Lögberg - 18.12.1913, Síða 4

ÍjÖGBERG, fimtudaginn
18. Desember 1913.
I
LÖGBERG
Uppkast
Gefið át hvwa fimtudag af The
CoLUMBIA PrESS LlMITEO
Coroer William Ave. &
Snerbroi iire Street
Wihnipeg, — Manitoía.
STEFAN BJÖRNSSON.
EDITOR
J. ,*4. BLÖNDAU
BUSINESS MANAGER
UTANÁSKRIFT TIL BLAÐSINS:
TheColumbiaPress.Ltd.
P. O. Box 3172. Winnipeg. Man.
UTANtCsKRIET RITSTJÓRANS'
1EDITOR LÖGBERG.
P. O. Box 3172, Winnipeg.
Manitoba.
TALSÍMI: GARKY 2156
Verð blaðsins $2.00 «im árið.
ur, um vetrarhörku hér í þetta
skifti.
- 1 annan stað er harðinda-
fréttiu fyrnefnda orðuð bæði
býsna fákænlega og villandi.
Af henni væri helzt að ráða,
að Norður-Ameríka væri svo
sem einn l>ær, eða sveitarbleð-
ill ofurlítill, eða dalverpis-
korn, sem skelft gæti y’fir á
svipstundu og alt farið á kol-
brúna-kaf í fönnina og gadd-
inn!
í jtriðja Iagi hefir það víst
aldrei lieyrst síðan hvítir
ineim fóru^ að byggja þetta I stvrkja þetta fyrirtæki, og lík-
uid. að hiis liafi sligast hér' lejgt er að margir landar vorir
'mjög” af snjóþyngslum. | t*igi enn eftir að leggja til þess
j Tíer einkum t\rent ti 1 þess. j drjúgan skerf.
I>að fyrst, að fannkoma er liér Vér liöfum eins og fleiri |
sjaldnast mjög bráð eða aköf,! nefnda.Vmenn hér vestra ekki
og annað hitt, að Vesturheims- j verið ánægðir íneð uppkast
; menn mundu ekki horfa á, eða i það til laga eimskipafélagsins
jhíða eftir |>ví, að snjóþyngslin J fyrirhugaða, sem þeir bráða-
j sliguðu húsin þeirra. Heldur j birgðastjórendur þess í R.vík 1
! mundu þeir blátt áfram fara lmfa samið, og hirt liefir veríð
til eimskipa laganna íslenzku
höfum vér birt hér í blaðinu á-
samt með breytingar-tillögum
eimskipanefndarmanna hér í
Winnipeg. Vér höfum talið
\-iðurkvæmilegt að leggja mál-
ið þannig hreinlega fram fyrir
almenning liér vestra.' Fanst
oss svo sem sjálfsagt, að menn
ættu kost á að kynna sér alla
tilhogun félagsins, svo vel sem
kostur var á, með því að skor-
nð liefir verið á fólk vort, að
W
THE DOMINION BANK
Hlr KDMUND B. OHLEB, M. P„ Prea W. D. MATTHEWB .Vlee-Pre*
C. A. BOGCitT. General Manager.
A FEKi) YÐAIt UMIIVEKITS ILNÖTTIÍÍlf
skuluð þér hafa ferSapeninga í ferðamannaávlsunum. útgefnum
af Dominion Bank. Á sjó e8a landi, í hverri viSkomuhöfn, & öll-
urn útúrkrókum getið þér fengiö fé út S. ávisanir meC ákvœöis-
veröi. pér þurfiö enga vlxilborgun aö greiöa. Ekki þurfiÖ þér
heldur aö fá neinn til aö segja til yðar. Ekki getiö þér tapað
neinu vegna þess að enginn getur skift þessum ávisunum nema
þér sjálfur. Ef þær tapast eða verður stolið, þá getur hvorki
finnandi né þjófur fengið þelm skift. — pessar ávfsanir eru meir
en handhægar — þær eru beiniinis bráðnauðsynlegar á feröum.
SOTKE DAMB BRANCH: C. M. DKSTSON, Manager.
HEI.KIKK BRANCH: J. OKIHDAI.K, ManaRer.

