Lögberg - 11.11.1915, Qupperneq 6

6
LÖGBERG, FIMTUDAGINN 11. NÓVEMBER 1915.
.Y.'.'.V.
!*%••••»
••••!
PllRITy FtOUR
“More Bread and Better Bread V

Bókmentir
Niðurl.
Það sannast á Þorskabít, sem
Fjallaskáldiö segir, “Þótt þú lang-
förull legðir sérhvert land undir
fót, bera hugur og hjarta samt þíns
reimalands mót” og virðist það
vera sameiginlegt öllum þeim er
yrkja hér vestra, þótt á misjöfnu
stig sé.
Þorskabítur kveður fósturjörð-
inni heit og einlæg ástaljóð og
færir þar viða hugsanir sínar i
fagran búning. Sum ættjarðar-
kvæðin hans eru þrungin at
djúpri tilfinningu fyrir erfiðleik-
um landsins eða þjóðarinnar og
ósk um breytta og bætta hagi. Má
þar til nefna kvæðið “Minni ís-
lands” á bls 8. Þar er þetta
meðal annars:
“Vér sendum þer hugskeyti hrað-
fleyg í ljósálfa myndum,
sem herskarar eldlegir birtist í yl-
þiðum vindum
er svífi, þá frosttárum silfruðum
himinn grætur
til sofandi þjóðar i húmskugga
miðsvetrar nætur.”
Á bls. ii er þetta í “Minni Is-
lands:
“Það eru engin látalæti,
leiðum við þig flest,
inn í hjartans æðsta sæti
eins og heiðursgest.”
Þessi orð eru bæði fögur og blátt
áfram, eins og töluö frá sonar-
hjarta til móður.
Siðar í sama kvæðinu lýsir
skákiið tilfinningum vorum eftir
því hvort vel gekk eða móti blés á
ættjörðinni.
“Kættumst, þá úr kvl af skjöldum,
kappinn gat sér lyft,
reiddumst þegar þræls af völdum
þú varst rétti svift;
grættumst þegar börn þín bana
biðu’ á sultartíð;
hétumst þegar hundar Dana
hýddu frjálsan lýé.”
Eitt kvæðið heitir “Vísur um
Island” og eru þær meistaralega
gerðar bæði að rimi og fegurð;
skáldið leiktir sér þar með íslenzka
tungu í dýrum hætti svo fimlega
að maður hlýtur að dást að. Þar
er t. d. þetta: >
“Hlæjandi disirnar dala
drægju þig til þeirra sála
sæirðu’ af bláfjalla brúnum
bæi með hágrænum túnum.”
Kvæðið “Eiriksjökull er reglu-
legt listaverk, þó fáeinir formgall-
ar finnast á því. Er þar svo að
segja rakin saga landsins. Skáld-
ið gerir jökulinn að persónu í ljóði
sinu og talar við hann. Er í þvi
viðtali minst á alla aðaldrætti sög-
unnar. Sagt frá því að jökullinn
sem er jafngamall landinu sjálfu
hafi horft á alt sem þar gerðist;
horft á frægðir og ljóma fomald-
arinnar, afreksverk forfeðra vorra I
og formæðra. Sagt frá kúgunar-'
böndum sem á þjóðina hafa verið
lögð; hörmungum er hún varð að
þola, og svo að endingu sagt frá
aftureldingu með von um fulla
birtingu og heiðan dag. Náttúru-
lýsingar í ]>essu kvæði eru einstak-
lega fagrar. Það er auðséð og
heyrt að andinn hefir komið yfir
hann og hvílt yfir honum á meðan
hann gekk með þetta kvæði og
fæddi það.
Nokkur háfleyg kvæði hefir
Þorskabitur orkt um náttúmfræði,
heimspeki og trúarbrögð. Em þau
allmisjöfn. Eitt ber langt af þeim
öllum og tekur flestu fram, sem,
ort hefir verið meðal vor af því
tagi. Það er “Halley’s halastjam-
an”.
Til þess að njóta þess kvæðis,
njóta kenningar þess og fegurðar,
þarf að lesa það alt og lesa það
vel. Þess konar ljóð yrkir enginn
sá er hugsunarlítið anar áfrám;
þar er þetta gullfallega erindi:
“Hvaðan ertu’ úr alheimsgeimi r
Enginn vegabréf þitt sá.
Ertu bara svona á sveimi
sí og æ og til og frá?
