Lögberg - 20.05.1915, Blaðsíða 7

Lögberg - 20.05.1915, Blaðsíða 7
LOGBERG, FIMTUDAGINN 20. MAl 1915 f Ódauðleiki og annað líf í þjóðtrú íslendinga að fornu og nýju. Mannkynið viröist hafa trúað því alt í frá aldaööli, aS menn lifðu einhverju lífi eftir dauðann. AS minsta kosti verSur ekki betur séö en svo hafi veriS, og jafn- vel meö hinum fáfróSustu villi- þj óSum, enda þótt óljós sé sú trú fyrir þeim mörgum og standi lágt, j sem vonlegt er. En mjög er mis- munandi hagur hinna látnu, eftir því hver trúin er, og á hve háu stigi. SumstaSar er hagurinn ekki góður. Hinar fornu þjóöir gátu ekki hafiö sig til göfugri hug- mynda um annaS lif. og má þar að eins minnast á hugmyndir jafn- gáfaörar þjóöar, og Forngrikkir voru, um það. Þaö var æriö aumt og vesælt, eftir þvi sem Hómer segist frá. En snemma ber á því meðal fornþjóðanna, aö hagur sálnanna eftir dauðann fer eftir breytni þeirra hér í lífi. Sisý- fos og Tantalos og Danaosdætur fá þung gjöld breytni sinnar, og sálnaflakkskenning Egipta fplur í sér lærdóm um hiö strangasta réttlæti af guðanna hendi. Sama er ög um Násírönd Noröurlanda- búa. En þó að ekki væri um neina refsingu aö ræöa, og guö- irnir ættu ekkert sökótt viö menn, og enda óskmegir þeirra og eftir- læti ættu í hlut, eins og Akkilles og Baldur, þá var samt ekki um neina sælu að gera fyrir þá. Þaö var eitthvað annað. Hæst komust hugmyndir hinna heiönu þjóöa um annað lif í þvi að ætla mönnum að halda áfram hinu sama lífi ann- ars heims, sem menn höfðu lifaö hér í lífi ,eins og víkingarnir í Valhöll og Indíánarnir á veiöi- löndunum eilífu annars heims. Meöan siögæöishugmyndirnar voru óljósar meö þjóðunum, var eöli- legt. aö lengra yrði ekki komist En aðalefni greinar þéssarar er nú ekki aö rekja hugmyndir þjóð- anna um annað líf; til þess mundi mig skorta bæði rúm og heimildir. En ‘eg ætlaði að minnast á nokkur einkennileg atriöi í þjóötrú Islend- inga um annaö líf, bæöi aö fornu, en einkum þó á seinni öldum, og sýna, hvernig heiönar menjar hafa setiö fastar í trú þjóðarinnar um allar þessar aldir, eftir aö kirkj- an haföi þó náö tökum á hugum manna. Þaö bend'ir ótvírætt á það, livaö afgamlar skoðanir geta setið fastar í mönnum um þúsund- ir ára. Unphaflega viröast menn hafa trúað því, aö sál mannsins liföi meö líkinu í gröfinni. Bendir aö fullu á þaö útbúnaður sá, sem menn voru látnir hafa með sér í haugana og dysjarnar; þarf held- ur ekki annaö en lesa fornsögur vorar, og ekki sízt fornaldarsög- urnar og annað, til þess aö sann- færast um það. Valhöll og Ilel- heimur koma ekki fram aö fullu fyr en meö víkingaöldinni, og þaö líf hinna látnu, sem frarn er sett í Eddunum báöum, hefir aldrei komist inn í þjóötrúna og þjóðar- meðvitundina hér á landi, og lík- lega heldur ekki í Noregi; þaö eru að eins skáldin og hinir römm- ustu blótmenn, sem hafa haft Val- hallartrána. Þaö sannar ekkert um þjóðtrú á íslandi, þó sagan segi aö Haraldur Hilditönn stofni til Brávallarbardaga til þess aö veröa vopnbitinn og fá að gista Ööin, eöa dæmafár blótmaöur eins og Hákon jarl sé látinn dæma Hrapp útlægan úr Valhöll fyrir hofrán hans, eða Eyvindúr skálda- spillir kveði um viötökurnar i Valhöll, þegar Hákon góði kemur þangaö. Helskórnir, sem Þorgrím- ur nef bindur