I
NORTHERN CROWN BANK
AÐALSKRIFSTOFA í WINNIPEG
Höfuðstóll (löggiltur) . . . $6,000,000
Höfuðstóll (greiddur) . . . $2,800,000
FormaBur
Vara-forma8ur
Jas, H. Ashdown
Hon.Ð.C- Cameron
árjÓKNENDUR:
Sir D. H. McMillan, K. C. M. G.
Capt. Wm. Robinson
H T. Champion Frederick Nation
W. C. Leistikow Sir R. P. Roblin, K.C.M.G,
j upp á þökin og moka ofan af
þeim fönninni, ef nokknr slík-
1 ur háski væri á ferðum.
hér í blaðinu.
Hins vegar erum vér sam- j
þykkir breytingar tillögum j
j nefndarmanna hér, og teljum j
Reykjavíkur-blað það, sem ])ær allar til bóta; og sumar,
h;ma flytur, harðinda-frétt- eru þess eðlis, að þeim þarf að
iim þessa merkilegu, biður af- fá framgengt, svo sem eins og
sökunar a því, neðanmáis, ]>eim, er snerta nefndarkosn-
--- j að símskeyti þetta hafi tafist iUg, atkvæðagreiðslu, skipun
Oss hinum eldri fslendjng- lítilshátt;|r vegna símaslita a íslend'nga í stjórnarnefnd, og
Norðurlandi, svo að frettin, j bann á allri lilunnindaveiting,
Fávíslegur fréttaburður
Skipatjón.
sonnunarska
er frétt, sem stóð í mjög mikils-
virtu Islandsblaði, um miðjan
urn vestan hafs, »m munum var út . Kanp. j Hllmnda stiórnarnefnd off vií-
gamla landið, og berum hlyjan mannahöfn 13. Nóv., varð ekki j skiftavinum.
hug til þess, er jafnaðarlega birt á prenti meðal Islendinga Verður það nú lilutverk hr.
fagnaðarefni að fá Islands-jfyr en 15. s. m. j Jóns Bíldfells, sem nú er far-
blöð. Oss er fagnaðarefni að ^ss datt í hug, livort að jnn heim til íslands fvrir
heyra um. framfarirnar þar nokkíu,1 yerulegur skaði l.efði hönd Vestur-lslendinga, að fá
o,; oss eru kærkomnar allar af þvi Íohsf’ þ° birtmg þær kröfur teknar til greina að
?g . , ‘ “ l ,la ,a þessum tiðindum hefði dreg- svo miklu levti, sem hægt er.
ínnlendar frettir að heiman, ist enn lengur, eða fyrirfarist Hann verður á stofnfundi fé-1
sem votta ný þjóðþrif og vax-jalveg, jafn-óljós, heimskandi lagsins í Reykjavík, 17. Janú-
andi velgengni hræðra vorra á °"' 'ýGuudi fiem þau eru. nr n. k.
ættjörðinni. ! n.ðimörg blöðin í Reykja-j Varla mun uokkur efast um,.
yr,, ',t t e T,i- \ik Iiafa að visu um nokkurn \ sem manninn hekkii' hipði nð
Lm utlendu írettirnar, semit- , I, u uu“um“ penKu, oæoi ao
f í a ur-x- n n jtima undanfanð, venð að lju liann var vel fallinn til að reka
lslands-bloðin tlytja, verður | rúm ónota-greinum og skömm-jþetta erindi, og að hann mun
ekki iiio sama sagt, og sizt af | um um \ osturhoim \ flost af; fylgja því fram iíigS forsjá og
öllu fréttir úr Vesturheimi. Oss' því dóti hefir verið nafnlaust, röggsemd.
er lítið fagnaðarefni að sjá 'iueginið ýkt og ranghennt. En ]iað verður að liafa lmg-
þær, því að jafnaðarlegast eru . k]kkl Vltum, vo[: kvo^ bloð.UJ fast. að þeim mun meiri eru
hær meinbrune-nar misskiln i "“f* T* þvi, Vll^að 8>ma fyð:! l^mdi til þess, að herra Bíld-
! . 1 ,g missk ln j urlandsast sma, og ntsmiði fell verði auðið að koma fram
ingi, rangfærslum og osanmnd-J)eSsi séu birt svo sem til að j breytingartillögum vorum og
um. spyrna á móti Vesturheims- fá þær lögteknar, sem meiri
Á ofurlítið sýnishorn þessu ferðum. Hafi það verið til- fjárupphæð er fengin saman
til sönnunar skal liér bent. Það puuíí^iiinn, ei aðferðin óvitur-jhér vestra fyrir 17. Jan. næst-
eg og rammskókk. kömandi, því að Bíldfell verða
Skilið getum vér það, að þá símaÖar smásaman undirtekn-
. >ræður vora heima á ættjörð- irnar liér svo að honum verði!
