Lögberg - 11.03.1915, Blaðsíða 4

4
^OtíBERG. PIMTUDAGINN 11. MARZ 1915
LÖGBERG
Geflft úi iivern fimtudag af
The Coliimhla Press ktd.
Cor. Wíinam Ave &
öherbrooke Street.
\VÍnnlpt*K. - - Manitoba.
KRISTJÁN sigurðsson
Eílltor
I. J. VOPNI.
Bn.siness Manager
UtanAslorlft tll blaCBfnn:
The COLUMBIA PKESS, Lt<1.
P.O. lto\ 3172 \Vinni|>eg. Man.
Utan&skrift ritstjbrans:
EBITOM LÖGBERG,
P.O. Box 3172, YVinnipeg,
Manitoba.
TALSf.MI: GARRY 215«
Verð blað.sins : «2.00 um árið
að vita um áform stjómarinnar,
aS hækka toll á vélum, aS undan-
skildum nokkrum akuryrkju vél-
um, um ’jYi per rent, í þeirri von,
íslendinga hér vestra, nefnir þá ] s
menn, sem mest hefir boriö á meS-
al vor, á löggjafar þingum og í j
fésýsíú og í lærdómi. RitgerSm er, [
aS auka tekjur Iandssjóös meS því sem sagt, ekki löng, en vel sögS og
móti. Vort verzlunarhús verzlar J greinagóS. Tvær myndir fylgja,
meS verkavélar og síSan vér feng-1 af þeim herrum Thos. H. John?on
um aS vita um tollafyrirætlanir | og G. B. Bjömssyni þingmanni i
ySar, höfum vér veriS aS velta því Minnesota.
THE DOMINION BANK
mr KIIUUNU H, (MMUi, M. F, l'rpf W. D. MATTHJCW8 ,VK»-P««
C. A. BOGEKT. General .VUniuRer.
fyrir oss, meS hverju mótí stjórn
ySar ætlast til aS fá auknar takj-
SíSasta ritgerSin í heftinu er |
kafli úr frásögu eftir James [
álögur á1 Bryce, hinn nafnkenda brezka rit- [
á yfirstandandi höfund og landstjómarmann og [
segir frá því er hann fór Vatna-
ur meS þvi aS þyngja
þessum vélum
tíma.
Sem dæmi skulum vér skýraj hjallaveg úr EyjafirSi til Haulca-
ySur frá því, aS einn af skiftavin- dals í Biskupstungum, fyrir rúm- j
um vorum hafSi ráSiS aS pantajum mannsaldri síðan. Ennfrenrur
hjíi oss vélar fyrir $10,000, sem j er þar aS finna ritdóm eftir próf. j
smíSaSar eru í Bandarikjumj ogj Finn Jónsson um bók W. Hov-
hár tollur er á. Bær em svo kæn- j gards er hami ritaSi um Vínlands-
lega tílliúnar og öflugar, aS slíkar; ferSir íslendinga, allýtarlegan.
fást ekki í Canada; aöeins ein! Eoks má geta þess, aö stutt rit-
Innborgaður höfuðstótl........$6,000,000.00
Varasjóður og óskiftur gróði . . $7,300,000.00
15YRJA MA SPARISJÓÐbREIKNING ME» $1.00
pað er ekki nauðsynlegt fyrir þig að blða þangað til þú
átt álitlega upphæS til þess aS byrja sparisjóSsreikning viS
þennan banka. ViSskifti má byrja meS $1.00 eSa meiru, og
eru rentur borgaSar tvisvar á ári.
Notre Dame Branch \V. M. MAMII/TON, Manager.
SRI.KIKK BRANCHl J. OBI8DALK, M»■»»*<■ r
verksmiöja hér í landi býr til vélar, 1 stjóniargrein er þar um stjómar-
nokkuö svijvaöar þessum, en þó skrármáliö. í heftinu eru enn-
hvergi nærri eins góöar, en eigend- frcmur myndir af konungur*
ur þeirrar verksmiöju em allir| Norðurlanda meö stuttri frásögn
búsettir í Bandaríkjunum. Ef! um fund þeirra
Þessar vélar væm keyptar fyrir j mynd af dönsku greifasetri og ým-
$ro,ooo í Bandaríkjunum og flutt-! isíegt fleira.
ir menn á íslandi mtini segja umi blind, þá heföi eg ekki fremur
þessar ákomur á vestur-íslenzkn rétt til aö vera upp á aöra komin
menning, viröist vekja sáran sviðla! fyrir þaö heldur en þó eg heiöt
ar hingaö, mundi landsjóöur fá í
toll $2,750. meö þeim tolli sem á i
Bókin er ljómandi vel úr garöi
gerö, prentuð á ágætan pappír cg
slíkum vélum hefir veriö, 27per myndir prýöilegar. Herra Hall-
cent, og þar aö auki mundum vér, dór Hermannsson, bókavörður viö
innbomir og hér búsettir Canada | hið íslenzka bókasafn Comell há-
þegnar, gneöa $750 til $1000 á
sölunni, er Bandaríkja verksmíöj-
an heföi borgað oss af ágóöa sín-
um af sölunni.
skóh, hcfir aöstoöaö ritstjómina í
útgáfu heftisins.
