Lögberg - 08.03.1917, Síða 6

6
LÖGBEKÖ, FIMTUDAGINN 8. M ARZ 3917
30 Lagasafn Alþýðu
pegar ómyndugir eru fjarverandi frá h .-imili
sínu, vinna og innheimta sitt eigið kaup, bera-for-
eldrar eða forsjármenn ábyrgð á öllum skuldum
þeirra, ef þeir borga nokkuð af þeim. Aftur á móti
geta þeir gefið hinum ómynduga peninga til þess
að borga með skuldir án þess að það baki ábyrgð.
pannig ættu þeir því að fara að ef þeir vilja ekki
borga allar skuldir hins ómynduga.
38. Foreldrar og yfirsjónir ómyndugra. Yfir
höfuö bera foreldrar ekki ábyrgð á því, sem börn
þeirra kunna að gera rangt. Til þess að faðir
beri ábyrgð á afbroti barns síns verður eitt af
þrennu að vera sannað: 1. Að hann hafi leyft
baminu að vinna verkið eða hvatt það til þess, 2.
Að hann hafi staðfest eða samþykt verkið á eftir,
3. Að bamið hafi unnið verkið í sambandi við eða
sem afleiðing af einhverju, sem það var að gera
samkvæmt skipun föður síns.
Sömu reglur sem gilda þegar um ábyrgð hús-
bænda er að ræða viðvíkjandi verkum hjúa þeirra,
gilda einnig þegar um börn þeirra er að ræða.
39. Samningar vitskertra manna. peir sem
ekki teljast með fullu viti geta ekki gert löglega
samninga. En nema því aðeins að brjálsemin sé
slík að hún hljóti að liggja í augum uppi hverjum
sem er, verður það að vera sannað með lögum að
semjandinn hafi ekki verið með öllum mjalla, ef
hann á að komast hjá því að uppfylla samninginn.
Til þess að ónýta samning á þeim grundvelli að
annar málsaðili hafi verið vitskertur, er það ekki
nóg að sanna að hann hafi verið ófær til samninga,
F erðasaga
('NöSurl.j
Þegar K.n. kom upp aftur, fann hann
pela undir kcxldanum sínum meö góðu
víni í. Einkennilegur er þessi stórgáf-
aði maður, og mundu sumir halda, að
hann væri ekki sérlega mikill trúmaS-
ur. eftir sumum vísum hans aS dæma.
En sannorSra manna sögu hefi eg fyr-
ir því, aS hann haldi allra manna mest
upp á kvæSi séra Valdimars Briem og
sálma hans, t.d. þennan sálm: “Eg
horfi yfir hafiS,” og sýnir þaS bezt
hvaS býr inst i sálu hans, þó fyndnin
og kímnin hylji þaS stundum. Þá má
og geta þess, aS tæplega mun finnast
eftir hann Ijótur eSa verulega klúr
kveSskapur, heldur gengur þaS alt út
á aS finna aS og benda á galla á dag-
legu lífi, og gerir hann þaS meS þeirri
einkennilegu -fyndni aS jafnvel þeir,
sem skeytunum er stefnt aS, hafa gam-
an af ekki siSur en aSrir. Má í því
sambandi minnast á erindiS, sem hann
orti úm Dr. GuSmund Finnbogason,
þegar hann sagSi okkur aS fara út og
hengja okkur i niSurlagsorSunt fyrir-
lesturs síns. Þá sagSi K.n.:
“Mér er örSugt brag aS byrja og
brag aS endá,
eg veit ei hvar þaS kann aS Ienda.
GætiS vkkar góSu hálsar; gleðin
dvínar,
set eg hér fram sorgir tnínar.
Er hér komið eitt af stærstu íslantjs
tröllujji:
GoSmundur frá Glæsivöllum.
Heyri eg sagt ’ann hati enska
heimsku prjáliS
og hengi þá sem “mixa” máliS.
Mér er kanske málið skylt, en má
eg spyrja:
Á hverjum ætlar hann aS byrja?
Mér og Páli mun hann fyrstum
meina aS sálga,
og hengja upp á hæsta gálga.
Honum ætti að hengna fyrir
heimsku slíka.
