Lögberg - 02.04.1914, Blaðsíða 7

LOGBERG, FIMTUDAGINN 2. APRÍL 1914-
T
Útlendingurinn.
fFramh frá 6. síöuj.
gefiö mér marga vini, og hann hefir altaf aliö svo
önn fyrir mér, aö mig hefir aldrei skort' neitt.
,Eg ætla aö bíöa viö svo sem hálían mánuö og
aö þeim tíma liönum senda þér Kalman — þaö heitir
drengnrinn, Kalman Kalmar. Nafniö er fallegt,
finst þér þaö ekki? Og hann er elskulegur og góöur
drengur, eöa þaö gæti lvann orðiö. “Blessuð vertu,
þaö gætum við öll hafa orðið”, sagöi Jack. ,En mér
þykir vænt um hann rétt eins og hann er. “Gott á
drengurinn”, sagöi Jack. ,En hvaö þaö væri gott, ef
þú vildir gera hann að góöum manni. Hann gæti gert
fólki sínu meir en lítið til gagn. En ef hann verður
hér, þá verður hann óskapamaöur, því að faöir hans
var óttálegur. þó aö þaö væri varla honum aö kenna,
aumingja manninum." “Eg trúi á guös miskunn”,
sggöi veslings Jack.
,t>etta er langt og leiðinlegt bréf, góði Jack, en
þú fyrirgefur mér. Eg er oft svo fjarska þreytt/
Um leiö og Jack las þetta,kreisti hann magra fing-
urna snögt i lófann. „Verksviðið er svo viötækt. Eg
er altaf viö gévða heilsu og á marga góða vini. En
mikið er að gera, þaö er svo margt af sjúklingum,
fátæklingum og einstæöingum. Peir þurfa á vinum
að halda. Fólkið í Winnipeg er vel rnnrætt, en þaö
er svo önnum kafið.‘
Jæja, góöi Jack, ætlar þú aö auösýna Kalman
alla þá hjálp, sem þú getur Og — má eg segja það
mundu eftir aö hann er ekki nema drengur. Eg ætla
eklci að halda neina prédikun yfir þér, en hann þarf
aö vera undir umsjón góðs manns, og þessvegna
sendi eg þér liann.
Þín elskandi systir,
Margrét.”
Svipurinn á Jack var harölegur þegar hann lauk
viö bréfið í annað sinn.
"I>ú ert býsna ráðagóö", sagöi hann, “þú ert ekki
■ siður kæn en hjartagóö. T>ú kærir þig ekki um aö
halda neina prédikun yfir mér. En þú kemur þínu
íram alt um það. Aö hálfum mánuöi liðnum. Bíö-
um við, þetta bréf liefir'veriö mánuö á leiöinni — til
Edmonton og þaðan hingað. Herra trúr! Pilturinn
kemur líklega meö föruneyti Macmillans. Hevröu
Jimmy”, bætti hann við og snéri sér að Jimmy Green,
sem ásamt því aö vera póstafgreiðslumaður hennar
hátignar, rak vöru- og skinnaverzlun, “hvenær er von
á Macmillan ?” »
“Aö tveim dögum liönum, Jack."
“Jæja, eg verö þá líklega að bíða hér.”
Og þessi óhjákvæmilega bið varð Jack French
síður en svo til happs, þvi að þegar föruneyti Mac-
millans kom að \regainótum, lá Jack ófær og eins og
* tlaúður baka til í búö Jimmy Green’s.
k
XI. KAPITULT.
Akvegurinn til Bdmonton.
T>vert vfir landiö liggur akveguruinn til Edmon-
ton. ITann bugðar sig yfir sléttur, sneiöir fyrir fen,
smýgur gegnum skógarbelti, vfir öldur sléttlendisins,
ár og læki, um níu hundruð milna veg í vestur frá
Winnipeg.
