Lögberg - 26.12.1912, Qupperneq 1

SENDIÐ
KORN
YÐAK TIL
ALEX. JOHNSON & CO.
!>4S OK/IN IACHAM1". HIA'll'KIi
ÍNA ISLENZKA KORNFÉLAGS I CANADA
BÆNDUR
Því ekki senda okkur hveiti ykkar
til sölu. Viö getum útvegaö haesta
verö áöllum korntegundum. Við er-
um íslenzkir og getiö þiö skrifaö okk-
ur á íslenzku.
ALEX. JOHNSON & CO 7 WmHÍpegTMM.
25. ARGANGUR
WINNIPEG. MANITOBA, FIMTUDAGINN 26. DESEMBER 1912
NÚMER 52
RANNVEIG JÓNSDÓTTIR ÞORSTEINSSON.
Húsfreyja Rannveig Jónsdóttir Þorsteinsson andaöist
hér í bænuni, á King Edward sjúkrahúsinu, sunnudagsmorg-
uninn þann 15. Desember s. 1. Banamein hennar var tæring.
Hún var gift Þorsteini skáldi Þorsteinssyni.
Eins og get'ö var um hér í blaSinu fór jaröarför hennar
fram frá héimili þeirra hjóna, 723 Beverley stræti og Fyrstu
lútersku kirkjunni, fimtudaginn næstan á eftir, 19. s. m.
Fjöldi vina og vandamanna voru staddir á báöum stööum til
aé kveöja hina látnu, sem var vel látin og afar vinsæl í hópi
yngra fólks vors. Kveöjuorö heima fluttu prestarnir Dr. Jón
bjarnason og séra Rögnvaldur Pétursson, enn fremur ræöur
í kirkjunni. Sálmasöng stýrði hr. Steingrínmr Hall á báðum
stöðum. Við útfararminninguna í kirkjunni söng hra. Hall-
dór Þórólfsson milli ræðanna hinn fræga sálm nr. 131 i
sálmabókinni, “Eg heyrði Jesú himneskt orö.” í kirkjunni
sungu nokkrar stúlkur úr söngflokki safnaðarins. Á kist-
una voru lagðir afarmargir blómvendir og sveigar af ýms-
um vinum ])eirra hjóna og vandamannna. öllu fólki þessu,
er sýndi aöstandendum hluttöku sína við þénna sorgarat-
burö, megum vér fullyrða að eiginmaður hinnar látnu, for-
eldri og systkini eru þakklát af hjarta.
Rannveig sáluga var fædd í Sandgerði á Miðnesi í Roms-
hvalaness-hreppi í Gullbringusýslu 13. Okt. 1888. Eru for-
eldrar hennar Jón Ingi Einarsson og Ingigeröur Hannes-
dóttir, ættuð úr Mýrdal í Vestur-Skaftafellssýslu. En Jón er
œttaður að norðan, sonur Einars Eiríkskonar, er var al-
bróðir Önnu konu Jóns Borgfirðings, föður Dr. Finns pró-
fessors og þeirra bræðra. En kona Einars var Jóhanna Jóns-
dótti- Biupgu þjuu Itión á Gili i Öxradal i Eyýafirðj ng v
Jón þar fæddur.
Er Rannveig heitin var á 3. ári fluttist hún með foreldr-
utn sínum til Sayreville í New Jersey i Bandarikjunurn, og
dvaldi hún þar í því nær 8 ár. Fluttu þá foreldrar hennar
hingað til bæjar og hafa þau öll átt heima hér síðan.
Veturinn 1910 þann 11. Febrúar giftist hún hér í bæ
eftirlifandi rnanni sínum, Þorsteini skáldi Þorsteinssyni, syni
Þorsteins snikkara Þorsteinssonar frá Upsum í Svarfaðar-
dal. Eignuðust þau hjón tvo sonu, er báðir lifa móðurina.
