Lögberg - 15.02.1917, Side 1

Peerless Bakeries
Heildsöluverzlun
Búa til beztu tegundir af sætabrauði. Ekkert sparað
til að Kafa það aem ljúffengast. Ciftingar kökur búnar
•g prýddar sérstaklega vel af manni sem er meistari íþeirri
ðn. Kringlur og tvibökur einnig til sölu. Pantanir frá
varzlunarmönnum út um landið fljótt afgreiddar.
C. HJALMARSON, Eig.ndi,
1156-8 Ingarsoll St. - Tals. G. 41*0
~"
30. ARGANGUR
WINNIPEG, MANITOBA, FIMTUDAGINN 15. FEBRÚAR 1917
NÚMER 7
Gleðifréttir f rá Islandi.
Nýtt skip keypt fyrir “Goðafoss”, miklu stærra;
heitir “Lagarfoss”, er 1550 smáléstir, fyrsta flokks skip;
kostaði 1,277,500 kr. pingið kaupir stórt gufuskip til
strandferða og tvö minni. Prívat menn í Reykjavík
kaupa í New York gufuskip jafnstórt “Gullfossi”, stórt
seglskip og gufuskip til fiskiveiða. Bisp, gufuskip stjórn-
arinnar fór heim frá New York hlaðið vörum 31. Janúar.—
Stjórnin starfrækir allar kolanámur landsins og selur kolin.
— Stephan G. Stephansson boðinn heim.
Hreint að verki gengið.
Martin forsætisráöherra í Saskat-
chewan hefir byrjaö stjórnarferlil
sinn hreinlega og drengilega. Eins
og kunnugt er v'oru ýmsir kaerðir þar
vestra fyrir fjárdrátt og voru flestir
þeirra sýknaðir, en þrír voru fundnir
sekir aö meira eSa minna leyti.
Þegar þingiS kom saman í Saskat-
chewan lýsti forsætisráSherrann því
yfir aS hann ætlaSi sér engan að of-
saekja þótt andstæSingur sinn væri og
engum aS hlífa þótt samflokksmaSur
væri. KvaSst hann verSa aS leysa af
hendi þaS skyldustarf þótt viSkvæmt
væri og losa þingiS og flokkinn viS
þá inenn, sem orSiS hefSu til þess aS
kasU skugga á þær ljósu leiSir, sem
stjómmálin í Saskatchewan hefSu átt
aS fagna. “Nafn flokksins, nafn
þingsins, þjóSarinnar og fylkistns
verSur að sitja fyrir öllu”, sagSi
stjórnarformaSurinn.
C. H. Cowthorpe, þingmann fyrir
Biggar kvaS hann vera einn þeirra
er sannir hefSu orðiS aS sök; hafði
þess veriS fariS á leit viS liann að
hann segSi af sér, en hann hafSi
neitaS því; kvaS forsætisráSherrann
þaS þess vegna vera eina úrræðiS aS
reka hann af þingi og lýsa sæti hans
autt. ÞaS kvaSst hann ætla sér aS
gera.
H. C. Pierce þingmaður frá
Wadena”, sem nú er i fangelsi, hafSi
sjálf- r sagt af sér og þurfti þvf eng-
ar frekari frainkvæmdir viSvíkjandi
honum, en S. R. Moore þingmaSur
fyrir Pinto Creek afsagöi hieS öllu
aS leggja niSur envbætti og kvaSst
Martin telja þaS skyldu sína að reka
hann meS öllu úr liberal flokknum.
Þegar óráðvendni sannaðist á full-
trúa þjóSiarinnar, þá yrSi að láta
sama yfir þá ganga og aSra menn —
aö minsta kosti ekki vægara.
Martin hefir meS þessu sýnt aS
hann ætlar ekki aö láta nein óheilla-
öfl Ieiöa sig í gönur. Er þetta ólíkt
því sem menn hafa átt aö venjast í
Manitoba til skamins tínia. HefSi
Roblinstjórnin fariö eins aS þegar
óráSvendnin komst upp um þá sem
henni voru áhangandi, þá hefSi betur
farið en fór.
írar krefjast sjálfstœðis.
