Lögberg - 02.04.1914, Page 6

LÖGBERG, i',IMTUDAGINN 2. APRÍL 1914-
WMrtminster Company, Ltd. Toronto, & öttfáfuréttinn.
ÚTLENDINGURINN.
SAGA FRÁ SASKATCHEWAN
eftir
RALPH CONNOR
“Hvaö gengur hér á, bam?’’ spurbi maöur, sem
stökk út úr sleðanum. Þab var Wright, læknirinn,
sem var á heimleið frá einum sjúklingi sínum í út
lendingahverfinu. “Otaf viö hvern er veriC aS gera
hér?’’
“Viö Kalman!’’ æpti Elízabet, “ og hann er.dauö-
ur! .E. hann er dauður!”
Læknirinn laut niöur aS sveininum. “Drottinn
minn! Já, víst ér þetta Kalman, vinur minn, og
heldur illa til reika. Hér er þá vafalaust ný hefnd á
feröum. Og hvaö skyldi þetta vera?” Innan frá
húsinu heyrSust mikil óhljóS. “Eg- býst viö aö þarna
séu aS gerast ný manndráp. Hérna, vefSu þessari
ábreiSu utan um drenginn, meSan eg skrepp inn til
aS vita, hvaS þar gengur á.”
Hann hljóp aö huröinni og sparkaSi í hana svo
aö hún hrökk upp. Milli tíu og tuttugu manns vom
þar inni fyrir og var engu líkara, en aö þeir væru allir
í handalögmáli. Læknirinn nam staöar til aö átta sig,
og sá þá, aö inst í einu horni brauzt Irma æpandi um,
í fangi Samúels Sprinks, og í miSju herberginu baröist
Pálina um eins og djöfulóS væri, æpandi ógurlega af
mikilli heiptarreiöi. Hún var aö reyna aö brjótast
fram til dvranna.
Þegar hún kom auga á læknirinn, rétti hún hend
ur móti honum fram yfir höfuö mannanna í þröng-
inni fyrir framan hana og æpti hátt: “Kalman —
dráp! Kalman — dráp!” Meiru kom hún ekki upp,
Læknirinn ruddist inn í þvögunh. og sagöi hátt og[an(jj
. veitandi afrensli og blessun, bæSi þar sem vötnin
fljóta fram og standa uppi.
í vötnum þessum slöktu þorsta sinn, óteljandi
hjaröir vísunda og veiöidýra, er þau reikuöu óáreitt
um hinar miklu sléttur, ásamt keppinautum sínum um
landkostina: Svartfætlingum og Creesum. SiSar
meir þegar hiS háttvirta HúSsonsflóa-félag náöi yfir-
ráSum í vestrinu, uröu þeir vatnavegir meginlei&ir
flutninga og verzlunar. Vötnin og fenin og mýrarn-
ar voru auöugar af veiöidýrum og viS þau stunduSu
Indiánar og kynblendingar, veiSar. NiSur eftir þess-
um fljótum og ám, fóru stórir skarar skinnakaup-
manna í bátum og flutningaskip HúSsonsflóa-félags-
ins hlaöin dýrindis-skinnavarningi til flóans nyrSra,
eSa vatnanna suöur á leiS til miöbóls heimsverzlunar-
innar í Lundúnum. En upp eftir flóunum og ánum
voru miklar vörubirgöir fluttar til kaupstaSa langt
upp í meginlandinu, er i senn voru aöseturstaSir
stjórnarvalda, og markaöir í hinu víöáttumikla landi.
B'yrir utan smábáta og flutningaskip Húösons-
flóa-félagsins, tóku og síSar aö ganga vatnaleiSina
fljóta-prammar og hjólskip; viö þau keptu um flutn-
ing, þeir sem landleiS fóru meö varning á vögnum,
er ttxar géngu fyrir, eSa á áburöarhestum, ellegar
menn fluttu á Rauöárkerrunni, sem húöarbikkjur
gengu fyrir.