Nei, þér drottinn sólna setti
sérstakt verk, er gegna hlauzt.
Minstu .agnir hvað þá hnetti —
hann ei skapar tilgangslaust.”
Það væri synd að minnast á
•kvæði Þorskabíts án þess að benda
á vísur til Steingríms Thorsteins-
sonar. Þar er þetta:
“Berast létt frá smæstu smæð
— smátt því skáldin finna —
upp til guðs í hæstu hæð
hreimar tóna þinna.
Ardagssól þá signir fjöll
söngva þúsund munnar,
seiða þig í sumarhöll
sjálfrar náttúrunnar.
Kvæðadís úr ljóssins lind
lauguð, himinborin,
þar í engil meyjar mynd
mætir þér á vorin.”
Þessi seinasta vísa er ein hinna
allra fegurstu sem bókmentir vor-
ar eiga.
Þorskabitur er umfram alt al-
a
S ö L, S K I N.
Matthias Jochumson
Hann er áttræður í dag. Hann er svo mikið æskuskáld og
sólskinsskáld að bezt þótti eiga við að Sólskin fiytti ekkert ann-
að í þetta skifti en kvæði eftir hsnn cg n yr.d af hcnum.
Barna bœn.
Ó, faðir, gjör mig lítið Ijós
um lífs míns stutta skeið
til hjálpar hverjum hal og drós
sem hefir vilzt af leið.
Ó, faðir, gjör mig blómstur blítt,
sem brosir öllum mót
og kvíðalaust við kalt og hlýtt
er kyrt á sinni rót.
Ó, faðir, gjör mig ljúflings lag
sem lífgar hug og sál
og vekur sól og sumardag,
en svæfir storm og bál.
Ó, faðir, gjör mig styrkan staf,
að styðja hvern sem þarf,
unz alt það pund, sem guð mér gaf
eg gef sem bróðurarf.
Ó, faðir, gjör mig sigursálm,
eitt signað trúarlag,
sem afli blæs í brotinn hálm
og breytir nótt í dag.
Til Bjössa litla.
Góða barnið, Bjössi minn,
brosi niður á glókoll þinn
sólin blíð og signi þitt
saklaust höfuð, barnið mitt.
Aftur lifna foldin fer,
fuglar verpa, ærin ber,
rjúpan á í runni bú,
rís úr dái flugan nú.
Sjómenn róa’ og sækja ver,
sveimar kjói’ að gamm sér,
vellur spói sætan söng,
syngur lóan dægur löng.
Svona fagran guðs um geim
gleðin okkur sækir heim;
guð er að leiða ást og yl
allrar sinnar skepnu til.
Þar sem flugan féll í dá
föðuraugað góða sá
lifnar nú sá litli fans \
og lofar gæðsku skaparans.
Hann sem orminn hulinn sér
hvemig skyldi hann gleyma þéi
og föðurbrjóst þér fela sitt,
föðurlausa barnið mitt?
Það er hjartans huggun mín,
herrans auga sér til þín,
þó að fylgi mæðan mér
og mamma verði fjarri þér.
Elska, biddu, bam mitt, hann!
bregðast þá ei gæfan kann,
þó að svíði sorg og hel.
Sonur blíði, farðu vel.
Alexander.
Langur þráður leynir sér
litlum oft í hnykli,
indælt væri’ ef yrði’ úr þér
Alexander mikli.
Sigrún.
Signi þig, fagra Sigurrún
sólin á meðan ljómar hún,
en þegar dagur byrgir brá
blessi þig sérhver stjarna þá.
vöruskáld, en þó bregður hann
fyrir sig nöpru háði öðm hvoru og
ferst það mætavel. Þ^nnig er í
kvæðinu “Heilræði” á bls. 125. Þar
er þetta meðal annars:
“Viðskiftum við aðra í
á þig láttu’ ei snúa.
Ef þú hefir hag af því
horfðu’ ekki’ í að ljúga.”
í samræðum aðra við
ei mátt keppinn vera.
Minst að skýra málefnið
mest er um að gera.
Vertu þar sem vald er mest,
varast hlutinn minni,
eftir því sem borgast bezt
breyttu stefnu þinni. '
Svo þig fyrir mikinn mann
meti fólksins grúinn
ávarpaðu aldrei þann
.illa sem er búinn.”
Og seinasta vísan þar er svona:
“Ef þú rekja heyrir hann
( fátæklinginn)
harma tölur sínar,
láttu einhvern andskotann
upp í hlustir þínar.”
