Lögberg - 01.06.1916, Blaðsíða 1

Peerless Bakeries
Heildsöluverzlua
Búa til beztu tegundir af sætabrauði. Ekkert sparað
til að hafa það sem ljúffengast. Giftingar kökur búnar
og prýddar sérstaklega vel af manni sem er meistari Iþeirri
ðn. Kringlur og tríbökur einnig til sölu. Pantanir frá
verzlunarmönnum út um landið fljótt afgreiddar.
c. HJALMARSON, Eigandi,
1156-8 Insersoll 8t. - Tals. G. 4140
ÞETTA PLÁSS ER
TIL SÖLU
29. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN I. JÚNÍ 1916
NUMER 22
SÍÐASTI DAGUR BAKKUSAR í GÆR I ÖLLUM
VÍNSÖLU OG VEITINGAHÚSUM MANITOBA
•>---------------------------
Fimtíu ára strííS hefir verið háS
hér í Manitoba gegn hættulegasta
óvini sem mapnkynið þekkir. Stríð-
ið byrjaði hægt og seint, en smáóx
og magnaðist þangað til aðalorust-
an hófst fyrir sextán árum og hefir
hún staðið yfir svo að segja hvíld-
arlaust ávalt síSan. Margir hafa
falliö og margir uppgefist; oft hafa
vonleysisský hulið sigursólina; oft
hafa liCiö langir tímar sem ekkert
hefir sést ávinnast, en altaf hefir
hríðinni verið haldið áfram, altaf
nýir liðsmenn komið í stað hinna
föllnu og altaf ný vopn smíðuð í
stað þeirra sem slitnuðu eða brotn-
uðu; altaf ný vígi bygð þegar önn-
ur voru rifin niður, og altaf voru
menn í liðinu sem vissan töldu sig-
ur, ef ekki sér þá börnum sínum.
Og nú eru vonir þeirra rættar
og starf þeirra borgað. io. júní í
fyrra sumar stóð úrslitaorust:an
yfir; þá var unninn sá sigur sem
stærstur verður ávalt talinn í sögu
þessa fylkis; þá var aðalvirki óvin-
arins brotið. 13. marz í vor stóð
svo síðasta skorpan og þá var dauða
dómurinn kveðinn upp yfir óvætt-
inum. Frá þeim degi hafa menn
verið önnum kafnir að taka gröfina
og í gær var hann grafinn með mik-
illi gleði allra sannra þjóðvina.
Og þótt dauðadómurinn væri
þannig að áhrif illvirkjans hafi hér
enn þá grið að nokkru leyti, þá eru
þau hverfandi í samanburði við það
sem áður var. Það er nú ódugnaði
bindindismanna að kenna ef þeir
ekki ganga svo rækilega frá þessum
hálfdauða illvirkja, að hann taki síð-
ustu andvörpin eftir örstutta stund.
Stríðsfréttir
Bretakonungur skrifaði undir
herskyldulögin 23. maí, þar sem
hver karlmaður milli 18 og 41 eru
skyldir til hernaðar. Áður en lög-
in 'komust í gildi voru sjálfboðar
orðnir 5,000,000 og þykir það lýsa
miklum áhuga og alvöru.
Svo er sagt að Salandra forsæt-
isráðherra á ítalíu sé á ferð til Eng-
lands á ráðstefnu við Asquith.
Hvert erindið er, vita menn ekki,
en talið er víst að það sé eitthvað
i sambandi við striðið.
Wilson Bandaríkja forseti hefir
sent afar harðort skjal til Breta
þar sem aðförum þeirra er mót-
mælt, er þeir hindra og tefja póst-
flutninga hlutlausra þjóða. Tele-
gram segir að þetta skjal sé talið
alveg eins harðort og síðasta skeyt-
ið sem Wilson sendi Þýzkalands-
keisara viðvikjandi neðansjávar
hemaðinum.
Engelndingar hafa nýlega tekið
fjögur kaupskip frá hlutlausum
þjóðum: Danska skipið “United
States” á leið frá New York til
Kaupmannahafnar og skipið “Helli-
golar” á leið frá Kaupmananhöfn
til New York með flutning, fólk og
póst. Svenska skipið “Nordland”
á leið frá Boston og New York til
Gautaborgar og hollenzka skipið
“Maartensdikk” á leið frá Rotter-
dam til New York.
