Lögberg - 01.04.1915, Blaðsíða 7

LOGBERG, FIMTUDAGINN 1. APRÍL 1914.
7
Hefnd.
fNiðurl J
Ura haustiö fór hún í kaupstaðinn
til dvalar yfir veturinn. Við það
varð alger breyting á lífi hennar.
Glaumurinn og glitskrúðið og
glæsimenskan í bænum tók hana
fastatökum.
En hann sat heinia með þrána í
hjartanu.
Svo fékk hún bréf frá honum.
Það var eins og hún vaknaði af
sælum draum við það að ísköldu
vatni væri steypt yfir hana.
. Að hugsa sér, að eiga að fara
heim aftur í fámennið og deyfðina í
sveitinni. Hana hrylti við því. Að
giftast og fara að búa á afskektu
koti—það vár óþolandi, bara til að
hlæja að því.
Þessi hugmynd um kóngssoninn
hafði að eins verið barnaskapur.
Hér voru menn, sem voru miklu
skemtilegri og glæsilegri en Hjörtur.
— Hún var búin að ákveða
sig áður en næsti póstur fór.
Hún bað hann að gleyma sér. Þetta
hefði verið fljótræði. Henni þætti
vænt um hann en hún elskaði hann
ek'ki......
Vorið eftir fór Hjörtur alfarinn
burt af landinu.
dauðum. Og eg veit hvers vegna eg
gerði það. Eg syrgði bjargföstu
trygðina hans, sem enginn gat slitið
frá mér nema dauðinn'.
“Gerða, ætlarðu að liggja úti í
nótt?” Jón bróðir hennar var kont-
inn fast til hennar. Hún v'ar svo
niðursokkin í hugsanir, sínar, að hún
hafði ekki séð hann koma neðan
hólinn.
“Nei, eg ætlaði að fara að korna
heim.” — “En heyrðu, Nonni,” —
hún hikaði við, eins og hún ætti erv-
itt með að halda áfram — “hefir—
hefir Hjörtur skrifað þér?”
“Hann skrifaði mér oft fyrst eftir
að hann fór, svo fóru bréfin að
koma sjaldnar. í fimm ár skrifaði
hann mér aldrei, þangað til núna, að
eg fékk bréf frá honum með sein-
asta pósti.”
“Svo þið hafið haldið vináttu
ykkar ?”
“Já, Hjörtur var ekki þröngsýnn.
Og hann var of góður drengur til
þess að láta mig gjalda þess, þó að
systir mín brygðist honum, þegar
hann vissi að eg átti þar engan hlut
að máii,” svaraði Jón þunglega.
Gerður leit snögt á hann og brá
litum.
“Hvernig ltður honum?” spurði
hún svo rólega.
“Eg votia að honum líði vel, þvt
eg býst við að hann sé dáinn.”
Gerður greip fiendinni ósjálfratt
til hjartans, svo gekk hún fast ti1
bróður síns og sagði með ákafa:
“Segðtt mér alt"—
“Á eg að lofa þ'ér að heyra sein-
asta bréfið frá honuih ? Eg hefi það
í vasa mínum.”
“Já.”
Jón dró bréfið upp úr brjóstvasa
sínum og byrjaði að lesa. Hann var
orðlagður fyrir að lesa vel.
“B...... 1. April 19. .
Vinur minn !
Uangt er nú orðið stðan eg hefi
sent þér línu. Eg hefi oft byrjað að
skrifa þér, en hætt jafnharðan. Á-
stæðan er sú, að mér hefir ekki liðið
nógu vel til þess ^að geta skrifað
heim.
Jæja, þá er hingað komið og hér
er áð. Og eg býst ekki við að leggjá
upp aftur. Seinasti áfanginn varð
hingað. Eg bý langt úti í frumskógi
og er einbúi. Heilsan er á förum.
í nótt sofnaði eg ekki blund—og
hafði mér til stundastyttingar að
spýta blóði.
Eg þori ekki annað en skrifa þér
nú, annars gæti það orðið um sein-
an, og þó er eg ekki vel fyrir kallað-
ur. í dag er mér óv'enjulega þungt
í skapi, því að t morgun misti eg
hundinn minn. Þar fór trúr vinur
og tryggur félagi. Hann var að elta
úlí, slengdist á gaddavírsgirðingu og
festi sig, hafði gert hart átak til að
losna, en við það rifið sig hræðilega
og mölbrotið annað lærið.