Smellna vísu hefir skáldið ort
um dansinn, hvemig sem unga
fólkinu kann að 'geðjast að henni:
“í höfðinu forðum vitið var
og vann að bótym,
nú er það orðið alstaðar
í afturfótum.”
Erfiljóð Þorskabits eru mörg
gullfalleg, t. d. eftir Áma Svein-
bjömsson, Eyjólf Magnússon
('ljóstoll), séra Lárus Thorarensen
og Sigurð póst. í kvæðinu eftir
Áma er þetta:
“Þú ert genginn, góður drengur!
Gröfin fengið hefir sitt.
Heim á vengi lífsins lengur
Iitur enginn blómið þitt.
Líf er mikið líkt — ef gáum —
ljósi, er þykir brenna fljótt,
eða kvikmynd, er vér sjáum
augnablik, en hverfur skjótt.
En um Eyjólf segir hann;
“Þönglabökkum þjóðlífs frá
þú hefir tekið feginn
síðsta stökk, og stígið á
ströndina hinum megin.
Eftir dauðann ólánsmann
Oddborgarar segja:
“Enga köllim átti hann
aðra’ en lifa’ og deyja.”
Eins og allir skilja er hér að-
eins drepið niður, hér og þar, en
ekki ritdæmt ítarlega, né um alt.
Þó má ekki sleppa einu kvæði,
sem fyr var minst á, það er “Ást
í meinum”, eflaust langmesta
kvæðið í bkinni; reglulegt skáld-
verk frá upphafi til enda og sum-
staðar frábærlega fagurt. En sá
galli er á að þetta kvæði hefði alls
ekki átt að prentast; það flytur
óheilla kenningu, sem hættuleg er
og viðsjárverð. Allir menn eru
undir þau lög seldir að bera
ábyrgð verka sinna — eða þeir
eiga að vera það — þeir sem sér-
staka hæfileika hafa þegið af |
hendi náttúmnnar t. d. ljóðalist
og skáldskapargáfu, eru siðferðis-
lega skyldir að beita þeim þannig
að heillir stafi af, en forðast að
láta ljóð sín verða að ásteitingar-
steini. Þetta kvæði, sem hér er
um að ræða, er þess eðlis og er
svo vandað að öllum búningi og
framsetningu, og svo hrifandi þar
að auki, að lestur þess getur orðið
upphaf að þungu böli.
Sumir halda þvi fram að skáld-
inu séu engin takmörk sett, en það
er herfilegasti misskilningur; hann
hefir ekkert vald til þess að vinna
tjón með ljóðum sínum, eða kenn-
ingum þeirra. Það er ekkert minni
synd fyrir skáldið að láta menn
lesa frá sér sannarlegt siðferði, en
fyrir vínsalann að láta menn
drekka frá sér vitið.
Sig. Júl. Jóhannesson.
Til Vestur-Islendinga.
Nefnd sú hér í Winnipeg, sem
staðið hefir fyrir hlutasölu í “Eim-
skipafélagi íslands”, hefir nýskeð
fengið svolátandi bréf frá forstöðu-
nefnd félagsins í Reykjavík, dags.
29. Sept. síðastl.:
“Hinn 1. Júlí síðast liðinn var
gjalddagi síðustu greiðslu hlutafjár
Vestur-Islendirrga í H.f. Eimskipa-
félags Islands. Samkvæmt þeim
skýrslum, sem oss hafa borist, hafa
Vestur-íslendingar lofað um 200,000
kr. í hlutafé, en af þeirri upphæð er
ekki komið í vorar hendur meira en
139,974 kr. 42 aurar, og vantar því
um 60 þús. kr. til þess að Vestur-
íslendingar hafi staðið í skilum við
félagið.
Það hvílir sú skylda á félagsstjórn-
inni, að ganga ríkt eftir því, að alt
lofað hlutafé félagsins sé borgað á
réttum tíma, enda hefir oss tekist,
að fá fullnægt fyrir löngu hlutafjár
loforðum manna hér heima. Vér höf-
um átt nokkrar bréfaskriftir um
þetta við gjaldkera nefndarinnar í
Winnipeg, en sjáum oss nú knúða til
þess að snúa oss til yðar sem for-
martns nefndarinnar með þeim til-
mælum að þér hlutist til um að
greitt verði nú þegar það, sem enn
er ógreitt af hlutafé Vestur-Islend-
inga.
