Lögberg - 01.04.1915, Blaðsíða 5

þakin ótal bændabýlum og þorp-
um. Sagt er aö skæb kólera liafi
lagt íbúana ab velli og hefir hún
ab vissu leyti aldrei bygst siSan.
Haldast nöfn sumra þorpanna viö
enn í dag þótt ekki standi þar
veriS vanur þvi. Liklega hefir
honum þótt sér misboSiS. Flestir
Ungverjar eru að eðlisfari stoltir
og vilja vera öllum óháSir; en mest
ber á þessu hjá þeim semi búa í
Hortobágy. Hér er lítiS dæmi sem
steinn yfir steini og lítt móti fyrir j sýnir þetta. Fyrir hokkrum árum
rústum. Eitt Jx>rpiS hét Mata. var Franz Josep keisari á ferS í
t>ar hefir lögregluliS sléttunnar aS- : Hortobágy og var bestasveini faliS
albækistöS sína nú. Sá staSur aS ferSast meS hontim um sléttuna.
stendur rúma mílu frá veitingahús En bann sýndi hinum tigna gesti
inu. VirSast allir ferSamenn ; titlu rneiri virSingarvott en jafn-
verSa aS gera þar vart viS sig áS- < ingja sínum. Keisara sámaSi þetta
uV en þeir ferSast um sléttuna. ' svo mjög, aS hann spurSi hesta-
Eru vagnar, sem ferSamönnum eru | sveininn hvort hann vissi hver
ætlaSir, geymdir þar. j gesturinn væri.
Skömmu eftir morgunverC, kom “Vist veit eg þaS,’ svaraSi
| vagninn sem okkur var ætlaSur; maSurinn. “En vitiS þér þaS, aS
hann var lengri en viS eigum aS Kossuth fór hér um meS hesta-
venjast; tveir hestar gengu fyrir sveini?-’ Hann átti viS hetjuna, a
j 'honum og ökusveinninn var réttur j miklu sem Ungverjar þreytast al-:
j <>g sléttur hjarSmaSur. Vagnkass- j drei á aS lofa.
j inn var úr samskonar efni cg j Eitt af því sem einkennir þessa
j körfustólar. sléttu eru brunnamir. Er fénaS-
ÖkumaSurinn var i venjulegum j inum brynt í þeim. Hjá hverjum i
lafafrakka, en buxurnar vont ákaf-j brunni er reistur traustur stólpi
! lega víSar; skálmamar vont aS j meS vogastöng nálægt efri enda til ^____________
1 rninsta kosti þriggja feta viSar aS aö lyfta meS vatninu úr brunnin- kiukkan 10, i íeikhúsi.
CANADP
FINEST
TMEATSÍ
ALl.A pESSA VIIvU 1 WALKKR
Mat. á Miðvd. og Ivaugd.
VertSur leikin hinn áhrifamikli og
fagri leikur A. H. Woods
— “THE YELLOW TICKET” —
Leikur meS afar miklum og sorgleg-
um atburðum, sem sýndir eru yfir-
hylmingarlaust og náttúrlega.
Sá leikur er tft þess fallinn aS horfa
á hann, heyra hann, njóta hans og
tala um hann og muna hann.
Sætasala byrjar á föstudags morgun
26. Marz kl. 10, I leikhúsi. Verðið er
Kveld $1.50 til 25c. Mats. $1 tU 25c.
Sérstakt matinee á föstudaginn langa
ALLA NÆSTU VIKC
Mats. Miðvd. og Laug'd.
R. Woods sýnir “an up-to-date-
garment” 1 þremur hlutum
POTASH and
PBatLMUTTER
gert af vorum sérstaka “designer”
eftir hinum frægu sögum i Satur-
day Evening Post — skorln ná-
kvæmlega og af öllum stærðum.
Sætasala byrjar á föstudag 2. Apr.
um næsta hllfa
mánuð
Sérstök sala á lokkum
Hárlokkar sem áður kostuðu $3 og QC.
$4, kosta nú.........................%/DC
Skriflegurh pöntunum sérstakur gaumur gefinn. Send eftir verSrská
Manitoba Hair Goods Co.
M Person
ráSsm.
Áhlatip franskra fótgönguliða nieð byssukesjum í orustn í Alsace.
skuggalegir hálsar, og sló þar upp j á liaga aö sumrinu mieðan veður
ljósum við og við, einsog veriö j leyíir. I.ifnaSarhættir þeirra
væri aC gefa merki í næturhúminu. j hjarðmanna er fénaðarms gæta eru
Falin skotbákn voru að baki hverju
Ijósi.