Nov. siðastl.; blað þetta hefir jUni taki það sárt, að sjá fólkið kunnugt mn þær fvrir fund-
alls ekki verið óvarfærnara um j flytjast þaðan unnvörpum ár inn.
flutning útlendra frétta, en hvert. Allir sannir íslending- Þetta finst oss sjálfsagt að
sum hinna í.slenzku hlaðanna iilJ blí®ta að taka ser það naerri, i henda íólki voru á, sem enn á
Það hefir lnnsvegar að jafnaði1 ?gvera það áhyggjuefni. ogj eftir að leggja fé tH eimskipa-
v. . þeim er þetta sknfar, er það malsins. Það liefir tiltölulega
venð orðvararaogsanngjarn-jeinnig ahyggjuefni meir en óvíða verið safnað enn. A
iira i garð \ estmanna, heldur, Iftið, En jafnframt er honum grundvelli hreytingartillaga
en flest önnur hlöð á íslandi.: það fullljóst, að ósannur óliróð- nefndarinnar liér í Winnipeg, I
Þeím mun leiðiulegra er það, ur og skammir skillftilla manna viljum vér og enn á ný skora á
«ð það skuli nú helzti athugun- j um Vesturheim, verða ekki til landa vora hér vestra, að
•arlítið, liafa gleypt við þessum uð hefta vesturfarir. Alitamál styrkja einskipaféiagið með
fávíslega fréttahurði, sem bor- !er það jafnvel, hvort sú aðferð |iví að kaupa hluti í því.
ist hefir boðleið frétta frá kann að spekja landsfólkið A ])eim grundvelli teljum
Kaupmannahöfn. uáttúrlega, nokkra minstu vitund. En at- vér mjög mikil líkindi til þess
eins og flest öll önnur útlend ferli það er liins vegar kald7 að félagið hepnist, verði Is-
vizka, sem til íslands lendir. ranalega ljótt í garð Vestur- landi verulegt happafyrirtæki,!
Fréttin er gleiðletruð, með heimsmanua, og miðar mest að og sæmilega arðvænlegt hlut-
hressilegri fyrirsögn svo liljóð- því, að vekja og viðhalda óvild- höfum.
<mdi: Vetrarharha í Ameríku. arhug milli þjóðarbrotanna ís- Vér lítum meira að segja svo
Er svo á eftir sagt frá tíðind- lenzku, hér og lieima. Á það á, að framtíðarheill félagsins í
uni á ]>essa leið: verður að iíta, að mikill hluti sé, að býsna miklu leyti, kom-
“Óhemju vetrarharka er nú Llendinga vestra er fanldur í in nndir rösklegri og almennri
í Norður-Ameríku. Ilúsin íjessl1 landi, og flestir eldri hluttöku Vestur-íslendinga í
sligast mjög af snjóþyngsl- jaeiniiniir liafa sezt hér að fyr- því nú; á lienni veltur, að voru
um og fjöldi fólks er orðið 11 tlllt att- Vesturheimur er áliti, að miklu leyti, hvort hr.
húsnæðislaust, þar eð jiað föðurland sumra, en framtíðar Bíldfell kemur fram kröfum
liet'ir orðið að flýja hús lioimkynui annara. Þá tekur vorum a fundinum eða ekki,
stn.” því eins sárt til þessa lands, og og það teljum vér hiklaust
Ekki skyldi oss nndra þó að l,ola jafnilla að á það sé hallað mjög þýðingarmikið atriði fyr-
Vestur-íslendingum ka'ini á ó- ^anglega. eins og Islendingar ir framtíð þessa fyrirtækis. I
vart |>essi tíðimlasaga; stutt hoima þola illa að þeirra landi, annah stað dylst ])að engum,
ei- hún að vísu, en samt hefir ttömh1 fósti'u, sé hallmælt. eða að felagið verður því traust-;
hún lostuð. íln þar að auki er ara, sem hægt er að byrja með
óliróður um Ameríku yfirleitt meiri höfuðstól og minni
na\sta Iítilmannlegt örþrifsráð skuldum.