Vésteini “til aö ganga á til Valhallar”, eru mis- skilningur; Vésteinn var myrtur og átti ekki vist í Valhöll fremur en Baldur. Or,ð Þorgríms eru skapraunarorð og annað eigi. En þeir sem til Valhallar fóru, fóru þangað með sál og likama, börð- ust þar og átu og drukku, og ekki er þess getiö, aö þeir hafi gengiö aftur hér niðri á jörö. i En óljóst er það samt, hvort menn hafa hugsað sér aö eitthvað af dauðum leifum þeirra 'hafi veriö kyrt í haugi þeirra eða dys. En þetta, að menn liafi farið meö sál og líkama til Valhaliar x víkingatrúnni, kemur einna áþreif- anlegast fram i Helgakv. ‘ Hund- ingsb. hinni síöari fVölsungakv. í ixtg.. F. J.). Sigrún grætur sífelt af óstöðvanda harmi eftir mann sinn. Þá sér ambátt hennar Helga ríða meö marga menn til haugs síns. Ambáttin veröur forviða, en fer og segir Sigrúnu tiðindin: “Upp er haugr lokinn,, kominn er Ilelgi — döglingr bað þik | at þú sárdropa | svefja skyldir”. Hún fer þengað og býr þeim sæng i hauginum. En áður en dagar, þarf Helgi að vera kominn heim til Valhallar aftur, og rxður þá af stað með föruneyti sínu, því að leyfislaust hafði hann farið þessa ferð f“né er hildingum | heimför gefin"). Næsta aftan vonar Sig- rún, að Helgi komi aftur. En þaö brást. Hann kom ekki aftnr. Hann var allur farinn til Valhall- því sjór rann úr fötumi hinna druknuðu, en hinir voru allir mold- ugir. ('Eyrb.s. 54. 55. k. Enn fremur má sjá það, að menn voru allir þar sem þeir voru dysjað- ir, á mörgu öðru, t.d. Tungu-O^dur lét grafa sig á Skáneyjarfjalli, til þess að liann nxætti senx mest sjá yfir héraðið, og Hrappur lét grafa sig standandi í eldhúsdyrum, til þess að hann gæti séð sem bezt yfir híbýli sín Og þetta líf þeirra var oft svo magnað, að þeir fúnuöu ekki, enda þótt þaö sé sjaldan tekiö fram, nema urn hina römmustu drauga, sem j þegar verður minst á. En þó að búist væri við, að flest- ir lægju kyrrir í gröf sinni, ef alt átti að skeika að sköpuöu, var því þó ekki aö treysta. Menn trúðu því, að dauðir menn leituðu titt á þær stöðvar, senx þeir höfðu J verið á í lifanda lífi, væru þar á j reiki um lönd sín og eignir og að líkindum teldu sér þær, þótt dauðir ! væru. Einkum voru það nú samt j þeir, sem höfðu verið misindismenn aö einhverju leyti í lífinu, sem voru svona á flökti, eöa þeir senx áttu j erfitt með að yfirgefa reitur sínar eða áttu einhvers í að hefna. Lík- j lcga hefir þetta átt 'sinn þátt í því, að menn lögöu fé með dauðum | mönnum, ef þeir höfðu ekki grafið það áður, til þess að þeir yndu held- ur við það í dysjum sínum. Hinar nafnkunnustu afturgöngur í fornsög um vorunx eru öllum kunnar: Þór- ólfur bægifótur, Hrappur, Glámur, Klaufi. Þeir, sem þannig gengu aftur, höföu meira afl en í lifanda lífi, enda fúnuðu þeir ekki. og varð ekki unnið á afturgöngunx þeirra á Hjúkrun Barker’s hjúkrunarkonu Heimili fyrlr allskonar sjúklinga. Fullkomnar lijúkrnnarkonur og góð aðhlynning og læknir til ráða. Sanngjörn borgun. Vér útveguin hjúkrunarkonur. ókeypis ráðleggingar. KONCR, FARIÖ TII, NURSE BARKER—Ráðleggingar við kvillum og truflun. Slörg huntlruð hafa fengið hata við vesöld fyrir mína lækningu, sem tekin er í ábyrgð. Bréflega S2.50 og $5.00. Til viðtals kl. —7.S0 eða eftir umtali. Sendið fríinerkí fyrir