Hann bar ckki af sér fyrir kvölunt | niörnmu,
þegar eg kom að; þó var sama gantla
ástríkið í augunum, þegar hann leit
á mig. Eg ætlaði að skoða beinbrot-
ið, en hann þoldi ekki að láta korna
við það og rak upp skerandi hljóð
og ætlaði að bíta mig. En þegar eg
slepti fætinum, sleikti hann hönd
mína í ákafa og dinglaði skottinu
með veikum burðum, eins og hann
vildi láta mig skilja, að það væri
svo sárt, að hann hefði ekki getað
stilt sig, en sízt af öllu hefði hann
viljað bíta mig.
Ó hv'að hann þ'jáðist. Hann
horfði stöðugt á mig. Og mér sýnd-
ist eg sjá von í augum hans. Eg
held hann hafi haldið, að eg mundi
geta læknað sig. Honum fanst víst
líklegt að eg, sem hann trúði á væri
þess megnugur. Vesalingur, hann
vissi það ekki, sem betur fór, að þeir
sem trúa á mennina, fá oftast steina
fyrir brauð.—
Eg sófti byssuna mína og hleypti
skoti gegn um hausinn á honum.
Eg gróf hann undir háu eikartré.
Þú trúir því ekki, en það er satt,
að eg feldi tár á meðán. Þó hefi eg
ekki grátið í mörg ár. Eg hélt, að
táralindin væri löngu þornuð í næð-
ingum lífins, en mér hafði skjátlast.
Nú er komin nótt. Það þýtur í
skóginum svo þnangt og raunalega.
Það er einsog verið sé að syngja út-
fararsálm utan við kofann. Það
friðar mig og kveður mig í svefn.—
— Dauðinn situr við fótagaflinn á
rúminu tnínu. Hann hefir setið þar
á hverri nóttu í langan tima. Sú
var tíðin, að eg hræddist hann. Eg
hugsaði mér hann eins og ránfugl
með beittar og bognar klær Oft
vaknaði eg nteð andfælum við það,
að mér fanst hann korna og ætla að j
slíta úr mér hjartað. — Nú er eg
löngu hættur að hræðast hann. Við
ertjm orðnir vinir. Eg kann miklu
betur við mig síðan hann fór að
sitja hjá ntér á nóttunni. Hann Iít-
ur öðruvísi út en eg hélt. Hann lík-
ist gömlum, heiðarlegum lækni með
góðlegan svip. Hann er svo alv'ar-
legur, að það er ómögulegt að koma
honum til að brosa. Stundum þegar
eg vakna á nóttunni, get eg ekki að
mér gert að hlæja, þegar eg sé hann
sitja í sömu stellingum og þegar eg
sofnaði, og horfa á mig með þessum
hátíðlega alvörusvip. Þá segi eg
honum, að eg hafi aldrei þekt slikan
vökuskarf, því að hann hafi ekki
sofnað blund síðan við kyntumst, og
sé þó orðið langt síðan.
Svo spyr eg hann eftir hverju hann
sé að bíða; eg sé tilbúinn.
En hann segir, að eg eigi eftir að
skrifa þér og biðja þig að bera syst-
ur þinni kveðju mína. Hún sé eina
manneskjan, sem eg hafi hatað, en
eg verði að fyrirgefa henni áður en
eg deyi; það sé óttalegt, að deyja með
liatur í hug.
in um þig aftur, eins og gull, sem
tekið er úr deiglu. Eg reyndi að
fela hana fyrir sjálfri mér og tókst
það stundum furðu vel, þangað til í
kvöld að hún reis upp eins og fjall
með gínandi hamrabrún.”
Veðrið hafði breyzt. Hann var
farinn að hvessa á norðan. Þokan
rejs upp úr hafinu. Hún fór geyst
og lagði undir sig landið, eins og
sorgin sál mannsins, þegar sól gleð-
innar er gengin til viðar.
Jónas Stefánsson.
frá Kaldbak.
í 20 ár. Stúlka vinnur hjá oss
Silfurbrúðkaup
Mr. og Mrs. Jóhannesar J. Thórðar-
sonar var haldið hér i samkomuhús-
inu á Mozart á Föstudaginn var, 19.
Marz, 1915, af frændum og vinum
þessara hjóna. Samsætið byrjaði kl.
