Lögberg - 03.07.1913, Side 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINin 3. Júlí 1913.
þjónaö í söfnuSunum í Álftavatns-nýlendu. SöfnutSirnir vestur
á Ströndinni hafa farið fram á að fá styrk frá kirkjufélaginu hið
fyrsta ár, og hefir þeim verið lofaöi 300 doll., og vil eg biöja
hið heiðraða þing að samþykkja þá ráðstöfun. Að öðru lieyti
ætla söfnuðirnir að launa presti sínum sjálfir og annast hag
sinn allan. Má það telja lofsverðan áhuga og ber oss að meta
hann að verðugu.
Þegar að afstöðnu kirkjuþingi í fyrra, gerðist séra Gutt-
ormur Guttormsson þjónandi prestur Konkordía-, Þingvalla-
nýlendu- og Isafoldar-safnaða í Saskatchewan, en áður hafði
hann verið missíónar-prestur kirkjufélagsins og meðal annars
starfað eitt missiri vestur á Strönd og undirbúið þar fram-
kvæmdir þær, sem orðið hafa á þessu ári.
Þjess var getið í ársskýrslu minni í fyrra, að séra Carl J.
Olson hefði áformað að fara frá oss íslendingum og gerast
prestur hjá ensku fólki. En sem betur fer hefir hann nú hætt
við þá fyrirætlan. Fyrir sterka áskorun safnaðanna, sem hann
síðast hefir veitt þjónustu, Gimli-, Árnes- og Víðines-safnaða,
lét hann tilleiðast að gerast fastur prestur þeirra og hefir frá
síðustu áramótum tekið við því prestakalli til fulls og alls.
Söfnríirnir í Dakota, sem prestlausir urðu við burtför
séra H. B. Thorgrímsens, snéru sér til séra Kristins K. Ólafs-
sonar, sem þjónaði söfnuðunum í nágrenninu fyrir sunnan og
réðu hann fyrir prest sinn. Eftir sem áður þjónar hann samt
hinum söfnuðunum í Dakota, nema Melankton-söfnuði í Mouse
River. Hann neyddist til að leggja þar niður þjónustu vegna
þess, hve stórt og umfangsmikið starfsvið hans var orðið.
Séra Kristinn færði bústað sinn til Mountain, er hann tók við
norður-söfnuðunum og var hann af mér formlega settur inn í
hið nýja prestakall sitt, sunnudaginn 3 Nóvember. Naumast
var þó séra Kristinn fyrr búinn að koma sér fyrir í hinum nýja
verkahring, en það þunga reiðarslag gekk yfir hann og söfnuð-
ina, sem vér nú erum gestir hjá, að hans ágæta og ástsæla eig-
inkona, frú Sigrún, var að vísdómsráði guðs í dauðanum burt-
kölluð. Hún andaðist eftir stutta en harða lungnabólgu-Rgu
6. Apríl sl. Frú Sigrún hafði verið manni sínum sönn meðhjálp.
unnið með 1 honum og strítt þungu stríði; hún hafði áun’nið sér
almannahylli og sérstaka ást safnaðalj'ðs þess, sem þau hjón
störfuðu fyrir. Að sjálfsögðu vottar þing þetta, vorum kæra
og sártsærða bróður, börnum hans og söfnuðunum hjartanlega
hluttöku í sorginni, og allir biðjum vér góðan guð í Jesú nafni,
að láta þessu sáru reynslu verða öllum viðkomendum til bless-
unar.
