Lögberg - 15.08.1912, Blaðsíða 7

I
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 15. AGÚST. 1912.
Alþýðuvísur.
Rciðhestsvísur.
Visurnar sem hér fara á eftir
læríSi eg þegar eg var á 9. ári, en
síöan eru um 40 ár. Mig minnir
að séra Magnús á Grenjaöarstað
væri sagður höfundur þeirra, þó
eg ]x>ri ekki að segja um það með
fullri vissu. Ef einhver kann
meira af þeim eða kann aðj leið-
rétta, þá væri það vel þegið. Höf.
bað mann að selja sér reiðhest og
telur upp þá kosti sem hann vill
að hesturinn hafi.
Ef þú selja meinar mér
makka skeljung góðan
kosti telja hlýt eg hér
hann svo velja takist þér.
Makkann sveigji manns í fang
munn að eigin bringu.
skörpum fleygi skeiðs á gang
skrokkinn teygi fróns um vang.
Að hann hraustur grjót og grund
gripi laust með fótum,
vaði traustu ekru und,
eins og flaustur taki sund.
Enga hræðist undra sjón
að þó síæðast kunni,
vissan þraéði veg um frón,
vænn á hæð og frár sem ljón.
Slétt með bak og breitt að sjá,
brúnir svakalegar,
augu vakandi’, eyru smá
einatt hrakin til og frá
Leggja-nettur, liða-sver,
l'ag sé rétt á hófum:
harður, sléttur, kúptur hver.
Kjóstu þetta handa mér!
Mrs. H. Guðmundsson.
Arnes P. O.
Nú koma nokkrar vísur og til-
drög þeirra, eftir Visnabók dr.
Jóns Porkelssonar og ber þess
um leið að geta að láðst hefir að
taka það ljóslega fram, um .nokkr-
ar fornar vísur i tveim fyrirfar-
andi ljlöðum, að þær eru teknar úr
bók doktorsins um kveðskap Is-
lendinga á 15. og 16. öld (um Þórð
á Strjúgi, Staðarhóls Pál o. fl.J
Þegar Magnús Stephensen gaf
út sálmabók sína 1801, er koma
skyldi í stað Grallarans, þá urðu
margir því gramir. Fekk liann
þá margar vísur miður mjúklegar.
Þ essi er ein :
I
Grallarabrjótur gæða spar
gengur ljótur tilsýndar,
um hraungjótur agirndar
á tréfótumi stórsyndar.
En Gröndal eldri kvað þetta:
Þó grauti þeir við Grallarann
og geri hann ajllan vitlausan,
það kemur ekki mál við mig
— mylsnan er ekki skað.vænleg.
]jó kynni eg úti að reika.
Viðlag:
Finn eg æskan farin er nú
með fögrum blóma sinum,
kólnar mér á kinnvöngum min-
'um.
Þessar visur hefi eg heyrt að
væru eftir Eggert og Margréti
skáldkonu á Mýri:
Reikna, heflla, höggva, slá,
hlynir skjalda smíðað fá,
skrafa, efla skrifta stjá,
skælda, tefla. fljúgast á.
Himintraðir hlaupandi,
harla glaðir blikandi,
sýnast staöir streymandi,
• stjörnu raðir ljómandi.
Þessi vísa er og eigtjuð; Mar-
gréti á Mýri:
Fallega prófar fötin þröng
fingra mjóa sætan sl'yng
kringum lófa líns á spöng
lyngorms glóa jarðar þing.
En vist mun það vera, að Björn
son hennar hafi kveðið þetta er-
indi:
Heims eg sjaldan happa nýt
hníg þó kaldur nás að böiaim
m'inum aldri eyða hlýt
í veraldar svaðilförum.
Arni Thórar nsson.
Þegar Sigfús prestur Guð-
mundsson kom að Þöroddstað í
Kinn, þá er sagt að hann hafi1
kveðið:
Nú er Fúsi kominn i Kinn
kunnugur manni engum.
Hver mun leiða höldinn inn
með hópinn sinn
að rekkurinn ekki roti sig í
göngum ?
Þetta var árið 1554, og virðist
mega af þessu ráða að þá hafi
ekki -verið háreist staðarhús á
jmestssetrinu í Köldukinn.
