Lögberg - 05.09.1912, Qupperneq 2

1
LÖGBERG, FIMTUDAGINN
5. SEPTEMBER 1912.
Austur um Bandaríki
og Canada.
Eftir Ama Eggertson.
Þ 6 eg takist á .he'ndur að skrifa
dálítinn ferfia-pistil, þá tinn eg að
eg get ekki gert hann úr garSi
eins vel og eg vildi; sérstaklega
vegna þess að mér datt ekki ferSa-
saga í hug fyr en eg kom lieim
afttir. Eg haffti tldrei skrifaS
neitt hjá mér á leiSinni til minnfs,
—1 smá atriSi, sem oft eru þess
viröi afi muna en fljótt gleymd, að
minsta kosti i svipinn. Eg verS
])vi aö biðja þá, sem þetta lesa, aö
virða á betri veg.
Suður~yfir límt.
Eeröinni var/ fyrst heitiö aö
sækja alsherjar ársþing fasteigna-
sala sem haklf^ð var Louisydle
Kentucky-ríki. Fór aukalest frá
\\’innipeg 16. júní, áléíöis þangaö.
Voru þar á 60 manns frá Winnipeg
og um 25 frá Saskatoon og öðrum
hæjum í Saskatchewan fylki. A
lestinni vnru aðeins fjórir íslend-
ingar: Arni lögmaöur Ander-
son frá Winnipeg, William Chri-t-
jánsson fasteignasali frá Saska-
toon. kona mín og eg. Lestin fór
frá Winnipeg kl. 6 um kvöldiö;
og komum viö til Minneapolis bæj-
ar um kl. 9 um morguninn eftir.
Bar ekkert sérstakt viö á þeirri
leið: útsýni mest sléttur og grænir
akrar.
Tvíburaborgirnar.
Fasteignasalar Minneapolis bæj-
ar biðu eftir okkur á járn-
brautarstööinni meö bifieiöar.
Tóku þeir okkur til morgunverö-
ar i fínasta “klúbb” bæjarins. Var
þar veitt svo ríkmannlega sm
hugsast gat; má slíkt af þvi
marka. aö sumir. sem áöur höföu
neytt morgunmatar á Iestinni gátu
ekki á sér setið annað en aö fara
nú aö boröa aftur. 'P>orösalirnir
voru mjög skrautlega skrýddir
meö suöurlanda blómum, svo aö
maður gat hugsaö s;g í blómabæ
Californiu; Pasadena. Hefir þar
stórfé verið til kostaö, og niður-
rööun öll gerö af miikilli list. Eft-
ir aö allir voru búnir að hrista af
sér ferðarykiö og boröa, stigum
viö aftur á bifreiðarnar. og var
þangaö tun liádegi. Landslag ái
þessari leið er öldumyndað víöást
hvar, en frjósamara og fallegra
eftir því sem sunnar dregur, hvergi
og viljann vekur
lijá veikri þjcð,
unz ris hún af langvinnu móki
móö.
I en leiða þig mun þar minn sorg-
mæddi andi.
Farðu! hann fylgir þér nú”.
sá eg þó frjósamari jarðveg en hér | með magnþrtmgnu kappi á eíjunn-
í Mapitoba. En þar þrífast stór- | ar slóð.
bæir í rnjög lítilli fjarlægð hver
frá öðrum. Má þar sjá spegil af Stormurjnn lifi! Hahs sterka
hvað Manitoba og norðvesturland; j hönd.
ið muni verða eftir 50 til 100 ár J styrkir og hressir mannsinsaönd,
hér frá; og er Winnipeg sannar- eflir í htiganum orku og dug,
lega ekki nema eins og þriggja ára ! andanum Ivftir á hærra .flug,—
efnilegur krakki í samanburði við
þaö sem hún getur orðíð og mun
verða í framtíðinni. í Chicago
heyrðist cmurinn af útnefningar-
fundi Republicana nokKSins því
gekk þar töluvert á. Lestin var J
á eftir tímanum til Indianopolis |
og lentum við í rigningu, sem ! -'''n stillir og hægir um stundar bið
annað en lognið er letin elur,
og lygina sjálfs síns valdi
felur,
og asna gerir úr anda manns,
og ungfrú að keltubarni hans.
skemdi skemtunina }tar tölúvert.
