Lögberg - 26.12.1912, Blaðsíða 7

4
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 26. DESEMBER 1912
7
Alþýðuvísur-
Manndómsvisur Jesú Krists.
Vegna manna manndóm bar
inildur drottinn hæ'Sanna;
af guðdómskrafti getinn var,
guðsson vegna mannanna.
Vegna manna minn Jesús
mildur lét sig umskera;
af landi ungur feröast fús
á flótta vegna mannanna.
Vegna manna herrann hlaut
helgan skirnar sáttmála;
freisting leiS og þunga þraut
þrisvar vegna mannanna.
Vegna manna vatni í vín
vcitti gestum hrúShjóna,
drýgSi brauS meS blessun sín,
blíSur, vegna mannanna.
Vegna manna Kristur klár
kendi meSal GySinga;
gekk um kring og græddi sár
guSs son vegna mannanna.
Vegna manna málhöltum
mælsku veitti skýrlega;
halta gerSi aS heilfættum
hcrrann vegna mannanna.
Vegna manna reka réS
frá rænulausum djöflana;
reisti upp fólkiS framliSiS,
fríSur, vegna mannanna.
Vegna manna forsmán fékk
af fólki sínu daglega;
síSan út í garSinn gekk
gu'Ss son vegna mannanna.
Vegna manna mæddur þar
misti sveitann blóSuga;
af sinum eigin sveini var
svikinn vegna mannanna.
Vegna manna bundinn brátt
af blindum flokki stríSsmanna;
hús af húsi heila nátt
hrakinn vegna mannanna.
Vegna manna háS fékk hann,
hraktur. sleginn vondslega;
af heiSnum böSlum hljóta vann
húSstroku’ vegna tnannanna.
Vegna rnanna höfuS hans
hlaut aS líSa þyrnana,
negldur meS þann kvalakrans
á krossinn vegna mannanna.
Vegna manna vondra þá
varS aS kveljast þungiega,
seinast krossins da.uSadá.
drottinn, vegna mannanna.
Vegna manna frægur fór
frelsarinn til helvíta;
árla dags—meS undur stór—
uppreis vegna mannanna.
Vegna manna eftir á
uppstiginn til hæSanna
síntint föSur settist hjá
son guSs, vegna mannanna.
Vegna manna sendi sinn
sannleiks andann lteilaga;
fyrirbón viS föSurinn
flytur vegna mannanna.
Ve’gna manna alt og eitt.
í öllu gæskan blessaða,
allan sig fékk öllum veitt
allra vegna mannanna.
Vegna manna mann og guS
mildan lofi sætlega
sérhver tunga sanntrúuS,
sjálfra vegna mannanna.
—Mrs. H. GuSmundsson í Árnesi
sendir þessar vísur, en ekki kveSst
hún þekkja nafn höfundar. Sú fróSa
kona sendir oss jafnframt grein um
málrúnir, er sýnir hve víSa hún er
heima og vel orSi farin, en meS því
aS ritgerS sú er löng, þá er ekki rúm
fyrir hana i blaSinu aS sinni.
I>aS var í ferö S. J. Jóhannessonar
aS sjógangur var mikill meS stormi,
er hann fór hjá Nýfundnalandi. Sig-
urSur stóð á þiljum í afdrepi og
kvaS:
Funa vinur valda má
voSa dryn ttm kaldan sjá,
skerjum hrynur aldan á,
Óma stynur faldagná.
Vísan er öll tvístuSluð. Funa vinur
er vindttr, en “íaldagná Óma” er jörS
eSa land.
f>aS var fyrir 50 áriim, a'S SigurSur
reiS fram Skagaströnd unt haust;
þaS var daginn fyrir “Valborgar-
bylinn”; þá fórst kaupskip, er náSi
ekki höfn á Skagaströnd af logni, og
druknuSu margir tnenn. Þá var hvíta
logn og alveg dæmalaust brint, er
SigurSur reiS leiSar smnar tneS sjó
fram. Hann kvaS:
Æstir boSar belgja livopt
Lrims á hroSa leiSum;
þaS til voSa verðttr opt
vatna roSa meiðum.