Tímaritiö er gefið út af “Ame-
rican-Skandinavian Foimdation”,
Viöskiftavinur vor, sern þarf á | sem er sjóöur æöi stór, er norrænn
vélunum aö halda og vill hélzt hafai maður gaf fyrir fjórum árum, til
þær vegna gæöa þeirra, tjáir o s i þess að efla andleg viðlslcifti millí
nú, að ef 7JÚ per cent aukatollur j norrænna þjóða og Ameríku-
er lagöúr á [>ær, sjái hann sér ekki í manna. Stjóm sjóösins starfar
fært að sinna þéim kaupum, held- j ötullega að því markmiði, veitir
ur veröi aö láta sér nægja þær vél- námsmönnum styrk til að stunda
ar, sem hér í landi fást, þó| mildu uám, amerískum í norrænum
lakari séu, og em tilbúnar af útí- 1 löndum, norræntim hér í álfu, styð-
búi útlendrar verksmiðju. Ef svo
veröur, þá er oss spum. hvar
landssjóöur Canada á aö fá aukn-
ar tekjur nieö þessum nýja tolli.
Oss virðist niðurstaöan þessi;
Tollarnir nýju og
þjóðin.
Tillögur stjórnarinnar í Ottawa
um nýjar álögur og Iiæklcun tolla,
—. ekki til aö standast útgjöld af
stríöinu, heldur útgjöld sem hún
sjálf leggur á landssjóðinn, i
fjárlaga fmmvarpi sínu — sæta
umræðum og andmælum víðsveg-
ar um landið, einkanlega vestan-
lands. Vér skulum til dænás geft
ágrip af ummælum fulltrúa þrig^ja
stétta, bænda, yéfnaöarvöru kaup-
manna og vinnuvéla kaiupmanna.
Undirtektir bccnda.
Mótmæla bændá hefir verið
stuttlega getiö i blaði voru, á fundi
aöalstjómenda Bændasainbands
vestanlands. Skrifari þess félags-
skapar og einn helzti. grjótpáll, R.
Mackenzie, segi r svo:
“Tollalög-gjöf þessi er sniðin eft-
ir óskum verksmiðjumanna.
Rændafélög i öllum Stértufýlkjun-
um hafa einhuga sþoráð á stjórn-
ina, að taka öll tönd og álögur af
viðskiftnm Bretlands og Canada,
og leggja i staö þess skatt á lönd
og auöar jarðir. Verksmiðjueig
endur hafa heimtaö álögur á þessi
viðtskifti. Svar stjómarinnar við
áskorun bændafélaganna er, að ada, og alþektur um alt landið scm málið með myndum. Dr. læach annar stólpi vestur-íslenzkrar
auka tolla um ydé per ccnt og um einhver ötulastí iðnaðar maður, cr einn i stjóm sjöösins, lærður! menningar til þess ad kveða upp
5 per cent á brezkum vörum. tapar að’ minsta kosti 20 per cent gáfumaður, Bandaríkja maður að áfellisdóm yfir blaði vom, einkan-
ur að útgáfu bóka á enska tungu,
og má þartil nefna bók Hovgaards
um Vínlandsferðir Islendinga, sem
! fyr er getið, svo og þýðingar á
í helztu ritverkiun er fram hafa
fi.) Landsjóður græðir ekkert, komiö á Norðurlöndum. Það safn
heldur beinlínis tapar þeim $2,750i er nefnt “Scímdinavian Classics”,
sem liann hefði fengið, ef hinn
fyrri tollur liefði halldizt og við-
skiftavinur vor pantað vélarnar
hjá oss, einmitt þær; vélar sem
hann vildi helzt, og þurfti að fá.
er byrjaði með gamanleikjum
Iíolbergs og kvæðum 1 egnérs, en
Strindberg og Bjömson koma
næst. Tvær slíkar bækur eiga aö
koma á ári, eftir norræna meistara.