merkilegt kver. — 137 Carlton Street. Phone Main 3104 Business and Professional Cards ar meö hesti sírmm, og hafði aö j annan hátt en brenua hræ þeirra, og eins naxxðugur heim horfið, af því dugði ekki til við suma, sem magn- aö tár Sigrúnar höföu haldið sár- j aðastir voru, eins og Þórólf bægifót. um hans opnum og sitrandi. Húnj En til þess að reisa skorður við, að varð að stilla blóðrásina. Sigrún j afturgöngur næöu að rata þangað var skjaldmær og skildi þetta vel, j aftur, sem þær höfðtt áður átt heima 1 enda var hugsun hennar helguð af I í lifanda lífi, var ýmsra bragða j maghi ástarinnar, en ambáttin 1 neytt, og eru sum þeirra líklega eldsi hræðist “dauða drauga” og skilur en nokkrar sögur ná til, svo sem ná-j Sparið 75 prct. á málning yðar POWDRPAINT er búið til úr málmkendum litarefnum og er notað olí- ulaust. Það er til í ýmsum litum, og er ábyrgst að vera eldtraust, heilnæmt, loftþétt, og að verja skordýr- um er sækja í tréhús. Það ver veðrun bæði tré, plast- ur og múrstein engu síður en bezta olíumálning fyrir einn fjórða verðs. ATHUGIÐ: Þótt það sé duft og ekki öðru blandað en köldu vatni, þá er það ekki „Kalsomine", heldur hrein óblönduð málning, sem endist miklu betur en olíu- málning. Reynið það einu sinni og þér munuð ávalt nota það er þér þurfið að láta mála hús yðar að utan eða innan, girðingar, ruslkassa eða annað. Vér ábyrgjumst að þér verðið fullkomlega ánægð með það og það reynist eins vel og vér segjum, ef far- ið er eftir fyrirsögn vorri. Skrifið oss eða talið við oss og fáið sýnishorn og Iitspjöld. HOME C0MF0RTS COMPANY, 323 GARRY STREET Phone Main 390 - Winnipeg, Man. Dr. Bearman, Þekkir vel á Augna, eyrna, nef, kverka sjúkdóma og gleraugu. Skrifstofutímar: 10-12, 2-5 og 7-8 Tals. M. 4-370 215 S mcrsct Blk Dr.R. L. HURST, Member of Royal Coll. of Surgeons, j Eng., útskrifaSur af Royal College of j Physicians, London. Sérfræðingur 1 brjóst- tauga- og kven-sjökdómum. —Skrifst. 305 Kennedy Bldg., Portage Ave. (& móti Eaton’s). Tals. M. 814. Heimili M. 2696. Tlmi til vUStals: kl. 2—5 og 7—8 e.h. TH0S. H. J0HNS0N og HJÁLMAR A. BERGMAN, Islenzkir lógfrægÍBgar, Skrifstopa:— Room 8n McArthur Building, Portage Avenue Aritun: P* O. Box 1058. Telefónar: 4503 og 4504. Winnipeg GARLAND & ANDERS0N Ami Ander»on E. P Gariani EÖGFRÆÐINGAR 801 Electric Railway Chambera Phone: Main 1561 Dr. B. J BRANDSON Office: Cor. Sherbrooke & William TKI.KPHONE GARRY íiíiO Office-Tímar: 2—3 og 7—8 e. h. Heimili: 776 VictorSt. Teiephokk óarry 381 Wiiinipeg, Man, Joseph T. Thorson íslenzkur lögfræðingur Áritun: CAMPBELL, PITBLADO & COMPANY Farmer Building. * )Vinnipeg Man. Phone Main 7540 Dr. O. BJORN8ON Office: Cor, Sherbrooke & William Tklephonei garry 32w Office tímar: 2—3 og 7—8 e. h. HEIMILI: 764 Victor Strect rKI.BPHOIS-K. GARRY 763 Winnipeg, Man. John Christopherson íslenzkur Lögfrœðingur lO Bank of Hamilton WINNIPEG, - MAN. ekkert HauglagÖir íiienii liföu áfram í hattgunum, eins og sjá má ofur- glögt á sögtinum, þegar menn voru bjargirnar, eða þaö að loka augum J dáins manns, til þess aö hann sjái j ekki, eða geti ekki gert neitt ilt af j sér meö starandi heljaraugunum; því ,aö fara í haugana og ræna vopn- svo voru þau geigvænleg, aö ekki um þeirn og