Kom það sér illa, því Indianopolis
er mjög fagur bær, breið stræti,
fallegar byggingar, og yfirleitt
skemtilegur blær yfir öllu; finst
mánni maður verða þar undir eins
einsog heima hjá sér. í Indiano- b^næöa sem fljúgandi uppreistar
unz stormurinn aftur tekur við,
og hamstola byltist í heiftþungri
bræði.
svo hvítfissa bárur og stynja af
mæði:
okkur boðið til veizlu- .
i stórum samkomusal |°K æ')a sem harn er si§ clau'ðanum
var þar máltíð ágæt;
skeintun:
og 'hljóð-
polis var
máltiðar
(“c\uh”) ;
en auk þess haft að
Ræðuhöld, einsöngur,
færasláttur.
Eftir máltíðina var okkur ekið
um bæinn og í kringum hann. Þar
i borg þótti okkur einna mest til
koma hinnar heimsfrægu bifreiða
hringbrautar. Er húti byggð úr
"Concrete”, líkust undirskál i
lagi. Þar þutu biTreiðarnar með
okkur meö 60 mílna hraða á
klukkutímanum í grenjandi rign-
ingu ; ]>ótti okkur það nokkuð hart
farið.
Um kvöldið var okkur haldin
veizla á
skemtu menn sér þar við mat, vín.
ræðuhöld og “sóló”-söng til kl. 12 J
um kvöldið.
Þá lagði okkar fólk af stað 1 j
svefnvagnana aftur, og rann ffest- í
in á stað áleiðis til Louisville.
/ “Old Kcntuck\”.
her.
ver.
og sædauðar hetjur með svefnþung-
ar brár,
er sofiö ei gátu um þúsundmörg ár.
úr haffnu hefjast,
og hefndar krefjast,
á morðsjúka storminum sterkum og
köldum,
er stvtti þeim lifið í sjáivarins öld-
um.
“I>ú djöfull-ein kveðr með dimm-
um róm -
er deyddir mig ungan sem vorsins
blóm,
og sviftir mig brúöi er brann af
... , þra,
>a -garði mjög fallegum, j f)g brosti oft mínum vanga hjá,
h.ví viltu mig svifta værð og ró>
í votri og kaldri gröf í sjó ”
En
itormunnn veit
- in er.
ei hvað værð-
Xú særokið lægir og siglingin hefs(
til sólskinsins ylliýru landa.
Frá siglunni breiðir sig bláfáninn
efst, £
meö blaktanm vængina þanda.
En sveinninn hann horfir með
harmþrungnar brár
á hverfandi fjöllin með silfurhvítt
hár.
í huganum með sinni hugsjóna
brúði,
hét honum fylgi í suðursins
skrúði. —
Hljóð renna tregaþting tár.
H. Hainar.
er
Hann vill bara liamast og -
sér,
og risandi öldum.
með rjúkandi földum.
að ströndunum köldum.
með styrjarg-ný
kemta
oKKtir eKio um aiian ixeinn ogviða'....~j— borgarinnar. í Louis
í kringum hann. Utanvert við
borgina er fult af hæðuun og smá-
vötnum og fagurt mjög. L'ggja
haglegir ákvegir |>ar alstaðar með-
fram hæðunum og kringum vötn-
in, olíubornir og ágætir til aksturs,
hvernig sem viðrar. Þar er mjög
yndislegt af náttúrunnar völd-
um. Er þó víða stórum prýtt af
mannahöndum. Var þar alstaðar
útsýni hið ágætasta, egsönnunun
yfir að fara. Stuttu fyrir hádegi
komum við til St. Paul. Tóku
fasteignársalar ]>ess bæjar móti
okkur á Þakgarði /Roof Gardenj
iq>p á stærsta gistihúsi bæjarins.
