnardóttir frá Áhrauni á
Skeiðum. Var hún hjá þeim eft-
ir það lengst af meðan þau lifðu.
Eitt ár dvaldi hún þó hjá syni
sínum Jónasi bónda Jónssyni í
fjingvallanýlendu. Hefði hún að
líkindum ílenzt þar ef dauðinn
hef'ði ei kallað soninn burt að ár-
inu liðnu. Síðustu 15 ár æfi sinn
ar var hún til heimilis hjá Bjama
Jónssyni og konu hans Guðrúnu,
dóttur þeirra fomvina hennar
Gróu og Eiríks. Reyndist yfir
leitt Áhraunsfólkið alt henni hin-
ir tryggustu og beztu vinir til
dauðadags.
Þeir sem þektu Helgu sál. minn-
ast hennar með; saknaðarhug.
Bera þeir henni þann vitnisburð
að hún hafi verið trygglind og
vinaföst og að hún haf áunnið sér
virðingu og samúðarhug allra
þeirra sem kyntust henni. Hún
var og sérlega barngóð enda hafði
sjálf barnslega lund og blíða, sem
þrekraunir lífsins unnu -ekki á.
Hún var með öllu yfirlnetislaus
kona, hjálpfús og hjartagóð og
sýndi það í góðum verkum, enda
var hún trúkona mikil og guðf-
hrædd.
góða og fagra sið _er hún í æsku
hafði alist upp við á ættjörðinni
að lesa húsléstur hvern helgan dag,
lagði hann ekki niður þótt hún
flvtti annað land með öðru sniði
og öðrum siðum en heima var.
Sýnir það bezt hv^ð hún var föst
í sér og ákveðin.
Helga sál. átti oft við milda örð-
ugleika að striða á fvrri árum sín-
um. Maður hennar var heilsufít-
ill, en börnin mörg. En sjálf var
hún alla æfi heilsugóð og hafði
fótavist til hinstu stundar. Hún
lést að heimili sínu og var flutt
þaðan til grafar að fjölmenni við-
stöddu, en sá jarðsöng er þetta
ritar.
Friður sé með moldum hinnar
látnu. J. O. L-
Það er bæði ljúft og skylt. að
geta þess sem vel er gert. Eg var
flutt á General Hospital Winni-
peg^ 24. febrúar síðastliðinn af
Mr. Birni Th. Jónassyni sem
annaðist mig eins og hefði verið
hans eigið skyldmenni; á spítalan-
um var eg í 7 vikur an þess að
nokkuð væri gert fyrir mig sem
mér gæti orðið til hjáipar, og er
það býsna hart að liggja mikið
þjáður án þess að fá hjálp, úr því
að það er þó ekki ólæknandi sjúk-
dómur sem að mann'i gengur.
Eftir þær 7 vikur var Dr B. J.
Brandson svo góður að gera á mér
miskunnarverk. hann fann fljótt
út hver sjúkdómurinn var og gerði
uppskurð á mér og hepnaðist vel
að vanda og fyrir þá miklu hjálp
þakka eg honum af hrærðu hjarta
því hann gerði það án endurgjalds
og er það stór gjöf af alóþektum
manni, því ekki gat hann vitað að
eg væri í þörf fyrir að fá þessa
•hjálp gefna en þó eg
jafnvel renni grun í hver
hefir orðið til þess a'ð segja hon
um frá fátækt minni, þá hirði eg
ekki um að setja nöfn þeirra hér,
vegna þess að eg veit að þeir hinir
sömu kæra sig ekkert um það og
eg veit líka að nöfn þeirra verða
skráð í þá bók sem meira virði er
en þá að þau væru tilkynt hér;
einnig ber mér að geta þess, að
þau Mr. og Mrs. E. Johnson að
776 Home st. gerðu sér einkar ant
um að vitja mín á spítalann hvern
inngöngudag sem leyfi var, til að
færa mér allra handa góðgæti
en þau létu ekki þar við lenda
heldur tóku mig af spítalafium
þegar fararleyfi fékkst, heim til sín
og höfðu mig í 10 daga án endur-
gjalds. Þennan kærleika þþkka
eg þeim af innstu róturn hjarta
mínum og dreng 6 ára gömlum
sem við höfum, sem og mér þegar
eg er veik sem oft er.