Rannveig heitin varð því rúmra 24 ára.' Kendi hún fyrst
banameinsins nú fyrir tæpu ári síðan. Var henni leitað allr-
ar þeirrar læknishjálpar er hægt var að fá. í vor er leið fór
hún fyrst á tæringarveikra stofnun í bænum Ninette, en er
um engan bata var að ræöa, óskaði hún heldur eftir aö vera
nær heimili sínu, daga þá er eftir voru. Flutti því maður
hennar hana hingað til bæjarins, til King Edward spítalans,
þar sem hún andaðisþeins og áður er sagt.
Rannveig heitin var gædd góðum gáfum og hæfileika-
kona mikil. Snemma bar á hjá henni skörpu smekknæmi
fyrir söng og leiklist, enda talin ein bezta leikkonan hér í
hópi vor íslendinga. Hennar er því sárt saknað fyrir margra
hluta sakir, og ekki sízt meðal vina og vandamanna, sakir
ljúfmensku hennar og góðvild. Er þó söknuðurinn sár-
astur foreldrum hennar og eiginmanni. Því snautt er nú um
að líta yfir heimili hennar, og skarð höggið í frændahóp-
inn. R■
Kosningar í nánd.
Á fundi sem T. C. Norris, for-
sprakki Liberala hér i fylki, hélt
fund nýlega með kjósendum sín-
um. í ræðu s'nni á þeim fundi
lýsti hann þvi, að ekki væn largt
til kosninga í fylkinu. S-inustu
kosningum hefði verið sm-l;t a
eftir að þriðja þing kjörtimab'ls'
ins var lokið, og það með aðeins
18 daga fresti. Nú ætti hið þriðja
þing þessa kjörtímabils að fara að
koma saman, og væri ekkert ó-
líklegt að kosningum yrði skelt á
að því loknu, og fyrir því hæ'ði
liberölum að búa sig und’r þær nú
þegar, hertýgjast strax ti! að vera
við ö’ltt búnir. Stjórnin mundi
ekki bíða eftir þe:rra hent gleik-
um, heldur fara að sínum munum.
Conservativar halda nú fundi með
sínum mönnum, bæði fbrsprakk-
arnir sín á milli og hreppakóng-
ar út um bygðirnar, með sínum á-
hangendum.
— Kosninga konur á England:
gera það nú til að öðlast atkvæð-
isrétt, að hringja eldbjöllum hvar
sem þær geta. Ein var staðin að
verki og dæmd í tveggja mánaða
fangelsi. Sú hegn’ng er skamm-
góður vermir, því að þær neita að
eta mat í fangelsunum, og er svo
sleft, t’l þess að þær verði ekki
hungurmorða. E>’nn nafnkendur
lagamaður hefir gefið það ráö, að
reka þær úr landi.
Gamall stjórnari látinn.
Luitpold prins, sá er stjórnaði
Bæjaralandi frá þvi Ludwig kon-
ungur hinn vitskerti fyrirfór sér
1886, lézt nýlega í hárri elli.
Hann var elztur allra stjórnanda
í Evrópu, fæddur 1821. Honum
næstur að aldri er Franz Jósep
Austurríkiskeisari, fæddur 1830,
en keisaradóm hef!r hann haft í
64 ár. — Luitpold var hermaður
mikill og sýndi vasklega fram-
göngu í striðinu við Frakka 1870
til 1871. Hann var óvanur hirð-
lífi og gat aldrei vanið sig á það.
var alla æfi líkari óbreyttum her-
manni í háttum, heldur en kon-
ungi. Hann vildi aldrei taka kon-
ungsnafn og laun sín brúkaði hann
til að borga með skuldir ríkisins.
Hann var dugandi stjórnari, þó
óþýður væri og ómannblend’nn.
Sonur hans tekur við stjórn og
konungdómi, að sögn, þó enn sé
á lífi Otto sá, er konungsnafn á
að hafa, en er vitskertur.