\ orum við }>ar boðin velkomiijaf
rikisstjóra og bæjarstjóra og gjórð
kunnug ýmsum helztu mönnum
bæjarins. En því, næst veitt kaffi
og ýmsir aðrir drykkir og kræsr-
ingár. Ofan úr Þakgaröi Jiessum
sást yfir St. Paul og beggja meg-
iti viö Mississippe ána; er fall-
egt útsýni. St. Paul og Miníiea-
polis eru sérstaklega fallegir.
hreinlegir og vel bygðjr Ivejir. I
Eftir dálitla dvöUfórum við aftur j
á staö. r>g skoðuöum nú St. Paul.
helztu byggingar og lysfgáröa.
Lentum við svo að lokum aftur'Í j
Minneapolis seinni part dagsins; j
var þar nú stór veizja haldin á
stærsta gistihúsi borgarinnar, sátu
þar til borðs okkar tiópur og svo
tnenn frá Duluth, St. Patil - og
Minneapolis. fasteignasalar og Vin-
ir þeirra. Var ])ar fögur fvlking
saman komin. Yfir borðunt var
skemt sér hið læzta með ræðu-
hölduin og ‘"s(>ló"-söng. F.n að í '
])ví loknu afhentu Winnipeg-metin I ^'oi<iin er hjúpuð í fannaskart,
Minneajtolis-mönnum aö gjöf vís-
\ öknuðum við um morgunjnn
við lúðrahljóm sem hófst þar sam-
stundis sem við komum. í þeim j hann þeytir. svo brotna þær björg-
| tilgangi að bjóða okktir velkomin j unum í.
jí l æinn. Louisville er gamall j-------------------------
l>ær • stendur á bakka Missouri j ;.
j i-.jótsins. Er ]>ar skipaganga i Hátt upp i björgunum hugdjarfur
inikil, upp og ofan ána, og sveinn,
t cvkur ]>að a fjör. fegurð og j hortir í dintmunni þögull og einn.
ykt
tiibrevtni
kkur ekið um allan bæinn ogviöa | ";',re-vim ^Pnnnar. i ^ouis- jÞaö er eins og stórvi’ðris óróaflug
kringum hann. Utanvert viö | vllle stoð fasteignasala ])ingið vfir ! i augurrúm dökktim og hlýjum.
i þrjá daga. var töluvert um skemt- jog svipurinn lýsandi hreindjörfum
anir eftir þingfundina þegar hent- j hug,
ugast vat; en samt ekki eins mik- er hjúpaður sorgþrungnum skýjum
ið um dýrðir eins og margir áttu \ Hann langar svo myrkursins leið-
von á. Við höfðum átt svo mik- ! indum frá
illi viðhöfn að fagna í Ðenver í j í ljósið og hlýindin suðrinu hjá,
fyrra sumar að við áttumi von á j aö göfga þar andann á æskunnar
miklu þarna spöurfrá. sérstaklcga vori, .
þar sem mikið hafði verið raupað j með Hrnfleygum vilja cg mannlegu
af sunnanmanna göstrism. En þori ’
okkur var sagt, að svo ma gar j háskýjtim hugsjóna á.
samkoimir væru haklnar i Louis- !
vdle. að fólkið væri orðið þreytt að j
taka li móti gestum. %
Louisville er heldur snotur bær.
sérstaklega sá partur bæjirins,
sem frá ánni snýr. Þareru nokkr-
ar hæðir í kringum bæinn, sem er
ljóniandi útsýni • frá, bæði yflr
borgina sjalfa og nærliggjandi,
héruö. Svertingjar eru fjölmenn-, . f______ . ...