Við riðum greitt; alt umhverfis
gat að líta kassabrot, hermanna
töskur, suðutæki og allskonar
áhöld, svo og manna búka og hesta,
er hinir þýzku höfðu skilið eftir á
sínu hraða undanhaldi. “Stór-
tign”, hvíslaði einn meðreiðar
sveina minna, “ eg sé dökkan díl á
hreyfingu hinu megin við hálsinn.
Það kann að vera haus á “p(ápa”
í felum (rússneskir hermenn hafa
gefið þeim þýzku það nafn, kalla
þá ‘pápa”, vegna þess að margir
hinir þýzku hafa ýstru og eru
roskinlegir að sjá). Nú blöstu við
okkur fremstu skotgrafir Þýzkra, j
1 tunglsljosmu.
“Eg miðaði byssu minni og
hleypti af. Dökki dillinn stækkaði,
þár reis maður upp, gefck fáein
einfaldri og óbrotnir og að sumu
leyti alls ekki ólíkir lifnaðarhjáttum
“kúasmala” (cowboys) Vesturálf-
unnar. Er því ekki ólíklegt að
margan fýsi að kynnast þeim lít-
ilsháttar; því birtist ferðasögu
ágrip það, er hér fer á eftir.
Ef lagt er upp frá Búdapest,
segir höfundur, er bezt að fara
með járnbraut til Debreczen. Það
er fimm tíma ferð með hraðlest.
Þar verður að skifta um lest;
liggur braut þaðan út á sléttuna.
Eg hafði meðmælabréf til hótel-
eiganda í bænum. Var hann beð-
inn að greiða götu mína eftir beztu
föngum.
Skömmu eftir að eg liafði afhent
og kurteis
túlkur til min. Kunni 'hann meirai
í móðurmáli rnínu, en hann lét í
neðan og náðu niður á miðjan legg. j um. Lítur þessi útbúnaður út i
Hann var í háum stígvélum ogj fjarska sem siglutré væri, svo slétt
hafði kolllágan, kringlóttan, barða-; an likist lyngnum sæ þar sem lág-
stóran hatt á höfði, líkan þeim er j sigld skip vagga sér <á lognöldun-
surnir prestar nota. j um. Einkum koma bmnnar þess- _____________
Við stigum upp í vagninn og fór- ] ir að góðu liði á sumrum, þegar
um á haii5a spretti áleiðis til Mata. I liitinn er mestur. Þorna þá tjarn- graph
Engin sæti voru í lionum.
Kveld $1.50 til 25c.. Mats. $1 tll 25c.
12., 18. og 14. APRÍL
leikur hin fræga enska leikkona
—MARIN TEMPTEST—
TKT ^ • .. 1 • \i« timbur, fjalviður af öllum
Nyjar vorubirgðir tegundum, geirettur og ai$
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar með margvís-
legri tilbreytni. Komið og sjáið vörur vorar. Ætíð glaðir
aðsýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
Limited
HENRY AVE. EAST
WINNIPEG
Þeir settu hann á tóman
Okkur irog pollar og alt sem þornað get- ]<assa og létu hann syngja hvert
var ætlað að sitja á hálmihrúgu. j ur. Hafa hirðararnir þá nóg að
Fylgdarmanni mínum gekk vel að
halda jafnvæginu; hann hefir
sjálfsagt verið vanari slíku ferða-
lagi en eg. En svo var hristingur-
inn mikill, að eg átti fult í fangi
með að halda myndavélinni ó-.
starfa og hljóta oft að ganga lún-
ir til hvílu. Hafa þeir mðrg hundr-
uð hrossa að gæta, seytján þúsund
nautgripa, þrjú þúsund svina og
þrjátíu þúsund sauðfjár eða meira.
Eins og áður var a inmst eiga
skemdri og sjálfum mér 1 vagntn- j Debreczen búar allan þennan fén
um. i að og borga fyrir beit og hirðing.
Eftir örlitla stund fórum við á Þegar fram á haustið kemur og
brú yfir Hortobágy ána; Það mun
lagið á fætur öðru. Þetta var eina j
skemtunin sem þeir höfðu, enda
störðu þeir á vélina eins og hún1
yfirnáttúrleg vera. Mat-
væri
reiðslusveinninn hengdi súpupott-
inn á bak við húsið til þess að láta
súpuna kólna.