fé, sexn lagt haföi verið í haugana meo peim. Það þarf ekki aö færa rök fyrir því — sögixrnar eru svo mai'gar, Ixæði í Fornaldarsögunum og íslendinga- sögunum. Samfára þessu var sú trú, að þeir fúnuðu ekki, heldur liföu einskonar líkamalífi i haug- xinum. Þess finst nxeira aö segja getið, aö þeinx var íuatur ætlaður, eða skepnur til matar látnar í haugana meö þeim/ og fara sög- ur af því, að þeir hafi étiö það í haugunum, og enda haft þar eld og ketil *og soöiö þar mat sinn. Þeir höföu fulla krafta í haugun- um. eii dauf virðist vistarveran hafa verið og dimt og fúlt var þar mátti ganga framan að þeim dattða i við þaö verk, því annars gat hann fengið vald yfir manni. Þá voru og j lík borin meö fæturna á undan, til þess aö þau sæu ekki aftur fyrir sig hv'aða leið farin var, því að sú var trú manna i forneskju, aö aldrei færi draugur aðra leiö til baka, en þá senx hann var burt fluttur, og ekki kæmist hann inn í hús nenia um dvr, og þaö þær sömu, sem hann var borinn út um. Þess vegna lætur Eg- j ill rjúfa vegginn á skála sínum og bera Skallagrím þar út, en eigi um dyr skálans, til þess aö karl ræki sig á, ef hann kynni að koma aftur og ganga eftir silfri því, er Aðalsteinn kommgur hafði sent honum í sonar- 1 híbylum þeirra, aðalskemtunin j bætur. Sama ráö hefir og Arnkell sú aö leika sér að vopnum þeim goði; Þórólfur bægifótur haföi dáiö og fé. sem lagt hafði verið í liaug í beiftarhug, og lét þvj Arnkell með þaim. En þegar einhverjir brjóta vegginn og hefja hann þar fóru aö ónáða þá, vörðtx þeir út. En sá var munur þeirra Skalla- Saltíð sem hjálpar Canada er Windsor Bord SALT heitnili sitt meö dug og dáð; en ef nógu var hraustur sá, er hauginn braut, þá var hægt að ganga af þeim dauðum eöa eyöa þeim aö fullu meö því að breixna hræin eöa setja höfuöið viö þjó þeirra, ef þeir biöu þá eftir því og sukku ekki í jörö niður. En hvort sálir þeirra hafa þá fariö forgöröum um leið, verðttr ekki séö. I’Iestir þeir, sem i liauga voru lagðir, lágu þar kyrrir; þaö bar ekkert á þeim; þeir vildtx hafa næöi. Að vísu glæsti þjóötrúin svo minningu Gunnars á Hlíöar- enda, aö hún lét hann syngja í haugi sínum og hafa ljós sjá sér; hinir hýröust víst flestir í myrkr- inú, og undu viö vopn sín og fé. Einkennilegt er það, aö atgeirinn er ckki lagöur í 'haug meö honurn, eftir því sem sagan segir, j>ví aö tilsvar Högna til ömmu sinnar virðist fremur vera gaman en al- vara, líkt og sauöaleit Skarphéð- ins. Vopn og fé var ætíð lagt í baug meö mönnurn um leið' og þeir voru heigöir, en aldrei síðar. Annars var miklu mestur fjöldi manna lagður i dys, en eriginn haugur orpinn yfir þá. Má. bezt sjá það- af forndysjum þe’im, er fundist hafa hér á landi. Vopn og hlutir voru eins lagöir i dysjar sem hauga, og sálir hinna fram- liönu hýröust eins i dysjunum eins og í haugunum. En fleiri voru þó aðsetur hinna framliönu aö trú manna hér á landi en haugar og dysjar. Sum- ir dóu í fjöll eða vissá staöi á landi hér á landnámsöldinni; næg- ir að vísa ]xar til Þórólfs mostrar- skeggs og Þorsteins þorskabíts sonar hans, er báöir dóu i Helga- fell og sátu þar viö drykkju viö Iangelda meö fjölda manns viö glaurn og gleði. Svanur á Svans- hóli dó i Kallbakshorn. Auöur hin djúpúöga í Krosshóla, Selþórir