>
Bróðir þessa Sigfúsar var séra
Ólafur sálmaskáld 1 Sauðanesi,
setn flest á i sálmabók Guðbrands
og í Vísnabók ]æss biskups. Hann
| var á vetrum á Hólum með bisk-
j upi, og var þá annar prestur ung-
ur settur til að þjóna prestakalli
hans. Svo kvað séra Hálfdán
Rafnsson er fyrir því varð:
Sauöanes er séssinn minn
um sjálfan vetrar tíma,
þá vorið kemur með vænleik
sinn
verð eg í burt að rýma.
Mrs. Margrét Jakobsen, Lund-
ar, hefir kent oss tvær vísur, sem
hún veit ekki með vissu, hvaðan
eru komtiar:
Reflaskorð var ríðandi,
rétt um foildu liiðandl.
á blakki vökrumi bíðandv
L:.r að meinið svíðandi.
Aðra visu ósamsbæ.ða,: þessari
heyrðum vér hjá Mrs. Jakobsen, a
þessa leið:
Stundu þá jeg hlundi brá.
fcnndl'ð' sá hvar sprundið lá
grundu á og hundur hjá,
hrund var blá en und ósmá.
Athugasemdir:
E. H. J. Visurnar, sem gerðar
voru undir nafni þess mar.nis, sem
þú nefnir. viljum vér gjarnan
flytja.
“Forlagavisur’’ ætlar S. M. L.
að tæplega séu allar úr einum
brag. heldur hefir hann safnað
þeim héðan og þaðan'. Hið gagn-
stæða stóð i síðasta blaði, en var
haft rangt eftir honum. Það er
og á einum stað skakt prentað
“fjöldum“ fyrir tjöldum”.
Mrs. Margr. Jakobsen að Lund-
ar gerir þær breytingar á gömlu
gátunn.i um llknarbelginn, að ein
þeirra vísna eigi að vera svona:
Va,r það ekki af viðar grein,
né vatna komi'ð af grunni,
enginn hefir í ölluni heim
ofið til þess eða spunnið.
Haraldur Sigurðsson frá Kallaðar-
nesi.
Hann var drenghnokki, fjögra
eða fimm ára, þegar eg heyrði
hann leika á Mjóðfæri, í fyrsta
skifti—orgelskrifli ofurhtið. Fað-
ir hans varð að halda á honum og
stíga fyrir hann, því að' hann náði
hvergi nærri til fótafjalanna. Bók
stoðaði ekki að fá honuim; hann
þekti enga nótú á bók. En ýms
lög lék hann með fjórum röddum,
Séra Jón píslarvttur var prestur og fór fétt með þau; hann haf ði
i Vestmannaeyjum þegar Tyrkir | heyrt þau til föður síns og lært
hann sé fcúinn að ná þeim þroska ,
og þeirri lifsreynslu, sem þarf til
þess að' komast alla leið “upp á | ÆS^
sigurhæðir,” en hitt þykist) eS
mega fullyrða, að hann sé furðan-
lega langt á veg kominn. Og er
ekki nokkurs u,m vert fyrir jafn-
ungan mann, að geta þó gert sér
nokkrar vonir um að komast síðar
meir alla leið, — inn á land feg- |
urðarinnar — draumaland skáld-
skaparins og sönglistarinnar, ef |
guð og gæfan er með honum.
Þegar Chopin fór frá Póiílandi. I
alfarinn, héldu honum veizlu vinir
hans og gáfu honum að skilnaði |
bikar nrikinn. fyltan pólskri ititold
og létu þessi orð fylgja gjöfinni:
“Mundu Pólland, mundu vini þina,
sem eru státnir af slíkum landa,
sem þú ert. Vér væntum mikils
af þér, óskir vorar fylgja þér.”
Það er i ráði, að Haráldur fari
til Þýzkalands í haust, til fram- j
haldsnáms. Eg býst ekki viö, að
eg gefi honum bikar, eða aðrar
gjafir, en hitt vi.ldi eg að kveðj-
ursiar yrðu líkar þeirri, sem að
ofan er sagt frá. — Haraldur er
sá lánsmaður að eiga foreldta, sem
hafa bæði vilja og tök á að hlynna
að gáfum hans. Þess meir vænt-
um vér af honum sjálfum. Hér
kulnar svo ntargur neisti, hér verð
ur svo htið úr mörgutn gáfumann
inum, að þeir, sem fá að njóta
sín, verða a'ð revnast tveggja
inakar, — margra makar. Þéir
verða að bæta landinu missi binna.
