Lögberg - 23.12.1915, Blaðsíða 5

LÖGBERG, FIMTUDAGINN 23. DESEMBER 1915
5
TIL AKURYRKJU-BÆNDANNA!
Kærl herra !
Megum vi8 vænta þess, ag þú sendir okkur hveiti þitt I haust
til sölu ?
Ef okkur gæti hepnast a8 fá fyrir þa8 þö ekki væri nema brot
úr centi fyrir hvert bushel hærra en a8rir fá, þá getur þa8 munat þig
talsver8u þegar um heilt vagnhlass er aS ræSa.
ViS erum einu Isledingarnir I Winnipeg, sem reka þa8 starf a8
selja hveiti fyrir bændur, þess vegna mælumst vi8 til, ag þú sendir
okkur hveiti þitt til sölu gegn venjulegum ómakslunum.
Vi8 ábyrgjumst aS hveiti þitt nái hæstu rö8 (grade) sem þa8
getur fengiS og a8 þú fáir fyrir þa8 hæsta ver8 sem markaSurinn
býBur.
Ef þú æskir þess, þá erum viS reiSubúnir ag láta þlg hafa sann-
gjarna borgun fyrirfram I peningum út á vagnhlass þitt.
Áform okkar er a8 ná vi8skiftum íslenzkra bænda I Vestur-
Canada og selja fyrir þá korn þeirra. Ekkert ver8ur úgert látiS af
okkar hendi til þess a8 tryggja okkur vi8skifti þeirra framvegis.
SkrifiB okkur hvort sem þi8 viljiS á íslenzku e8a ensku.
Me8 beztu ðskum,
COLXJMBIA GRAIN CO., I/TD.
242 Grain Exchange Buildlng, Winnipeg.
Talsíml Main 1433.
Licenced Bonded
Simpson-Hepworth Co.,
Limited
446 Grain Exchange, Winnipeg
Góðir kornsölumenn fyrir bœndur að
skifta við
Hveitiprísarnir verða breytilegir og kornsölumenn
geta orðið yður að liði.
VÉR HÖFUM STAÐIST REYNZLU TÍMANNA
Tuttugu og tveggja ára trú þjónusta í þarfir kornyrkju-
manna stendur á bak við nafnið:
Herbert H. Winearls
♦
Aðal skrifstofa: Útibú:
237 Grain Exchange Union Bank Building
WINNIPEG BRANDON
Eins og að undanförnu er mér ant um að komast að sem beztum kjörum
fyrir mína gömlu viðskiftamenn og geta orðið mörgum nýjum að liði í ár.
SKRIFIÐ EFTIR WINEARLS: “HELPFUL HINTS TO GRAIN SH PPERS”. NÝ ÚTKOMIÐ. KOSTAR lOc. VIÐSKIFTAMENN FÁ KVERIÐ ÓKEYPIS. ÞAÐ SPARAR YÐUR PENINGA.

\T' • •• 1 • timbur, fjalviður af öllum
Nyjar vorubirgðir tegundum, geirettur og als-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarins.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
----------------Limited -------------
HENRY AVE. EAST - WINNIPEG
SEGID EKKI
“EG GET EKKT BORGAÐ TANNLÆKNI Nt).”
Vér vitum, a8 nú gengur ekki alt a8 ðskum og erfltt or a8 eignaat
■Uldinga. Ef til vlll, er oss þa8 fyrlr beztu. þaB kennir osa, sera
verBum a8 vlnna fyrlr hverju centl, aC meta giidl penlnga.
MINNIST þess, a8 dalur sparaBur er dalur unninn.
MINNIST þess elnnig, a8 TENNIJR eru oft melra vlr8i en penlngar.
HEILBRIGÐI er fyrsta spor til h&mlngju. þvl ver8i8 þér &8 vernda
TENNURNAR — Nú er timinn—hér er staðurinn tll a8 láta gera vtð
tennnr yðar.
IVIikill sparnaður á vönduðu tannverki
EINSTAKAR TENNCR $5.00 HVER BESTA 22 KAR. GCLL
$5.00, 22 KARAT GULI/TENNUR
Verð vort 6valt óbreytt. Mörg hundruð manns nota sér hlð lága verð.
HVERS VEGNA EKKI p6 ?
Fara yðar tilbúnu tennur vel?