reykvísku hlaðanna, til að \regna þess biðjum vér alla
draga úr farfýsi hinna óá- góða drengi að leggja nú
nægðu. j fram það fé, sem þeir liafa1 . -----
En það er annað, sem þau liugsað sér að verja til stuðn- j öragðsmanna
blöð ættu að gera og miklu er ings þessu mikla velferðarmáli r . t siólfsqs'ð
nauðsynlegra, heldur en altl^enzku þjóðarinnar, og skrifaIþeim nniu hæ^a^og^altjagð
tekist að koma fyrir í lienni
nærri ótrúlega miklu af ósann-
indum og aulaskap.
í fyrsta lagi vegna þess, að
síðan 1870 hefir ekki jafngóð
hausttíð og vetrar-veðrátta
verið um gervalla Norður-
Ameríku, eius og einmitt nú,
•eftir því sem frumherjum liér
I.
Eg yrkji kvæöi um "kaup og gjald’’,
()g kvað mér ljóö um "gullsins vald".
Meö brimi’ og storm í flokkinn fer
Sem fylgiraddir syngja mér.
()g sogiö, þegar sekkur skip,
Er söngSins dýpsta nótna-grip.
II.
t’að tók viö hula heljar-blá
Um hafið sem þeir lögöu á.
En liöfnin eftir, auÖ og löng,
Með ills-vitann ij íi hverri stöng.
Því kaupmanns gróöa-vonin vann
Æ valdahærri en tvísýnan.
Á rúmsæ frammi rauk hann á.
I>ar rakaöi dauðinn allan sjá.
Þau böröu löðrið, langt og skamt,
En lending engri náöu samt.
t’au féllu niö'ri flóösins göp
Og fórust eins og stjörnu-hröp. •
Þau vörðust þó þau væðu kaf.
Þau veltu lengi sjónum af,
Unz biluð vél og brotin fjöl
Að botni stökk af lausum kjöl —
Xú volkast út meö ströndum, strjált
í straumum djúpsinS, þúsund hálft.
III.
En stærra v!ö þær hermdir hrökk
\’or háværö þegar Skessan 2) sökk,
Þvi okkur fanst þaö fólska. haf!
Með for-réttindi aö bjargast af
Að hefð og dramb og dýröin þar
Gat druknað eins og hásetar.
Allskonar bankastörf afgreidd.—Vér byrjum reikninga viö einstaklinga
eða félög og sanngjarnir skilmálar veittir.—Avfsanir seldar til hvaða staðaar
sem er á Islandi, — Sérstakur gauraur gefinn sparisjóðs innlögum, sem hægt
er að byrja með einum dollar. Remur lagðar við á hverjum 6 mánuðum,
T. E. THORSTEINSON, Ráðsmaöur.
Cor. Willim Ave. og Sherbrooke St. Winnipeg, Man.
Hér fórst ei stórt né stööugt far,
En stjórn þess ekki svikin var.
En þar var inn. ef enginn sá,
Hver ódygð greypt i fenju þá,
Og hún stóö í og yfir kjöl
Og innanborðs við hjál'munvöl.
Þá höfðu okkar hugír töng
Aö hringja hverri Líkaböng.
En nú er þögn, og annaö að,
Því ómakinu ei tekur það:
Aö skálda sálma-söng3ý á þá
Er sukku hinztu vömum á.
IV.
Og við sem fljótum veröum enn.
Aö vísu, lengi sömu menn:
Viö s'glum um með sveig og krans
A ssjávar-leiöi hégómans,4)
En stjökum iðju, auðs með liramm,
A ófæruna að hrinda fram.
30.
4-
Xóv. 1913.
Stephan G. Stephansson.
I ths.:
Ills-vitann =r danger signal.
Skessan = nándum na’rri þýð-
ing á skips-he:tinu Titanic.