Eftirfarand i ákvörSun var borin
upp og samþvkt á fundi Nationalista-
ílokksins á föstudaginn var, og John
Rcdmond foringja flokk^ins faliS aS
flytja það á þingi. •
“Til þess að styrkja bandamenn i
stiíöinu og til þess aS öSlast jafnan
rétt viS-aðrar smáþjó'ðir og þjóöern-
isviöurkenningu gagnvart hinni and-
stæSu stefnu Þjóöverja, sem hefir
fyrir markmiS hernaðaryfirráS, án
þess aS þeir séu aðspurðir, sem
stjómaS er, er það áríöandi að veita
frlandi tafarlaust frjálsa stjórnar-
skrá, eins og því hefir veriS lofaS
fyrir löngu.”
fFree Prfpss 0. jan. 1917J.
Askorun.
Capt. H. M. Hannesson, hirtn nýi
foringi 223. herdeildarinnar, skorar á
alla fslendinga, sem vinveittir eru
deildinni og heima eiga í Vestur
Canada að leggja fram það lið sem
þeir geta.
Deildin þarf að fá 20(1 hermenn
tafarlaust, og fjárhagslega hjálp
þarfnast deildin til ]>ess aS horga
skuldir sínar.
Ef þú getur ekki gengið í deildina,
þá getur þú styrkt hana meö fjár-
framlögum, sem hér með er óskað
eftir. Allar fjárframlögur veröa
viðurkendar í þessu blaSi og ættu
þ;er að sendast til Capt. W. Lindal
< >f ficer Récruting 223rd Battalion
+02 Kensington Block, Winnipeg. Þar
er einnig liSsafnaöarstöS henleildar-
ínnar, og allir þeir sem vilja innrit-
ast ættu aö gera Capt. Lindal aövart
og skrifa utaná til hans þatrgaö eöa
koma sjálfir.
Stór bruni íÁrborg
('Frá fréttaritara LögbergsJ
Á sunnudagsmorguninn var, 11.
febr., kk um 8, kom upp eldur i bygg-
ingunt S. M. SigurSsonar kauprn., og
magnaðist svo skjótt, aS sýniegt var
aö ekki mundi veröa viS neitt ráðið
meS þeim slökkvitækjum, sem fyrir
hendi voru. Fór eldurinn á örstutt-
um tírna um allar byggingar kaup-
manns, verzlunarbúð, vörubyrgSahús
og geyntsluloft yfir þeint byggingum,
og svo unt íbúðir uppi og niöri, sent
þar voru aftur af. VarS báliS þá
feiknamikiö. Barst þaS aS Vörmu
spori í næstu bygging, sem var knatt-
borSastofa nteS rakarabúS í öSrum
enda, og þaöan jafnhraSan í lyfjabúS
þeirra Pálsson bræöra ('Dr.T. P. Páls-
sonar og Ásbjarnar bróSur hansj. Sú
bygging var æSi stór, nteS búS niðri
í framenda, eiy íbúS á lofti, þar sem
Ásbjörn og fólk hans bjó. Þar niSri
var og talsímastöð þess kerfis fylkis-
stjórnarinnar, sem er í Árlxirg og
þar í grendinni._ Fast viS lyfjabúöina
aS norSanverSu var gistihús þeirra
Andersons ltjóna, Brynjólfs og Sæ-
uUnar Anderson, mikil bygging. Gekk
eldurinn á röSina noröur þar til
gistihúsiö stóð í björtu báli. Brunnu
þarna allar þessar byggingar til
grunns niSur á ótrúlega skömmunt
tínia. ÞaS eina, sem v'iS varS ráSiö,
var aö varna eldinum suður á bóginn.