og frændur lxans dóu í Þórisbjörg, Krákti-Hreiöar kaus að deyja í Mælifelli o. s. frv. Sennilegast er, aö þeir Fróðármenn sem aftur gengu, hafi haldiö til í sjónum og grims, að hann lá kyr, eöa undi sér við smíðatól sín og silfttr þaö, er hann hafði grafiö, en Bægifótur gekk svo hatramlega aftur, að allir draugar sagna vorra veröa böm hjá ltonum, og þaö þó aö Glámvtr sé talinn meö. Stundum sáust aö eiris meinlausir svipir manna, og geröu þeir ekkert verulegt af sér. Veröur þá ekki séö aö þeir hafi haft líkamann meö sér, nema þá aö einhverju leyti, svo sent svipir þeirra Þorkels Eyjólfs- sonar og félaga hans, er Guörún Ósvifursdóttir sá o. fl. Þetta ntál þyrfti ntiklu ýtrari rann- sóknar viö en þessi fátt atriði, sent hér eru tekin fram; en nóg er það til þess aö sýna þaö, að menn trúöu því alment, aö sálir manna héldu til i líkantanum, aö minsta kosti þangað til liann var oröinn fúinn. En römmustu draugarnir fúnuðu ekki, svo var andi þeirra maguaöur; og þeir uröu ekki yfirbttgaöir á ann- an hátt en láta eldinn vinna þá. Eld- urinn er hreinsunarhöfuöskepna, og ■honunt var helzt til þess trúandi að geta sigrast á slíkunt ófögnuði. Algengt var þaö í fornöld, aö gera ráðstafanir til þess aö menn gætu ekki gengið aftur, og var tið- asta ráöiö aö höggva af þeint höf- uð og setja viö þjó þeim. Merki þess hafa fundist í dysjum hér á landi. Santa var og stundum gert viö drauga, og mistu ]>eir við það mátt sinn. Atur á móti gat Klaufi gengiö aftur, þótt höfuðlaus væri, og barist nieð höföinu, af því aö þaö haföi ekki verið sett viö þjó honunt. En þess er líka vert aö geta um Klaufa, aö hann tók mörgum draug- utfi frant að myndarskap og dugnaöi, og lét ekki brenna hræ sitt nteö góöu fremur en Bægifótur. Þegar menn gengu aftur, reyndust þeir oít rammastir fyrst, en dofnaði lieldur yfir þeim. er frá leiö. Verstir voru þeir í skamdcginu og drápu þá niöur menn og skepnur, svo aö eng- um varö við Vært í bæjunum. En þegar dag tók aö lengja.og nótt að birta, afreymdist jafnan nokkuð. og enda að mestu. Þeim var ekki vel ir hinna rammari drauga fengu aö sýna ltvaö lengi þeir gátu enzt. Þeirn var oftast dinhvern veginn kornið i fyrir kattarnef áöur. Þess veröur vart í Helga kviðu j Hundingsbana hinni síöari, að sú trú- j var til að fornu, að sár sorg og tár ^ syrgjenda geri framliðnunt ónæöi. j Þannig Valda tár Sigrúnar Högna- dóttur því, aö sár Helga blæða hvild- arlaust, og þau falla brennandi á hrjóst honunt. Ekki ntan eg eftir aö þess sé annarstaðar getiö í forn- riumi vorunt, en sameiginleg er hún j til innan hina germanska kynflokks, j þessi trú. Hvergi kemur neitt beinlínis ffam j um þaö, hvaö menn hafa ætlað aö j oröiö ltafi um sálir manna, þegar j líkin voru oröin svo fúin, að þar var enginn vistarstaður framar. Þó aö j Bægifótur gengi enn aftur i Glæsi, er þaö ekki teljandi. Sálnaflakk áj þann hátt fanst ekki í trú manna J hér á landi. Líklegast er, aö rnenn i hafi ætlað, að þeir fæddust að nýju j eöa yröu endurbornir, þvh aö víða veröur þess vart, aö ntenn hafa trú- að því í forneskju, þó að snemnta sé það taliö “kerlingarvilla.” Þannig uröu þau Helgi Hjörvarösson og Sváva endurborin, líklega í Helga Hundingsbana og Sigrúnu, þótt eigi sé það beint sagt, og