(2.) Vér,' Canadaþegnar og hér Ennfremur lætur stjóm sjóðsins
fæddir, tö]>uiTi vomm $1000 af ! lialda fyrirlestra tim norræn mál-
Bandaríkja fé, er vér hefðum feng- efni. Einn slíkur eriiidreki er dr.
ið hjá félagi |>ví er vélamar lætur Bcach, sá er fyrirlestur ætlar að
smiða, fyrir aö gera kaupin.
f3<) Viösldftavlnur vor, sömu-
leiöis fæddtir og uppalinn í Can-
halda hér í borg. ernsog annars
staðar er greint í blaðinu, um vík-
itigaferöir fommanna, og skýra
i hr. Thorsons menningar þmngnu
sál. Hvaö þeir læröu menn á Is-
landi 'hugsa um sögur Ralph Conn-
ors, kunnum vér ekki aö segja, ef
nokkrir finnast þar svo fróöir aö
Málmey í vetur, j þekkja þær. En um alþýöuvísurn-
ar má segja. hr. Thorsoti til rauna-
léttis, aö' skömmu eftir að Lög-
berg byrjaði aö flytja þær, fókk
þaö hrós fyrir þá nýbreytni í einu
blaöi í Reykjavík, sum blöðin þar
tóku þá strax til að flytja alþýðu-
vísur ööra hvora, eitt dagblaðiö þar
gerir það sér að fastri reglu nú
orðið, og seinasta blað Lögréttu,
sem hingað hefir komið, flytur
heilan dálk af alþýðluvísum, sem
allar hafa áður birzt í Lögbergi.
Þess má ennfrémur geta, hérlend-
ur menningar-berserkjum til hugg-
unar, að einn “hálærður’’ maður í
Reykjavík hefir gert Lögbergi boð
að senda sér allan þann visnabálk,
sem blaðið' hefir flutt, ekki til þess
að komast að raun um, hve! blett-
ótt menningin er hér vestra, held-
ur tíl fróðleiks og gaimans. Þetta
er tekið fram, ekki til að miklast
yfir því áliti og vinsældum sem
blað vort hlaut af alþýiAivísunum,
heldur til hugsvölunar hr. Thorson
og öðmm skjaldarbemm menn-
ingarinnar meðal vor hér vestra.
Það er ljóst að lir. S. Thorson
ber gott skyn á [xSlitík og fylgjr
þar 'hollri stefnu. Orð hans tim
það efni eru því mikils metandi.
Hann kann líka að vita mikið um
bókmentir, en það kemur eacki
fram í þessu síðasta “hugaT-
hvarfli” hans, og meðan ekki er
öðru til aö dreifa en þeim samtin-
ingi, þá eru sleggjudómar hans
um Lögberg aö engu hafandi.
Á þessum sama fundi gerðist
Verksmiðju óigemdur hafa yerið viö það sem iiinar lakari vélar a;f- ’ nctt
aö heimta álögur á brezkar vörur
að undanförnu og liærri tcdla;
þeim eru veittar þær kröfur af
stjóminni. —: aðeins byrjunin, því
að rneira fer á eftir.
Einkanlega er tollurinn á fóð-
nrkomi afleitur nú sem stendur,
og • uppruna,
en, kimnugn
flestir aðrir.
kasta minnu en hinar, og á að því J Norðurlöndum en
leyti erfiðaTa með að standast sam- Honum er trúandi til að fara vel
kepni útlendra kepþinautn si:ma.”Jmeð sitt umræðu efni.
Þannig tapa allar stéttir, bcin
línis og óbeinlínis á
lega um skort á ærlegum skoðun-
um og drengskap í blaðamensku.
Hann má djarft úr flokki tala,
maðurinn sá. Það er ekki hætt
við að menn segi við hann: “Þér
sjónina. Eg varð að fara vel með
leikföng mín og annað seml eg
hafði handa á milli. Ef eg hljóp
fra því út á miðju gólfi, fékk eg
ekki að leika mér að því nokkra
daga á eftir og eg varð að 'hafa alt
í skúffunni minni í eins góð'ri röð
og reglu og þó eg væri sjáandi.
Mér var kent að baka brauð og
kökur, sterkja lin og fara með nál.
En hún kendi mér alt þetta með
svo mikilli blíðu, at> eg varð þess
ekki vör hve stranglega hún gekk
eftir því, að eg hlýddi skipunum
hennar og inti það af hendi sem af
mér var krafist.”
Ekki varð Fanny Crossby stein-
blind þegar hún var sex vikna.
Stundum þegar eg var ung”, sagði
hún, “gat eg greint trjágreinar
yfir höfði mér, þegar þær bára við
sólbjartan himininn og eg hefi séð
tunglið í fyllingu. En eg hefi
hvorki sóð stjömur né blóm.” Þó
hafa máske fáir betur lýst og
di.ðst að1 fegurð lífsins en einmitt
hún.