•ða ganga þær iðulega úr skorðum ? Ef þær gera ÞaS, finnlð þá tann-
lækna, sem geta gert vel vlB tennur y8ar fyrir vægt verð.
FO sinnl yður sjálfur—Notlð fimtán ára reynslu vora við tannlæknlngar
$8.00 HVALBEIN OPIÐ A KVÖLDUM
DR. PARSOITS
McGREEVT BLOCK, PORTAGE AVE. Teleíónn M. «99. Uppi jrflr
Grand Trunk farbréfa akrifstofu.
Heilbrigði.
og forðast eins og versti voSagest-
ur.
CNiöurl. frá 3. blsj v
nóttunni hvaS eftir annaS, a<5 þeir
eru færri á nóttunni en á daginn
þegar alt er á ferö og flugi. En
þrátt fyrir þaö þótt þetta sé marg-
sannaS vísindalega S'vo ekki verði
hrakið, þá er almennings trúin svo
n>tgróin i þá átt aS næturloftiS sé
óholt, að þúsundir manna ]x>ra
ekki aS hleypa því inn í svefnher-
bergi sín aS vetrinum til. Á
sumrin er þaS ekki eins hættulegt,
því þá eru hús og herbergi oftast
opin á daginn og hreint loft fer í
gegn um þau einhvem tima sólar-
hringsins; en aS vetrinum er næt-
urlofthræSslan regluleg plága;
þaS er þá nákvæmlega úblokaS
Ef þaS væri ekki alvarlegra en
svo aS þaS væri hlátursefni, þá
væri þaS hlægilegt hversu föst-
um tökum þessi gamla hégilja
hefir tekiS á hugsun fólksins yfir
höfuS, og hversu erfitt er aS upp-
ræt ahana.
í staS þess aS opna glugga og
hleypa inn hreinu vetrarloftinu aS
nóttunni, sofa þúsundir manna í
litlu svefnherbergjakytrunum meS
lokaSa glugga og anda aS sér sama
loftinu upp aftur og aftur, fullu
af eitri og banvæni. Þegar þetta
er athugað, er ekki aS furSa þótt
vér fáum oft “kvef”.
t
Mrs. Ólöf Kristjánsson
i
Hún andaSist hinn 23. sept. siö-
astliSinn, eftir langvint heilsuleysi,
aS heimili tengdasonar síns og
dóttur, Mr. og Mrs. Th. Oddsonar
fasteignasala hér í borginni. JarS-
arförin fór fram frá heimili
þeirra hinn 30. sama mánaSar;
var lík hennar flutt til Selkirk og
jarSað í grafreit lúterska safnaS-
arins þar. Var hún jarSsungin af
séra Rúnólfi Marteinssyni.
Hún var fædd 1. janúar 1832
aS Mána á Tjörnesi í Þingeyjar-
sýslu á Islandi. Foreldrar hennar
voru Davíð Sólmonsson og fyrri
kona hans Sigurlaug Kristjáns-
dóttirf"?), sem þar bjuggu lengi.
Alsystkin hennar voru þrjú: Rósa,
móSir G. A. Dalmanns verzlunar-
manns í Minneota, Minn. og Ind-
riði, faðir þeirra systra Mrs. B. M.
Long og Mrs'. Tryggvi Olafsson
hér í Winnipeg og Mrs. M. FriS-
rikssonar í Blaine, Wash., og
Helga; giftist hún austur i Múla-
sýslu. HálfbræSur hennar vom:
Kristján, dáinn heima á íslandí,
og Jón DaviSsson í Marshall,
Minn. I-Tún giftist áriS 1858;
mun hún þá hafa átt heima í
Reykjahlíð við Mývatn. MaSur
hennar var Sigfús Kristjánsson,
bróSir Markúsar sem nú er til
heimilis hjá Gunnlaugi Snorrasyni
á KraunastöSum í GrenjaSarstaða-
sókn í Þingeyjarsýslu og Sveins,
sem lengi bjó á BjarnastöSum í
BárSardal, nú til heimilis í Wyn-
yard, Sask., og Kristjáns frá
Nýja-bóli á Hólsfjöllum, sem ný-
lega lézt aS heimili sinu nálægt
Hnausa P. O. í Nýja íslandi. í |
hjónabandinu eignuðust þau Sig-
fús og Ólöf 5 böm; dóu þrjú af
þeim í æsku en tvær dætur lifa
hana, GuSný kona Gunnlaugs
Oddsonar í Selkirk og Rakel kona
Þorsteins Oddsonar bróður hans,
fasteignasala í Winnipeg. ÁriS
1888 fluttust gömlu hjónin með
tengdasonum sínum og dætrum til
Ólöf Davíðsdóttir Krisfjánsson
MeS þakklæti virðing og viðkvæmri ást
þig vinirnir, Ólöf, i hinzta sinn kveðja.