8 að kvöldinu. Veður v'ar mjög gott
og þustu menn að úr öllum áttum.
Samkomuhúsið er stórt, 60 fet á
lengd og 30 fet á breidd. Hafði ver-
ið slegið niður skeifumynduðum
borðum og bekkjum eftir endilöngu I ' , „
, . ■ .■i°x . , , , samstundis fynr og tilkvnm það
husinu td að matast við, og var hus- í . } 6 ■' 1
ið hinsvegar mjög ve! skreytt innan. sysiumanm.
Fyrir inngafli hússins hafði verið ; Þeim Einari og /vrna þótti
strengdur rauður dúkur, og á hann ! brennuáburðurinn harður og
fært í letur með stórum silfurstöfum, stefndu samstundis, en Guðm. sit-
sem blasti við strax þegar inn úr ur vi« sinn keip. og ekki hefir orð-
dyrunum kom, sitt á hvorum enda jg af sættumi ennþá og bíðaj menn
dúksins, ártölin 1890 og 1915, og á
Winnipeg
Dental Parlars
Cor. Main &|James
530
Kórónur settar á tennur
og brýr á milli þeirra
$5.00
fyrir hverja tönn
Plötur vorar úr hvalbeini eru svo góðar, að hvergi
fást betri né ódýrari. Engir viðvaningar, allir starfend-
ur útlærðir. Allt verk ábyrgst Dr. KAAKE
milli ártalnanna stóð “Brúðkaup Mr.
og Mrs. J. J. Thórðarsonar.” Nokkr-
ar vinkonur silfurbrúðhjónanna
stóðu mannfjöldanum fyrir beina,
höfðu þegar klætt borðin hvítum
dúkum og undirbúið virðulega mál-
eftir úrslitum í
manni hennar, er eftir lifir og ekkert
þráir nú nema það, að sem skemst
verði á milli funda.
En dóttirin, Mrs. Thorson, sem hjá
henni dvaldi frá því fyrsta og þar til
dauðinn aðskildi þær, gleður sig
mitt í sorginni ýfir þvl, að hafa bor-
ið lán til þess að hafa fengið að
vinna móður sinni, er hún unni svo
heitt, síðustu handtökin, er hún
nú með óþreyju
þessu máli.
Jóhann V. Danielsson verzlunar- þarfnaðist á deyjanda degi.
stjóri hefir jafnan borið, að stolið Svo Jiakka ástvinir hinnar látnu
muni hafa verið úr búðinni og at j1Jarta þeim’ eJ lögðu blóm
kveykt i á eftir. Hann byggir
borin skömmu eftir að fólkið
hafði gengið i samkomusalinn.
Séra Haraldur Sigmar v'ar feng-
inn til að stýra samkomunni, og byrj-
aði hann með þvi að láta syngja
En þegar eg spyr hann, hvernig á | fyrsta versið af gamla þjóðsöngnum
því standi, hristir hann höfuðið og! “Hvað er svo glatt” o.s.frv., og að
verst allra frétta. i því búnu bauð hann silfurbrúðhjón-
Hann segir þá, til þess að eyða!in °S aHa samsætisgestma velkomna
spurningum mínum, að eg verði að , -í > "TÍ
r , ,, , , ,, ° nokkrum vel voldum orðum, og let
staulast með þetta bref , postkass- ! syo syngja brúðkaupssálminn “Hve
ann, að því loknu sé ekkert að g0^(. Dg fagUrt” o.s.frv. Að þvi búnu
vanbunaði. I |)að hann menn að gera svo vel að
------------i fara að borða. Hátt í hundrað manns
Eg er svo þreyttu'r, svo dauð- borðaði í einu, og varð þó að borð-
þreyttur. Hvað eg þrái að sofa, j setja aftur. Alls mun fólkið hafa
sofa fast og lengi. i verið yfir hálft annað hundrað þarna
Allir ólgustormar lífs míns eru saman komið.
lægðir. Eg er búinn að sætta mig Þegar máltíðinni
sveiga að leiði hennar eða á einhvern
f ... , , v ,, , , , . hátt sýndu þeim hluttekningu í þeirra
t,ð, sem var framreidd og a borð grun stnn aðallega a þv,, að tveggjai |)Ungl, sorg r
•’örimi Friður þess algóða hvíli yfir mold-
vöru- ;unl 0g
Vísir. konu.
alt
kaffisekkja var saknað af
þeim, sem bjargað var úr
geymsluhúsi búðárinnar. —
Business and Professional Cards
Dr. Bearman,
Þekkir vel á
Augna, eyrna, nef, kverka sjúkdóma
og gleraugu.