Uppþot allmikið var á Þýzka-
landi á fimtudaginn. Það var i
bænum Frankfurt við ána Main.
350 konur sem bjargræðisskortur
þrengdi að fóru í þyrpingu í gegn
um bæinn, báru svarta poka, sem
tákna hungur og sungu jafnaðar-
manna öngva; ruddust þær inn í
kjötsölubúð og þar var alt tekið sem
ætt var. Lögreglan átti fult í
fangi með að stöðva þær og lauk
því þannig að 18 konur særðust af
skotum. Ein þeirra hafði kallað
hátsöfum og sagt “Niður með keis-
arann”, var hún tekin og sett í
varðhald. Eitt blaðið sagði frá
þessum atburði öðruvísi en stjóm-
inni geðjaðist og var það svift út-
komurétti í tvo mánuði, til hegn-
ingar fyrir tiltækið.
Á miðvikudaginn söktu Þ jóðverj-
ar þremur skipum fyrir Grikkjum.
Urðu þá skipaeigednur svo upp-
vægir og sömuleiðis sjómannafélög-
in að hvorir tveggja skoruðu á
stjómina að segja Þjóðverjum
stríð á hendur ef þessar aðfarir
héldu áfram.
ítalir biðu stórkostlegan ósigur í
orustu við Austurríkismenn 21 mai
i suður Tyrol og urðu þeir að hörfa
til baka á öllu svæðinu frá Rovereto
til Val Suga'na fyrir suðvestan
Trent.
Fréttir frá Rómaborg segja að
það sé víst að þeir hafi orðið að
láta undan síga frá svæðinu milli
Astico og Brenta ánna og í Sugana
dalnum, en að alt afi farið fram
með fullri stjórn og reglu. Aftur
á móti segja fréttir frá Venisíu að
Austurríkismenn hafi rekið ítali
með hraða frá Borgo og inn fyrir
landamærin. Sömuleiðis segir það-
an að Austurríkismenn hafi verið
komnir 22. mai alla leið að Garda
vatni. Höfðu Austurríkismenn her-
tekið 25,000 ítali, 251 byssu og 101
fallbyssu. Aftur á móti mistu þeir
einnig fjölda manns.
Rússum virðist ganga langbezt
allra Bandamanna. Eins og getið
var um síðast vinna þeir hverja or-
ustuna á fætur annari í viðureign
sinni við Tyrki austur í Asíu. 22.
maí lenti þeim í bardaga við Þjóð-
verja hjá Voseluhn ánni. Urðu
Þjóðverjar þar að hörfa til baka
yfir ána og eyðilögðu Rússar fyrir
þeim talsvert mikið af skotgröfum.
Þjóðverjar og Frakkar háðu
eina allra snörpustu orustu sem
orðið hefir siðan stríðið hófst 22.
mai. Varð mannfallið mikið á
báðar hliðar. Þjóðverjar náðu
kastalanum Donaumont, sem er
norðaustur af Verdun; aftur á
móti náðu Frakkar skotgröfum frá
Þjóðverjum skamt frá bænum
Cunniers, sem Þjóðverjar höfðu
áður tekið.
Þjóðverjar höfðu tekið þennan
kastala þegar þeir fyrst byrjuðu
Verdun áhlaupin og haldið honum
þangað til Frakkar náðu honum
aftur fyrir nokkrum dögum, en
urðu nú að gefa hann upp.
Svo segja blöðin að Þýzkalands-
keisari láti sér mjög ant um að far-
ið sé að tala um friðarsamninga, án
þess þó að biðjast friðar eða gefast
upp. Von Buelow er á ferð yfir
til Bandaríkjanna til þess að finna
Wilson forseta og eru margar get-
gátur um það hvert muni vera er-
indi hans. Hefir það verið haft á
orði að Englendingar hindruðu för
hans og leyfðu honum ekki að kom-
ast til Bandaríkjanna, hvað sem úr
því verður.