Sigfús Einarsson.
— Isafold.
—Eldingu laust niðUr í hlöðu á
einum stað í Quebec fylkii; eig-
andinn var staddur inni í henni og
brendi leiftrið öll fötin utan af
honum, skóna, aukheldur annað.
Hlaðan brann til grunna en mað-
urinn skaddjiðist á báðum mjöðm-
unum en heldur þó lífi.
—í Toronto kom hagtskúr í vik-
unni sein leið, élfcð stóð yfir í mejir
en hálfa klukkustund.
Fréttabréf.
Syo er sagt að Bólu-Hjálmar
kom á bæ og voru færðar góð-
gjörðir út á hlað. Þá bar þangað
aðí prest, sem nefndur jer Magn-
ús, og heilsaði hann öllum nema
Hjálmari. Karl lítur til hans cg
kvað: ,
Er þaði Magnús einskis virti
Á þér hatts er svíns.
Ófyrirsynjuðu guð þig gyrti
görmum hélgilins.
Jónas hreppstjóri í Hrauntúni,
Halldórsson jók þessu við Heims-
lystarvdsur:
Faðmi að binda gullhlaðs gná
gefur yndi týðum.
fáki að vinda foldu á
og falda hind um fánar lá.
Maður hét Pétur, er komst i
klandur í Reykjavík og var komið
11 “pössun” hjá Árna bónda Björns-
syni í Hvammkoti. Gestur loom
þar, sem hafði heyrt um hrösun
Péturs og spyr: I
“Því er Pétur hér, Arni?”
Hann svara&i ekki strax, en
Pétur var nærstaddur og heyrði
að hverju spurt var,; og sváraði
þegar:
Svo eg greiðast segi frá,
Særnd og heiðri fleginn
eg er í neyð, sem allir sjá,
— arkaði breiða veginn!
Gamall vísuhelmingur hljóðar svo:
Þorra dægur þykja löng
þegar hann blæs á norðan. ,
Sveinbjörn EgilssOn skólameist-
ari prjónaði framan1 við:
Ef-að varma vantar föng, ,
vist og heyja forðann.
Jón Halldórsson,
Sinalair Man.
I rændu ]>ar 1627. Hann faldist í
j helli nokkrum með konu sinni cg
I börnttm. Þangað komu Tyrkir
| a& leiðsögn Islendings, er Þor-
steinn hét, og hlotið hafði opin-
berar kirkjuskriftir hjá presti
fyrir óknvtti. En er Þorsteinn
þessi sá' prest. þá spurði hann í
ltáði: “Þvt ertu ekki í kirkjunni
þinni í dag, séra Jón ?” “Eg hefi
verið þar í morgun” svaraði prest-
ur og í sama bili hjó ÞOrsteinn
hann banahögg.
Píslarvotturinn var bezta skáld
á sinni tíð. serni sjá má af því að
eftir hann er sálmurinn “í Baby-
lon við vötnin ströng.” Hanm
útlagði saltarann, sem gefinn var
út 1662.
Son hans var Jón prestur á
Melttm er þetta kvað á miðri 17.
öld. urn náttúru fvrirburði;
Sjórinn byltir báruitfi
boðar hans gera voða
stormar stríðir harnta
staðbúnir til skaða,
hristist hart af þjósti
hörð undir oss jörðin,
scil rauð boðar bræði
bráða sótt, hrygð og ótta.
1
Þetta er rett kveðinn drottkvæðar
háttur og er auðséð að þessi 17.
aldar prestur hefir verið hand-
genginn fornum kveöskap, ekki
síður en nágrannaprestur hans,
skáldið í Saurbæ á Hvalfjaröar-
strönd.
Séra Ólafur á Söndum ól mest-
allan sinn aldur á 16. óld. Hann
orti í likingu við það sem eignaö
er Magnúsi Prúða, um íslands
hrörnan, langan brag með þessu
viðlagi:
Fvrnist ísland fríða,
fölnar jarðar blóm,
á leið tíl himins langar mig.
lifa þar guðs börn fróm.
Fyrnist Island- fríða.