Gestur Jóhanússon t Poplar. Park
kom eitt sinn aS BakkabúS á Vatns-
nesi og baS föSur minn og mig flutn-
ings yfir MiSfjörS. Þegar viS vorum
aS ýta frá landi segir Gestur: “Mér
datt i hug vísa.” “Láttu okkur heyra”,
sögSum viS. Hún er svona og er vel
kveSin:
Sævar flóSa fagri dís
fisks aS slóS vér brýnum:
Ægir bjóSa kossa kýs
kinnum rjóSu þinum.
Gnðjón Magnússon.
Margt er þaS, sem alþýSuvísurnar í
Lögbergi fræSa lesendur þeirra um.
F,g hefi kunnaS Skjóna-vísur síSan
eg var krakki, en ekki vissi eg hver
hafSi ort þær, fyr en nú. Þsr eru
meS þeitn fallegustu hestavísum, serr
eg hefi heyrt, og set eg þær hér eins
samstæSar og eg lærSi þær, tl
skemtunar og fróSleiks þeirn, seit'
ltafa gaman af vel kveönum hestavis
um.—Guffm. Elíasson.
Hlaut aS þjóna Beljar sal
—heyröist tjóniS mesta—
hann rauöskjóni’ í Reykholtsdal,
reiöarljóniö bezta.
Átti blíS á bænum þar,
blakkinn þýöa, kona;
eftir fríöan mjelantar
minning smíSa eg svona:
Hleypti á skeiSi þauöriö um,
hrós þá greiði margur;
var frá BreiSabólstöSum
bezti rciöar vargur.
Fyr á árum æskunnar
afbragS klára metinn,
gef.... báru birtunnar
bar um sntára fletinn.
SviSris spanga svíöur laut
* sorgar strangur kverinn;
varð aS ganga bana braut
beizlis stanga hérinn.
Lit ákjósanlegan bar,
laufgaður hrósi stóru,
innanum rósir rauðleitar
rákir ljósar vóru.
Skeiðaöi nettur gjótur, gjár,
geysi léttur var hann,
sprengdi kletta fótafrár,
fegurS rétta bar hann.
Sá skapmikill samreið í
setti hik aS linum,
undan kvikur þeyttist því
þófablikum hinunt.
Vakur fundinn, hlaut ei linjóS,
hrakinn stundi þvitinn
flakir sundur laufguö lóS,
lak og hrundi svitinn.
Vanur sundi hörSu hér,
hugar bundinn þjósti,
stæltur undir stóS sem sker,
straumar hrundu’ af brjósti.
Söðla drekinn sjálegur
sýndi þrekiö nóga,
burSa frekur, framþykkur,
faxiö lék urn bóga.
Mörk þvt spáir mundar steins,
mæðan fráa er hreldi,
hvergi fáist annar eins
undir dáins veldi.
Þagna móð eg hefti hljóð,
hrundin glóSa lóna!
KveSi þjóðin ortan óð,
erfi ljóSin Skjóna.
Kætir sveininn, hugar hrein,
hvergi leynist þokkinn,
bætir nteinin ama ein
eðalsteina dokkin.
Sveinn var eitt sinn aö hálfu til
til heimilis í Sigluvík og aS hálfu í
Sigluvíkurkoti; hann kallaSi þaö
Trassakot. Hann mætti eitt sinn
manni á götu á Akureyri, sem spurSi
hann hvaðan hann væri; þá segir
Sveinn:
Sveinn eg heiti, Sveini borinn
rnaður;
reyndar tvö viS riöinn slot:
RáSagerði og Trassakot.
D. Valdimarsson.
út’ á Sandi báru brand
brjótar randa tóku.
Tómas á Hlíðarenda var citt sinn
gestkomandi á Mýri í Bárðardal
unglings piltur þar á bæ baö hann aS
skrifa utan á bréf fyrir sig. Hann
skrifaSi þá:
SigurSi skjalið senda ber,
sem er alinn Kristófer ;
eldafjarðar ull eg veit
una á Garði i Mývatnssveit.
MaSur hét Jón og var Sveinsson;
hann fékk eitt sinn hálf upprifiS bréf
í póstinum, og sagöi hann þaS væri
findiS skotans bein; þá kvaS Tómas:
Aö Fjósakoti færist blaö,
findnu skotans beini,
hálf uppbrotiö hiröi það
hann Jón getinn Sveini.