Þín trúfasta umhyggja aldrei þeim brást,
er andstreymi lífsins þá nálgast þú sást,
meS hjálpfýsi reyndirSu’ að hugga og gleðja;
og sjálfsfórn engin var þér of þung,
meS þreki þú stríddir, sem hetja ung,
í sölurnar jafnvel lífiS lagðir.
Þótt liSir þú mótlæti sjálf—þú þagðir.
þitt kyrláta líf var sem ljúfasti blær,
eða ljósgeisli mildur frá heiSinu bláa;
sem blessun og heill yfir heimilin slær
og hressir og vermir svo langt sem hann nær
og þroskar hiS góða og göfga og háa.
AS vera’ en ei sýnast, þaS virtirSu mest,
þaS vita þeir allir, sem þektu þig bezt.
Þótt blómrósir fölni’, er þeim byljir granda,
ei bliknar þó skart hins hógværa anda.
Þú grandv'örum fetum þitt skundaðir skeiS
og skylduna ræktir, þótt lífið þig mæddi;
og vegfarar ýmsir þótt viltust af leið,
þitt vegljós var drottinn, þinn hugur ei kveið,
hann var klettur og borg, þegar böliS þig hræddi.
Mót sólunni stefndi þín öndin ung,
þótt ellin þig beygði, hún var þér ei þung;
því kjörgripir þrír þitt krýndu hjarta:
kærleikur, trúin og vonin bjarta.
Og nú ertu flutt inn á lifenda land,
í ljósiS til himna, sem eftir þér biSu.
Nú knýtiS þiS aftur það ástanna band,
sem áður sneiS dauðinn meS helköklum brand,
svo í brjósti þér undirnar blæddu og sviðu.
En í himninum gróa öll hjartasár,
og harmar þar gleymast og þorna tár.—
Þín minning hjá vinunum lengi, lengi
mun leika á þíðustu hjartans strengi.
María G. Arnason.
Selkirk, Man. Canada. Þár misti
hún mann sinn voriS 1895. Heim-
ili sitt hafði hún ávalt hjá Þór-
steini tengdasyni sínum og Rakel
dóttur sinni frá því þau komu til
þessa lands; naut hún hjá þeim
ástríkis og umhyggjusemi í öll-
um greinum. 1 hinum langa og
erfiða sjúkdómi hennar önnuðust
þau hana meS ástsemi og trú-
festi sém góS börn ástríka móður,
og létu engan hlut sparaðan til aS
létta henni sjúkdómskrossinn.
Ólöf sáluga var sérlega vöndúS
og merk kona bæði til orða og
verka. Stilt og gætin i allri fram-
komu og hjálpsöm og úrræSagóS
ef vanda bar að höndum. Orðvör
var hún og góðgjöm í annara
ntanna garð, og ætíð fremur til að
afsaka náungann en áfella hann.
LagSi jafnan gott til mála, þegar
því varð viS komiS.
Ilún hafði fengið sinn skerf af
mæSukjörum lífsins, eins og geng-
tir. MaSur hennar misti heilsuna,
fáum árum eftir gifting þeirra.
BmgSu þau þvi búi og dvöldu
eftir það í mörg ár á ýmsum stór-
unt og mannmörgum heimilum,
bæSi í Mývatnssveit, BárSardal og
viSar, þar sem ólöf sál. hafSi á I
hendi ýmis'leg vandasöm og á-
byrgðarfull störf, og sumstaðar
jafnvel alla yfirstjórn á innanhúss
stjórn. Allir virtu hana mikiLs
hvar sem hún var og þótti vænt
um hana, enda var hún eins og
ntóSir allra á heimilinu þar sem
hún dvaldi. LjósmóSurstörfum
gegndi hún um mörg ár, og fórst
þaS prýðilega úr hendi. Hún!
starfaði með stakri trúmensku og
samvizkusemi í sínum verkahring
i lífinu og ávann sér traust og
hylli allra sem kyntust lienni.