—-Lögreglan í Lundúnum um-
kringdi og brauzt inn í eitt af fín-
ustu húsum borgarnnar, eitt
kveldið; þar sátu um 20 manns að
áhættuspilum, þþr á meðal tvær
konur, hátt settar. Annar kven-
maðurinn var búinn að tapa 140
þúsund dölum um kveldið. Þetta
fina spilafólk var tekið til lög-
reelustöðva og verður dæmt fyrir
ólögleg áhættusp’l.
LÖGBERG óskar kaupendum sínum
- gleðileys nýárs ——
Tilræði.
Stjórnin að m/ndast.
A Canadaþingi.
' Tilræð; var varakonungi Breta Fund höfðu þe.r með sér einn
Áður en þingi var frestað vegna á Indlandi veitt á sunnudag n.i. dag nn hinn tilvonandi forseti
hátiðanna, gengj flestir dagar til Hann hélt hátiðlega'rnnreið sína í Bandaríkjanna, Woodrow Wi.son
ræðuhalda um flotapól tík stjórn- j Pelhi hina fornhelgu höfuðborg og W. J. Bryan. Af þeirra tali
arinnar. Aikins okkar talaði Indlands, og sat 1 fílsbaki með hafa menn getið sér til, að Bryan
einn dag’nn, með töktum og t.l- konu sinni, er maður kastað’. mun verða utanríkisráðh.rra cg
burðum, einsog har.n er vanur, sprengikúlu á hann, af húsþaki. stjórnarformaður hjá W Ison, þó
en ekki létu þ ngmenn sér me.ra Kúlan kom í brúni.ia á þaki því ekki hafi það ver’ð opinbe ega
um hann finnaA en aðra. H nn
talað frá fremsta bekk, eða ráð-
herrasætinu. A eftir honum tal-
aði Dr. Clarke frá Red Deer,
skörulega að vanda. Hann er frá
er yfir sætum þeiria var og auglýst ennþá. Um e-iga aðra cr
sprakk, særðist var ikonungur og getið með vissu, þó að blöðin g r
var fluttur á spítalu, en sá er sér mjög títt um að telja upp þá.
næstur honum var, m:sti l fið.
Sárið reyndist hættulaust, þe4ar
Lngiand og vanur þaðan að takalskoðað var. Varadn)ttning:n slapp
op nkerlega þátt í landsmálum, veljómeidd. Vegandi"n hvarf og
gefinn maður og allmik 11 fyrir|náö’st ekki. StóimkJl fjöldi
sér og með snjöllustu mönnum á
þingi. Hann ræddi flotamál ð frá
ýmsum hliðuin og fann því flest
t’l foráttu; gerðu liðsmenn hans
jóðan( rótn að lians máli. Síðati
hafa þingmenn le’tt saman hesta
sína um þetta mál, hver af öðrum.
,Flest önnur mál hafa orðið að
sitja á hakanum; þó hefir laga-
frumvarpið um eftirlit með bönk-
hinna tignustu manna á Indlandi
var viðstaddur og sýndu holl istu
með fagnaðarópum, er það frétt-
ist að varakóngur var litt sár. —
Delhi var gerður ið hö,’uvsetri
Indlandsstjórnar í l.aust, en hefr
verið í Calcutta. til þessa. Þe‘ta
var loka athöfn þeirra ráðstöfun-
ar. er gera átti sem hátíðlegasta
sem fyr r þvi mun; verða. * Eitt
kemur |>e:m saman um, að fáum
muni hlotnast að halda embættum
sínum, þeim er þau hafa fengið
hjá hinni fyr’Uarandi s‘jórn eða
stjórnum úr flokki Republ cana.
Á friðstóli.
Svo sem fyr getur gérðu Tyrk-
ir vopnahlé við mótstöðum:nn
sína, nema Grikki, þart 1 reynt
væri að semja frið, og gengu sið-
an á friðar fund í Lundúnum.