Macmillan var siðastur þeirra nafnkunnu manna,
er alþektir voru hvervetna um vesturland fyrir lægni,
hugrekki og þrautseigju viö starfa sinn, sem var aö
flytja menn.og vaming frá Winnipeg til útjaðra kaup-
staðarins í Edmonton og þaðan yfir í Peace River og
Mackenzie River héruö. Járnbrautalagningar tpink-
uðu tóluvert verksvið þessara manna, og er- stundir
Tiðu, hurfu ]>eir úr sögunni. Samúel gamli Macmillan
cntist einna lengst til flutninganna' á akveginum til
Edmonton. Hann var afburðamaður viö starfa sinn.
Hann var frábærlega snjall aö ganga frá þeim afar-
tnargvíslega flutningi, sem hann haföi með.ferðis og
að hlaða honum á vagn, og ökumaður var hann langt-
um meiri en nokkur annar.
Alacmillan var íri mikill vexti og oröfár, beina-
mikill og harðfengur; hann kunni manna bezt aö
fara með samoka á vondum vegi, hvort heldur voru
uxar eða hestar, og jafnframt var hann gæddur al-
veg einstaklegri gáfu á fjölskrúöug .blótsyrði. Hann
leit svo á, að þessar gáfttr vænt nátengdar hvor ann- v
ari, og' notkun þeirra hlyti altaf aö fylgjast að, því
etiginri maður hafði nokkru sinni heyrt Macmillan
Tirjóta blótsyrði af vörum í samræðu við menn, eða *
viö önnur tækifæri. En þegar samokar hans sukku
í fen, þá var það ávalt vafamál, hvort hann vakti aö-
dáun þeirra sem viðstaddir voru, fremur með, þeim
fágæta hæfileika. að fá samoka sína til að beita ölltt
J>ví dráttarafli. sem þeir áttu til, eöa meö þeirri þrótt-
miklu og listilegu samfléttan blótsyröa, er hann við-
hafði. til að konta til leiðar hinum eftiræskta árangri.
Saga er til 'um það, að hann eitt sinn hafi haft með-
feröis til flutnings veraldlegt góz eins þjóðkirkju-
hiskups, er hafði tekist á hendur djarflega trúboðsför
á norðurslóðir. Er þess getið, aö biskupnum hafi
blöskraö blót Macmillans, og fariö um það mörgum
orðum við hann, hvaö gersamlega óþarft væri aö
beita þesskyns hvatningar-aðferð við skepnurnar sem
bann keyrði. „ ,
“Eru þaö blótsvrðin, sent þér eruð aö fetta fingur
út í, velæruverðugi herra?” spurði Macmillan, meö
auöheyrðum irskum framburöarkeimi. “Ef svo er. þá
get eg fullvissað yður um, að samokarnir beita sér
•ekki vitund, nema þeir fái þesskyns ofanígjöf.”
Biskupinn lét sér það alls ekki skiljast, en sýndi
Macmillan fram á, að nauðsvnlegt væri, að hann legði
niður slík hvatningarorö.
“Það er sjálfsagt að verða við óskum vðar, vel-
æruverðugi herra. Eg þarf hvort sem er ekki að
braða mér í þetta skifti og við gerum það sem við
getum.”
Viö næsta slæma fenið, sem yfir varð að fara.
gafst færi á að reyna nýju aðferðina. Samokarnir
festust þar í svartri leðju, og við hverja atrennu, sem
gerð var til að losa þá, vanst ekki annað en það, að
þeir sigu enn dýpra ofan í límkenda forina. Tíminn
leið og dimm nóttin vofði yfir. Biskupi tók að ó-
hægjast. Macmillan hrópaði á samoka sína og lamdi
þá meö svipunni. en alt kom fyrir ekki. Órósemi
biskups óx við það, að illviðri var í aðsígi.
‘Það er orðið framorðið Mr. Macmillan og lítur
• út fyrir rigningu. Eitthvað verður að taka til bragðs.”
Hvað
Rjómaskilvindur
SPARA
fram yfir aðrarskil-
vindur og aðra
rjómameðferð
Mikinu rjóma, sem engar aSr-
ar skilvindur ná fyllilega, eink-
um þegar mikið reynir &, viö
hversdagslega brúkun.