Kveldið og myrkrið var í nánd
vera eina áin sem um sléttuna
kuldinn kreppir að, er fénaðurinn ; langaði til að np í n^ndir af
rekinn heim til eigenda. Þekkir h^um þegarjLannjæn^maltið,
en mér var sagt að þeir mættu ekki
ganga til borðs fyr en foringi
þeirra kæmi. Eg var svo heppinn
að hann kom skömmu seinna.
veðri vaka. Hann kom mér í
i <• j TT , . kynni við lækni og fyrir tilstilli
skref og datt. Hann var i ío skref , , .. , , J , , .
. , , J, hans kyntist eg ymsum helztu
+ 1*0 mor \/ iVS hpmmn o + rom onrrrú !
frá mér. Við héldiun áfram lengra,
ríðandi í loftinu, að skotgröfunum,
er litu út einsog grátt band í mána-
skininu. Þáð tók hugann fanginn
og skelfdi hann. Þar bjó dauðinn.
Fleiri dökkir dílar komu fram og
færðust að þeim sem fallinn var. i
Fáeinar fígúrur tóku sig út úr og
héldu í áttina til okkar. Piltar;
mínir og stúlkur bjuggu sig til að
hleypa af. Þau miiðuðu. Eg gaf
skipun í hálfum hljóðum að hleypa
af, og fígúrurnar féllu sumar en
stimar fóm á hlaupi til baka, til
skotgrafanna. Skæru ljósi skaut
upp af einni hæðinni og stórbyss-
ur fjandmannaliðsins fóru að senda
oss kveðjur. Vélabyssur þeirra
rufu næturþögnina með bahvænum
þórdunum sínum.
“Svona, kitlum nú ‘pápa’, fljótt!”
kvað einn dátinn við hHð mér.
Við tókum til að skjóta. Eg þykist
borgurum bæjarins.
þeirra komst eg á fund borgar-
stjóra. Leyfði hann mér góðfús-
lega að fara til Hortobágy, útveg-
aði túlk til að fara með mér og
mér var sagt að bærinn mundi
1>orga kostnaðinn við ferð mína.
Eg átti, með öðrum orðum, að vera
gestur þeirra! Mundi nokkurt
land eða nokkur bær í víðri ver-
öld, sýna ferðamanni, eða farfugli,
eins og eg var, aðra eins gestrisni?
Við fórum meðt kvddlestinni út
sléttuna, ætluðum að gista
rennur. Við stönsuðum að'eins til j hver hirðir allan þann fénað, sem
að láta vita, að við hefðum farið honum hefir verið trúað fyrir. Að-
þar um. j komumönnum sýnast liestar kýr
Á leiðinni ti! Aíata sáum við og kindur hver annairi líkar og þá . , „ ^ ^
enga kvika skepnu; það var eins eru svmin ekki siðar lik; en hver 8 . r ,• ________ A:
og sléttan væri “auð og tóm”. hjarðmaður þekkir sinn hóp. Þeg-
En þegar við fórum frá lögreglu- ar hirðarnir ferðast að næturlagi,
stöðinni, beygðum við af leið og | átta þeir sig á tungh og stjömum
innan skamms komum við auga á1 sem sæfarar til foma og fa'ra
dökka. kvikandi bletti út við sjón-1 sjaldan villir vegar. —
deildarhring. öknmaðurinn kvað Nú var liðið af bádegi. Vorum
það vera hestahjörð. mér virtust; við orðnir svangir og hugðum til
Með aðstoð !>c'r ehki stærri en flugur eðái 'heimferðar. Þegar við komum
maur. Við stefndum beint á hóp- j að ánni flúði undan okkur stór
inn og fómm á harða spretti. — j gæsahópur. Andspænis var fiski-
Eg vildi ráða letingjum til að j maður að hætá net sín. Fengum
var reist undir veggnum úti.
Súpupotturinn var settur í gatið á
borðinu, mennirnir settust um-
hverfis borðið og mötuðust hver
með sínum spæni úr pottinum.
Okkur var boðið að setjast til
borðs og fylgdarmaður minn tók
því með þökkum. En eg var ekki
búinn að gleyma piparnum, svo eg
að eins drap spæni í pottinn og
brá tungu á hann. Það vár nóg
í hópnum fékk svo
skeinu.”
mikið
•, •„ ,-r . „ , .v Eg hafði hitt logreglustjorann í
vita. að við hofum sært eða drepið „ s s . 1 .
