Lögberg - 03.10.1912, Blaðsíða 1

SENDIÐ
KORN
YÐAR TIL
ALEX. JOHNSON & CO.
v:4a ORAtN FXCUANGK. WINNIPEO
EINA ISLENZKA KORNFÉLAGS 1 CANADA
BÆNDUR
Því ekki senda okkur hveiti ykkar
til sölu. Viö getúm útvegaö hæsta
verö á öllum korntegundnm. Viö er-
um íslenzkir og getiö þiö skrifaö okk-
ur á íslenzku.
ALEX. JOHNSON & CO., Winnipeg, Man.
£5. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, KIMTUDAGINN 3. OKTÓBER 1912
Slóðin rakin.
Stórráð á Bretlandi.
Á Englandi hefir hin umliöna
vika þótt tíðindavænleg. Þar er
nú i heimsókn utanríkis ráSgjafi
Rússa, Sasanoff og er í samning-
um við Sir Edward Grey um skift-
ing landa í Asíu. |ÞaS er hald
ýmsra, að þeir hafi komið sér
saman um að svifta Persa því
sjálfstæði, sem sú ógæfusama þjóð
hefir notið fram að þessu, og
sömuleiðis um það, hvernig þessi
tvö stórveldi skuli haga sér gagn-
vart Kínverjum. Rússar hata
lagt hramminn yfi'r nojrðurhluta
Mongoliu. afarmikið land, en
Bretar vilja að minnsta kosti
halda því taki sem þeir hafa á
Thibet. Talið er það og, að
Bretar gefi loí og ieyfi sitt til
þess að Rússar haldi herskipum
um Dardanella sund, en Rússar
slaki það til í móti, að enákir
inenn séu settir til ráðagerða og
eftirlits með ýmsuxn deilum i
stjórn Tyrklands.
Annað það sem á Englandi hef-
ir vakið mikið umtal, er- fram
ferði. Ulster manna á írlandi
Þeir hafa samtök til vopnakaupa
og hóta öllu illu ef heitrfastjórn
tra gengur fram, en annað veifið
er ekki laust við að brosað sé að
ágangi þeirra.
Hinir pólitísku flokkar búa
sig í ákafa undir þing; stjómin
hefir með höndum stórfelda lög-
gjöf um jarðaskatt og lóða í
kaupstöðum, er fer fram á að
leggja því hær.ri skatt á ónotað
tand, sem það er verðmætara, en
mótstöðumenn hennar búa sig til
nýrrar atlögu í því að sannfæra
almenning um ágæti hátolla.
Sumir bera það upp í sig, að ekki
muni langt til kosninga, og ef
conservativar beri hærra hlut,
muni Bonar Law ekki verða ráða-
neytisforseti, heldur Lausdowné
lávarður, ef Balfour vill ekki taka
þá stöðu.
Órói og atkvæðisréttur.
Einn nafnkendur hermspeking-
ur kenndi það, að mennimir
sæktust ekki mest eftir vellíðan,
eöa sælu, heldur eftir því að ráða
miklu. Sú kenning þótti Aiýstár-
leg á sinni tíð og þykir enn vafa-
söm, ef skilin er eftir orðanna
hljóðan, en fljótt á að lita virðist
hún sannast af þvi sem e,r að ger-
ast í ýmsum löndum einmitt
þessa dagana.
Eina ráðið fyrir almúgann til
|>ess að taka þátt í stjórn lands
sins er sá, einsog allir vita, að
kjósa fulltrúa á löggjararþing, til
þess að segja stjórmnni t/il lum
viija sinn. Þó að sú leið sé löng
og krókótt, þá er önnur skemmri
og beinni hvergi jfarini nema í
einstaka riki í Bandaríkjunum, og
í mörgum löndum Evrópu er meiri
og minni hluti alþýðunnar útilok-
aður jafnvel frá því að eiga þátt
i kosning fulltrúa til þings. I
sumum þeirra landa séu nú viðsjár
og æstur áhugi meðal þeirra, sem
fara á mis við þennan rétt, og
sækjast þeir eftir því litla .valdi
sem honiim fylgir rrteð svo mikl-
um ákafa, að sumir þeirra hætta
til þess lífi og limum.