ítalir skutu niður austurrískan
loftbát 23. maí og söktu sama dag
fallbyssubáti fyrir Þjóðverjum i
Adriahafinu.
Þjóðverjar fengu afarmikinn
liðsafla á vesturhluta vígvallarins
eftir helgina og gerðu snarpa árás
á Frakka; segjast þeir hafa unnið
á öllum endilöngum vesturkantin-
um, en Frakkar neita þvi; kveða
hersveitir sínar aðeins hafa hörfað
undan á vissum stöðum og yfirgef-
ið fáeinar skotgrafir.
Alls hafa Þjóðverjar mist 2,822,-
079 manns síðan stríðið hófst; þar
af 91,162 í apríl mánuði. Eru í
þessu taldir allir fallnir, særðir,
týndir og herteknir.
ítalir söktu stóru herflutninga-
skipi fyrir Austurrikismönnum á
höfninni í Triest 28. maí.
100,000 Serbar hafa nú farið yf-
ir Eginahafið og fylkt sér að
Saloniki; er álitið að þeir muni gera
allmikið skurk þar eystra þegar til
kemur.
Sagt er að herlið frá Búlgariu
hafi farið inn fyrir landamæri
Grikkja 26. maí, og hafi þá orðið
svo miklar æsingar í Aþenuborg að
við ekkert hafi orðið ráðið. Kröfð-
ust menn þess að Þjóðverjum væri
sagt strið á hendur. Búlgarar höfðu
farið inn í Makedoniu og tekið
grísku vigin Rupel og Dragolin og
Spotero; hafði gríska liðið sem þar
var fyrir látið undan siga, en
Búlgarar kváðust hafa leyfi frá
Aþenuborg til þessa tiltækis. Þýzk-
ir herforingjar stýrðu liði Búlgariu
manna og sögðu þeir að þetta væru
aðeisn þægindi sem þeim væru veitt
af Grikkjum, eins og bandamönn-
um hefði verið leyft að hafa her
sinn í Saloniki.'
Ókyrð er alvarleg á Irlandi enn
þá, kveður svo mikið að því að
stjórnin lýsti því yfir á laugardag-
inn að herlög yrðu að halda þar
áfram um óákveðinn tíma. Kon-
ungleg rannsóknamefnd var sett til
þess áð rannsaka málin, og var það
borið þar að uppreistinni hefðu þeir
komið af stað Sir Rogers Casement,
Patrick H. Pearse og Prófessor
John McNeill.
Richard Crummy, sonur séra
Ebers Crummy skólastjóra hefir
særst allmikið á Frakklandi. Ann-
ar sonur hans féll nýlega í stríðinu.
Englendingum lenti nýlega sam-
an við Súdanmenn og unnu þar
talsverðan sigur. Hertóku 1000
manns og náðu höfuðstaðnum,
sem E1 Fasher heitir.
Afarmikið af baðmull og leður-
líki, sem til stríðsins átti að vera,
brann í Vladivostok í Rússlandi á
sunnudaginn; er það mikill skaði.
Síðustu fréttir*segja að Búlgaríu-
menn og Þjóðverjar hafi farið með
stóreflis her inn í Makedoinu og sé
það í leynilegu samráði við Grikki.
Sé þetta rétt, þá er ekki annað að
sjá en að Grikkir séu sama sem að
ganga í lið með Þjóðverjum, þótt
það þyki ekki trúlegt. Er þess nú
krafist að Constantinus Grikkja
konungur geri grein fyrir hvernig
í málinu liggi.
Þjóðverjar hafa sótt á með miklu
afli á vesturkatninum síðustu dag-
ana; segja fréttir í gær (miðviku-
dag) að þeir hafi tekið skotgrafir
frá bandamönnum á tveggja mílna
svæði, alla leið frá suðurhrygg
Dauðsmanns hæðar til bæjarins
'Cumieres, sem er fyrir norðvestan
Verdun. Auk þess tóku þeir
stykki fyrir norðaustan Verdun í
skógum þeim er Thiamont kallast.
James J. Hill dáinn.