Oæðl rjómans,, sem sannast af
þvt a'ð DeLaval smjer nær æfin-
lega hæstu verSlaunum & hverri
stórri sýningu.
Vinna 1 alla staði & við það láta
rjóma setjast, sömuleiðis á við
allar aðrar skilvinciur, með þvt
að léttara er að snúa þeim, þær
eru einfaldari, auðveldara halda
þeim hreinum og ekki þarf að
setja þær I neinar stellingar,
Tíma, svo að
mörgum kl.-
stundum skift-
ir, á við það að
láta rjómann
setjast, sömu-
leiðis á við
hverja aðra
skilvindu, af
því að þær taka
meira og af
sömu ástæðu og þær spara
erviði.
Kostnað, vegna þess að þó De
Laval rjóma skilvinda lcosti lft-
ið eitt meira en lltilfjörleg skil-
vii\da, til að byrja með, þá end-
ist h’ún t ttu til tuttugu ár, en
aðrar skilvindur slitna og verða
ónýtar á einu til fim márum.
Ábata á meiri og betri rjóma,
með minni vinnu og fyrirhöfn, t
hvert sinn seip mjólk er rent
gegn um vélina, tvisvar á dag,
eða 730 sinnum á _ári t öll þau
ár, sem skilvindan endist.
Ánægja, sem er ekki lltils virði
og ekki getur stafað frá öðru en
þvf að vita, að þér hafið beztu
skilvindu, er þér eigið vfst, að
veitir þann bezta árangur alla
tíð og æfinlega.
Auðvelt að sanna— I>etta er alt
hægt að sýna pg sanna hverjum
sem brúkar eða ætlar að kaupa
rjóma skilvindu. Hver DeLaval
sali mun feginn sanna það með
De Laval vélinni sjálfri — án
minstu skuldbindingar frá yðar
hálfu, nema þér séuð fyllilega á-
nægður.
Ei' þér þekkið engan De Laval
sala nálægt yður, þá skriíið til
næstu skrifstofu eða aðal skrii'-
stofu
De Laval Dairy Supply Co.,
Limited
MOXTHEAL, PETERBORO,
WINNIPEÍi, VANCOUVER
50,000 C'tiliú og Sveitarmnboð
víðsvegar uin Iielm.
Forðagœzlulögin.
En enginn hefir ennþ.T látið til
sín heyra í blöðunum um þessi lög.
T>eir sem Suðurland hefir átt tal
við um þau, hafa látið vel yfir
þeim.
Forðagæzlulögin eiga að bæta úr
fvrirhyggjuleysi í heyásetningnum,
,og miklu meiri líkur til þess að þau
vinni gagn í þá átt en horfellislög-
in gömlu.
Til j>ess að þetta gæzlustarf sem
fyrirskipað er í lögum þessum
verði sem vandlegast og bezt af
hendi leyst, þar að setja allítarleg-
ar reglur um framkvæmd þess,
framar en í lögunum sjálfum stend-
ur. Þetta er ætlast til að gert sé
með reglugerðum er sýslunendir
semja og stjórnarráðið staðfestir.
Meðal annars er það nauðsynlegt,
að forðagæzlumönnum. sé' gert að
skyldu að mæla heyin, án þess er
ómögulegt að ákveða, hve miklar
birgöirnar eru. __ Fyrningar J>arf
ehginn aö ntæla, með }>vi eina móti
fæst ábyggileg sönnun pess, hvern-
ig * fóðureyðsluáætlun forðagæzlu-
mannanna hefir staðist — og ein-
mitt með því fæst smámsaman sú
reynsla. sent starfið grunavallast á
framvegis. Vera má að sumum
virðist svo, eftir lögunum sjálfum,
sem þetta starf verði allerfitt við-
fangs. Það verðtir j>að reyndar að
sumu leyti, en ef reglugerðirnar
eru skynsamlegar, greiða þær mjög
fvrir starfinu. Forðagæzlumenn
hafa þá fyrir sér glögt og greini-
legt, hvað ]>að er, sem þeim ber að
gera og hvernig það skuli vera.