A Ungverjalandi heimta þeir
atkvæðisrétt handa óllum full-
vöxnum karlmönnum; á Eng-
landi er sókst eftir atkvæðisrétti
handa kvenmönnuim'; í Hollandi
og Belgiu er hans kradist báðum
til lianda. I hinu fyrstnefnda
landi hefir sjaldan verið róstu-
samara á þingi heldur en fyrir
tæpum hálfum mánuði, þegar
þingið var sett. Forsetinn á
þingi stendur fast í nuóti því að
veita öllum fulltíða mönnum kosn-
ingarrétt, og meiri hluti þings
með honum, en minni hluti sækir
engu linara að koma honum fram.
1 sumar skaut einn þingmanna
þrem skotum á forsetann, en hitti
hann ekki. En við þingsetningu i
haust höfðu þingmenn útbúið sig
með vopn, sem að vísu voru ekki
Hjfshættuleg en hentug þó til að
fremja þingspjöll; það voru ptp-
ur og lúðrar og bjöllur ogj önnur
hávaðatól, hin verstu, sem unt var
að fá fyrir peninga. Forseti
kvaddi lögregluna til hjálpar, þeg-
ar hann réði ekki við neitt. Þá
rifu þingmenn upp bekki og skrif-
borð og hlóðu sér vígi í miðjum
þingsalnum undir forustu tveggja
greifa er áður iiafa setið i stjóm
landsins. Lögreglan flaugst á við
þá langa lengi, tók hvern sem hún
gat fest hendur á og dróg þá eða
bar út fyrir dyr; tveir gréifar eru
tilnefndir er fengu áverka í þeirn
ryskingum; af öðrum var bitinn
fingur en hinn var sleginn í svima;
um einn þingmanninn var háður
hráskinnsleikur þaugað tfl' nálega
var slitinn af honum annar hand-
leggurinn. tJti tynir barðist ,al-
múginn við lögregluna, slökti
götuljós og kynti síðan breiinu af
strætavögnuin og öllu öðru, sem'
hönd festi á. Riddaraliði var
loks hleyft á múginn, tvístraðist
hann við það, en 200 lágu eftir,
troðnir undir manna og hesta ,fót-
um.
Þing Hollendinga var sett hinn
sarna dag og þetta gerðist. Sosia-
listar lögðu áskorun fyrir þingjð,
að veita óskoraðan atkvæðisrétt
körlum og konum, frá 320 þúsund
manns, en lýðurinn fór í tíu fylk-
ingum um götur borgarinnar áleið-
is til þinghúss. |Þar stóðu fyrir
lögreglumenn með naitin sverð og
særðust allmargir áður þeirra við-
skiftum lauk. í Belgiu hótar al-
muginn að leggja niður verk um
alt land, ef kosningarréttur verð-
ur ekki látinn ná jafnt til allra.
Þar eru verkamenn i traustari
samtökum heklur en i nokkuru
öðru landi, að sögn, og þvi er tal-
ið líklegt, að þeir sem völdin hafa,
muni láta undan þeim án þess til
ófriðar komi.
Upphlaup.
Óeiröir og jafnvel vígaferli
fylgja nú orðið flestum stórum
verkföllum. í borgmni Lawrence
Mass. stendur yfir verkfall meðal
vinnufólks í vefnaðarverksmiðj-
um, ti 1 þess að fá hærra kaup.
Annað fólk var fengið til vinnunn-
ar, en þeir sem veúklausir urðu
sátu fyrir því, hræddu það og
hrekkjuðu, en lögreglan fylkti liði
og réð á mannfjöldann með bar-
eflum, og urðu margir óvígir
bæði af upphlaupsmönnum og
lögregluliði.