, , , „ „ . , 1 rað'husinu um morgumnn. Ekki
hundrað manns eða meir, sneram ,, .x , , „ s , , ,
„ •*. .., , , ,’ i gatum við talað saman, ]>vi hvor-
svo við og nðum til herbuða vorra. , ,,. ,
■<t-x „ , . ugur skyldi annan; en hann var
Við vomm svo heppin, að engmn ...... . ,
--- 1 r 8 mjog kurteis og vingjamlegur.
sem, OiiTit var orlið löngu áður en við
, . j náðum í áfangastað. Nokkru eftir
í einu af brefum sinum lysir að skyg.gja tók sá eg bHkancii dda
kona þessi hvermg henm varð við, j fjarlægí5. Eg gat raér þess tilj aS
er hun gekk , hardaga og mun eng- j ]>etta væru hiarðmannaeldar og
mn kvenmaður bafa lyst því fyr, reyndist þaS rétt aS vera
svo menn viti. Mér fanst leiðin lengri en eg
“Nýjar hugsanir og nýjar til- Hafði búist við, Loks komum við
ferðast á samskonar vögnum og við liann til að flytja okkur yfir ian a .mer‘ ® 1 mjj’ e ’
þessl var til að hrista úr sér letina. ána og gengum þaðan heim að! um ^11^- . u unnn í ytur a
Þegar við nálguðumst hestahóp- i gistihúsinu. Smávaxinn kvað fisk-; !a1a. tal”s0m’ *tnn „ °r, a 1 me.
,s 8 . U i . , , . . , , , i góðn lyst og sagði að supan
mn bað eg okumanmnn um að urinn vera í anm; stundá þvi fair
hægja á ferðinni til þess að fæla fiskiveiðar.
ekki hestana, því að mig langaði i Fiskimaðurinn bjó í lágum kofa
til að ná myndum af beim. Einn einlyftum með ltálmþaki eins og . , v.
ma«„r gættí hópsins. H« «««r l»ndl;r í Un^rjakndi. |« £
heft reiðskjóta sinn, en var gang- Skamt frá húsinu stóð skýli með
________ __ ___ _ andi á vakki í grend váð hjörðina. hálmþaki, en veggjalaust, fult af
Hortobágy hótelinu um nóttóna;jMér Vlrtust þessir hestar hver býflugnabúum. En hvorki býflug-
það er eina gistihúsið á slétttmni- ö®rum fallegri, enda láta auðmenn urnar né kona bónda virtust vera
Næsta dag ætlaði eg að kynnast!' Debreczen veðreiðahesta ganga heima. Að minsta kosti gáturn við
þarna á sumrum og má vel vera, að ekki komið auga á þær.
sumir þeirra hafi verið í þessum Við fórum ekki aftur yfir ána.
hóp. Fer mikið orð af veðreiða- hegar við höfðum matast kom
hestum þeirra Debreczen búa og vagninn aftur. Var nú ferðinni
eru oft seldir háu verði. heitið til híbýla hjarðmannanna.
HestasVeinarnir eru kallaðir Þeir dvelja i einlyftum húsum með
“csiko”. Þeir eru ágætir riddar- stráþaki sem bændur. Dvelja!
lifnaðarháttum sléttubúa eins vel
og mér var unt. Þegar við höfð-
um farið rúma mílu, stansaði lestrn
til að taka Iögreglustjórann. Sér-
stakt lögreglulið gætir sléttunnar.
finningar — nýtt hugarfar lifnar
hjá þeirri konu sem til víga fer,”
skrifar hún. “Þegar hún finnur
hina ósýnilegu fingur örlaganna
kreppast að kverkum sér, þá hverfa
þær tilfinningar, sem vom samfara
kvenlegum friðar störfum, og hún
hefir engan hug á Jieim efnum, sem
henni vom áður hugþekk. Ekki
er það kapp gamanleikja né hroll-
ur út af væntanlegum bana sem
gagntekur hugann i orustum, held-
ur kynlegur fræðahrollur og glímu-
skjálfti, álika og leikendur finna
til. áður en þeir ganga fram á leik-
svið.”
“Henni þykir stríðið líkast stór-
kostlegum og 'hrikalegum sjónleik,
harðri og hroðalegri mynd áf
mannlegu lífi. Öll verk sín vinn-
ur hún á móti eðli sinu. Hún
að stöðinni. Þaðan var stein-
snar að gistihúsinu; það var ein-
lyft og hvítmálað. Stór hópur gelt-
andi hunda og urrandi mætti okk-
ur. Suinir vora svostórir, að eg
hefi aldrei slíka séð; þeir voru
hvitir sem snær. í daufu tungls-
ljósinu voru þeir engu líkari en
ísbjörnum.