Jón Bjarnason var prestur á
Presthólum í byrjun 17. aldar,
faðir Sigurðar sálmaskálds. Séra
Jón orti rímur útaf mörguim bók-
um hins gamla testamentis. Þetta
er upphaf rímna af Esthers bók:
Guðs börniim skal gamna enn
með grein úf helgu letri,
ef það vildu athuga menn
ekki er skemtan betri.
Jón hét bóndi í Rauðseyjum
Guðnuindsson, er uppi var um
miðja 17. öld. Hann kvað rímur
um Ellina, er svo byrja:
1
Aður þegar eg ungur var
og allra fær til leika
fyrir’ kuldanum ekki kveið eg
par
pau af hönum.
Eg lá rúmfastur, þegar þetta
var. “Cítar” var í rúrninu hjá
mér. það var eina hljóðfærið, sem
eg gat skemt mér við cins og þá
stóð á. Nú fór eg að gera mér til
gamans að taka í þenna og þenna
streng og biðja' Harald að segja
til um nótuna. Brást það aldrei,
að hann segði rétt um. Þá fór eg
að færa inig upp á skaftið og
spyrja um tóntegundir. Fór þá
enn á sömu leið. Furðaði mig
mjög á þessu því að eg1 vissi að
hann hafði ekkert Irert 1. söng-
fræði. Hann þekti ekki einu
sinni a frá b í stafrofinu. En svo
stóð á þessu, að faðir hans hafði
einu sinni af rælni farið að segja
honum um C-dúr og A-rnoll.
Frekari tilsagnar þurfti hann ekki
um það efni; hitt vissi hann þá
af sjálfum sér. Hann þekti alla
tóna og vissi hvað þeir hétu, mun-
inn á dúr og móll var vandaluast
fyrir hann að heyra og þá var
ekki langtir vegur til hins, að geta
greint í l*verjum dúr eða hverjum
moll þau og þau lög væru.
Svo óskeikult söngeyra sem hans
er hefi eg aldrei þekt; enda mjög
fátíð alstaðar. Eg veit það að
vísu, að ýmsum tekst að æfa eyr-
að svo, að það geti greint með á-
reiðanlegri vissti alla tóna, en hjtt
er mjög sjaldgæft, að sú gáfa sé
mönnum meðfædd. Eg veit um
Frederick Rung í Danmörku;
aðra hefi eg ekk;i heyrt tilnefnda
þar.
Kallaðarnes var kirkjustaðiur i
þann tið, er Haraldur var bam að
aldri. Var það þá stundum, er
sungnir voru sálmar 1 kirkjugarð-
inum, að hann tók eftir því, hve
söngmennirnir lækkuðu sig mikið
með hverju versi. Kom hann þá
hlaupandi með þau stórtiðindi, að
nú væm þeir komnir, niðUr um
hálftón........nú urn heilan o. s.
Stundum reyndi hann að semja
lög. “Nú ætla eg að semja lag”,
sagði hann — og byrjaði. Hve
mikið hann mundi gera úr þeim
söngsmiðum nú, læt eg ósagt; en
hitt er víst, að sjaldan varð hon-
um skotaskuld úr því að finna
hljóma við lögin. Eyrað var næmt
og sagði til. j
Margar sögur mætti segja um
Harald frá þeim árum. Slíku er
haldið á lofti ttm ýms mikiknenni
sönglistarinnar. Og þvi. má ekki
víkja a'ð þessu, þó að íslenzkur
sveitadrengur eigi í hlut?
Nú er barnið unglingur. Har-
aldur hefir stundað nám við söng-
listaskólann í Kaupmannahöfn, og
hefir lokið þvi. Nú er hann hér
kominn og efnir til samsöngs á
mánudagskveldið kemur. Það er
nú varla við því að búast að ungc
lingurinn sé orðinn afburða snill-
ingur. Þess má ekki vænta, að
Seattle, Wash. 31. júlí 1912.
Veðurblíða og náttúrufcgurð.