Eitt'sinn endur fyrir löngu kom
gamall ntaSur aö Hólum í Hjalta-
dal; þá var Gunnar þar skólameist-
ari, er siöar var prófastur í Dölum;
hann spttrSi karl hvernig honum liði;
þá segir karl:
Eg er að róla raunamóöur,
réttan varla finn þó stig;
meistari skóla, Gunnar góður,
geföu karli upp í sig.
Þá tók Gunnar upp úr vasa sínutn tó-
bakshönk og rétti karlinum og sagöi:
Teygöu út mana titlinn þinn,
taktu viS, hana, sjáöu,
beygöu að grana beinskaflinn,
brúkaöu vana tilfærin.
Eitt sinn hittust þeir allir þrír:
Baldvin Jónsson, Sigluvíkur Sveinn og
Sigluvíkur Jónas; þeir fóru aS reyna
að gera vísu um stúlku, er var þar á
bænunt. Jónas byrjar og segir:
Yndis bjarta bauga ltn,
böl þó hart jeg reyni,
myndin skarta máluö þín
mun í hjarta Jeyni.
Sveinn segir:
Ægis bála eygló hlý,
ei sem tál má vinna,
vef eg nála evju í
örnnuu sálar minnar.
Baldvin kvað:
Hvar um hálan heim eg fer,
hrygö þó brjáli sinni,
þín uppmáluS ímynd er
inst í sálu minni.
(
Þessi vísa var einu sinni skrifuS
neöan við bréf til konunnar minnar,
þegar hún var ung stúlka; ekki man
eg nú í svipinn hver hana ger'ði:
Þér á skartar, þaS jeg tel,
þú berö art svo góSa;
mér af hjarta’ er viS þig vel,
veiga hjarta tróða.
Sigluvíkur Sveinn orti utn stúlku,
er hann haföi kæra eftir aS hann
skildi viS konuna:
Ó, hvaö eg er óstiltur,
enga freisting þoli;
Guðrún hjartað gagntekur,
gleymd er konan Hólmfríður.
GleSi hlýi geislinn skín
geSs um fríu löndin,
elda dýja eikin, mín
önnur þítt er höndin.
Eitt sinn kotn hann inn í haðstofu
þar sem hún sat, og segir:
Kalt á fótum mér er tnín,
inæti ljótum pressum,
veit jeg snótin væn og fin
vinnur bót á þessu.
Om sötnu stúlku kvað hann:
Hrakningsríma.
Bjarni GuSmundsson sá er ort hef-
tr þessa rímu, er ættaöur af Vestur-
landi, náskyldur SigurSi BreiðfjörS
og séra Jóhanni i Jónsnesi og hjá hin-
um siöarnefnda var hann urn eitt skeið
á unglings aldri. Hann var einhver
viökynningarbezti maöur, kátur og
svo vel lyntur, aS hann gerSi gott úr
öllu, en skammavísur . hans voru ein-
hverjar þær hroöalegustu, og var þaS
alræmt; drykkjumaður svo mikill, aS
honunt varS ekki viS hendur fast ör-
eigi alla ævi og aldrei viS kvenmann
kendur. Hann dó á fimtugsaldri 1882
í Keflavík undir Jökli og var jarðaö-
ur á Ingjaldshóli; þá gengu mislingar
og mun hann hafa dáiS úr þeim.
Jarðarför hans frestaöist meS þeim
atvikum sent nú skal sagfc:
Presturinn í Nesþingum, séra Jens
Hjaltalín. haföi þá fengiö ve tingu
fyrir Setbergs prestakalli og var kom-
inn aS því að flytja sig. Þá dó barn
hjá bónda og fór hann til pirests. aS
biöja hann aö jaröa barniS, en hann
neitaði, kva'ð þaS ekki koma sér viö
aö gera prestsverk í brauðinu, er
hann var í annaö skipaður. Loks varö
^þaS aS samningum, að prestur lofaði
aö syngja yfir barninu. gegn því, aS
bóndi flytti hann búferlum frá Þæfu-
steini til Setberg;s. -En er prestur var
aS ljúka viS aö jaröa barniS komu
menn neðan frá sjó ög báru líkkistu.