Enn seinna komu upp þessa vagnvegu og eftir
akbrautum nýlendumenn. einir sér eSa í hópum. Þeir
vóru áræöiS forvaöaliS menningarinnar, sem aö fór.
lólfestu tóku þeir sér, þar sem þeim hugnaöi bezt
og þótti vistlegast aö setjast aö, undir skjólgóöum
lundum móti sólu, viS gullgljá vötn eöa stríöa strauma,
en einkum settust þ^ir aS á bökkum stórra fljóta,
sem voru þjóSvegir verzlunar, hin fagurgljáu bönd
er tengdu þá viö mannheima. En þeir voru þó nokkr-
ir í hópi hinna harSgerSu nýlendumanna, er hjuggu
af sér öll bönd, sem tengdu þá viö fortíSina, leituSu
þama eingöngu undankomu frá meSborgurum sinum
og flýöu þangaö frá hinu umliSna. Þeir hinir sömu
snéru brott frá vatnavegunum og akbrautunum, hald-
i upp eftir ám alt til upptaka þeirra, er lágu langt
snjalt: “HeyriS þiö! LofiS þiS konunni þarna aS|burtu_ Þar tjölduöu þeir og bjuggust um, í eySilegu,
komast fram! Og þú þarna, sleptu stúlkunni undir[en konunglegu sjálfræöi, tóku drjúgan skatt af slétt-
• _ •>>
c b junum, vötnunun og ánum, svo sem þeir þurftu til
Flestir þeirra, er þarna voru saman komnir, Jífsvjgurllalcls
þektu læltnirinn og hættu strax aö fljúgast á. j Slíkur" maöur var Jack French, og þvílíkur staö-
“IlvaSa ólukkans aögángur er i ykkur menn?” ur var Nátt.haukavatn, en ljósar bylgjur þess fundu
hélt læknirinn áfram um leiS og Pálina hljóp fram framrás j fjögra milna fjarlægf5 eftir Nátt.haukagilj;
hjá honum og td dyranna. “EruS þiö vanir aS fljúg-jút ; SySri-Saskatchewan, %em er flestum fljótum
ast á við kvenfólk.'”
meira.
“Nei, svaraöi einn. “Þessi maöur”, og benti á Þejr yoru tyeir brægur< Jack Qg Herbert French)
Sprmk, “hann aS spauga v.S þessa stúlku." komnir af góSum og gömlum brezkum ættum. Þeir
“Og þaS er skrit.ö spaug,” svaraöi .læknirinn og æfintýragjarnir og þótti of tilbreytingasnauS
“Og hver hefir myrt drenginn,|æfin á hinum snotru sandhæ8um ; Devon> til þess>
, aS þeir yndu-þar. Fyrir þá sök fóru þeir yfir há-
“Það er-vist djöfuls-hvolpurinn hann Kalman, lendjð ah tiJ sjáyar Þeir. horf8u út yfir haf;ð>
sem ætlaöi aS reyna aö drepa Rósenblatt,” svaraSi hlustandi eftir nýjum ómum, me5 vot and)jt af br;m.
vék sér aö Sprink.
sem liggur hér fyrir utan dyrnar?”
Sprink. • > , ,
“Einmitt þaS”, ságöi læknirfnn, “en hvaö gerSi
sá göfugi Rósenblatt viö Kalman aftur á móti ?”
“Rósenblatt ” endurtók Takob Wassyl, er færöi
sig nú nær all-æstur. “Rósenblatt reyndi aö meiöa
þenna dreng. Þessi maSur”, og benti á Sprink, “hann
reyndi kyssa þessa stúlku. Drengurinn segir honum
hætta. Rósenblatt hann fleygir dreng tra. Drengur
flýgur á hann.”
“HeyrSu Jakob-’, sagöi Wright læknir, “þú lítur
eftir aS skrifa nöfn þessara manna, —- bæöi hans
þarna og benti á Sprink, og einna tólf annara — og
svo skulum viö sjá hvort Rósenblatt kemst ekki aS
keyptu fyrir lögreglurétti í fyrra máliS.”