Sjálfsagt er það, að vanda verð-
ur sent bezt valið á forðígæzlu-
mönnum, og þegar hæfir menn og
skylduræknk eru valdir til starfs-
.ins, væri æskilegast að þeir hefðu
starfið sem lengst á hendi, tíð um-
skifti eru óheppileg. Það er mjög
mikill galli á lögunum, að ekki er
fast ákveðin sæmileg borgun fyrir
starfið. Hætt er við, að sumar
hrey>psnefndir líti mest á j>að —
einkum þær sem hafa litla trú á
gagnsemi gæzlustarfsins — hverjir
gera vilja verkið fyrir minsta borg-
un, og væri það illa farið. —
Nokkuð ætti revndar að mega
tryggja góða framkvæmd forða-
gæzluinanna með samþvktum þeim
er gera á í sýslu hverri samkvæmt
lögunum um bjargráðasjóð. t
þeim samþyktum á að skipa fyrir
um alt j>að, sent álíst nauðsynlegt
til ]>ess að fé sjóðsins verði ekki
illa varið, og j>ar til heyrir að
gæzlustarfið sem foröagæzlulögin
fyrirskipa, sé vandlega af hendi
leyst. Og verði j>essi forðagæzlu-
lög framkvæmd svo sem til er ætl-
gst. og starfið vandlega unnið,
hljóta þau aö verða til hins mesta
gagns.
Sumum virðist reyndar svo að
Iítils árangttrs sé að vænta af þess-
um lögttm, en þeir hinir sumu
miða við revnsluna. sem fengin
er af einskisnýtum kákskoðunum.
sem fratnkvæmdar hafa verið rétt
til málamynda til þess að hlýðnasf
horfellislögunum. Slíkar fóður-
skoðanir eru auðvitað til einskis
gagns, og i hinum eldri lögum var
ekkert gert til að trvggja það, að
starfið væri vandlega unnið, en nú
er J>að einmitt gert, bæði í forða-
gæzlulögunum sjálfum og bjarg-
ráðasjóðslögunum.
Og af vandlega ttnnu gæzlustarfi
| m i vænta mikils góðs árangurs.
Það er ]>egar sannað af reynsl-
I unni i einstöku sveitum. þar sem
fóðurskoðanir hafa verið fram-
kvæmdar. vandlega og á réttan
hátt. Að líkindum hefir þetta
starf hvergi verið unnið með jafn-
mikilli vandvirkni og nákvæmni og
í fellshreppi á strandasýslu. Guð-
| jón Guðlaugsson alj>m. lagði þar
grundvöllinn að ]>essu starfi þar.
og á honum hefir síðan verið bygt.
i Skoðað hefir verið ^var a ári, að
haustinu, á útmánuðunum og svo
seinast á vorin eða rétt fyrir slátt-
inn. mældar fvrningar. Hey öll
hafa veriö mæld á hatistm og síðan
metin eftir gæðum, ettir föstum
reglum. Révnsla sú sem fengist
hefir í þesstim hreppi er mikils
; virði og mjög eftirtektaverð.
f sumar á þingi léði Guðjón Guð-
| laugsson hallærisnetndinni i efri-
! deild, sem hann sjálfttr útti sæti í,
j.ýmislegt af skýrslum og öðrum'
|.fróðleik um revnslu jieirra Fells-
hreppinga ttm heyásetnings-eftirlit-
ið. Er nokkuð af jæssunt skýrsl-
j um prentað í nefndarálitinu. Með-
! al annars var j>ar ritgerð eftir Guð-
jón (úr prentuðu sveitablaðij um
| hev og fjareign Kollfirðinga ji io
| ára timabilinu 1888—97. Af því
! að svo fáir lesa skjalapart þing-
tiðindanna, en svo margir þurfa að
kvnna sér. alt ]>að et' til gagns má
| verða fyrir J>etta- forðagæzlumál,
I birtir Suðurland Kafla úr þessari
ritgerð Guðjóns, og fer hann bér á
! eftir:
“Mest ltey á jæssmn 10 árum
liafa verið 1891—92 eða réttara
sagt haustið i8()t. 14755 tenings-
álnir, en minst 1888, 8190 tenings-
| álnir. og ]>ar næst i haust eð leið.
