Lögberg - 02.04.1914, Page 3

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 2. APRÍL 19x4-
Rósin 0g geislinn.
Mánadrósin skreytir ský,
skjótt frá ósi hraöar.
Hiniinljósa elfum í
unga rósin baðar.
Um þá stund hún bregSur blund
barði undir hóla,
þegar undan sól í sund
svarta skundar njóla.
Endurnæring und’reins fær
eftir væra blundinn.
Morgunblær við henni hlær;
hjartakær or stundin.
Greiðir hárið hrímvota
hún i árdags söngum.
Gegnum bárur geislanna
glitra t.ár á vöngum.
Þó er eigi henni hjá
harmatregi að vonum,
en hún fegin fagnar þá
fögrurn degi og honum,
sem hún ann svo ofur-heitt,
eins og svanni manni.
Sjáist hann. luin sitja skreytt
sínu'kann í ranni.
Gá því fer að geislanum,
gull sem ber á haná.
f hans vera armlögum
óskar hún sér að vana.
Þegar blíða sér ei sól,
sáran kvíða her hún.
Geislann friða um hennar hól
hvergi líða sér hún.
En er bjarta sól hún sér,
sinnið margt ei hryggir.
Þá í skartið fljótt hún fer, *
friður hjartað byggir.
Fagra bæn hún þylur þá
þýtt i blænurn svala,
sunnu mænif augum á,
en ei sinn græna bala.
Virðist frið þá veröld öll,
vart hún kvíðir fremur.
Glansa hlíöar, glóh, fjöll,
geislinn blíði kernur.
Roðnar vanginn, björt er brá,
bjarka ganga um leiðir
lienni angan ilmsæt frá,
út hún fangið breiðir.
Móti gljáum geislanum,
glaður þá er líður
niður af háum himninum
hauðrið á svo friöur.
Hvar hann fer þar glansar grund
gull sem hér um renni.
Fögur er hún um þá stund,
en hann ber af henni.
Upp um hölinn hjá 'enni
hann er að róla á daginn,
hverri fjólu klappandi,
kveður sólarbraginn.
Ó, hve fagur er hann þá
og hans bragur þýður.
Ljómar haga alla á
eins og dagur fríður.
Von er það hún vilji þann
vegsamað er hefur.
Hana að sér alt eins' hann
örmum glaður vefur.
Mætast hér nær hugir tveir,
hvorugir ef flýja,
fljótir eru að finna þeir
fagra veröld nýja.
Ástablóm þar alstaðar
aitgum ljóma viður.
Unaðsróma raddir þar
ríkir tómur friður. ,
Þeirri ganga Eden i
ei finst langur dagur.
Þar er angan unaðshlý
og blómvangur fagur.
Þar við hvarma brennheitt bál
blossar hið varma hjarta;
þarna harmar hrökkva úr sál
við lií'ds og arma bjarta.
Þarna vakinn andinn er
alt er saklaust hyggur,
en veginn aka enginn sér
er að baki liggur.
Þar eg undi oftast nær
æskustundir bliðar.
Eden-lundur er mér kær
og hans grundir friðar.
Ó, þú heimur ástanna,
undra-heimur mærðar,
unaðsheimur elskenda,
alt eins heimur flærðar.
Eigi að síður þakka eg þér,
þvi ei svíða undir,
að þú tíðum unnir mér
unaðsblíðar stundir.
M örgum brást sin æsku ást,
en þó dást að snótum.
Frrf það skást er ekki að fást.
Áið alt við bjástra hljótum.
Allan daginn una sér
astabragi hann semur,
Unz í sæinn sunna fer
°R sólarlagið kemur.
hann fer og felur sig,
fáum er að tríia.
Hvað hún er þá ömurleg
eins og sér að búa.
Svo mér aldrei sárt á lá,
samt ei haldinn mætur,
að eg spjalda-freyju frá
flýði um kaldar nætur.
•
En hún grætur alein þá
úti í næturskugga
vininn mæta, vöknar brá,
værð sig lætur hugga.
Hljótt í skjólið hallar sér,
hrædd við njólu ragið.
Út hún róla ekki fer
eftir sólarlagið.