Þegar læknirinn kom út, fann h^nn Pálínu sitj-
andi í snjónum, meS höfuS Kalmans í kjöltu sinni,
hún réri fram og aftur og tautaöi eitthvaS grátandi.
Hjá henni stóöu þær Irma og Elizabet Ketzel, báSar
hágrátandi. Læknirinn lyfti sveininum upp meö
varkárni.
“KomiS þiö hingaS meS sleöann,” sagöi hann viS
Pálinu. Irma túlkaöi skipun hans. Palína hljóp
þegjandi af staö, settist upp í sleöann og rétti fram
hendurnar eftir sveininum.
"Þetta dugir”, sagöi læknirinn og lagöi sveininn
í kjöltu hennar. “Hlauptu nú inn”, sagöi hann viö
Irmu, “og sæktu sjöl, ábreiöur eSa eitthvaS, til aö
skýla sjálfri þér og móöur þinni og svo skulum viö
flýta okkur af staö.”
Stúlkan hljóp inn og kom innan stundar aftur,
meö nokkur sjöl á handleggnum.
“Stígöu nú upp i og vertu fljót,” sagöi læknir-
inn.
roki, þangaö til þeir námu hljóma og sáu sýnir af
fjarlægum sléttum hinuni megin hafs, sem benti þeim
til sín og laöaöi þá aS sér. Fór því svo, aö á árunum
milli 1860—70, lögöu þeir af staö til Vesturheims, meS
varman móSurkoss á vörum og enni, en .stældir og
þróttefldir af blessunar-oröum fööur sins, sem baS
alvarlega fyrjr þeim. Og áöur langt leiS, voru þeir
komnir á hinn dökka flota er hélt upp eftir RauSá
ti! noröurs, og náöi loks til smáþorpsins Winnipeg,
sem var aS stríöa viö aS stækka.
1 húsi nokkru í Winnipeg, fengu þeir hinar vin-
samlegustu viStökur. 'Þar kyntust þeir ungri heima-
sætu, er aldraSur íhaldssamur faöir og fjórir bræöur,
sem voru hugrakkir slétturiddarar, litu eftir og höföu
gát á. En þaS kom fyrir ekki, þvi aS bræSurnir aö-
komnu skeyttu því.eftirliti engu, en hvor um sig tók
aS leggja kapp á, meö öflugri eigingifni æsku-
ástarinnar, aS ræna heimiliS heimasætunni, og vissi
þó hvorugur af öörum.
Fyrir atlögu yngra bróöursins, Herberts, sem
meS brennandi ákafa sótti eftir ástum hennar, dró
heimasætan niSur sinn lograuöa fána, og sama
kveldiö leitaöist hún viS, þó aö henni félli þaö þungt,
aö biöja eldra bróöurinn afsökunar á því, þó aö hún
gæti ekki látiS af hendi viö hann, sama herfangiö og
hinn. Föl í andliti og meS bænarsvip í bláum vin-
gjamlegum augunum, beiddist hún forláts á fátækt
sinni.
“Æ, Mr. French, eg vildi eg heföi getaö oröiö
viö ósk þinni”, sagöi hún. “en eg get ekki gefiS þér
þaö sem Herbert á nú.”
“Herbert!” stundi Jack upp af þurrum og heit-
Karlmennimir innan úr húsinu þyrptust nú aö um vorum’
þejm | “En heyrSu Jack, þú ætlar aS halda áfram aS
“Mundu þaö, Jakob, aS skrifa nöfn þessara ‘áta þér þykja vænt um Herbert og mig, þratt fyrir
manra”, sagSi læknirinn. “og eg ætla mér, aö hafajþetta! Er ekki svo?” spurSi hún meS blíSlegri ein-
hendur i hári óbótamannsins. Því megiö þiö trúa; lægni.
eg geri þaö aö jnér heilum og lifandi! Drengurinn
sá arna er vafalaust dauSans matur.”