1 ' »u tegursta dansar svo gofug og
þ'rá björguntim ljómandi ljósgeisla
lær,
svo lvsir af skínandi rósum,
og álfanna draumfagri dansandi
her.
sér dreifir á fönnunum ljósum.
í fagnandi hóp þeirra fölleit og ein.
það

hrein;
leiftrar af
björtu.
blómsveigur
svörtu.
Fegurri finst ekki nein.
gulli í brjóstuimm
titrar í hárinu
ir í Iwenum og lifa að mestti út af j
fyrir sig í sérstökum parti bæjar- j
ins. Auk þess eimir þar enn á !
vissan hatt eftir af hinu forna !
þrælahaldi svertingjanna. Ertt ;
id dæmis i þjónustu margra rik- i
ismaóna J)org?>i.nna}r, sérs|taklega| |
ai forntmi luldii ætttim. sömu ()g ,lansinn hún stíguri liðandi leik.
sveitingjarnir eða, afkomendtir j svo létt eftir öldunnar slagi.
])ar i þrældómi er Vmur við klettanna íshöfuð
(1861—5;. 1 bleik,
sjalfsagða , nieö aflþrttngnu fóssbúans lagi.
að- Hún heillat og laðar í hrífandi
Vestan af Mýrum,
Tíðarfar. Veturinn siðasti var
óvenjulega góður. bg ])að svo, að
elztti menn hér muna varla annan
e:ns. Vorið hefir og verið með
hinum allra beztu vorum, sein
menn liafa nú lengi lifað. Gras-
yöxtur hefir og alment verið i
bezta lagi. svo að sláttur byrjaði
vist með lang fyrsta móti. sum-
staðar nú unt mánaöarmótin si'ð-
ustu. Siðan sláttur byrjaði hafa
verið stöðugir þtirkar. en veður
oftast blítt.
He.lsufar má yfirleitt heita gott
hér um slóðir, og margt fólk nær
hér háum aldri. Lítils háttar er
berklaveiki farin að gera vart vi'ð
sig. A einum bæ í Hraunhreppil
dóu 2 fulltíðamenn úr þeirri veiki
i janúarmánuðu 1909, húsbóndinn
og vinnumaður hans, og nú í vor
er dóttir bóndans þar. 18 ára göm-
ul stúlka berklaveik orðin og korrr1
in að Vífilstöðum.
Alþýðumentun er hér að visu
ekki mikil. en ijnin þó varla vera
minni en gerist í öðrum sveitum
landsins, og áhugi að vakna í þeirri
grein. Lestrarfélög oj Ungmenna-
félög eru hér í sveitunum, en af
því, að svo skammur tími ér liðinn
síðati þau féli>g, komust á fót, er
ekki við þvi að búast að mikið sé
enn til að segja af framkvæmd
þeirra. en vonandi er, að félög
þessi eigi góða framtíð í vændum,
og geti eitthvað gott af því leitt.
Efhahagur manna hér um sveit-
ir hefir ag undanförnu ekki verið
svo góöur sem æskilegt hefði verið,
en óliætt er að fullyrða, að á síð-
ustut 5—10 árum séu hér töluverð-
ar framfarir og efni manna að
blómgast.
í þessurn sveitum eru til ýmsar
kostajarðir, og hlunnindi allmikil
víða. t. a. m. æðarvarp. selveiði,
kríuvarp, Laxveiði er ekki telj-
jpdi. — Nú í vor hefir æðarvarp-
Frá Jóhannesi Jósefssyni.
! peirra,
fyrir
Skoöa
j þegna
e'ns sá að
’ í fyrir kaup.
sem voru
þrælastríðið
þeir sig sem,
ættarinnar, nninurinn
mt
vinna þ^ir verk sitt
/Frh.;.
Sigling.
undar-likan af látúni. ágætis grip.
Að aflíðanda nóni var farið að
hugsa til brottferðar frá veizltt-
höldunum.