Af vorri hendi hefir áður í bréf-
um til gjaldkera nefndarinnar verið
sýnt fram á það, hvílíkt tjón það er
fyrir Eimskipafélagið að Vestur-
íslendingar standi ekki í sk-lum við
það, og teljum v'ér óþarft >ið endur-
taka það hér, enda liggur það í aug-
um uppi.
Með mikilli virðingu,
H.f. Eimskipafélags íslands.
Sveinn Björnsson, Eggert
Clesson. Ol. Johnsen, Jón
Guðmundsson, J. E. Frið-
geirsson, Halld. Daníelsson.
Hlutasölunefndin hér finnur sér
skylt að auglýsa bréf þetta orðrétt,
svo að sjást.megi hv'ernig forstöðu-
nefnd félagsins á íslandi skoðar af-
stöðu vor Vestmanna gagnvart því.
Nefndin hér leyfir sér því að mæl-
ast mjög alvarlega til þess við alla
þá, sem gerst hafa hlutahafar í Eim-
skipafélaginu, að þeir nú borgi til
féhirðis nefndarinnar alt það, sem
þeir eiga ógoldið af hlutafé sínu, eins
fljótt og þeitn er það frekast mögu-
legt. Það er óneitanlega Eimskipa-
félaginu mikill bagi, að verða að
borga vexti af jafngildi þeirrar upp-
hæðar. sem Vestur-íslendingar eiga
ógoldið í hlutum þeirra og sem fvrir
nokkru hefðu átt að vera borgaðir
til félagsins að fullu.
Þess má og geta, að v'egna at-
vinnuskorts og sívaxandi verðs á
lífsnauðsynjum þeirra, er búa i borg-
um og bæjum hér vestra, má búast
við, að ekki borgist öll þau loforð,
sem nefndin hefir bygt áætlanir sín-
ar á; og þar sent hins vegar upp-
skeran af ökrum: bænda hefir á
þessu hausti orðið óvanalega góð, þá
leyfir nefndin sér að mælast til þess
l við þá bændur, sem enn þá ekki hafa
[ gerst hluthafar í félaginu, að þeir nú
! riti sig fyrir hlutum í því, með því
að senda skriflega tilkyaningu um
það til féhirðis, herra Th. E. Thor-
feteinssonar, ráðsmanns North. Cr.
bankans hér í borg. íslendingar á
Islandi hafa fyrir löngu borgað að
fullu öll loforð sín til félagsins og
eru enn á ný'teknir að leggja fé í
þriðja skipið, sem félagið ætlar að
láta smíða, eins og auglýst hefir
verið. Nefndinni v'æri því mjög
kært, að vestur-ísl. hluthafamir gerðu
sitt ítrasta til þess að greiða loforð
sín sem fyrst og einnig það, að sem
flestir nýir hluthafar gefi sig fram
við féhirði vorh hér, með þá hluta-
upphæð sem þeir finna sér fært að
annast, til styrktar félaginu.
Þess skal að síðustu getið, að hr.
Sveinn Björnsson hefir nýlega sent
nefndinni hér lög þau frá Alþingi í
fyrra, sem konungur Dana samþykti
með undirskrift sinni þann 30. Nóv.
1914, sem veita1 2 Vestur-íslending-
um sæti i stjórn félagsins.
Winipeg, 4. Nóv. 1915.
B. L. Baldwinson,
ritari nefndarinnar.
ELDSPÍTNA TAL
Vér höfum nú búið til eldspítur í 64 ár, til dag-
legrar brúkunar og aðrar tegundir.
Vorar sérstöku eldspítur eru “The Gaslighter“
sem er 4 1-4 þml. á lengd [brennur í 35 sekúndir í
hvaða veðri sem ■ r] “Wax Vesias“ fyrir þann sem
reykir og margar aðrar tegundir.
Til heimabrúkunar eru mrst notaðar
”SlLENT 5“
Til allrar brúkunar, biðjið kaupmann yðar um
EDDY'S ELDSPÍTUR
tífl/m
CANADAÍ,
FINEST
THEATW
því að biðja um skrásetningar blöð j
hjá búnaðardeildinni í Winn.peg og |
1 gera það tafarlaust og senda með því i
J gjaldið, sem eru $2.00. Sömuleiðis |-----------—---------------
j þarf að senda vottorð um ætterni I.EIKUItlNN AI.I.A pKSSA VIKU
j hestanna og senda alt í ábyrgðu' I,il sýnnr sis í lieila viku. byrjar með
1 v,réfi ménudegi 8. Nóv. með Mats á
Miðvikudast og Uaugardag
HIN CANADISKA LEIKKONA
MARGABET
— A—N—G—I,—I—N —
Mánudag, priðjudag og Föstudag og
eftir hádeiíi á Laugardag
leikur hún
Frá Búnaðardeild
Manitoba.