Það sem af er sumrinu, heíir i
veðurátta verið hin ákjósanleg-1
asta fyrir bændur og búalið og J
vellíðan fólks yfirleitt. Eru upp- !
skeruhorfur ágætar bæði hvað
snertir hveiti, hafra, ávexti og
annað'i, sem jörðin gefur af sér,
eftir nýjustu skýrslum víðsvegar |
að úr þessu ríki. I júrai rigndi
með meira móti; jafnvel seinni
part júli mán. rigndi meira og \
minna í fleiri daga og fylgdu þrum-
ur og eldingar, annars oftast sval- |
ur suðvestan-blær og skýjafar;
stingur það í stúf við hina óvana-
legu hita viða i ausftur-ríkjunum
]>ar sem menn og skepnur hafa
liðið nrjög og látið lífið vegna ó-
vanalegra hita. Eg er ekki lækn-
ir, en eitt ráð veit eg óbrigðtdt
fyrir þá sem þjást í hitunum aust-
urfrá, og það er að kaupa sér far-
bréf og koma hingað vestur að
Sundinu ('Puget SoundJ og njóta
SASKATCHEWAN
■ ' ' "■■■ , ■ , , —............... ■ , ■ ..... ■ ■
Tímabœrar bendinqar til bænda.
Sumarplœgingf
Tilgangurinn með sumarplægingu er helzt sá, að halda raka í jörðu og geyma
hann þartil notaður verður handa uppskeru seinna meir. Þannig má gera við því, ef
úrkomulaust er, og fá góða uppskeru alt um það. Það er ervitt að sannfæra nýkomna
menn um þaö, að sumarplæging sé nauðsynleg meðan land er nýtt, með því að það
virðist benda til að landið sé ónýtt af ofmikilli brúkun. En það ber jafnan að hafa
hugfast, að vér verðum að afreka því hinu sama með mjög lítilli úrkomu, sem önnur
lönd gera með helmingi meira regnfalli.
Reynslan hefir sýnt, að af sumarplægingu má hafa mest not með þeirri aðferð
sem nú skal greina:
Það land sem sæta skal sumarplæging, ætti að fá nokkra hustyrking og jafn-
skjótt ogsáning er lokið á vori, sem venjulega er um 2ista Maí, þá ætti að plægja það
frá 5 til 7 þml. á dýpt. Vel skyldi herfa þegar á eftir og allskyns illgresi haldið niðri
með ^iði eftir því sem þörfgerist. Þessar aðgerðir eru nauðsynlegar til þess að land-
ið sé vel við því búið að taka við rigningunum sem koma í Júuí og Júlí.
Um það eru skiftar skoðanir, hvers virðl önnur plægingin er, með því að hún
veldur því að stráið verður lengra og kornið þroskast seinna í vætu árurn, en af því
leiðir meiri frosthættu, ef snemma frýs. Það er betra að halda landinu svörtu eftir
fyrstu plæging heldur en lofa illgresi að vaxa á því, svo að plægja verði í annað sinn.
Ef sumarplæging fer fram í fyrsta sinn eftir 1. Júlí og einkum eftir i^. Júlí, þá
verða engin not af því vegna þess að það er sama hvað oft plægt er eða sært í svörð-
ínn, þá veldur það engu um raka í jörð eftir rigningar eru um garð gengnar í Júní og
Júlí.
Þaö er slæmur vani, að bíða þangað til illgresi er fullvaxið og oft fullþroskað,
og plægja það þá niður, og er ekkertsem mælir því bót. Þetta fullvaxna illgresi sýg-
ur í sig vætuna, sem í jörðina hefir komið við Júní regnið, og eí plægt er í jörð niður
fullþroskað illgresi, eða því sem næst, gerir ekki annað en bætir ofaná þær miljónir
sáðagna "sem fyrir eru, og eykur svo sem engu við frjómagn jarðaiinnar.
Hér skulu taldar aðíer^ir er sumir bændur hafa, og óheppilegar eru, svo og rök
til færð, hvers vegna þær skyldu e k k i viðhafðar.
1. Plægt djúpt (6 eða 8 þml.) áður en Júní lýkur, herfað í sprettu ogplægt 5 eða
6 þml. djúpt um uppskeru leytið. Afleiðing:—Ofmikill seinagróður ef tíð ervætu-
söm, kornið þroskast seint, og ef skemdir verða af vindi, þá verður mikið um illgresi.
2. Plægt þrjú fet á dýpt innan Júní loka, svörður erjaður um sprettu og tæpa 3
eða 4 þml. dýpt á hausti. Afleiðing:—- toéleg uppskera í þurru ári, meðaluppskera
á vætusumri. Jörðinni er ekki nógu vel rótað um tll þess hún haldi raka.