j Mestar fvrningar vorið 1891, 2791
! ten.ál,, en eflaust minstar næstl.
vor, en þess skal geta, að þessar
sáralitlu leifar í vor eð leið, vortt
aldrei mældar, og eru því settar
hér aðeins eftir ógreinlegri frá-
sögtt annara, en að líkindum hafa
l>ær ekki verið meiri. Lengstur
innistöðutimi mttn hafa verið vet-
urinn 1891—92, en stystur vetur-
iitn 1894—95-
Af skýrslunni hér að framan’,:J
geta hreppsbúar farið nærri um.
nær á ]>essu 10 ára tímabili bafi
verið mest hey og nær minst á
hverri einstakri jörð. og hið sama
geta menn séð viðvíkjandi fyrning-
nm, og á skýrslunni hér á eftir geta
menn séð, nær flestur fénaður
hefir verið á fóðmm í hreppnum
og nær fæstur. en ekki hef eg getað
verið að telja fénað hvers heimilis
út af fyrir sig.
Skýrsla um biípcning og heybirgSir
í Fellshr. á fóðrum 1888—<)8.
Hey Fénaður á fóðrum
Ár ten. áln. kýr saufifé horss
1888-89 8190 28% 803 56
1889-90 11235 32 998 59 '
1890-91 l22S'0 31% 1219 66
1891-92 14755 32% 1419 68
1892-93 10924 25% 1249 65
1893-94 11828 29% 1309 72
1894-95 11620 28% 1311 73
1S95-96 12202 29% 1328 83
1896-97 11194 27 1- 6 1293 81%
1897-98 9>26 26 % 1018 70
Eins og ]>eim er kunnugt, sem
virðast, vantaði suma allmikið fóð-
ur til J>ess, að vel hefði verið, af
þeim, sem þó áttu faar álnir eftir
að lokum. sem stafaði af því, að
kýr fórn fvrri af gjöí en búist var
við og að ttm sauðburðinn jmrfti
lítið að gefa. Kúaþungi var líka
mestur vettirinn 1891—92, en hross
langflest veturinn 1895—96, 63'
tals.
Það sem væri einna mestur
fróðleikur i og mjög nytsamt, væri
að geta skýrt nákvæmlega rétt frá,
hvað innistöðutiminn netði verið
langttr hvern vetur, helzt' á bverj-
um bæ, en til þess að slíkt sé mögu-
legt. þurfa allir skepnuhirðinga-
menn að rita nákvæmar gjafatöfl-
ur. Um þetta er enn ærið lítið
bér i plássi, sem leiðir af því, að
svo fáir eru hneigðir fyrir að rita
daglega með nákvæmni það, sem
við ber, eða hinar daglegu útgjalda-
eða tekjugreinir, og að því er þetta
snertir, af því svo fáir eru, sem
með stöðugum áhuga stunda
skepnuhirðingu og hafa ekki um
annað að hugsa. En því mega
menn trúa, að þessi starfi, þegar
hann er byrjaður og kominn í
góða reglu, útheimtir miklvt meiri
tíma, en tnenn geta gert sér í hug-
arlund i íyrstu, er þvi skemtilegri,
sem menn gera hann lengur, og
veröur til margháttaðra gagns-
muna upp á framtíðinai Einn
maður hér í hreppi (]. Þ.J hefir
ritað í þesskonar töflur nokkra
vetur, og á jieim, ásamt öðrum upp-
lýsingum, seni hægt hefir verið að
snapa sér, hefir á hverju vori ver-
ið sett í ásetningsbókina áætlun um
meðal innistöðutima á öllum skepn-
ttm hvern vetur, en af því að þetta
er svo afar mismunandi í sveitinni,
að því er snertir sauðfé og hross,
j>á verður sú áætlun aldrei annað
en meira og minna ónákvæmar get-
gátur, enda þótt ]>etta sé nákvæm-
lega áthugað á einum eða tveimur
bæjum. En það, sem einkum gef-
ur mér nokkra von um, að þessar
áætlanir hafi ekki verið fjarri
sanni. er hevmegnið, sem eyðst
hefir hvern vetur i hreppnum. Og
jió er nú þetta öfugt við það, sem
eiginlega á að vera, þvi að inni-
stöðutíminn á að sanna, hve rétt
eða röng áætlunin um heybirgðim-
ar — sem ávalt hljóta að vera að
nokkru áætlaðar — eiga ekki að
sanna innistöðutímann, en undir
núverandi kringumstæðum er þetta
]>ó sterkasta sönnunin.