Eg held þaS ætti aS hengja hann
líka.”
Engum mun hafa þótt þetta skemti-
legra en GuSmundi sjálfum, þvt hann
hafSi óskaS þess, aS K.n. orti eitthvaS
um hann; taldi hann sumar skopvísur
K.n. fyndnar með afbrigSum.
Það væri gaman að sjá kvæðabálk
eftir K.n. En ekki kvaSst hann vilja
gefa út slíka bók, því hann vilji ekki
éta sínar eigin gáfur.
Goodtemplarasamkoman hófst kl.
8.30 að kveldiriu og stýrSi séra K. K.
Ólafsson henni.
TalaSi eg fyrst nokkur orS um vín-
bann og bindindi og að því búnu fór
Hram kappræða um fyrirlestur séra
Magnúsar Jónssonar. Voru þeir Stíg-
ur Thorvaldsosn og Thómas Halldórs-
son sækjendur, en Jóhannes Jónasson
oe Karl Einarsson verjendur. KvaSst
Stigur hafa fundið 40 fjarstæSur í fyr-
irlestrinum, en bjóst viS, aS þær væru
þó langt um fleiri. Sótti hann mál sitt
af miklu kappi, eins og honum er lagið,
en móti honum mælti Jóhannes Jónas-
son og virtist tala mjög á móti sann-
Lagasafn Alþýðu 31
heldur verður það einnig að hafa verið á vitund
hins málspartsins að svo væri.
Sá sem samning gerir við vitskertan mann (ef
hann veit að hann er það) er bundinn við þann
samning að öllu. Enginn nema hinn vitskerti
sjálfur eða löglegur fulltrúi hans getur ónýtt
samning, sem hann hefir gert. Samningur, sem
vitskertur maður gerir viðvíkjandi nauðsynjum,
er bindandi samkvæmt lögum.
f sumum tegundum brjásemi eru tímabil, sem
sjúklingurinn er heilbrigður með öllu. pau eru
kölluð “björt” tímabil og samningar sem gerðir
eru meðan þau standa yfir eru löglegir og bind-
andi. x
40. Samningar manna undir áhrifum áfengis.
Maður sem er undir áhrifum áfengis getur gert
löglega samninga. Til þess að hann geti komist
hjá því að uppfylla samning verður hann að geta
sarinað að hann hafi verið með öllu viti sínu fjær
sökum áfengisnautnar. Samt má ógilda slíkan
samning þótt maðurinn hafi ekki verið alveg útúr
drukkinn, ef hann getur sannað að hinn málsaðili
hafi komið sér undir áfengisáhrif í því skyni að
leiða sig til samninga á móti ætlun og vilja.
Áfengisóráð er engin afsökun fyrir glæpaverki
og ber drukkinn maður ábyrgð á því, sem alls
gáður væri.
41. Indíánar og samningar. Indíánar í þessu
landi, sem heima eiga á sérréttar löndum sínum
færingu sinni. Þá kom fram Thóm-
as Halldórsson og ætlaöi þá alt af
göflurn aö ganga. Loks talaöi Karl
Einarsson , sá eini, er í kappræöunni
tók þátt af hér mentuðum mönmjm, og
fórst honum það snildarlega; talaði
sérlega vandað mál og fagurt, án þess
þar kendi nokkurs enskuhreims.
Húsið var troðfult og að samkom-
unni endaðri var öllum veitt kaffi. Var
þar enginn kaffisjíillir, en sumum þyk-
ir kaffi ónýtt ef það brestur.
Nokkrar konur fóru þess á leit við
mig, að eg kæmi suður til Garðar og
talaði þar á samkomu, sem kvenfélagið
var að undirbúa. Játti eg því, og not-
aði tækifærið til þess að heimsækja
ýmsa kunningja. Næsta dag heimsótti
eg séra K. K. Ólafsson og konu hans.
Voru - þau nýbúin að eignast dóttur.
Áður átti hann þrjá drengi en enga
dóttur, og var þetta því gleðigestur.