Með þvi að langt var Iiðið á
kveldið, gengum við, eg og túlk-
urinn, tafarlaust til hvílu, að lok-
inni máltíð.
Við vöknuðum snemma næstai
morgun. Eg klæddi mig í skyndi,
gekk út og litaðist um. Nokkrir
bændur bjuggu í smáhúsum, sem
stóðu rétt hjá veitingahúsinu. Dji-
lítill blettur að húsabaki 'hafði
verið plægður og var allvel rækt-
væn
ágæt
Þótt lifnaðarhættir séu ekki
margbrotnir á Hortob(ágy, þá gatj
i
til að sjá á sléttunni á þessum eina
j degi. Eg hafði hvorki séð svln
né sauðfé. Eg vár ánæðgur með
dagsverkið og hélt til borgar að
kveldi. Nokkrum dögum seinna
hélt eg aftur til gistihússins, hafði
meðmælabréf til eigandans, en var
einn mins liðs, svo enginn skildi
orð sem eg sagði og ekki skildi eg
heldur neitt sem við mig var saigt.
Meðan eg beið eftir vagninum
frá Mata. gekk eg til bónda sem
bjó rétt hjá gistinhúsinu. Hann
Til Athugunar fyrir Bændur
RECORD RJÓMASKILVINDAN ER HIN BEZTA OG ÓDÝRASTA 27-
GALLONA HAND-SKILVINDA, SEM TIL ER 1 HEIMI.
Record skllvlndan skilur 27
gallðnur á klukkustund. Hún
er hæfllega stðr fyrir bðnda,
sem hefir eina tll fimm kýr.
Record er nákvæmlega af
sömu gertS og allra dýrustu
skilvindur og skilvlndur tf
þeirrl gerð eru notaðar'á fyrir-
myndarbúum bæði 1 Canada og
Ban darikjunum.
En auk þess er Record skil-
vindan búin til úr hinu allra
vandaðsta efnl 1 hinum beztu
verksmiðjum 1 Sviþjðð.
í Svíþjðð eru beztu skilvindu
verksmiðjur heimsins og flest-
ar dýrustu skilvindur, sem eru
seldar I Canada og Bandarikj-
um, eru búnar til þar.
Ef þér viljið fá gðða rjðma-
skilvindu, og hafið fimm kýr
eða færri, þá jafnast engin
skilvinda á við Record skil-
vinduna—hún þríborgar sig á
fyrsta árl.
Hún sparar yður>, alt það 6-
mak og umstang, sem því fylg-
ir að kæla mjðlkina, eins og
áður tiSkaðist,
A örfáum mínútum getið þér
skilið rjðmann úr mjðlkinni og
gert það miklu betur og auk
þess haft voiga undanrenningu
handa kálfum og svlnum. ■*
Vér erum einkasalar fyrir þessa miklu svensku RECORD CREAM
SEPARATORS verksmiðju. Með þvi að skifta við oss fáið þér skil-
vindurnar lægsta verði, þvi þá er að eins elnn millilíður milli yðar og
verksmiðjunnar.
Oss vantar ötula umboðsmenn 1 islenzku nýlendunum.
Vorir auðveldu borgunarskilmálar:
Verðið er $30.00 og 5% afsláttur gegn borgun öt i hönd. Auk þess
geta kaupendur borgað þær smátt og smátt, ef þelm kemur það betur.
Ef þér getið sent verðið alt i einu, þa munum vér senda yður skil-
vinduna samstundis.
Vér borgum flutningsgjald fyrir fram innan takmarka Canada.
Vorir auðveldu borgunarskilmálar gera yður það mögulegt, að fá
skilvlnduna samstundis og láta hana borga fyrir sig sjálfa.
Minnist þess, að vér kærum oss ekki um að selja yður skilvindu,
nema þér þurfið á henni að halda.
Vér erum þess fullvisir, að þér verðið algerlega ánægðir með
RECORD skilvlnduna.
Hún er af beztu gerð, búin til úr vandaðasta efni. Verksmiðjan þar
sem hún er búin til, fær almanna lof og vélin er seld svo að segja með
verksmiðjuverði—éllkt þvi, sem tiðkast um flestar aðrar skilvindur á
markaðl Canada.
Borgið ekki þrefalt verð, heldur kaupið beint frá oss.