Nú hefir ský.rt verið frá breytingum þeim, sem orðið hafa
á prestsþjónustu innan kirkjufélagsins síðasta ár. Frá heima-
trúboðs-starfinu mun nefntíin í því máli skýra greinilega. Þess
má eg þó geta, sern þegar er ljóst orðið, að óvenjulega mikill og
gleðilegur árangur hefir orðið af því starfi þetta ár. Er það
mest að þakka ötulleik aöal-starfsmannsins á því svæði, sem
verið hefir, séra Hirti Leó. Auk hans hefir séra Sigurður
Christophersson starfað að því máli með góðum árangri. Svo
langt er nú komið, að söfnuðir eru myndaðir rétt allsstaðar
í bygðum Islendinga hér í landi. Það sem nú liggur fyrir, er
að viðhalda þeim. Þjví miðu.r skortir mikið á það;, að prests-
þjónustan sé fulinægjandi og verður úr því að bæta eftir föng-
um. Vér ættum nú þegar að vinna að því að sameina smá-
söfnuðina alla á missíónar-svæðinu í eitt prestakall og útvega
prest til að þjóna því á skipulegan hátt. Myndi það fyrirkomu-
lag reynast mun affarasælla en hlaupaþjónusta óákveðin eins
og nú er. Brýnasta þörfin er þó nú í bygðunum stóru í Mani-
toba, meðfram vötnunum Lake Manitoba og Shoal Lake og milli
þeirra. Þar eru nú komnir þrír söfnuðir og gæti þar verið
sjálfstætt og álitlegt prestakall ef prest væri nú unt að fá þang-
að. Þá þyrfti og bráðlega að fá annan prest í Vatnabygðirnar
stóru í Saskatchewan, því einum presti er verkið þar ofætlun.
Loks hefir Fy.rsti lút. söfn. í Winnipeg í hyggju að fá prest
til að þjóna þar ásamt dr. Jóni Bjamasyni.
Af því, sem nú hefir verið sagt, er auðsætt hve sárlega vér
þörfnumst fleiri presta i kirkjufélaginu. Nokkra von höfum
vér um nýja starfsmenn áður en mjög langt líður. Vestur
i Portland, Oregon, er hr. Sigurður Ólafsson við guðfræðinám
á prestaskóla Pacific sýnódunnar lútersku. Mér skilst, að hann
muni geta lokið námi að tveim árum liðnum, geti hann haldið
áfram. En hann er bláfátækur maður og hefir fyrir konu og
barni að sjá. Talast hefir svo til, að kirkjufélagiðí styrki hann
nokkuð til námsins hér eftir, gegn því, að hann starfi fyrir það,
og hefir séra Hirti Leó verið falið að líta eftir hag hans og
leiðbeina honum við undirbúninginn undir preststöðuna, þegar
hann kemur vestur. Viðl háskólann í Valparaiso, Indiana,
stundar Halldór Jónsson nám og á að útskrifast þaðan næsta
vor. Hann er ákveðinn í að verða prestur í kirkjufélagi voru.
Eg kyntist honum og ástæðum hans síðast liðið haust. Hann
er félaus maður og hefir unnið fyrir sér sjálfur á skólaleiðinni
hingað til. En nú hefði hann orðið að vera burt frá námi eins
árs tíma, hefði ekki verið unt að liðsinna honum. Eg tók því
þá ábyrgð á mig að lána honum úr heimatrúboðs-sjóði vorum
75 doll. fyrir yfirstandandi ár og heita honum 100 doll. að láni
næsta ár. Lánið er rentulaust en handVeð gefur hann fyrir því.
Eg verð að biðja kirkjuþingið virðingarfylst að samþykkja
þessar ráðstafanir. Þó ekki sé hér fleiri nefndir, hefir maður
þó augastað á tveim eða þrem ungum mönnum öðrum, sem
nokkur von er um að gerist prestar hjá oss síðar meir. Komið
hefir og til orða, að leita til reynslu enn á ný til íslands, enda
lítillega verið leitað fyrir sér þar. En það er hvorttveggja, að
reynsla fyrri tíma spáir ekki góðu um mikinn árangur af þeim
tilraunum, og hins vegar skilst mönnum það betur og betur,
að eins og tilhagar hjá oss Vestur-Islendingum, þá sé nauðsyn-
legt að kennimennirnir sé aldir upp við hérlenda hætti og ment-
aðir í skólum þessa lands.
Hluttaka vor í heiðingja-trúboði þetta ár, hefir verið í því
fólgin, að borgað hefir verið einsog að undanförnu árskaup trú-
boðans Sigríðar Esbehrn á Indlandi, 500 doll. Enn fremur
hefir trúboða efni vort, hr. Octavíus S. Thorlaksson, verið
styrktur til nárns með 165 doll. tillagi. Hann lauk nú í vor
námi sínu-við Gustavus Adolphus College og fer væntanlega í
haust til prestaskólans í Chicago og les þar guðfræði hin næstu
árin.