Einhver mesti járnbrautar kon-
ungur þessa lands andaðist 29. maí
að heimili sinu í St. Paul, eftir
nokkurra daga legu. Banamein
hans var innýflaeitrun. William
Mayo frá Rochester skar hann upp
daginn áður, en bæði var veikin al-
varleg og sjúklingurinn orðinn
gamall, var því ekki mögulegt að
bjarga lífi hans.
Hill var að mörgu leyti merkur
maður; einn hinna allra atkvæða-
mestM fjármálamanna í Vestur-
heimi. Hann var af írskum ættum,
fæddur í Guelph í Ontario árið
1838, og var fáðir hans bóndi.
Hann misti föður sinn þegar
hann var 15 ára, Hafði hann þá
hugsað sér að ekkert væri i heim-
inum sem eins væri eftirsóknar
vert og að verða skurðlæknir. Það
hafði hann ásett :sér að verða. En
nú varð hann að vinna fyrir heim-
ilinu og réðst i matsölubúð sem
afhendingasveinn. Þar var hann í
þrjú ár.
Hill datt það snemma í hug að
fara til Bandaríkjanna og freista
þar gæfu sinnar. Er sagt að sú
löngun hafi byrjað á einkennilegan
hátt. Maður nokkur kom að heim-
ili Hills og baðst beina; batt hann
hest sinn við hliðið á meðan hann
snæddi. Hill tók eftir þvi að hest-
urinn var þreyttur; bar hann hon-
um fötu af vatni og var hesturinn
að drekka þegar gesturinn kom út,
búinn til ferða. Þótti gestinum
þetta lýsa hugulsemi drengsins og
þakkaði honum fyrir. Um leið og
hann ók af stað fleygði hann dag-
bTaði frá Bandarikjunum til pilts-
ins og sagði með þeirri alvöru, sem
festi sig i huga Hills: “Farðu
þangað ungi maður, farðu þangað!
Það land þarf unga menn með
þínum hugsunum”. Hill las' blað-
ið með miklum ákafa og sá þar
skjanna auglýsingar um hin óend-
anlegu tækifæri i Bandaríkjunum.
Næsta morgun hjó hann nokkur
tré í skóginum skamt frá heimili
sínu. Sést þar enn i dag stofn af
hinu síðasta þeirra með þessari
áritan: “Þetta er seinasta tréð sem
James J. Hill hjó”.
Fór hann síðan um Bandaríkin
og fékk seinna vinnu i St. Paul við
búðarstörf.
Smátt og smátt kom hann sér
áfram, lærði alt sem að járnbraut-
arbyggingum og flutningum laut
og byrjaði loksins sjálfur á járn-
brautarbyggingum, sem hann jók
þangað til hann var orðinn voldug-
asti járnbrautar kóngur Bandaríkj-
anna.
Hinn mikli munur James Hill
og þeirra manna sem járhbrautir
hafa bygt í Canada, er sá að þar sem
þeir hafa bygt alt af peningum fólks
ins og væru réttnefndar blóðsugur,
eins og t.d. MacKenzie & Mann, þá
bygði hann alt á eiginn kostnað án
stjórnarstyrks; tók aðeins saman
höndum við aðra aqðuga menn og
framkvæmdarsama.
Hill var afar frábitinn allri lik-
amlegri vinnu; vildi alls ekki snerta
hendi við neinu sem að búnaði laut,
en lá altaf í bókum.
Þótt hann fýsti að stunda lækn-
isfræði i æsku þá var það samt
guðfræði sem hann las um tima,
en hvarf svo frá öllu námi; samt
var hann hámentaður maður, þvi
hann las mikið alla æfi.
Eignir hans eru metnar $100,-
000,000.
Fyrirlestur
Dr. Guðmundur Finnbogason
flytur fyrirlestur i Pembina Co., N.
Dakota, sem fylgir:—
Miðvikudagskv. 7. júní í Pembina.
Fimtudagskv. 8. júní að Mountain.
Föstudaginn 9. júní kl. 2 e.h. flytur
hann erindi á sameiginlegri sam-
komu safnaðanna í prestakalli
séra Kristins Ólafssonar, að
Akra.
Föstudagskv. 9. júní að Hallson.
Laugardaginn 10. júní, kl. 2 e.h., í
kirkju Vídalínssafnaðar.