KI. 6 um kvöldið fé>r lestiin aft-
ur á stað; var hún nú oröin löng,
]>ar sem Minnesota riki hafði bætt
við sínum hóp. Lestin var sér-
staklega vel úr garði gjörð, til
dæmis allir vagnar úr stáli; ,mat-
vagn var hlaöinn sérstökum vist-
um lætri en ^analega gjörist. Þar
að auki höfðu Minneapolis-menn
" Barlor-kar" hlaðið vistum og
drykkjum. vorum við þar þeirra
gestir alla leið til Louisville bæjar.
Þeir eru höfðingjar Minneapolis
menn. —
Dagur í Indiana.
Yið fórum í gegntim Chi|Cago
morguninn eftir, en stóðum þar
ekkert við, því ákveðið var að
tefja serú lengst í Indianopolis bæ
í Indiana ríki; — og komum við
4
föl eins og lík að sjá,
og kveldmyrkrið grúfir -sig
og svart,
sem kistulok vfir ná.-------
kalt
dans
aö hjarta sér sveininrj í álfanna
fans.
og veftir hann fastar og fastar í
arminn,
unz finnur hann hjarta sitt slá npp
viö barnnnn.
II ún krýnir hann vonanna
kranz.
Alt lýtur stormsins sterku þönd.
fra ströndum að sjónbaugsins yztu
strönd.
\ iö hafdjúpsins brún rísa hrika-
leg ský.
er hendast um loftið með orustu-
gný;
]>au sækja sem kappar er keppast
í móð,
með karlmennskudug fyrir land
sitt og þjóð
i b'ardága Iífsins. \Ieð brennandi
þrá.
]>au berast æ skjótar um víðernin
há,
unz lúta þau styojandi stormguðs-
ins hendi,
er strýkir þau sundttr með reiðinn-
, ar vendi,
og lygina hrekur,
og letina skekur,
Hann finnur sem yl leggja andan-
11111 frá,
úr ókvrni hugarins djúpi,
og svijnir hans lifnar með ljóshýra
brá.
svo léttir af skýjanna hjúpi.
Hann mælir: “Mér Iverist í brjósti
sú þrá,
að berast til suðursins norörinu frá
og reisa ]>ar fræknleikans fram-
sóknar merki
í fögru og þjóölegu íslenzku verki.
VMtu þar verða mér hjá?”
Það hrynja af brám hennar brenn-
andi tár
: i blíðtim og þöguhtm straumi,
1 hún strýkur hans mjúka og hrafn-
svarta hár,
og heillandi innir í draumi;
“Eg á hér í tröllslegum björgun-
um bú
og böm. se’m eg annast í kærleik
' og trú.
Því get eg ei fylgt þér í lukkunnar
landi,
ið reynst með bezta móti. og ntá
víst að miklu leyti þakka það góðu
tíðinni. Selveiðin hefir á hinn
bóginn orðið með allra lakasta
ínóti. en ekki vita menn livað' því
verdur.
Kríuvarpið viröist alt af vera aö
aukast. og eru Mýramenn nú farn-
ir aö flvtja eggin til Reykjavíkur
og selja þau ]>ar fyrir 1—2 aura.
Fullyrt er. að nú í vor hafi ekki
minnai en 30000 kríuegg verið se’d
til Revkjavíkur af Hjörseyjar-
eigninni einni, og auk þess nokkur
þúsund frá öðrum jöröum. Þó er
talið vist, að annaö eins muni eftir
vera.
Otrceði má nú telja alveg úr sög-
tinni. en áður var það stundað til
muna frá hverjum Ixe við sjávar-
siðuna. Fyrir nál. 20 árum fengu
menn1 nokkur hundruð til hlutar
frá hverjum bæ um vorvertíðina.
Yafasamt er. hvort |>etta eigi að
telja til afturfara fyrir héraöiðéða
eigi. Líkur eru til |>ess, að út-
ræðið hafi nokkuö dregiö úr fram-
kvæmdum manna á jarðalxrtum.