Þar var þe:m tek!ð vinsamlrga og
fenginn salur í e’nni helztu höll
Bretakonungs, til afnota. Jafn-
framt hafa allir sendiherrar stór-
veldanna í London fundi með sér
iv La yíll' iiU! „UCakjU UJj ti* Sat i > i 11’ ilaáttítlrfbckK"
látu framferði i að svifta opmbsra inn og stýrði fílnum en annar stóð ir öargerðar.
með skrúðugri vrðhöfn. Vara-
um' landsins verið borið upp og kóngurinn heitir Lcrd Hard’nge,
sett í nefnd. Það var upphaflega hinn vitrasti maður sagður og
samið af stjórn Lauriers, en hefir all fylginn sér.
ýmsra hluta vegna, ekki komizt Gata sú sem skmðgangan fór
fram; nú ber f jánuála ráðherrann eftir, var þröng, með lágurn, ein-
Wh'te það upp á ný, og er talið loftuðum húsum beggja vegna.
víst að það muni komast gegnum Varákonungshjónin sátu á afar-
þingið i vetur. Eitt aðalstarf stórum fíl, svo að þau bar jafn- ■ til skrafs og ráðagerða, og þykir
þingmanna hefir verið að spyrja hátt húsaþökunum, bekk með af j)V; mega ráða, að til frekari
stjórnina spurninga og einkum fjómtu súlum og tó yíir. Mað- I sé*ste{nt heldur en rétt
Ýmsar sögur em
starfsmenn embættum. bakvið. og hélt sólhlif yfir hjónun- sagðar af kröfum bandamanna, en
Stjórnin haföi geymt þangað til um. Sá dó þegar, maðurinn er ebki er þess get.ð, hvort nokkuð
seinast að leiða s'nn snjallasta fílnum stýrði, fékk átta sár, en verður ágengt. — Grikkir halda
orta berserk fram á vigvöll'nn, varakóngurinn áverka á herðar áfram hernaði, halda Dardane.la
en það er ganili Foster, v:tanlega. og’ háls. — Þetta tilræði sýnir sundi lokuðu, kasta sprengikúlum
Tlann talaði i þrjár stundir af það sem margan grunaði, að undir á Janina frá loftförum og leggja
mikill’ mælsku, enda var hann til logar í kolunum á Indlandi. j undir s g ýmsa staði í Albaniu, og
þess ætlaður að reka endahnútinn ------*~'~+----- jer Þa® tilgangurinn, að ná sem
j mestu undir sig, áður friður er
saminn, svo að þeirra hlutur verði
me ri að lokum.
Friðarstefnan hefir nú staðið í
tiu daga og gengur hvorki né rek-
ur enn. Far ð er að heyrast, að
Tyrkir dragi samninga á langinn
til þess að fá frest til að vígbúa
sig, og ræða blöðin svo um mál ð,
að þeir standi svo vel að vígi nú
orð ð, er þeir hafa stórmikið lið
innan traustra virkja, að bauda-
menn þurfi ekki að hugsa til að
ná Miklagarði framar. Mun: þá
svo fara, ef til ófriðar kemur á ný,
að bandamenn biði átekta Tyrkja
og kosti allrar orku til að ná
Adrianopel og öðrum vígstöðvum.
Það þykir uggvænlegast, ef ekki
skyld’ friður takast, að1 þá dragist
fleiri inn í stríðið og megi vel
verða þar af allsherjar styrjöld.
Allar þjóðir í Evrópu, stórar og
smáar, hafa her sinn vígbú’nn,
jafnvel Noregur og Sviþjóð, auk-
heldur þær sem nær liggja vett-
vangi.
á umræðurnar, og var þingi slitið FluttUí* hpjlTI
hálfri stundu eftir að hann hætt: '
að tala. Liberalar komu þó að j Með konunglegri viðhöfn gerðu
þeirri áskorun til stjórnar nnar,1 Fng]endingar útför sendih.rra,
aö leggja fram lagafnimvarp til Amerikumanna í Londcn, er þar
nýrrar kjórdæmask punar, sam- :andaSist fyrir h41fum m4n.