Laugardagskv. 10. júni, í kirkju
Lúters safnaðar að Gardar.
Kveldsamkomurnar byrja klukk-
an átta. Allir velkomnir.
Stúkan “Jón Sigurðsson” I.O.D.E.
heldur aðalmá’.'iuðarfund sinn,
þriðjudaginn 6. júní, kl. 8 e. h.
stundvíslega, í samkomu salnum i
John M. King skólanum. Allar
félagskonur eru alvarlega ámintar
um að sækja fundinn.
íslenzk stúlka rinnur verðlaun.
Blaðið “Free Press” hét verð-
launapeningum þeim er beztir
reyndust í að stafa rétt enska tungu
á alþýðuskólunum. Prófið fór
fram á' mánudaginn og voru verð-
laun 5. Það merkilegasta var að
enginn piltur vann þau, heldur 5
stúlkur.
Ein stúlkan var islenzk. Hún er
14 ára gömul, heitir Frieda Good-
man og á heima að 761 Bannatyne.
Næst henni þar var Elizabet Sigur-
jónsson frá 724 Beverley stræti, 11
ára gömul. er álitið að hún hafi
jafnvel verið enn þá fljótari að
stafa rétt.
Jónas Jónsson kom vestan frá
Vatnabygðum nýlega, þar sem hann
hefir verið að vinna á löndum sin-
um. fékk hann frí til þess frá her-
störfum.
Sigriður Friðriksson heldur
hljómleika samkomu 8. júní kl. 8.30
e.h. í samkomusal Fort Garry
hótelsins, til ágóða fyrir lúðraflokk
223. herdeildarinnar.
Auk sjálfrar hennar verður þar
margt ágætt fólk i hljómfræði og
ætti samkoman að verða fjölsótt.
Málefnisins vegna er líklegt að sem
flestir vilji sækja hana, og um það
efast enginn að skemtunin verði
fullkomin. Sigriður er orðin svo
þekt að hún þarf engra meðmæla.
Almennar fréttir.
60 gamlir menn höfðu verið
reknir úr bæjarvinnu og því borið
fyrir að þeir væru svo liðléttir að
það borgaði sig ekki að hafa þá i
vinnu. En þegar málið var rann-
sakað fanst það út að aðeins tólf
þeirra voru ófærir til vinnu, eða
gátu ekki unnið fyrir fullu kaupi,
hinir 48 voru allir fullkomlega
vinnufærir og verða að líkindum
látnir fara að vinna aftur.
Bann hefir verið lagt viö því að
hersafnaðarmenn reyndu að fá þá
sem inn í landið koma í herinn. Er
sagt að sumir liðsafnaðarmenn hafi
beitt sér til þess að fá menn í her-
inn sem hingað komu til þess aö
vinna hjá bændum, en slíkt er ekki
leyfilegt lengur. Þetta bann var
gefið út á fimtudaginn af A. C.
Grey yfirhersöfnunarmanni í vest-
ur Canada.
Allsterk hreyfing hefir komist á
fót í þá átt að krefjast fullkominn-
ar rannsóknar á fangelsum í Mani-
toba í sambandi við kærur Percy
Hagels. Er stungið upp á að safna
undirskriftum til þess bæði á sam-
komum hans og annarsstaðar.
Norska-Ameríska línan hefir á-
kveðið að láta öll skip sín sam fara
milli Noregs og Ameríku koma við
í Kirkwall sjálfviljuglega og láta
skoða þar allan póstflutning, til
þess að komast í veg fyrir tafir og
hindranir þær sem verið hafa að
undanförnu.
Dauður maður fanst nýlega í
strástakki 19 mílur fyrir norðan
Brandon; er haldið að það sé lik
manns, er Jemes Keith hét og átti
heima í Brandon; var hann drykkju
maður mikill og lenti í alls konar
vandræðum í fyrra haust; féll hon-
um það þungt og lagði sjálfur inn
bann við þvi að sér yrði selt eða
veitt áfengi. Hvort hann hefir
fyrirfarið sér eða orðið úti vita
menn ekki.