Var þaö oddvitinn i sveitinni og menn
meS honum, en líkiS var af Bjarna.
Þeir báöu prest liksöngs, en hann
ne:taði. sagði sem fyr aö þaS væri
ekki sitt verk í þvi prestakal’i framar.
HarSnaSi þá ræSan. sagSi prestur aS
Bjarni hefSi dáið úr hor, og mundi
varöa viS lög, en oddvitinn mætti þvi
í nióti. En svo lauk, aS því sinni, að
prestur gekk burt, en þeir skutu lík-
inu í kirkju og fóru sína leiS. Dagittn
eftir sendi oddvitinn mann meS bréf
til prófasts i Stykkishólm og var
hafSur svo mikill hraði á aö sá be:ð
ekki eftir fjöru, heldur fór Ennisdal,
og lá þá leiS hans hjá Þæfusteini, en
þar átti prestur heinta. Hann var úti
staddur er maðurinn fór hjá—gekk i
veg fyrir hann og spurSi um ferðir
hans og erindi—en hinn sagði af létta.
Þá bað prestur hann aS staldra v;S og
taka líka bréf af sér til prófasts og
það varð. Þá var Eir. Kú!d prófast-
ur, góðgjarn maður. Hann reit báSum
uirt hæi og jarðaöi prestur Biarna, og
sættust þeir um stund, prestur og odd-
viti.
Bjarni hefir orkt rímur af Starkaöi
gantla og annað ekki, nenta brag þenn-
an, sem hér birtist, og fjölda af
lausavisunt er flestar voru grófar og
skönimóttar.
Inngangur er að rimunni, fjórar
visttr. Þetta er upphaf:
Dvínar njóla, dagaS er,
drótt á ról þvi stillir;
vernta sólin fróniS fer,
fjöll og hóla gyllir.
En niðurlagsvisan er svona :
Svein og fljóSi formálann
fremur skal ei spinna
læt svo ÓSins árgalann
efniS sögu finna.
Segir siöan af því, aö skip reru til há-
karla veiða frá He’lissandi og öSrum
verstööum undir Jökli:
Formenn vandir brims til byngs
birnum stýrðu rasta
ár nítjánd^ aldar hrings
átta og fimtugasta.
LýSir róla utn laxa heiS
létu hjóla orra,
frænings njóla fram svo leið
fróns um ból til Þorra.
VeSra þegar þótti stanz
þjóð nam trega skerða,
hver knálegur beitir br.tnds
bjóst til legu ferða.
Þessir eru til nefndir frá Hellis-
sandi:
Tíðum þarfur ve;Sum var,
vogs á skarfi framur,
Gísli arfi Gunnar snar,
græöis starfi tamur.
Flóðs til starfa fírugur,
frægö ei þarfa rtröi,
Brynjólfs arfi Ólafur
öldu karfa stýröi.
Hugðu ná í höppin rík,
hug ósmáum beittu,
tveir frá knáir Keflavík
keipa máum’ fleyttu.
Þars frá Onars þurri ntey
þjassa tón ei rýrði
Björn og Jón frá Ólafsey
ára ljónum stýröu.
Út á fennur lands af leið
listamenn hugstóra
borða renna rökkum þeir
úr Rípi tvennir fóru.
Forgangsmanninn Bjarnar bur
Björn má annan skira;
essi hrannar önundur
öðru vann að stýra.
MeS hugdirfð rara aS humra tjörn
hyggjan par ei letur,
kallar skarann bragna Björn
og báru mar frant setur.
Með forSa vandan langt um land
lóS til strandar óku,
Randa bjóSunt reiöi skar
rænu óð um traðir,
klaka móði kafiö var
kaöall, lóð og vaSir.
Þegnar kjöröu þvt að ná,
þrótt ei spörðu reyna,
ísinn börSu allan frá
efldir njörðar fleina.
Síðan eru taldir upp hásetar, einir ell-
efu, og segir svo utn útbúnaSinn á
skipinu:
HugSu skírir hlynir fleins
hest á dýrum flíka
seglið ríra aS öllu eins,
ónýtt stýriS líka.