Skrifstofutímar: 10-12, 2-5 og 7-8
Tals. M. 4370 215 8 merset Blk
Dr.R. L. HURST,
Member of Royal Coll. of Surgeons,
Eng., útskrifaSur af Royal College of
Physlclans, London. SérfræClngur t
brjóst- tauga- og kven-sjúkdómum.
—Skrlfst. 305 Kennedy Bldg., Portage
Ave. (4 mótl Eaton’s). Tals. M. 814.
Helmtlt M. 2696. Tlml ttl vtStals:
kl. 2—5 og 7—8 e.h.
Dr. B. J. BRANDSON
Office: Cor. Sherbrooke & VVilliani
Tklephone gírry 320
Officb-Tímar: 2—3 og 7—8 e. h.
Heimili: 776 Victor St.
Teiephone oaerv 321
Winnipeg, Man.
nunningu þessarar dyggu
Mrs. I. Goodman.
Œfiminning
við þá hugsun, að hafa orðið að þola
þetta harða og hræðilega líf bóta-
laust. Eg ef fyrir löngu hættur að
harina yfir niinni einstæðings æfi.
Mig vantaði vilja ti! þess að líkj-
ast fjöldanum, þess vegna hefi eg
oröið að ganga veginn einn, og það
er sagt, að fátt segi af einum. Eg
veit eg yrði talinn ólánsmaður, ef
æfisaga mín yrði heyrin kunn, Og
eg hefi líka þá skoðun sjálfur — og
þo er eg ekki v'iss í minni sök.
Einu sinni var eg á góðum vegi
með að verða ríkur. Eg fann græðg-
ina vaxa, eftir því sem eg eignaðist
meira. Sál mín velti sér i hugsun
um peninga, eins og hestur i moldar-
flagi. Hún varð grómtekin af málm-
soranum. Þá heyrði eg rödd, sem
sagði: “Hún sekkur, hún sekkur.
í guðs nafni láttu ekki sál þína
sökkva ! Ilaltu henni upp úr efninu, Laxdal, miðlaði hann af fyndni sinni
maður, það er eini vegurinn til sálu-'
var lokið hélt
presturinn sjálfur sína aðal ræðu og
endaði með því að afhenda brúð-
hjónunum kaffi-“set” af silfri gert
og $47.1)0, einnig i silfri, sem brúðar-
gjöf frá viðstöddum frændum og
vinum. Þá var ungið sálmsvers og
að því búnu stóð silfurbrúðguminn
upp og þakkaði fyrir þann heiður og
þann einlæga hlýleik, sem þeim
hjónum væri sýndur með samsæti
þessu. Hann þakkaði og gjafirnar
fyrir hönd þeírra hjóna og sagðist
lengi mundu minnast þessarar sam-
sætis stundir með þakklæti og virð-
ingu. Með nokkrum fleiri vel-
völdum orðum jók hann á gleðibrag-
inn eins og honum er lagið.
Kvaddi þá prestur Friðrik bónda
Guðmundsson til að ávarpa samkotn
una. Á eftir þeirri ræðu voru sung
m 2 fyrstu versin af brúðkaupssálm-
inum “Er heimilin og húsin með” o.
s.frv.
Þá kallaði prestur á kaupmann Th.
Dr. O. BJORNSON
Office: Cor, Sherbrooke & William
Telephoneigarry Rtiw
Office tímar: 2—3 og 7—8 e. h
HEIMILI:
764 Victor Stract
rEI.EPHONEi GARRY T03
WÍHnipeg, Man.
Mrs. Sigurlaug Sigurðardóttir
Lindal
hjálpar.”
Þá kastaði eg öllu frá mér og
flúði hingað út í skóginn.
Nú vil eg sofa.
Dauðinn segist konta bráðurn og
þrýsta hvítu hendinni þétt að enni
mér, og eftir stutta stund' verði alt
um garð getigið.