Mál Casements þess er foringi
var uppreistarinnar á írlandi og
skotfærin flutti þangað frá Þýzka-
landi á að koma fyrir 26. júní.
Sömuleiðis verður mál Baleys þá
tekið fyrir; Casement hefir gert
hverja tilraunina á fætur annari til
þess að frija Baley, kveður hann
alveg saklausan.
Fréttir frá Syriu segja á fimtu-
daginn að 80,000 manns hafi dáið
af hungri í Libanon; hafa allir
flutningar þangað hindrast svo al-
gerlega að bjargaraðdrættir hafi
verið bannaðir bæði á sjó og landi.
Evelyn Nesbit éThaw) leikkonan
fræga sem nýlega fékk skilnað frá
manni sinum Harry Kendall Thaw
er nú gift í annað sinn manni sem
Jack Clifford heitir og hefir verið
dansfélagi hennar á leikhúsum.
Bænarskrá um það að láta Thom-
as Kelly lausan gegn veði var borin
fram fyrir A. B. Hudson dóms-
málastjóra á fimtudaginn. Voru
þar 800—1000 nöfn og þar á meðal
margra velþektra manna í Winni-
peg. Anderson lögmaður Kellys
bar fram bænarskrána og var því
haldiö fram að sanngirni mælti með
lausn Kellys þar sem hann væri hér
heimilisfastur, ætti hér margar og
miklar eignir og engin likindi væru
til að hann mundi strjúka.
Sendinefnd frá Brandon kom til
stjórnarinnar nýlega og fór þess á
leit að lagður væri vegur frá her-
stöðvunum í Sewell til Brandon;
voru menn sendir til þess að gera
áætlun um kostnað við það og þyk-
ir liklegt að vegurinn verði bygður
þannig að fylkið leggi fram part af
kostnaðinum en viðkomandi sveita-
héruð nokkuð.
Sökum þess að margir lögmenn
hafa haldið því fram að lög sem af-
greidd voru á síðasta fylkisþingi
um beina löggjöf, komi í bága við
stjórnarskrána, þá hefir það verið
ákveðið af Manitoba stjórninni að
fá fullnaðar úrskurð um gildi
þeirra, en þaö er með því einu móti
mögulegt að þau séu reynd fyrir
dómstólunum; verður það því gert
og lögin að likindum borin upp fyr-
ir leyndarráði Breta. A. B. Hud-
son dómsmálastjóri hefir skrifað
D. W. Buchanan formanni beinu
Jöggjafar félagsins og skýrt honum
frá þessu; lýsti hann því jafnframt
yfir að stjórnin skyldi útnefna
hverja þá sem beinnar löggjafar fé-
lagið benti á, til þess að halda fram
málinu. Loksins skýrði hann frá
því i bréfi sinu aö stjórnin væri ein-
dregið með beinni löggjöf og mundi
því gera alt, sem í hennar valdi
stæði, til þess að sjá lögunum borg-
ið.
Eldur kviknaði t Indiána húsi
nálægt Fort William á föstudaginn
og brunnu fjórir til bana. Hús-
bóndinn hét Joseph Charley. Það
voru þrjú börn hjónanna og ein
fósturdóttir sem mistu lífið; það
yngsta 3 ára, en það elzta 12 ára.
Vatnavextir afar miklir eru hér
í fylkinu og víðar. Skógavatn (Xake
of the Woods) er svo hátt að ekki
eru dæmi til slíks í 32 ár; eru hús og
lönd þar í stórhættu. Verkamála-
ráðherrann sendi verkfræöing er R.
A. McAllister heitir út til Kenora
til þess að grenslast eftir hvemig
ástatt væri og gaf hann þessa skýr-
ingu þegar hann kom aftur: Hvort I
nokkuð er hægt að gera þessu til)
varnar er erfitt að segja.
Maður aö nafni George Taylor
nálægt Sheho skaut nýlega mann er
Thomas Hewett hét og réð honum
bana. Mál hans kemur fyrir í
Wynyard innan skamms, en Taylor
bíður dóms í Regina þangað til.
Hewett var vel þektur maður og
frímúrari og verður málinu fylgt
með miklum hita. Morðinginn var
rólegur við undirbúningsyfirheyrsl-
una í Sheho og svaraði fáu; kvaðst
hafa ýmislegt fram að færa þegar
málið kæmi upp fyrir hærra rétti.