Séra Kristinn fór með mér vestur á
Fjöll til þess að heimsækja Jakob
Johnson og konu hans; er það fróður
karl og fjöllesinn. Hann kvartaði um
það, hversu íslenzku blöðin flyjtu lítið
um stjórnmál Bandaríkjanna. Þegar
við komum til baka bauð E. Thorwald-
son mér gistingu, en næsta dag 6k
Sveinn bankastjóri bróðir hans með
mig til Akra að heimsækja Stíg bróður
þeirra. Hefir Stígur bygt þar 4 hlöð-
ur fyrir súrhey; mun enginrríslending-
ur hafa reynt þá aðferð betur en
hann. Eg skyldi gera mitt bezUi til
þess að lýsa þessari búskapar aðferð,
ef Stígur væri ekki búinn áður að
skrifa greinilega um það í Lögbergi.
En eg held að þessi meðferð á heyi
ætti efalaust að takast upp á íslandi.
Það gæti bjargað landinu þegar ó-
þurkatíð er heima, og eg held að
rtiinni kraftur tapist úr heyinu þegar
það er tekið af Ijánni og sett í hlöð-
una. Auðvitað er talsverður kostnað-
ur við að byggja þessar súrheyshlöð-
ur; en það er kostnaður sem borgast
fljótt, bæði í gæðum fóðursins og
sparnaði í vinnu, sem er aðal atriðið
á íslandi. Nýjasta hlaðan var'24 fet
á hæð, 14 feta breið að innanmáli og
12 fet var henni sökt í jörð, öll úr
sementssteypu að neðan, en þau 12
fet, sem fyrir ofan jörð voru bygð úr
timbri. Hún er sporökjumynduð, jafn-
breið að ofan og neðan'; verður hún
að vera með þráðbeinum veggjum
upp og niður, því annars getur kom-
ist loft að heyinu þegar það sígur.
Heyið verður að vera smágert, því
annars kemst að því loft. Þarf því
að hafa vél-til þess að saxa það sem
stórgert er. Stígur hefir góða söx-
unarvél, og sama vélin blæs heyinu
langt upp í hlöðu. Eitt aðal skilyrð-
ið fyrir því að þessi aðferð hepnist,
er það, að nóg vatn sé í heyinu; sé
það ekki nægilega vott, þarf að hella
vatni á það um leið og það er látið
inn; því blautara sem það er, því
betra. Gott er að hafa létt úthey til
þess að gefa með þessu súrheyi. Hér
í landi er gefinn með hví hálmur.
Eg held að það borgaði sig fyrir
ísland, ef það gæti fengið Stíg Thor-
waldson heim til þess að gefa bænd-
um upplýsingar viðvíkjandi Jjessari
aðferð og láta hann bvggja nokkrar
hlöður.
Næsta dag fór eg til Gárðar og
sagði þeim þar ferðasögu mína til Ev-
rópu 1914. Var samkoman vel sótt
og stýrði séra K. K. Ólafsson henni;
hann las þar ljómandi fallega sögu,
en Jónas Hall las tvo kafla um ís-
lenzka málið hér og heima. Flestir
munu hafa skilið mállýzkurnar hér,
en fair blönduna að heiman, nema
þeir sem kunnu dönsku.
Næsta dag fór eg heirn cfg slóst
Jón gamli Brandson með mér í för-
ina.
Beztu þökk fyrir íslenzku gest-
risuina, landar góðir.
A. S. Bardal.
/Þess má geta, að súrheyshlöður
hafa verið til á íslandi í síðastliðin 20
ár. Sveinn skólastjóri á Hvaneyri
bygði þær þá og fleiri.—Ritstj.)
Samkomur 223. herdeildarinnar.
pegar athugað er hversu vel liSsöfn-
uður hefjr-gengiS vikuna sem leiS, hafa
foringjar 223. herdeiidarinnar íitsæðu
til þess aS halda, aS nógu margir fáist
fyrir 15. Apríl til þess a'8 fullnægja
þeim skilyrSum, sem sett voru af Rut-
tan hershöfðingja fyrir þvl aS deildin
fengi aS fara óskift austur til Eng-
lands.
Lesendur Lögbergs minnast þess
sjálfsagt, a8 stuttu eftir að núverandi
formaöur deildarinnar, Capt. H. M.