Vegna hins mikla kostnaðar, sem heimatrúboðs-starfið
hefir haft í för með sér. rnyndi horfa til fjárskorts í kirkjufé-
laginu í nálægri framtíð, hefði ekki hr. Jón J. Bíldfell orðið svo
vel og drengilega við áskorun síðasta kirkjuþings um að taka
einn að sér fjársöfnun til þess fyrirtækis. Með frábærum dugn-
aði og sjálfsafneitun hefir hann unnið það erfiða verk, kirkju-
félaginu að kostnaðarlausu, og lagt í sölurnar mikinn tíma og
mikla peninga. Skýrsla sú, er hann á sínum tíma mun leggja
fyrir þingið, ber með sér, hve ágætlega honum hefir hepnast
fyrirtækið. Fyrir þetta mikla verk ber kirkjufélaginu að þakka
hr- Jóni Bíldfell af öllu hjarta.
Féhirðir vor, hr. Jjón J. Vopni, er sem stendur á ferð til
Islands og getur hann því ekki verið með oss í þetta sinn. I
hans stað leggur vara-féhirðir, hr. Friðjón Friðriksson, fjar-
hags-skýrslur kirkjufélagsins fyrir þingið. Skýrslurnar munu
bera með sér, að fjárhagur félagsins er í fremur góðu lagi.
Samþykt var á síðasta kirkjuþingi að mynda kitkjubygging-
ar-sjóð, og skyldi úr honum lána fátækum söfnuðum fé til
kirkjubygginga. rentulaust, eftir settum reglum. Féhirði vor-
um, herra Jóni Vopna, var falið að annast fyrirtæki þetta.
Hann hefir þegar byrjað verk það með góðum árangri. Skýrsla
frá honum kemur fyrir þingið og sýnir, að hann hefir þegar
safnað rúmlega eitt þúsund doll., en það er að eins byrjun og
má trevsta því, að hr. Jón Vopni, með s'rnum alkunna dugnaði
og áhuga fyrir velferðarmálum kirkjufélagsins, hrindi þessu
nauðsynja-máli enn miklu lengra áleiðis, ef kirkjuþingiö, sem
eg tel víst, biöur hann að halda verkinu áfram.
Tvær kirkjur hafa reistar verið á árinu, báðar í Saskat-
chewan, önnur í Wynyard, en hin í Candahar, í sókn séra
Haraldar Sigmar. Kirkjuna í Wynyard vtgði eg sunnudaginn
27. Okt. sl. Hin kyrkjan er enn óvígð. Söfnuðurinn við: Lund-
ar í Manitoba hefir nú kirkju í smíðum og verður hún víst
íullger á þessu sumri. I Nýja íslandi eru nokkrar kirkjur
óvígðar, sumar þeirra hafa alt að þessu verið i smiðum og
ófullgerar. Liklega verða þær kirkjur allar vígðar áður langt
líður.
Tímarit vort “Sameiningin” kemur út nú sem að undan-
förnu og er fjárhagur hennar fremur góður. Samkvæmt ósk
síðasta kirkjuþings hefir verið bætt í blaðið nýrri deild með
sérstöku lesmáli fyrir unglinga, og fékk ritstjómin séra Friðrik
Hallgrímsson til að annast þá deild blaðsins. Hin íslenzka
þýðing dr. Jóns Bjarnasonar á bókinni heimsfrægu “Ben-Húr”,
kom út í heilu lagi um síðustu áramót á kostnað “Sameiningar-
innar”, en henni hafði þýðandinn gefið handritið. Að allra
dómi er útgáfa þessarrar merkilegu bókar stór ávinningur fyrir
íslenzkar bókmentir og á dr. Jjón margfaldar þakkir skilið fyrir
það verk. Sem gefur að skilja er afar-mikill kostnaður sam-
fara útgáfu svo stórrar og vandaðrar bókar. Varð því kirkju-
félagið að lána þvx fyrirtæki all-mikla fjárupphæð, en vonandi
selst bókin svo vel, að “Sameiningin” geti borgað þá skuld á
sínum tíma.