Eg á að eins eina ósk eftir, það
er, að hún mamma væri komin á
meðan og héldi í höndina á mér og
kysti mig að skilnaði . Hún er eina
konan, sem eg er viss um að
elska mig. — Æðsta hnossið í heirni
þæssum er ástin. Hím er fastasól
lífsins. Án hennar eru allir hlutir
eins og reikihnettirnir væru án sól-
arinnar sem skín
Eins og áður hefir verið getið um
í islenzku blöðununi, lézt þann 25.
Febr. 1915, Mrs. Sigurlaug Líndal,
kona Benedikts Líndals, 378 Sinicoe
St. hér í bænuni. Dó hún á almenna
sjúkrahúsinu eftir fárra daga legu.
. ! Banamein hennar var heilablóðfall.
Mrs. Signrluug Sigurðardóttir Lin-
dal var faídd á Selási í Víðidal i
Húnavatnssýslu á tslandi árið 1859;
mun hún hafa alist upp í því bygð-
arlagi til til 1877 að hún gekk að
eiga Gunnlaug Zakaríason Lindal.
Með honum fluttist hún til \-”e'iku
árið 1883 og staðnæmdust þau í
og vakti almennan hlátur..
Nú var presturinn orðinn svo
sannfærður um andríki og mælsku
manna, að hann hikaði ekki við að
kalla upp hvern af öðrum, sem allir
liðsintu honum eitthvað, sv'o sem
Friðrik bóndi Bjarnason, Páll bóndi
Tómasson, Sndrri bóndi Kristjáns-
son, Guðmundur bóndi Goodman, El- Gunnlaug Kristíana, gift Jóni
ías bóndi Vatnsdal og Árni bóndijson, til hemiilis í Winnipeg.
Jónsson. Ein kona, Mrs. J. Good-
mann, talaði þarna nokkur orð, og
þó eg hér geri þess síðast, þá var það
alls ekki sízt stílað né hugsað, seni
Um sókninaíHellusundi
Velkendur niaður ritar í enskt
blað um það efni. .á þá leið, að
bandamenn hafi tvenn augnamið
með því að'brjótast gegmtmi sund-
ið: annað það, að hafa Irjálsa leið
til Svarta'hafs og kortia þannig á
markað hinum geysimiklu kom-
byrgðum sem nú Hggja í hlöðum í
hafnarborgum Rússlainds við
'Wartahaf, hitt það, að kljúfa her-
skara Tyrkja í tvent, svo að 'hvor-j^
ugnr parturinn nái til hins, sú sem 4|
í Asiu er og hitm sem er í Evrópu. ] í
! Stjórn Tyrkja. vill ni.eð engtt móti I S
flytja sig til Adrianopel, heldnr til! 4|
llrússa i Litlu-Asiu, þvert á móti
vilja Þjóðverja ,að sögn, sem ætla
j sér að senda lier frá Ungverja-
landi, gegnum Búlgariu, með leyfi
konungsins þar, og t.aka höndumí
saman við liinn tvrkneska 'her í
Adrianojiel. Ef til þess kæmi,
væri nauðsynlegt fyrir Rreta, að
liafa sundið á valdi sínu og geta
stiað þeim her frá Asiu.
Það hefir sýnt sig. að virkin í j
sundinu standast ekki hin skæðu
skot herskijianna, þvi að þau hafa
verið evði'ögð, hvert á fætur öðru, j
, á sköntmum tírna. Tlið erfiðasta
! viðfangsefni skipanna er, að verj-
ast sprengiduflum. Þegar Tyrkir'
sögðu handamönnttm stríð á liend-
tundurdufl í
Dr. W. J. MacTAVISH
Offick 724J \argent Ave.
relephone Vherbr. 940.
í 10-12 £, m.
Office tfmar -! 3-5 e. m
( 7-9 e. m.
— Hbimili 467 Toronto Street —
WINNIPEG
TBLBFHONE Sherbr. 432
jáfcjMx. jlh. jkra jifc JÉfc
----------t
4 Dr. Raymond Brown, I
)
I
Sérfræöingur í augna-eyra-nef- og
háls-sjúkdómura.
H26 Somerset Bldg.
Talsími 7262 J
Cor. Donald & Portage Ave.
Heima kl. 10— 12 og 3—5 |
w ■fcr W W wwwrw W
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BLDG.
Cor. Portage an<l Edmonton
Stundar eingöngu augna, eyrna.
nef og kverka sjúkdóma. — Er
a8 hitta frá kl. 10—12 f. h. og
2—6 e. h. — Talsími: Matn 4742.