kvæmt síðasta manntali, og ganga uSi yar útför hans gerð í West-
t.l kosninga um flotamálið. Og minster Abbey að viðstöddam
með þá áskorun í eyrunum lét h'num æðstu klerkum og stórhöfð-
stjórnm fresta þingfundum fram ingjunl) en lil{is var sigan sent til
yfir nýjár. ..................IPortsmouth og borið á skip af
Mr. Foster hélt mjög sniala liSsforingjum j brezka hem im.
tölu um þetta sama flotanrl fyrir jjaS sl{ip yar eitt af herskipabákn-
þrem árum, og var þá eindregið á um Breta. og flytur þaS n4'nn yfir
þeirri skoðun, sem Liberalar halda
nú fram, varði hana þá með sömu
mælsku sem hann gengur nú á
móti henni. Svo seg’a b’öð, að
ekki sé hann alveg sömu skoðunar
og Borden nú, heldur fari sína
le’ð, og telja jafnvel ekki ólíklega
klofnun í flokknum útaf þessum
stefnum.
Slys á sjó.
hafið, en Bandamenn gera her-
skip á móti því og fylg:ast þau
öll að til New York, en þar verð-
ur Whitelaw lagður til h'nstu
hvíldar. Þótti Bretum vel fara,
að gera þetta að vilja Banda-
manna og til v'rðingar þeim.
Nýr stjórnarforset’.
Á föstudag’nn varð manntjón
nálægt ströndum Nýfundnalands,
með þeim hætti, að stórskip rakst
þar á kletta. Stormur var mikill
og stórsjór og straumur í sjó.
Skipstjóri lagði frá skipinu og le.t-
aði lands, en komst ekki i land
fyrir brimi, snéri aftur til skipsins
og komst í það, þarsem það hjó á
skerjunum, þótti það vænlegra til
lífs heldur en leita landtöku á ný
í þeim stórsjó, er þá var. Stýri-
inaður bauðst að leita lands, en
skipstjóri mælti því í mót, en þó j
í Japan hafa þeir orð'ð ósam-
þykkir út af vígbúnaði, vilja sum-
ir auka bæði her og flota meir en
gert er, en sumir telja landinu það í borginni St. John giftist
um megn. Svo lauk, að stjórnin 82 ara S3™11 karl eitt kveld S’
v v , , , . , stulku m 111 tvitugs og þ ítugs.
varð að fara fra, og ett r langar Hjónavigslan fór fram 4 spitala)
bollaleggingar hefir keisari falið, þarsem kariinn liggur veikur.
þeim manni að mynda stjórn s;m Spitalastjórnin neitaði presti og
heitir Katsura, en ekki er þess get- brúður aðgöngu, þangað t'.l lækn'r
ið, hverri stefnu hann fylgir.. Jap- hins sjúka skarst í málið. Brúð-
anar.bera þunga skuldabyrði eftir gunrinn er sagður eiga 40 þúsund
,, ,v. . J* . ... . dali og hef r 1 erfðaskra s nni gef-
ofrið nn við Russa, eiga hka *
1 ið henni alt eftir sig, en gert börn
V1 sin arflaus. Ein dótt’r hans kom
............. „............ .... , , að þegar verið var að pússa hann
varð það, að stýrimaður fór í lít- in° C ‘ en»ra en storve |Qg niótmælti þeirri athöfn hátíð-
lega.
inn bát við 5. mann og komst á
land, en skipð'' brotnaði í spón og
fórst þar skipstjórinn og 22 há-
setar .
mörg horn að 1íta, er þeir
draga mjög fram sinn hlut, en
ió ek
unum líkar.
— í Idaho voru konur skipaðar
í kviðdóm í fyrsta sinn fyrir
nokkrum dögum; þegar leið á
— Maður nýg’ftur kom inn þar-
sem kona hans, 15 ára gömul lá
veik í rúminu og skaut hana í
Konan
— Prestur kom út úr kirkju morgun nn báöu konurnar dómar-
eftir messugerð eitt kveldið og ann að leyfa sér að fara heim til höfuð'ð með haglabyssu.