Við síðustu árgangamót “Sam.” var hætt að birta þær lexíur
sunnudags-skólanna, en síðan hefir nefndin í sunnudags-skóla-
málinu géfið út sérstakt rit ársfjórðungslega með lexíum og
skýringum til notkunar í sunnudags-skólum. Þetta er mikil
framför í því máli, en stækka þyrfti ritið að mun og verða ætti
það leiðarvísir fyrir kennendur og nemendur í öllum greinum
sunnudags-skóla-starfsins. Sunnudagaskólinn er einhver allra
nauðsynlegasti þáttur kristindóms-starfsins og ættum vér að
leggja meiri rækt við það mál á kirkjuþingum og heima í
söfnuðum.
Skólamál kirkjufélagsihs stendur i sama stað og í fyrra
að öðru leyti en því, að samningar hafa fengist við Wesley
College nákvæmlega einsog kirkjuþingið síðasta óskaði. Hér
eftir annast sá skóli sjálfur allan kostnað, sem kenslan í íslenzku
hefir þar í för með sér, en heimilt er aðstandendum skólans að
leyta fríviljulegra tillaga til skólans hjá fólki í söfnuðum vor-
um. Skólinn skuldbindur sig til að hafa efnungis þann mann
fyrir kennara, sem kirkjufélagið er ánægt með. Vér þurfum
þvi engar áhyggjur að hafa framvegis út af kennara-embættinu
við Wesley College og losumst við fjársöfnun til þess fyrir-
tækis.
Hugmynd sú, er fram kom á síðasta kirkjuþingi um til-
sögn af hálfu kirkjufélagsins í trúfræði og islenzku, var falin
embættismönnum kirkjufélagsins til framkvæmdar, ef unt væri.
Sú tilraun var búist við að gerð yrði í Winnipeg, ef til kæmi.
Embættismennirnir hafa samt engan veg séð til að koma þessu
í framkvæmd, og er það einungis vegna þess, að vér höfum ekki
átt völ á á nokkrum manni, sem vér getunx fengið til að gefa
sig við fyrirtækinu. Oss fanst ekki mega taka neinn starfs-
manna vorra frá öðru verki til að gegna þessum störfum. Á
þessu einu hefir strandað. Hve nær sem hæfir menn fást til
að gerast kennarar ætti að mega byrja. Eg fyrir mitt leyti
hefi enga trú á því, að verk þetta verði gert sem auka-verk,
né megi hafa i hjáverkum. Það er ekki ráð að byrja nema svo,
að vér fáum einhvern einn mann, sem vér höfum fulla tiltrú
til, og gefi hann sig allan við því að koma fyrirtækinu í fram-
kvæmd.
Kunnugt er það, að safnað hefir verið til sérstaks skóla-
sjóðs í bygðunum í Pembina County í N. Dakota, í þeitn til-
gangi að koma á stofn skóla á Mountain. Skýrt er frá, að
þegar sé búið að safna í þessum tilgangi hátt á fimta þúsund
doll. og miklu meiru fé megi safna ef að framkvæmdum verði.
Það mælir sérstaklega með þessu fyrirtæki, að þörf er á þessum
stað á almennum skóla, sem taki við af barnaskólunum, og bú-
ist er við, að þar komi upp innan skamms “High School”.
Hefir mönnum hugkvæmst, að samskonar skóli, “Academy”,
undir stjórn og umsjón íslendinga gæti komið i staðinn, og náð
sama tilgangi. Vilji kirkjufélagið taka að sér fyrirtækið og
leggja skólasjóð sinn í það, ætti að mega koma fyrirtækinu í
framkvæmd. Sé bræðrum vorum í Dakota alvaia með þetta
mál, ætti kirkjufélagið að taka höndum saman við þá og koma
skólanum á nú þegar.
Vonandi finnum vér einhver ráð á þessu kirkjuþingi til
að ná skólamáli voru út-úr þeirri þoku, sem það hefir verið í
um fjórðung aldar.
Mál Þ ingvalla-safnaðar er ekki ennþá dæmt i yfirrétti.