Innistöðutíminn samkvæmt á-
ætluri okkar, hefir verið þessi:
Ar Kýr SauSfé Hross
1888—89 32 \ 20 15
1889—90 35 20 15
1890—91 . 35 20 15
1891—92 37 26 25
1892—93 33 l7 16
1803—94 34 20 17
1894—94 33 16 15
1895—1)6 36. 24 22
1896—97 35 22
1897-4)8 #
Þess skal getið, aö innistööu-
MICKE1S0N3
KILLEMQUIGK
A
vLj
EOPherpoisdH
GUARANTEED
KILLTHEMQUICK
EASY TOJUSJE PRICE
MICKELSON ORÍIc'aThEMÍcÁL CO., LTO.
winmipso c»n*o»
Þegar þér biðjið um
Mickelson’s
Kill-Em-Quick
Gopher E j t ur
þá gætið þess að pakltinn
sem yður er fenginn, sé
líkur þeim sem hér sýnir.
Takið ekki við neinum
öðrum, því að hann og
hann einn er tilbúinn með
eftirliti Antön Mickelson’s
Gætið þess að á hverj-
um miða sé mynd og
ritan sem hér er sýnd.
Hjá öllum góðum lyfsölum
Þrjár stærðir
SOc, 75c og $1.25
a-
Mickelson Drug & Chemical Co., Ltd.
WINNIPEG.
Offic s
703 Union Bank Bldgj.
FactoVy
324 Youngr/8treet
C0MPANY
' F'V wÍtmnipe
MA \’ II’OBA VI -
fyrir hvert hross. Það áf nemur
mismunurinn á áætlun ásetnings-
manna og ending heyanna 11111,2%.
Sýnir j>etta ljóst að ásetinngur
jieirra hefir ekki verið neitt handa-
hóf.
A reynslu ]>eirra Fellshreppinga
má mikið læra, og yrði forðagæzl-
an, samkvæmt nýju lögunum, víða
íramkvæmt með jafnmikilli vand-
virkni og nákvæmni og Guðjón
Guðlaugsson gerði, þá þvrfti ekki
að efast um árangurinn.
Að vísu mun þykja meira vand-
hæfi á heyásetningi í útbeitarsveit-
um, en þar sem vetrarriki er mik-
ið, en ef reynslunni er fvlgt með
gaumgæfni á hverjum stað, ætti þó
að mega. einnig þar, byggja á öst-
ÍSuðurland ).
um grundvelli.
verið hafa i hreppnum þessi árin,
hafa haustaldir kálfar verið taldir
sem 1-6. úr kú og vetrungar sem
l/2 kýr, og af j>essu leiða hrotin,
j>ví að hér er átt við kýrjmnga á
fóðri, en ekki kýr í eiginlegri merk-
ingu. Fæstir kýrþungar hafa J>á
verið á fóðrum veturinn 1892—93,
25}4, og |>ar í vetur, afteins 26Jú,
og teldi eg jiað eitt af mestu fram-
förum hreppsins, ef það stafaði
ekki af fóðurskorti. Sauðfé lang-
flest veturinn 1891—(>2. 1419, en
fæst 1888—89. Ræði hey og fén-
aður fara drjúgum vaxandi til
vorsins 1892, en fyrningar fóru
vaxandi til vorsins 1891, en -vorið
1892 minkuðú þær stórum, eða úr
2791 te^p.ál. niður í 1580. og hafa
aldrei orðið nálægt j>ví eins miklar
síðan, og lmrfu alveg, að heita
mátti. næstliðið vor, enda vantaði
suma margfalt meiri hey, en fyrn-
ingum nam, og þó úndarlegt megi
•) pap er skýrala um heybirsPir hjá
hverjum einstökum bónda í hreppnum
& þesau 10 ára tíma'bili. Er þeirri
skýrslu hér slep. en' ú rtekils rúmmúl
heyjanna i öllum hreppnum fyrlr hvert
ár. og sett inn í skýrsluna hér á eftir.