Tímaritíð geta allir fengið meö
toltötefnu l>v' að gerast meðlimir í þeim fé- j ferst, Flekkur. að gelta!”
Sem dæmi eða sömuin
stjómarinnar, hún kippir úr við-1 lagsskap sem stjórn sjóðsins hefir;
skiftum og íþyngir öllum. Ixeöi' myndað, með eins dollars árs
fyrir
þessum áfellisdómi er það nefnt,
þvi að það er af mjög skomumJ einstökum mönnum og almenningi I gjaldi. Fvrir fimm dala ársgjald | að erfiljóð nokkur vorti prentuð
í heild sinni, en vafasamt livort fa meðlimir beeði hið nefnda tínia-!með Öðm letri og sett á arwtan stað
skamti vestanlands \ ár. Eftir því
verði sem nú er á korni, nemur
tollurinn 50 ti! 6o-dölum (á vagn-
hlass. Jámbrautáí félögin hafajha'fa það hugfast, að sá tekjulialli! gefur út, en fyrir 25 dala árgjald \ að í Lögbergi, nema boigað sé
lrrkkað flutningsgjald á komi, tiljsem stjómin er að reyna að vinna fást allar bækur sem stjóm sjóðs-1 fyrir þau, ef ekki liggja alveg sér-
tekjur landsins aukast við liann rit og tvær bækur af þeim nor-! í blaði voru, en þessi vandlætari
svo nokkru nemi. Jafnframt ber að 1 rænu meistaraverkum. sem félagið hefði kosið. Erfiljóö komast ekki
að liðsinna Iwer.dunum, eti stjórn-!upp meö þessum álögum. stafar ins annast um útgáfu á
in. í stað [>ess að gera hið salma. I ckki af útgjöldum til stríðsins, þvi1
þyngir á byri5i Jæirra. Hvað ætla | að til þeirra útgjaJda tekur hún
hændur sér að gera í málinu?” ■ lán á Englandi, heldur af því, hve
rr »•...• , .. . djarflega hún fer í, að þvngja út-
Undtrtckhr vcfnaSarvoru koujm. LjöId iandssjó€sins.
Menningarspjöll.
liggja ah-eg
stakar ástæður tii. En um Ietur á
jæim og öðm, sem í btaðinu stend-
nr, fer eftir atvikum og hentug-
Ieikum.
Merkur kaupmaðUr, sem verzlar
með vefnaðar vömr segir svo:
“Vefnaðar vörur hafa hækkað
mikið í verði, bæði á Bretlandi og
1 annars staöar, síöan stríðiö hófst,
og jafnvel áður en stríðiö slcall á.
Meö þeim 5 per cent aukatolli,
Ný bók um Islendinga.
Oss hefir sent verið nýstárlegt
rit, er heitir American-Scandinavi-
an Revievv; það er útgefið i New
sem stjómin vill -lcggja> á brezkarl York, fjallar um norræna menn og
vömr sem hingað flytjast, þá erjmálefni beggja megin hafsins, en
hætt við að álmenningi verði þung-j síðásta hefti þess, fyrir mánuðina
bært að kaupa nauðsynjar sínar þ'l i marz og apríl, er mestmegnis um
kkeðnaðar, hér .eftir. Af rúm- Island og Islendinga vestanhafs.
teppum. jafnvel |>elim sem lítið er
í af ull, er nú goldiö 30 per cent í
skatt, þeim san frá Bretlandi
flytjast hingaö; 'in'eð' áukatollinum
verður sá tollur 35 per cent, eða
meir en þriöjungur af andvirði.
Tollurinn heföí a.þeldur átt að
Á kápunni er mynd af Snorra
Sturlusyni, sú er hinn norski mál-
ari Chr. Krogh geröi fyrir nokkr-
tim árum, ]>egar Norðmenn gáfu
út skrautlega útgáfu af Heims-
kringlu, í þýðingu Gustav Storms.
Heftið byrjar með kvæði Stephans
Herra Stephen Thorson hefiri
þruma® yfir sýálfum sér og!
fáeinum menningarlega sinnuð- J
um kollum, á hátorgi íslenzkr-
ar menningar vestanhafs, í
Únítara kjallaranum og birt
það menningarspjall fyrir hinum
mentaða heimi fog hinum óment-
aöa líkaj í síöustu Kringlu. Hann er t>v' áaldiö hér.
Konan blinda.