Var þó búist við að‘ það yrði lagt fyrir þann dómstól í haust.
er leið. Sjálfsagt verður það mál afgreitt frá yfirréttinum á
næsta hausti. Nefndin, sern safna átti fé til hjálpar Þiingvalla-
söfnuði, leggur fram skýrslu á þinginu.
Nefnd var skipuð í síðasta þingi' til að íhuga, nvort ráðlegt
væri fyrir kirkjufélagið að taka að sér útgáfu og útsölu kristi-
legra rita og guðsorðabóka. Tillögur sinar ber nefndin að
sjálfsögðu fram fyrir þingið.
Trúmála-fundir hafa víst sára-fáir verið haldnir í söfnuð-
unum, aðrir en samtalsfundir þeir, er forseti átti með ýmsum
söfnuðum, er lxann kom til árið, sem leið. Miklu meiri ábuga
ættu söfnuðir vorir að hafa á þvi, að koma á fundum til kristi-
legs samtals útaf trúar-sannindum kirkjunnar. Þ’eir gætu
orðið til þess að glæða trúarlífið og efla bróðurþel og starfs-
áhuga hjá safnaðar-lýðnum. Þietta ætti kirkjuþingið að brýna
á ný alvarlega fy.rir söfnuðum sínum.
Bandalags-þing sérstakt var haldið í Winnipeg í Febrúar
sl., og annan fund hafa bandalögin hér á kirkjuþings-staðnum
næsta mánudag. Eg vil ekki taka fram í verkahring þess
fundar tneð því að fara mörgum orðum um þá starísemi.
Minna vil eg þó á það, að þar sem um kristilegan ungmenna-
félagsskap er að ræða, þá er að ræða um eitthvert alvarlegasta
mál vort, því þar á leikur öll framíð kirkjunnar og trúarinnar.
Óteljandi örðugleikar eru á leið bandalaganna, og söfnuðirnir
og kirkjufélagið og allir kristindómsvioir ættu nú að leggjast á
eitt til að koma þeim félagsskap í betra ástand.
Kirkjuþingið í fyrra skoraði á mig að heimsækja söfnuði
kirkjufélagsins að svo miklu leyti sem mér yrði það unt. Við
þeirri áskorun hefi eg o.rðið eftir mætti. Auk smáferða ann-
arra, var eg á stöðugu ferðalagi meðal safnaðanna um sex
vikná tíma sl. haust. Alls.hefi eg á árinu komið í 24 söfnuði.
Því miður hefi eg ekki getað komið til allra safnaðanna einsog
rnig þó hefir langað til. Til sumra safnaða þeirra, er eg ekki
heimsótti þetta ár, hefi eg komið áður ekki alls fvrir löngu.
Sjálfum var mér uppbygging og ánægja að viðkynningu þess-
arri við söfnuðina. Eg er þeim öllum þakklátur fyrir ágætar
viðtökur. Guðsþjónustur hélt eg all-víða og sömuleiðis hélt
eg fundi með söfnuðunum, og voru þar rædd ýms velferðar-
mál kirkjufélagsins. Eg leitaðist hvarvetna við að glæða sam-
hug bræðranna og efla einingu innan félags vors. ^ Hvernig
mér hefir tekist það er guðs að dæma. Eg hefi þá von, að
eitthvað ofurlítið gott hafi leitt af ferðum mínurn og þeirri við-
leitni minni að bera bróður-orð í Jesú nafni milli safnaðanna.
Söfnuðir þeir, er eg veiti prestþjónustu, gáfu mér góðfúslega
burtfararleyfi- Heimatrúboðs-nefndin lagði þeim til prest á
meöan, séra Sigurð Christopherson. Beinan ferðakostnað af
sexvikna-ferð minni varð eg að fá frá kirkjufélaginu. Annan
ferðakostnað hefi eg aldrei reiknað.
Guði sé lof fyrir það, sern unnist hefir á liðnu ári. Treyst-
unx þvi, að hann verði máttugur í veikleika vorum einnig í
ókominni tið. Störfunx svo með lotningu fyrir guði og kær-
leika hver til annars, i Jesú nafni.
Virðingarfylst,
Björn. B. Jónsson,
forseti.