Um Ieiö og hann sagöi þetta, hleypti hnn hest-
inum á sprett, því aö honum duldist ekki, af andar-
Jack hafSi nú fengiö stundartóm til aö safna hug-
rekki og átta sig; hann brosti framan í vingjarnlegt
andlit hennar, kysti hana, og lagöi síöan af staö bros-
andi eins og áöur, og enginn vissi hvert, og enginn
drætti sveinsins aö dærna, aS líkindin til þess aö hannlskeytti um hvaö af honum varö, nema konan, sem átti
liföi af, fóru síminkandi. jbænaraugun, tárvot og hafSi beSiS liann innilega, og
_______________ með blíSlegri eigirtgirni ab eins um hans eigiö líf.
I fulla þrjá mánuöi reikaöi hann aleinn um slétt-
N. KAVITULI. ;urnar, unz hans loks, á sólbjörtum degi, rakst á Náttr |
( haukavatn; auSnin þar fögur og hrikaleg, virtist sam- J
Jack French frá Nátt-haukagili. hæfa hugarástandi hans, og þar settist hann aö og bjóst 1
Ef litiö er á landslag Vestur-Canacla á landabréfi, um. MánuSi seinna fór hann til Winnipeg, til aS :
svæöisins milli Klettafjallanna annarsvegar og Fló-;vera viöstaddur brúökaup bróöur síns; þegar þaö var
ans og stórvatnanna á hina hönd, þá veröur fyrir auga afstaöiö, lagöi liann á ný, brosandi eins og fyr, áleiöis
víöáttumikil slétta. hrukkótt. rákótt og holótt, eins og tn Nátt-haukavatns, og þar haföi hann búiö síöan.
andlit á aldraöri manneskju. Þessar hrukkur og Fyrstu dögunum varöi hann til aö byggja sér [
rákir og holur eru miklar og lygnar ár, bugöóttir læk-1 íveruhús og fjós, úr aspviöar-bjálkum, sem höggva j
ir. stööilvötn, fen og mýrar, er mynda geysimikiö jmátti á næstu grösum; þvi næst tók hann aö rækta,
vatnakerfi. er bugöast og beygist milli hæöa-alda j meö litlum erfiöismunum, í frjósamri svartri sléttu-
slétturnar, safnast fyrir í lægöunum, vökvandi og moldinni, þann jaröar-ávöxt. sem hann þurfti á aö
•
halda handa sér og skozkum kynblendingi, sem meö
honum var, fyrir utan þaS er hann aflaöi þeim til
viöurværir úr vatni og viði, meS netjum og skotfimi;
og alla þá stund, sem hann haföist þarna viö, var
hann aS reyna aö gleyma, þó fyrir ekki kæmi, nema
þegar þeir Mackenzie og hann settust aö drykkju og
höföu drukkiö bæöi ákaft og lengi, þá fór svo aö
lyktum aö minniö og gleymskan stóSust á.
Aö fimm árum liSnum snéri hann aftur til
Winnipeg, til aS standa viö hliS hennar, er hann aldrei
mátti gleyma, yfir moldum hans sem henni var kær-
astur allra, og honum allra kærastur, aS einni ein-
ustu manneskju, undantekinni. Þegar hann hafSi
hughreyst hana sem hann bezt kunni, hélt hann aftur
til Nátt-haukavatns, og skildi hana eftír eina, af því
aö hún æskti þess. Og þó var hún syift öllum, sem
ætla mætti aS henni væri traust aS, nema móSur
sinni; maöur hennar var dáinn og bræöur og faSir.
“Eg er óhult hér, Jack,” sagöi hún. “GuS
heldur hendi sinni yfir mér."
Jack snéri því heim aftur, vongóöur meö bnos á
vörum enn sem fyrri. í heilt ár dvaldi hann þar og
lifSi í von um nýtt og nýtt bréf frá henni, sem honum
barst einu sinni í hverjum mánuöi. ÞaS hafSi menn-
1 ingin nú þokast vestur á viö.