Það var i fyrstu líkinda-lítið,
eins og á stóð. að lagið Nearer
rnv God to Thcc, hefði verið
leikiö og sungið meðan Titanic
sökk. Ýmsir sem af komust
bera móti þvi.
Smbr.: Blaðasögu r. að skip frá
Englandi hafi lagt blómsveig á
sjóinn. þar sem Titanic sökk.
X. G. S.
eins og
Pétursson var,
Hall-
enda
ettir þvi sein trumherjuni lier nauð.svnlegra, helaur en alt1'sienzKu þjooarinnar, og sknta 1 Kktnri; ern til
segist frá. Afi vísu hefir fölg- xtjóramála þjarkið, sem efst er fii(t fyrir hlntnm í íslenzka eim- aLa’. se,u . • fieiri ítök í
jifi stöku sinnuif) í liaust og sett, lengst er tevgt og fæstum skinafélaginu fyrir 17. .Tan, a< 1,1 , n , . il-*
vetnr .* orSÍS vel sponrtt I londsmönmim hrfir aS haldi| Því fyr því betrn!
vel
. . sýndist oss
Minningarguðspjónustu ,1>VÍ afi íninningar-gufisþjón-
j ustur verða á íslandi um þenna
Hallgrím Pétursson prest! „ierka mann á fyrgreindum
jog sálmaskáld hefir biskup l«-ídogi, í Febrúar næstkomandi,
ands, herra Þórliallur Bjarn-1 afi íslenzkir prestar hér vest-
arson, ákveðifi sunnudaginn í an liafs minnist lians um
,„r sem oæna- w.mja ™o «o voma a ' fBstllilln 9em ^ * 4
til þessa tima nyjum. Þau ættu að mmsta1 — -
•sléttunum í Vestur-Canada. komið um mörg ár. Blöðin ættu j
En föl það liefir tekið jafn- að heita öllu sínu afli og áhrifa-
harðan aftur, svo að nú er valdi til að kenna fólkinu að |
inarautt norður í nyrstu bygð- komast vel af á Islandi, því að Um
ir hvítra manna í Canada það er liægt. Þau ættu að lijálpa1
hvervetna ]>ar sem til spyrst, því til þess, með því að liljTina í
og þá svo sem að sjálfsögðu í að atvinnuvegunum, sem til eru | ‘
Bandaríkjum, þar sem bænd- og setja ráð til að koma á fót
nr hafa alt til þessa tíma nýjum. Þau ættu að minstaipo
starfað að haustplægingum. kosti að benda á ráð til að bæta
Xai-felt stöðugar stillur hafa til niuna lielztu atvinnuvegi: | ,,rQC,f,1TV1
"eei ið undanfarandi haust og landbúnað og sjávarútveg. Þau
•staðviðri; heiðríkt loft lengst- ættu að berjast fyrir því seint
:af og alveg óvanalegaj væg og snemma að þeim ráðum sé
frost; til marks um blíðviðrin fylgt og í framkvæmd komið, ef
er það, að fiskimenn liér við bau eru viðunandi á annað
vötnin hafa verið. og eru enn,, borð. Þau ættu að tel ja kjark í
í háska með útgerð sína og'þjóðina, hvetja hana til spar-
sjálfa sig, svo er ísinn ótraust- semi, og til að vera ánægða með
ur og víða leystúr alveg af aft- sitt. Þau ættu að innræta henni
ur á stórum flákum. t stuttu trú á vinnu og traust á land-
ináli hefir hér vestra verið sú inu. __•« .--.1 +,-i
einmuna tíð, að það væri hróp- Ef ]>að tekst, þá er von um að jn ?ÍT1 ‘ i
legt vanþakklæti við guð al-jtaki fyrir útflutninga af ts-
máttngan að neita ekki frétta- landi. Annars ekki. iioiti mmmng
fara á því, úr
j an hafs minnist
sama leyti.
Febrúar í vetur, og hefir
um þetta öllum j
])restum þjóðkírkjunnar á ts-
landi. Bréf hiskups er dagsett
31. Okt. n.l. en sá dagur var
areftrunardagur II. P. 1674. J
! Xa>sta ár, 1914, verða ]>rjár
' aldir liðnar frá því hann fædd-
! ist, þessi mikla og ógleyman-
lega trúarhetja og spekingur;
en fa’ðingardagnrinn sjálfur
er og verður ókunnur. — Oss
virðist þessi ráðstöfun biskups
Erlíf á öðrum hnöttum?