Hreinn. um grundu nerðablær
henni í blundi vaggar.
Aftanstundin unaðsvær
ama lundar þaggar.
Hana dreymir sjafna sinn.
Sæll úr heinv lýða
andinn sveimar óbundinn
út um geima víða.
Ó, hvað það er þægt og Iétt
þegar rnaður bíundar.
Óskastaði á i sprett
andinn glaður skundar.
Sól að ósi svífur nú,
sofðu rósin fríða.
-E, vér kjósúm eins og þú
allir ljósið bliða.
Ardagssól þá aftur skin
yfir póla hæöum
máske á hólinn hann til þin
hoppi í jólaklæðum.
Unaðstið það vrði þér
og þá kvíði úr geði.
Þannig lýðum oft hjá er
eítir striðið gleði,
En að þvi mundir mega gá,
margra lund er hvikul.
veröld undra völt og flá.
vonin stnndum svikul.
Dettur kvæðaháttur hér, .
hettu næði .þiggur,
sprettings ræðu gamli grér
grettúr bæði og stvggur.
/. /. D.
munir einir geta þegar minst varir
komið í opna skjöldu og látið ný-
vaknað hugrekkið síga niður fyrir
núllmarkið, ef nú er ekki fylgt á
eftir af afli.
Menn segja með réttu,, að sel-
stöðu-viðskiftaveldinu sé að hnigna
hér og það kann að vera satt. —
En hvað rís á rústunum, ef sjálfur
hinn íslenzki áhugi liggur í öskustó
og ætlar að lofa öllu að verða “af
sjálfu sér"? Hvað verður þá af
því áliti, sem átti að skapa fram-
takssemi vora og stjórnsemi? Hvað
verður af því lánstrausti, sem átti
að útvega landinu. ef viðskiftin eiga
aö fá að veltast og bröltast um
alveg taumlaust?
ar en sá, að veita kröftunum sam-
an og stofna til miðstöðvar, sem
Imgsanir manna geta snúist um,
þá er mikið unnið, og líklegt, að
menn komi þá betur hugsaðir á
næsta þingið.
Annars hefir fjárveitingarvald
landsins nú þegar stigið mikilvægt
spor í þessa átt, með þvi að styrkja
tvo ráðunauta til sölu afurða lands
og sjávar.
Hvað sem kann að vera búið að
gera, nú þegar, til þess að hagnýta
þessa fjárveitingu, þá er hér þó
mikilsvert umtalsefni fyrir við-
skiftaþingið. Því að þær ráðstaf-
anir, sem kann að vera búið að
gera, hljóta að skoðast sem aðeins
_, ., . ... , 1 til bráðabirgöa. með því að ekki
Sú st;orn, sem engin to k ir | „etur kornig til mála, að fjalla um
a viðskiftum sin% lands, eignast al- 1
drei lánstraust.
Sú bióð, sem skeytir ekki um , , - v , , • ,
.i1.' . ,, . . ur. ur þvi að her er um opmbera
viðskifti sin. eignast aldrei neitt.
likt mál til fullnustu, nema á al-
jjóðafundi fyrir alla hlutaðeigend-
Leiðréttingar.
J Fjallkonurítnunni hef eg fund-
ið þessar eftirfarandi prentvillur,
sem eg bið að verði leiðréttar. 1
7. vísu stendur “Buslubær’', fyrir
Bushi hlœr. I 22. vísu, “Branda-
jórurrí’, fyrir Bandajórum; i 25.
vísu: “gráðir" fyrir gráðið; í 26
vísu, “Viða”, fyrir Víði og í 39
vísu “örvum”, fvrir Örfum.
J. J. D.
Á síðari tímum hafa viðskifti
landsins aldrei.verið á annari eins
ringulreið og nú. Aldrei hefir ís-
lenzk verzlun staðið í lægra áliti út
á við, en einmitt nú, stjórnleysið á
því sviði hefir aldrei verið meira.