1 leimlli: 105 Olirla St. Talsími:
Garry 2315.
Dakota.
Þeim hjónum varð' fjögra dætra "r- logðu þeir 300
altðið, hvar af tvær i lifa; sú eldri, sundið, og eru þau nú öll upptekin
Elín Ingutin, gift M. O. Magnússyni af liði handamanna, frá sivndkjaft-
til heimilis í Wynyard; sú yngri. jnurn að mjóddinm. parsem taing-
lor" inn Nagara skagar út í sundið.
Jon
inaðttr hennar er sonttr þeirra hjóna
Mr. og Mrs. Stefáns Thorsonar, að
Gimli í Nýja íslandi.
í Janúar árið 1884 misti Sigurlaug
heitin mann sinn og stóð hún þá
J. G. SNŒDAL
TANNLŒKNIR.
ENDERTON BUIL-DNG,
Portage Ave., Cor. Hargrawe St.
Suite 313. Tais. main 5302.
Straumuirinn í sundinu er um fimm j
mílur á kHikktistund. og tneira við j
tangann. enda er þar olbogi áj
þvi. Við tangann, undan!
straumi, er lygna og þar lá floti
lionum var vært.
r. r* ! hún sagði. A milli ræðanna voru alt _
af sungnir íslenzkir þjóðsöngvar. «PP> emmana og efnalaus með þrjú Tyrkja, meðan Iionum var
Þrír æfðir söngmenn stýrðu söngn- börn, þá aðeins búin að vru ör ái \'jrkin á Nagara tanga og í hömr-
uni, Jieir Snorri Kristjánsson og Páll mánuði í þessu landi. Eftir 5 ára unllnl gegnt tanganum, em skæð-
og Jónas Tómassynir, og auk þess dvöl í Dakota flutti hún til Winni-
- • peg. Þann 20. Des. árið 1890 giftisjt
hún í annað sinn og gekk þá að eiga
Benedikt Zakaríass n Lín lal. a1bró\-
ur fvrri tnanns síns. Með honum
eignaðist hún 5 börn, 4 dætur og 1
son, Kristófer Líndal, sem einn lifir
væru an sól- j SpiJagl Jónas alt af á orgel.
á himninuni, dimm-] Klukkan hér um bil tvö.um nótt-
ir, líflausir, — einskis virði. • ! jna var kaffi og brauð á borð borið
Ógæfa mín ér í því fólgin, að eg eins og hver vildi hafa.
hefi ekki notið ástar, stðan eg misti
Nú
°g
þín, guð faðir” o.s.frv. Fór þá hver vaxtn
heim til sín, til ‘morgumverkanna, komu.
eftir langan og sætan vökudraum-.
Mozart, 22. Marz 1915
Viðstaddur.
less vegna liggur æfi mín
í brotum. Mamnia er farin á undan
mér inn i óvissuna og myrkrið, seni
enginn sér í gegnum.
Elsku niamma! Guð blessi þig.
Eg ætla að hugsa um þig á meðan
eg er að deyja, þá verð eg rólegur.
Þetta bréf er orðiö langt, og nú
hætti eg. — Þökk fyrir alt. — Heils-
aðu fósturjörðinni.
Lifðu heill.
Þinn
Hjörtur.”
Jón braut saman bréfið. Gerður
sat við hlið hans og grét.
Það var eins og hún væri búin að
gleyma nærveru bróður síns, en tal-
aði við sjálfa sig.—
“Vesalings, vesalings vinur minn,
svö' sárt varstu leikinn. Og það er
alt mér að kenna. Get eg nokkurn
tíma bætt fyrir það, að hafa mis-
þyrmt tilfinningum þínum ? Nei, nú j beðið að vera votta. Síðan ber
er það of seint. Og þó hefi eg alt af | Guðm. umsvifalaust brunann upp
ust allra. TTæðir eni þar á land
upp Evrópu niegin. 2—6oo fet á
hæð, og stórskotalið á hverri. Þvk-
ir liklegt, að liði þurfi að skjóta á
land, til þess að taka þær hæðir;
áður eh skinumim er fært um
Dr. A. A. Garfat,
TANNLÆKNIR
614 Somerset Bldg. Phorje Main 57
WINNIPEC, MAN.