Hélt þó landi lýöur frá
liprum banda ltéra,
hræsvelgs anda þyngslin þá
þóttu andir bera.
Hætti kvæöum Hræsvelgur,
höldar næði fengu,
út svo þræSir armspentur
áis í svæði strengur.
Hugar greiðir greiddu þá
gautar skeiöa mærir
báru meiöum öllum á
út sín veiSarfæri.
Nöldur breiS viö borðin þá
báran reiö nam drýgja,
flóka greiöast sveinar sjá
sveima um heiöi skýja.
Flókum skýja fleygði um geim
Fornjóts tiginn mögur ,
Ránar drýgja dætur sveim,
dundi því af lögur.
A. Thórarinsson.
( Framh.J
Útgjöld B tnda íkja.
Samkvæmt frunivarpi til fjárlaga,
sem nýlega er lagt fram á Bandaríkja
þingi. eru útgjöld landsins fyrir áriö
1913 áætluö 82^/2 tniljón dalir. Þetta
er 72 miljónum mcira heldur en út- j
gjöldin í ár. Af útgjalda aukanum |
fara um 50 miljónir til byggingar og |
viShalds herskipa, en urn 20 miljónir
til eft rlauna. I eftirlaun borga
Bandarikin árlega 185 niljónir dala.
Til Panarna skurðar á að verja 30
miljónum og tæpum sjö miljónum þar
á ofan til víggirðinga við hann. ViS
öll þessi útgjöld bætast svo 282 milj-
ónir til póstflutnings, svo aö útgjöld-
in verða alls næsta ár 1,000 miljónir
dala og 105 miljónir betur og mun
ekkert ríki betur gera.
—Georg Breta konungur lofaði
•róSur sinni því eitt sinn fyrir 30 ár-
um, aS lesa í biblíunni á hverjum
degi. ÞaS heit hefir konungur eftn
t úlega og jafnan leriS eitthvað t
hinni helgu bók á hverjum degi síöan.
—Sænsl a stjórnin er sögS hafa í
hyggju aS kaupa eitt eöa fleiri af hin-
unt stærstu vinbruggunar verkstæöum
þar í landi og reka þá atvinnu fyrir
ríkisins reikning. Jafnframt á aS
banna öllum öörum að búa til öl og
rennivín eSa iafnvel verzla með það
netna fyrir ríkisins reikning. Bind-
indisn enn þar í landi fylgja þessú
ráöi aS sögn.
—1 Portúgal gerast úlfar svo nær-
göngulir aS varla eru dærni til. Þeir
ganga í bygöir af háfjöllum. vegna
snjóa, gera heimsóknir á afskekt kot
i næturþeli, sitja utn feröamenn og
hafa oröið mörgum aS bana. Loks
tóku bygðamenn sig til, uröu sarnan
meir en 200 og drápu meir en tiu tigi
ilfa. en margir veiöimanna fengu á-
erka af úlfabit^
—Brezka stjórnin kevpti loftfar í
^ýzkalandi, snemma í þessum mán-
töi, á þá leið smíöaS, sem bezt gerist
eö þýzkum. Stjórnin þar hefir nú
korizt í le'k, skoraS á Bretastjórn aö
láta kaupin ganga til baka og ætlar aS
eta upp lög á þingi t:l aS banna al-
erlega aö selja slík loftför til útlanda.
—Hross eitt var sýnt í Þýzkalandi
tg víðar um lönd. er kunni að reikna
>g þekti stafi. Nú hefir fundist þar
landi köttur. sem hefir mannsmál.
Stúlka nokkttr, sem stundar tann-
ekningar, steig á rófu kattarins einn
iag og hrópnSi kisa þá hátt og snjalt:
'niu” ! Eftir þaö fór hún að kenna
tessunt gáfaSa högna mannsmál, og
'iú getur hann hrópaS “húrra, húrra,
’iúrra!” eins og bezti götustrákur, og
fleiri orS segir hann.