Mann sinn annaðist hún meS hinni
mestu nærgætni og nmhyggj us'emi
i veikindum hans og bar alla þá
reynslu með þolinmæSi og um-
bttrSarlyndi, eins og þeir vita sem
til þektu. Hún var ávalt glöð og
jafnlynd; hvernig sem kjör lífsins
hreyttust kvartaði hún aldrei, þótt
reynsla félli í hennar hlut. Enda
var hún óvenjulega tápmikil kona,
bæði til sálar og líkama.
BlessuS veri minning hennar.
Maria G. Arnason.
Ólöf Davíðsdóttir Kristjánsson
Ort undir nafni dœtra Ifennar.
Engill dauðans
þig áSur leiddi,
ljúfur, líknandi,
í ljóssins sal.
Ástkæra móSir,
á moldir þínar
hníga sorgblíS
saknaðar tár.
BeiSstu meS þrá
í brjósti þreyttu,
er deyjandi sól
aS djúpi hneig,
hrum og sjúk
á sál og holdi,
beygð af elli
aldurtila.
Eegin vildum vér
fórn þér veita,
ástfórn einlæga,
sem áSur þú,
miættum vér lina
lífsins þrautir,
elskaða móðir!
allar þínar.
OrS og áheit
meS árum gleymast,
en ástríki þitt
oss aldrei fyrnist.
Fegin vildi eg sveig
þér flétta dýran
og skreyta mæra
minning þína.
Bros þitt Var hlýtt
sem himins geisli,
er leysir líf
úr læðing kulda;
vermandi, vekjandi,
von og gleSi.
Bjartsýn þú horfðir
á brautir fram.
Þitt milda hjarta
t mæSu’ og gleSi
öðrum veitti
af auðlegð sinni. ,
Lif þitt var fóm,
meðan fjöriS entist,
lögS á altari
elsku þinnar.
Sætt er aS sofna
sv'efninum hinsta,
og gleyma heimi
og harm og öllu;
en vakna aftur sæl
viS söng og gleSi
alheil og frjáls
í faðmi guðs.
FarSu nú vel
til friSarsala,
hugprúSa, stilta,
sterka sál.
Gekstu meS guSi
og geymdir skyldu,
gætin og grandvör,
aS grafar dyrum.
Vefur vindsvalur
v'oSum ljósum,
silfurhárr
aS sal þínumu
En himinn signir
húsiS þröngva
dag og nætur
meS dýrS og friSi.
Margt er aS rnuna,
móSirin góða!
Þökk sé guSi,
sem þig oss gaf.
Hvíldu, hvíldu
t himin-friSi.
MóSirin milda!
Vér munum þig.
María Arnason.
Columbia Press félagið
GEFUR KflUPBŒTIB S[H FYLEIR:
NÝIR KAUPENDUR fá 2 bœkur eða eina snotra borðklukku
eða vasaúr og sjálfbleking.
FYRIRFRAM BORGUN. Þeir $em borga fyrírfram fyrir eitt
ár geta fengið 1 bók, úr eða penna.
Listi yfir bækurnar:
Allan Quatermain
f herbúðum Napóleons
Hulda
Ólíkir erfingjar
Gulleyjan
Freistingin
LávarSarnir t norSrinu
Útlendingurinn
María
Svikantylnan
Hefnd Mariones
Kjördóttirin
Fanginn t Zenda
í örvænting
Miljónir Brewters
Rupert Hentzau
4
S ó L S K I N.
Barnaheimkynnið.
Sér leika í litblóma görSum
hin' lánsömu heldri böm,
en utan viS harSlæst hliðin
mót hungri er engin vöm
Einn drengur lengur ei leikur,
þaS lítur mær ein smá,
sem hýmir betlara i hópi
og horfir drenginn á.
Hann hafSi’ eitt sinn blóm henni
boðiS
og brosaS aS fingrum smá,
er teygSu sig gegnum girðkig
i gullrós lians aS ná.
Til garSsins seinna er gekk hún
og gægðist þangað inn
var andlitiS föla burt fariS —
hún fann þar ei drenginn sinn.