Vatnavextir miklir og hættulegir
eru á ýmsnm stöðum í Ontario.
Kveður mest að því hjá Fort
Francis. Þar er eina pappírsmyln-
an í Canada og er hún í stórhættu.
Verði ekki hlé á vatnavöxtunum
eða eitthvað aðgert horfir til stórra
vandræðn. Pappírsskortur var
orðinn tilfinnanlegitr áður, og ef
þessi mylna skyldi eyðileggjast, þó
ekki yrði nema um stundar sakir,
þá er ekki hægt að segja hversu
miklu tjóni það kann að valda.
Blöðin, bæði í Winnipeg og ann-
arsstaðar, hafa af þessum ástæðum
lýst því yfir að þau minki tals-
vert um tíma.
Fellibylur skall á í Suður Da-
kota 25. þ.m. Var það umhverfis
Wimbledon. Sex manns slösuðust
hættulega. Leikhúsið í Wimbledon
eyðilagðist með öllu. Skaðinn er
alls metinn .á $300,000. Ofsarok
sem svipaðast var fellibyl kom einn-
ig í vissum héruðum Minnesota og
Norður Dakota.
-Ví —’
Dr. Arthur Warren Waite frá
New York, sem getið var um að
grunaður væri um að hafa myrt
tengdaforeldra stna í því skyni að
fá arf eftir þau, hefir nú játað á sig
glæpinn. Einn lögmaður hans er að
reyna að frelsa hann frá dauða með
því að telja trú um að hann hafi
ekki verið með öllum mjalla þegar
hann vann verkið.
BITAR (
Alt breytist.
Fyr var ellin breiðaból
betri hugrenninga,
nú er hún orðin skálkum skjól.
skamma og svívirðinga.
Sig. Júl. Jóhannesson.
í grein til “velvirta ritstjórans”
í Heimsk. síðast kvartar G. Jörunds-
son um að ekki hafi birzt grein sem
hann sendi Lögbergi. — Það er
satt, en hitt er líka satt að Jörunds-
son hefði átt að vera Lögbergi þakk-
látur fyrir það.
Hvað ætli Heimsk. hefði til að
skrifa um ef Sig. Júl. Jóhannesson
væri ekki til?
1000 manns skrifuðu undir bæn-
^rskrá þess efnis að biðja um að
Kelly væri látinn laus. Ætli þeir
hefðu orðið fleiri en 999 ef um það
hefði verið að ræða að frelsa fátæk-
an mann sem á því heföi þurft að
halda að nota timann til þess að
vinna fyrir bjargarlitlu heimili?
í dag er jarðaríör Bakkusar í
Manitoba. Áldrei hafa eins fáir
felt tár við gröf nokkurs konungs
—ekki einu sinni Nerós.
Hann er lengi á leiðinni með,
nafnið sitt “Templarinn”.
Maður var á ferð með konu sína;
þau komu að breiðri á en grunnri;
maðurinn bar konuna yfir ána. I
miðri ánni mætti hann ríðandi
manni sem hann þekti. “Þú geng-
ur þó ekki laus, lagsmaður!” sagði
sá er á hestbaki sat. “Ó, nei”, svar-
aði hinn. “Hver hefir sinn djöful
að draga, en eg ber minn.”
í dag er verið að smíða gálga til
þess að hengja á einn bróður vorn
á morgun. Hann er látinn hlusta
á hamarshöggin við það smiði, þar
sem hann situr hneptur í fangelsi
— Langt er hann kominn áleiðis
kærleikur mannanna á 20. öldinni.
Sú frétt berst frá Boston að
stúlka hafi farið úr liði um annan
öklann af þeim ástæðum að hún
hafði svo hælaháa skó að fóturinn
snérist undir henni við hvert spor.
— Ekki eru allar syndir guði að
kenna. — En meðal annara orða,
hafið þið tekið vel eftir fótunum á
kvenfótkinu í Winnipeg?