3. Plægt grunnt (3 þml.) fyrir Júní lok, svörður erjaður um sprettu og plægt
djúpt (7 til 8 þml.) á hausti. Afleiðing: Jarðvegur svo laus, að ekki helzt í hon-
Um raki og ávöxtur rýr og futlur með illgresi ef þurt er veður.
Ófrávíkjanlegar reglur verða vitanlega ekkigefnar um alskonar jarðveg, heldur
hentar hverjum sín. Víða má breyta til meira og minna um aðferðir en halda þó viss-
um meginreglum. Sú aðferð sem að ofan er talin, mun reynast vel.
Ef frekari upplýsinga þarf með, þá er þeirra að leita (á yðar eigin tungumáli) hjá
Department of
REGINA,
Agriculture
SASK.
ar um saimkomuna. Fór samsæt-
ið fram í húsiB. O. Jóhannssonar
lyfsala, sem fyrir nokkrum árum
einnig stundaði nám og útskrifað-
ist með hæstu einkunn sem nokkur
1
hafði þá hlotið i þeirri námsgrein j
við ríkisháskólann hér. —
hér svala sjávaiioftsins um tirna,
njóta óvanalegu náttúrufegurðar- | * Mekkin Gunnarsdóttir Svein-
son er fædd í Wimúpeg Man. 18.
innar, sem hvergi á sinn líka, líta 1
yfir dalina frjósömu. vötnin sund- j sept l8g7 Foreldrar hennar eru
in og skógivöxnu eyjaranar, líta
vestur til Olympia-fjallanna fögru,
sem teygja tærnar út í hið mikla
Kyrrahaf en lita sína eigin hrika-
legu en um leið fögru mynd í
lygnu fjarðanna, — horfa austur
til dökkbláu Cascadé-f jallanna,
sem eins og “risar á verði” lúta
Raiinier-fjallinn ('Moun Rainie
14.444 fetj risanum voldtiga og
fagra, klædduin grænum kyrtli
með ljósbláa skykkju yfir sér cg
mjallhvitan hjálm á höfði.
— Vikuna 14. til 20 júln var mik-
ið um að vera hér í borginni, þá
var haldin hér miðsumarhát’ð
(’carnivalj í minningu um, að fyr-
ir 15. ánim síðan var gull frá
n'i’.iu-rum í Alaska f/rst ílutt til
b’-.garinnar Seattle, sið 111 hefi.-
gullið borist hingað í tonna tali cg
skift hundruðum miljón dala og
haft hin mestu áhrif á verzlun
vc og virðing borgirinnar.
Lcerdómsframi ungrar stúlku.
-- Það er alkuimug; að ]>t?ir af
idcðflokki okkar ts'endinga. sem
leiðina leggja að mímisbrunnum
i.m forna og mentunar afl.i sér
f- margir hverjir ágætum nátns-
hæCleikum gæddir, má ]>að egja
v konur ekki sið ir en kada :
nýit dæmi þess er ung islenzk
t'-.lka hér Mekkin Sv'.i.son að
i-r 'ni. — Hún ávaim sér í vor
lærdómstitilinn “Master of Arts”
vi 'S ríkisháskólann í Seattle CUn-
!v;rsity of Washiu'.on). Eftir
þ sem eg bezt v :>t er hún c na
' laizka konan, sem náð h-íir ]>vi
stigi. í tilefni af þessu héldu ís-
lendingry í Seattle ('BallardJ Mis9
Sveinsson fjölment heiðurssamsæti
13. júni og afhentu henni gym-
steinaeski og hálsmen til minning-
' MBIWSOH Lg*
Warners lífstykki
sem aldrei ryðga. Frábær-
lega liðug, ágætlega falleg í
sniðum, þœgilegust af öllum
Parið á.......$2.00
Lingeri búningar
kvenfólks $5.00
Þeir eru $18.50 virði; stærð-
ir 34 og 36, lítið eitt kvolað-
ir, vel gerðir og trímmaðir.