fann böggul vaf'nn í blöð á tr”pp- að búa til miðdeg’smatinn, en hann misti annað augaS, margar tennnr
unum. ‘ Hann skoðaði í böggulmn neitaði, kvenfólk’ð skapaði sér þá og part af neðri sko’t’ntim, held-
og sá1 að þar voru lík af tveirrur lög'n sjált't, gengu burt úr dóm- ttr þó lifi. Maðtir nn hlóð svo
nýlega fæddum unghörnum. Hann salnum og matre ddu hver á sínu byssuna á ný og skaut sjí’fan sisr
<!agð’ lö°T°glunni t:1 og le'tar hún heim:l:, komu svo aftur. og ftindu t'l bana. Hann mun hafa verið
nú að þeim sem börnín e'ga. t sekan þann sem fyrir dómi var. (vitskertur. Þetta skeði í Ontario.
I
♦ + 4- -f
-F 4 4 *
+
-f
+
♦
♦
♦
♦
+
♦
♦
♦
♦
♦
-F
-F
♦
-f
-F
-F
-F
■f
♦
-f
-F
-F
-F
-f
•f
-f
-f
*
•F
•F
+
+
♦
+
+
+
+
+
+
Kvæði
ta
Mr. og Mrs. S. Anderson
+
+
+
+
+
+flutt á silfurbrúðkaupi þeirra 20. Dcsember 1912.
♦ _________________________ +
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
F
F
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
Pegar gengin er braut
er vort yndi og þraut
alt í minning og þakklœti vafiff,
vorsins v.nblíða yl
heilagt hásumarbil
krýnir vetur með von yfir hafiS
Á sigurhæðir sögugyðjan stígur
og silfur letri fágar timans skjöld,
en aldarfjórðungs sól í hafið sígur
og signir ge’slum þetta fagra kvöld.
Vér sjáum djarfan dreng og svannan prúða
af djúpri lotning þakka gengin spor,
þó leiðin búist bleikum haustsins skrúða
í beggja hjörtum enn er fjör og vor.
Já látum vinir gýgjustreng' gjalla
með gleðilag við helgan kærleiks yl;
hér von og ást t faðmlög saman falla
og frægja þetta merka tíma-b:l.
Á meðan gullnar guðaveigar freyða
og gæ.an krýnir hjóna silfurskál
vér skulum allir blóm á veg nn breiða
en bægja því er skapar hrygð og tál.
Þú g;ldi höldur, sæll með kærum svanna,
nú sit og fagna þinn' gæfu tíð.
Vér þökkum fyrir fylgd og mannúð sanna
og fjör og þrek í lífsins orrahríð.
Og lutn sein var þin vonarstjarnan bjarta
og vígði geislum hverja stundarþraut,
nú þ ggi ást og yl frá voru hjarta .
með ósk að sigur krýni langa braut.
Við al larfjórðungs aftange’sla blíða
af ást og virðing hér sé drukkin skál,
og biðjum hann er lögum stýrir lýða
um ljós og traust við stunda spor'n hál.
I helgri þökk frá þúsund radda strengjttm
sé þetta minni ykkar he:ðurs gjöf
með hjartans ósk frá drósum e:ns og drengjum
að dagar haustsins brosi fram að gröf.
» M~. Markússmi.
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+ + +
+ + + + + + + + + + + + + + + + +I
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
+
4
4
4
4
4
4 .
4
4
4
4
4
4
4
4
4
'F 4444444444444444444 HH
Ur norðurbygðum Nýja
Islands.
ffrá fréttarit. Lögb.J '
Tíðarfar.
Einmuna tíð hef r mátt heita
hér um slóðir í alt haust og það
sem af er vetrinum. Svo góð tíð
og hagstæð yfir haustmánuðina.
að elztu menn hér muna varla
aðra eins. Föl nokkurt nú á
jörðu síðan 3. þ. m. að byrjaði að
snjóa. Af og til hefir ver.ð of-
urLtið fjúk síðan; þó naumast
sleðafæri enn. Bylurinn mikli.
sem kom í Winn'peg og víðar, kom
hér ekki við, Sól og sumar hér
um það leyti og þó lengur. Var
það undrunarefni mörgum hve
kynlega sá garður hafði hagað sér.