Menn óskast
til að læra að keyra bifreiðar
og gera við þær, svo og stýra
þungum dráttar vögnum, sömu-
leiðis að læra að leggja tigul-
stein í vegg, setja vatn og Ijós í
hús, gera áætlanir um húsasmíð-
ar, uppdráttar list, rafmagns-
ítörf o. s. frv.
OMAR SCHOOL OF
TRADES & ARTS
483 MAIN STREET
(Opp. City Hall)

Thorsteinson Bros. & Co.
Eru að byggja, og hafa nú til sölu (j>1CAA
nýbygð hús, sem þeir selja fyrir
og þar yfir, — eftir stærð og gæðum húsanna.
Aðeins $ 1 00 út í hönd og $30 á mánuði
Ef kaupandi óskar að húsið sé bygt eftir hans
eigin fyrirskipan, fæst það einnig. Þeir taka
einnig að sér húsabyggingu fyrir aðra.
Finnið
oss að
815-81/ Somerset Buifding,
Winnipee
Æn.
T.VLSÍMAR—Skrifstofa: Main 2992. Heimili: Garry 738
Dró úr veiðinni.
I dag sá eg Heimskringlu frá 29. f.
m., með grein eftir Mr. James W. Mc-
Crea. Sumt af þeirri grein er útá-
setningar á bréfi mínu, birtu í Lög-
bergi 15. f.m, en sumt er til okkar
allra íslendinganna, sem fórum frá
Winnipeg 27. Marz síðastl. til Graham
Island. Mínum parti ætla eg nú að
svara mgð nokkrum orðum, þó sá
partur sé alls ekki svara verður. Hinn
parturinn keniur bráðlega.
Eg sé á grein Mr. McCrea, að bréf
mitt muni hafa haft töluverð áhrif, og
dregið úr veiðinni.
Hann hefir ef til vill gert sér helzt
til háar vonir um aflann, jafnvel bú-
ist við, þarsem hann lagði netið svona
kænlega, að við flæktumst í því, að
við þá yrðunx hans eign; en fiskimenn
vita bezt um, að veiði er oft sýnd en
ekki gefin, svo í fátinu, sem á hann
konx af því stórkostlega tapi, sem
hann má sjálfum sér urn kenna, grípur
hann það óyndis úrræði, að snúa út-
úr og afbaka bréf rnitt, eftir því sem
hann hefir bezt vit á, en getur þó ekk-
ert hrakið, sem ekki er von. Það er
hart verk að hrekja sannleikann.
Sannarlega sá eg í anda landið á
Kundis Sleugh, senx eg borgaði niður
í, áður en eg fór frá Winnipeg. Fyrst
bauð hann mér aldrei far til eyjarinn-
ar, svo tók ekki báturinn okkur alla,
því fól eg manni að - skoða það
fyrir mig; eftir lýsingunni, sem hann
gaf, þá var eg ekki það óvandlátari en
aðrir, að eg vildi kaupa það sem aðrir
ekki vildu nýta. Að eg hafi séð það
með mínum eigin augpxrn, stendur
hvergi eftir mig skrifað. I fjóra daga
áður en eg skrifaði bréfið, leitaði eg
að farmlöndum, heimilisréttar eða
“preemption”, á norðaustur hlið eyj-
arinnar, suður og austur af Two Hill
og vestan við. Af því Iandi, sem eg
sá, gaf eg mitt álit, en ekki meira.
Að fólk hafi það álit að eg hafi skoð-
að alla eyna á þeim 18 dögum, sem eg
var búinn að vera þar, sýnir ekkert
annað en illgirnislegar tilgátur Mr.