Yfir höfuð fór samsæti þetta ljóm-
fram; Jivi stýrt
mytidar vel, liæði skemtuninni og alsystkini sín, og er hann giftur Sig- mjóddina. Það mttn vera að lem'a
fraumiistöðúnni. Þegar fór að birta ríði Benson, ættaðri frá Gimli í um þajs leyti, sem þetta birtist.
ávarpaði presturinn fólkið með hýja tslandi. Þegar þrengsta parti sundsins er
nokkruni þakklætis og kveðju orðum, j Sigurlaug sáluga Líndal var tæp ^aka yið önnur vígi og tund-
lét syngja sálminn “Heyr börn meðalkona á hæð; þrekin og bein-
Skrifstofutímar:
I0t-I2 f.k. og 2-4 e.h.
Tals. 1524
G. Glenn Murphy, D.O.
Osteopathic Phyeician
837-639 Somerset Blk. Winnlpeg
hæglát og prúö í allri fram-
ttrdufla garðar, en ekki munu þau
Hún var dökk á
hrún og brá, | standa f-vrir f,otanum' 1enS»r
pau
Brunamálið á Eyrarbakka.
Það, sAn aðallega ei nett
austanfjalls um þessar nnmdir, er
atburður sá, er hér fer á eftir:
Fimtánda febrúar kallaði Guðm.
en
með fögur dÖkkbrún augu, er horfðu i l>au, sem þegar ertt unnin. T
! stilt og rannsakandi á alt. er fyrir Marmara hafi hafa Tyrkir vígi a
eyjum nokkrum, sem lítil fyrir-
sfaða mun verða af. Þegar úr
sundin^t er komið, er leiðin auðsótt
til Konstantinopel. Um Sæviðar-
sund. sem liggur úr Marmarahafi
til Svartahafs, er |iað sagt, að þar
bar í fyrstu, eins og hnn vildi
ekki missa sjónar á Jiví, fyr en hún
væri búin að draga einhverja á-
kveðna ályktun út úr þvi.
Hún var dul í skapi, seintekin og
ttm gerði sér fáa að vinum. En var vin-
föst; skifti þeim aldrei, ef unt var.
Hvað Sigurlaug sál. var sem eigin-
kona, móðir og húsmóðir, þekkja
þeir einir rétt, sem v'issu, hve fram-
Isleifsson á Háeyri 5 menn samtaln. • úrskarandi hún var trú öllum sínutn
Var það hreppstjóri Eyrbekkinga1 skyldum. Enda mun hún hafa offr-
Hón í Mundakoti), Einar Jónsson síðustu kröftum til að
járnsmiður, Ámi Helgason jámsm.! a nPP<>g bna ' ha!?n" fyrir
1 ^ ® „ 1 , hað harnið sitt, er hun vissi að helzt
og tveir menn, sent Guðm. hafðá,! ___ ___________ _.-.x
hafi verið litlar vamir, þangað til
|>ýzkir komu þangað liði, sem
stendur á verði lieggja miegin
sundsins. sjálfsagt vel vopnað.
Dr. S. W. Axtell,
Chiropractic & Electric
Treatment
Engin meðul ög ekki hnífur
258'4 Portage Ave Talt. M- 3296
Takið lyftivélina til Roora 503
TH0S. H. J0HNS0N og
HJÁLMAR A. BERGMAN,
fslenzkir lógfrgfiiagar,
Skripstofa:— Room 811 McArthur
Buildingj, Portage Avenue
Áritun : F. O. Box 1650.
Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg
GARLAND & ANDERS0N
Arni Andcraon E. P Gariand
LÖGFRÆÐINGA*
801 Electric Rnilway Chambwe
Phone: M&in 1561
Joseph T, Thorson
íslenzkur lögfræðingur
Aritun:
MESSRS. McFADDEN & THORSON
1107 McArthur Bulldlng
Winnlpeg, Man.
Phone: M. 2671.
John Christopherson
íslenzkur Lögfrœðingur
W,jL°N1BpaFnrk of Hamilton
WIIMIMIPEG, MAN.
H. J. Pálmason
Charteked
Accountant
807-9 Somerset Bldg. Ta|s. N|. 2739
Gísli Goodman
TINSMIÐUR
VERKSTŒÐI:
Horni Toronto og Notre Dame
Phone
Garry 2988
Heimilig
Garry 899
J. J. BILDFELL j
fasteignasali
Hoom S20 Union Bank
TEL 26854
Selur hús og lóöir og annast
alt þar aölútandi. Peningalán
J. J. Swanson & Co.
Verzla með fasteignir. Sjá um
leigu á húsum. Annast lán og
eldsábyrgðir o. fl.