í Ulster á írlandi eru upphlaup
á degi hverjum af alt öðrum á-
stæðum. Fylkið Ulster er tæpur
fjórðungur landsins að fólks-
fjölda en gildur helmingur eru
prótestantar. Þeir hatast við hinu
katólsku landsmenn sína og vilja
meö engu móti hlíta því, að þing
sé sett á írlandi með heimastjórn,
með því að þar verða katólskir í
rneiri hluta og ráða því lögum og
lofum. Því er það að hinir pnóte-
stantisku íbúar í Ulster gera sam-
tök til að standa i móti heima-
stjórn með öllum ráðum. Herlið
hefir stjórnin sent þangað í ýmsa
staði, en mest til Belfast, sem þar
er höfuðborg. Ógreinilegar frétt-
ir berast þaðan, en þó virðist mega
ráða það af þeim, að flokkum
lýstur þar saman og verða af því
áflog með meiðing.um, en viga-
ferli er ekki getið enn, hvort sem
þvi er um að kenna, að engin hafa
orðið, eða stjómin leggur frétta-
bann á landið.
Viðbúnaður stjórnar-
innar.
Fundi halda nú ráðherrar í Ott-
awa til þess að ráða ráðum sínum
tim þau mál, er leggja skal fyrir
þing i haust. |Þar af telja þeir
merkilegast af öllu flotamálið, og
má kjósendum sannarlega ligg[j'a|
það þungt í rúmi, að' hverri niöur-
stöðu stjórnin kemst, með því að
þar veltur á margra miljóna nýj-
um útgjöldum á landssjóð. Sá
hængur er á þeim ráðagjörðum, að
stjórnarherrarnir eru sjálfir sund-
urþykkir. Sumir vilja leggja
þungan herskatt á landið, en aðr-
ir standa því fast í móti; hinir
frönsku ráðherrarnir úr Quebec
vilja sumir engan flotaskatt að
sögn, og því er stjórninni svo bum-
bult af þessu máli, að Mr. Borden
kemur engu orði upp um það.
Geta. má nærri, að' stjómin er
sagnafá um þau innanlands mál,
sem biða úrlausnar þegar hún
fæst ekki til að láta neitt upp-
skátt um það eina stórmpl, sem
hún ætlar að láta sitja i fyrirrúmi
fyrir öðrum.
Ennþá er lögreglan, eða öllu
heldur keyptir spæjarar á liælum
þeirra ræningja, sem stálu um-300
þúsund tlölum frá deild Montreal
bankans í New Westminster. Náðst
hafa tvær eða þrjár stúlkur, sem
ræningjunum voru áhangandi og i
vitorði með þeim og ein, þeirra
hefir sagt allmikið af þvi sem hún
varð áskynja urn ránið. Lógregl-
an í Chicago þykist vita hver sé
ocklviti ræningjanna, en laus er sá
enn sem komið er. Sagt er að
170 þúsund muni nást aftur af
þýfinu, með þvi að þjófunum gekk
tregt að koma af sér Canadískum
seðlum 'syðra.' Busijness menn
einhverjir eru riðnir við þetta
þjófamál, en sloppið hafa þeir.
Kosningahríð
er byrjuð i Macdonalcl kjördæmi,
og er sótt með miklu kappi. Hon.
Robt Rogers er kominn frá em-
bætti sínu að austan og farinn að
halda ræður fyrir kjósendum, en
klakaklárar stjómarinnar í Mani-
toba þeir Roblin og Campbell
ganga berserksgang með heilan
skaira af sinum liðstnci'nrtuíii.