Selstöðuverzlununum var þó
stjórnað, og sézt það bezt á því,
að þær voru einvaldar hér i liálfa
öld eftir að verzlunin varð frjáls
að lögum. Nú eru þær fyrst að
missa tökin. En hvar lenda svo
þau tök, ef vér- sitjum með hendur
í skauti? Geta ekki útlendingar
stofnað hér miljónafélög á hverj-
um 5—10 árum, rétt til þess að
hrifsa snöggvast í bein, sem eng-
inn vill hirða? Og gæti ekki meira
að segja hugsast, að eitthvert þetta
félag yrði stofnað af 'viti, ráðdeild
og dugnaði og dræpi alla innlenda
viðleitni og alt það fálm, sem á landa ja af þeim all.fjar.
að koma ' af sjalfu ser .
Það veit þó hamingjan, að ef
nokkurn tíma er ástæða til að
manna sig upp, þá er það nú. Það
verður of þreytandi í bráð og
lengd að streitast einlægt við að
þrýsta meiri og meiri framleiðslu
út úr landsmönnum og Iáta hana
svo fjúka út í veður og vind og
þjóðarauðinn renna niður í sand-
inn.
Hvað á þá að gera?
Þess er ekki að vænta, að vér
fjárveitingu að ræða.
Merkilegt uumtalsefni og full-
komlega tímabært yrði samvinnan
við Eimskipafélag íslands. Hvort
sam framkvæmdirnar verða fljót-
ar eða seinar á starfsemi fyrirhng-
aðs Verdunarsambancrs Islands, þá
er það sýnilegt, að þessi tvö þjóð-
aríyrirtæki verða skilgetin systkini
og munu eiga svo fullkomna sam-
leið, sem frekast er hugsanlegt.
Hvorugt getur án annars verið, ef
hvorttveggja á að geta verið trygt,
og væri meira að segja eðlilegt, að
þessi félög hefðu sömu yfirstjórn.
— Allir sjá, að ef ekkert er gert
'til þess aö tryggja Eimskipafélag-
inu fasta vinnu og fasta siglinga-
leið, þá verður það að byrja að lifa
á útigangi og snöpum. Að hugsa
sér það, til dæmis, að þurfa máske
að byrja á þvi að sigla til þriggja
lægra, á aðeins tveimur skipum.
Það er ruglingsleg og óálitleg
byriun. Að neyðast til að fara að
keppa við Sameinaðafélagið um
Kaupmannah.-vörur, þegar stærsta
verzlunarland hemisins liggur
helmingi nær okkur, það er satt að
segja illbærileg hugsun, til þess að
forðast enn verri orð. — En til
þess að tryggja hreinar og beinar,
I hraðar og góðar ferðir, þarf sam-
\ tök, og það strax, áður en skipin
, ,,, ,. I byrja að sigla — strax 1 vor! Og
svo reynslugrann.r og fakunnandi, þóu d j læ i hér d- ri hugsun til
stigum neitt stort spor . emu vet- , grundvallar> en sú> ag styrkja
þar sem listlaga
liggur frásaga.
Fagnar fégóðum
fardreng sæmóðum,
allur á gullglóðum
í geisla hlóðum:
fegurð íjölbreyttur,
f jöðrum. sí-reyttur,
dræmt af dáð breyttur
dalur árskreyttur.
Fagnar Fjallkona
íramtaki sona, —
dögum dáðvona
iir draumsæ skáldvona.
Bros að barns hætti
blika um ljósnætti
henni, er hug grætti
harmurinn síbætti.
X’akir valkvendi.
Vitt um útlendi
hennar handbendi
heimurinn síð-kendi.
Buri brott farna,
bræður heimgjarna,
dáð og sól svarna
sæmdi hún mannkjarna.
Fagna framgjörnum
Fjallkonu börnum,
öllum eiðsvörnum
íslands brjóstvömum:
göfgar gos dísir,
gróanda visir,
fugl sem heim fýsir,
fold sem nótt lýsir.
Fylgi fjall dísir,
fylgi ljósdísir,
andar vegvísir,
von sem heim fýsir.
Ar og Eld'synir,
íslands góðvini,
ættar óskhlyni
yngdum Frón skini.
Guðm, Friðjónsson.