Yðar með virðingu,
The Swedísh Canadian Sales Limited
P. O. Box 734 WINNIPEG Tals. Garry 117
>t 4 ♦ 'I' ♦ ♦ ■HH'H'H+fH'H'H-H1
1 Leikhúsin I
ar, cnda eru þeir meira metnif en fimm eöa sex manns í hverju húsi i var aS plægja Tvö stórhymd
abrir og flestir lita upp til þeina. auk formanns, sem ber ábyrgS á naut gengu fyrir plóginura, Bóndi. ++++++++++++++**+++
Þeir sitta otemmr berbakt oe eru gjorbum þeirra allra. |veifag; stogu^. ^ngri svipu yfir
Okkur var ekið aS einu af þess- nautunum. Virtist mér þab óþarfa
um húsum. Þegar vib nálgubumst; áreynsla, því aö nautin fóru sinna
þaC kom eg auga á einkennilegt; ferba fvrir þag 0g hertu ekki á
skýli örskamt frá abalhúsinu. | sér
Þetta slcýla var gert úr strá bind- Þegar eg yfirgaf bónda, rakst eg
um, sem fest voru á trégrind. af tílviljun á svinahiröi hjá hjörö
Ris þakiS meS jöfnum halla frá sinni niSur við ána. Svínin vom
jörS til mænis, því engir eru veggir. dökk, sum svört og mörg höfCu
Mænirinn er opinn aS endilöngu ullarkent hár á bakinu. Svína-
og dyr á öSrum enda. Þetta erjhirSirinn hafSi svipu í hendi, meS
eldhúsiS og þegar veöur er slæmt þungum blýhnúS á enaanum. Olin
neyta hjarSmenn þar einnig matar var fimtán til tuttugu feta löng.
Miss Fealy hefir leikiS hjá þessu
félagi, en i fyrsta skiftiö sem hún
hefir ekki fengiS hærra kaup en
næsta skifti á undan. Gerir hún
þaS vegna hinna erfiðu tíma sem
nú standa yfir.
...... ... aður og trjágöng lágu niSur aS
stendur uti 1 ngningu og kulda •, . 8 LSv..s • T
«1 d„g og „ó«, ltennir Þ6 «Wd, U"«“ '
kvilla, er jafnan sækja á hana viS
hóglifi hversdagslegra athafna.”
Afréttur Ungverjalands
NorSaustur frá höfuSborg Ung-
verjalands, Budapest, hér urn bil
miSja vega milli Karpatafjalla og
borgarinnar, er frjósöm og gróSur-
rik slétta, nálægt þrjú hundruS fer-
milna stór, er heitir Hortobágy.
Þessi landspilda er einn hluti hins
mikla láglendis, Alföld, eSa Ung-
verjalands sléttunnar, eins og vér
venjulega köllum hana. A Horto-
bágy sléttunni er stórum hjörSum
hesta, svina, sauSa og nauta haldiS
burtu tók viS sléttan mikla og
náSi eins langt og augaS eygSi, en
hér og þar hylti undir ranna og
einstæSingsleg tré. Járnbrautin
virtist liggja um miSja sléttuna.
Skamt í búrtu sá eg tvoi drengi
lijá stórum gæsahóp. Eg hljóp á
staS til aS taka myndir af þoim.
Ekki háfSi eg langt fariS, þegar
eg tók eftir því. aS túlkurinn kom
hlaupandi á eftir mér. Tveir af
stóru hundunum voru rétt á hælun-
um á mér. FylgdarmaSur minn
kom til aS vara mig viS þeim, hélt
aS þeir kynnu aS ráSast iá mig, þar
sem eg var alókunnugur þeim.
Þeir geltu aS eins grimmúSlega
en létu okkur aS öSra leyti í friSi.
Fyrir mörgum öldum var sléttan
manna leiknastir i aS fara meS
þeytisnörur (lassoj. í frelsisstríSi
Ungverja. 1848—49 gengu þeir í
IiS Alexanders Rózsa og höfSu
ekki annaS en þeytisnörur aS
vopni. Hleyptu þeir á harSa
spretti móti óvinunum og snömSu
marga meS þessu lélega vopni áS-
ur en hinir komu vopnum viS. —
Sárt þótti höfundi þaS, aS geta
ekki náS í mynd af “csíkóum” er
þeir voru á þeytisnöru veiSum.
En hann gat ekki fengiS þá til aS
sýna sér þá lyst. Þeir kváSu hest-
ana fælast viS þaS og leikurinn
væri þeim bannaSur.