frönskum og enskum; sagt er að
munnsöfnuður hins fymefnda
síðan hann fékk titilinn, sem systir
Ivringla fékk svirna og uppköst af
hafi ekki batnað, heldur versnað
siðan. Þingmannsefni conservativa
er gamall bóndi, er heitir Morrison,
roskinn og ráðinn bóndi í nágrenni
við bæinn; engfnn hefir annað en
gott um hann að segja sem hvem
atinan alminlegan borgara, en það
mun hverju orði sannara, að það
rnætti alt eins vel senda kosruinga-
vél á þing. einsog hann. Funda-
höld sin byrjaði hann með þvi að
lýsa lsig ánægðanj með ástandi* í
landinu einsog það er nú; hann
kærði sig ekkert um betri markað
en hann hefði. Af þvi má vel sjá
eyrnamarkið, og er mikil furða
að nokkur 'bóndi vestanlands skuli
tala slikt i heyranda hljóði, er all-
ir stéttarbræður hams, sem (berja
mesta umhyggju fyrir hag stéttar
sinnar, leggja sig alla fram' til að
rýmka um verzlunarkúgup þá sem
á þeim liggur. Mr. Morrison
situr ofan í botni á keraldi flokks
sins og sér áreiðanlega ekki út yf-
ir barmana. Hans nótar em of-
margir á þingi, sem leggja engan
sjálfstæðan skerf til málanna,
heldur greiða atkvæði hugsunar-
laust, eftir þvi sem aðrir leggja
fyrir þá.
Móti honum ’sækir nafnkendur
maður, sem ekki er háður neinum
flokksböndum, en hefir það til
sins ágætis, að hann hefir um lang-
an tima barizt vel og rösklega
gegn hinni gífgirlegu tollakúgun,
sem legið hefir einsog mara á
land’inu. Hann heitir R. L. Rich-
ardson og er ritstjóri og eigandi
dagblaðsins Tribune hér í Winni-
peg, maður vel gefinn, malsnjall.
einurðarmaður mikill og harBsnú-
inn talsmaður alþýðunnar. Hann
er svo mikill fyrir sér, að hann
heldur sínu og vel það, við hvern
sem á hann leitar, einsog Sir
Rodmond hefir fengið að kenna á
í þessari kosninga snerru. Ymsir
mikils metnir mena tala máli hans
við kjósendur, svo sem Thos. H.
Johnson. M. P. P. Hon Frank
Oliver og margir aðrir, sem bera
hagsmuni vesturlands fyrir brjósti.
Borden stjórnin vill alt til vinna,
að hafa sigur i þetta sinm, með
þvi að hún hefir beðið ósigur við
hverja kosningu í landinu til þessa.
þarsem reciprocity hefir komið til
nokkurra greina. Því hefir Hon.
Robt Rogers verið sendur útaf
örkinni og þessvegna er öllu tjald-
að sem til er.
Hvaðanæfa,
—Grand Tnink lest hlektist á í
Ontario einn daginn og meiddust
18 manns.
—I Chicago drap sig maður einn
daginn, er þrívegis hafði komizt
yfir auð fjár svo miljónum skifti,
en altaf tapað honum jafnharðan.
Eitt sinn náði hann i ítalska her-
toga ekkju, stóratiðuga, giftist
henni og eyddi öllum eigum henn-
ar. Nú var hann sextugur orð-
inn, og vonlaus um að koma und-
ir sig fótunum, kallaði saman
kunningja sína og hélt þekn veizlu :
að því búnu gekk hann út, gaf
betlara siðasta centið sem hann
átti og skaut sig síðan.
—Daglxik Victoriu drotningar
er nú fullbúin til prentunar; gamla
konan skrifaði niður alla hluti
sem komu fyrir hana og eru lýs-
ingar hennar á sömu all merkileg-
ar og sumar nógu skrítnar.
—Flugslys gerast svo tið þessa
daga, að varla verða öll talim; i
flestum löndum þarsem fluglyst-
in er stunduð, hafa flugmenn far-
ist, sumstaðar tveir og þrir, und-
anfarna viku.
—í bæ einum i Ástraliu var api
hafður til gamans, er náðst hafði
i skógi. Apinn náði i barrt einn
daginn og tók að misþyrma því;
þá hljóp til einn bæjarhundurinn,
réðst á apann og beit hann á bark-
ann og frelsaði með því lif barns-
ins. .