Þess mun hafa verið getið í síð-
asta blaði, að Fanny Crossby væri
látin. Þeir sem annars hafa heyrt
hennar getiö, mtmu kannast bézt
við þaö nafn hemtar og þess vegna
vera lagöur á munaöar- eða dýran! G. “Þótt þú langfömll legðir”, t
vaming, heldur en á nauðsynja I enskri þýðingn, eftir Lee M.
varning frá Bretlandi. ! Hollander. tö er ritgerð um
Af ódýram, hvífum bómullar-1 “Framtíð íslands” eftir Cuðm.
vömm, sem brúkaðar eru á hverju Magnússon, er segir frá veðlráttu,
heimili, cg liingað flytjast fijá atvinnuvegum, fjárhag, drepur á
Bandatíkjum, er borgaður 25 per
cent tollur, en veii5ur nú 32^2 per
cent, eða fast að því þriðjungur
andvirðis. Camli tollurinn á þess-
ari nauðsynjavöru var næsta nógu
hár, og hefði ekki átt að færast
upp, jafnvel á Striðstíma.
Hækkun tolls á þessum og öðr-
um nauðsynjum kemur [>ungt nið-
ur á Vesturlandinu. Margarmætti
nefna, er hið sarna gildir um, og
nauðsynjar eru á hverju rtnasta
heimili í landihÍL1
: ic*
Vélakaupmcnn segja sina skoSun.
Kaupmaður í. Winnipeg, sem
verzlar með vélar, ,.hefir ritað*
Borden stjómarfomianni bréf. til
aö motmæla tollhækkun á vélum,
öðrum en þeim sem til jarðræktar
eru notaðar. Hann segSr svo:
“Vér höfum rétt i þessu fengið
mentir, fólksfjölgun og fegurð
landsins. Þessti fylgja allrrvargar
Ijósmyndir, mjög vel gerðar, af ís-
Ienzkum athöfnum, stöðum og
landslagi. Þamæst er þýðing á
Helga kviðum Hundingsbana eft-
ir A. G. Brodeur, sumt í bundnu
máli, ærið vel gert, að því er virð-
ist. Þamæst era myndir af
nokkrum listaverkum Einars Jóns-
sonar, með situttri ritgerð eftir
sjálfan hann. W. S. C. Russel
ritar um sveitalíf á íslandi, liðlega
og góðmannlega; sú ritgerð heitir
“ín the Stead of Snorri”, með
Ijósmvnd af Reykholti og nokkr-
um öðrum stöðum.
Um íslendinga vestanhafs ritar
finnur ýmsa bletti a mennmgunní
vor á meðal, þarmeð einkanlega
tvenna af völdum blads vors.
Annar er sá, að blaðið hefir flutt
þýðingar á tveim sögum eftir
Ralph Connor, er Mr. Thorson
segir afleitar, einkanlega “The
P'oreigner", hinn er sá, að blaðið
flutti vísur og kveðlinga, “alþýðU-
vísur” svonefndar. Það er ljóst,
að þessi tvenn menningarspjöll
hafa valdið Mr. (Thorson gremju
og jafnvel reiði, sem hefir þrútn-
að eftir því sem fram liðu stundir,
þangað til hann gat ekki þagaðl
lengur. En því þagði hamn svo
lengi? Það er nú liðið meir cn
ár siðan alþýðuvísur Iiættu að birt-
ast í Lögbergi og meir en misseri,
síðan “The Foreigner” hætti þar
— því hóf Mr. Thorson ekki sín
menningarlegu mótmæli fyr? H|ví
reiddi hann ekki sína menningar-
legu rotsleggju að þessum ófö^i-
uði, þegar hann rak upp höfuðið?
Hann hefir tafið altof lengi og
fvrir það sama er nú vestur-íslenzk
menning dílabrend með alþýðuvís-
um og spéskorin men sögum
Ralph Connors! Nú er skaðinn
skeður og verður ekki bættur.
Það tjáir ekki [>ó að hr. Thorson
og hans menningar-samherjar
klökni af gremju og hristist af
hryllingí — þetta tvent verðuT
séra Bjöm B. Jónsson. Ritgerð, ekki aftur tekið, það er orðið bók-
liai?S keitir: “Following Leif fast eða blaðfast og verður ekki
Ericson”, og segir stuttlega en \ af máð framar.
mjög greinilega aá upphafi bygöarj Tilhugsunin um þaö, hvað Lærð- mín sagði mér oft, aö þó cg xæri
Fanny Crossby varð því nær
steinblind er hún var sex vikna
görnul. En þaö sannaðist á henni,
'ð sálarsjónin deyfist ekki þótt
dimt ktmni alð vera fyrir augum
líkamans. Hún varði lífi sínu til
þess að yrkja sálina og andlega
söhgva, sem kunnir era víðast um
hinn enskumælandi heim. Mun
hún 'hafa ort alt að sex þúsund
sálmum.