Verzlunarhús R. J. Wood, stór bygg-
ing, er næst fyrir sunnan þar sem
verzlunarshús S. M. SigurSsosnar
stóðu. Var hópur manna viS aö bera
vatn á noröurhliö þeirrar byggingar
og varS hún, þó tæpt stæði, varin á
þann liátt fyrir eldinum. HjálpaSi
þaö og til, aö byggingin er meS flötu
þaki og þvi þægilegt aS vatnsbera
veggina af þakinu ofan. Allar bygg-
ingarnar, sem brunnu, v'oru og með
flötu þaki, en þær stóðu í svo þéttri
röS, aö sýnilegt var aö sami dómur
gengi yfir þær allar. Aftur var auð
TóS og þó mjó, á milli verzlunarhúsa
þeirra*?. M. S. og R. J. W. VarS þaS
til mikils láns, því hefði eldUrinn
komist suður á bóginn yfir þá lóö, þá
hefði hann sleikt upp alla húsarööina
strætiS á enda suöur á horn og þar
með þá öll verzlunarhús ív Árborg,
sem teljandi eru. í röS þessari eru
ekk færri en fimm verzlunarbúðir enn
uppi standandi, þar meS íaldar búöir
þeirra landanna SigurSsosn og Reyk-
dal, syöst á horninu, og SigurSsson
og Thorvaldsson þar næst fyrir norS-
an. Hinar húSirnar eiga annara
þjóða inenn. Þetta heföi alt brtinn-
iS til ösku, ef ekki hefði tekist aS
stööva eldinn þar sem hann varS
stöSvaður, því röSin er svo þétt, aS
þaS tná heita aS búðirnar standi hlið
viö hliö götuna á enda.
Iván má þaS teljast og þaö ekki
lítiS, aö alt fólk hjargaöist. Stóö
þaö þó nokktrS tæpt í sumum tilfell-
um, og heföi þessi voöaeldur koniiS
upp svo sem þremur til fjórum stund-
um fyr, þá er ekki sýnilegt annaö, en
aö manntjón lieföi orðið og hver veit
hvaS mikiS.
Um skaSann rná þaö víst segja, aö
hann er í flestum tilfellum æSi mikill.
Einhver ábvrgS inun þó hafa veriö
á byggingunum og ef til vill á v'öruni.
Um þetta er mér ekki vel kunnugf.
Einhverju ltilsháttar varS bjargaS,
helzt úr þeim hlutum bygginganna,
sem búið var í og eldurinn hremdi
ekki þegar í byrjun.
Heyrzt hefir, aS S. M. SigurSsson
byggi verzlunarhús sín á ný undir
eins og rústiranr kólna og fært verð-
ura að taka til tarfa. Þeir Pálsson
bræSttr hafa þegar leigt sér húsrúm
þar sem þeir byrja lyfjaverzlun á
ný og veröur þá væntanlega sett á
laggirnar miSstöö talsímakerfisins.
Er búist við, aö menn komi í kvöld
(mánud.J frá Winipeg til aö koma
símakerfinu í lag og aö þáS geti tek-
iS til starfa aftur innan skamms tíir.a.
HvaS þau Andersons gera, er mér
ekki kunnugt, hvort þau byggja slra.v
eöa meS vorinu, hefir ekki heyrzt.
Sennlegt þó. aS ekki liði á löngu, aS
gistihúsiö verði reist á ^ý. VerSur
tæplega komist af án þess. B'ót í máli
|x), aö Stefán GuSmundsson liefir
stórt og mikið hús. Hefir ferSafólk
stundum slegið sér aS hjá honum.
Býst eg við, að bæJ5i hann og aðrir,
sem húsrúm l\afa, greiði fyrir f .Iki
ineS næturgsting á meSan á því
stendur að gistihúsiö ris úr rústuni
og tekur til starfa á ný.
Andrés Freeman.
Andrés Þorleifur Freeman var
fæddur aS Snæringstööum í Vatns-
dal í Húnavatnssýslu á Islandi, í
febrúar mánuði 1862. FaSir hans
hét Bjarni Frímann Jónsson og móSir
hans Ingibjörg Jóhannesdóttir. Voru
þau hjón í húsmensku en munu aldrei
hafa bú reist. Fárra ára gamall
misti Andrés föSur sinn og var eftir
það viö erfið kjör á vegum móður
sinnar, og fluttu þau vestur um haf
sumariS 1874. Settust þau aS tneS
öSrum íslendingum í Kinmount í
Ontario-fylki. Sumariö eftir fluttust
þau í hópi fyrstu Islendinga til Nýja
íslands og settust aS á Gimli. MóSir
Alndrésar giftist Erlendi Ólafssyni, og
var Andrés hjá stjúpföður sínum þau
ár, er hann var á Gimli. Fyrir eSa
ura áriS 1880 fluttust þau hjón al-
farin frá Girnli, settust aS í Pembina
og dvöldu þar ávalt síöan, en Andrés
varð eftir í Winnipeg. Ingibjörg er
dám fyrir mörgum árum, en Erlendur
er enn á lífi viö háan aldur.