Kvæði þetta orkti skáldið í sum-
ar, er honum barst fregnin um
höfðingsskap þingmannaefnanna úr
Vesturheimi i samBandi við eim-
skipamál íslands. — (Norðri.)
m-áhöld
Þessi mynd sýnir
Mðlwaukee
steínsteypu
Vjel
Spyrjið eftir verði

THE STUART MACHINERY
COMPANY LIMITED.
764 Main St„
Winmpeg, Man
EDDY’S FIBRE WARE
BALAR OG FÖTUR HALDA VATNINU
HEITU MIKLU LENGUR HELDUR EN
TRÉBALAR EÐA JÁRNBALAR — ERU
ÓD.RARI EN HINIR 'SÍÐARNEFNDU—
OG SETJA EKKI RYÐ Á FOTIN.
Verzlunarþing í vor
komandi.
Eimskipafélagið er komið á
laggirnar. Fyrsta sporiö er stigið
á grundvelli veruleikans — þess
veruleika að stjórna þessu landi
fyrir oss sjálfa. — Síðan vér íeng-
un. heimastjórn höfum vér aðeins
stjórnað hér z’crzlunarnýlcndu fyr-
ir aðra. — Vér höfum að mörgu
leyti gengið rösklega fram i þvi að
auka framleiðslumagn landsins fyr-
ir aðra, fyrir þá sem i raun og veru
áttu landið með húð og hári.
Nú er fylling timans 1 þessu efni
að færast vfir oss og vér höfum
stigið fyrsta sporið til þess að
hefja það.áhlaup sem á að útvega
oss eignarhald á afurðum þessa
lands — áhlaup sem á að hreinsa
af þvi nýlendunafnbótina.
Nú er alt ónýtt, nema næsta
sporið sé lika stigið. Það er veiga-
meira atriði. erfiðara og flóknara
viðureignar, en liggur kjarna máls-
ins miklu nær, en Eimskipafélags
stofnunin.
Það var alls ekki ætlun þeirra
sem fyrst vöktu máls á Eimskipa-
félagsstofnuninn að útvega flevtur
fyrir vörur Péturs eða Páls í Dan-
mörku eða Englandi og að vér ætt-
um að eiga það að miklu leyti und-
ir þessum útlendingum, hvað vér
fengjum að flytja. — -Etlunin var
sú, að vér næðum líka tökum á
sjálfum flutningunum til og frá.
Vér þurfum að ná tökum á
sjálfri verzlun landsins.
Það er sífelt viðkvæði, þegar
þetta berst i ta!. að úr því að vér
séum búnir að trvggja oss skip, þá
muni verzlunin koma upp í hendur
vorar “af sjálfu sér’.'!
En þetta er heimskuleg bjartsýni
og bendir á, að enn geri vart við
sig gamla úrræðaleysið og skortur
á þrautseigju. Oss hefir lengi
verið brugðið um það, að vér vær-
um snarpir á sprettinum, en vihl-
um einlægt sleppa tökum eftir
fyrstu áreynsluna og telja oss trú
um, að alt gengi nú “af sjálfu sér”.
Þeir sem þykjast þekkja þennan
galla vorn bezt, eru Danir, enda
látast engir vera eins innilega sann-
færðir og þeir, um það að vér
“hðldtim aldrei neitt út”. Og það
versta er, að mikill hluti vor sjálfra
er farinn að trúa á þetta.
Þess vegna þarf nú að nota það
þaganlegasta augnablik, sem oss
hefir lengi hlotnast. og sigla í
kjölfar eimskipafélagsstofnunar-
innar með frekari framkvæmdir í
þess anda. Því að eitt óhapp, eitt
óaðgæzlu-augnablik — já. smá-
fangi. — En á einhverju verður að
byrja. “Betra er ilt að gera en
ekki neitt”, er það, sem á hér við.