Jarðabcetur hafa farið hér mið-
ið i vö.vt á siðustu ártinum. Marg-
ir bændur hafa látið vinna allmik-
ið að þúfnasléttun /þökusléttuný
og nokkuð víða er fariö að plægja
tún. einktim óræktannóa. Tún-
girðingum fjölgar mjög, svo a’ö nú
erti fá tún ógirt. Flestir notavír-
girðingar. Mikið er tim hagagirð-
ingar. en að þessu sinni er ekki
tæki til aö lýsa þeim rækilega.
Kynbótabú er á Grimstöðum í
Alftaneshreppi. en ekki er undir- !
rítuðum nógti vel ktmnugf um það.
fíúnaðarnámsskcið hefir verið
haldið á Hvanneyri utjdanfarna 2
vetur. Menn hafa sótt það vel og j
hefir það glætt mikið áhugg bænda
i búnaðarmárum. Víst er það, að j
enginn þeirra manna. sem sótt hafa í
námsskeiðið, munu sjá eftir þeim
tíma og fé, sem til þess hefir far-
ið, heldur telja því vel varið.
Hvanneyringar hafa, og gert alt
það, sem þeir hafa getað, til þess
að attka áhuga tnanna á búnaðar-
framförum og öðru nytsömu, því
að þeir eru þjóðvinir hinir mestu.
Isaf.
Iíann er sjálfsagt sá Islending-
ur, sem flestir þekkja út um heim.
Hann fer land úr landi, til hverrar
stórborgarinnar á fætur annari og
sýnir íþróttir sínar við hinn bezta
orðstir. Og Jóhannes lætur ekki
Fggja í láginni, að hann sé íslend-
ingur, svo sem þó ber við um þá
landa vora. sem áfram komast er-
lendis.
Ummæli erlendra blaða um Tó-
hannes eru einkar lofsamleg.
Sjklisvörn han-s talið eins og eitt-
hvert furöuverk. T. d. um hve
mikils um verð íþrött Jóhannesar
þykir, setjum vér hér umsögn
tveggja blaða frá Yínarborg.
. AViener Mittagssoftung (30 maí)
segir meðál annars;
Xýstárlegasti liðurinn á sýning-
arskránni var hr. Jóh. Jósefsson. er
sýndi íslenzka glimu.— Jóhannes
er ágætlega vaxinn, en svo grann-
ur. aö naumast órar nokkurn fyr-
ir afli hans. Af ótrúlegri fimi
skellir hann hverjum mótstöðu-
manninum ú fætur öörum eftir fá-
ein tök. Glíman íslenzka er raun-
ar framar öllu öðru sjálfsvarnar-
list, ekki með öllu ósvipuð hinni
kunnu Jiu-Ji-su glímu., Það er
aödáunarvert af hve mikilli fimi
og snerpu glimumaðurinn gerir
inótstöðumennina að máttvana
brúðum.
Annað blaö hermir frá sýningu,
er Jóhannes hélt fyrir fögreglu-
menn í Yínarborg og^ segir, að
undrun manna hafi verið tak-
markalaus.
Blaðið segir, aö Jjóhannes hafi á
stundarf jórðitngi lokið einum 20
| glímum, og sé ilt úr að skera hvað
I aðdátinarverðara hafi verið, hin
frábæra fimi, eöa viturleg beiting
aflsins. — Fyrst lagði Blámaður í
Jóhannes og lnigðist heldur en
ekki standa mundu yfir ’nöfuðs-
vöröum Tóliannesar. En kom fyr-
i^ ekki. Blámáðurinn lá flatur a
svipstundu, svo ,sem greitt hefði
honum veriö rafmagnshögg.. Hann
reyndi aftur og aftur, gnístandi
tönnttm og beljandi. en jafnan for
á sömu leið.
Enn átti Jóhannes við náunga,
sem vopnaður var heilli tylft af
hnífum og sveðjum, en áður en
nokkurn varöi var Jóhannes búinn
aö taka öll vopnin *af honum.