Meö því að hún var bprin í fá-
tækt og gat ekki notið lægstu skóla-
fræðslu í æsku, komst hún ekki í
blindraskóla í New York fyr en
hún var fimtún ára gömul. Vann
hún löngum fyrir sér með kenslu
og áttí erfitt uppdráttar, eins og
nærri má geta.
Þótt Fanny Crossby væri mörg-
umt störfum bundin, gaf hún sér
tíma tíl að kynnast flestu iþví
bezta, sem birtist í heimi bókment-
anna og fylgdist mæta vel með öll-
um áhugarnálum samtíðar sinnar.
Hún trúði þvi fastlega, að æsku-
heimilin hefðu meiri áhrif á hug-
arfar og manngildi manna en
nokkuð annaö'. “Það er tvent sem
foreldrar og þeir sem ganga böm-
um í foreldra stað gleyma of oft”
sagði hún. “Það er staðfesta og
blíða. Foreldrar mínir ávítuðu
mig sjaldan i uppvextinum. En
mér var kent að hliða og afdrátt-
arlaust sýnt fram á það, að eg
yrði að verða öðmm að liði og
reiða mig á sjálfa mig. Móðir
Or Norðurbygðum
Nýja Islands.
fFrá fréttaritara Ivögbergs.J
fNiðurLj
Auk þessara fundahalda og saintals
við alla, sem til náðist, var v'erk
néfndarinnar unniö meö því að hafa
mann upp á kaup til að fara um
meðal Póllendinganna og koma fyrir
þá vitinu um hvað væri hér aÖ ræða.
Þóttist nefndin þess fuílviss, að
þegar fólk þetta fengi sannar sagnir
af málavöxturp, þá yröi það móti
vínsölu en ekki meö, eins og virtist
þó eftir undirskriftum þeirra að
dæma. Þetta reyndist rétt. Nefndin
fékk til starfs þessa mann nokkurn
frá Winnipeg, sem orð hefir á sér
fyrir slíka starfsemi, og varö árang-
urinn af starfi hans svo góður, að
þessi partur nefndarstarfsins mun
hafa verið einhver sá þýðingarmesti
sem nefndin hafði meö höndum.
Þá studdi það og starfsemi nefnd-
arinnar, að bæði íslenzku vikublöðin
tóku í strenginn. lAgberg flutti
skorinorðar smágreinir meö bann-
inu og Hkr., undir ritstjórn séra
Magnúsar, lagði oss ágætt lið og
eindregið. Kunnum vér báðum blöð-
uniirn hinar beztu þakkir fyrir þetta.
—Annars held eg, að Hkr., í hönd-
um séra Magnúsar, sé hreint með
vinsælasta móti. Heyri eg suma
segja, að hún ltafi aldrei verið betri
en nú. Nokkuð mun það mikið sagt.
Kn hitt er víst, að fólk yfirleitt vill
heldur þann mann í ritstjóra sessi,
sem er meinhægnr og velviljaður, þó
cngum afar hæfileikum sé gæddur,
en hinn, sem haldinn er meiri hæfi-
Ieikamaður, en er illa artaður, upp-
stökkur og svo uppblásinn af sjálfs-
áliti, að það gægist alstaðar út, uin
leið og lítilmannlegur hefndarhugur
gengur meira eða minna í gegn um
það, sem maðurinn skrifar. Og lítið
hygg eg að batna mundi búskapur
Hkr., þó gamla séra Magnúsi væri
v'ikið úr sessi, en í hans stað kæmi!
einhver nýr hrokagikkur, sem alt
reyndi að mola og brjóta með mikil-
mensku og monti
Hrœðslan viS bóluna.
Sá kvittur gaus upp hér á dögun-
um, að bóluveiki væri komin upp
norður í bygðunt kynblendinga og
Inatana. Fylgdi það með, að veikin
vær þegar orðn talsvert útbreidd.
Þóttu fréttir þessar hinar verstu,
sem von var. Muna margir rosknir
menn hér hörmunga tíðina gömlu
þegar fólk þessarar nýlendu hrundi
niður í bóluveikinni veturinn 1876-7.
Langar engan af þeim að þurfa að
sjá annað eins aftur. Sem betur fór
reyndúst fregnir þessar stórum
orðum auknar. Þó er sagt, að veiki
þessi hafi verið bólan, en svo væg,
að hættulítil hafi verið. Voru lækn-
ar og lögreglulið sent norður og
öflugar ráðstafanir gerðar að vama
útbreiðslu veikinnar. Tveir Islend-
ingar, sem eg veit um, voru í þeim
noröurförum. Voru þaÖ þeir bræð-
ur Dr. J. P. Pálsson í Árborg og Ás-
bjöm lyfsali bróöir hans. Munu
þeir hafa fariö tvær cöa þrjár ferð-
ir í lækninga og sóttvama erindum.