Lérepts treyjur kven-
lólks $7.5o
Alklæðnaður kvenna
og barna $1.79
Kvenstígvél 95 c,
Patent og Vici Kid, kosta
vanalega $2.50 og 3.50
ROBINSÐN !L-
Gunnar Sveinson frá Egilsstöð-
unt í Fljótsdal i' Norðurmúlasýslu
og Kristín Finnsdóttir prests á
Klyppstað í Loðmundarfirði, N.-
Múlasýslu. Miss Sveánson út-
skrifaðist af alþýðuskóla í Winn?-
peg 1901, gekk svo á lærða sköl-
ann (Tligh SchpolJ þar. Við
fyrra hluta prófs þar ávann húu
sér $20 heiðuirslaun. Hún útskrif-
aðist af lærða skólanuin '1 Winni-
peg 1904 og fekk heiðursviður-
kenningu fyrir kunnáttu í stærð’-
fræði og þýzku, og $40 heiðurs-
laun fyrir kunnáttu í ensiku og
enskum''bókmentuim. Sama ár
flutti hún með' foreldrum sínum
hingað vestur og byrjaði þegar
nám við rikisháskólann í Seattle.
Hún tók burtfararpróf ('Bachelor
of Arts) þaðan 190*. Síðan hefir | 1\TA RKET TT^TEL
hún haft kennslu á hendi í 2 ár ^ : ~ - -L-l.=—
við l'ærðaskólann í Blaine, Wash.,
og síðastliðin 2 ár hefir hún verið
timakennari 1 frönsku við ríkishá-
skólann jafnframt því, sem hún
hefir haldið námi sínu áfram. —
Mér en nær að halda að Miss
Sveinson <láti hér ekki staðar num-
ið heidur haldi áfram aðí afla sér
frekari mentunar og heiðurs. —
Fari aðrir að1 hennar dæmi. —
J. Bjarnason.
Allir játa
að hreinn bjór
sé heilnæmur
drykkur
Drewry’s
REDWOOD
LAGER
Er og hefir altaf
verið hreinn malt-
drykkur.
BIÐJIÐ UM HANN
E. L DREWRY
Manufacturer, Winnipeg.
SEYMOUR HOUSF
MABKET SQUARE
WINNIPtB
við sölutorgið og City Hall
$1.00 til $1.50 á dag
Eigandi: P. O’CONNELL.
Mikil og margvísleg veikindi stafa
frá slæmri meltingu. Þegar maginn
fer úr lagi, þá fer öll starfsemi lHc-
amans úr lagi. Fáeinir skamtar af
Chamberlain’s Tablets er ráðið. Þeir
örva meltinguna, styrkja lifrina og
koma lagi á hægðirnar og nema
burt þá óhægð sem af meltingarleysi
stafar. Reyndu þær. Mörgum öðr-
um hafa þær gefið fullan bata —
því ekki þér? Allir selja þær.
Karlmenn og kvenfólk
læri hjá oss rakara iðn á átta
vikum. Sérstök aðlaðandi
kjör nú sem stendur. Vist
hundraðsgjald borgað meðan
á lærdómi stendur. Verk-
færi ókeypis, ágæt tilsögn,
17 ár í starfinu 45 skólar.
Hver námsveinn verður ævi-
meðlimur.
Mloler Barber CoHege
2q2 Pacific Ave. - Winnipeg
J. S. HARRIS, ráðsm.
Eitt af beztu veitingahúsusn basj-
arins. MáltífSir seldar á 35 œnts
hver.—$1.50 í dag fyrir £æ«i og
90« herbergi. Billiard-stoéa og
s^rlega röndu5 vínföng og viodt-
ar,—Ókeypis keyrsla til og frá i
járnbrautarstöövar.
ýohn (Baird, eigo-ndi.
AUGLYSING.
Ef þér þurdð að senda peniaga til fs-
lónds, Bandarflcjanna eða til erohvenra
ataöa inoan Canada þá ccúð Doiwnion Ex>
F™88 Companj s Money Ordera, átim jar
ávltsanir eCa póstsendingar.
LÁG IÐGJÖLD.
ASal skrifeofa
212-214 Bannatvne Ave.
Bulman Block
Skriáeteftar vgwegar uœ bosgina, og
dtlum Uorgum ixnpam víðsvegaf utc
andið maðtram Can. Fac. JárnWanta
Einn sá algengasti kvilli, sem erv-
iðisfólk hefir að bera, er bakverkur.
Berðu Chamberlain’s Liniment á
staðinn tvisvar á dag og nuddaðu
vel í hvert sinn. Þá mun fljótt
batna. Fæst í hverri búð.