tíminn 1896—97 er aðeins ákveð-
inn eftir því. sem mér einum jiótti
næst sanni, að nuindi hafa verið, af
því j>að fórst fvrir, að við skoðun-
armennirnir bærum okkur saman
um j>að næátliðið vor.
Að svo miklu leyti sem menn
lialda, að jætta vfirlit fari ekki
langt frá því, sem hefir í raun og
veru átt’sér stað, geta menn dæmt
um vetrarríkið hér i hreppi jiessa
síðustu 9 vetur, og þar af líka
dæmt um, hverju Kollfirðingar
mega búast við sem oftast í þessu
efni, því J>ó að það kunni að vera,
að vetrarríki á j>essu 10 ára tíma-
bili, hefi verið minna, en á flest-
um öðrum áratugum, j>á er ]>að ó-
sannað, og ekki líklegt að það fari
langt fjarri meðaltalinu af öllum
áratugum síðan þessi snjóakriki
bygðist.
Af vigtarskýrslunni mætti að
riiínu áliti viiokkuð læra, en j>ar eð
fjárvigtun virðist ekki vera neinn
átrúnaðarstarfi Kollfirðinga nú
sem stendur, þá ætla eg ekki að
]>reyta mig né aöra á þeim hugleið-
ingum að sinni. Bækuraar geta
gevmt skýrslurnar fyrir þá af eft-
irkomendunum, sem kunna að líta
öðruvísi á fjárvigtina en mejri
hlutinn gerir nú, og einhverntíma
getur hún orðið “móðins” aftur,
jió að hún þvki ekki skreyta bún-
aðarháttu vora nú.
Hvort að þessar opinberu hey og
fjárskoðanir leiði gott af sér eða
ekki, um það ætla eg ekki að fara
mörgum orðum, og er j>að þó ekki
af því, að eg sé á báðum áttum i
]>ví efni. heldur af þvi, að eg hef
engin mótmæli lieyrt gegn þeim hér
í hreppi. sem teljandi séu, og síst'
rökstudd mótmæli. og þá get eg
ekki verið að evða orðtun um j>að,
sem allir virðast vera ásáttir nm,
eða þá trevsta sér ekki til að mót-
mæla með rökum.”
Vetrarríki er allmikið í Fells-
hreppi og þarf því þar a8 ætla fén-
aði mikil hev. Skoðunarmenn
telja veturinn 1893. verið hafa
meðalvetur, og jiá heyeyð§lan 108.6
ten.álnir fyrir hverja kú, 41-6. ten.
álnir fyrir sauðkind, og 19 ten.ál.
Fiskifélagsfundur.
var haldinn 3. Febrúar í K. F. U.
M. Fundarstjóri liannes Hatliða-
son, en'skrifari Sveinbjörn Egils-
son.
Forseti, álatthías Þórðarson út-
vegsbóndi, skýrði frá störfum
stjórnarinnar eftir siðasta fund í
ýtarlegri ræðu. Félagið hefir tekið
.sér tvo ráðunauta, ennarekastarfið
er ekki veitt enn og er fresttir til
umsóknar lengdur ('frá nýjárij um
óákveðinn tíma. Rætt var um;
ísvarnargarð fynr Ölfusárós til
að varna ágangi af ísreki; fékk fé-
lagið Jón Þorláksson verkfræöing
til að gera áætlun um og taldi hami
að kosta nnindi 49 þús. kr., og er
því ókleift verk i bráð.
Mótorbátahöfn í Þorlákshöfn
var áama manni falið að gera á-
ætlun iini, en rannsókn þar að lút-
andi hefir liann ekki lokið fyrr en
í vor.