í síöasta bréfinu, sem hann fékk frá henni undir
árslokin, sagöi hún honum þær fréttir, aS móSir
hennar væri dáin og aö hún stæöi nú ein uppi. Sama
kveldiö tók Jack French saman pjönkur sínar og lét
í vagn, ásamt nesti í sex hundruö mílna langa ferö;
færöin var ill á Portage-sléttunum, svo aS þaS varö
ekki fyr en í lok þriöju viku, aö hann ók á villjhesti
sínum, sem orSinn var haltur, eftir forarleSjunni á
ASalstræti inn í Winnipég.
Eftir að rakarinn haföi dubbað upp á hann, fór
French á fund mágkonu sinnar. Þegar hún sá hann,
varö hún náföl, raunaleg á svip og greip báöum
höndum um hjartastað.
“En Jack!” sagði hún loks meS miklum aumkv-
unarhreimi í röddinni; “veslings Jack! því varstu aö
koma?”
“Eg kom til aS bjóöa þér heimili hjá mér”, og
leit til hennar löngunarfullum augum; “eg kom til
aö bjóöa þér heimili, annaShvort hér, ef þú kysir þaö
j heldur, ellegar á Nátt-haukagili, sem er miklu betra!”
Jafnskjótt og hann slefti orSum fór hún aS grtáa.
“Veslings Jack! F.lsku Jack!” hropaSi hún, “því
j varstu að koma ?”
“Þú veist hversvegna eg kom”, sagöi hann.
“HeldurSu ekki aö þér geti lærst þaö, aö þykja vænt
um mig?”
“AS þykja vænt um þig, Jack? Mér gæti ekki
: þótt vænna um þig en mér þykir.”
“Geturöu þá ekki komiö til min?”
“Elsku Jack! Aumingja Jack!” sagSi hún aftur
| og tók að gráta beisklega, þangaö til hann gleymdi
sínum eigin hörmum fyrir hennar sorg. “Eg elska
manninn minn ennþá!”
“Og þaö geri eg líka,.” sagöi Jack og horföi á
liana meö aumkvunaraugum.
“Og eg verö að geyma honum ást mina, þangaö
til viö finnumst aftur.” Hún lækkaSi röddina, svo aö
varö að hvísli, horfði djarflega framan í hann, en
báðum höndum hélt hún um hjarta sitt, sem barðist
ótt og títt, og var engu likara, en aö hún væri hrædd
um aS þaS slvppi burtu.
“Já, Jack, bróöir minn, elsku bróöir minn,” svar-
I aSi hún, “þetta er síöasta orö mitt. HeyrSu Jack,
j eg hefi oft orSiö fyrir mótlæti, en þetta hefi eg tekið
næst mér af öllu, sem fyrir mig hefir komiS!” Nú
setti að henni ákafan grát, hún hallaöi sér upp aö
brjósti hans. Hann vaföi hana aS sér, strauk um
hár hennar, sem var mjög mikiS og fagurt; mikill ó-
styrkur var á höndum hans veðurbitnum, og óeSli-
j legir drættir í andlitinu.
“Elsku Margrét, gráttu ekki. Gráttu ekki svona.
Eg ætlaöi ekki aö græta þig. Vertu ekki aö hugsa
um mig. Þú getur ekki aö þessu gert. Og—eg—ætla
aö reyna aö—bera—þetta—einh'vernveginn. Hættu
j bara aö gráta.”
Þegar hún hafSi látið huggast,. kysti hann hana,
fór út, og leit brosandi um öxl til hennar á brottleiö ;
svo sá hann hafa ekki næstu fimtán árin.
En mánaöarlega fékk hann bréf frá henni; þar
sagSi hún honum frá því, sam hún hafSi fyrir stafni,
og þær fréttir léttu hugstríö hans mikiS. En því
lengra sem leiö,.og fleiri árirí færðust yfir þá, þeim
mun oftar sátu þeir heilar nætur viö drykkju, French
og vinnumaður hans Mackensie, í fátæklegum íveru-
hússkofanum, meS flösku á milli sín. AS drykkj-
unni sátu þeir þangaS til Alackenzie féll undir borSiS
og Jack sat einn eftir, hraustbygöur til höfuðsins,
en hugsjúkur í hjarta, starandi á eldinn aö vetrarlagi,
en út um gluggann út á vatniS á sumrum, þangaStil
honum, þjáöum á líkama og sálu, sýndist bjarmi vatns-
ins fá á sig rauðan lit.