Eftir J. G. Johannsson.
Þessi spuming, eins og svo oft
er að orði komist. “eins gömul og
fjöllin”. Meö heztu sjónaukum
sjást mörg hundmö miljón stjörn-
ur. Allar stjömur ]>essar eru sól-
ir — flestar stærri en okkar sól.
Vissulega er það líklegt, aö marg-
ar hafi dimma fylgihnetti, er sam-
imrði, hvaðan sem hanu kem-
t „ , v t i svari jaröstjörnunum 5 hessu sól-
Þeð er bæði heilog L{1 Dimmir hnettir hafa enn
skyJda og nauðsyn að halda a|Ekk; fundist< en þetta sannar ekki
aö þeir séu ekki til. Aö sjónauki
annara einé af-
verði nokkurn tíma gerður, sem
sé svo stór, aö hann geti sýnt okk-
ur pránetur í öðrurn stjörnukerf-
um, er óhugsandi. Ef Jupiter —
stiersta jaröstjarnan i Jiessu sól-
kerfi — væri komin þangaö sem
næsta sól éstjarnan Alpha í Cen-
taurs merkinttj er, þá sæist hann
ekki nema viö gætiun smíðað sjón-
attka svo stóran, aö stærra sjón-
glerið væri tuttugu og eitt fet í
þvermál. Slíkt er nú sem stendur
ómögulegt.
Af trúarbragöalegum ástæðum
liefir þvi oft veriö haldiö fram,
að ])essi jörö hlyti að vera eini
bygöi hnötturinn í alheiminum, en
maöur fær ekki séö, hversvegna
trúarbrögöin þurfa aö koma í
hága viö vísindin — heldur þvert á
móti, þeir sem mest hafa rannsak-
aö leyndardóma náttúrtinnar og al- j
heimsins, eru þeir sem bezt trúa. !
Trúlaus vísindamaður er undan-!
tekning en alls ekki þaö sem alment j
viögengst.
Manni lilyti aö finnast þaö und-
arlegt, ef fullvissa fengist fyrir því
aö þessi mikli hnöttur væri bygö-
urf Voru allir hinir nauðsynlegir
til þess aö jöröin myndaðist? Eiga
f!e:ri hundruö ntiljón sólkerfi aö
vera til og aðeins einn l'ttill hnöttur
í einu þeirra svo geröur aö hann
geti framleitt líf? Það er mjög
ótrúlegt. Saga mannsins nær svo
sem sex til sjö þúsund ár afttir í
tímann. Án vafa hefir maöurinn
verið á jöröinni miklu lengur en
þaö — líklegast fleiri tugi þúsunda
ára og hver veit hvaö. Einhvern-
tima kólnar þessi hnöttur, svo líf
á honum deyr út — þó ekki veröi
fyr en eftir nokkrar miljónir ára.
En hvaö er sú timalengd í saman-
hurði viö eilífðina? Hún er eins
og eitt sandkorn í sjávarfjörinni.
Hún er ekki nema eitt augnablik.
| Og aftur segjum viö: “Það hljóta
* að vera fleiri hnettir bygöir en
| okkar". Alheimurinn sem varir
í um eilífö var ekki skapaöur til aö
j viöhalda lifi aöeins eitt augnablik
! á einum smáhnetti.
Við vitum að einn fimti þeirra
stjarna, sem við sjáum, eru tvísól-
! ir — þaö er aö segja — eru tvær
sólir sem feröast kr:ngum hverja
aöra og hafa enga fylgihnetti, þær
mvnda kerfi, sem hefir ekki aöra
! hnetti cn þessar tvær sólir. Viö
i erum viss um aö þær hafa ekki
fylgihnetti af því aö þaö er miklu
attöveldara fyrir hvern mann sem
er, aö þjóna tveimur herrum, en
fyrir plánetu aö gegna tveimur sól-
um, sem báöar vilja stjóma hreyf-
ing hennar.
Þaö er því ekki ólíklegt aö bygð-
ir hnettir séu tiltölulega fáir — en
svo þurfa þeir ekki aö vera margir
í eintt. Altaf eru séilkerfi að mynd-
ast og altaf að deyja út. Nýir
hnettir aö veröa svo aö lifandi ver-
ur geti haldist viö á þeim og aörir
að kólna svo lif sé þar ómögulegt.