Hcstakynbóta l'ógunum verður að
framfylgja.
Allir Manitoba bændur og þeir, er
ala upp hesta, gleðjast eflaust við
þær fréttir, að fylkisstjórnin hefir
lýst [iví yfir, að eftir 8. Nóv. 1915
löðlist hestakynbóta lögfn fá 1914
fullkomið gildi.
Nýju lögin ákveða, að allir kyn-
bótahestar skuli skrásettir með ná-
kvæmu eftirliti. Það er því áríð-
andi að byrja skrásetninguna sem
fyrst, þar sem þessi fyrsta skrásetn-
ing í fylkinu tekur talsverðan tíma.
Búnaðardeild fylkisstjórnarinnar
er að senda út nákvæmar upplýsing-
ar um lögin ásamt umsóknar eyðu-
blöðum. Allir kynbótahesta eigend-
ur, sem skrásettu hesta sína árið sem
leið, fá þessar upplýsingar með
pósti. Búnaðardeildmni er það á-
hugamál að ná í alla, sem flutt hafa
kynbótahesta inn í fylkið síðan skrá-
sett v'ar seinast, og eru allir ámintir
um að biðja umt skrásetningarblöð
sem fyrst. Enga kynbótahesta, sem
eki eru reglulega skrásettir og skoð-
aðir, verður leyft að nota í Manitoba
1916, og búnaðarde'ldin æskir sem
beztrar samvinnu allra, til þess að
starfið geti byrjað sem allra yrst.
Svo er til ætlast, að skoðun og
skrásetning fari fram á hagkvæmum
stöðum til og frá í fylk'nu. Jafn-
skjótt og ferðaáætlun skoðunarmann-
anna hefir verið samin, verður aug-
lýsing fest upp í hverju héraði og
frá því skýrt hvar og hvenær skoðun
fari fram í héraðinu.
Sérstök tilkynning um skoðwiina
verður einnig send eigendum kyn-
bótahesta.
Allir kynbótahesta eigendur ættu
Fylkjanöfn á hospitalsdeildum.
Sjúkrahúsið á Frakklandi,* sem
búið hefir verið út til lækninga
særðum hermönnum, flestum frá
Canada með canadiskum læknum
og canadiskum hjúkrunarkonum,
hefir verið skýrt “Canada” og er
það í deildum, sem hver um sig
heitir fylkisnafni. Eru þar deild-
imar: “Quebec”, “Ontario”,
“Nowa Scotia”, “New Brunsvick”,
“Prince Edward Island”, “Mani-
toba”. Saskatnhewan”, “Alberta”,
“British Columbia”, og “Yukton”
og “Ottawa”. Deildirnar eru þvx
ii og rúma 750 manns allar til
samans. 8000 hafa þegar verið
þar. og aðeins 44 dáið. Aðeins 500
af þessum 8000 hafa verið Can-
adamenn. Álitið er*að helmingi
fleiri læknar og hjúkrunarkonur
séu við þetta hospítal en nauðsyn-
legt sé eða þörf sé á.
Venustiano Carranza.
forseti Mexicos, hefir lýst því
yfir að engum sérstökum trúar-
flokki verði veitt nein sérréttindi,
og kaþólskir menn verði þar á
engan hátt ofsóttir. En aðvörun
srefur hann kaþólskum um það að
láta trúmál afskiftalaus. Carranza
hefir einnig komið á þeim nýjung-
um að hann hefir skift upp öllu
auðu stjómarlandi í smábletti,
sem fátækir menn geta fengið til
heimilis réttar. Þau< lönd sem
einstakir menn og félög áttu áður
verða ekki tekin al peirri. Enn
fremur hefir hann keypt 5 loft-
skeyta áhöld af beztu tegund, til
þess að koma á þaðan loftskeyta-
sambandi þaðan milli Bandaríkj-
anna og Canada.
Vikuna frá II. Nóv. leikur hin mikla
leikkona
—MARGARET ILLINGTON—•
I hinum mikla nýja leik Henry
Arthur Jones
“THE LIE.”