Þau ár sem Andrés dvaldi á Gimli
í æsku, komst hann í kynni við séra
Jón Bjarnason og frú Láru; kendu
þau honum undirstööu-atriSi al-
mennra mentafræða, og var þaS sá
grundvöllur, sem Andrés síðan bygði
á af eigin randeik, mikla og haldgó'ða
þekking. VoriS 1878 fermdi séra Jón
Andrés ásanit öSrum ungmennum í
Nýja íslandi. Hélt Andrés trú sína
vel til dauðadags og v'ar jafnan
ákve'Sinn kristindómsvinur og kirkju-
stoS.
Andrés kom til Winnipeg skömmu
eftir fermingu og dvaldi hér ávalt
síöan. Hann byrjaði hér lífsstríöiö
einn og umkomulaus, líkamlega fatl-
aöur og fákunnandi. En hann hafði
viljaþrótt óvenju sterkan, mikla hæfi-
leika til að læra og það manngildi,
seni ávann sér vini. Hin fyrstu ár
vann hann ýmiskonar búSarstörf.
ÁriS 1888 komst lann að atvinnu á
einni skrifstofu fvlkisstjlórnarinnar,
þeirri er Mr. James Penrose stýröi,
seni alkunnugur er íslendingum.
VarS Andrés siöar sá, er mestu réöi.
á skrifstofunni, og gegndi hann þvíl
embætti þar til 1899. Þá fékk hannj
stöðu hjá sambandsstjórninni viðl
skrifstofu þá, er annast landeign
stjórnarinnar; þar næst var hann
gerÖur aSstoSarmaður víð þá stjóm-
ar-skrifstofu, er eftirlit hefir með
skóglendum ríkisinsj og skömmu síðar
var hann geröur skrifstofu-stjóri
þeirrar deildar ('Crown Timber
AgentJ og gegndi hann þeirri stöðu
ávalt síöan.
25. dag apríl mánaöar 1895 kvong-
aðist Andrés Freeinann og gekk aS
eiga Oddnýju Pálsdóttur Jónssonar
frá Tungu í FáskrúSsfirSi og konu
hans Ólafar Níelsdóttur. Oddný er
valinkvendi og frábær dugnaðar
kona'. Var hún stoS hans og stytta
ávalt. Hún lifir mann sinn, ásamt
þremur mannvænlegum börnum þeirra
hjóna: Herbert Andrés, 20 ára, Al-
bert Lattrence, 19 ára og Jónína Mar-
grét, 16 ára. Eru ]>eir bræöur báðir
meS Canada-hernum.
Fyrir hálfti öSrit ári síöan fékk
Andrés slag ('heilablóðfallj, og náði
sér aldrei atfur. Hann dvaldi í
Califomia í fvrra vetur, en kom heim
meS vorinu. Sjúkdómurinn ágeröist
æ þar til dauSann bar aS 6. febrúar.
Útför hans frá Fyrstu lútersku kirkju
8. þ. m. var afar-fjölmenn og hátiö-
leg. SöfnuSinum hafði hinn látni til-
lieyrt frá öndverðu og verið þar at-
kvæSa niaöur.
ÞaS má fullyröa, aS meö Andrési
Freeman höfunt vér íslendingar mist
úr hópi vorurn einn af merkari mönn-
um þjóðar vorrar hér. ÞaS mun
lengi uppi, hve vel honum fátækum
útlending. tókst aS brjótast áfram til
vegs og virSingar í þessu Iandi. Enda
elskaði hann Canada af heilu hjarta
sem föðurlaitd sitt.' Flestum mönn-
uiú var hann fróðari um sögu lands-
ins og stjórnarfar frá upphafi vega,
og tunga landsir.s- mc- sem móöurmál
hans. — í félagsmálum Islendinga tók
hann mikinn þátt og lét sér velferð
landa sinna fyrir brjósti brenna.