—Suður í Iuinois var bóndi
myrtur, kona hans og dóttir og
skólakennari sveitarinnar, er hélt
þar til. Stúlkumar voru rotaðar
með bitlausu tóli, er gengið hafði
inn í heilann á þeim, en hjónin
voru skorin á háls. Ulvirkinu er
ófundinn.
—Niu ára gamall drengur fann
eldspítur úti á götu í fyrradag, og
tók að kveikja á þeim, þangað til
eldur kviknaði -i fötum hans;
hjálp kom fljótt, og var dreng-
urinn fluttur á svítala i norður-
bænum, en læknar segja vafasamt
hvort hann muni halda lífi.
—Á sunnudagsmorguninn kvikn-
aði i lystisnékkjunni Winnitoba,
sem lá við bryggju i Rauðánni.
brann skipið bryggjan og barðar
nokkrir, er þar lágu, allt til kaldra
kola. Skaði er metinn 127 þús-
und dalir, en vátrygging aðeins
um 50 þús.
—f Chicago fundu-t fyrir
skömmu i maga á bami, sem skor-
ið var upp við “magaveiki” þessir
gripir: 17 vasahnífar, fimm hníf-
blöð, tiu skrúfur, margir naglar og
silfurdalur. Skömmu síðar var
skoðað innan í tveggja ára gamalt
bam í Indianopolis, er kvartaði
um verki í maganum. Sá tvæ-
vetlingur bar í sér sex steina úr
ávöxtum, marga spotta, eldspítu,
brjósthnapp og annað fleira.
—Kona var dæmid fyrir að
myrða bónda sinn suður í Banda-
rikjum og sat í fangelsi í 23 ár.
Bróðir hins myrta er nýdáinn og
játaði á banasænginni, að hann
hefði myrt bróöur sinn. Ekkjan
ihefir því tekið út hegninfu sak-
laus; hún er nú 61 árs að aldri.
—A Balkanskaga segja seinustu
fréttir að til ófriðar horfi. Búlg-
arar hafa boðið út liði sínu og
Serbia kallað her til vopna. Tyrk-
ir draga herlið sanian í annan stað
og safna þvi til landamæra þess-
ara landa.
Úr bænum
Nokkrar góðhjartaðar konur hér
í bæ eru að efna til tombólu er
haldin verður 7. nóv. í Goodtempl-
ara húsinu. Ágóðanum verður
varið til styrktar berklaveikri
stúlku. Vonandi leggja menn
þe'iin fúslega lið sitt.
Séra B. B. Jónsson, forseti
kirkjufélagsins, var staddur i borg-
inni fyrir helgina. Er hann nú að
ferðast um söfnuði kirkjufélags-
ins, samkvæmt ráðstöfunum sið-
asta kirkjuþings. Hann fór héð-
an norður í Nýja Island. Því
næst mun hann ferðast norður að
Manitobavatni austanverðu, og svo
vestur í Saskatchewan. Um sex
vikur bjóst forsetinn við að verða
á þessu ferðalagi.
Dr. Jón Bjarnason kom vestan frá
Kyrrahafi á sunnudagsmorgutiinn var
með konu sinni og fósturdætrum.
höfðu þau farið til Vancouver.
Victoria og Seattle. Lengsta viðdvöl
höfðu þau i Seattle að heimili séra
Jónasar A. Sigurðssonar. Ferðin
gekk þeim ágætlcga og hefði orðið
þeini eftirminn-lega ánægjuleg, ef hin
sviplegu harmatíðindi, sem gerðust
hér eystra, lát tengdadótturinnar,
hefði ekki skvgt á gleði þeirra.
Því miður láðist að geta þess í
síðasta blaði í sambandi við dánar-
fregn Karls. S. Anderson, sem andað-
irt i Saskatoon 21. Sept., að ættingjar
hans óskuðu sérstaklega getið með
innilegu þakklæti, þeirrar miklu ást-
úðar og umhvggju, sem Mr. og Mrs.