Mats. á Miðvd. og Laug.d.
Veró aS kveldi $2.00
til 25c. Mats. $1.50 til 25c.
Tvær vikur byrjar Mánudag
22. Nóv.
Matinee cL glega
Heimsins 8. undur eftir D. W. Griffith
THE BiRTH 0F A NATI0N
S ó L S K I N.
Cr FriSþjófi.
Vorið kemur, kvaka fuglar,
kvistur grænkar, sunna hlær,
isinn þiðnar, elfur dansa
ofan þar sem dunar sær,
Rós í gegn um reifar brosir
rjóð og hýr sem Freyju kinn;
brjósti manna vorið vekur
von, með hlýjan unað sinn.
Sumarvísa.
Nú kveður gamli Kári
sinn kalda vetrar stól;
í garð með gullnu hári
nú gengur drótning. sól.
Frá hlýjum himinsölum
nú hlær hin svása dís
og breytir bleikum dölum
í bjarta paradís.
Opnaðu bœinr.
Opnaðu bæinn, inn með sól!
öllu gefur hún líf og skjól,
vekur blómin og gyllir grein,
gerir hvern dropa aðalstein.
Opnaðu bæinn.
Opnaðu bæinn, unga sál,
inn með fegurð og guðlegt mál;
inn með alt hreint, og hitt á brott,
himnesk náð er að læra gott.
Opnaðu bæinn.
Opnaðu bæinn, hjartans hús
helgi sér elskan líknarfús,
þar sem að aumir aðgang ta
englar ei heldur sneiða hjá
Opnaðu bæinn.
Vetlingarnir.
Vetlingarnir voru gull
vann þá drós úr kærleiksull,
prjónaði þá með trú og trygð,
en tvinninn var úr skírri dygð.
Fósturiandsins Freyja.
Fósturlandsins Freyja,
fagra vana dís
móðir, kona, meyja,
meðtak lof og prís;
blessað sé þitt blíða,
bros og gullin tár;
þú ert lands og lýða
ljós í þúsund ár.
fslandsvísa.
Sit þú fósturfoldin mín
frjáls í segulheiði.
Sé hver vagga signuð þín
og sérhvert dáins leiði.
Or Skuggasveir i
Mér sýndi þokan svarta
hve sviplegt lífið er,
en blessuð sólin bjarta
á bak við myrkrið fer.
Til Svavars litla.
Aftur—upp aftur er aldanna líf,
aftur—upp aftur sem blaðið á hníf,
aftur—upp aftur unz ætm'er tull,
ánægjan farin og brotin vor gull.
Blessuðu vinir frá bemskunnar tíð
bræður og systur um grundir og
hlíð,
ljúfvinir beztu, sem litið eg hef,
lesið hér dálítið minningar stef.
Hvern á eg fyrstan að nefna á
nafn;
nóg var í kotinu góðvina safn,
Neitað um far.
Þegar Cunard linu skipið fór
af stað frá Liverpool til New
York á föstudaginn afsögðu kind-
ararnir að vinna ef á skipinu yrðu
fluttir írskir menn á herþjónustu
ah'ri, sem auðsjáanlega væru að
flýja af landi burt til þess að
svíkjast undan herþjónustu.
Stjórnendur skipsins tóku í sama
strenginn og var mönnunum ekki
leyft far.
Blað upptœkt.
Blaðið “London Globe” og
prentsmiðja þess var gert upptækt
af lögreglunni á föstudaginn var.
Þótti það hafa flutt greinar hættu-
legar fyrir þjóð og land.
"Kveðju og þakkarorð”
Mér er það ljúft og skylt að
þakka öllum löndum mínum sem
mér gafst kostur á að sjá og ná
til og bera erindi mitt upp við á
ferð minni til Lundarbúa, og allra
annara í þeim bygðarlögum sem
ferð min lá um í síðast liðinni
viku, fyrir þær hlýju og mannuo-
legu undirtektir sem þeir gáfu
mér svo að segja undantekningar-
laust.- — Já, sannarlega má eg
vera þeim þakklátur fyrir alla þá
velvild og greiðvikni sem þeir létu
mér í té. Og gladdi það mig
sérlega, hvað þessi okkar fyrsta
líknarstofnun á alment nú þegar
miklum vinsældum að fagna á
meðal Islendinga. Og þessi fyrsta
tilraun, þó lítil sé, þar sem eg að-
eins hafði 4 daga til að ferðast
um afar víðáttumikla nýlendu, er
skýr vottur þess, hversu heimilið
“Betel” má vænta af Vestur-Is-
lendingum i framtíðinni og hvað
Islendingar eru í eðli sínu, og að
það eru þó til málefni sem
þeir sýnast fúsir og viljugir til að
sameina krafta sína um.