Hannesson, var útnefndur, var honum
lofaö því, að ef hann heföi 700 manns
hæfa til herþjónustu 15. aprll, þá fengi
herdeildin aö fara austur óskift.
Poringjar deildarinnar héidu fund
meö sér tafariaust til þess aö gera
ýmsar ráöstafanir til iiösafnaöár. MeÖ
ÞVi aö ómögulegt er aö safna liöi nú
sem stendur án peninga, þá voru fyrstu
gjöröir foringjanna þær aö safna fé til
þess. paö var ákveöiö aí( hljómleika-
samkomur skyldu haldnar undir um-
sjón lúðraflokksins; og voru þar tekin
samskot af almenningi.' Fyrstu 10 dag-
ana fór Capt. W. Lindal liösöfnunar-
foringi með lúðraflokknum, og eftir að
nægilegir peningar höfðu fengist til
Þessa fyrirækis, kom hann tii Winni-
peg tii þess að gera allar nauðsynlegar
ráðstafanir viðvlkjandi liðsöfnun og út-
sendingu manna I þvl skyni.
Lúöraflokkurinn er nú sem stendur
að ferðast um Manitoba og er Capt. J.
T. Thorson með honum. Hann sendir
þær skýrslur að alstaðar gangi mjög
vel og að allir sem hann biður ieggi
fram fé mjög rlflega. Flokkurinn fer
að öllum líkindum til Alberta og
British Columba seinnipart tnánaðar-
)ns.
Með þvl að fjöldamargir af lesend-
um Lögbergs hafa gefið peninga I lið-
söfnunarsjóðinn, er það eðlilegt að
þeim sé áhugamál að vita nákvæm-
lega hvernig högum deildarinnar
er háttað. þótt liðsafnaðarstarfið sé
enn ekki fullkomnað, þar sem sUmir
liðsöfnunarmennirnir hafa 'ekki verið
sendir út, þá hafa þó flestir þeirra
starfað um tiu daga skeið, og má
skoða liðsöfnun síðustu viku sem
byrjun þessarar nýju liðsöfnunar.
1 vikunni sem leið innrituðust yfir
20 manns og stóðust 16 þeirra lækn-
isskoðun. Fjórir þessara sextán voru
ísiendingar:
Carl Johnson, Piney, Man.
E. Helgason, Amaranth, Man.
S. B. Reykjalln, Churchbridge,
Sask., og
J. F. Reykjalín, Churchbridge.
pegar þess er gætt, hversu erfið lið-
söfnun er nú um þetta leyti og að
herdeildin, sem hæst var á skránni
slðari hiuta febrúarmánaðar, fékk að
XJ ✓ • •• l • timbur, fjalviður af öllum
Nýjar vorubirgðir tegundum, geirettur og als-
konar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar til vetrarins.
Komið og sjáið vörur vorar. Vér erumætíð glaðir
að sýna þó ekkert sé keypt.
The Empire Sash & Door Co.
------------------- Limited -----------------
«
HENRY AVE. EAST - WINNIPEG
eins 13 manns, þá er þessi árangur
mjög svo gleðilegur.
Capt. Lindal, liðsöfnunarsfjóri deild-
arinnar, Sgt. H. Axford og Pte. Oli-
verius gefa þá skýrslu, að mjög
vel llti út, og búast þeir við að inn-
rita um 25 á viku það sem eftir er
mánaöarins. Verkið I liðsöfnunar-
starfinu hefir aukist' svo mjög, að
þeir hafa orðið að hafa skrifstofuna
opna til kl. 10 á hverju kveldi.
Hjafir til dcildarinnar.