Annar nátingi réöst
Jóhannes
með skammbyssu. En Jóhannes
]>aut að honuní sem leiftur væri
og á næsta vetfangi var vopnið
komi'ö úr höndum llans. Einnig
/larðist hann fpækilega árás aftan
að og lok-> tókst honum að leggja
mótstöðumann sinn, þótt sjálfur
neföi liann hendur bundnar á bak
inu. Blaðið endar á því að dæma
islenzku glímuna heimsins beztu
og fegurstu. J>ar fari saman fimi,
afl og snarleikur. en hún sé laus
við rttddaskapinn, er loði við aðr-
ar tegundir glímu.
Endurminning
um æskustöðvarnar
Kveðið á 50. afmœlisdcgi höf.
Undra kært í brjósti eg ber,
æsku sveit í sjóntim líta,
sanian' tína og minning hnýta
|>ar sem lítil lék eg mér.
Eins og barn í annað sinn
kem eg nú með klökku sinni,
kallað hefir timans inni
fimmtiu ára feril minn.
Ileirna í varpa eg fífil finn.
fyrstu og beztu kveðju mína
æsku vini vildi eg sýna,
mæti eg honttm hugfangiti.
Ó hve marga ttnaðs stund
leggina’ hans fögrtt í festi eg
reitti,
fast vtm háls með blómum
skreytti,
saklaust barn meö létta lund.
Þegar eg heyrði Þröst í mó,
lótina syngja. alt lifið kalla.
lét eg að spjöldum kverið falla,
flutti mig út í brekku og bjó ’
marga væna völu kind.
Attum við börnin bygðir saman.
bösluöum frjáls viö strit oggatn-
an. —
okkur fanst það fyrirmynd.
Sælt var að líta lömb uin hól
liötig í kringum mæður hoppa,
bita sér græna búska toppa,
baða sig. nnæna móti sól;
en þegar leiðin lá frá stekk
langt upp í heiði að mosa þúfu
einmana sveið að sinni ljúfu;
marga httgsun mér það fékk.
%
Oft varst þú bezta bókin mím
blessaða vor i dalnum heima,
því mun eg aldrei, aldrei gleyma
fagurt hvað hljómar harpanþín.
Og enn er sem huldu hamarinn
hvtsli mér margar mætar sögur,
margar um sumarkveldin fögur
og blómskrýdda hlíð við bæinn
ntinn.
EDDY’S ELDSPÝTUR ERU ÁREIÐANLEGAR
ÞEGAR kveikt er á Eddy’s eldspýtum þá kviknar
altaf fljótt og vel á þeim og b(ænna með stöðugum,
jöfnum loga.
ÞŒR frábæru eldspýtur eru gerðar úr ágætu efni
tilbúnar í beztu vélurn undir eftirliti æfðra inanna.
EDDY’S eldspýtur eru alla tiö meö þeirri tölu, sem til cr tekin
og eru seldar af beztu kaupmönnum alstaðar.
THE E. B. EDDY COIVIPANY, Limited
HUII, CANADA.
Búa líka til fötur, bala o. fl-
CANADIAN ]yORTHERN RAILWAY
Toronto Exhibition
Agust 24. til September 1912
$41.00
frá
Winnipeg
og til baka með járnbrautum um Chicago, $7.80 meir e£
farið erum vötnin. Matrfr og svefnrúm innifalið. Far-
bréf til sölu 22.—28. Ágúst. .
GILDA 1 EINN MÁNUÐ
Tiltöiulega lágt far frá öðrum stöðum, Fáið nákvæmar
upplýsingar frá n«esta Can. Northern Agent eða skrifið
R. CREF.LMAN,
General Passenger Agent, Winnipeg
Hlýast og bezt við heima garð
heilsar mér flest við liðin árin,
bjartast í gegnum bros og tárin,
þó nú sé fyrir skildi skarð,
þar sem eg batt mín beztu heit
bernskunnar rósir endurskina,
blika sem ljós og leiðin krýna
hulin þó dafni í helgum reit.