Aflaskýrslur hefir stjórnin lagt
drög fyrir að fá úr hverrri veiði-
stöð á landinu mánaðarlega og
festa upp í bænum.
Fisksöluskýrslur Iielir hún og
gert ráðstafanir til að fá hálfsmán-
aðarlega frá jieim stööum, sem
fiskur er seldur liéðan erlendis, og
sinia þær svo til allra deilda sinna.
Tvær fleildir hafa bæst við á ár-
inují Vestmannaeyjum með 56
manns og Vatnsleysuströnd með 15
manns, eru deildirnar nú alls 15.
Sú á Eyrarbakka fjölmennust (220
mannsj, sem er að þakka formanni
hennar, Guðm. ísleifssyni á Há-
eyri. í Reykjavíkurdeild eru 112
manns, þar af 58 æfifélagar.
Steinolíumálið hefir stjórnin
liaft til mcðferðar. Var nær full-
samið ,við enskt steinoliufélag um
góðan stuðning í því máli, en með
síðasta skipi tilkynti það, að ekki
gæti orðið af samningi við það á
}>essu ári, ]>ar sem það liafði snúið
sér að öðru landi. Annars voru
mestu örðugleikar fyrir stjórnina í
því máli, að almenningur hafði ekki
nægan áhuga á því, að ógleymdri
neitun landstjórnarinnar á einka-
levfi fyrir steinolíusölu til handa
félaginu.
Verðlaun fyrir björgun úr sjáv-
arháska; fól fundurinn stjórninni
að koma með tillögur um þau á
næsta aðalfundi.
Fiskimatslögin fól fundurinn
fimm manna nefnd að athnga og
skyldi hún koma með tillögur á
næsta aðalfund. I nefndina voru
kosnir Þorsteinn GuSmundsson
fiskimatsmaöur, og skipstjórarnir
Geir SigurSsson, Jón Ólafsson, Jón
Magnússon og Hannes HafliSason.
Lög um hlutafélag vildi fundur-
inn aS alþingi gæfi út og kaus til
að undirbúa það mál: Jón Ólafsson
alþm.. Lártis H. Bjarnason alþm.,
Björn Sigurðsson bankastjóra,
FURNITURE
U » L * •* f 1 * f %, r\ t «
OVERLAND
< /.NDm
Gísla Sveinssoiv lögfræðing og
Magnús Sigurðssoti lögfræðing.
Stjórn á bátum j>ótti ýmsum
fundarmönnum mjög ábótavant og
var kosin nefnd i málið: Páll
Plalldórsson skólastjóri, Magnús
Magnússon kennari, EUitigsen
slippstjóri, Geir Sigurðsson og
Þorsteinn Sveinsson, skipstjórar.
Um skipströnd urðu nokkrar
umræður og vitnaðist þar að lands-
lög, eru að vettugi virt fsíðan
björgunarskipið Geir kom til sög-
unnarj, þegar skipbrot ber aö
liöndum og björgunarskipiö er kall-
aS til.
Um kaðalsnúning og hampspuna
var stjórninni falið aö leita upplýs-
inga og athuga, hvort ekki mætti
gera j>aS innlendan iðnaS.
Viöskiftaþingi var stjórainni fal-
ið að koma á í sumar með sam-
vinnu við stjórn Búnaðarfélags
íslands. Akvldu þar fulltrúar koma
fvrir kaupfélög, sláturfélög, smjör-
bú og önnur atvinnufélög landsins
og ræða um sameiginlega hags-
muni. Var þetta eftir tillögu cand.
Halldórs Jónassonar.
F'undurinn stóö frá kl\ 8Vj til
kl- 1 /4 og voru rúrmr 70 á fundi,
er flest var. — (Vísir).
Nýjustu tæki
GERA OSS MÖGU-
LEGT AÐ FRAM-
LEIÐA PRENTVN
SEM GERIR VIÐ-
SKIFTAVINI VORA
ANÆGÐA
The Columbia Press,
Limiteci
Book. and Commeícial
Printers •
Phone Garry2156 P.O.Boxll72
WINNIPBG