—Kona nokkur í Montreal borðaði
nil ittn kvöldverð citt kvöld áöur en
utn fór aS sofa. og var möru troðin
tm nóttina; hana dreymdi, aö inn-
brotsþjófar voru komnir inn til henn-
tr; hún stökk á staö í svefnórunum
g ætlaði inn til eins mannsins, sem
’eigði í húsi hennar; gler var í hurS-
inni og braut hún það; við þann
skarkala varS sá skelkaður er inni
var, stökk upp og út um glugga á nær-
klæSunttm og be'na leiS til lögregl-
unnar, aS leita hjálpar og kom aftur
með tvo eflda lögreglumenn. Þá lá
'túsmóSirin í blóöi sínu, haföi skoriö
;ig á handleggnum, á hurðarglerinu,
inn í bein, og vissi ekki í þennan heim
né annan. Hún var flutt á spítala og
/itkaöist smám santan og komst þar
upp hið sanna, aS hún heföi verið
:nöru troSin og orðiS þetta litla um
kveldverðinn.
LKiÐBEININGAR TIL BÆNDA:
Er afrakstur af búi yðar eins mikill og vera mætti? Ef ekki, þá
a-ttuð þér að byrja að finna ráð til að auka hann. Hví ekki sá alfalfa
næsta vor? Alfalfa skilur eftir áburð í jörðinni og er bezta fóður sem
finna má handa ungviði. Ton af alfalfa er eins gott til fóðurs og ton
af hveiti-brani. Alfalfa er mörgum sinnum dýrmætara fóður en tim-
othy. Alfalfa gefur — með 3H tonni af ekrunni — $75 af ekru hverri.
Timothy, V/ ton úr ekru, gefur að eins $14.70 virði í ekru hverja. Þessi
útreikningur er gerður eftr því næringarmagni, sem hvort um sig hefir.
Alfalfa gefur $60.30 meira af ekrunni.
Með tilraunum fylkisbúsins í Indian Head og búnaðarskólans í
Saskatoon er það sannað, að alfalfa þróast vel vestra. Pantið útsæði
helzt nú. Nú fæst betra sáð og nægur tími til að senda svnishorn til
skoðunar, hvort það inniheldur illgresis útsæði eða ekki.
Hvað er um hveiti-útsæðið yðar? Eða hafra og flax útsæði til
næsta árs?, Forsjálu bændurnir kaupa snemma útsæði. Reynið að
halda hinum nýju löndum yðar illgresislausum, með því að sá hreinu
sáði. Ef þér þekkið ekki illgresis útsæði, þá sendið sýnishorn af því
sem þér ætlið að sá, og fáið um hæl tilsögn um hvaða illgresis sáðkorn
það inni heldur, svo og hvort sáðið er útsæðishæft. Gleymið ekki að
láta nafn og áritun fylgja, og sendið til þessara manna:
PROF. T. N. WILLING, College of Agriculture, Saskatoon.
H. N. THOMPSON, Weed Commissioner
Department of Agriculture, Regina, Sask.
Department of Agriculture,
Regina, Sask.
Dec. 16th, 1912.
JÓLA og NÝÁRS
GLEÐI
Ef þér vfljiö fá góða
vöru fyrir lágt verö
þá komiö beint til
THE
Geo. Velie Co.
LIMITED
þegar yöur liggur á bezta
skozku eöa Rye whiský,
Púrtvín, Sherry, eöa
hverju öSru víni sem vera
skal.
Öllum pöntunum
sinnt fljótt og vel.
» Phone Main 352
187 Portage Ave. East.
“Betra lyf finst ekki en Chamber-
lain’s Cough Rentedy. Börnin min
höt'Su öll kíghósta. Eitt þeirra lá
í rúntinu meö mikilli sótt og hóstaöi
blóSi. Læknirinn okkar gaf þeim
Chamberlain’s hóstameSal; og þeim
hægöi viö eina inntöku og batnaöi
af þremur glösum.” Þetta segir
Mrs. R. A. Donaldson í Lexington,
ATiss. Fæst alstaöar.
ALLAN LINE
Konuugleg Póstgufuskip
VETRAR-FERDIR
Frá St. John og Halifax Frá Portland
til til
Liverpool og Glasgow Glasgow
fargjöld
Á F’YTtSTA KAHltÝMI.$80.00 og upp
A ÖÖItU FAHHÝMI........$47.50
A pllIDJA FAHRÝMI......$31.25
Fargjald frá tslandi
(Emigrí.tion rate)
Fyrir 12 ára og eldri....... $56.1«
“ 5 til 12 ára......... 28.05
“ 2 til 5 ára ......... 18,95
“ 1 til 2 ára .... 13.55
“ börn á 1. ári............... 2 70
Allir frekari upplýsingjr um gufuskipaferðirnar, fa -
bréf og fargjöld gefur umboðsmaður vor H. S. BARDAL
horni Sþerbrooke og Elgin, Winnipeg, sem annast um far-
gjalda sendingar til Islands fyrir þá sem til hans leita.