D. G.
Minnivestur-Islendinga
Flut't' á Gimli 2. Agúst 1912.
Þars ljósgyðjan lifandi
lagði sín spor,
með skrautlitum skrifandi
skrúðmálað vor.
Á blævængjum bíðandi
blíðmál og gljúp,
Þá sorganna svíðandi
sefaðist djúp
um lánættið líðandi
í ljósgeisla hjúp.
Og þýðlynd hún þaggaði
þunglyndis kvein,
og vonanna vaggaði
. vorsól á grein.
og himnesku hljómanna
hörpuna sló.
í brosmildu blómanna
beðunum hló,
og alt fylti ófnanna
unaðar ró.
Þars harðviðra hriðarnar
hljómþungri raust
svo hentust um hlíðarnar
hugsunarlaust.
í vindbelgdum vpgunum
■ válega þaut
og svívirt í sogunum
sumarsins Skratit
í fárveðurs flogttnum
fjörvana linaut.
Þars dýrðlegu drafnnana
daggeislinn ól,
og stórfeldu straumanna
stýröi aö pól.
|Þar hagleikann handanna
höfum við gtætt
og ljósbert sá landanna
lý-ðfrelsið* mætt,
þar ásmegin andanna
okkar er fætt.
Svo héldum á hrannanna
hafdjúpu mið
og frostbólgnu fannanna
fjarlægöumst ^svið.
Að grösugu griindunum
gætti vor sveit
og stiltari stundunum
og staðviðra reit,
]>ar ljósæð i lundunum
logaði heit.
()g lang]>reyða landinu
loksins var náð,
úr straurtikólgu-strandinu
1 stýrt var með dáð.
F.n ólgan í öldunum
á æfinnar sjó
hér kvað fyr á kvöldunum
kaldlynd með ró ;•
]>ó vatt sér að völdunum
vonin og hló.
En huga og handanna
hafa þeir neytt,
senj landnemar lanoanna
leiðina skreytt.
Sem dáðríki drengurinn
dóminn þeir fá
og stiltur sé strengurinn
er stofninn á sá
og þrautseigstur þvengurinn
er þyngst reynir á.
Og margt er spor mannanna
manndóms á braut
og ýmisleg annanna
BŒNDUR
sem senda korn til vor
mun reynast það svo,
að þeir fá hæsta verð
fyrir
K-O-R-N
sitt. Það er alþekt, að
vér lítum vel eftir því
hvernig korn vorra
viðskifta - manna er
„gradað“, og mjög oft
græðist bændum meir
við það, heldur en
sölulaunum nemur.
Nágrannar þínir senda
oss korn, því þá ekki
þú?
Skrifið oss í dag
eftir upplýsingum.
Öll bréf þýdd. Með-
mæli allra banka.
Leitch Bros.
Flour Mills, Ltd.
útlendings þraut.
Á samkept\is sviöinu
sóknin var kná. v
En landinn á liðinu ]
lá ekki þá
Á mentalfs miðinu
nta liann fremstan sjá.
Þar manndáða mátturinn
merkið hæst ber
og þjóðernis þátturinn
þar lýsir sér.
I frændræknis fehinum
fastlyndið sést. ,
í ísletizku eklunum
aflvakinn mest,
í kreppunni í keldunum
kennist það bezt.
Og vöggunni vinmála
vaggið þið æ,
að drotningar dynskála
drifnum með snæ.
Og styttið ]>ar stundunum
stormvakið lag
og ólífis undunum
aukið þið slag,
og græöið á grundunum
gróandans dag.
Og innið trygð eiðana
ættfylgju sveit,
þá hollvættir heiðanna
hlúa’ ykkar reit.
Og fræknleikans flaumana
flytjið á storð
stórfeldu straumanna
er stöndum við borð.
Og dýrustií draumanna
drengskapar orð.
H. 'Horsteinsson.