Frá Hayland, Man,—
G. Peterson....................$10.00
S. Peterson..................... 5.00
John Helgason................... 5.00
John Holm....................... 5.00
Sigfús Holm •................... 3.00
Sveinn A. Skaftfeld............. 2.00
Miss S. E. Helgason ............ 1.00
Ben Helgason....................10.00
Frá Siglnues, Man.—
Paul Johnson.....................5.00
G. Johnson...................... 5.00
Loftur Johnson.................. 2.00
Joe Brandson ,.................. 1.00
A Friend........................ 1.00
Joe Eggertson . . . . 1.00
John O. Johnson................. 5.00
Bjdrn Eggertson................. 5.00
S. Mathews................ .. 1.00
A. Strindlunú................... .50
Frá Narrows, Man.—
Paul Kjernested................. 5.00
W. Kjernested................... 5.00
G. Kjernested.................. 5.0.0
Guðmundur Pálsson............... 5.00
Miss G. Kjernested.............. 5.00
J. Kjernested................... 3.00
Mrs. Thorvarðsson............... 2.00
Miss A. Bjarnason . ,........... 1.00
Barn^’ Anderson................. .50
MJss B. S. Pe.terson............ 1.00
Bjorn Th. Júnasson, Silver Bay 10.00
Frá l)og Creek, Man.—
J. H. Johnson..................10.00
Bjorn ! Johnson................. 3.00
G. F. Jonasson.................. 2.00
Ólafur Jónasson.......... .. .. 1.00
Miss K. Sveistrup.............. 1.00
Miss Anna Sveistrup............. 1.00
Miss Guðlaug Jonasson.« .. .. 1.00
Miss Ásta Johnson . . .* . . . . 1.00
Frá Dolly Bay, Man.—
A. Thorlacius.............. . 5.00
Mrs. O. Thorlacius......... . 5.00
O. Ð. Thorlacius............... 2.00
Miss T. Thorlacius -....... . 1.00
Búi Thorlacius.................. 2.00
Frá Oak View, Man.—
S. Er’ickson................ . . . 5.00
K. Eirickson................... 2.00
A Friend................... . 3.00
Helgi Eirickson............. . . / 2.00
K. Brandson..................... 1.00
V. S. Jonasson................. 1.00
K. Eirickson, Pébble Beach . . 5.00
Frederick A. Johnson, Lundar 1.00
Miss K. Brynjólfson, Gimli . . 1.00
Jóh. Hannesson, Wpeg............ 5.00
Frá Mulvihill, Man.—
Árni Lundal..................... 5.00
Eggert Sigurgeirsson............ 5.00
A. F. Deruchie.................. 5.00
A. Tindell...................... 2.00
Mrs. N. Derucrie................ 1.00
Andrew Johnson.................. 1.00
A. Forsberg........................50
P. Acherman . . . ................50
W. H. Robinson...................50
August Grunberg....................25
O. Isaacson . ................... .25
Paul Johnson......................25
,E. M. Peterson...................25
M. Larsen........................25
A. Peterson .. ............... .25
R. Martell..................... 25
Alls.............$193,25
Hinir niiklu lireyfivélaskólar
Hemphilis
þurfa á fleiri netnendúm að halda til
þess að læra að stjórna alls konar
hreyfivögnum og gasvélum. Skólinn
er bæði á daginn og kveldin. I>arf
aðeins fáar vikur til náms. Sérstök
deild að læra nú sem stendur til þesé
að vinna við flutninga á hreyfivögn-
um. Nemendum vorum er kent með
verklegri tilsögn að stjðrna bifreiðum,
gasvélúm og olíuvélum, stöðuvélum
og herflotavélum.
ókeypis vinnuvéitinga skrifstofan,
sem vér höfum sambandsstjórnar
leyfi til áð reka, veitir yður aðstoð til
þess að fá atvinnu, þegar þér hafið
lokið námi og skólar vorir hafa með-
mæli hermálastjórnarinnar.
Skrifið eða komið sjálfir á Hemp-
hilis hreyfivélaskólana til þess að fá
ókeypis upplýsingabók. peir eru að
220 Pacific Ave., Winnipeg, 10262
Fyrsta stræti, Edmonton, Alta. Tutt-
ugasta stræti austur I Saskatoon, Sask.
South Railway str., Regina, beint á
móti C.P.R. stöðinni. Varist þá, sem
kynnu að bjóða yður eftirllkingar.
Vér höfum rúm fyrir menn og kon-
ur til þe&s að læra rakaraiðn. Rakar-
ar geta nú alstaðar fengið stöðu, þvl
mörgum rakarabúðum hefir verið lok-
að, vegna þess að ekki er hægt að fá
fólk. Aðeins þarf fáar vikur til þess
að læra. Kaup borgað á meðan á
náminu stendur. Atvinna ábyrgst.