En á vordegi sextánda ársins í Maí eöa Júni.
kom Jack á óvænt bréf, er hann kom í kaupstaðinn
á Vegamótum, aö sækja sér matbjörg. Bréf þaö varS
honum mikiS íhugunarefni og gerbreytti síöan lífs-
stefnu hans.* ÞaS var á þessa leið:
“Elsku Jack minn! J
Þú hefir ekki svaraS siðasta bréfi mínu, og er J
þaö ljótt af þér, en þér er þaö vel kunnugt, aö eg bíö j
ekki eftir svari; ef eg geröi þaö, þá fengirðu sjaldan j
bréf frá mér.” “Þaö segir þú hverju oröi sannara”, j
tautaöii Jack. “En þetta bréf skrifa eg þér af sér-
stökrtm ástæSum,, og efni þess er aö biöja þig bónar. j
Getur vel veriö, aö þér sé ómögulegt, áö gera hana. j
“Já, vísast er aö svo sé”, sagöi Jack. “En ef þú
getur ekki gert þessa bón, þá treysti eg þér til aö láta
mig vita þaö. “Hún treystir mér! eg læt þaö vera”, j
sagöi Jack aftur.
“Þér er ekki alls ókunnugt um starf mitt meöal
I
Galizíufólksins, en um hitt er þér óktinnara, hvaö
þaS er raunalegt á stundum. Þetta er fátækt fólk og
óupplýst. en mála sannast er, aö þaS er vel innrætt
og aö ntörgu leyti gott fólk. “Já herra minn sæll og
góSur. Hún mundi vafalaust geta fundið góöa taug'
í satan sjálfum!” “Og eg er viss um, aö þú mundir
vorkenna fólkinu, ef þú þektir þaS, einkum kvenfólk-
inu og börnunum. KvenfólkiS veröur að vinna baki
brotnu. börnin alast upp í mentunarleysi, og læra lit-
ið af því góSa, en mikiö af hinu illa, scm þau heyra
og sjá á strætum Winnipegborgar. “Drottinn sé
þeim náöugur í þeim skóla!" kallaði Jack hátt upp
.yfir sig.
“Já, eg verS nú aS segja þér, hvaö mig langar
til aS biöja þig um. Þú munt muna eftir fregninni
[ sem stóS í blöSunum fyrir nokkru, og eg sendi þér,
um ógurlegt morö er rússneskur níhilisti framdi, sem
hét Kalmar,; þú njanst líklega einnig eftir því, að
hann drap rétt aö Segja annan óskapamann, er Rós-
enblatt hét, og haföi gert mjög mikiS á hluta hans.
Svo manstu víst lika. áö Kalmar slapp úr fangelsinu,
og að síöan hefir ekki til hans spurst.. Yfir konu
I hans og börnum hefir R^senblatt einhvernveginn náö
forræöi á ný. Hann hefir náö veSi á húsi hennar og
neyöir hana til aö gera sinn vilja. Konan er heimsk
veslings manneskja, og hún hefir þrælkaö fyrir Rós-
enblatt alt hvaö hún' heíir getaö. ÖSru máli er aö
gegna um drenginn. þrettán eða fjórtán ára gamlan,
er vinnur fyrir sér n»eS blaSasölú, og lærir víst margt,
aS eg er hrædd um, sem hann hefSi betra af aö
kunna ekki. “Svo mætti nú víst segja um fleiri”,
tautaöi Jack. “Honum fellur aö sjálfsögöu illa viS
Rósenblatt. Ekki alls fyrir löngu, var dansskemtun
hjá Galizíufólkinu, og viS þá skemtun var öldrykkja
mikil, eins og vant er! Karlmennirnrr urðu ölvaöir
og þar gerSust áflog. Rósenblatt og vinur hans einn
sýndu systur Kalmans ósvifni. Þá flaug Kalman á
Rósenblatt og særöi hann meS hnífi. “Sá átti nú fyrir
því”, sagöi Jack og formælti um leiö, ,og eftir þaö lá j
viS aö Rósenblatt gengi af sveininum dauöum og
fleygöi honum út í snjóinn. Þar heföi hann sjálfsagt
dáið, ef ekki heföi viljaö svo til, aS Wright lækni
bar þar aS; hann flutti piltinn á -sjúkrahús, og þar
*
hefir hann veriö s;San. Læknirinn stefndi Rósenblatt,
en hann leiddi tólf vitni, áem báru þaö, aS sveinninn
væri vondur og háskasamlegur unglingur, og Rósen-
blatt heföi ekkert gert annaö, en að verja sig. Hugs-
aöu þér, aS fullorðinn maður ræSst á þrettán ára
gamlan pilt! Og þó undarlegt sé, þá fór nú svo, aS \
Rósenblatt slapp, en lagöi fram kæru á drenginn, og
heföi sjálfsagt tekist aö koma honum í fengelsi, ef !