Maður í Brandon er sagður að
hafa selt konu sína fyrir öltunnu
og annar dóttur sína fyrir sama
verð. — Hún er margs konar verzl-
223. Canadíska-Skandi*
nava herdeildin.
CFrá fréttaritara deildarinnar).
Baklur Olson er fæddur hér í
Winnipeg 2. april 1888. Foreldrar
hans eru þau heiðurshjónin Har-
aldur J. Olson og Hansína Einars-
dóttir frá Húsavík í Þingeyjarsýslu.
Ólst hann upp hjá foreldrum sín-
um og naut barnaskóla mentunar
þegar i æsku. Haustið 1904 byrj-
Capt. B. Olson.
aöi hann nám á Wesley College
og hélt þvi áfram þar til hann tók
burtfararpróf í náttúruvísindum
vorið 1910, og lauk hann því með
ágætis einkunn I A. Næsta ár var
hann aðstoðar kennari í efnafræði
við Manitoba háskólann, en haust-
ið 1911 byrjaði hann að stunda
læknisfræði. Tók hann embættis-
próf i þeirri grein vorið 1915 og
leysti það af hendi með ágætis
einkunn. Vorið 1914 voru honum
veitt $80 heiðursverðlaun af há-
skólaráðinu, fyrir frábæra þekk-
ingu er hann sýndi við prófin.
Hann var forseti ísl. Stúdentafé-
lagsins árið 1909, og var félagið þá
mið miklu fjöri. Allir íslenzkir
stúdentar, sem nokkuð kveður að,
láta sér ant um velferð þess og
heiður.
Að loknu embættisprófi var hann
skipaður læknir við Almenna spítal-
ann hér í bænum, og gegndi hann
þeirri stöðu í sex ntánuði. Fór
hann þá til Ninette og var aöstoð-
ar læknir við tæringar stofnunina
þar, þar til 4. apríl að hann var
skipaður læknir 223. herdeildarinn-
ar Skandinavisku. 18. sama mán-
aðar gekk hann að eiga Ungfrú
Sigríði Thorgeirsson hér í borg.
Dr. Olson er fríður maður sýn-
um og gjörfilegur, lipurmenni mik-
ið og prúðmenni i allri framkomu.
Hann er afbragðs gáfum gæddur
og mjög hneigður fyrir vísindi.
Má því fullyrða að hann verði brátt
talinn með fremstu læknum hér um
slóðir. Svo glöggur er hann um
alla lungna sjúkdóma að enginn
íæknir hér í borg og þótt víðar se
leitað, stendur honum þar á sporði.
223. herdeildin var því sannar-
Jega lánsöm, þegar hún fékk í sína
þjónustu svo góðan lækni.
Z.
Stúkan “Jón Sigurðsson” (1.0.
D. E.) hélt skemtun fyrir utanbæj-
arfélaga 223. deildarinnar í Colum-
bia salnum á laugardagskveldið.
Þar fóru fram veitingar og dans.
Piltarnir skemtu sér einstaklega vel.
Eftirfylgjandi menn hafa gengið
í 223. herdeildina síðastliðna viku:
Olaf Matheson, Eric G. Peter-
son, Niels F. H. Anderson, Fred
E. Olson, Alfred Sörenson, Magn-
ús Sörenson, Carl O. Levang,
Peter Mickelson, John Veme, Al-
fred O. Thompson, Ragnar E.
Eyjólfson, G. Magnússon, Eric R.
Fibigur, Thorsteinn Bergson, F. V.
Reykdal, A. Birston, M. Chartrand,
Thos. E. Matheson, Carl Wick, Ed-
ward Parrin, O. Gunnlaugson,
Knut Anderson, Lars Bjerland,
Jas. L. Waller, Fred Tustin, Thor.
Asgeirsson, Wm. L. Rothwell, S.
Augustson.
Stríðskostnaður Breta.
Fyrra mánudag var borið upp
frumvarp í þinginu í Lundúnaborg
þess efnis að enn þá yrðu veittar
$1,500,000,000 til stríðsins. Eru
þá alls veittar til þess $13,410,000,-
000 (þrettán biljónir, fjögur hund-
ruð og tíu miljónir, eða þrettán
þúsund, fjögur hundruð og tíu mil-
jónir).