Skrifið eða komið eftir ókeypis upp-
lýsingabók. Hemphill rakaf askólar:
220 Pacific Ave., Winnipeg. Delldir 1
Regina, Edmonton og Saskatoon.
Menn og konur! Lærið að sýna
hreyfimyndir, símritun eða búa kven-
hár; iærið það I Winnipeg. Hermanna
konur og ungar konur; þér ættuð að
búa yður undir það að geta gegnt
karlmanna störfum, svo þeir geti farið
I herinn. pér getið lært hverja þess-
ara iðna sem er á fárra vikna tíma.
Leitið upplýsinga og fáið ókeypis skýr-
ingabók I Hemphills American iðnað-
arskðlanum að 211 Pacific Ave.,
Winnipeg; 1827 Railway St., Regina;
10262 Fyrsta str., Edmonton, og
Tuttugasta stræti austur, Saskatoon.
Eg tek á móti ykkur, landar, 1
hvaða veðri sem er og að heita má á
hvaðá tlina sem er, læt ykkur fá sér-
staka keyrslu I “Autoinu" mtnu fjrrtr
rýmilega borgun. — Munið þetta: Að
kaffi hjá mér og máltlð er eins og e(
þið væruð heima hjá ykkur.
Árni Pálsson.
678 Sargent Ave.
KENNARIÓSKAST
fyrir Walhalla skóla nr. 2062 í níu
mánuSi. Skólinn byrjar 1. apríl
1917. Umsækjandi tiltaki kenslu-
æfingu, mentastig, Ikaupgjald og
hvert hann geti kent söng.
SkrifiC til
Augusts Lindal, Sec.-Treas.
Holar P. O., Sasik.
I
t IÓL8KIN
Jólin hans Vöggs litla.
Eftir Viktor Rydberg.
Fannirnar lágu í skínandi skörum eftir endi-
langri heiðinni. Á henni allri var ekki nema eitt
einasta býli; það var ofurlítill kofi, og hann var
orðinn bæði gamall 0g fomfále^ur.
Leiðigjöm hlaut æfin að vera þeim, aumingj-
unum, sem áttu þama heima, hugsaði víst margur
maðurinn, sem fór þar hjá. Og heldur var eyði-
legt þama á heiðinni jafnvel að sumarlagi, ekki
var unt að neita því. Urð og lyngmóar, en á
stöku stað birkirunnar og dvergfura, það var alt
og sumt, sem augað gladdi þama á heiðinni. En
kofinn var nógu vistlegur svona á sína vísu. pótt
veggbrúnimar væru orðnar mosavaxnar af elli,
voru innviðimir ófúnir og héldu úti kulda og súg.
Og strompurinn á torfþakinu var bæði breiður og
bústinn. Á sumrin líktist þakið grænni, glitofinni
flosábreiðu, og í garðholunni fyrir framan bæinn
spmttu jarðepli, gulrófur og kál, en við gerðið
gullmura, valmúa og rósir. par óx og apalviður,
og undir honum var ofurlítill bekkur. Fyrir glugg-
anum vom gluggat.jöld, sem jafnan vom drifhvít
og hrein.
Geirþrúður hét konan, sem átti kotið og garð-
inn; en á vegum hennar var drenghnokki, að nafni
Vöggur.
Aðfangadag jóla hafði Geirþrúður gamla lagt
af stað í býtið um morguninn til þess að kaupa í
búið til jólanna í hinu afskekta sveitaþorpi. Nú
var komið undir sólarlag 0g ekki var hún enn kom-
in heim. Vögg litla var farið að þykja einmana-
legt í kofanum. Og alt var svo hljótt um endi-
langa heiðina. Ekki hafði heyrst í einni einustu
sleðabjöllu allan daginn og enginn á ferðinni.
Vöggur lá á hnjánum, studdi olnboganum á
borðið og horfði út um gluggann. Fjórar voru
rúðumar í glugganum, frostrósir og héla á þrem-
ur, en fjórðu rúðuna hafði hann þítt með andar-
drætti sínum, svo að hún var orðin alauð. Hún
hafði lofað honum að koma heim með heilt hveiti-
brauð, eina hunam;sköku og eitt kongaljós úr
kaupstaðnum, því að nú var aðfangadagur jóla.