Hestasveinar vísuSu okkur til
vegar, sögSu þeir okkur í hváSa átt
nautgripa væri von. Svo langt var
á milli lijarSanna, aS ekki sást hóp-
urinn þaSan sem viS vomm. En
vel fanst mér þaS borgá sig, aS
fara þá leiS þótt löng væri, svo
fallegur sýndist mér hópurinn. En
svo var hann hræddur viS vagn-
inn og myndavélina, aS eg hélt aS
eg yrSi aS fara án þess aS ná mynd
af honum. Eftir langa mæSu tókst
niér þó arS ná henni.
Sá km gripanna gætti var eins
klæddur og ökusveinn okkar aS
sins.
Þegar okkur bar aS garSi kom
unglingur út úr skýlinu og virtist
fagna þessari óvæntu heimsókn.
ÞaS var matreiSslumaBurlnn.
Gegna hjarSmenn matreiSslustörf-
um til skiftis. Þessi piltur var
sauSahirSir. ITann bar viSa kápu
yzta klæSa, eins og nautahirSar, en
hans kápa var úr sauSskinnum.
Má þekkja hirSa í sundur á þessu.
Allir liirSar ganga viS langar staf
og halla sér venjulega fram á
hann þegar þelr tala sarnan eBa
halda kyrru fyrlr.
Um nónbil tók unglingurinn aS
matreiSa miSdagsverS. HjarS-
rnenn borSa ekki nema tvisvar á
dag, snemma á morgnana og milli
öSru leyti en því. aS yzt fata bar j fjögur og fimm á kveldin.
Þegar “The Yellow Ticket”
eftir Michael Morton var fyrst
leikiS í New York, voru menn ekki
á eitt sáttir um þaS, hvort leikur-
PANTAGES.
“Childhoods Days Revue”, sem
þeir Jules Held og Dan Callus
leika er aSal leikurinn á dagskrá
Pantages leikhússins næstu viku.
inn sýndi rétta mynd af lífinu i j\fiu raanns er í leiknum og er hann
Rússlandi. V ar höfundur leiks-1 j tveirn J)áttum. Stuart
Þegar eg kom aftur aS gistihús-
inu, beiS ökumaSur min þar, meS
samskonar vagn og áSur. Hann ^nnaS vegabréf en “Yellow
ók meS mig langt út á sléttu, þar Ticket . En þaS var þetta ^ sem
til viS hittum hirSi er gætti sauSa.! ftestl.r höfSu hneykslast á. ,The
Hann hafSi tvo hundá. Svo
vel era fjárhundamir vandir. aS
sem er
ins sakaSur um aS hafa búiS til j kallaSur ‘Male Patty, hefir ágæta
persónur, sem ekki væri hugsanlegt rQ(i(1 og þykist vera kona.
aS væri i landinu. Ilöfundurinn - Cumeo Kerbv” er suSrænn leik-
svaraSi þessum ásökunum opinber-; lir seni fer fram ; Uew Orleans
lega og sýndi fram á, aS ekkert og ^ Mississippi ánni. AuSugur
væri sennilegra en aS valdhafar erfingi er gakaSur um morS og
vildu ekki gefa GySingastúlku onnur illvirki, en hann fær aS
sanna sakleysi Sitt svo á honum
sannast aS “alt er gott sem endar
vel.”
liann víSa ullarkápu marglita, meS
breiSum kraga. Hann bar kápuna
á báSum öxlum og festi hana aS
sér meS spennu um brjóstiS. Eg
spurSi hvemig á því stæSi, aS hann
færi ekki í ermarnar. Var mér
sagt, aS kúasmalar héldu þeim
gamla siS, aS bregSa kápum sínum
þannig yfir sig, en fara aldrei í
ennamar. ViS hálsbandiS á hundi
hans var hengdur trébútur. Var
þaS gert til þess aS hundurinn
skyldi siSur hlaupa frá húsbónda
sínum.
Mér virtist kúasmalanum ekki
vera um þaS gefiS, aS láta mynda
HjarSmenn Iifa mest á brauSi
og súpum og drekka mjólk eSa
vatn viS þorstanum. — Drengur-
inn kveikti upp eld, hengdi pott
yfir glæSurnar, lét i ‘hann vatn,
latik og gulrætur og hrærSi í þessu
af kappi, þangaS til vatniS tók aS
sjóSa; þá helti hann talsverSu af
rauSum pipar í pottinn. Seinna
taldi eg tnig heppinn aB liafa veriS
á verSi þegar piparinn lenti í súp-
unni.