Lundal þar í bænum sýndu honum í
banalegunni; þau létu ekkert ógert,
sem í þeirra valdi stóð, til þess aö sem
bezt færi um hann. Sömuleiöis þakk-
læti til fólksins í Frikirkjusöfnuði og
annara vina i Argvle-bygð fyrir hina
miklu hluttekning er þeir sýndu.
Mrs. J. J. Bildfell kom heim úr
íslands/erð fyrra miðvikudag. Hún
bafði verið á fjórða mánuð burtu og
farið viða um ísland — fyrst norður
um iand til Akitrey rar, þá austur um
sveitir til Möðrudals. þaðan ofan á
Vopnafjörð en siðan með strand-
ferðaskipi suðtir um land til Reykja-
víkur. Á leið frá Islandi brá Mrs.
Bildfell sér til Kaupmannahaínar, til
að sjá bróður sinn, Vernharð,
sem nú er að ljúka þar heim-
spekinámi. Dvaldi hún í Kaupmanna-
höfn eitthvað viku tima. Mrs. Bild-
fell lét hið bezta af ferðinni, og hafði
af henni mikla hressing og skemtun
Séra Rögnvaldur Pétursson, kotta
hans og mágkona kornu heim úr ís-
landsför fyrra þrið'judagskveld; þá
koniu og: Miss Gerða Halldórsson,
og Guðrún systir hennar; Sigurður
Þórðarson frá Reykjavík, með konu
og 4 börn, og Pétur bróðir hans; þeir
Sigurður og Pétur eru bræður Guðm.
Thordarsonar bakara ; - enn fremur
Skúli Gizurarson og Sveinn Gizur-
arson, bræður úr Hafnarfirði; Her-
mann Þorvaldsson úr Reykjavík;
Karolína Sigurðardóttir, Þorbjörg
Guðmundsdóttir, Halldóra Guðmunds
dóttir og Jóhanna Sumarliðadóttir.
Herra Ólafur Árnason frá Leifur
P. O. kom til borgar í vikunni. Hann
kvað heyskap hafa gengið seint, en
þó mundu flestir nú hafa náð viðun-
anlegum heyfeng. I bygðinni ís-
lenzku þar sem Leifur P. O. er, norð-
ur með Manitobavatni, er akuryrkja
í byrjun, því bygðin er mjög ting.
Einhver gildasti bóndinn þar er
Gunnar Kjartansson, er fluttist þang-
að frá Marshland P. O. ásamt fjór-
um sonum sinum. Þeir feðgar hafa
plægt nokkuð á öllum löndum sínum
og sáð bæði höfrum og flaxi. Korn-
sláttur er nú búinn, og vöxtur i góðu
lagi, en ekkert þreskt að svo komnu
vegna ótíðar.
Björn bóndi Jónsson i Straumnesi
við íslendingafljót andaðist að heim-
ili sínu þ. 15. Sept. fult sjötugur að
aldri. Hann var ættaður úr Borgar-
firði eystra, fæddur i Geitavík, en
átti heinia á Setbergi þegar hann
fluttist af íslandi árið 1877. Kona
Björns. Jakobina Jónasdóttir, frá Ár-
bakka í Mývatnssveit, lifir mann sinn.
Þau hjón eignuðust sex börn, og eru
fimm á lifi: Jónína, gift enskum
manni i Wabigoon, Ont.; Jóhannes,
Emil, Sigríður og Alexander, öll i
föðurgarði og uppkomin. Björn var
mesti hæglætis maður og stillingar og
naut vinsælda þeirra er hann þektu.
Bróðir hans er Jóhannes bóndi i Viði-
nesi við íslendingafljót, sæmdarmað-
ur og nú kominn töluvert yfir sjötugt.
Systur þeirra tvær eru á lífi í Minn-
esota og bróðir heima á íslandi.