504 Tlie Ke.nslngton.Port.&Smlth
Phone Maln 2597
fc A. 8IQURPSON Tals Sherbr 2?86
S. A. S1GURÐSS0N & C0.
BYCCIJtCífcJEfiN og F/\STEICNI\SALAR
Skrifstofa:
208 Carlton Blk.
Talsími M 4463
Winnipeg
Columbia Grain Co, Ltd.
H. J. LINDAL L.J. HALLGRIMSON
Islenzkir hveitikaupmenn
140 Grain Exchange Bldg.
elskað þig—]iig einan. Eg var svo
ung og glaumurinn var svo ginnandi
og fagur. Eg sá glys hans og fékk
ofbirtu í augun. En mér duldist, að
hann var innan tómur, eins og hol-
urð sundur grafin af bognum refa-
klóm.”
“En Svo skýrðist þetta smátt og
á þá Einar og Áma og einmg
Kristinn Þórarinsson, er ekki var
viðstaddur, að þeir væm valldir að
brunanum. Ennfremur taldi Guðm.
að 4. maðurinn liefði lagt ráð á,
hvernig kveykja skykli í, en vildi
ekki gefa upp nafrt hans að svo
stöddn. Krefst *hann nú þess ajf j
grét eg yfir hundinum mínum smátt fyrir mér, og þá kom hugsun- hreppstjóra, að hann taki máiið
þarfnaðist hjálpar. Hún var ráð-
deildarsötn og forstöndug, og munu
þau ráð, er hún gaf heimilinu, hafa
bezt gefist.
Hvað mikið hennar nánustu ást-
vinir hafa mist við fráfall hennar og
hvað átakanlega þungbær þeim er
sorgin, ætti ekki við að lýsa hér með
orðum þó hægt væri.
En daprir og langir gerast tiú dag-
arnir og andvökunæturnar hinum
aldurhnigna og göngnmóða eigin-
— Tveir menn sem þóttust vera
umboðsmenn vel þekts verzlunar-
húss í New Yorfc komm fyrir
skómmu til Dulutli og keyptu allan
gamlan skófatna,ð setu þeir gátu
í náð. Skórnir voru óbrúkaðir, en
láu á skóbúðum og- gengu ekki út
vegna þess þeir voru ekki “móð-
ins”. Ekki vildu þeir láta uppi
hvert skómir ættu að fara. Leik-
ur sá grunur á, að þeir séu ætíaðir
hermönnum bandamanna, því s^'ori-
ur kvað vera á skóm rneðal þeirra.
Vér ltnJum aérstaka Aherzlu 4 i
selja meCöl eftlr forskriftum Uekna.
Hin beztu melöl, aem haegt er aC (4,
eru notuC eingönsu. þegar þér kom
lö meS forakriftlna til vor, meglC þér
vera viss um aC f4 rétt þaC sem
læknirlnn tekur tll.
COLCIiBUGH * CO.
Notre Dame Ave. og Sherbrooke St
Phone Oarry 2890 og 2691.
Oiftingaieyflsbréf seld
E. J. Skjöld,
Lyfsali
Horni Simcoe & Wellington
Tals. Garry 4368
A. S. Bardal
843 SHERBROOKE ST,
sel»r líkkistur og annasi
im úiiarir. Allur útbún
aöur sá bezti. Ennfrem*
ur selur bann allskonar
minnisvarOa og legsteina
fals. He mlliOarry 218'
„ Offlce „ 300 og 378
Tals. G. 2292
McFarlane & Cairns
æfðustu skraddarar i Wisnipeg
335 Jiotre Dams Avs.
a dyr fyrir vestan Winnipen leikh.ís
D. GEORGE
Gerir við nllskonar húabúnað og
býr til að nýju.
Tekur upp gólfteppi og leggur jsau
á aítur
Sanugjarnt verð
Tals. G. 1112 2ES Sherbrooke St.
Ihe London S New York
Tailoring; Co.|ao
Kvenna og karla skraddarar og loCfata
salar. LoSföt sniðin upp, hreinsuð ete.
Kvenfötum breytt eftir nýjasta móð.
Föt hreinsuð og pressuð.
142 liierbrooke St. Tais. Barry
t