Skömniu seinna komu þrir eSa
fjórir hjarSmenn. Þeir virtust
ekki taka eftir mér, héldur fóru inn
í svefnhúsiS, opnuSu stóra kistu
sig, enda hefir hann sjálfsagt ekki 1 sent þar var og tólcu upp “phono-
fjármaSur þarf lítiS fyrir aS hafa
aS gæta sauSanna; hundamir gera
alt verkiS. Smalarnir hafa mest-
um önnunt aS gegna þegar klipp-
ing stendur yfir. ÁSur en féS er
rúiS er þaS baSaS á þann hátt aS
þaS er rekiS á sund út í ána.
Þegar ullin er orSin þur er féS
klipt.
Þegar eg var aS taka myndir aS
hirSinum og fjárhóp hans, kom
unglings drengur til okkar sem
einnig var sauSahirSir. FurSaSi
liann sig mjög á því, aS eg skyldi
kæra mig ttm aS taka myndir af
honum. Pilturinn hafSi staf í
hönd og reykti úr langri pípu eins
og samverkamenn hans sem eldri
eru.—
Um kveldiS gekk eg einn míns
liSs örskamt út á sléttuna og sat
þar um þaS leyti sem skuggamir
færSust yfir loft og láS, Þegar því
uær var orSiS aldimt, sá eg mann
1>era viS dagsbrún er enn var á lofti
í vestri. Hann stikaSi stórum
skrefum út á sléttuna, út í einver-
ttna, kyrSina og þögnina.
ÞaS var siSasti lífsvottur er eg
sá á þessu broshýra drautnalandi.
Yellow Ticket” er sýndur í Walk-
er leikhúsinu alla þessa víku meS
“matinees” á miSvikudag, föstu- Umboðsmenil LögbefgS
daginn langa og laugardag.
Leikir eru annaS hvort háfnir
til skýjanna í New York eSa þeim
er sparkaS niSur i undirdjúpin.
“Potash and Perlmutter” er eitt af
þeim sem mest hefir veriS fagnaS
og lengst lifaS á leiksviSi í þeirri
1x>rg. Marie Temptest leikur aS-
alhlutverkiS og allir em leíkend-
ttrnir vel þektir. Þessi leikur
verSur sýndur 13., 14. og 15. apríl.
TekiS á móti póstpöntunum nú
þegar.
DOMINION.
Dominion leikhúsiS gefur til,
kynna, aS Maude Fealy leikur þar
alla næstu viku og næstu tvo mán-
uSi.
Maude Fealy ko mfrá New
York á fimtudaginn og sýnir sig
næstu viku i “Months”; ieikurinn
sm hún varS fræg fyrir í kvik-
ntyndahúsum.
Ivíaucle Fealy hefir áSuir leikiS í
Dontinion leikhúsinu og er ein af
þeim leikkonum sem hefir unnSi
sér mesta hylli borgarbúa.
Þetta er i þriSja skiftiS sem
J. A. Vopni, Harlington, Man.
Ólafur Einarsson, Milton, N.D.
K. S. Askdal, Minneota, Minn.
J. S. Wium, Upham, N.D.
G. V: Leifur, Pembina.
J. S. Bergmann, GarSar, N.D.
Jón Pétursson, Gimli, Man.
S. S. Anderson, Kandahar, Sask.
Jón Ólafsson, Leslie, Sask.
A. A. Johnson, Mozart, Sask.
Svb. Loptsson, Churchbridge, Sask.
Paul Bjarnason, Wynyard, Sask.
J. J. Sveinbjörnsson, Elfros, Sask.
Jónas Samson, Kristnes, Sask.
G. F. Gíslason, Elfros, Sask
C. Paulson, Tantallon, Sask.
Olgeir FriBriksson, Glenboro. Man.
Albert Oliver, Brú P.O., Man.
Chr. Benediktsson. Baldur, Man.
Ragnar Smith, Brandon, Man.
D. Valdimarsson, Wild Oak, Man.
Jóhann Sigfússon, Selkirk, Man.
S. Einarsson. Lundar, Man.
Kristján Pétursson, Siglunes, Man.
Oliver Johnson, Winnipegosis, M.
A. J. Skagfeld, Hove, Man.
GuBbr. Erlendson, Hallson, N.D.
O. SigurSsson, Bumt Lake, Alta.
Sig. Mýrdal, Victoria, B.C.
Th. Simonarson, Blaine, Wash.
S. J. Mýrdal, Point Roberts, Wash.