eg heföi ekki fariS til dómarans og boSist til aS taka j
piltinn aö mér, og útvega honum heimili utan borg-
arinnar. “ÞaS var þér líkt, blessunin ! Eg átti von j
á því-” sagöi Jack.
“Eg hugsaði til þín, Jack, “BlessuS vertu fyrir”,
sagði Jack, “og eg vissi, aS ef hann kæmist til þin, j
þá mundir þú gera mann úr honum.
“Ójá! þú jiélst þaö!” sagöi Jack. ,Iíér fer
drengurinn dagversnandi. Hann er bráögáfaöur skýr- 1
leikspiltur; á skóla hefir hann aldrei gengiö, en hann
les og talar ensku vel. Hann-er í miklu uppáhaldi j
hjá sinnar þjóSar fólki, því að hann syngur ágætlega, j
og því þykir bót aS því aS hafa liann 1 veizlum sín- j
j um. Og eg hefi heyrt aö honum, þyki öl eins gott
eins og hverjum öörum. • Hann var illa útleikinn, all-
ir blár og blóSrisa, en nú er honum batnaö, og býr
nú meö systur sinni og stjúpmóður í húsi vina fööur
hans. En eg hefi lofað aö útvega honum heimili ut-
an borgarinnar, og ef eg get ekki efnt það, þá er eg
viss um aS Rósenblatt reynir aö klekkja a honum. j
Þar aö auki er eg kvíöandi um, aö eitthvað komi
fyrir, ef hann verður hér kyr. Drengurinn segir meö
mestu ró, aö hann ætli aö drepa Rósenblatt, og varla j
er hægt aö eíast um, aö honum er þaS alvara. Þetta j
j er dæmalaust rgunlegt, því aö drengurinn er svo em-
| staklega skemtilegur. “Henni finst víst lítiS vanta á,
aö hann sé engill”, skaut Jack inn í. ,Eg er hrædd
J um, aS þá verSir aö kenna honum margt, Jack, því
aö hann hefir lært ýmsa ljóta siði. En ef hann kemst
! undir þína forsjá, og frá því vonda fólki, sem hann
kynnist hér, þá þori eg aö segja, aS hann leggur niSur
ýmsa þá ljótu siði, sem hann hefir lært. “Guö
gefi, vina.mín, að þú fáir aldrei um mitt atferli aS
vita”, sagöi Jack mæöulega.
.Þetta er nú orSið langt bréf, góSi Jack. Skelf-
ing langaSi mig aS fara vestur aö Nátt-haukagili aö
heimsækja þig, því aö eg veit, aö þú kemur aldrei til
Winnipeg, og viö sjáumst of sjaldan. ViS ættum aö
finnast, minna vegna, og vegna Herberts líka!
“Drottinn minn! Og því þá ekki minna vegna?”
stundi Jaqk. ,Eg gef ekki farið aS hafa upp allar
þær þakkir, sem þú átt skyldar af mér. En þú verö-
ur aö hætta aö senda mér peninga, Jack, því aS eg
þarf þeirra ekki og brúka þá ekki, en eg legg alt sem
þú sendir mér á banka handa þér. Drottinn hefir
f'Framh. á 7. síðuj.