McCrea's Hann hneykslast á, að eg
skuli trúa sögusögn annara. ‘Ef eng-
inn má trúa því, sem aðrir segja, þá
skyldi mig ekki undra þó mér og
mínum líkum reyndist ekki sem bezt
að trúa honum sjálfum eða upplýsing-
upx hans. Eg efast ekkert um, að
stjórnin verji peningum til umbóta á
Graharn Island framvegis. Það við-
gengst um land alt, að stjórnir verja
peningum til vegagerðar og annara
þarfa. En að hve miklu leyti það
fullnægir þörfum frumbyggjans fyrstu
5 til 10 árin, rennum við grun í, sem
búnir erum að vera í nýjum “séttle-
mentum” Hann segir að allur hópur-
inn hafi veið heila viku í Star Camp;
en hann hefir sannarlega lent á mjóu
sannleiksbrautinni þar, því eftir 4
daga fórum við 6 saman til Masset
og héldum þar til þar til 2. Maí, að
við fluttum hingað. Alla vantaði okk-
ur vinnu þann tima, en gátum ekki
fengið hana; þar af leiðandi vissi eg
ekki með vissu um hina. Þar sem
hann segir, að það væri ósanngjarnt
að fella sök á nokkurt félag fyrir á-
virðingar annars eins manns, meðal
íslendinga eða annara, sem níða eða
fara með staðlausa stafi sjálfum sér
til ábata, þá má segja, að sannleikan-
tim verður hver sárreiðastur; það
sannast á McCrea. Ef hann meinar,
að eg hafi hagnað, peningalegan, af
þessum fáu skýringum, sem eg gaf í
bréfi mínu 15. f.m., þá spyr eg: Hvað-
an fæ eg borgunina? Máske hann ætli
sjálfur að verða svo stór ærlegur, að
borga mér fyrir þau fáu sannleiks-
orð ? Sannarlega veitti mér ekki af,
xví peningabuddan er farin að verða
mjög svo sultarleg. Þó fór eg með
200 dali í henni frá heimili mínu, af
stað í Graham gullnámuna.
Um lúðugjöfina hans til Washing-
ton mannsins get eg ekkert sagt fhafi
hún nokkur veriðj nema það, að ekki
naut eg hennar; en það vissi eg, að
íslendingarnir lögðu lóð frá Star
Camp á meðan eg var þar, og fengu 2
marhnúta. Það sannar, að fiskur er
ekki inn á fjörðuin nenxa suma tíma
ársins, en langt að sækja á smábátum
út á haf. v
Eg hefi aldrei ætlað og geri ekki, að
lasta þetta pláss urn skör fram, en
hvað mikið eg læt í ljós af minni eig-
in skoðun, er undir atvikum komið.
Ef einhverjir landar hugsuðu sér að
flytja hingað í því skyni að kaupa
landblett, þá ráðlegg eg þeim að sriúa
sér til Th. J. Davíðsson i Prince Rup-
ert; hann er mjög vandaður og sann-
gjarn maður og lætur sér ant um hag
íslendinga. Sömuleiðis er það ágæt-
is drengur sem var með okkur frá
Vancouver félaginu í Star Camp, en
því miður man eg ekki svo vel nafn
hans, að eg geti skrifað það í þetta
sinn.
Eg býst við að Mr. McCrea hafi
eitthvað að athuga við þessar línur,
og ætla eg því að geyma fréttimar
fyrst um sinn.
North Island B.C., 10. Júní 1913.
Ben. Guðmuudsson.
NOTIÐ IDEAL CLEANSER
til aÖ hreinsa og þvo sink, baðker, og innviði,
Stór kanna með síugötum
3 könnur fyrir 25c
Búið til í Winnipxeg
Fréttir frá Peace River
dalnum.
J. D. McArthur, forseti fyrir “The
Edmonton-Dunvegan jánbrautarfé-
lagi” er nýkominn að norðan og segir
sem svoj: “Að lestir muni renna alt
að Mirror Landing við Athabasca-
fljót í sumar og 130 mílur muni lest-
ir renna frá Edmonton eftir Edmon-
ton-Dunvegan járnbrautinni í haust.
Sléttað er brautarstæðið um 200 milur
og 50 mílur til verða teknar til að-
gerða í vikunni. Um það mikla land,
er nú er þekt undir nafninu “The last
best West” segir Mr. McArthur að
þangað streymi landnemar í stórum
hópum, og hefir sá straumur haldist
nú um nokkur ár, og fer alt af vax-
andi Þó að peninga tregðan geri al-
staðar vart við sig, þá hefir hún þó
ekki hnekt landnema straumnum til
Peace River héraðsins, heldur þvert á
rnóti er hann enn þá meiri í ár en fyr-
irfarandi, og þar af er víst að undir
eins og járnbrautir eru fullbúnar
þangað, mun héraðið taka ótrúlega
örunx og skjótum framförum, með því
að á bak við þær standa menn með
dug, áræði, reynslu og miklu fé.”