Hann var jafnan ákveðinn í skoSun-
um og framfylgdi þeim meS krafti.
— Heill maSur og góöur drengur.
Til móður minnar.
Kristjönu Gunnarsdóttur Hafstein í bein-
brotslegu hennar áttræðrar (1916).
Elskulega mamma mín,
má eg örstutt ljóð þér færa,
lítt þótt mýki meinin þín, jA
mæðraprýðin góða, kæra.
Meiri sól og sældarkjör
sjálf þú öðrum létir valin
heldur en þinni fylgdu för
fram í gegn um kalda dalinn.
Nyrðra, út við æginn blá,
undir bröttum Laufás hnjúki,
þar sem hreiður enn sér á
æðarfugla skarinn mjúki,
lék þér fyrsta Ijós um brá
lékstu þér með sterkum bróður,
ljóð og sögur lærðir hjá
ljúfum föður, góðri móður. 1
Út um varphólm allmörg spor
áttir þú, en sízt til leita.
Int þér var: “Um ísköld vor
æðarnar til blóðs sig reita
til að hlúa ungum að,
upp þær taka þetta lengi,
skygnast vildir þú um það.
petta snerti skilda strengi.
Nyrðra, út við ægi blá,
æskudagar skjótir liðu.
Ei skal herma hörmum frá.
. Harma nokkra flestir biðu.
Afskift naumast þú varst þess,
þó var jafnan sálin hreina
trúarglöð, og hugur hress
huggun öðrum til að beina.
Syðra hér við sæinn blá
sorgir nægar á þér dundu.
Enn samt ljómar áttræð brá v
elskugnótt og vonarlundu.
prátt fyrir sár og brotin bein
brjóst þitt enn þú vildir reita
einhver til að mýkja mein.
Magn er enn til slíkra leita.
Veiti drottinn nokkrum náð,
náð og sæld þér áttu vísa.
öll þín hyggja, alt þitt ráð
æori krafta leiðsögn prísa.
Elsku mamma mild og góð
mildur guð þig enn þá styrki.
Fyrirgef mér lítið ljóð.
Lífsins faðir mátt þinn styrki.
Hannes Hafstein.
Bryan talar um ,stríð.
Á afarfjölmennum fundi, sem
haldinn var í New York á föstudag-
inn, flutti Williams Jenning Bryan
langa ræðu'og snjalla; er sagt aS hann
hafi talaö þar af dæmafárri mælsku.
Hann sagði meSal annars aS ef
beinlínis væri ráSist meS stríSi á
Bandaríkin, þá ætti aS berjast þang-
aS til enginn stæSi uppi lifandi, ef á
þyrfti að halda, en undir engum
kringumstæðum ætti aS byrja striS aS
fyrra bragSi. “Ef eitthvaS er gert á
hluta vorn svo alvarlegt aS stríS
hljóti aS fylgja”, sagSi hann, “þá á
aö fresta því stríði þangaS til þetta
stríS er úti, til þess aS engir “banda-
menn” geti sett oss stólinn fyrir dyrn-
ar á ríokkurn hátt. Þannig þarf einn-
ig aS breyta lögum allra þjóSa, aS
engir stjórnendur né einstakir menn
ráSi því hvort þjóSin fari i stríð,
heldur atkvæSi allra landsbúa.”
Á laugardaginn skrifaöi Bryan á-
varp til Bandaríkjaþjóöarinnar þar
sean hann skorar á hana aS fara ekki
í stríS. í þeirri áskorun er þetta
meöal annars: “Margir vegir eru
færir til þess aö forSast stríS. Sá
fyrsti er aS fresta þangaS til stríöiS
er búiS öllum þeim deilum, sem nú
er ekki hægt aS jafna á friSsamlegart
hátt.