Eg verð svo í sambandi við
þessa ferð mina að geta þess, að
þó að árangur af henni yrði
hinn æskilegasti sem hægt var að
hugsa sér að hann gæti orðið und-
ir núverandi kringumstæðum
manna alment, þá var það æði
stórt svæði, ú t frá Lundar þar
sem var ómögulegt að fá tíma til
að komast yfir. Til allra þeirra
og annara sem eg ekki átti kost
á að fá að sjá, vildi eg góðfúslega
biðja að snúa sér til eftirgreindra
manna með það sem þeir hefðu í
hyggj11 að leggja fram til styrktar
jiessu málefni. Það eru þeir séra
H. Leó, Kristinn Goodman og
Kristján Backman, Lundar; eftir
því sem hægast verður að ná til
hvers fyrir sig. Þetta eru þeir
einnig beðnir að hafa í huga sem
af góðvilja lofuðu tillagi til
“Betel”, en ekki höfðu peninga við
hendina þar sem eg hitti þá. Eg
vil og geta þess að herra Jónas
K. Jónasson, Dog Creek P. O.—
þar alþektur kaivpmaður — bauðst
til að taka að sér að veita móttöku
öllum tillögum sem landar á því
svæði vildu láta af hendi rakna.
Eg hefi af þessari fyrstu ferð
minni í þessum erindagerðum
fengið i huga mínimi fullvissu fyr-
ir því að landar hérmegin hafsins
verða samtaka við þetta sameigin-
lega líknar- og kærleiksverk, að
sjá þessu unga fósturbarni þeirra,
“Betel”, borgið. Að þeir muni
veita því gott uppeldi, það er trú
mín og vissa. Og að síðustu:
\’æri ekki óhætt að álykta að með
því að styrkja þetta líknarfyrir-
tæki með fjárstyrk og á annan
hátt í orði, séu hverjir þeir er
það gera að opna sér “hlið him-
ins — frá því sjónarmiði skoðað.
Þess skal og að siðustu getið að
kvitteringar fyrir allar gjafir og
tillög verða auglýst í íslenzku
vikublöðunum og “Sameining-
unni”.
Með vinsemd og kærleika
Yðar
G. P. Thordarson.
Sjötíu ára. braustur eins
og fimtíu ára.
Vitnisburður Mrs. Whitehead um
Dodds Kidney Pills.
Saskiitcliewan kona rðlegsui’ öllum,
sem lasnir eru, að hrúka Dodd’s
Kidney Pills.
Goschen, Sask. ------------ (Sér-
stakt). “Eg er bráðum orðin 70 ára
gömul, en eg er elns frlsk og eg værl
fimtug.” petta er það, sem Mrs.
David Whitehead segir. Hún er
vönduð og merk heiðurskona og nýt-
ur mikillar virðingar hér. Og Mrs.
Whitehead gleymir ekki að geta þess
að hún þakkar þaS Dodd’s Kidney
pillum, hversu hraust hún er.
“Eg var svo lasburSa”, segir hún,
"aS þaS leiS oft yfir mig. Eg hélt áð
veiki mln stafaSi frá nýrunum og eft-
ir aS eg las auglýsingu reyndi eg
Dodd’s Kidney Pills. Nú er lasleiki
minn allur horfinn; eg sef betur og
er ekki sí-þreytt eins og eg var áSur.
Eg ráSlegg öllum konum, sem þjást
eins og eg gerSi, aS taka Dodd’s Kid-
ney Pills.”
þúsundir manna og kvenna I Cán-
ada eru reiSubúin aS segja hiS sama
um Dodd’s Kidney Pills. I>ær yngja
fölkiS upp vegna þess aS þær hreinsa
blóSiS og gefa þvi llkamanum nýtt líf
og krafta. Dodd’s Kidney Pills, 50c.
askjan eSa 6 öskjur fyrlr $2.50 hjá
öllum lyf8ölum eSa hjá Dodd’s Medi-
cine Co., Ltd., Toronto, Ont.