Þegar jámbrautarlestin sem hing-
að fór, lagði af stað úr Winnipeg,
í gegn um snjókingi það er þar
var, bjóst fólk við, að ekki væri
það betra norður undan. Urðu
sumir meir en lítið hissa, að sjá
snjóinn fara m’nkandi því norðar
sem dróg, og loks að lestin rann
um auða jörð nærri þrjátíu mílur
suður af Árborg. Auðvitað hef-
ir lestarþjónunum verið kunnugt
hvernig ástatt var, en menn hafa
vanalega lítið tal af þe’m á ferða-
lögum. Guðmundur bóndi Jó-
hannesson, í grend við Árborg,
var staddur í Winnipeg þegar ill-
viðrið gekk þar yfir. Sagðist
hann hafa talið víst, að ungneyti
sin mundu fent í kaf hér norður
frá. Varð hissa, og þó glaðurum
leið, að frétta að hér hefði ekki
komið svo mikið sem föl, hvað þá
meir.
Upþskeran.
Hún varð hér í rýrara lagi hjá
mörgum, en í meðallagi hjá sumr
um. Skortur á regni á hentugum
tíma átti þar nokkurn hlut að
máli. Svo og snjófall nokkurt
sem kom í vestri bygðunum,
Geysir, Árdal, Framnes og Víðir,
rétt um það að akrar voru full-
sprottnir, og lasrði viða flatt fyrír
bændum'. Varð * mörgum erfitt
um sláttinn, sökunn þess að stöng-
in rétti sig ekki við á stórum svæð
um og fór töluvert til spill's fyrir
það sama. Alt uni það má scgja
að hagur fólks standi hér vel, þó
betur hefði verið, ef ]>essi smá ó-
höpp hefðu ekki borið að höndum
Þresking og þreskivélar.
Þ resking gekk hér mjög svo
greiðlega. Tíðin inndæla, eftir að
þresking byrjaði fyrir alvörw,
flýtti og greiddi fyrir. Raunar
höfðu þéttar rigningar gengið
seinni part sumars, og þær spilt
svo vegum, þar sem landnámið er
nýjast, og minst er um lagða vegi.
að ekki varð farið um með svo
þungar vélar sem þreskiáhöld eru,
fyrr en seint og síðar meir. Af
þeim orsökum gat Sigurður F nns-
sou í Víðir ekki fariö að þreskja
fyrr en seint á haustinu. Aftur á
móti byrjað; Guðmtindur Nordal
að þreskja undir e'ns að loknum
slætti, og sömuleiðis þeir félagar
Tómas S. Jónasson og J. P. Mc.
Lennan, frá Engimýri við Islend-
ingafljót. Munu þessir tvennir
“þreskjarar” hafa þreskt meiri-
hlutann af uppskeru manna hér
um slóðir. En þeir komti ekki
tindan því er að þeim barst, svo
vél Jóns bónda Þorkelssonar ii
Ámesbygð var á ferðinni um
Bre:ðuvík nokkurn tíma, og
Tryggvi Ingjaldsson þ-eskti fyr'r
þó nokkra með áhöldum sem
nokkrir bændur eiga, en sem ekld
var ákveðið að yrðtt í gangi í þetta
sinn; hann gaf sér tíma 11 að gera
þetta mitt í því sem hann var að
reka hið umfangsmikla starf sitt,
að höggva jámbrautarstæðið frt
Gimli til íslendingafljóts. Valde-
mar Jóhannesson, tengdasonur
Metúsalems Jónssonar, hafði tvær
þreskivélar í gangi í haust, en
hvoruga hér. Var hann f’'ameft:r
sumrinu að brjóta land með gufu-
plóg fyrir bændur nálægt Gnnton
og Balmoral. Þar 5 erendinoi
mtin hann haf? haft háðar þreskÞ
vélar sínar í gangi nm þreskitím-
ann. .
(Framh. á 4. síðuj.
11 1 :