Hún læddist í lágan skúta,
sem lá í myrkum reit,
og í óværum óráðsdraumi
hún ásýnd föla leit.
Og beiningabarni og ríku,
var báSum söm heimför gjörS,
því himins hliS ern opin
þótt harSIæst séú á jörS.
Þ. Þ. í>. þýddi
Litla stúlkan og fuglarnir.
HeyrSi’ ég aS hrópaði: “Mamma!”
hýrlega stúlkan min smá,
hljóp til min hoppandi’ af gleSi
hugfangin sagði hún þá:
“Fuglarnir eins og í fyrra
flýja nú dauðsvangir neim;
manstu’ ekki’ aS molum af brauöi
margoft ég laumaSi’ aS þeim?
Fljótt! svo þeir fari’ ekki, mamma,
frá okkur svangir í burt;
Mvlsnu! — Ég vona’ þeir verði
í vetur hjá okkur um kjurt.
Þegar aS vorar þá veit ég
þeir verpa — já, nú man ég þaS
hreiður mörg fann ég í fyrra
og færði þau aldrei úr staS’.
Oft sá ég ungana litlu,
iðandi lyftu þeir sér
biSjandi’ mömmu um mola
máske af brauSsneiS frá þér.”
Lófana litlu hún fylti,
létt voru spor, er hún hljóp
glöð út í goluna’ og frostiS,
gleðjandi smávina hóp.
Hrífandi hjarta mitt vermdi
heiSfagurt gleðinnar ljós,
baS ég að alstaðar yxi f
æskunni kærleikans rós.
Iðunn.
Söngvísa.
býdd úr Scmsku.
Hvi viltu fjarri vera
vina mín?
Mér bjartar stjörnur bera
brosin þín.
Og máni kveður klökkur,
i kyrS aS djúpi sökkur
Vertu blessuS, vina mín
Vertu blessúS vina min
vina mín!
Siff. Júl. Jóhannesson.
“Sólskin” óskar öllum börnum
gleðilegra jóla og farsœls nýárs.
BARNABLAÐ LÖGBERGS
WINNIPEG, 23. DESEMBER 1915 NR. 12
I. ÁR.
Jóna mata bróðir sinn
Jóna litla.
ÞaS var aðfangadagskveld og
Jóna var aS gefa honum Dodda
litla bróSur sínnin síSasta spóninn
úr glasinu hans.
Hún var alvön að gefa Dodda
aS borða, og hún hafSi oft gaman
af að horfa á litla munninn opinn
bíða eftir spæninum, og svo þegar
Doddi fór aS verSa saddur, hvað
liann varS rólegur og ánægður
Því þó hún væri lítil, þá vissi hún
hvað það var að vera svöng.
En í kveld leiS henni vel.
Blessuö jólin voru rétt að koma
og hún hlakkaSi altaf svo mikiS
til þeirra; því það var svo margt
sem önnur börn nutu daglega en
hún varð að vera án. En jólin
komu altaf við hjá henni, og nú
var mamma hennar tarm út í túS
til aS kaupa ýmislegt smávegis
handa henni og Dodda litla, og svo
hafði hún komiS heim meS svo-
lítið jólatré, sem átti aS standa á
borðinu útvið gluggann. Svo hún
og Doddi gætu séS jólaljósin og
glitriS sem stórkaupmannskonan
hafSi gefið henni mömmu Jæirra
í kveld, þegar hún kom úr vinnu
sinni. —
Því mammá Jónu var ekkja og
hafSi pabbi þeirra systkina dáið
af s'lysi fyrir ári síðan. Jóna mundi
glögt eftir að hafa farið meS
pabba og mömmu1 i litlu kirkjuna
sem var þar skanit frá á jólunum
og þar hafði veriS stórt jólatré
með mörgum björtum ljósum og
svo fallegum barnagullum, aS hún
hafði ekki séS annaS eins. PrúS-
búin börn sátu í kring uin tréS og
svo hafði Jóna séS öll þessi gull
tekin af trénu og rétt þinum böm-
unum, þessar indælti brúður, alt fór
fram hjá henni. Hún hafSi reynt
aS harka af sér, en þegar siSasta
brúðan fór til stúlku saamt trá
henni, hafði hún beigt af. En
pabbi hennar hafði hvíslað aS
henni: “Þú færS brúSu heima,