þau aftur í Helga _ Haddingjaskata og Káru Hálfdanardóttur. Sama kemur og frant hjá Högna Gjúkasyni, hann vildi eigi láta tálma því, aö Brýn- hildur færi sér sjálf, ( “þars hún apturborin aldri verði...... mörgunt ntanni at móðtrega.” Hafa menn því ætlaö, að þeir gætu ekki orðið endurbornir, sem færtt sér sjálfir. Norðmenn hugöu Ólaf helga Ólaf Geirstaöaálf endurborinn. Þá var og títt, að rnenn vildu ekki láta nafn sitt falla niður, og báöu ein- hvern aö láta heita eftir sér; hafa þeir ltinir sömtt ætlað sér aö endur- berast i þeim börnum, enda virtist þeint oft svipa meir en lítiö til þeírra sent þeir erföu nafn eftir. Margt rnætti fleira til tína í þessa átt. Hér á undan hafa nú veriö tekin frant nokkttr atriöi úr trú ntanna um lifið eftir dauðann í heiðni hér á tslandi, þótt miklu mætti þar við bæta. En hvergi koma Valhöll eöa híbýli Heljar þar til greina. Alt viröist henda á það, aö þær hug- ntyndir hafi aö mestu verið eign skáldanna og þeirra, er læröir þótt- ust í þá daga, en aldrei veriö þjóö- areign.—Skírnir. dysjum sínum milli heimsókna, úrivið hirtuna, þeim körlum. En fæst- Frá íslandi. Reykjavík 21. apríl. Síöastl. finitudag /15. apríl) andaöist hér í bænum Hjörttir Hjartarspn cand. jur., eftir eigi langa en ntjög þunga legtt í lungnabólg'u. Hann var fæddur 11. júlí 1888, sonur Hjartar Hjart- arsonar trésmiös hér í bænum, útskrifaöist úr læröaskólanuin 1908 og lauk lögfræðisprófi hér viö háskólann síöastl. ár, efnileg- ur niaöur og var hann nýtekinn viö stjórn dagblaösins “Vísis, þeg-> ar hann lagöist banaleguna. Mann tók út af botnvörpuskip- itiu “Snorra goða” skamt frá Vest- ritannaeyjum síöastl. sunnudag. Hann hét Ólafur Sigurgeirsson,5 um tvitugt, ættaöur undan Jökli. j Náöist hann innbyröis aftur, en varö eigi lífgaöur. Nýlega druknaði í Vestmanna- j eyjunt maður héðan úr bænum, Jón að nafni Pétursson, er bjó með móöur sinni, Margrétu Björnsdóttur. Launanefnditi er nú tekin hér til starfa og þeir hingaö komnir, sem í hana voru skipaðir, nema! Pétur alþingismaöur Jónsson, er ekki kvað geta korniö fyrst um sinn. En hinir eru: Jósef Bjöms- son, Jón Jónatansson, Jón Magn- ússon og Skúli Thoroddsen. Verölagsnefndin hefir !8. apríl sett hámark útsöluverðs á hvéiti í Gullbringu- og Kjósar-sýslu og i Hafnarfirði 44 au. kg., og á Ak-1 ureyri útsöluverö á kolum 3 au. kg. eöa 30 kr. tonnið. Dalasýsla er laus og er umsólkn-; arfrestur til 20. júní. Árslaun 2500 kr. Isaf jaröarprcstakall er auglýst laust, ísafjaröarsókn og Hólssókn í Bolungarvík. Heimatekjur kr. 561.20. Veitist frá fardögum 1915,. en umsóknarfrestur til 25.1 ntaí. , Ilringhenda þessi hefir verið kveöin unt “Gullfoss”: “Gæfan háa efldu oss, ýttu frá oss voða, hvar sem Eáarfunafoss fer unt sjáar boöa. —Eögrétta. Reykjavik 24. apríl. Séra Böðvar Eyjólfsson í Ár- nesi er sagður látinn úr lungna- bólgu. Hann varð rárnl. fertugur. Látin er frú Maria Heilmann, ekkja Jóhanns Heilmanns fyrrum kaupmanns, i hárri elli. . Þá eru og nýlátnir Eyjólfur Símonarson frá Skildinganesi, á sjötugsaldri, og Eyjólfur Ófeigs- son trésmiöur. í fyrradag voru gefin saman Björgólfur læknir Ólafsson á ; Borneó eyju og jungfrú Þórunn Benediktssonar ('kaupmanns Þór- arinssonar). Var brúöguniinn þáj j staddur i læknishéraði sínu á Borneó, en brúðurin i Amsterdam á Hollandi. Þetta fjarlægðar brttllup er svo til kornið, -aö sem I heitmey Björgólfs heföi jungfrú- in orðið aö greiða óhemjufargjald j (1600 kr.), en sem kona hans ekk ert. Svo eru lög þar í landi. Látinn er í Khöfn Claus Hansen j bakari, sonur Hansens hattasmiös, Dr. W. J. MacTAVISH Office 724J Áargent Ave. Telephone .Sherbr. 