Það er margfalt betra að byrja á
einhverju vanhugsuðn, en að sitja
aðgerðarlaus. Eftir ítrekaðar til-
raunir eru þó líkindi til þess, að
maður geti þó einhvern tíma lært
aö byrja rétt. Kunnáttuleysið er
því ekki nægileg afsökun til þess
að hafast ekki að. Margar óþarf-
ar og ofboðslegar hreyfingar gerir
maður, sem er að læra að synda,
áður en hann nær valdi á hreyfing-
um sínum og réttum tökum í vatn- j
iiý og þarf engan að undra þótt j
likt kunni að fara fyrir oss í þessu
efni fyrst. En huggunm er, að
hér er alt að vinna, en engu veru-
legu aö tapa. — Hér er líka um
það að gera. að vinna sjálfa und-
irstöðuna undir þjóðmegun vorri.
sjálfan grundvöllinn undir hinum
atvinnuvegunum, en þeir eru von-
laust strit, ef ekki næst grundvöll-
urinn, og sjálfræði vort aðeins
nafnið tómt.
“Sjálfstætt lanc!” — og “útlend
verzlunarnýlenda” eru hugtök, sem
aldrei geta samrýmst.
Verzlunarþing verður að halda
hér strax t vor.
Hverjir eiga að sækja það þing?
Reglulegir íslenzkir kaupmenn
ættu auðvitað með réttu sæti á slíku
stofnþingi, sem hér er um að
ræða. En þótt fáir þeirra kærðtt
sig um, að eiga þátt í slikum sam-
tökum, eins og stmvir eru að spá,
þá eru til hér á landi ekki svo fá
félög, sem hafa verzlun og við-
skifti á stofnskrá sinni. Það eru
hin §vo kölluðu “samvinnufélög”,
kaupfélög, sláturfélög og fisksölu-
félög.
Aðalmarkmið þingsins yrði það,
að sameina þessi félög í eina órjúf-
andi samvinnuheild.
An þess að hér verði samin
nokkur dagskrá fyrir þetta fyrir-
hugaða þing. þá skal í stuttu máli
benda á nokkur aðalatriði af verk-
efni þess:
T. Stofnun Vcrzlunarsambands Ts-
lands.
2. Stofnun sameiginlegs viðskifta-
ráðuneytis fyrir ^lt landið með
skrifstofu í Reykjavík og skrif-
stofu erlendis (\ hafnarbæ Eim-
skipafél. á EnglandiJ.
3. Samsala íslenzkra afurða.
4. Samkaup á útlendri vöru og
væntanlegt vörttbúr í Reykjavík
og víðar.
5. Samvinna við Eimskipafélag Is-
lands.
Eimskipafélagið, þá ætti það eitt
að vera nóg landsmönnum til þess
að stúðla nú að þvr af alefli, að
þessi samkoma geti orðið hér í vor.
Skal svo ekki fjölyrða um þetta
að sinni. en samvinnufélög út um
land ertt beðin aö athuga þetta mál
alvarlega og vera tilbúin að halda
undirbúningsfundi með félags-
mönnum sínum, ef forganga vinst
að þessu fyrirtæki og áskoranir
verða sendar út um land.
—ísafold. hj.
6. Samvinna við landstjórnina og j
löggjafarvaldið.
7. Verzlunartimarit,
8. Fjársafn til bráðabirgðar og und-
irbúningskostnaðar.
Hvort nokkur áþreifanlegur á-
rangur verður af þessu fyrsta vft-
skiftaþingi þegar t stað, skal ósagt
látið. En þótt hann vrði ekki ann-
Minni Vestuil-Islendingsins.
Svo skal söng þylja
syni stálvilja,
frænda fosshylja,
fósturlands kylja.
Heill til hálanda,
Heklu vébanda,
laxár Ijómanda
lygntt og streymanda.
Heill til hásala,
heiða og fjalldala,
allra óðala
okkar fjársmala,
þar sem þér gröru
þrekmiklu og öru,
fjalls milli og fjöru
fjaðrir bráðgjöru.
Sæll til sólrjóðu
silungsár góðu,
þar sem fyrr flóðu
fjöll í ljósmóðu, —
þar sem enn anda
út til sæstranda,
móti bil banda,
blikur vorlanda.
Heill til heimkynna
hlíðanna þinna,
þar sem börn brynna
blómrósum kinna.
Okkar ungviði
undir fossniði,
alt er á iði
úti á vorsviði.