Er nú álitið, að veikin sé mikið t
rénun, er jafnvel mikið til um garð
gengin. Þykja það góðar fréttir og
reynist Vonandi satt.
Sveitarkosningar.
Um þær hefir vcrið getið áðttr.
Þó nokkur glímuskjálfti í sumum
ttm það leyti, eða ölltt heldur rétt
áður. Lá við sjálft, að tveir landar
s.æktu um oddvita embættið. Annar
þeirra var auðvitað hinn núverandi
oddviti, Jón Sigurðsson. Hinn var
Sigurjón Sigurðsson kaupmaður t

NORTHERN CROWN BANK
AÐALSKRIP8TOFA I WINNIPEG
Höfuðstóll (löggiltur) - - - $6,0(0,000
Höfuðstóll (greiddur) - $2,850.000
STJÓRNENDUR :
Formaður - - - -- -- - Sir D. H. McMILLAN, K.C.M.G.
Vara-formaður ------- - Capt. WM. ROBINSON
Slr D. C. CAMERON, K.C.M.G., J. H. ASHDOYVN, H. T. CHAMPION
W. J. CHRISTIE, A. McTAVISÍI CAMPBELL, JOHN 8TOVKL
Allskonar bnnkastörf afsreitld. — Vér byrjuin reikninga við ein-
staklinga eða fclög og sanngjamir skilmálar veittir. — Avísanir scldar
til hvaða staðar sem er á fslandl. — Sérstakur gaumur gefinn spari-
sjéðs innlögum, sem byrja má með cinum dollar. Rentur lagðar við
á liverjum sex mánuðum.
T E. T H0RSTE L NSS0N, Ráð,maður
Cor. William Ave. og Sherbrooke SL, Winnipeg, Man.

Árborg. Var taisvert sterk hreyfing
í þá átt, að koma honum í oddvita-
sætið. Mun Sigurjón fyrst í stað
ekki hafa aftekið að vera í kjöri, en
hvarf alveg frá því aftur, með því
ógerlegt væri fyrir tvo íslendinga að
5ækja á móti einum Póllending.
Gæti
>að vart annað en leitt til þess
að Póllendingurinn yrði kosinn, þvi
hann mundi fá fylgi landsmanna
sinna, en þeir eru orðnir hér ærið
margmennir Dró hann sig því í hlé
á útnefningardegi, svo bardaginn
varð að eins milli tveggja, með þeim
afleiðingum, að landar halda enn
þessum helzta embættissessi sveitar-
tnnar. Sagt er, að Jón oddviti hafi
verið að huga um að hætta við að
sækja, ef Sigurjón hefði látið út-
nefna síg. Má af þessu ráða, að
hv'onigur maðurinn var mjög áfram
um að ná í embættið, að minsta kosti
ekki svo, að ekki væri gætt þess hófs
sem góðum drengjum sæmir Er og
vonandi nóg framtíð fyrir báða
mcnnina. Annar embættið nú. Hinn
seinna. Báðir vel vaxnir þessum
heiðursstarfa að því er fólk virðist
álíta og mun það rétt vera.
t þrem deildum af sex fór fram
kosning. Finnbogi Finnbogason end-
urkosinn i fyrstu deild Var þó við
rarnman reip að draga. Póllending-
ar þar margmennir og settu út mann
á móti Finnboga. Hafði Finnbogi
átt traust margra Póllendinganna og
öll íslenzku .atkvæðin, og það dugði.
I fimtu deild var kosinn Marteinn
M. Jónasson kaupmaður í Víðir. Er
svipað ástatt þar,: að Pólléndingar
eru þar sterkir. En manamunur var
sv’o mikill, að hinir hygnari meðal
Póllendinganna veittu Marteini fylgi
sitt. Annars hefði hann ekki getað
orðið kosinn. íslenzku atkvæðin em
þar fá í samanburði við hin, en gera
má ,'ráð fyrir, að þau öll hafi Mar-
teinn kaupmaður hlotið. 1 þriðju
deildinni, sem kosið var, var enskur
maður kosinn. Enginn landi var þar
i kjöri, enda engir landar búsettir í
þeirri deild. — Sveitarráðsmenn-
imir, sem ekki þurftu til kosninga að
ganga, eru þeir Sigurjón Sigurðá-
son, Halli Bjömsson og Márus J.
Doll.
Margt fleira hafði eg hugsað mér
að skrifa. Verð tíma vegna og axm-
ars að hætta hér að sinni. Skrifa
líklega aftur áður en mjög langt
líður. Get þá ýmissa frétta, sem
ekki geta komist að í þetta sinn.
, Frá íslandi.