Svo sjáum viö aöeins litinn part
heildarinnar^ Viö sjáum nokkur
hundruö miljón sóla, en hve marg-
■ar eru þær sem við ekki sjáum!
Viö getum nú litið á spuming-
una nokkuð ööruvísi — viö getum
skoðaö hana frá sjónarmiði stærö-
fræöinnar.
Setjum svo að viö heföum
haunahrúgu og í henni væru mil-
jón baunir, allar hvítar nema ein,
hún væri svört. Setjum ennfnem-
ur svo aö maður setti hendina ofan
i hrúguna og tæki eina baun ; hverj-
ar eru likurnar, aö ööm jöfnu, aö
hann gripi svörtu baunina? Lík-
urnar er — ein úr miljón. Á jörö-
inni eru fimtán hundruð miljón
manna. Segjum nú aö hvEr þeirra
gangi fram hjá hrúgunni og taki
upp eina baun, þá vitum viö aö lík-
urnar'eru aðeins ein úr miljón aö
hver einstaklingur út af fyrit* sig
taki upp svörtu baunma, en hins-
vegar vitum vér aö úr hverri mil-
jón manna myndi einn veröa til
]>ess. Af fimtán hundruö niljón,
myndi ]>ví einn grípa svörtu baun-
ina.
X'ú getum við bent á einhverja
fjarlæga sól og sagt með nokkurri
vissu: “Þetta sólkerfi er ekki bygt,
likurnar eru ekki nema ein úr mil-
jón, eöa ein úr hundraö' miljón.
En, á loftinu eru fleiri hundruö
miljón sólir, svo þó ltkurnar seu
ekki meiri en þetta. þá myndi samt
íleiri hundruö sólkerfi vera bygö.
Þetta á að eins viö líf, eins og
það er á jörðinni. Ef einhver vill
halda þvt fram, aö líf sé til á eins
heitum hnöttum og sólinni, eöa jafn
dauöum hnöttum og tunglinu, þá
getum viö ekki svarað öörtt en því,
aö engin lifandi vera sem til er á
jöröinni, gæti haldizt þar viö. Aö
ræöa um hf í öörum myndum, en
þeim, sem viö þekkjum, er tilgangs-
laust.
Spektroskopinn sýnir okkur, að
efni hinna fjarlægu sóla sé hin
sömu, sem finnast í sól okkar og
himin hnöttum þessa sólkerfis. Ef
hnettinum fylgir gufuhvolf og ef
hitinn er þar mátulegur, þá er vei
mögulegt aö þar sé líf. Aö dimm-
ir hnettir sé til, sem uppfylla þessi
skilyröi er í alla staöi líklegt. Hug-
leiðingar. bygöar á skynsemi og
rannsóknum vísindanna, segja þaö
ekki aöeins mögulegt aö allir hnett-
ir sé bvgðir, heldur sé þaö vel Ttk-
legt
Svar.
Hangikét
Alifuglar
\'i<\ liöfum iniklar birgðir af alls-
konar kjötmcti fyrlr jólin, alt af
boztu tcgund, svo sem Turkeys, gæs-
ir. hænsni og endnr. Scrstaklcga
vtljuin við lciða athygli yðar að liinn
Ijúff<‘iiga dilka liangikjöti, som er
að ga-ðum eins og hið bczta hangi-
kjöt á fslandi, og því ættu sem flest-
ir að reyna að ná scr I krof lijá okk-
ur fyrir jóUn. prátt fjTlr að þctta
kjöt cr imntað alla leið frá Ástralíu
cr prísinn ekkert hærrl en á lólegu
Manitolia kindakjöti.—Ef yður dett-
ur í litig að gaman væri uð hafa
í'ullupylsu á liáborði urn jólin, þá
látlð okkur \ita, því við reynura að
bieta úr þörfum fólks með alt sem
kjöt sncrtir, fram ! það óendanlega,
reynum að gera alla ánægða með
góðri vöru og liigum prísuni; en að
eins mn'lumst til að fá borgað fjrir
það seni við seljum.