Þessa ofangreinda hjálp og vel-
gjörning bið. eg þann að launa,
sem ekki lætur einn svaladrykk
ólaunaðan öllurn þeim sem á ein-
hvern hátt hafa glatt mig og gefið.
J. Asmundson,
Moose Horn Bay P. O. Man.
28. júni 1912.
Frá íslandi.
Hún hélt til æfjloka þeim mms'
En það var ekki allur mann-
kærleikur búinn enn, mikiði gladdi
það mig þegar min kæra vinkona,
frá Brandon Man. kora, Mrs O.
B. Ólafsson, hún gaf mérí bæði
gjafir og peninga og svo gáfu mér
ýmsir í Winnipeg peninga sem
varð alt til samans 16 dalir, en
af því eg get ekki tilgreint nöfn
allra gefanda greinilega þá bi'ð eg
þá hina sömu að fyrirgefa, þvi
guð þekkir sina. ávo að endingu
get eg þess sem ekki er minst í
varið, heimilið mitt í minni burtu-
veru sem urðu liðugar 12 vikur,
þar var húsbóndinn og húsfreyan
Mr. F. Erimanson og fórst hon-
um sú stjórn vel úr hendi, hann
hlynnti vel að gamalmenninu Ás-
mundi Ásmundsyni, manriinum
Reykjavik 3. júlí.
Mrs. Disney Leith, enska kon-
an sem hefur tekið slíku ástfostri
við landið, að hún ferðast hér um
á hverju sumri, hefur nú reisa
látið á sinn kostnað Jóni biskupi
Arasyni veglegt minnismerki í
Skálholti, á aftökustað hans.
Til þess að sjá um verk þetta
var fenginn Matthias fornmeja-
vörður Þórðarson, og fór hann
austur að Skálholti i þeim erind-
um fyrra sunnudag og með hon-
um Magnús steinsmiður Guðna-
son héðan úr bæ. Lét Matthías
taka steina tvo úr Þorlákssæti,
var annar teningsmyndaður og
og hafður sem undirsteinn, en hinn
ilangur nokkuð og er hann reistnr
þar ofan á. Er framhliðin á þeim
steini slétt og þar á höggvið: “Jón
Arason biskup lét hér lifið fyrir
trú sina og ættjörð 7. nóv. 15501,”
en upp yfir letrinu er höggvin út
mynd af biskupsmítri.
Minnismerkið er um 4 álnir á
hæð og er umhverfis það keðju-
girðing á 6 steinstöplum.
Staður sá, sem minnismerkið
stendur á er allur annar en hingað
til hefur verið talinn aftökustað-
ur Jóns Arasonar. Segir Matthi-
as að þessi staður sé áreiðanlega
hinn rétti og hefur hann fariö hér
eftir nákvæmlegri lýsingu Jóns
prests Egilssonar i bisknpaannálum
épretnuðum í safni til sögu ís-
landsj. Er þessi staður miklu
ofar og norðar en áður hefur ver-
ið talið. Er hann rétt við heirna-
reiðargötuna að staðnum, skamt
frá Þorlákssæti.
f“Visir”J.
Lagapróf við háskólann i Khöfn
hefir JúliU'S Havsteen frá Oddeyri
tekið 19. þ.m. með I. einkunn.
Hann gegnir bæjarfógeta og
r-vslumanns störfum á Akureyri í
s'.imar.
Hitar hafa verið hér afarmiklir
og oft plus' 25 gr. í forsælu um
miðdegi. En í gær gerði kulda-
kast og rigningu.