Sjást með sólgyðju
i silfursmiðju,
allar að iðju
unudir fossviðju
Ijóss- og landvœttir,
leika og dalgættir
mjúkir, margþættir
mansöngva hættir.
Meðan marleiðir
mása örskreiðir
háir, brjóstbreiðir
baröar sótreiðir;
okkar landslýði
ljómar dalprýði —
geisla gullsmíði
á grasi og víði.
Okkar auðæfi
eru í rúmsævi
ef oss guð gæfi
gæftir við hæfi,
og í daldrapa
döggvum úthaga,
Áburður úr mó.
Langt eru komnar tilraunir til
þess að vinna þá þraut, með þvi að
ná nitrótum, hinu dýrmætasta á-
burðar efni, úr mómýrum, með
rafmagni. Það mun taka langan
tíma og mikla fyrirhöfn, að sýna,
j hvort þetta borgar sig i stórum
stýl, ðða ekki, en þær tilraunir á
bráðum að gera, og þeir sem vit
hafa á, telja aöferðina í alla staði
hentuga og vel grundaða.
Aðferðin er mjög einíöld. Nið-
ur i mómýri eru grafnir átta feta
djúpt, götóttir pottar, með þriggja j
feta millibili, viðsvegar um mýrina. j
Milli pottanna eru grafnar járn- 1
stengur, meir en átta feta langar,
og eru fáein fet á milli þeirra.
Pottarnir eru fullir af gaslausum
kolum ('cokej og dálitlu af vatni
er dælt inn i þá og upp úr þeim án
afláts.
Raímagn er sent nröur í jörðina
eftir járnstöngunum og út frá pott-
! unurn, en rafmagniö dregur nit-
j rötin úr mónum og færir þau í
gata pottana. Vatnið í þeim fyll-
ist af saltsýru, og þvi •eýruvatni er
ausiö upp í stór ker, en þaðan er
áburðurinn tekinn og gefið þrð
form, sem hentugast er til brúkun-
ar í sveit. Eftir útreikningi ætti
góð mómýri, með tveim percent af
nitrogeni að íramleiða níu hundr-
uð og fimtíu pund af saltsýru á
sólarhring, svo að ekki þyrfti að
eyða meiru þar til en hundrað og
áttatíu kilowatts af rafmagni.
Með ódýru rafmagni yrði kostn-
aðarlitið að framleiða þennan á-
burð, svo að vatnskraft. er lægi
nálægt mómýrum og ekki væri not-
aður til annara hluta, væri hentugt
að beita á að auka áburðinn méð
þessu móti. En um það kemur
spökum mönnum saman, að ekkert
sé þýðingarmeira nú á dögum,
heldur en einmitt að auka áburðinn
i hvaða landi sem er.
Tíðindi frá Mars.
Um enga stjörnu hefir fróðum j
mönnum orðið jafn skrafdrjúgt á
síðari árum, emsog reikistjömuna
Mars, hvort þar muni vera skvni
gæddar verur eöa ekki. í góðum
sjónaukum sjást á þeirri stjörnu
breiðar þráöbeinar rákir, með
hnúðum þarsem þær mætast. og
þykjast sumir hafa tekið eftir. að
útlit landsins meðfram þessum
breiðu og beinu rákum, taka brevt-
ingum eftir árstíðum. Ennfrcm-
ur segja sumir, að hvítar hettur
séti þar sjáanlegar við bæði heim-
skautin og álíta það vera snjó og
jökul, enda minki þær og hverfi
með vorinu. Nú er það kenning
nokkurra stjömufræðinga, að rák-
irnar með hnúðunum, sem héðan
sjást í sterkum sjónaukum, séu
geysilega miklir skurðir og stöðu-
vatna þrór, er Marsbyggjar hafa
grafa látið eftir hnetti sínum, til
þess að veita jökulvatni pólanna
fram og aftur um sina skrælþurra
og auðu jörð, jafnóðum og það
bráðnar; þar rigni aldrei né snjói
nema við pólana og því sé þarlend-
YFIRFRAKKAR
með niðursettu verði:
Vanal. $25. fyrir $17.50
“ 4-3. ‘‘ 32.50
“ 30. “ 20.50
“ 22. “ 15.50
YFIRHAFNIR
með Persian Lamb kraga
Chamois fóðri, Nr. 1 Melton
Vanalega $60.C0 fyrir $38.50
“ 40.00 “ $25.50
Venjið yður á að koma til
WHITE & MAIMAHAN
500 Main Street,
Útlhúsverzlnn 1 Kenora
WINNIPEG
THOS, JACKSON & SON I
BYQQINQAEFNI
ÁÐALSKRIFSTOFA og birgðaból 370 COLONY ST
TALS. Sherbr. 62 o& 64 WINNIPEG, MAN.