Guðbjörg Sturlaugsdóttir, kona
Hjálmars bonda Jóhannessonar á
Svarfhóli i Geysisbygð i ATýja tslandi.
lézt að heimili sínu þ. 3. Sept. Hafði
verið heilsubiluð síðastl. tvö ár. Var
ættuð úr Dalasýslu. Guðbjörg varð
að eins 48 ára gömul. og talin góö
kona af þeim, sem hana þektu. Ejög-
ur börn þeirra hióua, Kristín, Jóhann-
es. Sturlaugur og Sesselja, er'u á lifí,
sum uppkomin, hin stálpuÖ. það
'ngsta fj'ortán ára.
Nýlega dó hér í borginni aktýgja-
smiður nokkur enskur og átti heima
á Princess stræti. Hann fanst dauður
að morgni dags í rúmi sínu, og er sagt
að ofdrykkja hafi orðið honuni að
bana. Lögregluþjónar voru kvaddir
úl að skoða líkið og fundu þeir hjá
því rakka einn lítinn, seni hjúfraði
sig vfð lilið þess látna. Lögreglu-
þjónarnir ætluðu að reka hundinn
burtti, en hann hreyfði sig hvergi;
þegar þeir tóku að sækja það fastara
urraði hann og gerði sig líklegan til
að stökkva á þá. Loks var til kvadd-
ur kunnugur niaður á heimil inu, og
fékk hann loksins lokkað rakkann
fram ur rúrninu. Dáni maðurinn
virðist hafa verið einstæðingun hér,
en hundinum hans hefir þótt vænt
um hann; eru margar slíkar sogur til
um það að hundar hafa ekki viljað
skilja við húsbændur sína látna, enda
er hundstryggðinni við brugðið.
Mrs. H. S. Bardal og Mrs. Á. Hin-
riksson komu norðan frá Gimli í fyrri
viku. Mrs. Bardal hafði verið þar
með börn sín í sumar, en Mrs. Hin-
riksson meö börn Arinbjörns bróður
síns, sem var í íslandsferð með konu
sinni, svo sem frá hefir verið skvrt.
NÚMER 40
Veizlufagnaður í Vancouver.
Sunnudaginn eftir að Dr. Jón Bjarnason kom til Van-
couver. messaði hann fyrir íslendingum í sænskri kirkju, en
en daginn eftir, að kveldi þess 23. Sept., gerðu íslendingar í
þeirri borg veizlu móti honum og fögnuðu honum meö fjöl
mennu samsæti, er fram fór í fyrnefndri kirkju. Því stýrði
Arni Friöriksson, en séra Jónas A. Sigurðssoti. er var í för
með þeim hjónum frá Seattle. hélt snjalla tölu og flutti kvæði.
Meðal þeirra. sem voru viðstaddir, eru þessir nefndir: Er-
lendur Gillies, Þorsteinn Borgfjörö, Wni. Anderson, Pétur
Guðjohnsen, Jón Jónsson frá Brandon, J. Magnús Bjarna-
son, Sigurður Jóhannsson, og frá Crescent .Sigurður Christ-
opherson, flestir með sínu heimafólki.
Avarp var flutt af Wm. Anderson en kvæði af Sigurði
Jóhanssyni. P. Guðjohnsen lék á hljóðfæri en Jón Jónsson
skemti með söng. Ávarp og kvæði fara hér á eftir:
ÁVARP
frá
ISLENDINGUM I VANCOUVER. B. C.,
til
DR. JÓNS BJARNASONAR.
Dr. Jón Bjarnason!
Af einlægum hug og hjarta fagna íslendingar í Van-
couver yður og konu yðar ,og bjóða ykkur velkomin.
Ekkert gat verið oss meira gleöiefni en það, að sjá
yður hér með oss; og enginn gestur gat verið oss hjart-
fólgnari en þér. Því að allir elskum vér yður og virðum,
og þökkum yður fyrir hið mikla og góða starf, sem þér
hafið unnið í þágu þjóðar vorrar í þessu landi, bæði sem
leiðtogi þeirra. er unnið hafa að kirkjulegum félagsskap á
meðal vor, og sömuleiðis sem rithöfundur og frceðimaður.