W. R. ALLAN
364 Main St., Winnipeg. Aðaluniboðsmaður vestanlands.
Hann byrjaði
smátt
ei' sog m.trgir aörir, en
eftir tvö ár haföi hann svo
inikiö að gera, aö hann
varö aö fá sér hest og
vagn til aö komast milli
verkstööva til eftirlits.
Eftir 4 ár varö hann aö fá
sér bif eiö til þess. Eng’nn
hefirgert beturng hitt sig
sjálfan fljótar fytir en
li. L. Sli|bs«n
—“The Plumber”—
Talsími Garry 2154
842 S'isrbfoak St., Winnipeg
E»»$ F»ym«nt» 'k/

OVERLAND
«A1* I ALtláNOER
A. S. BARilAL.
selur
(Lranite
Le^steina
af allskonar stærðum. — Þeir,
sem ætla sér að kaupa LEG-
STEINA, geta því fengið þá
með mjög rýmilegu verði og
ættu að senda pantanir sem
fyrst til............
FORT ROUGE
THEATRE Corydon
Hreytimynda leikhús
Beztu myndir syndar
J. JÓNASSON, eigandi.
Lf rafmagnsvinna
er gerð hjá yður af
lcme Elrctric Cii.
þá megiö þér vera vissir um aö
hún er vel af hendi leyst. Þeir
^era alla vinnu vel. Áætlanir
geröar og gefnar Contractors ó-
keypis. Öll vinna tekin f ábyrgö
Ef eitthvaö fer aflaga, þá ei ekki
annað en hringja upp Garry 2834
J. h. CARR
Fón Garry 2834
Dominion Hotel
523 Maln S«.
Winnipcg
Björn B. Halldórsson, eigandi
P. S. /- nderson, veitingam.
B.freið fyrir gesti
Sími Main 1131. - Dagsfæði $1.25
— Roald Amundsen er hver-
vetna tekiö meö miklum v'rtum.
í London var honum haldin veizla
og hélt Lord Curzon aöalræöuna
í þe:rri veizlu. Hróaldur er nú
staddur í Par's og fékk þar viö-
hafnar viStökur, sem annars staö-
ar.
/V. S. BARDAL
84/3 Sherbrooke St.
"Bardal Block - Winnnipeg
West Winnipeg Realty
Company
653 Sargent Ave.
Talsími Garry 4968
Selja lönd og lóöir i bænum og
grendinni, lönd í Manitoba og NorS-
vtsturlandinu, útvega lán og elds-
ábyrgöir.
Th. J. Clemens,
G. Arnason,
B. Sigurðsson,
P. J. Thomson.
2 04 Chambcrt
of Commorco
Karlmenn og kvenfólk
læri hjá oss rakara-iön á átta
vikum. Sérstök aSIaöandi
kjör nú sem stendur. Visst
hundraösgjald borgaS meöan
á lærdóini stendur. Verk-
færi ókeypis. ágætis tilsögn,
17 ár i starfinu. 45 skólar.
Hver námsveinn veröur ævi-
meölimur...............
Muler Barber Colleqe
2o2 Pacific Ave. - Winnipeg
J. S HAURIS, ráösm.
A A .1. A vT. A A .T< Á .T. Á ,T. ÁJiAÆl .T. A AAAi.lj
TTTT“ TtT T TVTVTt TTTTtv I* T ‘r “ T
! Th. Björnsson, |
+ Rakari
4 Nýtízku rakarastofa ásamt
knattleik borðum
t TH. BJÖRNSSON, Eigandi
4 DOMIMON HOTEL. - WlNNlPKG
Ef þér viljið fá
Gott kjöt og Nýjan fisk
þá farið til
BRUNSKILLS
717
Sargcnt
»