GEYMSLUPLlSS:
Vesturbœnum: horni Ellice og Wall St., Fón Sherb. 63
í Elmwood: horni Gordon og Levis, Fón, St. John 498
I Ft. Rouge: Pembina Highway og Scotland,
Vér seljum þessi efni íbyggingar:
Múrstein, cement, malað grjót, ‘
(allar stærð.), eldtraustan múrstein,
og eldleir, Flue Lining, möl, Hard-
wall Plaster, hár, Keene’s Cement,
hvítt og grátt kalk, hydrated kalk,
viðar og málm lath, gyps, Rubble
stone, Sand, ræsapípur, weeping
drain Tile, Wood Fibre Plastur,
Einnig Mortar, rautt, gult, brúnt,
standard og double strength black.
um nauðugur einn kostur að veita
jökulvatni heimskautanna til sin.
Fræðimenn í Ameriku hafa helzt
haldið þessu fram, segjast hafa
betri tilfæringar . til rannsókna,
heldur en annara landa stjörnu-
menn og einkum skærara loft, til
rannsóknanna. En þeir i Evrópu
og einkum enskir, mæla þessu i
mót, segja enga bygð i Mars, og ef
þar séu grös eða gróður, þá verði
sæðið fullþrdskuð planta um há-
degi og deyi hún að kveldi, fyrir
sólarlag.
Nú stendur svo á, að gott er að
skoða Mars. Því hefir einn nafn-
kendur stjörnufræðingur hér í álfu,
Pickering prófessor við Haward
háskóla, sett upp sín stjörnu skoð-
unar tól i heiðlofti Vestindía og
kíkir þar á Mars allar nætur. Svo
sannfærður er þessi lærðikarl um
sannleik sinna rannsókna, að hann
gefur út skýrslu á hverjum degi.
viðvíkjandi veðrafari á reikistjörn-
unni, hvað jökulheklum heimskaut-
anna gangi að hráðna, hvað mikið
gróðurröndin meðfram skurðunum
vaxi, og þar fram eftir götunum.
Hver veit nema við fáum að heyra
hvemig uppskera gengur hjá Mars-
búum, en svo mikið er samt víst,
að um hveitiprísana hjá þeim hefir
ekki frézt ennþá.
Frá Islandi.
Reykjavík 15. Febr.
Tveir menn urðu úti 3. Febrúar,
milli Keflavíkur og Grindavíkur.
Annar var Ólafur Árnason frá
Stafnesi, hinn Þorvaldur Einars-
son úr Skólabænum í Reykjavik.
Reykjavík 8. Febr.
Sagt er að þeir Bockles og Hobbs
útgerðarmenn skozkir. er verið
hafa í Hafnarfirði síðustu árin,
ætli að fá skip, er gangi stöðugt
milli Liverpools og Rvíkur. Skip
þetta verður um 800 smálesir og
getúr flutt nokkra farþega. —
Fyrirtæki þetta er ha.fið til þess að
bæta úr brýnni þörf, en ekki til
þess aö keppa við íslenzka Eim-
i skipafélagið, þegar til kemur. enda
j erti útgerðarmennirnir beint hlvnt-
! ir Eimskipafélaginu.
—Ingólfur.
Guðm. Þorkelsson, merkisbóndi
| á Gamlahrauni. varð bráðkvaddur
I í fyrradag. 83 ára að aldri.
I Um ekla norður af Heklu hefir
I ekkert hevrst hér og niá telja víst,
i að þeir séu engir uppi.