940. í 10-12 £, m. Office tímar j 3-5 e. m. ( 7-9 e. ta. — Hkimili 467 Toronto Street - WINNIPEG telephonk Sherbr. 432 H. J. Pálmason Charteked Accountant 807-9 Somerset Sldg. Tals. »[. 273g Dr. J. Stefánsson 401 BOVD BL.DG. Cor. Portage an<l Filnionton Stundar eingöngu augna, eyrna, nef og kverka sjúkdðma. — Er aS hitta frá kl. 10—12 í. h. og •2—5 e. h. — Talsími: Maln 4742. Helmlli: 105 OUvia St. Talsími: Garry 2315. Gísli Goodman TINSMIÐUR VERKSTŒÐI; Korni Toronto og Notre Dame Phone Garry 2988 Helvnllís Garry 899. J. J. BILDFELL FASTEIGnASALI J. ö. SNŒDAL TANNUEKNIR. ENDERTON BUILDNG, Portage Ave., Cor. Hargrave St. Suite 313. Tals. main 5302. 520 Union Sank TEL. 2685 Selur hós og lóBir og annast alt þar aölútandi. Peningalán J. J. Swanson & Co. Verzla með fasteignir. Sjá um .eigu á húsum. Annast lán og eldsábyrgðir o. fl. 504 The Kcnsington.Port.&Smith Phone Slain 2597 *Dr. A. A. Garfat, TANNLÆKNIR 614 Somerset Bldg. Phor\e Main 57 WINNIPEC, MAN. 3. A. SIGURDSON Tals. Sherbr, 2786 S. A. SIGURÐSSON & C0. BYCCIþlCAI^EþlN og F^STEICNI\SALAIt Skrifstofa: 208 Carlton Blk. Talsírai M 4463 Winnipeg Skrifstofutímar: Tals. M|. 1524 10-12 f.h. og 2-4 e.h. G. Glenn Murphy, D.O. Osteopathic Physician 637-639 Somerset Blk. Winnipeg Coiumbia Grain Co. Ltd. H. J. LINDAL L.J. HALLGRIMSON ísleuzkir hveitikaupmeun 140 Grain Exchange Bldg. Vér leggjum sérstaka áherzlu & að selja meðöl eftir forskriftum lækna. Hln beztu melöl, sem hægt er aB fá. eru notuS eingöngu. pegar þér kom- ið meS forskriftlna til vor, megið þér vera viss um að fá rétt það sem læknirinn tekur til. COBCUEUGH & CO. Notre Dame Ave. og Sherbrooke St. Phone Garry 2690 og 2691. Giftingaleyfisbréf seld. A. S. Bardal 843 SHERBROOKE ST. selur likkistur og annast om útiarir. Allur útbún- aður sá bezti. Ennfrem- ur selur hann allskonar minnisvarða og legsteina r» i. He mili Garry 2161 „ Offtce „ 300 og 375 E. J. Skjöld, Lyfsali Horni Simcoe & Wellington TaU. Garry 4368 Tals. G. 2292 McFarlane & Cairns æfðustu skraddarar í Winnipeg 335 flotre Dame Ave. 2 dyr fyrir vestan Winnipeg leikhús Thorsteinsson Bros. & Company Byggja hús, selja lóöir, útvegm lán og eldsábyrgð F6n: M. 2B92. 815 Sotneraet BUig. Helmaf.: G. 738. Wlnlpeg, Man. tvítugur aö aldri. j tæringu. Hartn lézt úr -Isafold. Sigfús Pálsson uohU'ós með lægsta verði.^ Annast um alls- konar flutning. WEST WINNIPEG TRANSFER CO. Toronto og Sargent. Tals, Sh.|l619 D. GEORGE Gerir við allskonar húsbúnað og býr til að nýju. Tekur upp gólfteppi og leggur þau á aftur Sanngjarnt verö Tals. G. 3112 363 Sherbrooke St. The London 8 New York Tailoring Co.^a Kvenna og karla skraddarar og lo&íata salar. Loðföt sniðin upp, hreinsuð etc. Kvenfötum breytt eftir nýjasta móð. j|Föt hreinsuð og pressuð. 842 Sherbrooke St. Tais. Garry 2ii8

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.