1 ööru lagi getum vér gætt þess aS
borgarar Bandaríkjanna feröist ekki
á skipum neinna ófriSarþjóSanna.
t þriöja lagi getum vér neitaS því
að leyfa skipum Bandaríkjanna eSa
ann^ra hlutlausra Tíkja aö flytja þær
vörur sem bannaðar eru á þeim sömu
skipum.
f fjórSa lagi getum vér lýst þv^yfir,
að vér verndum ekki þá borgara og
berum enga ábyrgS á þeim, sem eru
viljugir aS stofna friöi þjóSarinnar
í hættu meS því aS feröast sem sjó-
menn a skipuni, sem bannaSar vörur
flytja.
- fimta Iagi getum vér, ef naúösyn
krefur, haldiS öllum skipum voruin
utan hættutakmarkanna i bráSina, al-
veg á sama hátt og borgarstjóri skip-
ar íbúuim ,-fö vera heima, þegar upp-
hlaup er á götunum.
í sjötta lagi getur þingiS, seni eitt
liefir vald til þess aS segja stríS á
hendur, borið þaS undir atkvæöi
fólksins, hvort stríS skuli hafiS eSa
ekki, nema þvi aöeins aö beinlínis sé,
ráSist á landiö.”
Þessa ræöu Bryans fluttu bæSi
blöðin “Tribune” og “Telegram” á
laugardaginn var.
Or bœnum og grend.
Undir GlöSum stundum kemur um-
sögn um íslenzku samkomurnar í
næsta blaði.
Þann 29. Des. síSastl. andaðist aS
heimili Jóns Brandsbnar aS Garðar í
NorSur Dakota, Kristín Jónsdóttir,
háöldruö kona. Hún hefSi oröiö 98
ára ef hún hefSi lifaö til 10. febr. þ.
á. Hún var ættuö af austurlandi,
ekkja Jóns heitins Þorsteinssonar, og
bjuggu þau eftir aS til Ameríku kom
í íslendingabygðinni í Lincoln Co. í
Minnesota. Kristín heitin var mynd-
ar og merkiskona, fékst hún mikið
vi'ð ljósmóöurstörf og hepnaðist vel.
Nokkur síöustu árin var hún til heim-
ilis í Garðarbygð.
Serg. Wiliam Ward Shaver og
Lára Ólina Halldórsson, bæði til
heimilis í Winúipeg, voru gefin sam-
an í hjónaband aS heimili foreldra
brúðarinnar, 664 Banning stræti hér
í bæ, þriöjudaginn 6. febr. af séra F.
J. Bergmann. Foreldrar brúðarinnar
eru þau heiðurshjónin Halldór tré-
smiður Halldórsson og Kristólína
Jónsdóttir kona hans, sem heima hafa
átt lengi hér í Winnipeg.
Á öðrum stað i blaöinu birtist aug-
lýsing um samkomu þeirra Mrs. P. S.
Dalmann og Miss Maríu Magnússon
í Riverton annan föstudag 23. þ. m.
Ekki þarf að taka þaö fram, að Riv-
ertonbúum gefst þar færi á aö njóta
ágætrar og uppbyggilegrar skemtun-
ar. Mrs. Dalmann er viðurkend hér
í bæ fyrir söngsnild sína ekki einung-
is me'ðal íslerídinga heldúr einnig og
sérstaklega hjá innlendu fólki. Hef-
ir blaðiS Free Press hvaS eftir ann-
aö flutt mjög lofsamlegar frásagnir
um sönghæfReika hennar, sem reglu-
lega söngfróöir menn hafa skrifað.
Mrs. Dalman hefir lært hjá Ralph
Horner, manni sem hefir afar mikla
/— .......................
I [Foríngi 223. herdeildarinnar
Capt. H. M. Hannesson.
Capt. H. M. Hannesson, landi vor,
hefir veriS valinn til þess aS stjórna
223. herdeildinni, sem er eina skandi-
naviska deildin í Canada. Hefir
hann tekiS við stjórn af Álbrechtson,
eins og fyr v'ar frá skýrt.
Capt. Hannesson er eini íslenzki
hershöfðinginn, sent svo háa stööu
skipar. Harm er nú að vinna aö því
að safna liöi, sem mest hann má.