Mr. Schenberg vinnur að því að fá
Hollendinga til að setjast að í þessu
héraði nálægt Dunwegan; von er nú
þangað á 600, en í mánuðinum sem
leið fór hann þangað með 265 af sín-
um landsmönnum. Þetta land er al-
veg laust við storma og stórviðri, sem
oft gera stórtjón á Sléttunum; úr vetr-
arkuldanum draga hinir mildu and-
varar Chinook vindarins, og því er af-
bragðs loftslag í þessu héraði Peace
River dalurinn, með þeim löndum,
senx að honum liggja, er víðáttumikil
slétta og dalabotnar, og er jarðvegur
þar einstaklega frjór
Hveiti verður þar fullsprottið á 86
dögum, með því að sumardagar eru
þar langir og heitir. Uppskera er þar
ríkulegri heldur en nokkursstaðar á
Sléttunum Aðalból hveitiræktunar í
veröldinni verður áreiðanlega í fram-
tíðinni í hinum frjósömu og frægu
dölum Saskatchewan og Peace River
fljóta.”
Úr Edmonton Daily Bulletin, 24.
Júní 1913.
—Strákur stökk í mannlausa tog-
reið á járnbrautarstöð í New Ýork,
kipti í þá höldu, sem færa þurfti til
að hleypa henni á stað og stökk af
henni, þegar hún tók skriðinn. Eim-
reiðin fór á brunandi ferð og eftir
drykklanga stund rakst hún á vörulest,
mölvaði eimreið þeirrar lestar og
fleiri vagna, en vagnstjórar slösuðust
til bana. Þessi ungi þokkapiltur hef-
ir ekki náðst.
—I Toronto er nýlega opnaður til
afnota fyrir almenning spítali, sem
hefir kostað $3,400,000. Hann er
sagður einna vandaðastur og bezt út-
búinn allra spítala í þessu landi.
CANADA5
FmEST
THEATRE
Alla sýningarvikuna frá 7. til
16. Júlí verður undir stjórn
Cohan & Harris
H
RAYMOND II
ITCHC OC li
Með aðstoð Flora Zbelle
í nýjasta og bezta söngleiknum
,,The Red Widow“
Hið upphaflega félag 80 manns
Stór hljóðfæraflokkur 20 manns
Kveld $2 til $25.; Mats. $1.50 til 25C.
Sæti seld Föstudag 4. Júli
KEMUR SENN
„Passers By“
C. Haddon Chambers’ nýi gaman-
leikur
„Fine Feathers“
Upphaflegu afbragðsleikendur
„Hanky Panky“
Hringiða söngs, gaman, lita, stúlkna
Engan eld þarf að
kynda
þann dag sem lín er strokið, ef raf-
magnsjárn er notað. Fáið yður" eitt,
Þarvið sparast eldiviður, eldhúsið
helzt svalt. og miklu betur gengur
að atrjúka línið heldur en með vana-
legu járni.
GAS STOVE DEP’T
WINNIPEG ELECTRIC RAILWAY CO.
322 Maln St. Phone M. 2522
—Philip Ponsonby heitir maður,
senx dæmdur var í hálfs þriðja árs
tugthús fyrir að stela fé úr fátækra-
stokk í katóslku kirkjunni á Banna-
tyne Ave. Nýlega var honum hleypt
út eftir úttekna refsingu. En á föstu-
daginn var gekk maður inn í kirkjti
nokkra í norðurbænum; umsjónarma' -
urinn tók eftir honum af hendinc
leysti af sér skóna og læddist á eít
honum og stóð hann að því að re .
að brjóta upp þann stokk, sem fát:' ,
samskotin eru í. Þetta var þá h. 1
sami enski maður með fína nafr, :
er nýsloppinn var út úr tugth
var hann höndlaður og bíður dó/. ^ .