\!<‘ð kæru þakklæti fyrir undan-
farin viðskifti.
G. Eggertson & Son
«93 Wellington Ave.
Phone: Garrj- 2683.
aö ráðast aö mér, um óþektan sögu-
burö eftir mér. Eg finn fulla
ástæðu til aö svara þessu í sama
blaði sem greinin var b!rt í. ,Nú biö
aeg opinherlega að geta þess, í stuttu
máli. að hr. St. Thorson er algjör-
lega, eða visvitandi ósanninda-rit-
hafi, í nefndri grein. En eitt skal
eg sanna, að hann, St. Thorson,
hefir lagt fyrirspumir um stjórn-
arlönd á Ghuli (c : public groundsj.
Hvaöa árangur þaö hefir enn haft
er honutn bezt kunnugt um. Eg
veit ekki betur en St. Thorson hafi
átt við land og fasteignasölu, sem
margir góöir og vandaðir menn.
Þess vegna ekki láandi að sitja viö
þann eldinn sem bezt brennur, með
viröingu og sóma.
Hr. St. Thorson talar að hann sé
fús að gefa land undir fyrirhugaö-
an skóla á Gimli, sé landið umtal-
aöa frá stjóminni í Manitoba eöa
ríkisstjórninni. Mér óvitanlega á
fylkið i Manitoba eng:n lönd í
Gimli hæ. En ríkisstjómin á þar
land (pohlic ground). Þetta sýnir
vanþekkingu, og skýst þó skýrir
séu.
En hvaö sem St. Thorson segist
ætla aö starfa fyrir Gimli bæ, þá
a hann eftir aö sýna þaö. En nú
sýna umbætur þar, aö nokkuð er
unniö nú þegar, og áöur en hann
kom þangaö. Verkin sýna merkin.
En loforö komandi tíma eru sama
og skýjaþytur. Þaö ættu kjósend-
ur á Gimli aö aögæta 16. þessa
tnánaöar.
Eg hefi enga þykkju til St.
Thorson’s. en máli mínu og sann-
færingu í almenm'ngsheillir á Gimli
held eg.
P. Magmísso n.
Herra ritstjóri!
Geriö svo vel og ljáið eftirfylgj-
andi línum rúm í yðar heiöraöa
1 46. tölubl. IJigbergs birtist
grein til min frá hr. St. Thorson á
Gimli. Hann hefir fundið ástæöu
DANARFRF.GN.
í Fjallabygöinni norður af Mill-
ton, X. D„ lézt ekkjan Helga Vil-
hjálmsdóttir 16. Nóvjember síöastl.,
nær níraeö aö aldri. Hún var fædd
30. Des. 1825 í Firði í Mjóafirði í
Suöur-Múlasýslu á íslandi. Foreldr-
ar hennar voru merkishjónin Vil-
hjálmttr Vilhjálmsson og Guörún
Konráösdóttir. 9 ára gömul- fluttist
hún meö foreldrum sínum aö Steins-
nesi í sömu sveit og eftir 4 ár fluttist
hún meö foreldrum sínum aö Brekku
einnig í sömu sveit; þar ólst hún upp
þar til hún 18 ára giftist Ólafi Gutt-
ormssyni frá Skógum í sömu sveit.
Á Brekku byrjuðu þau búskap, en
fluttu þaöati eftir 4 ár aö Steinsnesi
og bjuggu þar 13 ár; þaðan fluttust
þau aö Austdal í Seyöisfiröi í N.-
Múlasýslu og bjuggu þar 23 ár; þá
hættu þau búskap og fluttu til Guö-
rúnar dóttur sinnar, sem gift var
Þóröi Finssyni frá Skálanesi í Seyö-
isfiröi; með þeim fluttust þau eftlr
6 ár til Ameriku og settust aö í
Fjallabygöinni noröur af Milton; ári
síöar andaðist Ólafur maöur hennar
og höfðu þau þá verið í hjónabandi
47 ár. Þeim varð 11 barna auðið;
8 konnist á fullorðins aldur ; heima
á íslandi eru 2 dætur. Uppkomnu
börnin voru þessi:
I. Sigþrúður, giftist Jóni Hjálm-
arssyni Hermannsonar frá Brekku í
Mjóafirði; ekkja fyrir mörgum ár-