Allir Islendingar í Vestur-Canada
mega fagna þeim heiðri, sem Hann-
essyni hefir veriS sýndur og óskar
Lögberg honum til heila og ham-
ingju í þessari nýju stöðu.
söng kunnáttu og lært hefir hjá
heimsfrægum kennurum. Mss Mar-
ia Magnússon er ung hljómlistakona;
hefir hún lært hjá Jónasi Pálssyni og
telur hann hana meðal hinna allra
beztu nemenda sinna. — Þessi sam-
koma ve'rður áreiSanlega ess virði, aS
sækja hana Vel.
Islenzku Kockey-leikararnir úr 223. herdeildinni
FREDERICHöOtt
HAö PROVEN TO
BE fí PACH/IGC.
OT PORCE THIö
YEfíf?.
) h-F/rrz. vjoui.d
Pf GREATLÝ
*WIMPf?E.SÖEO IFME.
COULO <SEE TME££*5
!N nCT/QN~
OLfi BJORNÖSOH ^ ^
WILL BE BN /?./.
HOChEY PLfíVER vJHEN
Mö WlNOö G/?OW /N
MfíRVEY BENöON
45 THEPE LIHE fí
BUNCH OF LIVB
VÝ!RfLS>
OLÖOri PREööEó Hlö
OPPONF-NTö tiflRO
pUiTE CONFUÖINO
EM.'WHfíT? fíNO
k. *10W /ö ONE TO
hNOV/ WtUCM
WfíÝ t!E W/LL
HKfi GO f*
Vgjð YOU ChNT.
'ngredienú
HY6IENEÍ
EXERCIúrí
ETC.
/v ÚRifcú muHJonss om‘í ^ðMit
BfíBIEá FOOO
BOBBV’ BENÖON PFMFONniNO H
nEonr.fnziNG PEfíT.
Frá því síðasta blað Lögbergs kom út, hafa verið tveir hockey kappleikir, og fslendingamir
unnu þá báða. — Sá fyrri var á móti Monarchs 1. þ.m. og vinningurinn var 9 mörg gegn 3. Fred-
rickson gerði 4, tvo þeirra með aðstoð J. Olsons; p. Olson 3, H. Benson 1 og O. Björnson 1 með að-
stoð Fredricksons. — Eins og sjá má af því, að landamir höfðu 6 mörk fram yfir hina, þá var mis-
munurinn í þetta sinn afar mikill, og þar við bættist það, að þeir léku af frábærri list.
Síðari kappleikurinn varð á móti Victorias síðastl. mánudag, þ. 5., og vinningurinn var 8 mörk
gegn 7. F. Fredrickson gerði 4, tvo þeirra með aðstoð J. Olsons; K. Jóhannesson 2, annan þeirra
með aðstoð H. Bensons; O. Björnsson 1 og B. Benson 1. — Aldrei hefir verið jafnmikið kapp i
nokkrum þessara kappleikja, sem þessum, og þó hefir það oft verið mikið; og það hafa heldur aldrei
verið eins margir áhorfendur sem þá, né eins mikill spenningur á meðal þeirra; meiri hluta seinni
helmingains lék t.d. byggingin á reiði skjálfi undan hljóðbylgjum fagnaðarlátanna. — Eg hefði
viljað geta sagt langa sögu af þessum leik, en eg finn að mig brestur nægilega sterk orð til að lýsa
til fullnustu þeirri list er skreytti hann alt frá upphafi til enda. prátt fyrir alt kappið, voru í þetta
sinn engin meiðsli og mega þau þó heita algeng, og að loknum leiknum voru þeir svo ’frískir og ó-
þreyttir, að þeir léku^sér sem unglömb á vordegi.—Afstaða leikanna er nú sú, að Landarnir (223
herd.) og Vics. Standa jafnir, en Monarchs eru tveimur á eftir þeim, og nú eru að eins tveir leikir
eftir, annar í kveld (fimtud.) milli Vics. og Monarchs og hinn fimtudaginn 22. þ.m. milli Monarchs
og Landanna. Pað er því síðasti leikur þeirra og æskilegt væri, að íslendingar sæktu hann vel og
óskuðu þeim til hamingju með íturmensku Manitoba-fvlkis, sem eg er sannfærður um að beim
hlotnast það kveld. Guðm. Sigurjónsson