Eins og áður hefir verið getið,
var líkkista Steinunnar Sveinsdótt-
ur frá Sjöundá grafin upp úr Stein-
kistudys á Skólavörðuholtinu og far-
ið með hana niður á þjóðmenjasafn.
Nú hefir kistan verið opntíð, og
kont þá í ljós, að bein Steinunnar
voru orðin mjög rotin, en sást þó vel
fyrir þeim flestum, og mátti af þeim
sjá, að Steinunn hafi tæplega verið
meðalkvenmaður að vexti og kemur
það heim við sögu Sjöundaármála.
Einnig mátti sjá af lögun höfuðkúp-
mnar, að hún hafi verið frið kona
yfirlitum, — tannsmá hefir hún Ver-
ið með afbrigðum.
Strax sáu læknar þeir er beinin
skoðuðu, að lík Steinunnar hafði
verið krttfið. Hafði höfuðkúpan
verið söguð sundur rétt fyrir ofan
augptabrúnir.
Vtðvíkjandi því atriði var leitað x
skjalasafninu og fanst þá í dagbÓk
læknis Klog, skýrsla um að Kk Stein-
unnar hafi verið krufið 31. ágúst
1805, kl. 3 e. h., 6 stundum eftir and-
lát hennar.
Er skýrslan allítarleg um likskoð-
unina og þess getið, að ekkert hafi
sést á líkinu, annað en blóð mikið í
heila þess og nokkuð í brjóstholi; og
er að síðustu sú ályktun gefin, að
Steinunn hafi dáið úr slagi, er hafi
orsakast af geðshræritigu.
Hár fanst ekkert, en eftir sögu-
sögn átti Steinunn að hafa verið hár-
prúð kona. Bendir það til, að ann-
aðhvort hefir hár verið kllift af
henni, þá hún var orðín fangi, eður
af líki hennar er kmfið var.
Reykjavik, 9! Janúar 1916.
Það bar við eigi alls fyrir löngu
i kauptúni á Austurlandi, að góð-
templari steig á skipsfjöl á einu
mi!lilandaskij>anna og spurði eftir
brytanum. Var það erixvdi hans að
fá keypta eina sherry-flösku handa
konu sinni, sem hann sagði veika
mjög og væri líf hennar undir þvi
komið, að hann fengi flöskuna.
Brytinn var mjög tregué, en lét
loks tilleiðast fyrir þrábéíðhi' manns-
ins, þar eð hann aumkaðist yfir
hann. — Það er næsturn óþarfi að
taka það fram, að templarinn fór
beina leið til lögreglustjóra með
flöskuna og kærði ' brytann fyrir
óleyfilega vinsölu. Lögreglustjórinn
brá þegar við, boðaði brytann og
templarann á sinn fiínd og setti
réttinn. — Er lögreglustjórinn hafði
fengið allar nauðsynlegar upplýs-
ingar, kvað hann upp dóm í málinu.
Dæmdi hann templarann í 100 kr.
—eitt hundrað krónu—sekt, en —
sýknaSi brytann.
Skagfirsk sögn.
Skömmu eftir andlát Jóns á Viði-
mýri bar svo við á bæ dnum í
Skagafirði, að verið var að tala tun
Jón og voru dómar rnanna misjafn-
ir; sumir héldu með honum en
iðrir á móti. Nóttina eftir dreymdi
konu eina, sem hafði tekið svari
hans, að tvær visur voru kveðnar á
glugganum uppi yfir henni og þótt-
ist hún kenna rödd Jóns heit'ins. Hán
mundi vísumar og voru þær þannig:
Margan galla’ eg bar og brest,
bágt er valla að sanna,
að drottinn alla dæmir best,
dómar falla manna.
Ómastrengir hrukku hér,
hljóma’ ei lengur náir,
dóma-þrenging sál d sér,
sómi fenginn nógur er.
Kotströnd 15. Jan.—“Hér var jarð
aðttr í dag Gisli frá KolviðarhóH
og Ólafur fóstursonur hans, sá er
úti varð í Svínahrauni á 3. i Jóhim.
Fjöldi manns var viðstaddur jarðar-
förina.”
Búðardal 15. Jan.—“Hér hefir ver-
ið óveitju góð tíð ýiðan fyrir jóla-
föstu. Oftast stillur og þó næstum
frostlaust. Snjór hefir svo að segja
ekki sést hérfyr en alveg nýlega að
dálítið hefir snjóað, þó ekki svo, að
Itagar hafi spilst til mikilla muna.’”
Reykjavík, 17. Jan. 1915.
Það vildi til í gærdag, er menn
Hér er sýnd Hálendinga sveit Canada manna, hin 48.,
upp frá Salisbury vtillum til vlgvallar á Frakklandi.
er hún leggur