En ekkert sást enn til hennar.
Nú var sólin gengin undir, og skýin út við
sjóndeildarhringinn voru á litinn eins og fegurstu
rósalindir, en rósrauðum bjarma sló á fannimar.
Svo fór að smádraga úr litskrautinu; það dimdi
æ meir og meir og fannimar urðu svo kuldalega
blárauðar að lit, eftir því sem dimdi upp yfir.
Og alt af dimdi meir og meir inni í kofanum.
Vöggur gekk að hlóðunum; glóðin var ekki alveg
kulnuð út í þeim. pað far svo hljótt þar inni, að
þegar tréklossamir ..ans glumdu við gólfið, fanst
honum sem það rrvundi heyrast um alla heiðina.
Hann settist nú á hlóðasteininn og tók að hugsa
um það, hvort hunangskakan, sem hann æt£i að
fá, væri með haus 0g fjórum fótum, homum og
klaufum. Og hann fór líka að hugsa um það,
hvemig snjótittlingunum og öðru smáfygli mundi
líða nú um jólin.
Ekki er gott að segja, hversu lepgi Vöggur
muni hafa setið svona, er hann heyrði bjölluhljóm.
Sá hanri þá eitthvað svart kvika á snjónum langt
í burtu. pað nálgaðist óðum, og hærra og hærra
lét í bjöllunum.
Hver skyldi nú vera þar á ferð, hugsaði Vögg-
ur. Hann fer ekki alfaraveg, heldur stefnir hann
beint yfir heiðina. Hann vissi svo sem, hann
Vöggur litli, hvar leið lá, hann sem hafði tínt
þama bæði bláber og krækiber og farið fram og
aftur, — mörg hundmð álnir hringinn í kring um
kofann. Hver sem mætti nú aka með svona bjöll-
um og aka sjálfur! Naumast hafði Vöggur látið
þessa ósk í ljós, fyr en sleðann bar þar að og fyr
.en hann staðnæmdist á hlaðinu fyrir utan glugg-
ann.
Hvorki meira né minna en fjórum fákum var
beitt fyrir sleöann; en þeir vom líka minni en
minstu folöld. peir höfðu numið staðar, af því að
sá, sem stýrði þeim, ríghélt við þá, en ekki af því
að þeir væru fegnir að fá að blása, því að þeir
frísuðu og hneggjuðu, skóku makkana og hjuggu
hófunum niður í hjamið.
Hægan, Hvatur!
kyrr, ólatpr!
Nettfeti, hem þig!
Léttfeti, láttu’ ekki svona!
sagði sá, sem á sleðanum sat. Síðan stökk hann
úr sæti sínu og gekk að glugganum.
Slíkan náunga hafði Vöggur aldrei séð, enda
hafði hann ekki séð margt manna um æfina.
petta var karldvergur, mátulega stór fyrir slíka
farskjóta. Kinnbeinin og kinnamar voru eins og
skorpnir hrútskyllar; en tjúguskeggið, sem náði
honum langt niður á bringu, líktist mest mosa-
þembunum á bæjarveggnum. Hann var klæddur
gráskinnum frá hvirfli til ilja. f öðru munnvikinu
hékk reykjarpípa, en út um hitt blés hann tóbaks-
reyknum.
“Sæll vert þú, flatnefur,” sagði hann.
Vögg varð á að grípa til nefsins og svaraði
.IÓLBEIN 1 a
síðan stuttur í spuna: “Gott kvöld.”
“fer nokkur heima,” spurði karlinn.
“pú sérð nú víst, að eg er heima.”
“Já, hvernig læt eg; en eg spurði líka heimsku-
lega. En er ekki nokkuð dauflegt inni hjá þér,
þótt nú séu komin jólin?”
“Eg fæ bráðum jólaköku og jólaljós, þegar
amma kemur heim, — þríarmað kongaljós, skaltu
vita ”
“Jæja, svo að Geirþrúður gamla er ekki komin
heim enn. Og þú ert svo einn þíns liðs og verður
það drukklanga stund enn. Ertu ekki hræddur?”