•.|V “"^^*™***
Lögberqs-sögur
FÁST GEFINS MEÐ ÞV[
AÐ GERAST KAUPANDI AD
BLAÐINU. PANTIÐ STRAX!
Dr.R. L. HUR5T,
Member of Royal Coli. of Sttrgeoo*
Eng., útskrifaSur af Royal College
Physicians, London. Sérfræöingur í
brjóst- tauga og kven-sjúkdómum. —
Skrifst. 305 Kennedy Bldg, Portag*
Ave. (k móti Eaton’sJ. Tals. M. 814.
Tími til viðtals, 10-12, 3-5, 7-9.
THOS. H. JOHNSON og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
íslenzkir lógfræOingar,
Skrifstofa:— Room 811 McArthur
Building, Portage Avenue
Áhitun: P. O. Box 1650.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
♦
♦
4-
♦
:
Í
í
ULArllR LAKUdoUn
..°S -
BJORN PALSSON
YFIRDÖMSLÖGMENN
Annast Iögfiœðisstörf á Islandi fyrir
Vestur-Islendinga. Otvega jarðir og
hús. Spyrjíð Lögberg um okkur.
Reykjavik, - lceland
P. O. Box A 41
GARLAND & ANDERSON
Arni Anderson E. P. Garland
LÖGFRÆÐINGAR
801 Electric Railway Chamberg
Phone: Main 1561
Dr. B. J.BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & William
Telephone garrySSO
Offick-Tímar: 2—3 og 7—8 e. h.
Heimili: 776 Victor St.
Teiephone garry 321
Winnipeg, Man.
Dr. O. BJORNSON |
Office: Cor. Sherbrooke & Wiliiam
Eki.ephone, gar'ry ;uí*s
Office tímar: 2—3 og 7—8 e. h.
Heimi ii ste 2 KENWOODAPTI.
Maryland Street
TELEPHONEi garry T03
Winnipeg, Man.
Dr. A. Blöndal,
806 Victor St.,
á horni Notre Dame Avenue
TalsímiGarry 1156
Heima kl. 2 til 4 og 7 til 8 e. h.
Vér leggjum sérstaka áherzlu á gt)
selja meðöl oftir forskriptum lækna.
Hin beztu meööl, sem hægt er aC Ul.
eru notuS eingöngu. pegar þér komH)
meS forskriptina til vor, meglC þér
vera viss ufn aS fá rétt þaS sem lteko-
irinn tekur tll.
COIjCIjEUGH & CO.
Natre I)anie Ave. og Sherbrooke 8V
Phone. Garry 2690 og 2691.
Giftingaleyfisbréf seld.
Dr. W. J. MacTAVISH
Office 724J .Sargent Ave.
Telephone S'herbr. 940.
í >0-12 f. m.
Office tfmar -j 3-5 e. m.
( e. m.
— Hkimili 467 Toronto Street —
, . WINNIPEG
telephone Sherbr. 432.
J. G. SNŒDAL
v TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUILDNG,
Portage Ave., Cor. Hargrave 8t.
Suite 313. Tals. main 5302.
Dr. Raymond Brown,
Sérfræöingur í augna-eyra-nef- og
háls-s j úkdóm um.
326 Somerset Bldg.
Talsími 7262
Cor. Donald & Portage Ave.
Heima kl. 10— 12 og 3—5
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST.
sebir líkkistur og annast
om útiarir. Allur útbún-
aður sá bezti. Ennfrem-
ur selur hann allskonar
minnisvaröa og legsteina
Ta s. He'mili Garry 2151
„ O-ffice „ 300 og 375
*■ *• 8iQUWD«ON Tals Sherbr 27g6
S. A. SIGURÐSS0N & C0.
BYCCIflCAKlEflN og Fi\STEICN/\SALAR
Skrifstofa:
208 Carlton Blk.
Talsími M 4463
Winnipeg