Hinn kirkjulegi félagsskapur með Vestur-íslendingum á
aðallega rót sína aö rekja til vðar, og um yðttr hefir hann
að mestu snúist fram að þessum tima. Og yðtir eigum vér
það að þakka. að vér höldtim hér enn hópinn sem þjóð-
fjlokkur og að íslenzk tunga er enn í dag lifandi mál á vör-
um margra uppvaxandi íslendinga í þessu landi.
Vér þökkjim yður einnig fyrir hið hljómfagra, kraft-
mikla mál, sem þér hafið ritað, fyrir ritháttinn ljósa og
snjalla, og fyrir hinn stóra skerf. sem þér hafið lagt til ís-
lenzkra bókmenta. Og síðast, en ekki sízt, þökkum vér
yður fyrir hinar háleitu og fögru skáldlegu hugmyndir. sem
einkenna flest af ritverkum yðar og ræðum.
Og hvort sem allir íslendingar hér í borginni hata verið
yður samdóma, hvað kirkjumál snertir, eða ekki samdóma,
þá hafa þeir allir elskað yður og borið djúpa virðingu fyrir
yður, og álitið yðtir, og það að að réttu, einn af þeim allra
fremstu ágætismönnum, sent nú eru með þjóð vorri.
Vér höfum boðið yður og konu yðar og fósturdætrum
hingað, til þess að vera heiðursgestir hjá oss í kvöld. Og
um leið og vér á ný látum í ljós fögnuð vorn og ánægju yfir
komu yðar og óskum yður farsællar ferðar heim, þá vildum
vér lika óska, að þetta vrði ekki í eina og síðasta sinn, sem
þér heiðrið hina ungu, islenzku nýlendu í \Tancouver með
heimsókn yöar.
\’erið velkomnir, heiðursgestir!
TIL DR. JÓNS BJARNASONAR
Vancouver, B. C., 23. Sept. 1912.
í hug minn kom að heilsa þér,
þig hjá oss staddan sjá,
þótt bregðist vit og mælska mér
og mentunin sé smá.
Við eigum báðir íslenzkt mál
og elskum sama frón,
og eitthvað máske inst í sál
ber ættarsvipinn. Jón !
Þú hefir lifað langan dag
og lifað okkar þjóð,
en ekki stundað eigin hag,
þars ágirnd fyllir sjóð.
Þitt málefni var heilagt, hátt,
sem hærra lyftir sjón,
þú valdir ekki veginn lágt,
það verðttr lof þitt, Jón!
í striði hefir staðið þú
og stundum orðið heitt,
en bezt þér þótti barnsleg trú
og breyttir ekki um neitt.
Þú hita dags sem hetja barst
þá hinir liöu tjón,
að sjálfum þér þú sarnur varst
það seinna birtist, Jón !
"Það lá í brotum lítil þjóð,
hún Jítilsvirt var þá. ,
i nýbyggjara stríði stóð,
var stefnulaus og smá.
En svo komst þú og lýstir lýð
og lyftir andans sjón;
nú blasir við oss betri tið;
og beztu þakkir, Jón!
Og einskis virt var islenzkan,
þars enginn skildi neitt;
þá hélt sig sérhver mestan mann,
ef málfæri fékk breytt.
En málið þitt var sterkt sem stál
og stuðlaberg um frón;
að hjá oss lifir móðurmál,
þér megum þakka, Jón !
Það liður daginn lífsins á,
og lækkar æfisól,
en verk þitt lengur vara má
þótt velti tímans hjól.
Og geta mun vort sögusafn
um sannleiksdyggan þjón;
með heiðri berðu af hólmi nafn
og hjartans þakkir, Jón !
Signrður Jóhannsson.