“Sænskur sveinn,” svaraði Vöggur. Hann
hafði lært það af Geirþrúði gömlu að segja þetta.
“Sænskur sveinn,” hermdi karlinn digurmann-
lega eftir honum, um leið og hann muldi snjóinn
úr belgvetlingunum sínum og tók út úr sér pípuna.
“Heyrðu, snáði, veiztu hver eg er?”
“Nei,” sagði Vöggur, “en veiztu hver eg er?”
Karlinn tók ofan loðhúfuna, hneigði sig og
sagði: “Hefi þann heiður að tala við hann litla
Vögg, hina hugum stóru hetju heiðarinnar, er
fyrir skemstu fékk fyrstu brækurnar sínar; kapp-
ann, sem loðkjammi eins og eg getur ekki skotið
skelk í bringu! pú ert Vöggur og eg er—Jóla-
skröggur! Ætli þú hafir heyrt mín getið, hátt-
virti herra?”
“Nei, ert þú Jólaskröggur! pá ertu allra bezti
karl. Amma hefir svo oft talað um þig.”
“pökk fyrir lofsyrðin; en það leikur nú á ýmsu,
eins og gengur, eftir því Við hvern eg á. Vöggur,
viltu koma út að aka?”
“Ja, það segi eg satt; en eg má það víst ekki,
því hvemig fælri, ef amma kæmi heim á meðan
og eg væri allur á bak og burt?”
“Eg skal lofa þér því að vera kominn heim með
þig, áður en amma þín kemur. Karl stendur við
orð sín og kerling við kepp sinn. Og komdu nú!”
Vöggur lét ekki segja sér þetta tvisvar. Hann
hentist út. En það var kalt úti og hann fáklædd-
ur. Vaðmálstreyjan var orðin svo snjáð og slitin;
og nú höfðu klossarnir enn nagað gat á hælana á
honum. En Jólaskröggur læsti kofanum, lyfti
Vögg upp á sleðann, blés framan í hann reykjar-
strók, svo að hann hnerraði, og — hvits! — það
söng í keyrinu og þeir af stað! Frh.
LITLA STÚLKAN OG KISA.
Stúlkan.
Kisa er bæði flink og frá,
fallega ber hún sig.
Leikur sér'létt í skapi,
já, leikur sér oft við mig.
Komdu hérna kisa mín,
komdu með skinnið mjúka,
þú ert bæði þrifin og fín
þér vil eg gjarna strjúka.
•
Komdu hérna kisu grei
þú klóraðir mig í gær,
þú reifst mig í reiði þinni,
sko, rispan er eftir klær.
Kisa.
pú kramdir mig svo í kjöltu þinni
sem kæfa vildir þú mig,
í fáti einu eg um þá brauzt
og óvart r^if eg þig. •
Eg barngóð er og börnum smá
eg býsna mikið líð,
tn harðleikin oft þau eru
þá undir rúm eg skríð.
Svo léku þær saman lengi dags
unz liðið var að húmi,
þá litla stúlkan sofnaði sætt
í sínu góða rúmi.
pá læddist hún kisa í kjallarann
— að koma þar var hún fús. —
pá var í henni vígahugur.
Varað’ þig rotta og mús.
Osk Ragna Soffia Johnson sendi.
Sápukillan.
_______
“Hjún er rauð, hún er gul, hún er græn, hún er
blá,” sagði Jenný.
“Hún er allavega lit,” svaraði eg.
Við vorum að tala um svo ljómandi fallega
sápukúlu, sem Jenný var nýbúin að blása út.
pama sveimaði hún til og frá og sólin skein á hana
gegnum gluggann. Eg andaði hægt undir hana,
til þess að halda henni sem lengst á lofti. En þá
kemur Emma litla alt í einu blaðskellandi og ætlar
að grípa hana.
“Æ, æ, komdu ekki við sápi^kúluna mína.'Láttu
hana vera,” sagði eg. “Eg skal segja henni
mömmu það. — Hana nú! parna ertu búin að
sprengja hana.” Svona lét Jenný dæluna ganga,
en Emma skifti sér ekkert af því.
“Víst má eg eiga hana,” sagði hún, og greip